장음표시 사용
511쪽
paratibus rebus ιn or is ad bonum 1jirit D. Hoc autem ex praemi
sis non sequitur, potest enim iniserare tantum Princeps spiritualli temporali in iis in quibus superior est, sed superior est tantum in spiritusibus, cum in temporalibus ei subsit, ut late probatum est. De-mlim si quid probaret hoc argumentum, probaret unumquemque Principem spiritualem , unamquamque Ecclesiam posse de rebu)temporalibus Principum suorum disponere, cum eo superiores sint, quod ipsi nolunt adversarii Instat Bellarminus, potest politica non fiam ut Chrissana, sed etiam utpolitica subjecita est Ecelisiastica ,,iu talis i. demonstratur ex seu sutrius ue, nam sinis temporalis subordinatur is rituali ut patet, quia
faelicitas temporalis non est abso e ultimus sinis , est ideo referri debet infoelicitatem aeternam: Constat autem ex Aristotele lib. Ethic. cap. r. uas ordinari faculi.ues uisubordinantur es.
Respondeo alium esse finem operantis, alium artis. Finis Principis Christiani potest esse non tantum scelicitas temporalis, sed dexterna sui ac suorum , sicut sinis Episcopi potest esse non tantum salus aeterna hominum suae curae commissorum, sed & tranquillitas civitatis. Sed finis artis politicae quatenus politicae est scelicitas, ta itim temporalis & quidem sinis hujus ultimus, nam potestas politica ut talis alio non refertur ex seipsa. De Relicitate vero aeterna si Princeps cogitet, non id habet a politica, sed ab Ecclesiastica potcstate cuius consiliis adjuvatur, itaque nec artes istae, nec earum sines proprid subordinantur: requiritur enim ad subordinationem ut sinis artis subordinatae per se, & ex natura sua inserviat fini subordina iis, sed tranquillitas reipublicae per se & natura sua non inservit ad aeternam salutem, sta tantum per accidens, quemadmodum sinis medicinae qui est salus corporis, potest etiam inservire saluti animae.& tamen medicinam Ecclesiasticae potestati subordinatam esse quis
dicat tAddit secundo Bellarminus, Reges & Pontifices, Clerici & Laici non faciunt duas Resipublicas, sed unam , idest unam Ecclesiam ,
sumus enim omnes unum corpus Rom. 12.& I. Cor. I 2. at in omni
corpore membra sunt connexa & dependentia unum ab alio , non autem rectὰ asseritur spiritualia pendere a temporalibus: ergo temporalia a spiritualibus pendent, illique subiecta sunt.
Respondeo haec omnia argumenta eodem laborare vitio, quod personas & potestates cons dant, faciunt quidem omnes homianes unam Ecclesiam, sed non saciunt duae potestates unam rem
512쪽
publicam Ecclesiasticam ; sumus omnes unum corpus ex Apostoloquatenus omnes membra sumus Ecclesiasticae reipublicae, licet etiam membra quoque simus civilis reipublicae r non est ergo dicendum
temporalia a spiritualibus pendere , quia cives imo & Reges in spiritualibus ab Ecclesia pendent, & similiter Christiani ac Episcopi in robus civilibus ac temporalibus Principibus sitiat subditi. Tertio ad idem confirmandum, Bella inus adjicit hoc argumentum , si temporalis , inquit, administratio impedit spirituale b
num , tenetur Princeps temporalis mutare illum mocum administrandi etiam cum detrimento temporalis tranquillitatis, quando obviat bono spirituali non praecish ut Rex , sed ut Rex Christianus, quia bonum spirituale dignius est& excellentius bono temporali. At inde non sequitur subjectam esse potestatem temporalem
spirituali, ita ut Reges id non facientes deponi hossint aut bonis privari ab Ecclesiastica potestate. Rem exemplo illustro. Coquiis
tenetur mutare modum condiendi optimum, si sanitati ossiciat, quia sanitas quae finis est medicinae , est bonum nobilius quam voluptas gustus quae est finis artis coquinariae, ergo, inquiet aliquis, res coquinaria subjecta est medicinae , ergo medicus potest coquum ossicio privare. Quis istud serat ' Similiter licet teneantur Reges b num Ecclesiae procurare etiam cum detrimento temporalis boni, scilicet bonum spirituale nobilius est atque praestantius, non tamen propterea spiritualis potestas potest eos s kl non secerint poenis temporalibus asscere, sed tantum spiritualibus, potest scilicet eos ammonere, potest increpare, potest & eos communione Ecclesiastica indignos pronuntiare ut Theodosium Ambrosius, idque servato honore, servata reverentia quam subditus silo Principi debet. At nihil praeterea debet, etsi Rex istis non pareat, Deus solus vindex est e
Urget Bellarminus ut probet Ecclesam ac re num non posse constituere duas respublicas: Hoc recte, inquit, diceretursi politica or clesiastica potestas ejusdem ordinis essent uisunt Pagi Helvetiorum, at ex scriptum divinis Pontifices 2 Reges , Clerici 2 Laici in Christo re
generati unam rempublicam , imo unam civitatem, isno unam domum, unum corpus e iunt.
Respondeo Bella inum semper in eadem perseverare sallacia, Pontifices & Reges, Clerici & Letici unam faciunt rempublicam, unum corpus , sed in ordine ad bonum spirituale , & unam item rempublicami unum corpus, in ordine ad bonum temporale, liceto autem
513쪽
autem ambae istae respublicae non sint ejusdem ordinis, sed spiritu lis sit civili longe praestantior, non tamen sequitur illam summum habere in hanc im rium ac dominium, sicut etiamsi medicus si coquo dignior, Pnilosophus Publicano, argentatius aut lapidarius fabriserrario, &c. haud sequitur illos istis imperare in iis quae artis
suae sunt. Pest Bellarminus, Neque, inquit, potinas spiris lis ct temperatis in Ecclesia conveniunt ut duae Respublicae in unam, sed ut spiritin est caro in unum hominem, ut Gre rius Nata et eniti ait. Respondeo spiritualem & temporalem poteitatem non convenire in Ecclesia, sed Principes& Pontifices, Laicos & Clericos Ecclesiam constituere ;& ex iis unam seri rempublicam Ecclesiasticam, nec vero Cr g rius in Oratione ad populum timore perculsum aliud habet quam spiritualem potestatem excellentiorem esse temporali, ut est spiritus excellentior carne, at utramque potestatem ut spiritum in unum hominem, aut in unam societatem convenisse, nemo est qui duxerit. Denique addit Benarminus, neque sunt Christi Amiseres cst Re sm principales arietes in ovili, se ut Plures est oves, neque in dubium revocari potest, o 'sores ovibur, vel oves P ioribus cum imperio prae-
1. Respondeo Reges in republica Ecclesiastica oves esse, sed sp rituales&spiritualiter pascendas, non cum imperio & dominatione temporali, sed spontaneE & libere, ut ex Christi, Petri, sanct rumque Patrum testimoniis supra allatis, satis&ab de liquet atque haec de prima Bellumini ratione. Secunda ratio haec est, Respublica Ecclesiastica debet esse perfecta crsis ciens in ordine adsuum em, tales enim sint respublicae benei si utar ergo debet habere omnempote tem ad umfinem consequen-sianec saria est aes em spiritualem potes in utendier disponen ibis temporalibi rebus, quia alioquinpossent mali Principes fovere haereticos evertere religionem, igitur hanc potestatem habet.
Respondeo prim5 retorqueri pose , Principibus istud a mentum in Papam & Ecclesiam ac inde probare se potestatem habere spiritualem, quia alioquin eorum respi blica foret impersecta, si eis deessent vires disponendi de rebus spiritualibus, Pontifices creandi, malos ac improbos deponendi, cum ex religione & Ecclesiastica administratione saepe pendeat reipublicae tranquillitas. Respondeo secundo propositionem istam: Respublica Eccle sica per secta est oes Iuspicientii ambiguam esse: duplex enim exco-
514쪽
titari potest persectio reipublicae Ecclesiasticae, una quae removeat Vmnia impedimenta salutis aeternae, altera quae contineat quidquid necessarium est ut possint homines per eam ad sesutem aeternam ner . venire; prima persectio procul dubio non convenit Ecclesiamcae reipublicae quandiu in terris degit: nam si ita esset, cur non posset animos ad poenitentiam sectere ' Cur non infinii in utero nutemo exist iiii aut homini in insaniam lapso indulgere t Cur non omnibus peccata donare posset ' Quorsum mundus iii Ecclesiam com cupiscentiis, terrori us & blandimentis suis grassaretur' Quorsum
persecutionibus&haeresibus infestaretur' Uno verbo, cur non omnia amovere posset impedimenta quae coelum claudunt Cur non Aeomnia quae Ecclesae pacem &tranquillitatem perturbant E medio tot ieret Patriae est, non vix ista scelicitas. At L esiastica respublic secundam habet persectionem, ut scilicet habeat omnem potestatem cessariam ad finem suum consequendum suae potestatis respectu
non eorum quae quam locumque conducere possent ad salutem: habet quippe omnem potestatem spiritualem qua volentes homine ad coelum inducat, habet etiam in sua potestate omnia media proportionata ad istum finem , verbum nempe divinum & sacramen ta: at potestas temporalis non est medium ad salutem proportion tum, nam, ut diximus, potestas temporalis in corpora extenditur, invitos cogit, atque ob id poenis corporeis plectit: salus aurem
aeterna animarum est, non corporum, Volentibus tantiim atque
.ltro de spontE ad cam adipiscendam laborantibus dari potest, non autem invitis & metu poenarum temporalium ad bonum faciendum datas. ,, At, insu,t , necessaria est ad finem spiritualem potestas utendi de .ci pone ide robus spiritualibus, quia alioquin possent mali Pri ,, cipes impune fovere haereticos & evertere religionem. Respondeo non propterea impunE RUibus licere haereticossovere& Ecclesiam vexare, nam vindicem semper sive in hac sive in altera vita sentient Deum, in ista si Christiani sunt possunt excommunicatione placti: Religionem vero & Ecclesiam penitus everi re nunquam poterunt, quia semper obstabit rellionis conditor Christus qui promisit portas inseri adversus eam non praevalituras,
seque ad consum tionem saeculi cum suis futurum, itaque quam diuerit Ecclesia in terris, tandisi velut navis variis agitabitur teinpo. statibus. Hinc eam tyranni vexabunt adversus quos insurgere mini
potest; inderam, nuci perturbabunterroribus suis, nec nonis'
515쪽
probi sceleribus commaculabunt, & tamen extra sinum strum istos, nos in ipsis visceribuysuis patienter serre cogetur, atque hoc sensu nunquam erit in terris persecta. Verumtamen eam neque tyrannorum smvitia, neque haereticoriun rabies, neque improborum perversitas unquam evertent.
Instat Bellarminus&ait: se potest quaelibelrespublica, quia pers - ω est & sibi sufficiens este d Qt, imperare alteri reipublicae, non sibi is subiectae & eam cogere ad mutandam administrationem: imo etiam is deponere ejus Principem, & alium instituere, quando non potestis aliter se defendere ab ejus injuriis: eam multo magis poterit spiritua--lis respublica imperare reipublicae sibi subjectae, & eam cogere ad mutandam administrationem & deponere Principes atquc alios instiri tuere, quando aliter non potest suum spirituale bonum tueri. Respondeo Bella inum neque exactE loqui, neque directὶ ratiocinari: Primum enim falsum est respublicas aut R s sibi mutuo im perare posse, par enim in parem non habet imperium; sed contingit nonnunquam ut Rex, aut respublica vicinorum imperiis provocari justissimis armis sese tueantur, aut illatas injurias ulciscantur, ex quo nonnunquam fit ut domitis in poenam injuriarum sbi allatarum populis leges & dominos pro libito imponant, sed non est par ratio Ecclesiasticae & civilis reipublicae, sene enim diversi generis, nec potest Ecclesiastica aut se tueri aut iniurias sibi illatas ulcisci armis temporalibus, sed tantum spiritualibus ut laid demonstratum est si pra. Urget Bellarminus, atque ut probet gladii materialem potestatem in Ecclesia esse, adducit autoritatem Bernardi lib. q. de consid. c. ubi ex eo loco Evangelii duo gladii sunt hic, & ex illo conde gladium tuum in vaginam, infert gladium Pontificis e, licet non ejus manu evaginandus sit, addens utrum νυ glauium materialem scilicet est δε ritualem esse Ecclesiae; sed hunc quidem pro Ecclesia, illum cst ab L clesia exercendum, illum Sacerdotis, hunc miluis, sed sine ad nutum Sacerdotis 2jussa Imperatoris. Ubi duo dicit Bernardus quae sibi severe autumat Bella inus, prius est gladium materialem esse Pontis- eis&Ecclesiae: alterum hunc nutu, nocest jussu &Imperio Pontimcis exercendum.
Respondeo primo locum Evangelii a Bernardo in sensum alie num detorqueri, ut agnoscit ipse Maldonatus in hunc locum: sand nullus unquam ante Bemardum, ita hunc locum exposuit. Secundo , negari non potest quin sensus iste a Bernardo excogitatus
516쪽
allegoricus sit, &mysticus, E quo nihil concluditur. Tertio, dubi tanter loquitur Bemardus : Tuo, inquit, forsitam nutu etsi non tua manis evagina dus. Quarid, nutus apud Bernardum non significat potestatem coactivam, sed directivam, seu consilium: sic Bema dum exponunt Ioannes de Parisiis, Antonius de Rosellis, Alvarus, Pelagius & Almaricus; in idem recidit quod habetJoannes Major Pontificem habere gladium materialem habitu non actu, quia pote, Zrogare Principes terrenos ut simi sus dio. Porro nutum apud Be nardum non intelligi ii perium, sed tantum consilium, ex eo comstat quod opponitur jumri seu imperio Regis & Imperatoris. Nam apud Bem uni tres sunt personae: Pontifex, Imperator & miles quibus attribuuntur tria respectu gladii materialis, Pontifici nutus, Imperatori jussus, & militi manus sive executio. Igitur per nutum non intelligit Bemardus imperium quod vult esse Imperatoris, sed tantum consilium, admonitionem & exhortationem: gladium autem dicit esse Pontificis &Ecclesiae, eo quod debeat pro Ecclesia ad nutum Pontificis& Imperatoris iussum exeri. Enimvero tempore Ber- nardi haec consuetudo invaluerat ut Imperatores & R s ad rec perandam terram sanctam ad nutum Romani Pontificis copias cos rent atque ad bcllum sacrum proficiscerentur. Huiusmodi expediti num magnus praedicator fuit ipse Bemardus, & huc spectat cum ait Hadium materialem ad Pontificem & Ecclasiam pertinere, licet non hujus manu sit exerendus. Denique nutus ille Ponti scis aut potestas gladii de quibus B nardus agit, Regum depositionem mini P spcctant. Nam ex ejus mente tantum abest ut ladius materialis ex nutu Ecclesiae a milite
contra Imperatorem stringi possit, ut sine hujus jussu stringi non possit.
Itaque manifeste hoc loco Belluminus abutitur cum ex eo vult
ostendere Reges possedeponi, regnisque spoliari jussu Romanorum
. Nec enim dicit Bemardus quod adversariis probandum esset, quodsi Imperator nolit ad nutum Pontificis gladium stringere, aut si contra ejus nutum evaginet, tunc posse illum a Pontifice deponi, &gladium in eum ipsum exerceri. Hoc, inquam, non dicit Bernardius, imo sipponit exeren him non esse nisi Imperatoris iussu. Tertia Bellai mini ratio haec est. Non licet Christianis tolarare Regem insidelem aut haereticum, si ille conetur pertrahere subditos ad suam haeresim rei infidelitatem: a judicare in Rex pertr
517쪽
hat adhaeresina, necne, pertinet ad Pontificem cui est commissa ra religionis ; eigo Pontincis est judicare Regem esse deponendum vel
Respondeo propositionem Bella ini, ut patet, staitiosam esse, verbo Dei contrariam, & antiquae Ecclesiae adversam. Seditiosa est quia omnibus subditis in Reges suos, si semel sibi persuaserint RGges suos a fide deviare, arma subministrat proditioni, intestinis & civilibus bellis, ac quod pejus est occultis in Regiim vitam moliminibus viam pandit latissimam i verbo Dei contraria, quo scilicet jubetur obediri dominis etiam discolis, & rogari Deum pro Imperatoribus & Regibus iis qui in sublimitate constituti sunt, reddi
quod Caesaris eli Caesari, eo tempore quo Imperatores erunt Ethni- .ei & Christianae religioni, demum Ecclesiae antiquae praxi adversantur: numquid enim illa Nerones, Traianos, Diocletianos non toler
. vii l Numquid Apostatae Juliano' numquid non haereti o Constantio, Valenti, aliisque semper paruit' an aliquid in eos molita est' Nec dicat Bella inus vires Ecclesiae tum non suppetiisse; suppetebant enim tum Iongὶ majores quam cum Romani Pontifices istud in Reges longe minus noxios conati sunt. Quid quod pro illorum salute & incolumitate quotidie preces tanquam ex ossicio fuderunt, de propter con scientiam, non propter iram obedire se protestati sunt, ut probavimus supra. Itaque propositio Bellarmini hoc sensti
accepta, quod non liceat Reges lia reticos ullo pacto tolerare, ita ut oporteat eos dejicere de throno , obessi tiam eis negare, alios conuituere seditiosa est, verbo Dei contraria, & antiquae Ecclesiae praxi adversa. si vero eo sensu sumatur quod non licet consentire Regi insidolitatem profitenti, quod oportet cum hortari, arguere, increpare, cum animi patientia, quod etiam nonnunquam utile est
. censuras & excommunicationes interminari, aut inferre, hoc sensu verum est non licere Regem tolerare haereticum & impium: sic Christus Herodem non toleravit, quem ut vulpem redarguit: Herodem item non toleravit Joannes quem adulterii palam reprehendit. Non toleravit Ambrosius Theodosium homicidii reum, quem poenitentiae subjecit, & Ecclesiae ingressit prohibuit: verumtamen non propterea Reges desinunt haberi pro Regibus; imo dum reprehenduntur eorum flagitia, regia in eis dignitas ac majestas sola inveneratione habetur. Verbo dicam Regum impietates & sagitia minimἡ tolerantur, at Reges ipsi propter potinatem ipsis a Deo. creditam, ac Reipusscae tranquauitatem tolerantur. SicMarcellus
518쪽
melisis proculdubio quM Bellarininus bonos Imperatores se
voto expetere aiebat , qualescumque tollarare, apud Tacitum i-bro Propositionem suam cons are conatur Bellai minus, atque ostendere Reges Ethnicos & Haereticos sitisse olim ab Ecclesia toleratos tantum ob des bim virium; prim b, quia prohibiti suntJudiat Ggem eligere qui non esset Judaeus, quod praeceptum morale suit : ac proinde eadem aequitate Christiani tenentur sibi non constituere Reges nisi Christianos; ergo si constituti Christianae religioni desciant, debent deponi. Secundo, quia primi Christiani ex Apostolo i. Cor. 6. novos Iim
dices temporalium causarum constituebant. Teritio , quia tolerate Regem haereticum & infidelem , conantem pertrahere homines adfiiam sectam, est religionem exponere evidentissimo periculo. Respondeo ex istarum confirmationum levitate dignosci ouantlim Bellai mini propositio Qlidis destituatur sundamentis. Aci primum dico praeceptum J udaeis datum de non habendo Rege nisi
Judaeo , non esse praeceptum naturale quod semper locum habeat, alioquin natura ipla dictaret non esse habendum alium R em nissuae gentis : sed constat aliquando evenire ut exteri potius sint eligendi in Reges quam ipsus regionis incolae : unde praeceptum istud de eligendo Rege Judaeo , ceremoniale potius dici debet aut politicum, quam morale: sed esto naturali aequitati convenientiussit eligere Regem ejusi in gentis, quam exterum ; an propterea si quis electus fuerit, tolerandus non est ' Hla fallit Bella inuspe suadere volens idem esse constituere R em , & constitutum tot rare : esto non debeant in niselectivis Reges eligi nisi Christiani,
an propterea si semel electi in haeresim prolapsi fuerint, d iciendi
sunt aut deturbandi' Deinde etsi locum istud naberet in regnis eleel, vis, ubi potestas regia tota est in plebe aut magnatibus, locum non habet in regnis successivis, ubi potestas regia non pendet amplius a populo. Denique probaret istud a mentum Regem a populo d poni posse, non autem a Papa ain Ecclesia. Ad secundam confirmationem respondeo Judices istos a primis Christianis constitutos, haud suisse Judices saeculares potestatem
coactivam habentes, sed tantum arbitros, ex quorum constituti ne nihil detrahebatur iuris Romanis Imperatoribus: fatetur ipse Bebla inus, eos non habuisse potestatem coactivam , sed negat arbitros sutile , quia non elisebantur a partibus, scd a coetu Christi
519쪽
horum, mihi vero sussicit eos non aliam quam arbitrorum potesta tem habuisse, sive a populo, sive partibus licti fuerint: at, inquit, obligabantur Christiani qui causas habebant, ea ad illos dcs rre, imo id consuli&persectionis erat potiusquam praecepti: ut ut sit, obligari non poterant nisi ex consuetudine aut Iece Ecclesiastica, isto adire sub poenis tant tun spiritualibus&Lcclasiasticis. Ad tertiam confirmationem respondeo tolerare Rese m haereticum aut infidelem, non es e exponere religionem evidentimmo periculo , sed tantum pati religionem esse in periculo, quia ei nisi injuste agendo occurri non potcst: non sunt autem facienda mala ut eveniant bona; quippe cum iure naturali & divino legitimis Principibus vi & armis resistere nunquam liceat, aut eos de throno dejicere, ne propter bonumquidcin religionis id licebit. At, inquit Milarminus, quando ius divinum & humanum pugnant, debet servari jus divinum omisso humano. De jure autem divino cst servare veram fidem & relisionem quae una tantum est, non multae: de jure autem humano eit quod hune aut illum habeamus Regem. At, inquam ego, non pugnantista, servare veram fidem & religionem, & tolerare Regem haereticum; nam servari potest religio Stolerari Princeps infidelis: deinde tam juris est divini Regibus obedire legitimis, quisi religionem servare; & quamvis jure humano hic aut ille Rex constitutus sit, iuris tamen divini est Regi hoc modo constituto obedire, sicut etsi jure tantum humano hoc vel illud tuum sit vel meum, iuris tamen divini est tuum non surari: sicut ergo non licet ad bonum religionis stirari, perfidὸ agere, patrare parricidia,. ita etiam non licet Regem r noipoliare. Denique ista omnia Bellarmini argumenta non probant Recem Pontifice posse deponi, sed a populo, quod ab intento Bes- lumini alienum es . . Instat denique Bellarminus, cur non potest liberari populus fidelis a jum R is infidelis, &pertrahentis ad infidelitatem: si coniux ' Molis liber est ab obligatione manendi cum conjuge insideli, quan-ido ille non vult manere cum coniuge Chrissianasne iniuria fidei, ut
aperte deduxit in Paulo I. Cor. 7. Innocenta in cap. Gai mus, extra
de divortiis. Respondeo primo, dupliciter retorqueri posse hoc argumentum in Bellarminum; primo enim licet conjugi fideli tolerare infidelam, si consentiat infidelis: Si in ei, inquit Apostolus, consent i h
bitare cum ita, non dimittat mirum. Ergo etiam licet tolerare R
tem insidelem, quod Bulluminus negat. Secundo, non dissolvitur
520쪽
M DE ANTIQUA ECCLESIAE DIsCI LINA
matrimonii vinculum ob apostasiam & haeresim, sed tantiim ob ins delitatem ; ei nec selvitur obedienti, Regibus debita ob eorum apostasiam aut haeresina: igitur argumentum Bellumini ad summum de infidelibus tantum R ibus aliquid probaret, de iis vero qui inhaeresim aut apostasiam lapii sunt contrarium demonstraret. Respondeo secundo, in illorum sententia qui dicunt matrimonium ab infidelibus contractum, uno coniugum ad fidem veniente solvi, vel indissolubile non esse matrimonium ab insidelibus contrachim; vel si dicatur indis lubile in hoc casu dispensasse ipsum Dominum, per legem a D. Paulo promulgatam, at in ime publica , communi& divina, de obedientia Regibus debita non cispensavit Christus, quin imo Evangelicum addidit de illa praestanda praeceptum, atque ideo dispar est utriusque ratio. Denique si quid probaret imid Beularmini ratiocinium , probaret hominem ab obedientia Regi insidelidebita, statim atque convertitur ad sidem, eximi, sicut stitima que unus conjugum ad sidem convertitur , vinculum matrimonii dissolvi dicitur. Quarta ratio Bellumini ejusmodi est. Ouando Reges 2 Prisci sad Ecclesiam veniunt ut ChriVtiani fant, re piuntur cump. io expresso vel tacito, ut regna sua subjicia it Christo, Opol ceantur se Chri ti dem servaturos is defensuros , etiam pub poena regni perdendi ; ergo quandosunt haeretici, aut religioni obsis,t, possunt ab Ecclesia judicari,
atque etiamdeponia Principatu.
Respondeo prim5, huiusmodi pactum inauditum prorsus esse,
nec in Baptismo aut inauguratione cujusquam Regis expressὸ aut i citὸ facitam haberi posse : RUes equi)em ad Baptismum accedentes, solemni sacramento sicut & caeteri homines se obstringunt ad fidem Christi servandam, sed sub poenis tantum spiritualibus, si ab ea de secerint: nullo autem pacto lub poena detositionis, privationis bonorum, aut alii hujusmodi; deinde etsi Reges sorte hujusmodi s cramentum emitterent in Baptismo vel inauguratione sui , si a fridefecero, aut Ecclesiamdeseruero; regnum cst vitam amittam. Si quis, inquam, istis usus esset verbis in Baptismo aut inauguratione, non propterea posset ab Ecclesia deponi, si fieret haereticus aut Ecclesiam desereret, quia haec nihil aliud sunt quam imprecatio qua Dei vi dictam in caput situm armat, non autem potestatem dat aliis ut regno
Quinta & ultima ratio Bellamini haec est, cum Petro dictum est Joannis ri. P. se cura meau, cita est ei omnisnc has quae necessaria