장음표시 사용
91쪽
I. 3I. De verbis terti rad. Olaph. g. 38. De verbis duplie. impers. 61Plura
4 Verba, quorum 3. radicalia est in mobile, uti nII, A P, pranin flexione anomaliae non sunt subjecta, hinc: uriri, nin' etc.
l. 38. O. De verbis duplieiter imperiectis.
Verba dupliciter imperfecta sunt ea, quibus duae radi- Cales insunt, quae inomalias Causare solent. Quamvis plura hujus generis verba unius tantum literae anomaliam admittunt, tamen alia in utraque mutationibua sunt obnoxia; sunt vero: HI Verba lD, . a et N , y simul, v. g. N a aspersit, uti probavit; in Aphel: vv, imp. 3 - e contra, re a re a.
92쪽
62 II. Pars. Formarum doctrina. ΙΙ. cap. De Verbo.
g. 39. De V orbis desectivis. Verba desectiva sunt ea, quorum formase, modi et tempora singula non sunt in usu; hinc ea aut plane carent eortis formis aut eRs e verbis synonymis supplent; Sunt sequentia: 13 2 3 dediι in risti sormat tantum praeteritum, imporativum et participium, acΕthpeel, futurum Rutem et infinitivum repetit a Verbo in , .
Ρaal usurpatur,. nonnisi in prael. et pari. act. Ρeal in usu est; reliqua sumit RQ-1; p a ascendit nonnisi in infinit. et imperat. Peal si in Aphel occurrit. 3) sne bibit in Peia, κοῦρο bibit in Aphel, tuis in Paselsit 'in ambulavit in laturo et infinit. Ρoal usu venit. 43 Impersonalia sunt: pari. Peal a)-decet a justus fuit); b) taedet, in 3. sing. sem. prael. V o, in Part. act. sem. ulu et in 3. sing. s. sui. c)part. act. sto et decet a pis et lib.
g. 40. De verbis imperfectis cum suffixis. Plurima verba imporsecta in suffixis annectendis sequuntur analogiam verborum persectorum g. 28.); singulari vero prorsus modo Aramaei verbis B, II suffixa solent annectere. Α: Apud Chaldaeos. I) N quiescens in fine in prael. Peat raro eum vocali sua retinetur, ut: N I, plerumque abjicitur, ut:pa n. Terminatio 3. plur. masc. prael. Peal et imperativorum 3 mutatur in et in P, v. g. V m Jon. I, 12, 'NN des. I, S. Τerminationes praeteritorum in P et I immutatae manent, ut: in pn, m mn. 2) ' quiescens in laturo una cum vocali Rbjicitur et Nunepentholicum Rssumitur, v. g. nam , lua Jos. 9, 27; raro qua mobilo apparet, ut d II,
93쪽
g. 39. De verbis del. 40. Do verbis imperi. e. suae g. 4 l. De verbo subst. 633 quiescens in imperativo omnium sormarum retinetur, hinc: VI i, e contra N p Jerem. 36, 15.
4) Infiniti us Polit aut assymit suffixa nominis, v. g. Pino aut tortiam radicalem amittit, ut: 'inc; infinitivi reliquarum formarum desinunt in n , v. g. T CR Geu. 3b, II. B. Apud Syro S. I) l terminationis ta aut abjicitur in 3. sing. m. Prael. Peat et 2. sing. m. imperativorum Pael, Aphel et Schaphel in nexu cum suffixis sub b) aut transit in Jud mobils in infinitivo Ρeal), ante et abjecto l manet μ' , V. g. Terminatio suturi ta transit in et annectuntur suffixa b).2) In personis in desinentibus, vel vocali abjecta
a tanquam mobile pronuntiatur cum suffixis sub a sin 3. sing. m. prael. Pael Et Aphel et nonnunquam et Pesti), v. g. dias, Vel manet Θt conjungitur cum suffixis sub b in 2. sing. masc. imp. Peal et in priori casu ante id et et . ,), ut: e Flexiones imperativorum sem. et vel abeunt in . . ' vel cum suffixis b)et , ' cum suffixis d).3) In personis, quae in o Otiosum terminantur, assumunt ol et Δαί) pro Δί, et a- pro in 3. plur. m. Prael.
Not. ι α consolatus esι et verba huic similia suffixis accedentibus tertiam rad. l nunquam abjiciunt, remittunt autρm ejusdem vocalem in secundam radicalem, quando haec BAt vacua, V. g. , Plur. imp. viais .etc.
g. 41. De verbo substantivo. I) Vorbum substantivum esse in lingua aram a duplici modo exprimi potest: αὶ per v0rbum I n Nan, n n), lodi et bin per nomen rure M. heb. existentis), quod cum suffixis
94쪽
64 II. Para. Formarum doctrina. II. Cay. De Verbo. L .
nominum pluralium g. 15. 2. B. b. junctum flexiones subitet tempus praesens exprimit:
2) Ε conjunctione rure et Et cum particula negativa N,, y enascitur verbum negativum N,, n ,), L. non est, quod aeque ac positivum verbum cum suffixis nominum pluralium raro in Chaldaico singulariumὶ componitur.3 E copulations utriusque verbi substantivi syriaci enascitur imperfectum; hinc los, MI Vel lodi , modial erat, quod eum per lom exprimi potest. Reduplicato verbo lom designatur plusquamperfectum: com a cim fueram. 4) Verbum Ran lori, quod verborum y g. 37. Adn. 3. instar flectitur, otiam cum aliis verbis componitur ad diversa eorum tempora circumscribenda et quidem cum participio alicujus verbi conjunctum ejusdem impersectum, ut: re Invidebat, o om dicebant, cum praeterito autem alterius verbi nexum ejusdem plusquamperfectum notat, V. g. som i Elvenerat.
Not. a. Cum Αoristo II. alterius verbi nexum nonnunquam conjunctivum, optativum vel imperativum exprimit. Not. b. lom in junctura cum aliis verbis recipit gub σε linoam occultantem cs. g. 4. 4. d. g. . Duiligod by GOoste
95쪽
φ. 42. De nomine generatim. g. 43. Do nomin. deriv. verbi regularis. 65
g. 42. De nomino generati m. Nomina linguase aramaeae sunt aut primitiva aut derivata. Primitiva nomina sunt ea, quae primas easque simplices hominum notiones, ros ad vitam et societatem necessarias spectant, ut: dire, os pater, Iz,-flliu , π, , munus, Σ', χύ dies etc., major tamen nominum pars derivatur aut de verbis - de verbalia, aut de aliis nominibus - denominativa. Cum infinitivus et participium linguarum semiticarum nominibus aequo ac verbis sese appropinquant, multa nomina derivata duplicem hanc sormam respiciunt, ita ut ab infinitivis nomina abstracta, a participiis nomina concreta deriventur de verbo tum regulari tum irregulari. g. 43. De nominibus dorivatis verbi regularis. Derivatio seu deductio haec vario institui potest modo: A. Sola vocalium mutatione i. e. interna; sic Iὶ ex
stat. emph. si , t et in derivantur abstracta segolatis Hebraeorum respondentia), ut: 'DP liber, up fortitudo, Sepulcrum, sanctitas, raro concreta ut: 'TU Mreae; 2) e ,Cp, vel luis abstracta ut n2 D: scriptum; 3) a participio Peal Sep derivantur aut concreta, ut: lna sacerdos, aut adjectiva, ut stultus, lx - esuriens
Δ, deducuntur tum concreta, ut i Christus, tum adjectiva, ut: bUT terribilis, perfector, Uῆr validus, tum abstracta, ut: vestis; si) do, 3p, ,e p, bc p, praeprimis adjectiva inhaereutos pro-
96쪽
66 II. Pars. Formarum doctrina. III. Cap. Da Nomine.
prietates designantia, ut: pc D ruber, aut abstracta, ut: 'ta Ninteruus, ει α. intellectus. B. Aut reduplications unius vel plurium consonantium radicalium, quae intensionem seu extensionem conceptus in
E contra in Syriaco derivatio nominum do verbis fit nonnunquam una alterave radi alium elisa, ut: I somnus R . . dormivit, sollicitudo a sollicitus fuit. Etiam de formis rarioribus deducuntur nomina et quidem
tum de infinitivis, ut: s Imi splendor Palel), permis Pavel , doctrina Taphel , tum de participiis, ut: β A. tortile Palel), interpres Taphel) etc.
et C. additis. litoris servilibus ab initio aut fine vocis, imo integris syllabis adjectis formatio eaetcrnae), et quidem rebinitio vocis accedunt literas N, C, n, raro ', Et in Chaldaico,t, is, is, a, - in Syriaco Vel - et o in medio), in fine vero l, D,
N et n ac l, d. Accedente Mim cum vocali a sormantur plerumque substantiva locum actionis, quam Verbum notat, indicantia, ut: n2 P altare a rim sacriflcavit, nΥ p Oriens Rn Ortus eSι - Oriens a QV1, I dormitorium adormivit; cum vocali i autem substantiva, quae instrumentum vel vas quoddam notant, ut: pN phiala a P I sparsit,
Ad participium Pael et Aphel accedunt: Servus, pinc stelator, i mastister, lac, o confessor; in reliquas formationes: M possessio, , t u procella, II π Servitus, praeceptum, rem in laus, stamma, ,-ί discipulus, i, caprea; tandem Nun in fine: victoria, in is servitium, afflictio, judeae.
97쪽
φ. 44. De nom. deriv. verbi irregul. g. 45. De nom. denominativis. 67
Derivata de passivis sunt: Ninnn festinatio, πpaznS humiliatio, ι 1 2 facundus, i. ' reus. g. 44. Do nominibus derivatis verbi irregularis.
I) De verbis tu, G praeprimis in forma Aphel deducun
2) Do verbis py, Q : in stratia, Cri calor, N,I verbum, rota, lxv introitus, amor, praeda, licio verbum,l- rotu, tintinnabulum, Libiao noaeius. 3) Do verbis SD, G: lacibus, verbum,' cibus, O verbum, si a simitus. 43 De verbis 'ὁ, n scientia, ' i' pretiosus, INDnatipitas, Inlo habitaculum, Inm incola, znJU stonum, Q intellectus, scientia, s o partus, Ido Sed S, Onus, sita socius. 63 De verbis )ν ry), sta): N i statua, tan culpa, ' Dηnis, im judeae, 'PA imogo, 'rria perestrinus, R o status, tirocibus, NDan motio, musto, mors, sta anstustis, judeae, motus, altus, th ., maledictus. 6) De verbis precatio, talia molestia, malitia, istaei stolor, L et it . mutuus.7 De verbis γε, ν Σ): purus, πHi captivitas, Ni nlaetitia, i numerus, N pC idolum, 'P superior, eruditio,
g. 45. Do nominibus donominativis. Huc pertinent: I) nomina nuda, quae ab aliis nominibus, quin aliquid' augmenti accrescat, derivantur, ut: tD
98쪽
II. Pars. Formarum doctrina. III. Cap. Do Nomine.
gentilicia et patronymica finguntur, ut perestrinus, ' A Aestistius, )g Tyrius, Orientalis, l. - . Romanus Amyptius, c barbaruS, montanus, Porro contemtus, i IN pernicies. 3) Fominina abstracta, quae desinunt in m et n -,
Not. h. Inter nomina, quao expeditionum cruciatarum tempore se linguis occidentalibus in syriacam sunt translata, pertinent: Vrisci, Allemagne, Il Angle terre, ..Mm Henri. - Prisce. Di iti
99쪽
g. 46. De nom. exoticis et tompositis. g. 47. De nominum Genere. 692) Occurrunt quoque nomina compoSita, quise Syri, uon vero Chaldaei scribendo quoque conjungunt, ut: N I, linimicus, fllius hominis Seu homo; compOSitorum abstracta fiunt jam utroque nomine, jam solo posteriore
lamininam terminationem adsciscente, V. g. Λαί nsec nomia, inimicitia. Not. Non raro graecis compositis respondont duo vocabula syriaca juxta posita, ut: πολύτti oc, idam. u ἀταξset,
g. 47. De nominum Genere. Genus nominum aramaicorum duplex est: masculinumst semininum; nomina seminina a masculiniS, quorum nulla est peculiaris ac propria terminatio, tum I) signi sicatione tum 2) terminatione discernuntur. 1) Significatione masculini generis sunt nomina virorum sive propria sive appellativa Osficiiquo virilis, montium, fluviorum, populorum et mensium; seminina vero sunt nomina mulierum ac muliebris officii, porro ex idea Orion talium propria seu usu me thaphorico) urbium, regionum, insu- Iarum et membrorum, quae hominis et animalium corporigeminR Sunt.
Sapientia, coenum, res creatu, - - ί' reonum
rarissima est terminatio ni Q, v. g. 32 3 pro P an) myrias, ruta pars. Cavendum tamen est, ne status empliaticus sing. maac . cum statu absoluto semin. N- la confundatur, quia uterque status eandem habet terminationem et eo magis, cum permulta nomina mascul. in statu absoluto obsoleverint.
Noh. Terminatio chaldaica n occurrit praeprimis in ad j alvis et participiis, dein tu iamininis, quae a masculinia in desinentibus derivantur, ut: nN Iz a 'Crii primus et in Paucis subst--
100쪽
II. Pars. Formarum doctrina. III. cap. De Nomine. tivis, quorum 2. radicalis est N, V. g. D, INP, terministio n' propria est generi seminino adjectivorum spatronymicorum , quas descendunt a masculinis in ' , v. g. ri mn, πDIN.33 Dantur autem a) nomina, quas sine terminatione seminina sunt generis seminini et usu dicenda, ut: Fre lapis, re semita, που terra, N auris, 2 In stladius; syriaca verosa0pissime in statu emphatico tantum occureunt, ut: semita, sin naris, Gl terra, sueti puteus, volueris, laccolumba, lapis, icca anima, L o, ventus, dens, oreae, D ta livua, lynis, Ναί infernus, orbis etc. b) Generis communis sunt: nN stynum, NTN onis, die vitis, s 1 monasterium, i sol, Lia camelus, neo non Numoralia a 20 usquo ad 100. c) Rursus quaedam nomina sormam semininorum habent, sunt autem masculina praeprimis in Syriaco, V. g. domus, 'sita mors, ita ais veritas, sh marcus, i decus, itai vestimentum et alia. d) Nomina oxotica sunt illius sere generis, quo utuntur in illa lingua, unde proficiscuntur, hinc v. g. lamin. sunt graeca: . ' ἀσπις, τὶ τιμὴ, ' ου t0ς, pomη θλη ; inveniuntur autem plura quoque exempla mutati generis, ut seminina: De l ὁ οπιTroc, d ozατηρ. Quae neu
13 Aramaei numero duplici: Singulari ot Plurali
utuntur. Masculina in plurali adsciscunt p-, semininorum vero torminatio Ni c. mutatur in l-, 3, et l