장음표시 사용
321쪽
1 6 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIpDNA
mtam a Christo sententiam ct poemran non odientium Ecclis .am quod scili et I ceret eos haberi ut Ethnicos, Me est ut etsi quidem exm excommunicationis haberentur ut Ethnici or ' Alicani or non ines derentur innocentes, loquentes ct comedentes cum eis, qui anusiumpe tum inrerrunt uetuentes Ur comedentes cum Ethnicis. Sylvester in summa verbo obeatentia: S, , inquit, ex obuientia praesumitur satus clesiae perturbandus vehementer, vel aliquod malum Muscandalum futurum , etiamsipraecipitur ob pana excommunicationis latae si mentiae, non est ei obe Hendum, quod enim institutum est pro charitate, non debet militare contra charitatem. Gregorius quid si Sayrus Monachus Cas sinensis lib. decensuris mim. 21. innumeros Juris Pontificii de Themlogiae doctores recenset, quorum autoritate de consensu probat consucscere cum excommunicatis in civilibus ad sui num non esse nisi veniale peccatum. Cum duplex, sit Christianorum er delium participatio, una quae Christianorum orsi ebumparticipauio, unaquae Christianorum propria est quatenus Christiani sunt, ut est participario in divinis, alia pia communis es hominibus quaten s homines or comcives sunt, ut est communicatio in temporabbiu 2 ritibus humanis, ictum Ecclesia irrInprohibet, hanc vero' ina redie Ur ex consequentiquiis sitis communicat non contra praeceptum Ecclesiae, se praeterpraeceptum facit,
Denique licet vulso dicantur excommunicati privari bonis, hoc vel su signiscatis,
Os, orare, vale, communio, mensa, ne arm
altero tamen versiculo veluti redditur iis quod tuo aufertur, hoc a tem est huiusinodi, Utile, lex, humile, res ignorata, necesse. quo sisniscatur legem superiorem non habere lociun. Primo, inter vii iam& uxorem, necnon inter parentes, liberos & consanguineos quod sicundo de tertio vocabulo exprimitur. Secundo nihil mali esse si quis familiariter verisitur cum excommunicato quem nescit esse cxcommunicatum, aut etiamsi sciat quando sperat suam familiaritatem illi utilem fore ad resipiscentiam, quod primo & quarto signiscatur. Denatim licere cum excommunicatis loqui, versari, imo & vesci si occessitas, utilitas aut negotia ita postulent. Haec autem omnia intellige de excommunicatis denuntiatis, in conses se enim est nullum teneri ab iis recedere, qui excommunicati nem tantum latae sentcntiae. incurrunt, non autem deminitati
322쪽
. Cceterum longd brevius Zc melitis allignari possunt occasiones quiabus non solum licet, sed & oportet cum excommunicatis in civiliabus communicare hoc pactos: Primo quando officium aliquod est de . bitum : Secundo, cum necessitas aut utilitas exigit, ad has enim rationes coeterete omnes secilὶ reduci possunt. i Primo, quia possumus in civilibus conversari cum Ethnicis de publicanis absque ullo peccato, Christus autem non dixit excommunicatum esse durius tractandum quam Etlinicum aut Publicanum, sed eodem plane loco habendum. Secundo, quia gratia non destruit, sed perticit naturam ac proinde non tollit quae juris sunt naturalis & mutui inter homines ossicii, sive necessarii sive liberi; te tio non potest secietas aliquem non modo e suo convcntu, sed& ex alieno pellere': Ecclesia ergo non potest expellere hominem e soci tate civili, sed tantum ex Ecclesiastica, ac proindE non potest eum privare officiis debitis ei ut cst membrum societatis civilis, sed tantum ut est membrum Societatis Ecclesiasticae. Hinc multo minus potest eum poenis temporalibus aut morte assicere vel assicien
dum pronuntiare , sed istud posterilis sese prosequi alterius instituti
est. Nunc vero ad propositum hoc unum observo potestatem E clesiae totam esse spirituassem , nec eam ullum habere dominium in res, actiones&pei nasciviles, nec posse poenas ullas temporales insigere aut per vim cogere , sed tantum suadere , hortari & docerem: ut enim egregi d ait Hieri Epist. s. ad Nepol. hoc inter Reges de Episcopos discrimen est quod illi nolentibus, hi volentibus in perent. Eoque excellentius est Episcopolum Imperium ut notat Chrysbstomus homil. 1 o. in Epist. i. ad Thess. Ouod metius est imperare voluntario quam involuntario, istud enim est imperare natura, nam illic quidem Omnia metu ct nece itate fiunt, hic autem opus bonumper voluntatem eleLtionem'. Si autem contemnatur Episcopus, inquit idem in Epist. ad Hebri homil. ult. & in Epist. ad Tit. Non
oportet ultiones ingerere, sed tota ultio e plorare, i cmiscere. Hinc, ut observat Richerius, octo primis Ecclesiae saeculis cum de autoritate Ecclesiastica mentio fiebat, non adhibebantur haec nomina, Purifidi fiouis, A testasis, aut Tribunalis, sed duntaxat AMinisterii, O hsdrae.
Et quod longό gravius est, quinque primis Ecclesiae laculis nullam legea pCenam temporalem ab Ecclesii aut Conciliis indictam in
peccatorcs aut haereticos, sed tantum excommunicationem & de positionem. Poenitentibus equidem imponebantur nonnunquam
323쪽
poenae aliquae, sed hi illas sponte suscipiebant, &si nollent iis deiungi, non ad eas suscipiendas per vim ab Ecclesia cogebantur, sedi antum
excommunicatione motat plectebantur: patet ex Canonibu&Conci Tur. I. I 8. Venetici c. 3. Aurelianensis I. c. 1 r. Epa erilis cap. 23. Tolet. 3. Can. II. Barcinonentis 2. cap. q. Tolet. 6. c. 7. ha bus.
excommunicationis tantum poena decemitur in eos qui poenitentiam publicam semel inceptam de ebant; antiquioribus vcro temporibus pacis spes hujusmodi hominibus prae ludebatur: & post quintum d naum Luculum Episcopi principum autoritate muniti coeperunt poenas
Λt, inquies, si quis excommunicatus ad Synaxes accedere voluis set aut depositus Episcors Ecclesiam retinere, quodnam esse poterat ad huj usmodi homines in ordinem redigendos remedium, si nulla erat in Ecclesiaautoritas & potestis temporius lRcspondeo Ecclesita societatem habere quod naturali de civili iure habent omnes secietates, ut possint a suis conventibus arcere eos quos indignos esse judicant. sic unusquisque jure naturali & cia vili potest quosdam a suis arcere convςntibus vel id istis denuntiat, do , vel etiam praecludendo sores. Sed si vim apertam isti molian tur , tunc recurrendum est ad Magistiatus & judices saxulares , a quibus in tenda assertio libertatis & iurium istius societatis quae si non obtineatur tum vel secietas conventus suos ampliuς agere non debet , vel pro bono pacis hunc tolerare qui per vim in eam irruens autoritate saeculari a hiivatur. Hoc pesito dicendum test societatem fidelium & Christianorum jus habuisse quod habenucceterae omnes excludendi a suo consortio, & Synari eos quos indignos esse iudicarent, idque ex jure naturali & civili: quod si vim illi inferrent, tunc necesse erat Ecclcsiae , civilis autoritatis auxilium, implorare & a iudicibus saecularibus petere assertionem jurium suorum, quam si non obtineret haud dubium est quin potuerit a conventibus abstinere vel eos clanculum agere nisi melilis esse existi maret ciectos propter bonum pacis t. erare. Idem dicendum de Episcopo aut Presbytero deposito. Cceteriim imploratio auxilii scis, ut loquuntur, brachii saecularis ad executionem Canonum est antia quissima. Sic enim adversus Paulum Samos tenum qui domo Episcopali:& Ecclesia cedere nolebat Imperatoris Ethnici Aureliani auxilium est imploratum , Ac deinde saepe saepius Christianorum Principum autocitas adhibita est ad executionem Canonum procuranaam: idque ut fieret Canonibus stacitum est, ut Concilii Antiocheni
324쪽
tiocheni Gn. s. his verbis: Si mitem Presb re vel Diaconus miseraepe Gare ct Erebia n Dei evertere, per externam potentiam ursediti -- autor castigetur. Idem in posterioribusConciliis legere est, ut Vesemesens cap. 9. Tur 3. cap. t. &abis, ciuin etiam in Mileuitano cap. 1 . decernitur Iegem Imperialem petendam, ut peccatores ad preni tentiam redigantur. Quaeresumim excommunicatio alicuius Episcopi, Presbyteri, aut inserioris Clerici semper inserat depositionem, ac vicissim utrum alicujus depositio semper inserat excommunicationem lite ndeo excommunicationem ex dietis dithlicem posse distii tui, eam scilicet quae fit a superiori puta ab Episcopo proprio vel 1ynodo , & eam quae fit ab iis qui nullum jus in se invicem habent
ouae denegatio est mutuae communionis. Prior excommunicatiose semper importat depositionem , nam qui Ecclesiae communio ne indignus est , dignus esse multo miniis potest Ecclesiae communione , ac proindὰ ciam declaratur quis indignus Ecclesiae commutanione ab eo qui potestatem habet ejus deponendi tunc deponi debet. Cum vero ab eo qui potestatem non habet ejus deponendi iudicame. indignus Ecclesiae communione, deponi non potest, sed tantii md positione dignus judicari, quae debct fieri a legitimo & ordinario ejus iudice, si omnes Ecclesiae privatum aliquem sua communione indignum esse decemant. At vero non semper necesse est ut qui depositi one dignus ii dicatur, indignus etiam judicetur Ecclesiae communione. Imo Cisticus mccans fatis punitus videtur per depositionem , nec iniquum est ut ei communio laica non denegetur , quod olim factum sui se nemo nescit. Potest etiam Cleri se a Ministeriis Ecclesiasticis per aliquod tempus arceri atque id dicitur suspensio, potest item aliqua, debilitate corporis ves animae reddi minus aptus ad ministeria sua, &hoc dicituriri epularitas, sed quae illa spectant ex antiquitate repeti vix possunt & ab novis Canonistis ad saturam tractata sunt, nunc ad alia
Diximus huc usque de effectibus externis excommunicationis, nunc examinandum est utrum possit habere aliquem effectum ilia remum in eos qui non sunt per peccatum ligati, nullum etenim dubium est quin excommunicatio peccatores etiam coram Deo magis noxios cssiciat, cum ad instar Pharaonis ista plaga percussin pcccatis suis indurantur , at quaeri potest utrum per excommunicationem aliquis innoccias & per peccatum non ligatus interius
325쪽
3oo DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA,
sgetur coram Deo sicut coram hominibus exterius ligatur. Jam vero si quis rem bona fide perpendat nullo nNotio intelligit concipi non posse quomodo Ecclesia interius liget hominem qui per
peccatum non est ligatus. Deinde si quis ad ea quae diximus attendat cognoscet Ecclesiam olim excommunicando fideles hoc praecipuὸ intenvisse ut cos ab Ecclesiae hujus visibilis consortio ejiceret: Ouod, ut inquit Tertullianus, sommum judicii in uincium est, non certissimum damnationis argumentum, quia scilicet humanum omne judicium in factis errori obnoxium est. Dcmum sancti Patres aperth declarant neminem coram Deo
per Ecclesiam ligari posse qui non sit ligatus per peccatum, eosque qui ab Ecclesiae hujus visibilis communione sine ulla eorum culpa
secernuntur, non propterea ligatos esse coram Deo aut damnationi oboxios. Origenes in caput 16. Matth. I. edit. Huci. p. 179. Igitur. inquit, adversus eum qui inju Djud at non juxta verbum Deiluars per trimam neque ex illius sententia solvit super terram , portae iis Eri prae tibist, adversus quem autem p rta inferi non praevalent is juste judicat, idcirco claves habet Regni Gelorum aperiens iis qui soluti sunt super terram ut in caelis ligati ac condemnat sint, quoniam autem qui Episcopatus locum mindicant dietum hoc usurpant cui Petruso acceptis a Servatore clavibus Regni Caelorum docent ea quae a se ligata sunt, hoc es condemnata ligata este in caelis pronuntiandum est recte illos δε-cere , sifactum etiam nisi crint propter quod Petro huic aedium es e tu es Petrus supcr hanc petram ea sicabo Ecclesiam me/m, talessimi
ut super illos aedificetur Ecclesia a Christo tir ad illos jure referri pos t.
Portae aurem inferni praevalere non debent adversus eum qui ligame vult
fluere, quodsi funibus peccatorumsuorum constringitur ,frustra ligat
ac fuereis .... eum autem qui funes peccatorum non Dabri nec peccato funicuis longo vinculo jugi non alligatur , ne Deus quidem Ilet, ita nec quisquis Petrus fuerit. Si quis autem qui Petrus non fuerit, nec ea habuerii qua hic dictasunt, sicut Petrus ligaturum se credit supre terram ita ut quae ligat uermisint tigata in coelis, s soluturum se super terram ira ut ς eas luta fuerint sint soluta in coelis, superbus ille es nosii viscripturaris nβω.Hactenus Origenes qui duo disseste docet, quorum unum
cs Epii copos qui ipsi ligati ligare praesumunt ene supcrbos de istuden tes. Alterum neminem ligari risu interius sive ab Ecclesia sive a Deo; qui peccato suo ligatus minime st.
Sanctus Hieronymus caiam sermξ habet in eumdem locum Ma stata: Illum, inquit, locum Episcopior Presbyteri non Ditelligentes alia turd
326쪽
ut sibi de Pharisorum assummit supercilio ut vel damnem innocentes vel solvere se noxios arbitrentur , cum apud Deum non se: tenti acerritu, reorum vitaeF naturi Og us in Leviticori L .
prosis ubi jubentur ut ostendant se sacerdonibus. Etsi lepram habuerint tunc a scerdote immundi fiant, non quod Sacerdotes leprosis facti Mimmundos quod habeat notitiam leprosi, pq t d sic ere qui mundus aut mundus sit. si modo ergo ibi leprosum sacci dos muniam vel immundίω facit ita hic augiat vel solvit a sopus Presserer. Non cos qui sist insontes vel noxii , .sta pro officio cum peccatorum odierit varietates , scii quiliganduι fit qui a se
Augustinus c. s. libri de vora religione notat saepὰ homines ab Ecclesia infeste sine spe reditus expulsos, a Deo qui novit interiora
cordis coronari. Saepe etiam , inquit, divina provicientia per nomon asCaumrum tu utentaι carnarium hominum seditiones expessi de oongregatione Christiana etiam bonos viros. uream contumeliam veli
juriam 1 Aim cum patientissime pro, Eccissiae pace tulerint neque unν metitares vel schismatis vel haeress moliti . fucrint docebunt. homines quam vero affectu π quanta sinceritate charitatis Deo servi dum sit. Talium ergo virorum propositum est, aut sedaris remeare turbinibus, aut fi ta non antur vel eadem tempestate perseverante, via ne suore iuris talis aut sevior oriatur. Tenent volutatem consulendu etiam etsi s quorum motibi perturbationibusque cesserunt sine usia convenet culo; u gregatione ussur au mortem test momo juetantes eammemquam in Ecclessia Cathol capraedicarimunt. Hos coronat in occulto pater in occulio videns. Rarum hoc Gaetur genus, sed tamen exempla που
desunt, imὸ plura sunt cytiam ci edi potest. Et lib. I. de bapt. cap. 17. Spiritales autem sive ad hoc ipsum pio stulo prosicientes , non cunt f ras quia vel cum aluiua perversitate vel necessitate hominum, viduntur expelli , ibi magis probantur, qua intim permaneaut, cum a versis Ecclesiam nullatenus eriguntur, sed in solida unitatis petra fortissimocharitalis robore Odicantur. Itaque ex mente S. Augustini homines
ita ab Ecclesia excommunicati & ejeciti ut nullam spem habere possint, non propterea coram Deo sunt ligati aut damnationi obnoxii. Imo fi nanc scparationem humiliter & patienter scrant, a Deo
propterca coronabuntur. Ergo ex ejusdem mente cxcommunicatio
etiamsi suprema sit, non potest innocuum intus ligare. Gregorius magnus homil26. in Evangclia Hieronymi &August ni vestigia relegit: Ceus ergo , inquit, pens da sunt, γ tunc li- Pp S g i -
327쪽
wx DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
strataeatquesolvemtipotestin exercenda .....t c enim vera est a b situs praesidentis quando aeterni sequitur arbitrium fi is. S. Nico in Epist. cujus fragmentum cxtat in Bibliotheca Sanctoriim Patrum t. col. 1 9. dicit conmunicationes iniustas non lagam excommunicatos coram Deo, sed in eos qui ipsis tulerunt recidere. Denique communis haec est sententia Theologorum & Canonist, rum, ut Hugonis ii sancto Victore, Alansis p. q. l. 22. a. I. inresoLInnocent. III. de excommu. c. 28. Gratiani Μ. q. 3. C. si quis. Cersonis, Li elisi M. Eo. in Can. Misse, & aliorum sere omnium. Nomo enim assi mat excommunicationem clave , ut loquuntur, errante, latam, aliquid in animam excommunicati operari eumque damnationi tam ii redde e. Adversus hare duo tantum objici cum aliqua verisimilitudine possunt. Primum est communem hanc esse ac solemnem sanctorum i Patrum doctrinam, extra Ecclesiam nullam esse salutem, aclmi de eos qui sum ab universa Ecclesia excommunicati, non posse salutem consequi & interius esse ligatos. Alterum est Sacerdotis senten tiam licet injustam esse timendam, ut testes sunt S. Leo Epist. 93. ω Gregorius homil. 16 inEvangelis, non esset autem timenda nisi ligaret conscientiam.
Respondeo ad. hrimum Patres illud axioma non intellexisse de iis qui inviti extrae illam eximini, habentes , ut inquit Augustinus, animum redeundi cum id sacere licebit, sed de illis qui ultro e tra illam manent. Ad secundum dico timendam esse Pastoris stii tentiam etiam injustam , non quod ii Set interius conscientiam; scit quia peream privatur homo sacramentis, precibum &aliis ossiciis quibus Christianum desungi par est, atque hinc, ut inquit S. Leo loco
citato : vivima eius veluti sauciatia est inuranis quodammodo exutque omnimum ne diaboticis incursbus, ut cris capiatur, of taesi. inde timenda est coram hominibus non coram Deo; timenda est quia per eam ab Ecclesiae visibilis communione removemur, non autem in quod a sanctitate propterea excedamus. ιAtque haec de ex ni unicatione quod ad presens institutum dicta
328쪽
ANTIQUA ECCLESIAED I SCI P L IN A
ri - , , De Primatu Romini Pontificis. i
E T U S in Ae Gebris de Primam Romani Ponti Mcis ouaestio , de qui innumeri sese m smint; sed quosdam adulatio, esios odium ad sentiendum timpulit , ita ut vix ullum invenias qui solius veritatis desidendae studio de ab omni af etii vacuus ad hanc quaestionem tractandam accesserit. Percurre omnium senia qui' hue susque ea de re scripserant alimobrationes , aut foeda assentatione , aut acerbis comitiis starent
inde consilium mihi sine iri & studio de Primatu Romani Pontificis disserere , & quaestibnem hanc non in dis itantis , Et potita m
329쪽
so DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
quaerentis modum tractare. Ppiro duplex luc quaestio sub timc enditur , quarum prima est de Primatu iani Petri inter Apia I stolos; secunda de Primatu Ecclesiae Romanae inter Ecclesias in teras, & consequeliter de praerogativis Episcopi hujus urbis inter
I e Primatu B. feres ter Apostolos.
Hiram ct quomodo Primatus sancti Petri pessit ex Scrip-
D mi strandum Petri id ex Apostes' Primatum , Bella
minus&tuit' silanini iiqi edam adducimi Scripturae testimo nia; ac imprimis urgent illud Matth. I 6. Tu es Petrus, ctsuper hoc puram aed. calo Ecclesiam meam. Item illud: Tibi dabo claves Rem coelorum. Ioan. ult. -Si'gula n0s expendemus, , ac deinde quaeremus num alio pacto possit OGcii tili4PetriPrimatus asseri. Primus locus: T D es Petrus, Os per hancpetram aedificabo Ecclesiam meam: ab Interplisibus & sinetis Patribus varie exponitur; simicnim non pauci qui per Petrum hic intelligunt fidem & consessi nem riui: ita Hilarius lib. s. de Trinit. Super hanc igitur confesto-nispetram Ecclesia aedificatio est. Greg. Nyss. in opere de adventu D mini: Petra vero fidei tanquinin ' mentum, ut ipse Domi usui . a Principem Apostolorum: Tu es Petrus, Ur super hanc petram in Paso Ecclesiam meam si perconfessione vi ilicet irasti quia dixerat: Tu es Christus ilius Dei viventis. Ambros. lib. 6. in Luc. . & in cap. II. Ep.
d Ephes se pre leam petram aedificabo Ecclesiam merem; hoc est, in Catholicae idei confessione statuam fideles ad vitam. Idem de Incarnat. c. non eniim dc came Petri , sed de si tu dictum cst ; quia portae mortis ei non praevalebunt, sta consessio vincla insonum, chrysos . bona. s .i super Mart. s per hanc petram ad cabo Ecclesam meam, id est, fucm, supplesuper, cr confessis cm. Idem habet ibid. homil. 8 3. α cap. 9 Epist. ad Galatas, in serm. de Pisit. Tu es Petrus, crsi cr
330쪽
suter hanc petram: non dixit super Pet rum, non enim super homnem.
stinus tractatu retinJoannemr inquit, a Petrapetra, sed Petrus a petra ideo quippe ait Domisius, s per hanc petram aedificata Ecclesio mea , quia dixerat Petrus: Tu es Filius Dei visi. Super hanc ergo, inquit, petram quam confessus est aedificabo Ecclesiam meam. Petra enim erat Christus, erc. & sermone 13. de verbis Domini: Tu rae o, inquit, Petrus,'super hanc petram ad sicabo Ecclesiam meam ;super hanc petram quam confessus es, super hanc petram quam cogno isti, dicens, tu es Christus Filius Dei vita, aedificabo Ecclesiam meam, id est, super meipsim Filium Dei vivi, super me aedificabo te, no verte me. Acacius Melitenes in Homn. in Conc. Ephes c. I p. 3. eundemsciluitur. Haec fides inquit, nostrasuper hoc fundamentum Ecclesia ad fleata est. Adstipulatur Cyrillus Alax. lib. . de Trinita Petram, i quit, opinor, nihil aliud quam inconcussam cormiis mam fidem vocans. Idem habet tom. 1 . in Es. orat. I i. stem Iuvenalis Hierosol. in si teris Synodicis. Super hanc petram orsuper hanc confessionem roborata est Ecclesia Dei. Tne orit. Ep. 146. & 77. confessonem Petri fundamentum sir basim asserit. Ita etiam exponunt hunc locum anonymus scriptor in Catena Nicetae. Petram , inquit, confessionem vocavit.
Grinor. Mag. Ep. lib. 3. Ep. 33. Felix'. Ep. s. ad Zenonem. Isid rus Hisp. lib. 7. orig. Beda homil. de hincto Petro , & hon l. in
Dominic. Palmarum Druthmarum in exp. Mati. c. 3 3. Hin .opuscul. .&qs. Rupert. lib. in Mari Tostatus in hunc locum, &alii. Ab ista expositione non multiun abludunt ii qui Petrum interpr tantur Christum, quem Petrus erat consessus. Ita Hier. in cap. 7. Mati. ac praecipue Aug. qui in lib. retractat. cap. 2I. hanc expoliistionem cum altera componit , & neutram alteri praesert in lib. contra Ep. Donati.-Dixi in quodam loco de Apostolo Petro, quod in Elo tanquam inper funda sit lesia, quo sensu etiam colatur in ore mulsorum in versus bearis mi Ambrosii; ubi de Gallo Gallinaceo ait
Hecipsapetra Ecclesiae canente culpam diisit, se Diomemmas pi m. sic expossisse, quod a Domino di tam est. Tu es Petrus, cte. ut super
hanc intelli tur quam confusus est Petreus dicens. u es Petrus Titius Dei vivi, ac Grus ab hac petra appellatus personam Ecclesiasiguraret ... harum autem duarumsententiarum quaesit probabilire, eligar lector. Via
de eundem tract. ir . in Joannem, & se . 13. de verbis Domini. Huic adjungendus Theodorit. in cap. a. Ep. a. ad Corint. Beda in c. Ic. Mati. Magister in cap. a. Ep. ad Epnec & alios quos videre