장음표시 사용
241쪽
116 DE ANTIQUA ECCLESIAE DIsCDLINA
nationis sententiam quociuo modo evitaret, appellavit ad Concilium Romani, Alexanorini, Hierosolymitant, Thessalonicensis Episcopi. Id constat primo ex ipso Lutyche qui in latrocinio Ephesino, cujus acta reseruntur in Concilio Chalcedonensi tom. Conc. q. col. t r. dixit se damnatum a Flaviano cum Provocaret ad Concilium A Episcopos. I sium, inquit, verbum faciente et axo de appet ione mea aci et seram senilitarem sed sicut p testatem habens omnia de Me solio agere or nihil vestrae si iliarii d talis aequitate judicii reservare condimis it me or ab Ecel a ut purabat absit is, γ cerdotio ut putabat privavit Ied o post appeliationem in me prolatam legi D: Misenten im cst anathemati bat me cr. cos qui conveniebant ad me non expellans vestrae faenectitatis judicium, seu oe subscribere di faiam a restim moraitentiam comperebat, cum magis oportuerit omnibusPontificibus siribere quos appella eram
Deinde idem ait Constantinus Monachus Eutychis aesens br aea ςgatus in Synodo Constantinopolitana ibidem coL 2 . Eum es, inquit , dum legeretur damnatio appellac it sentitum Concilium CZissimi Episcopi Romani ct Alexandrini Horosolymitari e Thessaloniaco i hac in festis non sunt inscrta. Licet autem veriura esset eum appellasse, salsum tamen erat eum praesente Concilio id fecisse. Nam Patritius Florentius qui Imperatoris iussu adsuerat Synodo, aliter rem se habuisse respondit. Turba facita inquit, ct dissoluto contem
tu Eut chei Axit ad mesilenter, 'pero aa Romamum laptium c Nicroseo mitanum Concilium. Et Co arbitratus indecens esse latere hoc
sontilissimum σ Reverendissimum Archiepiscopum I l. ianum abscedens dixi ii Hinc factum ut Episcopi qui huic Concilio interfuerant constanter proscisi sint, se Eutychem appellantem mini md audivisse. N h l, inquitJulianus Cocnsis, ab Eutyche onacho audiit in consessu, de Seleucus Amasenus, Dum esset Concit um cst inquisitio
perveniret, mhil tale cognovimus ebctum Archim. Diarita 'ohe ob rei qui omnes Episcopi confirmarunt or nos e. em confitemur. Illic etiam
Flavianus in Γpistola ad Leonem prima Eutychem mendacii arguit, quod dicerct se icmpore judicii libellos appellationis dcdisse, nec tamen dissitctur idem qu in post iudicium Eutyches dixerit se appellasse, non audiret, inquit, ab illosida viro metu cotissimo σ gloriosis mo Consule est Parricis oce lente me in superiora domuip solutam S
Ex his primo loco constat Eutychem non appellasse ad selum Romanum Pontificem , sed ad Concilium tum Romani tum At
242쪽
xandrini , tum Hiei lymitani. Secundo, appellationem istam E chis vel bis tantum emissam filisse in secreto, non autem publicε& scriptis secundum serinam judiciorum. In ptacdicti porro at pellatione Eutyches Antioclienum Patriarcham Domnum omisit, non quod sententiae in Eutychem latae subscripsisset ut salso arbutratus est Petrus de Marci, nondum enim pervenerat ad Do num hujus sententiae notitia, cum haec Florentio in avium dixit Eutyches. Sed quia Eutychis haeresim primus ophusnaverat Domnus datis ad Impetiatorem adversiis cum Synodicis litteris quas r fert Facu us lio. 8. cap. s. Adde quod vetus erat Alexandrinae Ecclesiae , cujus patrocinio gloriabatui Eutyches, cum Antiochenidissensio , ea sermἡ de re quae tum inter Eutychem, & Flavianum agebatur, sed his missis videamus quae deinceps secuta sus
Eutyches videns nullam appellationis suae rationem habitam QE- se, libellum querimoniae misit ad Leonem, i quoquestus est se are
sente Eusebio immerito communione privatum, maxime cum se oci tum adfuisse testetur, nec missentiam dene asse adeo ut in s ji
'incio libellum appellationis se a se adserat obtulis, nec tam ' fuisse se
septum, qua ratione compulsis si ut contestatorios tib Os in Const.
Hoc libello querimoniae accepto sanctus Leo ad Flavianum scripsit Epist. ro. & Σ1. ad Theodosium, quibus queritur Flavianum nihil ad se retulisse de iudicio in Eutychem lato, nec ullam appellationis ejus rationem habitam, petitque ut de criminibus Eutychi objectis instru tur ut possit de cognitis judicam. Hinc patet Leonem conatum esse causam Eutychis ad se trahere, at Flavianum propterea siispendisse effectum iudicii in Eutychem sustini omnino est. Quid igitur Uerit videamus : rescripsit ille Leoni Eutychem Valentini ει Apollia naris errorem renovantem ab ipso suisse damnatum & ipsa in i macta transmisit. Sed quo consilio num ut S. Leo causim rius retrast rei l audiamus ipsum , ut, inquit, senstitas veso hoc cognosce usquod circa illum adium est omnibus Episcopis sub beatitudine mes, a d
gentibus manifestare dignetur illius impietatem, ne nementes aliqui
id uis seri si ad orthodoxum vel per litteras vel per aliqua
conjun tionem loquunmur. Itaque non refert istam causuli ad Leonem Plavianus ut eam ille retractaret aut confirmaret. Sed tantum ut
Episcopis o dentalibus sententiam in eum latam significaret, nem imprudentes cum Eutyche coni unicarent. supponit ergo sen- . E e tentiam
243쪽
αi8 DE ANTIQUA ECCLESI E DISCIPLINA
tentiam in eum latam decretoriam fuisse & eius vi Eutychem ab omniabus communione privandum esse. Haec Epistola Flaviani scripta est cum ad Leonem Concilii Constantinopolitaniam direxit & prima in se videtur. In altera Epistola Flaviani ad Leonem quae posterilis est scriptα , si tamen Gnuina sit , haec enim latinε tantum extat &'stendetur 1 nobis sim non carere νοθείας aut saltem interpolationis,sispicione , verum dato quod . sit genuina in ea qucrinu' Flavianus Tutychem, er Graio cam damnasionem cum L set fecunis salvare priora orper paenuent: immulta uelachrymaspiacare. Non osi hoc nonfecisse, sed etiam per omnia turba Ecclυ -- tentasset positis es iniuriarum ponens per haec preces erens μυ- ο cir Chri in amantia o Imperatori or eos m arrogantia petula -
ita se L. Addit ex litteris Leonis sibi S Pan phio rectatis inicui cille se em Mellus direxisse Leom,. plenos omnis acta atque cataditare, dicente Muta empore Abino e deis appellationis, & blasviano & Concilio , quodnunquam ab eo , inquit, factum est, sed
etiam in hac parte mentitus est tanquam per fallaciam mendaciis se rere se inctii vestris auribus putans Deinde Pontificem hortatur ut communem hanc causim propriam sibi faciat non rem ad se trahendo sed suum addendo suffragium Orientaliunt votis , ut sc Imperator , qui de Synodo in gregandi cogitabari & videbatur in Eutrchem propensus, judicium Flavianiratum haberet. Confarrare, inquit, &piissimi & isto duet infimi ri perioris sidem causa enim ege flammodo vestros
laris atque ne qua ae beatis consensuproprio uti arem pacem onera perducere. har si qua fur xii cr turba proptere fictae re facii me rum in I o cooperante perves assic rariss mas iurarus, removebitur autem Ur Concilium quo perici H - tur,.7 musne aquam utique lai Assima turb. stir Ecclesia. Postulit ergo tantum riavianus ut obscrvat Quencilius, Leonis solatiam non iudicium , des bionem, non confirmationem, scriptapryria, non
Synodacia Decreta. Imo nihil aliud postulat nisi ut Pontifex addens ruum susso lum sontentiae in Eutycncm latae de illi resciit iis ad I peratorem ipsit in confirmet, &abunis salis synodi convocation: quaeli periculosa&inutilis videbatur, abstineat. Acceptis Flaviani litteris sanctus Leo idem primum cum eo sci sit rem de qua agebatur S ui si non egere tractatu. Vertio polica Synodum re haud inutilam arbitratus , ad Imperatorem do ea in
alii convocandi scripsit ; sed antequam eius lux ae in crentur
244쪽
DissERTATIONES HISTORICAE. DissERT.n. 2rs Theodosio, jam tum illa Synodum indixerat, namque Leonis litterae datae sunt primo calendas Iunias, ratet autem ex sellione Coi cilii triginta Episcoporum s. Idus Aprilis habita indictam iam tum fuisse Synodum, sic enim in ea loqvitur Meliphtongus. Postulamus
ejus Thebis a referri csemen ..... praecipi e universalem Syn
praecepissuri; & ibidem Eusebius Dorylaei, Gnjuro vos, ii qui , per sanctam est confia Zarati m Trinitatemfutura Conolis unia versali sic dum sanctionem Christi vinisorum principiin hoc negotiu
Ex his mae huc usque diximus constat primo, Leonem non sibi sumpsisse supremum iudicium causae Eutychis, sed tam in sulfi lium suum addidisse iudicio Flaviani. Secundo , cum nunqua existimasse inutilem Sunodum ob auctoritatem suae Sessis. Sed quia. inquit Epist. 33. ad Tneodosium, non tacis pMino orta ess de sua aut post aut dubitari. Tertio illum ipsum postea post diam a de re sintentiam, Concilium tamen postulasse. Quarto, Imperat . rem non existimatre causam Eutychis 1 stilo Leone remmii debere, si uandoquidem antequam eius sistentiam resciret, Synodum in-xit. Quinto, Eutychem non appellasse ad solum Romanum Pol tiscem, nec ei seli appellationem suam detulisse, cum eodem ipsi, tempore quo questus est apud eum de Flaviani starentia, ad Di scorum etiam Kripserit, & ab Imperatore obtinuerit ut 'modus is
Oriente cor regaretur. , i Ex his etiam patet Lupum Christianum graviter errare cum ait, Eut chem, o Mationem, quam ad tres Patriarchas induxemi, i troauxisse coram solo Papa Leone; nec eum tunc postulasse generalem
Synodum, sed cum o nibus se appellationis Iolemnibus processisse ad solum Papam. Hla, inquam, non o modo hallucinatur Lupus. Primo enim ta- .sum est Eutychem introduxisse sitam appellationem coram Leone; . nec enim apud eum causam appestationis t, sed tantum libellum querimoniae ad eum misit. S ecundo, multo minus verum eth cum cum omnibus processisse ad solum Papam; nec enim Romam venit ut ibi judicaretur, mec Flavianum ad causis illic dicendam citavit, nec causuri sum selius Romani Pontificis' submisit iudicio ; sed tantum ad eum de injuriis quas; Flaviano sibi illatas putabat, scripsit. Tertio, eodem ipse tempore quo scribebat ad Lemnem, ab In .peratore S nodum pomalavit, utque indiceretur perfecit. Colligi tur ex dictis, & confirmatur Liberato Diacono in Breviatio. ELe d
245쪽
es, inquit, perit Dioscorum exmurrinum Epravum , ut quar πινυ de illo acta sunt, ct causam exambiarct cr perficeret apua Prim cipem uni rsium Synodum scri , ut probaretur hoc est examina retur) judicium Fiatiam ; scripsit ergo Dissicorur Theodosio Imper tori, quia aliam feri Synodum generalem oportet o. Itaque dici potito detinet Eutychem appellationem suam apud Alexandrinum, quam apud Romanum Episcopum persccutum cile. Revera autem a li
tio facta erat ad Concilium, & de illi Concilium judicavit. Sed quoniam contra leges Ecclesiasticas Synodus Ephesina iudicium ti Drat, sinoduni Chalcedonensem cong ari opomiit, quae ex quitate iudicivin tulit, &Flavianisentcntiam confirmavit, aca e cis Epistolam probavit. Adversus haec opponit Davidius S. Leonem judicium tulisse de
Tutyche, δ: sententiam in eum latam confirmasse, ut Synodi Chaiacedonensis Patres testantur, ita scribentes ad Leonem, Eutyche pro pietate damnatum suae tyrannidis decretis innoxium aluit, ct digni ratem quae a vestra sane litate a Dia fuerat, illi restituit. Alloquuntur hic illi Leonem a ovo proinde dicendum est Eu chem sui se deiectum. Respondeo cubium non esse quin s. Leo su illa io suo Ei tychem damnaverit, & pedibus ierit in sententiam Flaviani de dei ctione Eutychis. Hinc Concilii Chalcedonensis Pati cs dicunt abi: rem a Leone Eutychi dignitatem quis probavit judicium Sotai
Constantinopolitanae contra Eutychem latum.
Caetera tum Davidit, tum Christiani Lupi algumenta sigillatini excurere non libet, cum illorum sundamenta abunde diruta sint. .
FLavianus ille a quo damnatum Eutychem di inusin ' nodo
Ephesini, quae latrocinium dicitur ob violentiam T , scori ac sautorum Eutychis, injusth damnatus, ubi sentcntiam in sed Diosco-- pronuntiatam audivit; haec ait quae tan toni. . Cone: col. 3os. παυσκε - σε, hoc est, recuse te, & Hilarius Montanae Ecclesiae Diaconus, dixit, κον δίυτου , contrassicitur. sunt qui uni pro cus te, appello a te, sed tu verba graeca in alienum lenium ti ducunt. Unum tamen habent quod opponant , nempe recusationem
iudicii sieri debere ante judicioni , appellationem autem post iud cium. Quod quidem verum est, in oblinatQuimellius:
246쪽
1 Pudex merito in s picionem venit , vel ab incompetente se luminis, natur; at nihil tale in Ephrsino Concilio reperias, tuitio enim θη aio legis e congregata, Iussu Principis assensu ue Pontificis rem imon poterat. - Restat igitur ut tunc primdiu potuerint recusari Dio rus ejusque Synodus, quando ille sibi omnia vindicans , innoceri rem Flavianum nullius criminis aut erroris convictum damnare ag-
.gressus est: ac proinde Plavianim potuit tum to poris iudicium ejus recusare. Vertim hujus Synodi Episcopi nulli recusationi istitis, mulli intercessionis Legatorum Leonis ratione habiti, Flavianum
Is autem cum nihil reliquum sibi videret, libesium Legatis Leo nis dedit appellationis , ut testatur ii e Leo. Hac de re conveniunt omnes, sed quaeritur ad quem Juvicem haec appellatio interposita suerit. Irilluminus, Davi sus, Christianus Lupus, & alii, contendunt eam esse interi stam ad ii hin Leonem. Verum hos suo silentio satis revincit lanctus Leo a nam licet ille fiterit autoritatis sua: immendandae muliosus, licet non semel dicat appellationem interposititam, nunquam dicit eam ad se interi sitam. Nec ipse eam admisit: aut ejus judicandae potestatem sibi arrogavit; quin imo necessitarem Synodi generalis convocandae deduxit ex appellatione Flaviani, sic ex Epistola 39. ire quia ct nostri , inquit, fideliter reclamarunt , et em libellum appeliationis Flaviam s a rege ratem 'nodum sta
aris inera Italiam celebrari .... conet ementibus utique Orientalium
Pro Muciarum Episcopis; Et Epistola qo. inquit Leo , par
itum miserarum Ecclesiae , omnes manseretudini et oi, cum gemitibus lac mis supplicant Sacerdotes, ut quia cst nostri , Per recla rura,
ut suprii. ud nectae si illit Synodum pctere ob appellationcm Flaviani, si quidem illa non ad Synodum , sed ad Leonem interposita suisset.: Opponit primo Christianus Lupus haec Leonis verba : am a tem pos appellationcm interpositam necessario id postuletur Cinsitum Nicaeae has orum testantur Decreta. Intelligens his verbis Sardicensis c ones,, quoi uir inum stibnectit Epistolae suae; sed, inquit Chri-hianus Lupus , Cariones Sardicens stabiliunt appellationes ad Rae
R pondeo sentcntiam Dipi his verbis iugulari , necnon probari Canones Sardicenses perperim ab ipso intelligi. Quid enim ex his concludit Leo , sibi soli potestatem eue retractandi Romae judicii t
247쪽
m RS ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
nil minus, unum hoc insere post appellationem Plaviani convoca dam esse Synodum. . At, inquies, in Canonibus Sardicensibus nullius appellationis stan tio, praeterquam ad Romanum Pontis me ergo S. Leo sensit Plavianum ad seappellas . . v ndeo Leonem non adducere Sardicenses canones, ut i et appellationem Flaviani demtimam esse, sta ut ostendat post appellationem eiusneccssariam Me Synodum. Hoc autem optimὶ ex Sardicensibus Canonibus colligitur qui jubent in casu appellati nis seri novam Synodum, & iterari iudicium. Hac tantum de causa Sardiccnses nones allegat. Hinc in eo canone qui Gnece imsertur in huius Epistola , quique videtur esse quartus Sardicensis. non sit mentio Romani Episcimi, sed tantum novi iudicii redinis pandi, cum Episse s depontus fuerit contestatus se iniquὸ judiacatum esse. Quod a umento est Leonem Canonem hunc eo tantiun consilio laudasse, ut ex eo inseri et Synodum csse congrega dam, non ut probaret appellation a viani ad se factam fecit dum sonium Sardicensibus Caninibitii praesesi tam , esse judica
Ur et idem Lupus. Epistolis i. r.& s. eiusdem Leonis, collisitur Leonem irritum habuisi , latrocinii Ephinni Decretum, de Flavianum semper pro Episcopo habuisse: unae haec concludit. mitiis inquit, EL Uni appellari rem, Usum re sit Epi patu, si mat iis Episcopali ad omno Gisias communione, ejus et liationi vias Rebndeo Leonem merito judicium latrocinii Ephesiit irritum habuisse, quippe quod per vim latum fuerat in innocentem in vianum; at non pi terra concludi posse appestitionem a Flaviano ad Leonem interpolitam: nec enim ullum speciae judicium tulit, sed quandoquidem ea quae gesta suerant, per vim, &contraius, sis
que pesta tae intellimbat, proposcit a Theodosio, Epistoli ut
omnia in eo statu esse juberet, in quo furavit ante omne judicium,
donec mjor ex toto orbe Sacerdotum numeriti convocitretur, quoniam,
ut inquit Epistoli: s. quae in Epheso contra justitiam et Caruonum disi linam per unius hominis impudentiam gesta. ant num Carti . ei ratio rata esse premitteret. Nec causis, Flaviani ventilavit, aut revestivit eum Episcopatu, a quo eum non excidissecem suerat, quia iudicium erat per vim latum, nulli ratione recusationis Fl
xiani aut intercessionis Legatorum liabita, Hinc nullum dubium esse
248쪽
poterat , quin Flavianus ab omnibus Episcopis esset suscipiendi in communionem, & quin iudicium in illum lativir non modo sus pendendum cssit, sed emmyro nullo atque irino habendum. Hinc Hilarius Diaconus in Epistola ad Gallam Placidiam ait, non modo Papam sed & omne occidentale Concilium reprobavisse , omnis quae in Ephese contra non , ct per οι secutiria a Diosco, mus rogesa fuerant O , Ea ratione in Octa tu par o fusi i posse. per tot tum prae icti Disori non i, is praejud rio Gissimi viri, innoxiiive commissas M. Non rcscidit itaque Leo iuvicium Ephesia latrocinii, sed reprobavit ut irritum & conrex ones gestum. Opponit secundo Chr manus Lupus Epistollan Valentiniani Ins peratoris ad Theodosium, ni qua naec habentur. eum beat m
s Roma a Civitatis Episeopus, cui princiarum Sacerdotii supero nes antiquitas contulit, locum habeat ac fac starem defri ceta illus δει are . . II ui enim miraria secundum flemnitarem Co riciorum Con antinopolitanus Episivus eum per libellas appella vir pruter conet rionem a orta est de sis, huic itaque se H i cst
furanti flaremnostram communem annuere non negavi, quarenus autuam mansueminem me petitionem is ererem , ut pnae cer As egatis ex omni orbe reliquis Sarcerdotibus intra Italom, omni praejudicis submoto, a princida omnem civisim qua zertisse s tacita ratione cognoscensententia crat, qua des est ratio disinitatis expσ-D . . .
. Respondeo primis hoc Valentiniani scriptum L Leone videri dicta tum, nec proinde mirum esse si in grati pontificis sit consectum Respondeo secundo lila nihil h eri quod probet Flavianum ad si tum Leonem appulisse, imo cxliis collo simianum ad omnium' Occidentalium juvicium provocasse: quod disertius exponi in litteris suis ad Thecd sum Calla Pliaidia Valentiniani mater: Non enlin. inquit, moaectam detrimentum es quod fit perturbata sit ad arbias tum unius hominis , cui in Synodo Ephesinae Cisseatis odium cor tiones potius exercui de serrarum, mitu praesentia lx metu imp iens Constantinopolitanae Civitatis Epis opum Flavianum, eo quod Ble
o na obca Sedem mi is, ct ad omnes Episio sillamum tium per eos qui Hresti fuerunt ad Concilium caecos oportet este s. di post tam apertum testimonium conteruiunt libelliin appelli tionis Flaviani fuisse ad solum Leonem Papam , non ad Concilium.
Porro in hac Epistola quae s c cxtat supplendum illud est, in
249쪽
ejusdem Placidiae aci Pulaheriam, cujus versionem tantiun habemus, hoc in loco mendos uri , sic se habet: ut omnibus mitiquis p. manentibus ad Amistolicae Sessis, in qua pri s Apostolorum trus,pta et iamia vel Regni coelisis, Sacerdotii Principatum tenuit, Episio 'sus ci a mitramur. Haec Epistolae verba omnino comipta sunt,
sciisti pland vacua. Restituendus genuinus textus ex alia Placidia, Ppistola ad Theodosium, quarum eademestiententia, ut scim ,
Diramim O destri ionem Apostolicae Sess, quam nos et 'ampraeceia sentem veneramur in Statu Sacerdotii, inaso manente per omnia Flaviano,. ad Concilium Apostolicae Sed jussicium transmittat r. Petit ei Placia
dia judicium transmitti non ad solam Sedem Apostolicam, sed ad Concilium hujus ad quod proinde provocarat Flavianus. 1 Respondeo tertio quod ethnan daretur id quod falsum inflavia cum ad Leonem appellasse; cx dictis jam constat non aliosse aut Concilio libellum appellationis eum dedisse, nisi ut ejus opera obliunciret, ut in Concilio universali causa eius retractaretur; &sic intel ligendus videtur Liberatus, cum est Flavianum damnatum Sedeni Apostolicam per ejus L os appcllinc, hoc est, coniugisse M eam Sedem, ut eius opera synocium obtineret. Adde quod aliud est Sedes Apostolica, aliud Romanus Pontifex , cum homine se-idi, Apostolicae non selus intelligatur Papa, sed cum eo Episcopi Provinciarum suburbicariarum, qui ad ejus Concilium conveniebant.
Opponit tertio Christianus Lupus Domni Antiocheni abdicaritionem , & Maximi ordinationem sectam in latrocinio Ephesino, quae idcirco non est resila, quia Romanus Pontifex Leo cum co
Ad illud exemplum respondeo, Domnum fuisse damnatum a latrocinio Ephesino , ut probat Quencilius in Dissertatione de causi Domiti, & in ejusdcm paulo post mortui locum posthaec ordinatum sitisse Maximii . Quid ad ista sanctus Leo & Synodus Chalcedonensis Domnii in restituere non poterat, utpote iam mortuum; nihil ergo impcdiebat quominus Maximi ordinationem ratam haberet pro bono pacis. Itaque salsiim est Leonem caeteros Episcopos revest visse, hunc non item; gencratim mini petiit ut omnia in eo stat': manerent, in quo erant ante Synodum ii Dios oro celebratam, nec unquam Domnum ab ea lege excepit, sed chin ille mortuus foret,& in ejus locum ordinatus Maximus; S. Leo istum non secus ac
250쪽
Synodus Chalcedonensis, & Maximi ordinationem ratam habuit. LX quibus intelligere est, non sollini Pontiscem retractasse aut j dicasse causam Maximi, sed eum privatim pro bono pacis Maxumum in communionem suscepisse, non secus ac Anatolium , dc utriusque ordinationem ab universa Synodo Chalcedonensi fuisse, confirmatam; sed de causa Domni plura dicemus alibi.
THeodoritus Episcopus Ciri, qui causae Joannis acerrimus
fautor fuerat, de Eutychis ac Dioscori sententiae insensissimus habebatur: in synodo Ephesina Dioscori absens, imo & ades se litteris Imperatoriis prohibitus, damnatus; quo post hanc sententiam
nisi ad Occidentales confugeret, non habebat. Imperator enim Pseudosynodi sententiam tua atur, Domnus Antiochenus alatosse ro illectus Flaviani damnationi consenserat, & ipse postea suerat ab eadem Synodo damnatus, Flavianus Constantin 'olitanus si premum diem obierat: omnes sermὰ Orientales consentiebant sei tentiae in Flavianum latae. Quis igitur dultatare possit quin tum The doritus apo laturus fuerit ad Romanum Pontificem, si potestatem ille habuisset admittcndarum appellationum ex Oriente , 3c retractandarum causenim quae ad Episcopos spectant. Hinc appetationum istarum patroni non dubitant asserere , appcllationem inteTostam a Theodotito ad Romanum Pontificem a judicio latrocinii Ephesini. At quam leviter id asserant docet ipsa Theodoriti Epiustola ad Leonem , in qua ne. verbulum quidem occurrit, quo probari queat eum appellasse , quin imo contrarium ex ea colligitur. . Primum iritur in ea fidem suam exponit, docet se inauditum &absentem damnatum , Pontiscis opem & consilium implorat; c
pectare se dicit Apostolicae M lis , hoc est, calculum & co silium, non autem hoc est, judicium, ut scilicet ab eo doceatur an iudicio Dioscori stare debeat, quod ipsum sic exponit:
Ante omnia autem rcgo ut sitim a vobis aκ injusti huic depositioni o reat acclivi sere, an non , vesti m enim expecto tentiam, o AD
catis me re debere asseritis, sabo. Non petit igitur Theodoritus a Leone ut iudicium in se latum retractaret, & iuridicam sententiam de causa sui ferret; sed tantum ut consilium daret num sententiae Ephe
sint judicii sicci injustae, stare deia res, an potius ad Concilium O Ff caeci