장음표시 사용
391쪽
- . DE ANTIQUA ECCLESIAE Morer
Guido.Archidiaconus Bononiensis dist. 21. nunc autem : Vis Papa potest comi mrari de , cum pertinax fuerat, a iasnon. Ea
dem est sententia Augustini ab Ancona Eremitarum S. Augusti Theologi in summa f. a i. Alvari Pelagii lib. i. de planctu Ecclesiae, J imis de Imbu in capite de Uismoe & Uecti potestite,
& aliorum bene multorum. . . t
in quo re pondetur 'argumentis quibus a tersura Romahi PYmrisei, infisibilitat studeris
DIximus adversari mari esse pituit iam illud indeficientisjud,
cii, quod Romano Pontifici tribunt ex Diptura & tradiatione asserere, nostramque sententiani, ctiamsi nullo assium n-to positivo probaretur, necessano tenendam esse , si vanis tantum ac futilibus augumcntis adversarioriam cpinio niteretur; hoc ai rem ita se habere ex ii uentibusiorum argumentis nostrisque ad ei responsionibus unusquisque sicita intelliget.
Ex sacris haeris adducunt, primo AEud Christi di ctum ad P
trum, Lucae 2 2. v. ue a. Ego rogavi pro te, Petre, ut non dcficiat es tua, tu aliquando co A FG co ramas tres tuos. Unde concludunt fi-dcm Romanorum Pontificum Petri sit est brum descere non posse. . Verum si quid probet istici restimonium plus probat quam asversarii postulant; non chim probaret tantum Romanos Pontis snon posse a fide deficiendo ubinare.,, sed etiam nullatenus posse asside & gratia excidere : itaque intelligi debet isti promissio Christi de sola Petri persona, docet id re intentum Chiisi pi dicentis suturum ut Petrus aliquando ipsum negaret, ita tamen ut a sde P
nitus, & usque ad finem inae non excideret. Simon, Simon, inquit Christiis, ec satanas expetivit sui cribrare cui tritis , ego autem rogavi pro te, a notio illa atanae respicit personam Petri
de Apostal im, de similiter oratio Christi non habet alium finem quam ut Petrus lic)t a Diabolo tentatus , a fide tamen pinitus Musque ad finem vitae non deficiat, sed ut post: negationem con γ
392쪽
sus consi et fratres, hoc autem totum in ipsi pers a Petri a L. impletum est. Nam & tantatus est 1 diabolo & in tentatione victus Christum negavit. Vertim ei profuit oratio Christi: statim enim poenitentia ductus statuit, & post Passionem ac Resumetionem Christi non modo contantior caeterisapparuit, de generosis diu ctis & factis si res sios confirmariC : im hunc locum exponni via
Tertun lib. de iuga in pers cap. r. S. Cyprianus Epist. 8. & in lib.
Morat. Dominica. S. Hilari lib. t. de Trinitate. Bassus Hon l. 21.: de humilitate: Ambros in Psalm. 3. Chrysest. Homil. 63. Carth. Conta in Ep. ad Innoc. I. 3 Innocentius I. in Ep. ad Carth. Conc. S. Aug. pluribus in locis & ahi Interpretes quos numero que. consulere poteris apud Launotum Epist. adJacobum Bevilaquam Epist. m. s. Porro ex hac ea sitione nihil potest colligi ad probandum Pontiscis Romani iudicium esse indeficiens: Si quid enim ex ista oratione Christo pro Petro de eius successoribus colligeretur, in- sciri deberet pro Petri sit essoribus , non secus ac pro ipse Petro orasse Christum , ut fide ipsi privatim mininis aescerent, at
nullus huc us ue semiliavit id ipsis privilegii adscribi posse.
Sunt & alii Patres ac Interpretes quos apud eundem Linnotum ibidem collectos reperies qui dicant orasse Christum ut universa lis Ecclesia , vel etiam gincrala Concilium a fide nunquam desciat, quoiam interpretatio, licet minus ad litteram, eo magis adhuc cum adversariorum placitis pugnat, cum ex illa sequatur insallibilitatem Ecclesiae & Concilio adscribi debere , non autem Pon tifici Romano ut quis enim locus ille qui de Petro ad litteram. intelligendus est ad Ecclesiam & Concilium inflecteretur, nisi ce tum calet Petrum & ejus successores potuisse 2 fide deficere , Ecclesiam de Concilium non item.
Secundo loco pro latur ab iis qui insallibilitatem des indunt
illud Matth. 16. Super nepetram rii sic Ecclesiam meam, e portae infera n i prevale ut a versιs eam. Undecolligunt Petrum de ejus
successores csse Ecclesiae fundamentum : cum autem impossibilest Ecclesiae suridamcntum ruere , impossitae esse concludunt Romanum Pontificem a fide descere. - Verum uti diximus antea locus ille quatuor modis exponitur 1 Patribus&Interpretibus scripturae , alii enim de persena ipsius Petri haec verba interpretantur, dicuntque super illum fundatam Ecclesiam, quia ipse cum coeteris ad eam fundandam adlaboravit, alii dicunt super omnes Apostolos fundatam pariter esse Ecclesiam,
393쪽
63 DE ANTIQUA ECCLESIAE discipLINA
P imque cum haec es dicta sunt gestasse perstinam Ecclesiae: sire qui nolunt Petrum hic petiam esse dictum , sed petram aiunt eflefidem & confessionem Pari, vel, ut alii volunt, ipsum Christiun: nulla autem ex istis expositionibus Pontificiun infallibilitati sevetiscut enim cpii in secun expositione sentiunt super Apostolos omnes eorumque successores fundat esse Ecclesiam, non pterea putant aut Apostolos omnes aut e viri successores indes biles fiuile, ita non sinuitur ex prima expositione Petrum & ejus siccessores indes biles, eo quod super eos tanquam super petram & fundame tum Ecclesia sit aedificata, ex tertia & quarta expositione in gruum
Romanorum Pontificum nihil concludi posse 1 picuum est. Tertio loco Belluminus objicit, illud Christi dictum ad Petrum
Joannis uli. Pasce oves mei , atque ex eo sic ratiocinatur, Pontifex est Ductor c ' Pastor totius Ecclesia, ergo tota Ecclesia illum audire cressem tenetur, ergo si ille erret, tota Ecclesia errasist.
Respondeo non selum Petrum, sed omnes Apostolos & eorum successores Ilastores csse ovium Christi , ipsisque in persona Petrii dictum suisse illud passe Oves meas, & tamen nemo contendit si gulos Ecclesiae Pastores insallibili judicio piruditos esse : Ita hunc locum ad omnes omnino Apostolos & animarum curam habentes reserunt Ambrosius lib. 2. dedignitate sacerdotali: Pasie, inquit,
oves meas, quas oves est quem gregem non serum tunc P. Petrusfusi ipit, sed nobiscum ea j sepit, cum illo Usepimus omnes.
S. Aug. tract. 7. in Joannem : Et quidem 'atrei quod Pastor esί Christus 2 deae: est mcmbris suis. Nam sit Petrus P stor, ct Paulus Pastor 2 caeteri Apo tili Potiret 2 boni Disivi. Verum etiamsi istud dicium ad Qtum Petrum & ejus successores pertineret, non sequiturcos esse insallibiles, ncc valci ratiocinium Bella ini, cum Onim errant, desinunt Ecclcsiam pascere ut oportet: imo occidunt eas potius quam pascunt, unde non tenentiu ejus oves eum sequi, cum vident se in mortis a pascua duci: non enim oves pastit irrationales, quas pro arbitrio & nutu quo voluerit agere possit, sed quarratione & pers basionibus pauci debeant, hoc in , doceri & move- ut sponte Christum colant, riusque sidem ac religionem illia
batam strvent. Haec sod sunt lux adversarii in sacris litteris a gumenta depromunt, quae nullius planὸ roboris esse ex dictis nemo non videbit, nec gravioris sunt momenti ea quae ex cinctorum Patrum aut Pontiscum operibus genuinis .i sumunt. Intcr ca vero primum ac principem locum tenere videtur illud Hieron.
394쪽
Hieron.Ep. ad Damasiun, in qua postquam dixit: Cathedrae Petri commaraume consocior severe sum petram aedificatam Ecclesia cio, pracvmpis extra h- rimum agnu- comederit prophanm erit , Aeruuin arca
me non est, peribit rernante diluvio. Ad Issi disiernitesi placet, obsecro, non timebo tres 'Ham duere , si jubetis, etc. ubi, inquiunt ac serit Hieronymus se tuto se ui posse sententiam Romani Pontificis, quia novit super eum Eccletiam esse s datam, & extra ejus, communionem silutem non esse: deinde cur, inquiunt, Hieronymus totius Orientis de hypostasibus sententiae&judicio acquiescere noluisset ' Imperiumque Romani Pontificis ad tres lir postisci agnoscendas expetrimet, niti putasset eum in iudicando mi non posse. Respondeo ex verbis Hieronymi inferri non posse Romani Pontificis iudicium esse insessibile, sed magni tantum ponderis & momenti apud ipsum fuisse Ecclesar Romanae sententiam atque communionem : noc tantum ejus verba nant quae immerito ad infautibilitatem astruendam trahuntur: est autem se tuto inui posse Romani Pontiscis sententiam, quia scilicet dissidentibus de hypostaseos voce Ecclesiis totius orbis, poterat ipse ad eam quam vellet partem accedere, unde non silius Romanae Ecclesiae aut ritatem adducit, sta Occidentalium omnium & AEgyptiorum. Haemeticum, inquit, me cum Occis te, Lereticum cum e rapto, hoc est; eum Damas Petroque, quia scilicet istis duobus adhaerebant Occia dentales & AEgyptii omnes, condemnent; auid enim hominem excerris sociis criminantur. Sequebatur porro ille istorum potius m maliorum sententiam: Primo, quia ordinatus fuerat a Paulino trium
luposta n hoste qui Occidentem & AEgyptum hypotasibus minus aequum effecerat: Secundo, quia timebat ne nomine hypostaseos aliqui non personam, sed substantiam significarent: Qiuod vero est; Aper illam petram ad catam Ecclesia his r quicunetque extra hanc domum comederit agnum prophantu est; siq-in Arca Noe non est, peribit regnante diluvio. Dictum est ovicioὰ & per exagerationem:
Deinde id non probat Sedis Romanae sententiam infallibilem esse semper fidei regulam, sed ad summum ordinario adhaerendum esse Romani Pontificis sententiae, eosque qui a sede Apostolica dissident in periculum schismatis venire, at nihil id facit ad fidem & judicium RomaniEpiscopi ed tantum ad communionem. Denique perspicuum est ex dictis cur Hieronymus Romani Episcopi Imperium ad tres hypostases profitendas expectatit, ciuippe sentiebat quaestionem esse de nomine , nihil mali csse si tres hypostases bono sensu profiteret Aa a
395쪽
mr, verum cum id ab ipse exigeretur, nolebat id facere, quia cum occidente & AEgypto communicabat, qui tres non dicebant hypomses, sueratque ordinatus ii Paulino trium hypostasirim a versario i ipsinue pectiliares habebat inimicitias cum iis qui tres dicebant hypostas . Quid aliud, quaeso, poterat sisere cum ab eis u geretur, ut tres hypostas diceret, quam a Romano Episcopo pG tere num vellet, num iuberet ut tres diceret hypostases ; nam si citra ejus auctoritatem id secis et, visiis fuisset an Ecclesiae occidentalis & AEgyptiae communione cedere, quod imprimis cavebat rergo imperium Ad iudicium Romani Episcopi non expectat ut sententiam serat de quinione circa tres hypostru : ipse enim sciebat quid de ea esset sentiendum , Se ante Damasi responsionem situm tulerat judicium, sed volebat eius auctoritatem ha re quam orientalibus imponeret.
Post Hieronymum prosertur Augustiirus Uti serm. a. de verbis Dominici. Io. Tamenim, inquit, de haelestii, duo Concilia musa servi aes Sedem Apostolica , hide etiam re
siripta venerunt eaust ita est, e riui mal quamlos tur. Unde inci aiunt cum finitam putet Augustinus causam fidei quando post Concilia Sedes Aristolica, judicavit, cicendum est hujus esse supremum & infallinile iudicium. Respondeo finitam dici caesam Pelagianorum post Conciliorum de Apostolicae Sedis iudicium, non quod nullum superius esset judicium, si ierim enim agnoscit in sinuli causa Augustinus, cum ait, post iudicium Romanae Stais adhuc restasse plenarium Ecclesiae Concilium, sed via post damnationem Romani Pontificis Pelagia
norum causi omni de sone spoliata erat. Nam antequam a Zmimo proscriptus fuisset Caelestius, jactitabant Pelagiani se a Romano Episcopo & multis Occidentalibus probari, ubi vero ab isto P tifice Pelamus & Caelestius apoti damnati sinit, jam defensione
omni carebant, ac propterea finita dici poterat eorum causa, quia unanimi consensis ab omnibus occidentalibus damnabantur, pontatantiim abest ut Augustinus scripserit hanc causam finitam esse judicio Sedis Apostoli ae, quia sipremum erat M insallibile, ut ipse de ea dicat quod si de Caelestio & Pelagio in Romana Ecclesia fuisset aliquid secus judicatum nota praevaricationis esset Clericis Roma
His additur Petri Chrysiil testimonium Epist. ad Eutychemante Concilium Chalcedon. ubi haec habet. Hortamuiris, fraro h -
396쪽
DissERTATIONES HISTORICAE. Disum. V. ἶ7 r
ui quae a Mari o Papa Romoae civitatis scriptasset, ' ori Her attem , ma berum Petrin win propriaside vivitqρ Arit, prout ιν rentibm Dei veritatem. Respondeo, aliud est beatum Petrum veritatem fidei quaerenti bus praebere , aliud insessibiliter eam praebere : prius de Romano Episcimo dicit Chrysolitus, non posterius , quod tamen unum est probandum. Denique Bernardi testimonium profertur qui Epist. I9α ad Innocentium mira loquit . Oportet, incarni, advesrum referri se solatum perieula p-νω est Maia regni Dei, eaprisertim qua deside contingunt, dignum namque arbitror ibi potis .m resertiri δε- Dei, ubi non possit siris semire deseditam, cara enim alteri sessi dictum es a quando, oravi pro te Petre ut non deficiat es tua.
Respondeo primo, ex uno B ardi incisse dicto talibistitit privilegium Romano Pontifici tribui non posse, nisi accedat scripturae & traditionis autoritas. Nam etiamsi constaret mentem Ber,
nardi fitisse his verbis Pontificem Romanum infallibilem praedicare, hujus unitis auctoritas ad istita privilistum Romano Pontifici is serendum minime suficeret. Secundo, non loquitur Bemardus deperi a Papae Romani, sed de sede Petri, ac Noinde ex isto loco probari tantum potest Romanam Ecclasiam totam non posse a iide deficere; at immeri , to concluditur Romano Pontisci stat idem privilegium compo
Tertio , loquitur Bemardus comparate , non absoluid exaggerando Pontiscis Romani auctoritatem , qua tunc opus habebat ad Abaelardi errores pros,ibendos. Qi 6 Innocentius non putavit haec verba Bemarai ad se statum pertinere, nam Abialardi errores , licet a duobus Conciliis jam damnatos , non nisi coacto iterum Concilio proscripsit i Nos itaque, inquit in Epist. quae inter Bemaestius cst 29q. qui in Petri
Cathedra cui est Domno es dicitam, Er tu aliquando conversis confirma fratres tuos, licet indigne residere coommur, communicato fratrum nostrorum confitio desinata nobis a vepra dilectione careula'umve se i in Petri statiariu perverse dogmata Canonum audibritate cumsuo
Denique Bernardus lib. 3. consderat. ad Lugenium de Romanis Pontificibus, ut errori obnoxiis loquitur praesertim t. q. Tunc, inquit, tiri licitum cens Uius Ecclesas mutilare membris, confundere Aa a 2
397쪽
ι , DE ANTIQUA ECCLESIAE DIsCIPLINA
ordinem, perturbare terminos quos posuerunt Patres tui, s justitissse cuique servare, Dum inferreJ-justo, pra/-dopoterit convenire 'Erras si ut summam tuam ita olamis tutam a Deo vestram sο- Mammtestatem existimaι.
Ex dictis iam abundE constat E Latinis Patribus nullum testimonium proferri quo disine Romani Pontificis insallibilitas astr-tur, imo nullum proferri e quo possit illa peri sitimam consecuti
nem deduci, cum vero inter opera Patrum Graecorum genuina , nullum testimonium inveniretur quod illuc ullo modo trani posset, consecta sunt plura testimonia quae ipsis ascriberentur & sub eorum nomine venditarentur e sed eorum νοθύαν deprehendere haud dis
sicile suit. Inter ea vero insignia sunt illa quae ex Libris Thesaurorum Cyrilli laudantur a D. Thoma multis in locis ut in dist. 2q. q.
art. 2. Ut membra maneamus in capite nostra Apostolico Throno Romanoru- Pontificum a quo nostrum squaerere, quid credere, quid e re debeam tu, ipsum venerantes , ipse inque rogantes pro omnibus, quoniami u lius o reprehendere , corripere, statuere dissonere ,selvere stilare loco illim qui 'μm aedificavit or multi alii quia=um esto plonum, sed ipsisti dedit cui omnes jure divino caput inclinant ,prima res mundi tam7uam is Domino Jesu Christo obediunt: Idem testimonium repetit in libro contra impugnantes Religionem & in opus
euio contra errores Craecorum ac demum in catena aurea aliud stibejusdem Cyrilli nomine testimonium refert his verbis. C il , inquit, in libr hesauriscundum aurem hanc Domini promissionemEcclesia is Hie Petri ab O sducition haereti quecircumventione manet immaculata, se per omnes primates Ecclesiarum 2 populorum in se is mi rificibus inside plenislsima'Muoritate Petri cst quammis aliae Ecclesiae que-rundam errore sint verecundatae, stabilita in ruassabiliter sil la regnat
silentium imponens er omnium obturans ora haereticorum, O c.
Haec autem loca Cyrilli esse stibdititia luce clarius est. Primo enim non extant in genuinis Thesaurorum Cyrilli libris, unde illa refert D. Thomas, nec extare illic possunt, cum nihil faciant ad scopum qui hic in eo totus est ut Trinitatem ex sacris litteris pro Mi , nec alio excurrit. Deinde istorum locorum sensus & stylus longe abest a doctrina & stulo Cyrilli. Domum qui eos laudarit primus est D. Thomas, quem nemo nescit saeph saepius subdititia scripta&testimonia Patrum pro veris laudasse.
Eiusdem farinae est testimonium Choses omi, ab eo laudatum ex responsis ad Consulta Bulgarorum, cum cit sostomus diu ante
398쪽
Bulrarorum nomen auditum, fuerit mortuus: nec majoris fieri debet nestio quis Canon Constantinopolitanus ab eodem laudatus qui se sic haiat. Amiar Roma Epsorum primum esse maximum omnium Episcoporum. Idem dicenaum de acclamatione Smodi Chalcedon. ab eodem D. Thoma laudata, quae nec in Graecis nec in Latinis Concilii Chalcedonensis exemplaribus reperitur&inqua reperitur vox Icumerricos, quae nec graeca nec latina est. Denique
non magis fidei habendum est aliis locis Chrysostomi. Maximi, Cyrilli & aliorum ab eodem scriptore laudatis quae in eorum operibus non inveniuntur, haec enim Patrum istorum genuini finis minimh sunt, sed ipsi ab aliis subiecti a B. Thoma qui in istis reboes acutum non cemebat in suos commentarios translata sunt, qui plura de iis volet, Linnotum considat in Epist. t. i. ubi fuse haec loca subdititia esse demonstrat sed res clarior est quam ut in ea diutius
Ultimo loco prosuimus Romanorum Pontiscum autoritatem qua maximὰ nituntur adversarii, qiumvis ipsis in fila causa loquen- tibus tantum fidei quantum coeteris haud debeatur. Verum ut probavimus antea ex iis quamplurimi agnoscunt errare se posse & d
cipi, imo de in haeresim tibi; quare etiamsi nonnulli hoc sibi privilegium vindicassent reclamantibus aliis non essent audiendi. At praeterea nullam esse qui sibi ius insillibiliter judicandi tribuerit, ut ex locis ab adversitas allatis constabit. Objiciunt primo verba Epistolae quae nomen Lucii I. praesert quae
sunt ejusmodi. Ecclesia Romaia Aristoticast m. r Ecclesiarum omnium quae atramite Apostolicae trassitionu nunquam reosteprobauur, nech reiicis novita diu depravata succubuit secundum isu Domi pollicitationem dicentis: Ego rogavi pro te Petre, UN. Eadem scia habentur in Epist. Felicis primi. Respondeo testimonia haec nullius esse momenti, utpote de- si pia ex Epistolis quas sibdititias esse constat apud omnes, in utraque ista falsa Consulum nota earum speciatim prodit.
Objiciunt secundo testimonium Agathonis Papae in Epistolarius quae lecta est & probata in modo 6. an. q. in qua sic loquitur.
Hae est vera fidei retula quam in prosteris odi in adversis vi citer tenuit Apostolica Christi Ecclesia, quae per Dei gratiam a tramite Apostolicae
ιυδιιonis nunquam ere reproba Iur, aut hareticis novitatibus unquam
dura ta succubuit. Quia distum est Petro: Simon, eccesti Mex- Aa a ue
399쪽
petiit: πιο inuem rogavi pro te Petre , Urc. Vc Domin sdem Petri non defecturam prompt, Gr confirmare eumfratresuos admonuit, quos obsolicos Pontifices mea exiguitatu Praedecessores fecisse cunius est
Respondeo primo adu arim, cum ab Agathonis testimonio ordiantur, agnoscere nullum Pontiscem per quinque & amplius Leelesiae secula sibi insillibilitatem arrogane. Secundo, non dicit Matho Romanum Pontiscem insessibilitatis privilegium habere, sed tantum Romanam Ecclesiam a tramite Apostolicae traditionis non aberrasse , quae assertio est facti, non iuris, nam ex eo quod aliquis non erraverit, non sequitur eum errare non posse. Denique id non dicit matho de Romano pontisce selo, hoc enim salsis suisset, nam Liberium & Honoi mitraditionis Apost ilicae tramite deviasse i orare non poterat, sed de Romana Ecclesia quae dincientibus a lide Episcopis suis, nunquam tamen a fide de
Post Agathonem laudant Distolam 8. Nicolai primi ad Mi
chaelem imperatorem, ubi de sua sede sic loquitur. Privilegia istim Sedu perpetua Ant divinitus radicata atque plantata, impingiposint, transferri non possunt, cit ante Imperium vestrumfueruntpermanent, Dragratio, hactemuimbata, manebuntque post vos, auousque cir sianum nomen praedicat fuerit, illasdsistere non cegabunt r. Et mox ostendem unae illa privi latam lit,ue praedicaret, haec ait, myi&inter caetera is per quem nobis praecipue ista se ni privilegia comita, ali Ondo conversu audivit a Domino, confirma statres tuos.
Respondeo hic nihil a Nicolao dici ex quo ins sibilitas de
duci possiti Privilegia Sedis suae commendat, ea transferri non κγsse, & in aetemum permansura esse dicit i hoc nihil ad insallibuitatem Pontiacis Romani. Nam licet Ecclesiam Romanam semper rubsistere & a fide penitus non deficere necessarium sit, haud inde equitur eius Episcopum in errorem cadere non posse. Quod vero addit Petro , quo haec privilegia Romanae Sessi sunt collata dictum csse, ct tu confirma Datres tuos, si probaret aliquid de Romano Pontifice, probaret cum non posse in culam cadere quin poenitentiam agat, & sic non posse damnari: addit enim Nicolaus post haec
verba: π tu confirma statres tuos, siquidim cor in culpam cecidit Psetrus, ut siret qualiter infirmitaris asiorum misereri deberet, O c. Ergos idem privilegium haberent successores Petri quod habuit Pe-
400쪽
tius, haberent omnes donum pericvcrantiae finalis : sed , ut iam dixi, Nicolaus ex his probare minime vult se errare non posse, sed suum esse, sellicitudinem Ecclesiarum omnium gerere, & fratres per vim oppressia adjuvare et colligitur ex antecedentibus verbis. Haec,
inquit, Iinatium Patriarcham nulla regula , nulloque ordine dactante Ebetitum, tanquamstatrem adjuvare compellunt: nam inter caetera, is
per quem nobis sunt haec privilegia collata sic aliquando conversus audiavit a Domino, confirma ratres tuos: ubi videre est privilegia Romanae sedis a Nicolao commendata eo tantum spcctare, ut Romanus Episcopus Ignatium Patriarcham injuste dejectum possit adjuvare. Post haec profertur Leonis IX. qui circa annum Ioso. Romanam Ecclesiam rexis, Epistola ad Petrum Antiochenum quinta, ubi commendans Sedem Romanam haec habet: Nimirum flus est Petrus pro quo ne deficeret sides eis, Dominus WSalvator asseruits rogasse,
eus: m utpote , Urc. qua venerabilis O eskax oratio obtinuit quod hactentu sides Petri mn defecit, nec defectura crassitur in throno illius Que ihi seculumsiculi ,sed confirmabit corda ratrum variis concutiendae fidei periclitationibus, sicut Muequaque confirmare non cessavit.
Rewndeo haec verba Leonis n. non esse ita stricte accipienda , quasi Romanus Pontistic a fide descere non possit; alioquin probarent eum non tantsim docendo Ecclesiam errare non posse , sed nec fidem eum posse amittere: non loquitur cis5 de persona Roma, ni Episcopi, sed de Ecclesia Romana: unde in Epistola ad Michaelem Constantinopolitanum Patriarcham eumdem scripturae locum allcgans, ex eo probat fidem Petri non desecturam in universi P cletia. Taliter, inquit,sancta Ecclesias re Petrum, id est, Christumst super Cepham Filium hominis aedificata, quia inferi portis, i ut
non busi licet haereticorum nullatenus foretAperanda, sic pollicetur ipsa verito, portae inferi non prae Eebunt adversis eam; cujusprom nis gestumse impetrasea Patre Filimprotestatur, dicendo aci Petrum: Ego pro te rogavi, estc. Erit ergo qui uamlaantae dementiae, qui orationem illius cujiu velle est posse, audeat in aliquo vacuamputare' nonne a Sede Principis Apostolorum, Romana videlicet, tam per eumδ m Petrum quam per semi siccessores convicta atque expugnata sunt omnium haereticorum commenta, Er fratrum corda in fide Petri, quae hactenus nec defecit, nec que infinem deficiet, sunt confirmata.
Ex his videre est per sdem Petri non destituram, Leonem intes-ligere ipsam fidem quam praedicavit Petrus ; per sdem vero seut, mim Petri ipsum non intelligere solum Romanum Pontificem,