장음표시 사용
371쪽
Ex quibus cernere est istius Concilii Putibus suisse persuasum vel tarem alibi desiniri non posse quam in Conciliis generalibus , nee ab ullo privato Episcopo etiam Romano quidquam circa fidem decerni mile , quod ita certum sit ac ea quae in Conciliis d festa
Iileta probatur exempys Romanorum Pontificum qui de facto Uris et lateri viarunt
Tritiis, Pontiscem Romanum indeficientis iudiciis ivilla tonon
gaudere ad oculum demonstratur exemplis Romanorum pontificum, quos in quaestionibus fidei aut morum etiam constitos, & decretalibus Epistolis Ecclesiam docentes, & proinde, ut loquuntur, ex Cathedra loquentes, 1 veritate deviassse certum est. Primus est Eleutherius seu quisquisalius Romanus Pontifere, quem restis est Tertullianus in lib. contra Praxeam litteras pacis misisse ad Montanistas, ε eas postea revocasse : verba I milliani haec siint. Nam idem Praxeas tunc Esus 'o Romanum uoscentem amprophenas Agoniam, Prisiae, Araxistae, es exeaagmtisnepacem Ecclesiis aer Pire in ieremem, falsadet i Prophetis est eorum risis si predeo 'rundi ejus autoritates oen cndo; coErit litteras cor το rej- - ου, ora proposito recipiendorum charis atrim concessare. Fuit emo tum temporis Romanus Pontifex, qui novas Montani prophetias approbavit, & per litteras Montanistis communionem
372쪽
im iit, quas errore cos nito revocare coactus est.
Sec diis est Victor qui temerὸ in Asianos Episcopos sententiam ex communicationis tulit, &ideo acertis reprehensus in I ccxteris Epi . scopis; ut ex Eusebio liquet. Quamvis autem res ista disciplinae tan thm suerit, nihilominta tamen graviter erravit iste Pontifex, qui ob
rem tam parvi momenti totum orbem lacerasset, nisi coeterorum Epi scoporum prudentia huius temeritatem correxisset.
Tertius est Stephanus qui ita oppositum Cypriano errorem videtur incidisse, docens quoslibet haereticos 1 quacumque haeresi venientes sine iterato Baptistio sitscipiendos, quo oninium omnino haeretico rum baptismata, sive in nomine Trinitatis, sive seclis collata apprombavit : ita certὶ mentem eius intellexerunt Cyprianus & Rimilianus, eiusque verba id omnino sisnam : adde quod omnes serε haeretici qui tune exorti erant, exceptis Novatianis, de quibus nos dum erat quaestio, cum Trinitatem non oscerent, in Trinitatis nomine minimE sibant, sea in bapti ate absurdis utebantur quibusdam formulis, ut videre est apud Irenaeum. Clim eri ines aut selia omnes haeretici qui a Cnristo ad Stephanum iis e exorti erant, in Trinitatis nomine minimὰ baptis arent; Steph nus autem X quacunque haeres venientes sine iterato baptissimo suscep
rit, quid aliud inde inferri potest; nisi eum illorum , in Trinitati,
non ine minimε baptisabant, rata habuisse baptismata, qui error est Cypriani errori oppositus, quem tamen ille ita acriter defendit, ut Cyprianum & alios aliter senti tes a communione Ecclesiasti a seni.
artus est Liberius qui non tantum Athanasii damnationi, sed re fidei sermulae haereticae subscripsit : quaenam aurem ista fuerit fidei formula, cui subscripsit, hila ego inquirere nolo. Ummi hoc mihi ad propositim sussicit, antiquos pro certo habuisse Liberium ha reticae fidei mulae subscripsisse, &Arianae perfidiae consensisse. Hoc autem manifestum est ex Hilarii testimonio, qisi saepius in se memtis sibi mulam illam, cui subscripsit, Arianum pinsitiam vocat, atque identidem Liberio anathema cicit : unde patet eam formulam cui subscripsit Liberius, primam non est o Sirmi lenitin, utpote quam Hilarius defendit, ac vestit Catholicam exponit. similiter Hieri Dymus in Ghronico scribit Liberium haereticae pravitati subscri- piisse, atque omnes antiqui uno ore de lapsu Liberii, vehit de apo stasia a fide to tiruntur, & sane ita venam cst haereticam sitissesbi mullan cui subseripserat, in exilio Liberius quaeque ipsi a Demo.
373쪽
philo secrat oblatata, ut huius subscriptionis occasione AEtiani fiun- nt in vulgus Liberium dissimilem Patri Filium agnovisse, quae
res movit cos qui Semiariani dicebantur, ut ab eo Sirmium reversi exigerent, ut Filium Patri natura similem scripto profiteretur.' Nam
bis subscripsit Liberius, primhm quidem in exilio fideisi mulae sibi aD ophilo oblatae, quae quidem procul dubio Ariana piorsus erat
nam Demophilus Arianam nae sim palam prosteri. non verebatur: huic autem cum subscripsisset, sciipsit ad Orientales litteras obi stans eos ut quoniam in omnibus Demophilo de orientalibus consenserat,apud Imperatorem ciliciant ut ab exilio revocetur, de ad Ecclesiam suam redeat. Evocatus itaque Sirmium Liberius occurrit ibi Synodi Ancyranae Legatis,' qui quoniam AEtiani in vulgus spatierant, Lis
laetium Filium Phtri dissimilem prosit , in qu ra consubstintialis
vocabulum damnasset, ab co exegerunt ut tomo sormularum subscriberet, utque Filium natura Patri similem profiteretur. Ita rem narrat Somnimus lib. q. His . ct i . cui consentiunt antiquam numenta quae reperiuntur in fragmentis Hilarii, unde liquet Libsitum ab haeresi liberari non posse.
Quintus est Z imus qui emi haeretici libellum Catholicium
esse pronuntiavit, eumque datis ad Asbonos litteris comprobavit: nam etsi errorem Caelestu non approbaverit Ponti flac, attamen ejus de peccato originali dubitationem procul dubio approbaviae ;ita Aug. lib. 2. ad Bonis. c. titilem, inquit, qtureiam n mariae Papae metrum, q interloortis reperitur ubi pro perit, cred, oportere sine ullo vitio peccari ostigia uis hem nem nasci, nus am prorsus hoc dixit,. ure seu omnino co sic risit, sed . exm hoc Glestius in suo bbella poscisset inter ilia . ut eat de sse dubitare or iis ui velli confestos est in homine Merrimi ingenii , qui Ur tosi corrigeretur, plarimis pro set, το mi in emendatisnis, no friptio dogmatis approbata est, propterea libesius ejus Catholicus d mo est, quia or hoc Githolicae mentiis, s forte citer pit qua, meritas exigit, non ea certit me definire , sea detecta ac d mons, tares uere. Ita primlim Au3ustinus e iure conatur factum Zorii probantis libellum Caelestii, qui dubitationem de peccato originalii praeserebat. Dcinde vero huic responsioni parum fidens haec addit S. A. quod absit, tun uis: de Caelestio vel Pelagio in Xomana E es a Dicarum , m illa eorum dogmata quae in i i ta cum i
ocentius damnaverar, approbantia G tenen promuitiarentur, ex hoc
374쪽
gustini responsio nodum pland solvit, necnon Pontificem & Eces tiam quae Romae est , a fide maiorum deficere posse supponit. Sextus est Honorius qui , Ser Patriarcha consultus Mon thesitarum errorem decretali Epistori definivit , & erea a Sy
nodo sexta oecumenica non semel anathemate percustiis est, nec tantum damnatur ut si or haeres , sed ut illius reus & in Epictola. conciditas sic act. 1 damnatur eius Epistola ut contraria rectu fidei & haereticorum doctrinae c sentanea p. - . his verbis: Rc tractanto Dumari u EA OG ιν ruam a Semio scriptaesunt mm
ab hareta excusere vesit Epistolam Honorii, is pariter Epistolas Se sit potest excusare , deinde de Honorii Epistola non secus ac Se sit dicitur, ινι- aliena existat stolicis Dogmatibus Ur a d
tionibus Conciborum G cunctorarm probabit um Patrum est quod equatur doctrinas haereticorum. Nec est quod dicat Gamerius hic mentionem
nullam esse de una Christi voluntate, sed tantiim generatim de salsis doctrinis; egebatur enim in illa Synodo tantis de Monothesilamna dogmate : cum ergo Epistola Honorii iungitur Epistolae Sergii ad amnae damnantur quasi adhorrentes ab Apostolicis Dogmatibus, da alio Dogmate idnon potest intelligi, quam de una Christi voluntate. Nam quod addit Gaminus, abhorrere Epistolam Honorii doctrina Apostolorum, non in fide sicut Epistolam Sergii, sed in comstantia & sortitudine, 1 mente verbisque Synodi prorsiis abhorret,
nec quisquam cordatus huic unquam assentietur expositioni, eamque resectit id quod sequitur in eodem loco , ubi Patres ita I quuntur. Cum his τι, simul profici a vultu Dei es a Catholica, s
mutaue a rhematitari praevi imm Gr Honori qui fuerat Papa ant qua Eoma eo quod invenimus perso ita quae ab eo forta sint ad Sergium, quia in om tu mentem Sergii secutus est impio dogmata
vir. Hinc p. 972. Epistolae Honorii lectae in Concilio: No rem
ac ceterae chartae cr litterae haereticorum igni Micuntur , eo qου , -- iuni Patres, cogno imus in unam Usem , .cauimilis impietatem
tendere, cum scriptis haereticorum , Act. 8. pag. io24. ait Syn diis, daemonem peror tu sua, id est, Theodorum, Sergiam, P. . 3 hum, Paula , tam rium cet. Cyrum arci'. V ianum cst rephanu
375쪽
3 o DE ANTI A ECCLESIAE DISCIPLINA
Eul e continenter errorisscamiala excitare, sinuo volu ram ct ver
senu in dualm naueris Christi haere in popi in spargendo. In Prosphonetico ad Imperat nem ea in amone pag. Iosue. an theniatietatur Honorius cum cceteris haereticis: vire, in line iis dias , qtri eos inominbush-- est. Mitto aliato innumerari quibus Honorius una cum cceteris Haereticis anathemate percutitur, nulla si ita mentione cur damnetur, quod vel unum sinceret ad proliam dum eum suisse haereticum. Q tiun vero istud a mentum adversarios premat, ex eo
videre est quod Baronius vir acerrimi judicii non alia ratione se ab eo inpene posse iudicavit, quam scribendo acta Concilii eo
adulterata: Sed huius opinionem nunc omnes rident & actorii his in locis γ-ribro nullus non oscit: ropter alii eo esu fiunt, ut dicant Honorium fuisse damnatum non ut haereticum: sed tantum eo quod haeresim nascentem ne jendo ac connivendo so verit. Versim si haec suisset Concilii mens, cur nunquam Honorium eteris haereticis distinxisset, cur ubique eodem anathemate licdem verbis tum illius personam, tum Epistolas confixisset: di
rum id & odiosum , diversis lano criminibus eandem pinnam i fligere. id quod verba Concilii hunc sensum habere non possunt, quis enim patiatur de eo qui haeres non e senserit, scit tantum illam , non ei qui par .in diligentia como suit illa dici quae de Honorio cis nodus habet, e ι V lasit e raria Op
ta inveniatur mentem haeret rum is omnisiu se impia d malac firmare, O mirati ea iemque impietate- tendere, unius vo ram.
tis 2 uultis operativitas hoc iu vulpus largere, de alia sinulta quae
dici non positar, nisi Geo qui haereri planὶ cons t. Maneat persuasum fuisse sextae Synodo Honorium in filiis Epistolis haeresim
Ipsae vero Epistolae si legantur haeresim Monothiniarum omnino sapiunt, nam ut iis Honorius iniam prostetur Christi voluntatem& de duplici Christi operatione aut voliuntate fleri vult, & quod
Monothclitarum praecipuum erat dogma, totius te haerescos primcipium, duit Iesum operat esse is , inedia humaritate plene ad vinitare; Nam Monothelitae alabant humanam in Cluis naturam cita divini verbi instrumentum quod tantum ageretur: Excusatur equidem Honorius eo quod rationem reddens cur unam dicat voluntatem, excludae t tum videatur cam quae ex Ori- sinis
376쪽
sinis vitio in nobis est i Verum hac etiam ratione utebantur Μ . thelitae, statuentes omnem voluntatem humanam ex peccatoine & ad peccatum esse proclivem : Unde non mirum si Hon rius ut probaret voluntatem humanam in Christo nullam esse hanc rationem reddit, a nostra Auiturari, Et li et Joannes ac Maximus aliter eius verba interiri tentur , sic tamen illa intellexit totus Oriens , imo 3c ipsa Ecclesia Romana quae in veteri Breviario in sesto Leonis II. haec ad tertiani quartamque lectionem l gebat.
nius, M us Sin n, qui unam voluntatem . operationem in Domi
Iesu Christo dixeruni vel 'aedicaver i , o c. nec Vcro pugnat cum istius Breviarii testimonio Leonis ipsius secundi autoriatas. Quem nonnulli putant Honoritura eo tantum nomine accus re , quod negligentia sua errorem Monothelitarum foverit :Utrumque enim in Honorio reprehendi merito potuit, & quoai sde deviarit ipse , & quod alios deviantes non correxerit a Uti unque dicit Leo IL Epistola ad Imperatorem Consta sum , necnon , inquit , amitia tisimus, qui hanc Apostolicam Ecclesiam non Apostolicae traditionis domina illi stravit, sed propham traditione immaculatam maculari permisit.
Ita etiam Constantinus in Edicto: Amul mari us qui novorum D natu auctores Moressum, Theodorum, Sergium, es c. atque etiam Honorimm horum famorem, adjutorem ct confirmatorem haeres,s, est alias au haec Honorii s hujusmoδ haereseos coasirmator uui etiam ui e pugnat, σα Ita non tantum Honorius haeresim Monothchia rum nasccntem comprimere neglexit, non tamdin Sergii & alii
Dam iraeireticorum personis savit; sed & ipsius haereseos sauior &confirmator suis ex mente Leonis & Conflantini , quam pcrperamilio trahunt plerique , non distinguentes inter sititorem lixi etkoiarum & haereseos. per nae tantum haereticorum Duror est, potest non esta haereticus , at qui fautor & confirmator est haer se os, qualis suit Honorius, is non potest non ine haereticus e ruit vana illa distinctio, qua soli potest Honorius ab lucres eos crumine cum nonnullo c0lore vindicari.
Porro exemplum istud Honorii & alia quae superius adduximus, probant Romanos Pontifices etiam ut Pontifices; atque ut aiunt
377쪽
ex Cathedra loquentes erroribus obnoxios esse posse: nam in exem
ni que Joannis XXII. exemplum in medium potest adduci, qui Pontifex, tum praediotionibus publicis , tum etiam litteris & scriptis αIegationibus conatusestsirum de medio animarum post mortem statu errorem in Ecclesiam universis, inducere & contrarium sentientes a sua opisione demovere. Rem sic narrat Continuator Nar ad annum
Udent Deumperessentiam,n sunt i feriti beatae usi est resurrestionem vorum quod i titim multos andali verat tacebatur Mise tamen apud Avenionem, ultra tunc fidebar, istudALBrim ruris sabalia utas ct maxime a quibusdam Cardi tibiis ob favorem, ab aliis 'o'rer timorempraedicti Pontificis. quemdam fratrem Praed carerem, qui contra imia dictu ve errorem istum praeaecaverat, in carcerem cisponi: Parsiis autem ut a male siris to Theologiae Tacia re appria
retur , missi sunt a latere 'si i duo Magini in Theologia , Pisbi in opinione fua consentiebam. . . ut Magistros Parisienses ad vianione Damia lucerent, sed ita Dei rearia non contini. Narrat dei
de quemadmodum haec opinio ab illis proposita suerit Facultati, & petit dein quomodo coram Rege a decem Magistris suerit damnata ; denique vocatos ait a Rem omnes Magistros in Vince nas, missamque ab eo ad Papam pistolam qua mandatur ut se remisim Magistrorum Pa sie um teneat, qui meliusscirent quid disererrem, i ct creta in fide qua ri aut aris Clarici. Tum per litteras petiit Ponti sex ut liceret Ba sariis utramque opinioncm defendere, his acceptis tribus vicibus con pala Facultas opinionem Immis impro vit & vetuit eam defendi: Ladem habet Petrus Alliacus Cameracensis horum in oculatus testis ann. et os. In oratione ad Regon : Vuod non traita Perreur Ionis Papae XXII. ne beata Tex Francia, pta Aris au Bois de Min-
378쪽
Buccinarum vel lup.rrum cor. Rege Philippo. Gobclinus Cosmodromii aetat. 6. cap. 71. Iannes XIII. postquam senex essectus est des mi pi ad cans an nuti j paratas non vi aere essentiam divinam ante ἀ- j icii , conra Tὴ .u Maialeis de Ordine Praedicatorum se exponens periculo propter fidem Catholi campublic; praedicavit, itaque propter hoc Papa miser eum in carcerem , est ioide ame cruciarus es. Papa anno 2O. Ludovictim tremis compitutus iam Z ntiam quorumdam amicorum furumpi adsum errorem
Langusti Monasterii Cisterciensis Chronic. Thomas de Malasprod cadiit Aben e contra Papam Baκuem propter errorem ejus de caecitate animarum. Ioannes antequam migraret E vita revocavit errorem, ver ba levocationis sunt: Et forfuturae is monibus, cogationibus aliqua diximus quascriptura crae quo i modo essent vel vi aerentur ob
Ex his de aliis quae huc asseres posse t testimoniis constat Ioannem XXII. non tantum in eo errore suisse limas sanctorum beatitude non frui ante judicii diem, sed etiam nihil non molitum esse ut erroremis tam tota Ecclesia, ac praecipuὸ Callicana amplecteretur ; atque obcam rem Legatos a latere cum litteris in Galliam misiste, &sbπὶ multos Gallos in eam sententiam traxisset nisi Facultatis nostrae autoritasobstitisset. . 1 labemus ciso in isto Pontiace ςxemplum quo manifes e probariis Papam Romanum etiam cum Ecclesiam docet intendit, errorem possi tanquam fidei l gina proponere, ac proinde ruit Romani Pontiscis ex thedra k, cntis, hoc est , Ecclesiam docentis infestibilitati
Ex recentiorum Ponti cum pre uti res inter se efinitionibus rejicitur in Ossibilitas.
V Tritas cum, una sit nunquam potest secum invicem pugnare, nec potest aliquo tempore falsum csse quod aliquando verum fuit. Uoi go occurrunt Pontiscum pugnantes inter se definiones, necesse est ex iis alteram a vero esse alienam. Hoc autem Pontificibus recentioribus usu saepe venisse ut contraria definirent, haud ignorant qui in iure canonico paululum versati sitiat. Duo huius
379쪽
rei exempla paulo vetustiora reseruntur ab Almaino in tractatu demitoritate Ecclesiae his verbis: Seci ido , inquit, Innocentitu III. ct Gelestinus deterini verum contraria super i ta propesit ne seo comis haeresim transeunte , alter . ira remanet in Ade, potest ad se .cunda vota transire, determina Lmocentu III. quodnonpotes, poniatur in capite quarto de divortise, determinatio Calesimo ut incit Glossa in eouem capise olim ponebatur in Decretalibus de co/iversione conjugat rum in me. Tertio, pergit idem, aliqui Pontificet ruerunt contra Et moelium ut Pelagius qui fecit constitutionem quoa mnes Subdiaconi Seia iis a suis uoribus ab inerent quas in min=ribus οὐ nibus duxerant ut ab osticis cessarent, quam quia eratini a V contra auesium, rere Habit Gregorius primus ejus successor ut paret si di is . c. tetricum,nui, textu or Glossa: si enim potuerit judicialiter tuere contra Evanginhum ita de ire. Innocentius IV. in caput Presbyter de sacramentis non iterandis, ad ormas Sacramentorum post Apostolos esse in Uentas ct ab Ereclesia om
inari. De risu hi uir Apostolico is fritur u Epist. ad Timothram quia mauum impouebant ord nandis, .rarionem uu bant, aliam autem formam nota legimus ab eis servatam, unde cressimus quod ni esse informae postea ad ventae, fricra et vita natori duere sis ruos vel alia aequipotalentia verba ditu se uentibus temporibus formai quae fruantur Ecclesia ortis resti Haec Pontificis hujus sententia advers ur Eugenii IV. desinitioni & vulgataei cholasticorumopinioni.
Similiter Stepnanus II. consultus respondens de Decretalem condens, ac proinae ex Cathedra loquens de Baptismo in vino collato, sic
statuit c. ii. Epist. Si in vindiuis propterea quo armis noni eniebat omni periclitantem infantem baptisavit, nusta ei exinde adscribitur cu
pa. In antes permeant in ipso baptismo,' nam si aqua adfuit praesens, illa Pres ter excommunicetur mirentissubjiciatur. Haec dei nitio adversatur contrariae Eugenii IV. in responsis ad Consulta Bulgaroriun tinctioni &Γcclesiae imiversae 1 ip inae. Aliud hujusmodi contradictionum in Romanis Pontis cibus
exemplum a modum si tum nobis subntini meti Francisonorii inde paupertate contentio, quae Pontifices quoque intcr se commisit : quippe cumirandis canis quibusdam venis set in mentem omnem omnino rerum ad usiim pertinentium proprietatem abjicere curarunt, ita Frans cici Regulam a Gi orio IX. anno 1 2 so. explic
ri ut nulla omnisad propritias ipsis, sive in communi, sive in f,eciali comperere deberct. inquit iste Pontifex, quo ne ue in communi,
380쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. Drs nr. V.
--, neque in speciali debem propr/etatem habere, sed erestium cst librorum, o eorum mobilium s7 licet habere, eorum Urm habeant.... neo venae debent mobilia vel extra ordinem commmari aut alienari p-quo
modo, nisi Ecclesia Romana Cardinalis qui fuerit ordinis Gubernator Generali, seu Provincialibus Ministris autoritatem super hoc praebuerit lassensum. Post haec Innocentius IV. rerum errarum usus minoribus conceditur prcvrietatem ad Sedem Apostolicam specialiter pertinere de claravit anno 1r . Itemque Alexander IV. anno 12 decrevit loca Fratrum ad Pontificem & Sedem Apostolicam specialiter pertinere : cum vero hujusinodi proprietatis abdicationem quidam irriderent Nicolaus III. in Decretali Exiit, eos velut errantes damn vit & excommunicatione perculit, Dicimus, inquit, qu d abdicatis proprietaris hujusmodi omnium rerum no rami in oeciali quam etiam in cammum merito ria est 6 r se a , quam hi s viam perse lionis ostenderi verbo docuit or exemplo firmavit, quamque primi sun a iores militantis Ecclesiae, piratu ab ipsos te ha erunt volentes perse Metioere per doctrinae , vitae exempla in eos derivarunt. Alitersentientes excommuhicationis sinuntiae quam nunc in ipsos proferimus se noverint subjacere, a qua per neminem ni per Romanum Ponti sic possim absolvi: Ita occasione contentionis Franciscanorum , Innocentius do a condit de abdicatione pmprietatis omnium rerum, eosque qui illam meritoriam aut sanctam esse negarent proscribit, idque tam disertis verbis adhibita etiam sacrarum litterarum autoritate decernit, ut sicita intelligatur eum habuisse in animo universim Ecclesiam docere, c rem ex Cathedra definire. Hujus successor Martinus IV. in Bulla data io. EM. Februarii anno 1282. pariter ruit ad Ecclesiam Rominiam omnium rerum mobilium est mobilium qui ui fatres uti possunt jus, proprietatem sir dominium nulti modost Zare. Idem decernit Nicolaus IV. anno 1298. ac demum Ct mens V. in Concilio Viennens circa ann. 13i I. eadem quae ant cessores sui declaraverant confirmat constitutione satis prolixa quae inter Clcmentinas legitur cuiusque principium est Exivi ; ita septem Romani Pontifices non approbariint eos Franciscanos, qui illarum quibus urebantur rerum pre prietatem abdicabant, camque Pontisci ultro largiebantur, sed de eos qui istud improbarent damnare non dubitarunt.
At E contra Joannes XXII. qui Clementi successit Minores quosdam qui satres de paupere vita, necnon Bisocchi ac Leguini