장음표시 사용
381쪽
dicebantur seque D. Francisci regulam ad litteram servare protatebantur, damnavit & abolevit, constitutione, cujus initium iancta Romana Ecclesia, necnon altera Directorio Inquisitorum inscrta , quae incipit gloriosam Ecclesiam, utraque anno ipsius 2. data, tunc ait Tymericus quatuor fratres hujusmodi velut haeretici apud Ma filiam anno is i8. per Inquisitorem haereticae pravitatis, velut haeret ei condemnati sunt & flammis addicti , qui ab eorum coli s lai quam Martyres honorati sunt : Porro praecipua causa quae Ioannem XXII. in istos exacerbaverat, haec erat quod Nicias Ita de pro- rietate bonorum quibus urebantur sentcntiam mordicus retinerent. Iinc 7. Kal. Aprilis anno is et r. constitutionem omulgavit, qui suspendit excommunicationis sinatentiam a Nic o latam, in eos qui decretalem suam Exiit, aliter quam littera ipsa sonat exponerent, aut aliquid in ea declaratum in dubium re vocarent : At ex alia parte Michael Cesenas Generalis Minorum, Culielmus Provincialis, & alii Constitutionem Nicolai. III. tueri
coeperunt & contrariam sententiam velut lueretican oppugnare: tum Joanncs ut eos proscriberet, constitutionem mire , emisit, in qua si damentum opinionis Nicolai velut lineticum & erroneum proscribit declarans erroneum si haereticuis esse'rtinaciteras irere quod
christi s ejusque Apostoli , nee in oeciali nec iis communi ali na, nec haec ipsa tendent mel donaui Di habuerint. Deinde in alia E Davaganti ad conitorem declarat λ translato di recepto per Nicolaum III. in Romanam Ecclesiam, rerum quae Minoribus: conferrentur dominio, servato tamen ab iis usti, nihil commodi Romanis Pontificibus accedere, nec propterea fiatres seri pa
periores. Gm, inquit nec intenti rejervantis, ne atrum serum fuerit, quod ad quemcumque alium quam aci fratres di tartim rerum perveniret compendium. Clim v d satres minores , Nicolai
sententia minimὶ propter haec discederent, iterum Joannes novam didit sanctionem quia quorumaeim anno 13a promulgatam,tibi
manis AEd illam Nicolai HL de expoliatione Christi & Apostolorum
doctrinam pestiferam, erroneam damnatam dolisinam ct hares ac blas emi m Quholicas ei inimis pronuntiar, omnes cst singulos qui eam docuerint verbo et es vel in post rem do furi est dest risset har
hos damnat, ac toptam haeretico contumiaces, Romanaque Ecclesia rebelles ab omnibus haberi mandat. Hinc Nicolaus Ermericus in Hiaspania Tarraconens Inquisitor catus, ro. circiter annis post obitum Joannis XXII.:Fratrum Minorum Joanni adversantium, quos sc ticellos
382쪽
ricellos , seu Patres de paupere vita appellat, errores recensens, director p. z. q. s. Pronus, inquit, error σ haeresis est, quod Domianus Iesu, Christus in quinitum fuit homo, π ejus Apostoti nihil habuerunt in proprio , nec in communi ; fuemui pose is pauperes iam do. Secundo auod dicunt hanc es seperfectam Eva elicam pauperi rem videlicet nihil habere in proprio, nec incommuni. Item Antoninus qui Eymerico paulo recentior est eorumdem statricellorum menti nem faciens, ait summae Theologi p. q. tit. I a. in Extra Putibus Da a XTIL Determinatur pro haeresi habenda viuio eoru m qui duuntur fati Delm, seu fratres de opinione a centium Christum nihil habui secum postolis proprium, nec in particulari, nec in communieti m rerum mobilium: sed j.lum nudum usum farti eorum quibus ut
latui sis iconce per eleemosinam mel alium modum, cum tamen P senis IV rur, quia discipuis ejus iverunt iis cisitatem ad emendum cibum Ioannis XIII. od das habebat loculos, O c. multipertianaces in dicta opinione fuerunt combusti.
Ex his autem ut ad propositum nosmeti revertannia abund)liquet Romanos Pontilices etiam selemniter aliquid desinientes errori obnoxios esse, cum enim Nicolaus & Joannes contrarium planὶ defianiant, atquehuic videatur haereticum quod ab illo determinatum est, necesseestalterutrum eorum non modo in errore vos , sed & ea
rem solemni terdelinivisse .Et cerid Joannes ultro agnovit stare non poste suam desinitionem cum insallibilitate Pontificia, cum enim Michael Generalis 3Iin riam cum asseclis suis Joanni objiceret quod in his qua pertinent ad dem 2 mores, deter natum semespersummum Pontificem mutot per alium revocari, responclit pro Joanne Cardinalis qui ostea Ponti- sex in creatus, dictusque Benedictus XII. id falsum esse, cum exen
Plis pluribus constet quod illud quod circa fidem & mores male
eterminatum est ., per unum Papa- vel Concilium , potest per alium per se Za melius veritare corrigi ae, em dari ideo non esse mirum si dominus Da es diligenti. liberatione cum multis peritis in Theologia, ct in ureoque Iure habita revocavit quae maleci erat D. Nicolaus de risii est 'stolorum paupertarer Haec refert Lymericus Dirces. p. z. q. 17. itaque s isto Pellarminus Pontilicem utrumque conciliare conatur lib. q. c. i . de Romano Pontifice , cum ultro
Joannes agnosceret se Nicolai III. sententiae adversari: nec est quod dicat Bellai minus Joannem non ii sare Christum aliquando nihil habuisse proprii, nec in speciali, nec in communi, sed n esse quod
383쪽
semper talem vitam egerit. Non est, inquam, quod Bella imi hoc pacto vclit contradictionem inter Nicolaum & Joannem aut tollere aut saltem lenire : nam primo Joannes vigesimus ndus exappropriationem seu abdicationem dominii in rebus quae usu conuimuntur impossibilem esse putavit : Crin, inquit, in iis adita res consumatur hujusmodi ac in i ire rei exercearuo amria, nec M us consu .itioue esse valere . At Nicolaus eant postibileni esse arbitrabatur. Secundo, Joannes vigesimus secundus huiusmodi abdicationem mutilem esse sanxit, quippe qua nihil commodi accederet Romanae Ecclesiae, nihil incommodi si bus minoribu , qui nee
propterea suerint pauperiores.
At E contra Nicolaus III. eam sanctiun es naeritoriam esse sanxit, in eaque persectionem paupertatis eonsistere definivit, contrarium sentientes proscii sit. Tertio Joannes haereticum a1 blas hemum este ait dicere Christium & Apostolos non habuisse proprietatem aliquariim rerum, sive incommuni, sive in particulari. At Nicolaus dicit Christum & Apostolos vel o & exemplo huiusmodi abdicationem docuisse. Quarto Joahnestion selam damnat ut haereticos sed & igni addici ju bet cos iratres qui abdicationem huiusmodi pertin citer profiterentur: Nicolaus vero cum aliis Pontilicibus hoc si stitutum commendat, laudat, approbat.
Aliud exemplum nobis prae dissidium inter Clementem quintum & Bonifacium octavum Hic enim Extra tali una in lam, veluti fides articulum desinivit, Rem siue sedi in temporalibus sub ese: ille vero eam constitutioilem revocavit in capite Memit de Ait iij. Sed de hoc dissidio agemus dissertatione ultima, qui constasit Bonificii sententiam cum recta &'sani fide illinis AEd pugnare. a Dcnique ut alia plura ejusmodi exempla omittam, quor Decret les & Bullas Pontiscum les tibiis passim occurrent, lic secum invicem pugnant Sixtus quintus & Clemens octavus circa' Bibliorum correctionem: Sixtus enim in bulla editioni Bibliorum praefixa, hanc suam vulgatae editionem emcndatissimam esse , & pristinae pulmtati restitutam sanxit: nihilominus tam ii Clemens octavus cum multos in illa editione errores relictos deprehendisset, illam simul cum bulla iam promulgata suppressi, & novae editioni emendatiori consciendae operam posuit, quae innumeris pend in locis a Sixtina dissilet ei Io vel sic de novo Biblia corrigendo , 'ci ille suam editioncm
384쪽
emendatissimam , & pristinae puritati restitutam esse pronuntiando, innegotio niaximi adrogionem momenti, averitate aeviavit.
Romanorum Pontificum confessione probatur eos nou
SI Romani Pontifices indeficientis iudicii privilegio si ierentur,
nulli essent qui de eo finiri magis Gent quamips et Pontifices, e qui illius essent conscii; at si consulantur, tantum abest ut d non errandi privilegium in seipsis agnoscant, ut E contra ultro sitam ipsi consteantur infirmitatem, seque non secus ac coeteros Episcopos ὶ fide posse deviare sileantur. E multis, qui id si nidagnoscant paucos tantum suc mus quos hic testes laudaremus; a que ut a recentioribus ordiamur, satetur id Paulus quartus in co scilla quodam si equenti propter quandam consultationem congrcgato anno 1117. ut statueretur mim ille posset selvere matrimonium, quod per verba de praesenti inter Franciscum Mon orantium &Joannam Halluyriam Pienneam contractum fuerat, qui occasione sic
locutus est. Ne, quo vostra ea decessisum meoru a laci exempla qua eatenusserui volo, qualem siriptura a toritas est Theologorum rationes vosis si agendum i lucent .... Non dubito quin ego est praedecessi es mei errare aliquando potuerimus; non serum in hoc, sed etiam in pluribus aliis rerum generibus ist tamen condemnandi plane non β-mus : O- usu ita regit Ecclesi. - , ut illi certum ad tempus a fondat multa quae tu indepatefacit : Haec resin Joannes Hasa Pari-
sensis Theoli rus qui in illo consessii aderat, ut resertur in Michaelis de Callimati tona. Σ. comment. & inlib. 6. a tionis ad illos commemtarios qui anno i 619. Lutetiae prodicrunt. Fatetur Adrianus se tus qui in t. 3. de minis 3 confirmati sis ait, ad secundum principale def. to Gregorii primi, dico quod per Romanam Ecclesiam inre latur caput i ii , puta Pontifex, certum est quodpossit erra re, etiam in liquae tangunt dem, hares persuam de- . termisationcm aut decretalem docendo ; plures enim fuerunt Pontifices Romani haeretici, Dem es motissime fertur de Barine XXII. qui publice docuit, declaravit, ab omnibus reueri mandavit. Haec ille scripsit
cum esset adhuc Lovaniensis Theologus, quae Pon x scius non
385쪽
vetractavit , rursum edi voluit in nova editione Commentariorum suorum in quatuor sentent. libros, quam Romanus Ponti sex
Fatetur idem Eugenius quartus qui in tertia bulla adversus Concilium Basiliense, licet se supra Concilium generale esset ret, ait in quaestionibus quae a Frim res imit, v I umbersetis Ecclesiae, psetius attendentiam esse Concilii quam Papaes uentiam Fatetur Gregorius undecimus in tes ento suo: Item, inquit, v I us, arcimus 2 protesiimur ex no A a certas otia, qtis in Consistoria, in Concilio, veli ermonibus', velis contioni pubi cis, vel privatis ex lapsu ling. , aut alias alis tirebatione, vel etiam Lui tia inordinata, aut 'naesentia magnam ad eorum sensitan complacemiam, siue aliqua iste erantia, vel ad errentia, aut1 perfuitate aliquad xerimus erronea contra Catholicam fidem, quam coram Deo O homi- 'nibus, ut tenemur , t cruris ostemur, colimus ct colere cupimus ;se forsita, adhaerendo opinioniolu contrariis ei Catholica silenter quod
non credimus, vel etiam ignoranter, aut dandos orem aliquibus contra
Catholicam Religionem obloquentibus, in expresse O Jecialiter revocamus, detestamur, or h. lure volumus pro non dicitis. Haec Pontifex ille tona. 6. Spici legit Dacheriani. Innocentius tertius se in errorem dc haeresim labi posse fatetur, &ab Ecclesia propter eam judicari, strin.' 3. de Consecrat. Ponti scis iurantum , mihi des , inquit, necessiria es ut cum in caeteris peccatis
Deum judicem habeam, propter peccatum quod isside committitu ab Ecclesia judicari. Fatetur idem Adrianus secundusii pistola quae S modi sextae act.
. lecta&approbata est : Licet, inquit, Honoris asoriental buspos mortem anathemasit isti m sciendum tamen est, qui . super haere ii rat accusitus, propter V m flum licitum est mi iribus major fio xum moribus iresistere, vel pra ossensu li ere res ere. Fatctur Leo secundus in rhist. ad Const. in qua confirmat Syn dum sextam ubi de Honorio ait, i scitu Comoam pst, folicam Ecclesiam non oticae traditionis A rina lustrasse, prophana traditione immacularam dein maculari perni dc in Epi f. ad Ervigium,
eccuset eum quod immaculata Apostoli a traditionis re Diam quam aprodecessoribus acceperat mi: cui tricon scrit.
Denique huc afferri possent ii omnes Pontifices, qui nonnulla er deccssorum suorum statuta infirmarunt; sed unus sit pro omnibus Clemens quartus, qui ad Abbatem casae Dei scribens, ait, cernere
386쪽
fe d cessureismi Mon σω dedi se privilegi uri divino contraria , qua rationabititer annulare sev evicit, adjiciens, e qu muransimp decessoribio, prout Are exigit, geramin honorem, multa tamen eorum aliquibiu placuerunt, q/Mno impar meriti si scientia nulla posssent ratione placere. Ex his patet non esse audiendos eos qui invitis& reclamantibus si mis Pontificibus ipsis in cientis j cii privi-l um ascribere conantur.
AD rejiciendam Romani Pontiscis ins Tibilitatem , nihil clarius, nihil apertius est quam Concilii Basileensis sanctio, quae sic se habet in Epistola Syn .lom i z.Concssicol 68 2. Si Ecclesia errare possis, cum certumst Papam erra posse; tunc ct Papa ct reliquo toto corpore errantibi , tota erraret Ecclesia, quod esse nonpotest. E perientia etiam demonstrat quia saepὸ expertisumus , ct lemmiu Papam licet caput cr principalem partem errasse, reliquum autem corpiu, Papa
errante , errasse nunquam legimiu, propterea reliquumsepe totum corpus condemna it, aut excommunicavit, aut dryosuit Papam tam ratione idei
quam morum. Haec est definitio Concilii mersis & approbati , Pontifice: nam Basileense Concilium approbavit, &oecumenicum esse declaravit Eugenius quartus in bulla quae lecta est sessione decima
quarta. Decernimi , inop ait, Ur declaramu praefatum Conciliumgens Ole Basileense a tempore praedian inchoationissua legitime continuatum
fuisse or esse, circ. Cum ergo Eilistola illa Synodica a Synodo probata fuerit sessione tertia, haud dubium quin pro definitione Concilii generalis habenda sit, & inter acta Concilii ab Luuenio approbata numeranda. Adde quod Nicolaus quintus Eusenii Riccessior, omnia facta, festa, concessa, data, indulta, disposita&ordinata Concilii Bas censis approbavit, ut videre cst tona. Ir. Concit. col. 66 . Ergd non est quod respondeant adversarii, hanc Epistolam Synodicam Concialii non suisse i Romanis Pontificibus approbatam, & ided nullatii vim habere. Addi potest Sinodi Constantiensis sanctio quae Concilium Papi superius eue definivit: quod veritin esse non potest nisi Pontifex errori sit obnoxius, ut nos observavimus antea. Adjice etiam illi quae diximus f. r. hujusce dissertationis. Za
387쪽
. VII. Ad lucuntur Academiarum, ac iraesertim Tari se sis ad Cersus in Ibititatem Pontificiam Decreta.
DUnde accedit his omnibus Academiarum Theologicarum autoritas, ac imprimis Parisiensis Facultatis, quae semper tenuit ac docuit Pontiscem Romanum errare posse. Sic censuit, cum anno io 33. Philippo Pulchroconsidenti respondit, licitum cile a Bonifacii octavi lententii ad Concilium generale appellare.
Sic censuit anno i 3 3 sub Philippo Valesio cutii Joannis
sententiam de statu animarum rnecit, eumque haereseos& erroris arguit, ut supra diximus. Sic censuit in Concilio Pisino anno tys, ubi nomine Academi rum Parisiensis, And vensis, &Tolosanae Doctor Gallus asseruit, Petrum de Luna esse haereticum. Sic censuit in causa Montest i Dominicani, mi cum a censuri r
cultatis nito 13 87. in ipsiun lata appellasset, hoc nindamento quod se-lus Papa de fide & do bina iudicare posset, in actis quae Facultas ad censurae suae defensionem conserit ; respondit in causis fidei licies ad Concilium appestiti posse. Secumia pars, illimae si dfilicet adsummum Pontifice pertinet eorum quae ligunt em, exami natio 2 decisio continet manifestam haeresim, isnὸ multas haereses. Prima haeresis, primo, quisper illam exclusionem excluditurun versalis E et a 2 enerale Concilium eam repraesentansquras haereticum, quiani causis j dri a summo Pontifice appellari potest ad Oncilium , Amphres in i tinctione cap. Anastasius, ct manifestum est quod ad sumpe
tinet concilium , sicut patet ex autoritate Gi Forti a s. dist. cap. Sicut ore. Haec ex mc codice Colligit Navaritici in urbe Paris. Sic censuit in causa Sarraceni ex eodem Ordine Praedicatorum Monachi, qui ctim in Aetii Vesperiarim hanc propositionem in Thcs inseruisset, quandocumque in alio Concilio aliqua instituuntur , rota auroraras dans vigorem statutis , in seu summa residet Pontifice. Facultas hanc propositionem velut erroneam ab ipso revocari voluit anno 1429. contraria hac propositione asserta. . octamqua
388쪽
n alio Concilio aliqua instituuntur, tota a toritas dans vigorem tum ,
residet non in fis Ammo Pontifice, sed incipaliter in Spiritu incto Ecclesia Carbolica. Sic censuit in articulis contra Lusteranos, in quibus insallibilitatem potestatemque rerum fidei supremo judicio judicandarum, Te clesiae seli & Concilio generali eam repraesentanti vindicat art. i 8. se netur & quilibet Claris ianus firmiter credere unam esse in toris ,,universalem Ecclesiam visibilem, quae inside&moribuserrare nos sepotes cui omnes fideles in iis quaestim fidei & morum obedireasti im iri. 12. Quod si quid insci turis sacris controversiae aut, uta oriatur, ad pro tam Ecclesiam desinire & determinares Galisare. 22. certum est Concilium generale legitim con satum uni--versis repraesentans Ecclesiam in silet & morum desinitionibus en serenon posse: de pontifice veli Romano nihil simile ala; sed hoc tan- tum a. 2 3. nec minus certum esse de jure divino summum in Ecclesia, hristi militante Pontificem, cisi omnes Christianitare tenentiu , sequi quidem potestatem habet indulgentias conserenui, M. Sic censitit in censura propositionumJoannis Angeli Minoritae anno i 8 r. ubi damnat has propositiones. Undecimus articulus Papa posset ab uno Ecclesiastico tollere medietatem redituum benescio--rum,&uni alteri dare,non exprimendo aliquam causam: haec proposi--tio est periculos donullo modo praedicanda, ut iacet articulus 11.-Quicum e contradicitvoluntati Papae paganisat, & sentcntiam e secommunicationis incurritis se facto. Α o Papa reprehendendus senis in causa haeretis: haec oposit est falsa, scandes , d sapiens,,haeresim manifestam. Sic censuit anno 166χ. cum Senatui Parisiensi sex propositiones obtulit, quarum sexta est ejus odi, non esse doctrinamsame Facista ratus quod ummm Pontifex nitro aere miὸ cisae consi siti lis. Cum enim Facultas procul dubio siquam circa quaestionem hanc doctrinam habeat, declaretque doctrinam sitam honeste quod Pontifex sit infallibilis: emo contrariam habet D tinnam, quod sit saltibilis, nullum quippe eis inter utrumque medium. Denique anno di es & absque ambagibus mentem suam aperuit in coisura contra vernantium edita, in qua falsas, temeris rias , scandalosas, & in side periculosas esse pronuntiat propositi nes V antii, quibus infestibili atem summi Pontificis asserebat. Academiae Parisiens consentiunt hac in re plures aliae , inter eas Hersei diensis in tria. sit per unione & neutralitate Principum ele-
389쪽
sM DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCDLINA
ctorum, ubi haec habet. Cum Papapossit errare, residuum corpis E clesiae jnodaliter congregatum errare nonpotest, experientia hoc ipsum d menserat; sepius enim compertum est Papam errare residuo Ecclesiaco pore recte jentiente, Papa amem rectesentiente residuum totum Ecclesiae corpus errassenunquam est compertum. Cracoviensis Academia anno I r. de aut rates roriam Concilioriam quarta. Sic etiam est de judicio Ecclesia rem tu aftionum Papa , quia Ecclesia nunquam deviare potest aut aberrare a fide recta. Papa vero requenter, 19. dist. Anastasius. Ido sed cium Ecelsa diagnius est judicio Papae. Viennensis in opere quo Electorum consultationi respondit, approbat Concilii Basileensis & Constantiensis Decreta de autoritate Concilii supra Pontificem Romamuri. Coloniensis idem sacit in tractatu de potestate Concilii & Papae ad Theodoricum Coloniensem. Idem etiam censent aliae quamplurimae, quarum rimonia relata sunt a Latinois in Epistoli ad Barisonium tom. I. Epist. q. f. ultimus.
T Tni pie innumeri peia Theologi ac praesertim antiquiores &I I doctiores pontificem errori obnoxium esse asseruerunt, de insessibilitatis Pontificiae figmentum multis argumentis oppi narunt: imprimis vero Joannes Gerso Parisiensis Cancellarius multis in locis hanc doctrinam propugnavit, ac praecipud in tractatu, utrum liceat in causis fidei a Pontifice provocare, in quo haec habet propositio quartata causis fidei: nulla d terminatio judicialis Episeopi iel Papae ogat ariles ad credendum quod ita sit is veritate fidei, Acut praerendusii a d claratio, quoniam tam Papa quam Episcopus, deviabiles seunt a fide,
obligat tamen subditos poena excommunicationis talis determinatio, quia non dogmatisint oppositum nisiappareas manifesta ratio rapi gnandi, vel persacra ripturam, vesper revelati nem, vel per Ecclesiaesiugoneratii Concilii determinationem.
Cersonem sequitur Tostatus descii rii cap. 3. Apparet, inquit, Mia jura supponunt Papam seriposse baroticum, con firmatur experimento: nam Papa Marcellinus suis hartium: post alia. Ium δε
390쪽
'irne XXII. qui tenuit haeresim circa misionem beatam &c. Et Ρ rati in Evangel. Matthaei. Quilibet homo quantumcuse rue san Iu cst quantacumque potestatis potest errare in De Ur esci harenem, sicut de multissummu Pontificibus legimus, ut de Liberio , de auue II. st aliis qui suum. dionysius Carthusanus lib. r. de autoritate Papae & Concilii cap. si . Gm Papa post errare inside, moribiti, cst e- reris qua sunt de nece lare salutis, ejus judicio non visi tur ultimatec' eertitudinaster sandum in sis , cum nons infallibilis ei regula, neque indeviabit undamentum. Petrus de Alliaco Cardinalis & Episcopus Cameracensis, tract. de tori Eccles. p. 3. 3. Talem, inquit, autoritatem, nempesummam hon habet Papa, eum errarepossitis e. Adrianus Gaherus ex ordine D. Benedicti Parisiensis Theologus , tract. de Primatu Petri &Ecclesiae. Quis, inquit: tam Ure imponere, suaviterque dissicit obtruderepalpum, uigloriosis mendaciis cst comcervatis fabulamentis tanta is itare firmare mendat, O judicium
qui muccessuris petri' in iis quae sunt fidei s bonorum morum, errarea veritate non posse mordicus assereret.
- Joannes Arboreus Paris Theologus lib. Theolainae cap. Papa in fide errare potest, ut dicit Innocentius hujus nominis qua
tus. vel in cap. i. de summa Trinitate: Et tota mihi via aberrare videtur, qui aia ter sentit, O plus veritati tribuendum est quam amico assentantur sane Romario Poni et quifacismi eum immunem apeccato cra lapsu haereseos cnchisiratis, cum nos: divino mone confirmatus intraria.
Claudius Santinus qui Tridentino Concita intersitit, in resp. ad Apolose Theodori Bezae. Iacuit, inquit, nostis Sorbonicis, sed in omni Orbe Chrseia Theologis disserere an Papa , fame defecerit , pr mari ρ et gra suo. Gulielmus Ohamus lib. 3. p. r. Dialogorum c. 3. multis probat. Papam posse, ut ipse loquitur, haereticari, ac potissimum exemplo Joannis XXII. & Nicoles III. a nobissipra exposito. Gratianus ipse distincto o. C. Si Papa. Cujus, inci ait, istic redam guere asymis mortabum nullus, quia cunctos ipse judicaturus a nemine est jud cantu, nisi avrehendatur a fide devius. Et in cap. Anastasus dist. 19. Viritur quod Papa, unci ait Hod a, tenetur requirere Concilium Episcoporum, quod verum est ubi δε ι agitur, ct tunc 'nodus major est Papa, ut Is. dist. Sicut videtur ergo quod Papa non possit des oσDiWa Concilii , quia orbis major est urbe.