장음표시 사용
251쪽
IM LIB I.. CAP. I. . atav. majorem auctoritatem videtur tribuere iust ' ricus , cum de utroque subjicit : Harie remis super ea disceptatum venditione, quintumque, auri , qui tantum oppignoratam regisnem teneret , ejus abalienanda potestas esset et quamvis Suecι non ea tantum cum Bosato transactione , sed etiam
tireris indigenarum uiterentur , quas & postea agnoscit Historicus. Hactenus alio pertinebit , quod & se in fidem Suecorum illae provinciae dediderunt , & Comes Holiatiae suum, quod habuit, jus. Suecis vendidit. Accessit
Regis Regnique Daniae auctoritas , confirmatis, quanta fieri potuit solennitate, quae acta erant. Id quod conventio Regum Regn rumque Sueciae & Daniae abunde testatur, Ii. teris publicis, quas refert Historicus in rebus Pontan. πOldemari III, illis verbis et Item volumus .cti, 3. Pyg. firmiter fatuimus, ut omnes ac singula placita-- riones o litera , per dictum Dominum Regem oldemarum) ct quoscunque alios, nobis data aut nobiscum habita , super terris Scania , Ballan
dia, Blec ingia , Uster O insula Buan , in sua' pleno vigore se robore , per hanc nostram placitationem ct malem concordiam , in nullo penitus diminuta pel Atilitata , sed potius redintegrata O de nouo roborata acoirmasnt, ac in perpetuum flare debeant se durare. Sic nova juris praescriptio observatur, quando Dania necessario suo tempore , oppignoratis primo provinciis , subinde in solidum cessit , repetitisque pactis, Suecorum possessionem & jus firmavit. Secuta sunt tempora, quibus Regno Sueciae,
252쪽
DE DOMINIO EΜINENT L. et arper vitia Regis , in factiones scisso, ad perieu- Vid. Eriulosa auxilia conversus Magnus ille , Ualdeia Vpse φήmari blandimentis, quibus S minae mise bantur, in Scania pellectus, reddidit Danis
pro vulcias illas , una cum literis pactionum superiorum. Iterum Pontanus Recepit Wob lib. . p.g.
demarus sinquit haud multo pos volente atque
assentiente Rege Suecorum Magηo , qua intacta ad huc supererant, Maxia , Blechmgraque munitionesct castra : similiter ct literas idem Magnus motidemaro traditaι assignavit, quibus Johannes Hol- satia Comes Scamam sibi oppignoratam Suecis venαiderat , rum 9 evi, quibus Mania proceres Re gem Suecorum, ut Principem suum inaugurarunt. Sequitur: Sueci hoc nomine Magnum detestati eum cognomento Smech per convit1um vocitarunt, quod
se deliniri ct blandis persuasionibus ad iniquaι ct surpes conditiones induci permissistet. Unde postea
de hac atienatione inter Sueones O Danos armis
scriptisque parie disceptatum est. Illis jus sibi intra grum ν Gerpantibus; his quρcunfi acquistionis rimis; ct tandem longava posse sone nitentibus. Adi Cla- ΗIst rissimum Virum Dan. Loccentum, cujus haec Suec. lib. Nerba sunt, . qui amplius de jure hujus tradi. ' i' n tionis disputat. Quam disputationem nostram Τμφ' non facimus: ' i . 'Quare ut aliquid Dominii Eminentis au M .ctoritate interpolita ad alios valide transfera- - 'Rtur, cautionibus variis locum dari videmus. In quibus securitatis prauatio non omissa in 1. Instrumento pacis. Illa securitas In mixto Rei s. Ex ἰὼ
publicae stitu rectissime ad partes corporis ita
253쪽
218 a . IN LIB. I. C A P. I. ita refertur, ut, si Statuum unus aut plures, quicunque denique Imperii consors, discesse-- rit a pactione , a ceteris coerceatur. In s plici autem Republica, neque consultum est ita statuere , ut si in Aristo cratia vera, opti-
. in mates non sement conventa, a populo coerceantur, neque Regiam formulam in Regno sapit, si dictum est, quandocunque Rex aut ejus successores contravenerint iis, quae acta sunt, tum Senatores aut Ordines hostiliter se iis opponere possint ac debeant. Quam formulam alicubi obtinuisse scimus. Est de alius modus securitatis praestandae , quando arbitri
adhibiti, aut tanquam eXecutores, paciscenis etium consensu adsciti exteri, adversum violatores conventorum, parti laesae auxilium re arma spondent. i Pertinere quodammodo huc videtur & illa quaestio de certamine singulari , non tamen omni: sed quando summa potestas praecipit uni aut paucis, ut controversiam publicam armis discernant. Armis enim tueri civita . tem &. civitatis lites, quae judicio terminari nequeunt, ad omnes pertinet. Hinc dubitari potest, quo jure in unum aut paucos transfera- M. Bo-tur, quod est omnium. Nihil ergo dicunt, quid ma RQ- putant, nihil interesse. unius paucorumve, an ' si' multorum opera civitas utatur, ubi de summa belli agitur. Quae omnia temere in paucorum. - . manus resignatur. Neque tantam vim, qua
tam speciem habet, quod vulgo fertur, de par.
. simonia humani sanguinis , & mittendis iq
254쪽
eompendium belli calamitatibus. Qgis enim non videt, satius esse , vel multorum interitu& calamitatibus redimi libcrtatem civitatis, quae talibus duellis si nihil & semel perdi potest i cum ex diverso, post plures etiam clades, reparari fortuna qucat Temperari ergo solent ejusmodi historiae in quibus non eit nulla suspecta j vel quod deposcunt certamen potius, quam jubentur pugnatores, Vel quod ad mores temporum magis quam ad certam cc juris rationem reserantur pugnae. Sic in cer- ainio. tamine inter Turnum dc AEneam destinato , deIiberatur quidem , . an Turno imperari debeat singularis dimicatio cum 2Enca , qui summus ipse Dux obtulerat arbitrium pugnae : sed Rex Latinus dissuadet Turno discrimen, nulla justae caussae fiducia ineundum. Atque ita abest summae potestatis auctoritas. Non ex vero itaque, sed figura adjuvat suam caussam Turnus , cum inquit apud Poetam : nobis Mimam hanc soceroi, Latino
Qui autem partes Τurni tuentur,in i quam conditionem arguunt: Non pudet, o Rutuli, cunctis pro talibin unam Objectare animum φ
Quod si utraque pars litigans civitati subest, tum vero nullo modo dacuerit, haec sacra regni stalia enim sunt omnia jura majestatis in in privatas manus traderer ossicioque judicandi, quod publicum Deus esse voluit, privata perjacbitria defungi. Sed hoc genus duellorum - I ait
255쪽
' iso IN LIB. I. CAP. I. alterius est loci: neque hie nisi ex occasione' tangitur. Quin &, si prius illud genus, alio
reserre maluerit quispiam , non habebit nos adversarios.' De Clericis non opus fuit nobis seorsum agere. Quae enim de civibus & partibus civitatis diximus, & de necessitate publica, non patiuntur restringi dominium eminens. Quae autem sunt privilegia de jura, certis homini- bus & ordinibus concessa lege civili, ne contra necessitates Reipublicae valeant, legislato' ris potestas ultro praestat: dum vel tacite summam legem publicae salutis & necessitatis ubique exceptam vult intelligi, vel interpret laione aperta expedit, quae obstant. Neque repetenda sunt, quae alii de subjectione & ex-' emtione Clericorum inquisiverunt. . . Nisi quod in quaestione con filii , quotiens a jure distinguitur, libenter & sedulo eliguntur, quae ad favorem ordinis , & moderationems faciunt. .
In toto quippe hoc argumento, sicut antea monuimus, nihil est negligendum, quod ost-cii, caritatis, boni moris observantia dictat. Ut de durioribus aut odiosis, quam fieri potest , minimum sumatur. In judicando α scribendo plurimurri interest, ignoscas aliquid imperantibus, & necessitatis publicae sensu humanius ducaris ; an directa , ut sic dicam, juris nomina imponas consiliis factissi' que, ut primum sbi dominii eminentis vocabulum praescripserunt. Fallor , an Ze illud
256쪽
DE DOMivio EMIMENTE. Drproderit, si discreveris non segniter, quo naturalis ratio vocet aut ducat; quid in hoc genere gentibus placuerit , quomodo denique legislatio civilis suas cum dominio eminente
Verbo attingemus illam quaestionem, ansivis a Principe, sive summa potestare, possit solνi supereminente dominio. Quod summo viro Hemmanno Conringio ita visum est , in egregio de Fimbus Imperii Germanici opere. Potest 1umma o. o. pag. potestas jus suum interdum a cive abstinere. . Sed sicut sine ratione id fieri non debet, ita sine modo fieri non potest. Potest summa potestas civem aut cives aliquos immunitate tribui rum dc vectigalium donare , sue solvere necessitate conserendi solitas exactiones. sed omnes cives hac necessitate solvere non potest : dissolutio enim imperii sequeretur: cui conservando summa potestas tendit ; Sc cujus destructione , ipsa etiam destrueretur. Ita , si per usum eminentis dominii ab invitis ei vibus opulentis mutuandae essent pecuniae: posset sorte uni Be alteri parci, ex caussis aliunde emergentibus, si summa necessaria absque ipsorum ope confici potest. Quid, si non potest necessitas ponit modum; quem implet tenetque, qui dominium eminens exercet. Ita si domo alieujus civis destruoa opus est ad defensionem civitatis . non videbor recte. dicere , summa potestas potest eum civem solvere dominio eminente. Dominium enim Eminens iundatur salute publica, necessario
257쪽
tempore curanda : cui omnes cives naturaliis ter obligantur intra illos fines , quos ipsa de-' terminat. Videtur ergo non dari unquam locus huic quaestioni. Non in futuros calus,&in summam , aut in perpetuum : repugnarenim ipsa ratio dominii eminentis, ut excipiatur civis, aut res civis, qua necessitas publica indiget, aut indigere recte dicitur ; praevideri
enim talia, antequam usu Venias, nequeunt.
Non in praesenti. Aut enim postulabit utilitas publica, ut sibi jus hujus aut illius cedat , & exceptioni non erit locus. ut dictum est : aut' non postulabit. Quod si ergo necessitas ac utilitas publica non indiget tali subsidio, jam
iterum Iocus non est eminenti dominio. Haec annotare volui, ut exempla, quibus hic maxime opus est , ad declarandam hanc quaestio- nem a viris doctis elicerem. Audio quidem nonneminem dicentem: princeps a subdito Ui, numinus est pecunias et est hoc negotium ex iis, qua a vi si mi imperii non pendent. Hic, ne nihil inter ipseos actum fit. ex ipsa
nuοtti natura intestigitur , quod Princeps remi- serit dominium eminens , al:as etiam in hoc 'us,
bdito ex pacto cum ipso imperante qMaestam valiturum , ut ipsam banc obi Irionem , s ex bo- no publico sti νidernari rostere posset. Verum
Grotius, & qui dominsum eminen g recte m-plicant , nunquam concesserint , a Principe
tolli talem debiti obligationem posse obteretudominii eminentis : quod scilicet sine compensatione non subsistiti Sulpendi, non tolli,
258쪽
ex caussa solutio posset, si Princeps illam pe .cuniam , quam privatim civi debet, Reipublicae necessiatibus ipse velit commodare. Facienda tamen erit solutio , ut primum per rationes necessitatis publicae, si quidem ei suas quoque opes in tantum gratificatus est, seri poterit. Igitur nec opus erit, ut pactum subsistat remissione dominii eminentis: quod nec ad tollendas ejusmodi obligationes valet , nec quousque valet, remitti potest saluo imperantis officio. Neque enim civis, qui ita pactus est cum Principe, deterioris conditi nis est , per ratione dominii eminentis, quam si cum at lo cive pactus esset. Nam &, ne ille
alius civis redderet pecunias eo tempore,quo eonvenit , sed Reipublicae potius commodaret, dominium eminens emcere potuit et non
quidem tollendo obligationem , quod jam
totiens monuimus , sed differendo solutionem. Et obligatio quidem Principis cum se dito paciscentis S contrahentis , jure naturae
perfecta est : Deoque teste & judice sustentatur. Aliud considerandi & loquendi genus est,
quando propter negatam vim cogendi Principem , ut pacto stet, haec negotia spectantur. de quibus infra. Cogitandum est etiam eruditis, an iIlud,
quod ex Grotio ante attulimus , sine explicatione admittere velint et eminentis dominii usum in regimine dominico nullam esse , quia utilitas publica tantum per accidens ibi attendatur ; sed tantum in meliori regimine. Primo enim non
259쪽
fuerit, arbitror , regimen dominicum cum tyrannico confundendum. Deinde: imitatur
regimen domini eum in plerisque imperii civilis rationem ; & nomen utilitatis publicae saepe in ore habet. Potest & revera interdum accidere, ut utilitas publica cum utilitate domini eongruat. Sed parata sorte fuerit responsio: Eminens dominium in civili, & regio regimine , excellanti mori valere ; in herilimperi. , per similitudinem ct imitationem , ct incertis casbus ostendi posse.
Recurrere licebit ad principium hujus di L
sertationis, iterum tueri Grotium de novitate vocabuli. μυ enim vocabula, inquiunt, non minimum babent disscultatis, dum aliam sepe Ignificationem induunt. Fateor me non
intelligere satis haec verba. Si nova sunt, aut habent suam significationem , aut non habent. Posterius nemo dixerit. Si prius confitendum est, ille imposuit significationem, qui novavit, qui primus ita usurpavit, ut, quomodo intelligi vellet, explicaret. Quo
facto, s aliam, ab imposita primum significatione , induunt, vitio certe eorum fieri constat, qui non manent in significatione primum imposita & exposita. Atque ita fateor, intolerandae mihi audaciae semper visum esse, quod homines adolescentes , qui nunquam Crotium ita legerunt, ut intelligerent, de dominio eminente, quod primum Grotius explicavit, ea conscribillarent, quae Grotio nunquam iis mentem venerunt: hoc jus majestatis
260쪽
statis , cum omnibus aliis majestatis juribus turpissime confuderunt : denique post lonrigas nugas id egerunt, ne quisquam nesciret, ipsos, quid esset jus dominii eminentis, filiae ignorare, & imperitiae audaciaeque suae chimaeraS , novo & raro schemate Induere constituisse. Hic jam aliam significationem, non sane induit vocabulum suo significatu contentum ; sed ignorantia hominum superbiss- me omni solidiori doctrinae illudentium. At
enim id maxime quaeratur , an Politicis liceat,
inminis Jureconsultorum aliter uti, quam ipsi solent. Quomodo id maxime , quomodo omnino quaeri potest y An dominium eminens est vocabulum Jureconsultorum i Si hoc, cur novum y Scio autem, Jureconsultos plurimae lectionis nondum id appellationis in scriptis Juridicis reperisse. Nec mirum. Jura enim majestatis numerare, & explicare, non est Jureconsultorum: sed Politicorum. Nugae
utique canorae sunt, quae asseruntur, tanquam ad sententiam Grotianam de dominio eminente pertinentia. Jam quaeratur iterum: an vocabulo dominii eminentis , quo nemo Jure- consultorum usus est, vel de noc jure majestatis , quod Grotius explicat, vel ullo alio significatu, liceat Politicis aliter uti, quam Jure- consulti solent φ Quis feret ita interrogantem , id est , sibi contradicentem y At forte dominii vocabulum Jureconsultis proprium est. Praeterquam autem, quod hie non de d minio , sed de dominio eminente quaeritur,