장음표시 사용
421쪽
Papar IV. Notarius lib. s. decade io. Marcus Vigerius Patavinus
qui Romae anno 1 si s. obiit, in Decachordo chorda i o.Roffenss arti et s. contra Lutheranos. Ehius lib. 2. de Primatu Petri c. 2 s. Albe Piphius lib. de Hierarcilia Gultimo. Hi omnes scriptor nimium) nispecti sunt, & tamen Decretum Concilii Florentini legeruntio intcllexerunt, quemadmodum &nos legimus atque intelleximus Majorem autem ipsis quam recentioribus, qiii aliter verba Concilii legerent de intelligerent, fidem deberi nemononintelligit. In eadem Synodo BesIarion sessione nona, velut principium apud Grae s & Latinos minime controversium, supponit Ecessam
Romanam quantacum Hefacultate polleat , miniis tamen pollere 'nod
tuum ca uni sui Ecclsa. Quod quidem princ tum a Limis minimὰ rejectum legitur; inio in Decreto unionis modo relato coi firmatum est, cum modus Ecclesiae pascendae & regendae Pontifici
praescriptus est, juxta acta veritatis, & Canones Conciliorum Post tantam nubem testium, quis nisi excaecatus & vecors Memare audeat Romanos Pontifices Decretis Concilioriun non tene
ri , sed ea posse pro libito abrogare , & sine causa quoslibet ab iis
dis iis , cum contrarium tot ac tanti Romani Pontifices disert ae sine ambagibus protestemur : nam in testimoniis siperius allatis .videre est cos saepe saepius assimantes, se Concilii legibus ita teneri, ut eas vel in levissimis rebus infringere aut viilia tantad va
Nec vero dis ensationes Canonum 1 Pontiscibus olim licet raro concessae, superiori doctrinae adversantur; quippe dispensatio nois in insi actio aut violatio lNis , sed declaratio cum autoritate legem non habere locum in tali vel tali casu; nam cum Legislator Imem serat generalem, nec possit omnes casus praevidere , necesse est i em locum non habere, cum praesumitur mens Legistatoris non suisse, ut in isto casu oblisatoria esset, ut loquuntur. Itaque consideranda est in dispensationibus mens Legislatoris , & eo tam tum in casu dispensatio danda, quo in casu eam ipse Legislator concessisset. Sed quia si permitteretur unicuique hujusmodi interpretatio legis, si cuivis liceret de mente Lc satoris iudicam, sub nocoliarentu leges ab omnibus infringerentur; nectae suit jus illiud resei vari iis qui autoritate pollent, ciuibus hermissum est cum autorii re declarare legem, locum non nabere in hoc vel illo casu, &ita ab eius obse atione dispensare. In hoc enim differt interpretatio 1 dispectatione, quod interpretatio sat ab colu aut talem non his
422쪽
bet; dimensatiri vero ab eo qui autoritatem habet. Sic Doctor aut Iuriscoruultus potest quidem interpretari legem, non autem potest cere quonimus ii quos censet a lege debere cile immunes , abilia snrir imi nuneti Hoc autem saciet Senatus, faciet Praetor, &alius qui putoritatem habet. Ita Pontifex Romanus potest non statum intespretari lagem, quod quilibet Doctor posset, sed&deciaram cum autoritate in tali vel tali casu hunc vel illum ab ea esse immunem; hoc autem non potest iacere, nisi cum evidens &justa ratio faciendum esse suadct, alioquin dissipatio potius est quim dispensatio, inquit egregi E Bcmardus, hac de re consulendus initiam de praecepto & dis nivione. & in Epistola prima. f. IV.
D probatur Pontificem Romanum a conciliosessio mi, deponi posse.
Romanos Pontifices in errores prolabi posse superiori dissertatione ostensum. Eosdem gravibus tumibusque vitiis depravari posse certo certius est. Aliundὸ vero constat ab Ecclesiastica communione ejiciendos , & de Episcopatu dejiciendos esse illos, qui et in side vel iii moribus peccant, ut a nobis demonstratum&c plicatum est in dissertatione de excommunicatione. Ex quibus fiamul junctis insertur fieri posse aliquando, ut Pontifex Romanus sit ςxcommunicandus & deponendus. Quod etiamsi nunquam evenis.set, attamen fieri posse quis dubitaret Verum non unum superest emphian Episcoporum Romanorum qui a Conciliis propter naer sim vitia judicati, damnati, atque etiam de sede dejecti fuerunt. Et quidem antiquum fuisse Ecclesiae Romanae morem, ut cum inhaereseos vel criminii suspicionem venissenta modis judicarentur docet Concilium Italiae sub Damase in Epistolia tertia ad Gratianum & Valentinianum: Meseratus, inquit,frater Damasius quoniam is Da causa vestri tenet insi ejudicii, non inferior, I riualis est munere, praerogari a tamen Apostolicae Sedis excellit, ut judiciis publicis videantur eoe subjeciti quibus sacerdotale caput lex .estra seu ουα Est post pauca : vero ad prassicandam
a piscopi coescientiam severioribus se dedit aridiciis Sacerdotum a
423쪽
DE ANTIQUA TCCLESIAE DISCIPLINA
E'mbm non nominu, sed etiam morum rariopen, ur. Et postear qu, niam non novum aliquid petit, sed 'equitur exempla majorum , ut Epse .piu Romanam, Foncilio em causa non cressitur, qua moti e
periale defendat. Nam is 'lae,ser Papa a sacril gis accusatus apud rentem v strum Con 'antinum causam propriam prosecutus est. Quoea testimonio liquet consuetudinem Eces Romanae , ut eius Episcopus a Synodo, etiam in moribus judicaretur. . Rariora sunt huius rei apud antiquos cxempla, quia tum temporis ad Episcopatum Romanum si tantiun promovebantur, quorum integra erat .vita moresque probari. Ninilominus tamen cum aliquid in iis reprehensione clignum erat, oceteri Episcopi Pauli Apostoli R. bertatem imitabantur , cui ritrum minus recte ad Evangelii veritatem ambulantem reprehen it. Sed ut illa mittam, in Romanos Pontifices a Synodis lata iudicia memorabo lHonorium sexta Synodus cum coeteris haereticis damnavit, licet mortuum ; quod ii mortuum potuit anathemate percellem , quia dubitet quin potuerit eum si vixi ade Vpiscopatu deiicere Ad Symmachi, qui quorumdam accusabatur criminum, causam iudicansam, Rex Theodoricus Synodum Italoindixit, qua quidem in Smodo Symmachi causa ventilata est; sed cum descerent probationes, Concilium judicavit 'hunc, quantum ad homines re icit, immunem & liberum esse ab obiciatis criminibus: Decernimus, i quiunt Patres Synodi Romanae anno sor. habitae, ut Sy actus Papa Sessis Apostolica Praesis lab hujusmodi propositionibus impetitus quam tum ad homines respicit , uiat totum causis ob ent buid signatis hoc est quia desciebant adverius eua' probationes.' Constat arbitrio uisse Ono dimissum, sit immunis 2 liber , c. totamque causam Dei judicio
reservantes, universes hortamur ut sacram communionem us eo recipiant.
lnc. Verum quidem est,ut nilin dissimulem, suissetiun nonnicios qui existimarciat Synodum Italorum Episcoporum, utpote minorum &inscriorum Pontifice Romano, non habere de co judicandi potesta, tem. Ita ipsa Synodus initio Theodorico Rcgi duo suggessit, quorum alterum erat .debuisse Synodum ab ipsis Pontifice convocari alterum Romanum Pontiscem minorum nunquam subjacuisse iii dicio. Quamvis autem alii legant pro minorum, alii ni norum nomine non Episcopos, sed Laicos Judices intelligant: malim bona fidei fratri eos minorum nomineintellexisse Episcopos; at cum Theodoricus alnimasset Synodum consensu RonPni Episcopi cel bratam ς
424쪽
hratam, causam ejus ipsi ventilarunt, Deoque dimiserunt, non ob desectum potestatis, sed ob defeetiam probationum. Videtur tamen Ennodius aliter mentem Synodi intellexisse, cum ait in Apologetico:
Am forte hominum causas Desu voluerit per homines terminare, Se-
δι Hirer Pras en si sine luaestione r sertavit arbitrio. Quod ab En runtio dicto videriis per adulationem , ad mentem quorumdam qui in moribus Pontilicem a SP o praesertim Provinciali judicari non posse jam tum aiebant, scd fatebantur omnes in rebus fidei a Synodo generali ipsum iudicari posse ; ut em id
docet Adrianus secundus in Epist in quae Synodi octavae actione timi lecta est: Lliat, unc it, Honorio ab Orientalibus a rhe sit, Fiendum ranuen est quia super haeresi accusatus fuerat, pr quam sol α Mimm est minori majorum suoru mor,biu r A ere, vel pravos sensu liberὶ respuere. Fuit ergo quorumdam licet varia sersuasio propter mores a Concilio Romanum Episcopum iudicati non posse quamvis nemo dubitaret, quin propter fidem de .
poni possis 1 quod unum, nobis sussicit: Sed nec alterum illud verum est , nam post Symmachi S Honorii tempora exempla supersent Rominorum Pontificum ἡ Conciliis propter corruptos moro postrorum Imprimis veris insigne est judicium a Romano Concilio in Joannem duodecimum latum, a quo propter horrenda sagitiad tu situs
in Joant a Uitas in os locum electus, ut nama Lu prandus ricinensis lib. 6. cap. 6. his verbis. Post triduum rogantibiti tam,muin i zo is, quam e . munus insicii Petri Ecclesiasit canue; et is , sitra is que euis, Imperarare rchiepiscopi ab Italia pro Enge ri ι uileensi Patriarcha, quem in eadem uria languor retente ut sit arripuerat. Rodulphus Diaconus, Albertus Mediolanensis,&c. &cni inciritis sexaginta amplius Archi piscopis, Episcopis & Cardina libus, cum aliquot Ronianae Ecclesiae os imis, urbisque Prima tibus. His itaque resta ordiis, per i Historicus, silentiumqueseunim
me binibus, Da sancitus Imperator exorsu. Quantam decorum esset tam Wlaro sanctoriis dominum Papam Ioan em inter se Concilio, cur tantum declinaverit coetum, vos ὀ sancti Patres consulimi , quibus communis fabor Eccl astiores, ac commune negotium existit; tuis Romani Ponti es or Cardinales, Presbyteri Diaconi cm universa plebed erunt; miro mur Ianct prudentiam mistram, nos 1oc velle percontari, quodnec Ibericos, nec Ba unicos, nec Indicos Incolas later, non hic est ex iis quivem mi in v stimentu ovium, inius a te aut lupi paces , ita aperirse sit,
425쪽
favit, ita aperte diabolica pertractat ne Otia, ut nihil circa illa ravniatur. Imperator respondit. Justum nodiis videtur ut accusationes nam natim exprimantur. Tum a NarniensῖDisivo execrandorum criminum
accusium Dannes litteru ad 'κodum vocatur, ut se de impositis criaminibus es sacrilegiispurgaret. Hanc Epistolam cum legissetJoannes, nulli accusationum in se prolatarum mentione facta, rescripsitta tum se audivisse synodum in in te habere, ut alium crearent Popam : Ouod, incaput, si facitis , excommunico vos de Deo m-potente. ut nou ha raris licentiam ullum ordinare Afissam celebrare. Haec SP
nodus Kalendis Decembris congregata respondit Ioanni: Si ad SD
nodum venire objecta purgare non dissertis, autoritatius procul dubio obediemi; se si venirect objecta capitalia crimi purgare di mulatis, tunc excommunicationem vestram parvi pendemus , eam pol iasin et os retorquebimus, qua do3-idem' efacerepossumui. Hae litterae Adriano datae ut ad Joannem a Tentur, sed cum inveniri non notuisset, constaretque eum ad synodum non venturum, totius synodi judicio depositus est, & electus in ejus loci in Leo IV. quem quidem Joannes post discessum Imperatoris Roma iecit; sed ipse Joannes paulo post E vivis abiit Idibus Maii anno
6 . Post hujus mortem a Romanis Benedictus est subrogatus, sedeo rejecto Leo coadunata Episcoporum synodo restitutus est , &in Benedictum tanquam in invaserem prolata sententia. Haec na rant praeter Luitprandum Continuator nonis Mamus Bremensis, si geliartus, & alii benὶ multi, quorum testimonia collegit La notus p. . Epis . Ep. i. ad Maresium. Ex iis vero nullus est qui factum Concilii improbet, aut depositionem Joannis iniquam & iulicitam esse scribat, imo omnes uno ore eam approbant, Joannem papam di Leonem legitimum Pontiscem appellant. Primus omnium BaroniusJoannis videtur suscepisse patrocinium, sed infeliciter omnino: quoa enim ait eum suisse a Synodo restit tum, depositumque per eam Leonem, id non aliun habet quam ex additamento quodam inserto in Chronicon. Simberti, quod Au-bertus Miraeus non invenit in manuscrip. Gemblacensis Monasterii, quodque manifeste patet cile assutum Sc mcnte Sigeberti, qui Joa vena Lxpapam & Leonem legitimum Pontilicem ibidem agnoscit, omnino abcnum est. Nec verd fides ulla debetur actis quibusdam e Vaticano codice prolatis, quae feruntur esse Synodi a Joanne ac
versus Leonem celebratae; cum enim nullum hujusmodi Concilium
habitum fuisse co i, non possunt ejus esse genuina, cum
426쪽
notus citata Epipstola ad Maresium. . Ut vero minus odiosum autoritatis ὶ Concilio in Romanum Pol tiscem exemplum proferam , addam sententiam a Concilio Late mensi anno it r. cclebrato in Pastatalem secundum latam, qua tum
Pontificis illius sententia de investituris est rescissa, tum ipse Pontia sex a Synodo emendatus, & ad fidei suae prosessionem emittendam impulsus. Primum ergo Paschalis se correctioni Concilii siti icit hisvemis. Porro, inquit, scriptum illud quo magnu necessitatim coactin, pro vita mea, non mo salute gloria, se pro si Ecclesia necessi- sin ratrum con dis, auisuo iptionitu feci, super quo nulla conditione, nulla promissione constringimur,sicut pravefac tum cognosco, .ita prave fa tum confiteor, Er omnino corrigi, Deo aes te, Ze ero. Cfm correctionu modum fratrum qui convenerunt Concilio, sed ci que constituo, ne forte per hoc imposerum dorimentumaliquodEcclesia Aut anima meis praejudicium relinquatur. His a Paschali citctis, so muni omnium fatore laudarum est , ut fratres omnes qui donum a mo sapientia silentiaeque perceperant, maturius super hoc consitium communi collarione ij ciperent, q'id sequenti di perinspirationem Θ risus sensti resemaerent. Die itaque sexta, qua cr ultima Concilii Dis, fisi piae meritatem sancilis Parribu per omnia congruentem, Dominus Papa Paschalis in audientia Concilii totius exposuit, asserens se scripturas sa tis veteris Ur novi Testamenti Ur Concilia uni estia meneranda suscipere, Decreta Romanorum Pontificum, ac praecipue
Decreta Domini Papae Gregorii, & B. memoriae Papae Urbani, quae cum se probare & si per probaturum esse professus esset; in iacenossessionis Engolisinensis Gerardus hanc ex scriptis sententiam recitavit : Privilegium illud quod non est privilegium, sed pris legium pro
libertate captivomm er Ecclesiae a Domino PapAPAsch liperet tolentiam Henrici Regis extortum, nos omnes in hoc secto Concilio cum cossim Papa con regati, canonica censera Ur Ecclsa sica autoritate judiciosen si Spia ritus damnamus oe irritum esse judicamus , atque ominino cas mus.
Ex his multa inserri possunt Curialium placitis adversa; Primo, Pontificem errare posse : iccundo , errorem ejus 1 Concilio corrigi &emendari tertio , modum corrcctionis ipsi a Concilio praescribliquarto, coram Concilio Pontificem se purgare, fideique professionem ut se purgaret emittere: demum errorem Pontificis a Concilio damnari & rcii ci.
Dcnique in Conciliis Pilaro, Constantiensi, ac Basileens, R
427쪽
mani Ilantiscis, ut Conciliorum Patribus est visi , demsti filius aliique ad ipserum nutum in eorum locum si rem, universa Ecclesia pro ligitimis habiti sunt; sed ea de re sura paturapho sequenti. Unum hic addam Concilii octavi Demetrum, quod rem extra omnem controversiam ponit; hoc quippe Canone me o primo reverentiam quidem Romano D iscopo debitam tuetur, ita tamen ut mist in eum a Concilio sententia sit, his vetiris i Si
tanta esserarum vi Licia, Photiara est Dis rus , inris-ra, sive essuram linquosa contra cathedra Combis usem Petri auaeat jinare, eandem atque illi sententiam damnam,is sedeat qua vero acumenica collina de S πολλα- etiam cel eontroversia extireris, Misit cum decenti reverentia depropsta quoiana veneranter percontarcre sum ea rittere, ve semani ejuvare, non tamen impudenter contra senioris Romae Pontifices sententia- duere.
Quibus postiemis verbis non adimit Concilio Synodus octava p testatem iudicandi de Episcopo Romano, quam praecedentibus ei concessit; sed tantum cavet ne impudenter Ecaudacter vati Epiccopi, q es Photius&Distonis, sententiam in Pontilicem dicant. Quod exprimis Canonis verbis liquet, siquis tanta efferaim audacia, quemadmo m morem 2Diosiorem, O . Et ME Synodus permittit Concilio Oecumenico de iis quae spectant ad summum Pontilicem quaerere & iudicare, eumque, ut habet, juvare, vel ab eo juvari, hoc est vel eum docere, vel ab eo doceri r vetat autem tam tummodo ne temere sententia in eum proseratur, supponens eam
seri posse, si non temese & imprudenter id a privatis lint, stit ab
universa Synodo. Uno verbo non negat Synodus cecumenico Concilio judicium Pontificis Romani competere, imo id adstruit, stillantum desinit non esse de eo tenacia iudicandum. Nec est quod putet Caietanus hoc se telum vitare, dicendo serisum Canonis esse non posse sine audacia de Pontifice Romano iudicari. Contrarium enim si ponit Synodus, cum vult de rebus ad Pontificem Ecclesiamque Romanam spectantibus a Synodo inquiri ; ad quid enim inquireretur, nisi ut judiatum serret η quid si inquisitione facta in
veniretur haereticus, aut gravissimorum criminum reus, nollatque
invari, hoc est emendari a Synodo' Quis dubitet quin mens Syn si erit, hoc in casusne temeritate stinentiam in eum dici posset
428쪽
In quo Conritiorum Pisoni , cisa nitie s ct m laetissor propositam quaestimem de tu freferunturis
ab adversa norum objectiombus visu Pantur. Postqvim a nobis ostensum est quae suerit antiquae Ecclesiarci ci cincilii & Pontificis Romani autoriorem mens & discuplina, superest ut illi in Conciliis generalibus post motam
litem de tum fuerit expendamus. Tria porro stat Concilia in quibus haec quaestio dili multumque ventilata ac tandem definita est, & factis confimata, Pisanum scilicet Constantiense ac Basileense, moriun historiam breviter ab origine deducere a primosito non erit alienum. Cum Gregorius XL Menione ubi 73. annos Pontifices sederunt, Romam rediista, atque paulo post anno 1 3 8. E vivis excessisset. populus Romanus seditione secta, in Conclave, ut vocant, irrupit, atque omnibus Cadinalibus moerem interminatus est, ni Romanum aut talem Italum errarent Pontificem; hi ut siluti siue comsulerent Bartholomaeum Neapolitanum qui Cardinalis non erat, Pontificem deuerunt, qui dictus est Urbanus VI. sed aegrὰ serentes vim a populo sim illatam aliquanto post Fundos se se transtulerunt, ubi Cardinalem Robertum qui Clemens VII. est dictus, Pontificeme inint. Is Αvenione sidit usque ad annum I 39 quo mortuus successerem habuit Petrum de Diu qui Benedictus XIII. est dicti Aliunde vero Urbano VI. siccessit Bonificius huius nominis nonus, Bonifacio, InnocentiVIL ac demitin Innocentio, geris de Corario manno i o Lea conditione electus est, ut statimpost electionem ad finem imponendum Schisinati Pontificatu sese abdicaret. Verum ubi Pontificatum adeptus est eo cedere noluit, seque Gregor OGIdippellari voluit. Ita res ad duos rediit Antipapa Benedict.XIII. & Gregorium XII. Neutrum pro legitimo Pontilice agnoscebat Gallia, & tertium eligi volebat. Hinc habitum est Concilium Pisanum anno I o9. & ex consensu Christianorum omnium Principum celebratum, cui quiadem adsuerunt plusquam ducenti Episcopi ex Italia, Francia, Ger mania,& Anglia. Ad illud vocati G orius&Bene ictus, cum non Lee a adsuissent,
429쪽
adfuissent, de Pontificam dejecti sunt, electusque Alexander V. Nec
soliun Pisana Synodus suam in Pontifices autoritatem exercuit, sed etiam Decreto sancivit: Concilium generale universam repraesentans Ecclesiam esse sterius Papa illud pertinere cogmtionem δὶ judicium ἐ-troversiarum eri ae Pontificatum Romanum' specta e
Ea vero quae a Concilio Pisano gesta & desinita suerunt, approba vit & cons avit Alexander V. qui tum ab omnibus pro legitimo Pontifice habebatis , & Pisanum Concilium legitimum & Pener te pronuntiavit. Quo etiam nomine donatur Concilium illud ab omnibus qui de eo tum teniporis stapserunt. Post mortem Alexandri V. Joannes XXIII. hujus successi, Comcilium Constanti ense quasi ad continuationem Pisani anno i a lindicit. Huic ipse Pontifex adsuit, promisitque se pro bono pacta Pontificatu cestiuum , modo Beneclictus XIII. & Gregorius XII. idem facerent. Sed hujus pollicitationis poenitentia ductus 1 Con .cilio se stit.HNihilominus Concilium non propterea interruptum est, imo decretum emisit quo definiebatur Concilium, secessu Joannis NXIII. non esse dii lutum: Deita vero sessionibus . M
s. disert definivit Concitium generale universim repraesentani Ecclsam, potestatem suam immediate Osrrea Grylo cui quitibet cujusiumques os veli itatis etiamsi pacis existat, obedire tenetur in his qua pertiament ad Mem ct extirpationem sthismatis er reformati nem Ecclesia generalem in capite in memoris. Hocce decretum probatum
fuit nationaliter ac deinde synodaliter, hoc est sejunctim ut fiebat ab unaquaque natione ac deinde ab universis in Synodo Patri .
Omnia porro ita decreta & definita in Concilio a Martino V. In obata sunt, qui illa tantum excipit, quae nationaliter & non synodaliter des nita fuerant. Post haec Joannes XXIII. ad Synodum citatus respondit se dis ccisus sui prenitentia duci, probari a se quae sacta suerant fi Concilio, quaeque deinceps erant statuenda, paratumque se esse quaecumque a Concilio etiam adversum se decernerentur , approbam.
Idcin secit Gregorius XII. solus Benedictus XIII. se ipsum Pontilia tu abdicare, & Concilii judicio causam suam committcre renuit , atque ideo a Concilio ut contumax est proscriptus sessiones . Deinde sessione 39. Concilium Decretum condidit de celebran- singulis quinquenniis Conciliis generalibus.
430쪽
Quaecunque autem in Concilio nationaliter & synodaliter His rant desinita Martinus V. leminius Pontifex a Concilio electus rata habuit & probavit, in primis vero decreta sessionis . & s. Nam inter iniculos Bussae in errores Vriclecti conditae iubet interrosari Vviestastas, num teneant Concilium metae universam Ecclesiam repraesentare, num doceant ea quae ὶ Concilio Constantiensiprobata fuit, ab innitibus Christianis probari debere, quod quidem L ssiones quartam & quintam respicit. Idem Pontueo Decreto Constantiensis Concilii morem gerens Concilium generale indixit primo Papiae , deinde Senis ac demum Basileae , at ante hujus initum e vivis excessit: hujus vero succcs see Eugeniis IV. Julianum Cardinalem Legatum illuc destinavit, ut Concito praesset. In eo a. sessi ne Concilii Constantiensis deautoritate Concilii supra Papam Decreta renovata sunt nat 's est deinde Eugenius Concilium dis luere, at stetit illud nihilominus, statuitque sessione 13. Pontifici non competere hujusmodi potestatem, ipsiun quidem esse Ecclesiae caput, sed non universa E cles1 superius. Ipsum quippe salii procul dubio posse, quod de Ecclesia dici sine piaculo non posset. Hancticum esse die ς Papam non teneri Concilio parere, tum Eugenius IV. mutata sententiae Concilii acta probavit, & ea omnia confirmavit quae a principio decreta fuerant usque ad sessionem decimam sextam, in qua Bulla confirmatoria actorum Synodi continetur. Ex his, ut puto abunddevincitur quaestionem istam de autoritate Concilii generalis etiam suppi Papam in tribus Conciliis generali bus per tres Pontifices legitimos & ab omnibus receptos a rob iis duerte & aperid definitam suisse, ita ut de illa jam non line temeritate dubitari posse videatur.