장음표시 사용
531쪽
DissERTATIONES HISTORICAE. Dissinae. VII. soarrauo ratum, ita vestrarum Mnedictumum perfruatur desiimitionibus con secrandum , ut innovatis quodammodo no ri virimur imperis haecnum
resinu vestri ordinis aggregati. Non petit ergo a Concilio Eruisius ut constituatur in R em & deponatur Vamba; sed tantum ab Episcopis consilium, benedictiones&adjumennura petit ad regendum regnum quo jam propter abdicationem Vambae ibiebatur,atque ut istam vim-bae renuntiationem examinent, promulgent ae approbent, nec aliud quid arrogavit sibi Concilium cuius haecidit ea de re sententia cap. r. l. Conc. p. 122 . ,, Etenim sub qua parie vel ordine serenissimus se Emigius Princeps regni conscendens culmen regnandique per sacro-- sanctam unctionem susceperit potestatem ostensa nos scripturarii mis evidentia edocet in quibus & praecedentis Vambae Principis poenia istentiae susceptio noscitur & translatu regni liquor in huius nostii. Principis nomine derivatur. Idem enim Vamba cum inevitabilis nori cessitudinis tenetur eventu suscepto relimonis debito cultu&ven , rabili tonsurae sacrae signaculo mox per icripturam desinitionis suae, M Hunc militemDominum nostrum Eruigium post se irraeelut i turum. Vidimus intuitu praelucente,pers eximus hujus praemissi o ,,dinis scripturas, id est, notitiam manu seniorum Palatii roboratam ,, coram quibus antecedens Princeps & Rellionis cultum & tonsurae sacrae adeptus est venerabile signum. Scripturam quoque desinitionis si ab eodem editam ubi glorionam Dominum post se Regem fieri e se optat, aliam quoque informationem iam cscii viri in nomine hono-
orabilis & sanctissimi fratrisJuliani Toletani Sedis Episcopi ubi eum, , separavit pariter & instruxit; sub omni diligentia jam doctum domi
is num nostrum Eruigium in rc o ungere deberet... quibus omnibus is approbatis atque perlectis dignum ratis nostro coetui visum est, utri praedictis definitionibus scripturarum nostrorum omnium consi matio apponatur, ut qui ante tempora in occultis Dei iudiciis praesciritus est, regnaturus nunc manifesto in tempore generaliter omnium
is sacerdotum habeatur definitionibus consecratus, R ideo soluta ma- .,nus populi ab omni vinculo juramenti quae praedicto viro Vmbae, , dum regnum ejus teneret alligata permansit. Hunc solum serenissi- , mum Erui tum Principem obsequutura grato servitii famulatu seri quatur,& libero quem &divinum judicium in regno praeelegit & de ,,ctor Princeps succe rem sibi instituit& quod superest quem r ,, tius populi: amabilitas exquisivit. Ecce tres causas propter qua gnum ad Eruigium pertinere declaratur, propter divinum j udi
praedece*ris es onera, populi consensum, non propter H L
532쪽
Romani aut Episcoporum iudicium. Quid ergo faciunt Episcopi rematurd discusta, declarant Entigium pro Rege habendum esse, utque illi pareatur sub poena anathematis praecipiunt. Verum non sibi propterea arrogant Vambae deponendi aut alicuius alterius Resis cli sendi potestatem. Deinde vero cum Reges Visigothorum. electione ad regnum pervenirent, Episcopi vero in eleetionibus huiusmodi magnam haberent autoritatem, havit mirum si Erudius electionem sitam a Concilio confirmari voluit: adde quod huic conventui , ter Episcopos adcrant omnes Palatini; ita ut Concilium istud loco Comitiorum regni haberi possit. Nemo autem dubitat quin in regnis Hemi is, si Rex sponti, regno se abdicet, idque in alium transierat, cra firmanda sit eius electio a rcgni primoribus inter quos Episcopi non ultimum obtinent locum.
Gregorii fecundi excommunicatione adversus Leonem
Isaar m . GRegotii secundi in Leonem Isaurum molimen ad proposituiri magis videtur itinere, sic illud nobis objicit Bella tuus quintum exemplum Gregorii II. Guni I auro a se comm mi
prohibuit vestigali omio Italis, cr proinde iapartei trai mufflavit , uno C: nonnullis credere voci iis, universo sum imperito semit.
Respondeo recentiores Graecos scriptores in odium Romani Ponti scis hoc confinxisse, cum contrarium constet tum exspistolis ipsin Gregorii II. tum antiquioribus ac si de dignioribus Historicis. 'primo enim in Epistolis Gregorii nullum hujus in Leonem iudicii vestigium occulit, imo ita eum alloquitur ut persuadeat se maxime alienum esse ab hujusmodi conatu: precibus tantum, exhortationibus ac monitis litteras implet, Siliseria testatur se nihil posse in ejus regnum, sic loquitur Epist. i. ad eum scripti . Te obteminium arroga uiam deponas, Ose perbiam qua circumguli, re laque curula istares cereor nobisaccommodes: Et post alia: testis es Deus, ua sic a re nos misisti Epistolas auritas cordibusque Regum occiden . obtulimus, pacem trurum ac benevolentiam lini conciliantes, te is dantes, ac omrisce offerentes..... quodsi nobis instare , cst moras non est nobis necesse longum in certamen descendere, ad . uatuor ut lasecedet in re tonem Campania Romanus Pontis , iuvari
pressiore.. Et a P. z..testis est se Fn magis posse in Pala
533쪽
tium introspicere, aut dignitates regias deferre quam Imperator habeat potestatem introspiciendi in Ecclesiam, & electiones in Clcro peragendi. Additque sibi non licere arma movere in eum, sed tantum precibus divinum auxilium implorare: Persequeris nos
ct tyrannice veras militari carnalique manu , nos inermes ac nudi, qui rorenos 2 carnales exercitus non habemus 3 invocamus Principem exinercitus omnis creaturae sedcntem in caelis , ut immittas sibi daemonem.
ut ait Apostolus) tradere hujujmodi hominem Satanae in interitum carnis, ni spiritus ejus salvus fiat. Siccine loqueretur Gregorius si se aliosque Italos ab Imperatoris obedientia subtraxisset, aut vectigalia ei solvi prohibuisset, aut sitiem id facere in animo habuisset. Anci edibile est eum qui tam clare protestatur sibi non esse potestatem introspiciendi in Palatium, aut regias dignitates deserendi, existimasse sibi potestatem esse privandi Imperatorem regno & vectigalibus ipsi debitis.
Secundo, Carolus Magnus in Epistola ad C stantinum & Ire cnem , dissidii inter Grego os secundum & tertium, ac Leonem , mentionem faciens, testis est istos Pontifices precibus tantum apud Imperatorem imagines defendisse: Neque, inquit, aliter flebat iupartibus 2 regionibus sis, donec proavus vester ex ιmperiorum quorumdam in unione venerandas imagines ab iitit x ex quo temporc magnus error Graeciam istam invasit, unde non contemnendum jcandalum in murmdo factum, quiὶ ae causa in magnam tribulationem uterque Gregorius Romani Pontifices per ea tempora contecti sunt, saepitus enim proavum smenitatis vestrae admonuerat, ne sineret venerandas imagines de statu se o dejici: verum illorum preces solutiferae nequicqvari a sunt, animamque illius haud quidquam commoverunt. Tertio Paulus Diac. lib. c. de gestis Longobard.c.q9.refert Greghr . Π. impedivisse ne Itali alium sibi Imperatorem crearent, eo rejecto.
Tantum abest ut ei vecti alia solvi vetuerit, & sic eum imperii parte
mulctarit. inquit hic scriptor, Ramennae exercisus vel Veneri
γum talibus jussis Imperatoris edictis de subvertendis imaginibus restiterunt, sir ni si eos prohibuisset Pontifex, Imperatorem superse cois sitore ui sent a raressi. Eadem habet Regino lib. I. Chron. Quarto Anastasius Bibliothecarius ad ann. 63 8. suse narrans ea quae in dissidio Greg. II. & Leonis Isauri sunt gesta, nihil habet de incommunicatione Imperatoria, multo minus de vectigalium substractio ne iussu Pontificis. Imo diserte ait Gregorium Italos in ossicio &Im meratoris obedienti continuisse. Pusonibus, incivit, missis decreta
534쪽
rat Imperator ut m D in gο cujuslibet Sancti , aut a ruris, set , προ- I, ubicumque haberetur; maledim enim omnia afferebat, si acquiesceret in hoc Pontifex vitam Imperatoris haberet, o hoc fieri praepediret, a suo gradu decideret. Respiciens ergo pius vir prophanam Principis pro hibitionem, jam contra Imperatorem qua, contraho te earmavit , re mens barbis ejus, scribens ubique cavere se Chia ianus eo quod orta
fuisset impietas talii. Igitur perinde omnes Ra enna atque Veneti rum exercitus contra Imperatoris jussionem restiterunt, nunquam se ejus Ponti is condescen ere neci Cognita vero Imperatoris nequitia. omnis Italia consitium iniit uisibi eligerent Imperatorem, Et Costantinopolim ducerent, sed compescuit tale consili in Pontifex i Et post alia: Cumque mitteret hominem proprium Romam cum scriptis suis, quibus
continebatur ut Pontifex occideretur cum optimatibus Romae, agnita crudelissima insania, protinus Usum Patricium missum occidere voluerunt,
nisi defensio nimia Pontificis praepedisset: orpostea blanda omnes sermonant in bonis proficerent actibus, in se perciperent, rogabat, sed ne desi ierent ab amore 6 Romani Imperita onebat. Narrat deinde Bibliothecarius quomodo Gregorius Longobardorum Regem Luit, prandum bellum cum Exarcho adversus Spoletanum & Benevem ranum molientem, istis ad deditionem compulsis, ad pacis consilia revocarit, ac quemadmodum deinceps Tiberio cuidam cognomen to Petasio, qui Imperatoris sumpserat insignia restiterit, & exe citum ad eum capiendum adjuverit: demum addit, I eratorem
Romani Ponti iris obsequiis cst monitis nrhil immutatum, Germanum
sanctae Ecclesia Constantinopolitana Antistitem, ιο quod ei consensum praebere noluisset, Pontificatu prevasse, sibique complicem Anastasium Presseterum in ejus loco constitu se. Assa Romam 'nodica drim iurim , haeres consentientem eum reperiret vir sancitui, non cen lasse confra-rrem consacerdotem solito vocari. Sed rescriptis communitoriis io ad Catholicam fidem couverteretur, etiam extorrem a sacerdotali o cis se mandavit, Imperatori quoque suadens salutaria ut a tali execra Diti miseria declinaret, Ieriptis commonuit. Haec Anastisius, ex quimus patet, primo, Gregorium secundum Leoni Lauro semper obsequentissimum fuisse, quamvis ab eo insidiis peteretur. S cundo, eundem Pontificem illi auxilio fuisse ut Italiam retineret. Tertio, cum admonitionibus ac praeceptis sitis cunctos in os cio continuisse. Quarto, iussisse illum ut Imperatoris equidem Decretis de abolendis imaginibus non parerent, quia contraria
erant religioni, sed vetasse ne propterea Imperatoris jugum e
535쪽
cinerent. Qi to, cum lons aliter se gessisse erga Anastasii , &aliter erga Leonem Imperatorem, atque illum litteris suis sacerdotali ossicio extorrem pronuntiasse, in Imperatorem vero niuissimile tentasse, sed tanti ei per litteras consuluisse ut ab evertendis imaginibus cessaret. Denique Leonem Isauricum a Gregorio II. non suisse de throno dejectum, & imperii parte spoliatum, amuniciato est Gregorii III. eius successoris, vita ab e em Anamilio conscripta; nam Gregorius Ui. Leonem Imperatorem agnovisse, &ad eum humanissimas I itur scr*sisse litteras, in quibus Imperatorem inter cos non recenset quos a communione corporis & sanguinis Domini alienos esse pronuntiat, quod secisset proci dubio sit excommunicatus a praede-ce re suo fuisset pronuntiatus. Quid quod ipse Gregorius III. Epiastolas suas annis imperii Leonis consignat, ut Ep. ad Bonifacium, imperante Domino piissimo Augusto Leone, imperii ejus anno 23. qui clarius poterat di disertius ille adversariorum sabulam disiicere lHuc quoque accedit Damascenus, qui orat. de imaginibus rerum a Leone ad verius imagines pellarum mentionem faciens, non reserteum aut rcgno privatum fuisse, aut excommunicatum a Romano
Pontilice, quin imo eum pro Rese agnoscit, eique vectigalia solvenda esse assimat: Paremus, inquit, Imperatorem alloquens, tibi Rex in iis quae a vitae civilis negotur pertinent, ut in tributis, vectigalibus o congiariisse et en , quorum tibi quantum ad vos ectat , niti uti est crod tum d nauuarum. At in Ecclesia, Zicis rebus aluendis habemus Pa
flores, qui iis is locuti sent verbum , o lues atque instituta Ecclesiastica
Opponit Bella inus Theophanem, Cedrenum, Zenonem, Nicephorum, & cum istis recentiores Latinos, qui scribunt Leonem excommunicatum esse a Gregorio secundo, & exactione tributorum It liae privatum. Vertim quis non videat majorem fidem habendam esse
ipsi Gregorio, Paulo Diacono, Anastasio ,& aliis scriptoribus a nobis laudatis, qui & antiquiores sunt, & sde digniores, quam istis qui ab adve sariis laudantur. Nam Graeci praeterquam quoa citatis a nobis
autoribus recentiores sunt, & rerum in Occidente gestarum non ita gnari, in odium atque in diam Roma Ecclesia Ddiura- Occidentalis Imperii in Ron anum Pomificem retorquerestiti Dnt, ut observat Baro
nius, adcommovendos lxm Imeralorum, tum aliorum ammos in Roma
nam Ecclesiam. Ac proinde illis nulla aut modica siles hoc inn otio est adhibenda; recentiorum vero Latinorum autoritatem qui ipsos secuti sunt, nihil moror, clari non aliunta quam ab Utis id hause-ΠΩt Deinde
536쪽
311 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA.
Deinde veris isti scriptores non dicunt Leonem regno aut regni parte privatum suisse, sed tantum autorem Italis suisse ne illi vectiopalia penderent: unde non sequitur uregmnum existimas Ie Leonem ob haeresim imperio excidisse. Cum propter alias causas potuerit denegari tributum, privsertim vero quia illo opus habebant ad sui de- sensionem adversus Longobardos, haud tamen crediderim Gregorium id secisse. sed potitis Italos ne tributum Imperatori pen rent, regorium autorem praetendisse, & excommunicatione se ratim ab co in omnes qui viodarent imagines in Synodo lata , usos esse ut j
sum Imperatoris excuterent, atque hinc apud Graecos manas te, Romanum Pontificem Imperatorem anathemati obstrinxisse, atque It
los inhibuisse ne vectigalia Leoni penderent; nam ut probatum csto avioribus fide digni stimis Gregorius II. quantum potuit Italos in ossicio continuit. Nec in quod Bellarminus dicat, eu- primum equidemper multos an os restitissesopulis IArticu cupientibus ab Imperatore deferre sed polea ubi vidit Imperatorem deteriorem fieri, Imperiatorem coetu orum ejecisse, ac j se uti et t. quam impio populi Moint Uerent, κccvectigalia deincepspe ruerent. Non est, inquina, quod ita
putet Historicos posse conciliari; nam Theophanes & Cedrenus desectionem Italorum iussu Pontificis factam narrant anno Leonis M. quo tempore Anastasius narrat Pontificem obstitisse, ne jugum Imperatorum excuterent. Deinde Anastasius rem prosequitur usque ad finem, re tamen istius excommunicationis aut interdicti non memittit, sed constantem semper in obedientia Graecorum repraesentat. Denique succestar Gregoi ii II. Leonem usque ad finem vitae Impotatorem agnovit, & piissimi cognomine pro more decorare non dubitavit. Lx dictis iam constat Gregorium nihil tentasse in Imperatoris jura aut vecti ia, sed etiam si quid tentasset, ejus factum non
esset trahendum in exemplum, cum silcontra Evangelii legem, quae iubet reddi qua sunt Varii, Caesari, π qi sani Dei, Deo; adverse
sus quam veritatem iacino praescribere potest: non privititium t m-porum, non alium re icuram, non patrocinia perfnarrem. Quapropter quantum volent usurpata a Pontificibus in Resum temporalia potestatis exempla, congerant adversarii, quot volent hujus opini mnis patronos proserant, hoc resiponsum accipient: Quid ergo D 'pui, si Diaconui, Ii vi ua, Dotior, si etiam Martyr Draus a rex
la fuerit , ideo haereses veritatem poterunt obtinere: expersonis proba
537쪽
Antisiodorensis Monachus, lib. r. de miraculis c. s. narrat Britannorum Regem deposuisse , & ejus loco Bubescum quemdam in throno constituisse, si quid in ista sabula verisini ilitudinis esset;
sed cum illa commentum Di omni verisimilitudine destitutum, quod ab omnibus mente sanis statim rejicitur, nihil opus est in eo vel r serendo, vel refellendo, diutius immorari. Hoc imum observabo, illud etiamsi verum esset, nihil nobis obstire, clim Germanus id secisse dicatur ex revelatione divina. Sed, ut jam dixi, narratio Henrici tota sabulosa est, atque, ut alia mittam , portenti simile est. Regem barbarum ad solam Germani ignoti & peregrini hominis v cem num & palatium Bubulco Guille, totamque gentem Britannorum id ratum habuisse.
De deposses re Childorici Galliarum Regis.
S tum, inquit Bellarminus, exemplum es Zachamae, qui roga tus a primoribus Francorum Chi ricum deposuit, in ejus locum 'pinum Caroli magis parrem Regem crearij sit , cujus causafuit, quia propter scordiam Childerici 2 religioni Or regno in Gassia extrema ruina
Respondeo Zachariam non deposuisse Childericum, aut Pipinum Rcgem constituisse; sed cum jam Pipinus omnem autoritatem regiam haberet, & Chil dericus nihil praeter nomen Rems obtineret, consultum a Gallis Zachariam uter pro Rege habendus esset, an is qui regno invigilabat, & omnem habebat autoritatem , an vero is qui omnem prorsus r i curam potestatemque regiam socordia sua amiserat, respondisse Pontificem satilis esse illum quam hunc pro se habere. Quo response accepto, Gallos in comitiis suis Childe . ficum deposuisse . & Pipinum Regem proclamasse, quem postea Bonifacius inunxit. Haec est vera huius saeti narratio, ut constat exscriptoribus antiquissimis ac side dignissimis. Primum autem Merovingios, quorum ultimus suit Childericus
omnem autoritatem regiam amisisse, ac nomine tenus Reges fuisse, constanti scriptorum omnium testimonio liquet. Eginar us invita Caroli magni: δε- dum, inquit, nullius vigoris erat, nec quidquam in se clarum praeter inane Regis vocabulum praeferebat, nam ct opes c potentia regni penes palatii Proedios, qui Majores domus dicebautur, O ad quos summa imperii pertinebat , tenebantur , neque Regi aliud reli Pilatur, quan ut regio tantum nomine contentus crine profuse, barba
538쪽
FAmmissa, in solio res siret. Aimoinus lib. q. c. 66. ait eos nomen tantum Regis nullam potestatem regiam habuisse. Abbas Uspergensis
in Chronico ad annum 7 3. Hildericm, invit, quifa ORVMnom n ungebatur. Regino lib. 2. Chronicorum. Hi suo citive, quis iis, Rex vocabar r, attonitus 2 in Aonasterium rusin. Otho Frisii sensis lib. s. Chroni te. zi. Eo tempore Uerira imam, uti radixi, regium nomen tenebat. Goseidus Viterbiensis pari. 17. Chronici ait, eo tempore Francorum Reges seu nomine Reges uisse. Abbas Tudensi; ad annum 7 11. 7sq. dicit, nihil tunc Afer inglos hab use aeterina
Regis voca lum, or Childericum false Regis nomiua sunt m. Hinc ab aliquibus Majores domus Reges dicuntur, &Caroli Martelli silii num eius divisisse perhibentur. Ita Gregorius III. Ep. cujus initium Do lores omniumentium ad Bonifachim Moguntinum Carolum Martellum Principem Francorum vocat. Aimoinus lib. q. c. 7. Regem eum dicit, tilios eius regno post eju&mortem potitos esse scri-int. Marianus citus lib. 2. Chronicorum, & Platina regnum Framciae Caroli filiis Pipino & Carlomanno divisum esse, Sueviam &Austrasam Carlomanno , Pipino Burgundiam cum parte Franciae cessisse. Itaque haud dubium quin regiam tum potestatem , tum etiam dignitatem haberet Pipinus, Chil dericus vero nihil praeter inane R s nomen, jusque hara editarium ad regnum quo minime
. Secundo, scriptores sermὸ omnes uno consensit asserunt Zachariam tantum contuitum a Gallis uter pro Rege habendus esset, ipsum, que consulentis, potitis quam jubentis , aut definientis in morent respondisse. . I inardhus in Annalibus ad annum 7 9. Burchardus Vulsibu sensis Episcopus, &Foltradus Presbyter, missi sunt Romam ad Z chariam Papam , ut consulerent Pontificem de causa Regum, qui illo tempore saerunt in Francia , qui nomen tant lini R is, sed nullam potestatem re iam habuerant, per quos praedictus Pontifex mandavit melius esse illum vocari Regem, apud quem summa potestatis constiterit. Eadem prorsus verba sunt Atiniani, lib. q. de
restis Francorum cap. 6 I. Blandus Flaviustio. io. Decadis primae. rimo, inquit, Alauim is Paulumque, opter rue alios qui Francorumgesia seri' re, proceres , popul ue ejus geniis , Psini virtutem , ct e contra Chilinci Rex s
539쪽
a dii nitate censeret. Cumque respondisset Pontifex illum qiure a me , lius obiret munera esse habendum Reaem. Regino Prumiensis lib. 2. Chronici anno Dominicae Incarnationis 7 9. Mi si Iuni Romam ad
Zacharaam 'vam, ut interrogarent de Regibus in Francia, qui illis re oribus non habentes regiam potestatem tamen vocabantur, Abene Φ-
sint Arges , or prafatus Papa mandavit Pipino melius sibi videri illum Rogem vocari, qui potestatem haberct, quamillum qui e regalipotestata
Marianus Scottis lib. Chronicorum cap. 7so. Orat ergo sibi decerni quis eorum Rex juge dici dueat, ct esse is qui securus domi sede
bat , an ille qui curam totius regni Or omnium negotiorum molestia perferat.
Ado Viennensis in Chronico aetate 6 r. Apinus vetariarim Vis imgensem Episcopum 2 Ful dum Capellanum suum ad Zachariam tum temporis Romannm Pontificem misit, ut interrogarent eum si ita manere deberent Reges Francorum, cum pene nulliui potestatis essent , jam sola Regis nomine contrari. Ouibus Zacharias Pontifex responsum dedit, italum Lbere Re em vocari Rempublicam gereret. Reversis Legatis , abdicaroque Gildcrico qui tum regium nomen habebat, Franci per con tium Legarorum s Zachai a Pont eis electum 'pinum Regem A con
Diuunt. Sta ne diutius in repetendis iisdem sententiis immorer, iiDdem sere verbis consultationem & responsionem Pontilicis narrant Oto Fringensis lib. s. hist. cap. 2 r. Abbas Uspergen sis ad annum 7so. Paulus Fredegarius Scholasticus in fine Chronici. Vetus Autor libri de Majoribus domus. Guillelmus Nangius in Chronographia MS. Silvius in Epist. lib. io. decadis r. Trithemius lib. de Origine Francorum ad annum 7 i. Aventinus lib. Annalium Boiorum. Ga-guinus libro 3. hist. Trancorum. Papirius Masonus in charia, desii. Itaque ex istis scriptoribus constat Legatos a Gallis Romam misi s fuisse non ut a Pontis peterent autoritate illius num Chil de-rico abrogari & Pipino tradi, seque a sacramento fidei ab lvi, quod procul dubio petiissent, si tunc hujusmodi potestatem Pontificem Romanum habere persuasum fuisset. Sed ut consilium peterent tantummodo uter habendus esset pro Rene an is qui regni curam gerebat, nec ullis laboribus parcebat ad illud bend regendum, an vero ille qui onini omissa regni cura in socordia ac luxu vitam degebat, ac nihil praeter inane r is nomen obtinebat: consilium a tem a Pontisce petierunt Galli, tum honoris ergo, tum ne videren-Tit a tur
540쪽
sis DE ANTIQUA ECCLESIAE DIsCI INA
tur tantam rem leviter ac temerὶ suscepisse, itim etiam sorte ut qui . rumdam meticulosiorum scrupulis occurrerent. Respondit vero Pontifex consulentis, non autem jubentis in modum, videri sibi R
rem illum haberi debere qui potestatem & curam regni habebat, non autem illum qui si i turpique otio fluens nullam penitus regni sollicitudinem gerebat. Itaque nihil propriξ egit Zacharias in depositione Chil derici, sed quid ag ndum esset Francis ostendit. Nec vero his opponi potest quod nonnulli scriptores ex iis quia nobis laudati sunt, stribunt iussisse Zachariam ut Childericus deponeretur , & Pipinus in ejus locum eligeretur, aut ejus jussu ac autoritate illum esse deiectum de throno, hunc vero RUem constiti
tum ita I inardhus in vita Caroli Magni,Regino,Otho Frisingensis,& Abbas Uspergensis locis allatis, Sigebertus in Chronico, Paulus .Emilius, ubi etiam post Othonem Frisingensem, dicit populum a iuramento fidelitatis a Pontifice absolutum; nihil, inquam, id obstat.
Cum enim iidem scriptores responsionem Ponti scis Gallorumque petitionem ita reserant, ut pateat consilium tantummodo a Gallis suaesitum & a Pontifice datum necesse est, ut cum dicunt Pirinum iussu & autoritate Pontificis factum esse Remem, nihil aliud sibi v sint quam eum Gallis autorem suisse ut id heret, &sane consilium saepὶ saepitis, & imperii nomine significatur, & quod ex alicuius co filio factum est, Scitiit ex ejus autoritate factum. Nihil ergo repugnat quominus dicatur Pipinus electus & Childericus deiectus jussit re autoritate Zachariae, quia scilicet Franci cum in re anxia & di bi a Pontificem consuluissent, rius autoritatem & consilium erant secuti, quod vero unus aut alter scriptores habent Zachariam absoru. visse Francos a fidelitatis sacramento, id videntur dicere ex more suis temporibus a Romanis Episcopis usurpato , nisi serebita explices, declaravit eos non teneri illum pro Rege habere qui nullo Re is fungebatur ossicio, quod innuit Paulus aemilius dicens id fecisse
Pontificem eo quod si ret Francos proceres mira consenserare animorum Pipino adesse cupereque eum Regem haberi.
Tertio Chil dericus E solio dejectus non est aut electus in ejus locum Pipinus a Pontisce Zacharia, sed ab universis Francis in Comitiis totius regni, ille indignus re o pronunciatus est, tonsus&in Monasterium coniectus, nicvero Rex more Francorum solito proclamatus, ac deinde a ianis io unctus, ita rem reserunt plerique Dores.