De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicæ, excerptæ ex conciliis oecumenicis & sanctorum Patrum ac auctorum ecclesiasticorum scriptis. Auctore Ludovico Ellies Du Pin, ..

431쪽

Respondetur iis quae ai nupero quodam scriptore asse eman dareeludon concilii Constantiei Decreta, iubem sent ue utque Constantiensis concilii necnon Bassee sis, is cleri Gallisam nuperet, com egati Patres ab

hujus calumiis et indicantur.

D Hevanda Concilii Constantsensis de autoritate Concili rum generalium Decreo mulia commenti sent adve sariti Ex iis enim aliqui ea quasi dubiae aut itatis, ac minusaymob ta rejecerunt, alii ad tempus tantum schismatis Concilii dicti detorserunt; hax duo recentior quidam caeri Gallicani Patrum cavillator post alios adversus Concilii Constantiensis Decreta rudi de incondito sermone crocitavit, quibus de tertium ad t, a quo libellum suum orditur, sessionis Decreta vitiata esse & conuria. Cum ergo hujus opus licet exiguum omnes adversariorum a versus Concilii Conuantiensis Decreta cavillationes contineat, operae pretium saetium non esse arbitrati sumus, si ejus argumenta

expenderemus.

Primum ut vitiatum esse probet sessionis q. Decretum, ait in aliquot editionibus post haec verba, quod Vsa S M in Spiritu cito legis ἡ re ita, cui quilibet cujusiumque tr--ld, --

iis existare obessire tenetur. Post haec, inquam, verba non reperiri c, in his quae pertinent ad fidem: tantum ista quae sequuntur , ad extirpationem dicti schismatis, or reformationem generalem Ecclesia iis

capite O in membris.

Addit haec omnia verba postrema dreformationem Ecclesiae in capite in membris, in tribus codicibus mss. actorum Concilii necnon inquatuor aliis missi gestorum indubitatorum Constantiensis S modi, ac demum in duobus mss. codicibus Cardinalis Sit leti non haberi. Hinc ille concludit ea quae spectant ad reformationem generalem Ecclesiae in capite & in membris adventitia esse , & inserta Decr to sessionis q. hujus autem interpretationis audiores esse non tantum comminiscitur, sed & velut exploratum assimat Basileenses Patres, Cocilii, inquit, Basileensis Patres cum jam viderent autoritate uam

l. VI.

432쪽

plero ue vilipe A cogitare coveramι de Ρblicandis actu Coa stam tensis Concilii, iisque mandarmis duobiu, Girdinalis , Hobus Et fetu, His Theologiae Doctor sm, hidiacono Zaga Uut ex actu Cm oriensis 'nodi Decreta extra herent, hoc ver. cum amisi r. absilutum essetis deputatis radistis, o G filiter consiriptum fuit. Ex hoc Hoe jussu R. rasis θησῶ ex siripto Dinwei qui mHobret eae Inari s crae Theologiae Baccalaureus cepi propria manu extraxit, O' haec quae a no Iq9'. ad Hieronymum de Croorta Iuris utrius ue Doctoremspectabat. Eodem mmo mis modara est in L Griali oppido mimou. Haec sum qiue de actorum . sessionis viti tione assere illa recentior, quae quidem & vana esse, & etiamsi vera essent, quantum ipsi & ejus scopo inutilia sint , nemo non animadvertit.

Pristim enim , etiamsi sessionis q. Decreto nonnihil additum esse constaret, quid ovaese inde lucraretur, cum certum sit, ipseque non dissileatur Schelestratus, eadem omnino verba sessione s. hiberi, ibique adjecta diei minim posse, cum ubique atque in ipsis mss. ab eo laudatis reperiantur. Dicet soria minorem esse sessoris s. qutim q. autoritatem, atque in illa communi consensu Decre tum, hocce non esse editum, sed hoc illi emigium modo praeci demus; interim certum maneat & indubitatum k Concilio Comstantiensi istud in rum de autoritate Concilii generalis DecretumesIe editum, si non sellione q. saltem sessione s. Secundo demus abesse ab isto Decreto haec verba , in iis quassectant reformationem neralem Ecclesiae, erc. autoritas Concilii --neralis se a ripas sitis & abunde habilitur mecedentibus hisce, pud ipsa Synodus in Spiritu sancto legitime congregara Generale Coricilium faciens Ecclesiam Catholicam militantem repraejentanspotestatem a Christo immediat. habet cui prilibet cujuscumque rus, vel dignia raris etia si Papalis existat. obedire tenetur. Inutile est ergo Scnslestrato ostencere sequentia de reformatione verba esse adjecta , Him non minus ex praecedentibus autoritas Concilii generalis stipiti P in asseratur. Nam si quilibet, cujuscumque diagnitatis sit, si ipse Papa, nominatim tenetur obedire Concialio generali univinis Ecclesiam repraesentanti, quis dubitet majorem esse hujus quam cujuslibet, atque ipsius Papae autoritatem

Tertio, haec verba esse addita nullatenus est versenile. primum

433쪽

enim id asserit contra editionum omnium Concilii Contantiense fidem atque etiam contra mss. omnium ad quas editiones recensitae sunt, sidem, in quibus omnibus habetur Decretum sessione . cum hac additione 2 ad reformati nem, ste. Quod vero in quibusdam non habetitu ad Gem , nihil ad propositum Schelastrati conducit. Deinde idem asseritur contra fidem plurimorum optimae notae antiquissimorumque nis qui in biblio liccis occurrunx, etiam eorum quae sene ante Basileensum Patrum collectionem conscripta sunt. id hibet quod his opponat Schelestratus, aliquot tantum nisi . profert de quorum antiquitate non constat, & quidem E loco suspecto deprompta est, Bibliothecis scilicet urbis R omae, in quarum mQcertum est pleraque eorum quaς Curi manae placitis adversabantur esse crassi aut omissa. Sed demus de industria factum id non tae, an non facilius suit haec verba in quibusdam mss. omitti quis in aliis suppleri. abrio, additamenti huius ratio a Schelestrato alimcta , non tantum fictilia, sed & absurda plane ; quis enim credat Basileenses Patres de industria, haec sellioni q. inseruisse, aut si inseruissenta nemine suisse animadversum, eo tempore quo Concilii Constantiensis actorum recens adhuc erat memoria. Quis putet eos gratis eam fraudem admisisse, cujus statim ab omnibus argui atque con- vinci potuissent; deinde oti bono ista sessioni φ ad ecisi sit, cum eadem prorsus reperirent sic sione s. cujus non minorem autoritatem csse arbitrabantur. Fictilium oro est & absurdum hanc eis sine ullosundamento dicam impingere. Dcnique si fides nisi . a Schclestrato citatis habeatur, hoc unum potest interii, primum quidem sessione q. conditum esse decretum sine ista additione sir ad reformationem Ecclesiae. Scd sessione sequenti Decretum is ud sume res matum ab ipsis Patribus S D

Hoc patet ex gestis quibusdam Concilii Constantiensis ab ipsbeditis, in quibus postquam narratum est sessone . capitulum istud

editum esse sine istis verbis er ad reformati nem , c. post .narranir scissione s. ae in fuisse: Super correctione emeta uione capitulorum in praecede Iessione aratorum,'conclust messe quod prata mi capitula hac modo cora gerentur. Em 3 si fides habeatur ipsis actis. Schelestrato prolatis in ipsi, Concilio Constanticiat scitionis q. Decretum suit ius oti uian, A cum pilus sine istis vorbis, Ur ad re-

434쪽

formationem, o c. prodiisset, hostea ab ipsa Synodo fuit cum istis editum. Non est ergo qhod huius additamenti reos perami Patres

Basilecnses, quod ab ipla Synodo Constantiensi factum δέ doceutacta ab ipso probata. Pergit deinde ad elevandam Decreti hujus autoritatem , atque primum, sessionis s. Decreta non fuisse ex consensu omnium ficta, quod ut probet acta ouaedam Concilii Basileensiis huc usque inedita profert, quibus ostendere conatur scissionem q. & s. reclamantibus multis E Patribus celebratas fisisse , imo & libellum contes . torium adversus .eas a Cardinalibus esse emissum, assentientibus Ruis Galliae L iis qui sese Cardinalibus adjunxerunt. Specioseo iidem prima fronte videtur haec exceptio; sed si accurate expendatur, statim concidit. Primum enim acta illa quae prostri Schelestratus non sunt authentica, nihilque simile habetur in veris & genuinis , imo ex iis constat unanimi Cardinalium, Epistoporum &Oratorum consensu Decrcta haec primum nationaliter propositi synodaliter esse conclusa atque decreta. Deinde vero etiamsi fides aliqua adhiberetur actis a Schelestrato prolatis , quae nihil aliud videntur osse quam commentarioli cujuidam , qui Concilio adsuerat Pontificis partibus addicti; etiamsi , inquam, in autoritatem admittantur, nihil tamen haec ad causam Schelestrati, quippe ex iis minimὰ probatur litem & controversam fuisse de duobus Decretis, de quibus inter nos agitur, imo inter eos qui sessionis celebititio ni sese o ponebant, numerantur L sati Regis Franciae, quos Decretis istis sese opposuisse planὸ abnudum : sed tantum ex iis videtur ostendi post discestum Papae, quosdam h Patribus Basileensibus dubitis e , num e media et eo absente δ reditum promittente sessioncm inchoare, sic enim incipiunt actorum istorum fragmenta a Schelestiato prolata : Omnia tanquam ludicra pro parte Domini nostri Papae oblata per Dominum Regem Romam m π alius ibidem adstantes reputata fuerunt, fuitque unanimiter vocis

rarum his non obstantibus fiat fusio, falsessio, propter quae tam ipsa die,

quam die men ris siquenti altercariones maximae fuerunt inter Dominas Cur inales Nationes.

Ex in patet, & ex actis authcnticis consi matur Joannem disceuus sui varias excusationes attulisse, quarum una erat se sanitatis ergo Constantia discessisse, moxque irediturum. Hae porro excusationes licet statim ludicrae ae fictae omnibu esse viderentur, nihilominus suere

nonnulli qui expe dusii adhuc esse arbitrarentur. Narratur deinde

435쪽

in iisdem actis nationes cie celebranda sessione deliberasse, atque interim Cardinales obtulisse Regi paratum esse Papam procuratores mi tere ad cedendum Papatu, paratosque se esse ses sioni si fieret, adesse, dum non fierent alia capitula quam infra scripta. Hoc est ea quae habentur sessione q. inter quae decretum est de autoritate Concialii seneralis.) Haec capitula Rex nationibus proposuit, quae cum de iis delibcrassent habita die Sabbati sessione post habitam disceptationem inter Cardinales & nationes de capitulis jam praelibatis, tandem, verba sunt Actorum distrino famine inspirante in unam sementiam convenerunt, quod tantum capitula infra siripta in di asessione patueremur. Fuit ergo Helapsis de consensu voluntare I,

misi Regis, omnium Dominorum Cardinalium in Constantia existentium , quatuor Nationum ct Oratorum Regum ct omnes Cardinales in Constantia existentes qui non erant infirmitate gravati interfuerunt. Haec autem narratio tantum abest ut nobis otist & Schelcstrato faveat, quin e contra non pauca continet, quae nostram mirum in modum causam juvent: .ex ea enim primum constat ab ipsis

Cardinalibus proposita suisse capitula, quae in sessione sunt definita. Secundis, eadem esse ventilata apud singulas nationes. Te rid, cum Cardinalibus circa haec esse deliberatum , demum omnes uno stamine inspirante in unam sententiam convenisse, atque unanimi consensu oecreta si stionis q. esse promulgata. Inter haec autem primum cst de auctoritate Concilii generalis, in quo etiamsi non habeantur haec verba , sir ad reformationem Ecclesiae , erc. sitff-riunt ea quae praecedunt ad probanaam autoritatem Concilii Pontificia superiorem csse. Itaque videre est rem definitam fuisse post matu ram dat rationem, & primum nationaliter ac deinde synodaliter es.se conclusam.

Post haec cum adhuc de capitulis sessionis esset altercatum, non. quidciri quoad ipsim substantiam , sed quoad quasdam circumstantias, tandem unanimi consensu statutum est, ut corrigerentur &emendarentur eo modo quo habentur sessione s. verum est quidem Cardinales & Legatos I sis Franciae si fides habeatur commentariis Schclestrati ) pr testationcm secret5 secisse antequam venirent ad sessionem se tantum propter standalum evitandum ad sessi nem ire, non animo consentiendi his quae audiverant in sessionestatui debere, verum protestatio ista primo non potcst dici suisse facta adversus Decretum de autoritate Concilii generalis, cum Letati Franciae huic sese adjunxerint, quos huic decreto sese op-

436쪽

posuisse omni verisimilitudine caret, ista ergo protestatio facta suit ad . versus alia quaedam quae in sessione s. definiencia esse serebantur. Cum vero sessio habita missa de decreta emissa, nulla amplius adversus ea protestatio secta est, inad omnium consensu promulgata suit, &ab

omnibus nullo reclamante probata.

Ex his abunde, ni salior, demonstratum est, illos ipsos comine tarios Synodi Contantiensis, qui a Schelesseato prolati sunt, nostram confirmare potius quὶm infirmare sententiam. Nihil dico de protestatione quae sequitur, sectaque dicitur eos issessionem 38. qua Nationes Italica, Hi senio & Gallicana Pontilicem sigi postulant: haec enim aproposito omnino aliena est. Duo sunt alicuius momenti quae nobis opponit Schele tu , unum est non fuisse suffcienter deliberatum, ita tantum ut habetur in istis actis alterum recitata suisse sessionis s. Decreta per Electum Poχnaniensem, quia Cardinalis florentinus illa noluit pronunciare, unde concludit istorum Decretorum autoritatem ius mari.

Verum haec duo, licet ita se haberent non tanti viderentur, ut propterea Decretorum Concilii autoritas penitus labefieret. Nam primo certum est quaessionem istam de autoritate Concilii novam non suisse, sed jam agitatam atque dcfinitam in Concilio Pisano, im5 & in hac ipsi synodo Constantiensi jam motam, ut testis est Petrus de Alliaco. Deinde vero constat capitula proposita Se D creta sessione . & s. inter nationes primum fuisse ventilata, ac de iis cum Cardinalibus diu disceptatum. Quod vero in actis habetur, ab obteres disputatum, non ita intelligendum quasi leviter res agitata suerit, sed i cnsus cst non proprie disputatum aut altercatum suis. se, sed tantum aliquatenus , noc est rem ventilatam sine disputati nis aestu. Quod vero secundo loco addit recitata suisse capitula per

Electum Pomaniensem, Ger ratis Florentisius noluit ea recitare , non habetur in actis Concilii, sed tantum ea suisse recitata a Cardinali Poananiens: vertim voluerit necne Florentinus ea recitari nihil ad rem: susscit ea mandato Concilii universi fuisse recitata, &ab astantibus probata. Quae vero fuerit Cardinalium, Florentini, Cameracensis & si

imminens, qua de causa sessiones prorogari voluerint, Pretium exactis Concilii Constantiensis tom. 12. Concit. col. 2 . tum etiam ex

protestatione ab ipsis emissa post tertiam sessionem ibidem col. 1 οὐ Ex quibus monumentis liquet, eos protestatos esse se, si ,

437쪽

Joahnes XXIII. vellet in proposito sese abdicandi permanere , al, ipsius partibus suturos. Si vero secus faceret, se Concilio adhaesi ros atque idcirco petiisse , ut donec de ejus proposito liqueret, ses

siones differentur. Has tamen Concilium propterea intermitti d bere non existimavit, & Cardinales pro bono pacis eis adsuerunt, cumque cognovissent Joannem XXIII. de inaustria moras neci re & Papatu ccdere bona fide nolle cum cceteris Episcopis adversus eum conscnsserunt. Itaque nulla fuit in Synodo stoecatio de aut ritate Concilii gener. alis si ra Papam quam omnes agnoscebant, sed tantii in de cclebratione sessionum, quas Cardinata nonnulli pr . rogandas esse arbitrabantur, donec de Pontificis sententia & mente. plane constitisset.

Et sand Decretino de autoritate Concilii generalis sepra Papan, etiam ad reformationem Ecclesiae in capite & in membris unanimi Patrum Concilii consensu factam fuisse , se er apud omnes indubitatum fuit: Sic Gerso Patres Concilii alloquens in sermone quem habuit coram ipsis in festo sancti Antonii, Concilii Constanticiisis

Decretum laudat in quo haec verba reperiuntur, , cr ad reformati min Ecclesia ct in capite O in me miris ; itemque in sermone habi

to ri. Julii die idem Decretum impens. laudat atque saluberrimum illud esse & dignum quod ubique inscribatur. Siccine, quaeso, de octo controverso aut supplaim coram ipsis Concilii Patribus Gerso ausus suisset proloqui Transit deindeSchelestiatus ad Concilii Consuntiensis in Decretis

istis condendis autoritatem eamque tribus elevat rationibus, primum quia Decreta a Concilio sub una obedientia Joannis XXIIr. sunt con- .clita. Moendo, quia aliter sensisse videntur Patres post tres obcdic tias. Tertio, quia Decreta haec minus approbata sunt, aut tantum ad tempus schismatis consecta. Haec sunt quae nobis ex ejus libro resu- . t da supersunt, quod breviter praestabimus. Ad primum dicimus Concilium vim & autoritatem suam non habuisse ex obediciatiis trium Pontificum , quippe Joannes XXIII. crat legitimus Pontifex, a quo suerat vocata Synodus, alii duo non

erant Icgitimi , & ideo consensus illorum non erat requisitus ad: convocationem aut celebrationem nodi. Joannes velo XXIII. ultro cessuriam se Pontificatum promisia at, poterat ergo Concilium tum autoritate sua, tum vi illius cessionis agere re dccem m. Nec opus crat ut expectaret alias obedientias, unde ipse

Ioannes sessione 12. & qui postea electus est Martinus V. ut mox

438쪽

dicturi sumus, Concilium Constantiense pro generali habuerunt,& quae ab ipso fuerant etiam tempore unius obedientiae Decreta approbarunt.. Secundum argumentum, Patres scilicet Constantienses aliter sensisse post tres obedientias probat tantummodo Scheintratus ex

protestatione a se primum edita quam post sessionem 38. Cardinales

una cum nationibus tribus, Italici, Hispanica, & Gallicani, a versus Germanicam condidisse feruntur ad clectionem Pontificis,

sed hoc ut jam dixi ad tropositum nullatenus pertinet, in eo quippe

queruntur differri electionem Ponti scis legitimi, obtestanturque nationem Germanicam, ut sinat Papam eligi a Collegio Cardinalium cum deputatis aut deputandis a Synodo , protestantur se siquid inde detrimenti Ecclesiae accidat innoxios fore, convenientius esse resormationem postponi electioni Pontificis. Hac non obstante protestatione, resormatio non est intermissa Selectio reiecta, donee tandem concordia unita est, ei conditione ut Decretum fieret, quo suturus Pontifex obligaretur Ecclesiam reformare in capite &Curii Romana simul cum Concilio & deputatis a nationibus; quo Decreto facto de capitibus reformationis propositis electus est Pontia sex Martinus V. . Haec porro tantaen abest ut ostendant improbatumessie a Synodo Decretum de autoritate Concilii ad reformationem Ecclesiae in capite& in membris, ut d contra ostendant Patres in hac opinione sempet

perstitisse. Sed hoc unum fuisse inter eos controversum, utrum expediret ante reformationem Pontificem eligere , in Nero ejus electio resormationi esset postponenda. Ac novissime inter parto convenisse , ut Pontifex eligeretur ei conditione , ut prilis Decreto obligaretur una cum Concilio Ecclesiam in capite & Curia Romana reformare, necnon articulos reformationis ipsi a Synodo

praescriptos obis are, an quaeso ista probant Concilium derogasse ii quae statuerat de autoritate Concilii ad rcformationem Ecclesiae ' An non potius ostendunt iis Concilium semper adhaesisse ' Unum tamen & alterum verbulum ex ista protestatione & concordia nobis objicit schelestratus, quod non est omnino intactum praetermittendum, prilis est in princitatione imid haberi, bcet asseratissine vestro

conse seu 2 ord, im e Concisitsuper modo, forma, is , tempore si - .ieria ad dictam electionem non posse proce, obstantibus quiusdam h j s Concilii Decretis, quibus nos rassamo etiamsi abas valida

439쪽

ta prius edita de autoritate Concilii ad reformationem Ecclesiae non esse valida. Posterius est in instrumento concordiae ubi inducitur natio Germanica , lianc rationem reddens cur clinio sit postponenda reso mationi, quod scilicet Papa Heictus luari non post , Unde copcluditur existimasse nationes Concilium non posse legitimo Papae leges

lare.

Respondeo levia esse omnino haec momenta, primiim quidem quia non loquuntur nationes ae Decretis de autoritare Concilii ad res irmationcm Ecclesiae in capite & in membris, sed de Decretis quiabus cavebatur ne Pontifex seret sine consensu Concilii & eo modo ac tempore quo Concilium praescriberet. Deinde istud dicitur tantum nomine Hispanicae nationis , quae quia saucitat lacnedicto XIII. seu Petro de Luna, haec in ejus gratiam protestationi potuit inserere. DNnique protestationis hujusmodi nulla est autoritas, chin praesertim res in Synodo postea fuerit definita; adde quod ipsi Hispani Decreto Concilii paruerunt, & electionem Pontificis cum deputatis a Synodo seri

concesserunt.

Ad altorum momentum facilis quoque est responso non sui ementem Synodi Papam ligari non posse per Decreta Sinodi, sed induci tantum Germanos hanc rationem afferentes ad procrastianandam eius electionem , non quod re vera crederent Papam ligari non posse Decretis Concilii, sed quia timebant ne ille semel electus reserinationem pati aut sacere non posset. Quare priusquam iesigeretur, Decretum, ut diximus, de reserinatione per Concilium facienda emissum est. Quod in actis authenticis Concilii ita hab tur sessione o. Sacros Ela Generalis Synodus Constotiensis in Spiritu

Ian D legitime congregata universalem Ecclesam repraesentans statuito decernit ouod futurus Romanus Pontifex per Dei gratiam de prox mo sumendus cum hoc secro Concilio vel deputandis per singulas nationes debeat reformare Ecclesiam in capite in membris Ur Curiam Roma-

Cceterum approbatum esse a Romanis Pontificibus Decretum ses. sonis .& s. dubitari non ptest, quin de omnibus quoque ictis Concilii dubitetur, nam primoJoannes XXIII ipse ut habetur sessione 11. Concilii declaravit atque profestis est, Synodrum Constant ensem se Is

timam Concilii Asbi continuationem, atque errare nonposse,proptere. que ejus oraenationi, declarationi 2 determinationi omnibus in rebus rese , ac contrase abruo umori rocessere nunquam iturum promittere. Dein

440쪽

Deinde vero Martinus Qu intus summus Pontifex electus, &omnium consensu tanquam legitimus at,probatus, Decreta Constantiensis etiam stib una obedientia facta non semel approbavit. Pimmum sessione qr. Concilium Constantiense generale Concilium vocat , approbatque depositionem ab eo factam Ioannis XXIII. sest M. Decretum Concilii quo jubeatur futurus Pontis ex Concilium generale indicere, confirmat & executioni mandat suturi Concilii generalis locum, Papiensem civitatem designans his verbis, sess.

q. Cupientes ac volentes Decreto hullus generalis Concilii satisfacere inter alia ae ponente, quod omnis is generalia Concitia celebrentur, dic.

Demum sessione s. protestatus est, se omnia es singula determia

nata, Ur conclusa, decreta in materiisse perpraesens Conciturm conciliariter tenere sir invisLibiliter observare, est nonquam contraire quoquo modo, ipsaque is conciliariter facita approbare, ratificare, Ut non aliter necabo modo. Inter ea porro quae conciliariter facta sunt, haud ambigendum quin collocanda sint Decreta sessionis quartae & quintae , quae quidem primum nationaliter expensa in Synodo desinita sint, & quidem definita quasi ad fidei pertinerent. Ruunt ergo adversariorum effugia, qui ut Decreta sessionis quartae & quintae approbata esse nerent, aiunt cum Bellumino ea conciliariter non cliecum Caietano ad fidem illa non pertinere ; utrumque autem salsum esse p tet ex ipso Co illo, primum quidem quia ex ac tis at thenticis, atque ex iis ipsis quae a Schelcstrato probata sunt, ii lucthanc quaestionem in nationibus singulis primum examinatam, atque discussam,postea suisse in synodo generali omnium consensu definitam. Hoc est autem quod Martinus appestat conciliariter facisum; caetera vero alio modo facta, hoc est, apud nationes tantumdcliberata atque conclusa, ut loquuntur, non autem ab universa Synodo probata, ut conclu sio nationis Gallicanae de Annatis non sol vcndis, &pr positio de damnando libro Joannis Falhembei g, & alia similia qliae universa Synodi sententia non sunt confirmata. . Alterum vero effugium, Martinum scilicet agere tantum de rebus silet, ad quam Decreta haec non pertinciat, pariter a Concilio praecluditur, quod illa quasi adsidem pertinentia definivit atque ancivit Et sane quis neget ad fidem pertinere quod Concilium generale universam Ecclesiam repraesentet, quod errare non possit ; quae cum Decretis quartae ac quintae sessionum Synodi contineantur, quis casia fidem pertincre posse neget.