장음표시 사용
131쪽
tradidisse narrat, postea autem Thea ni Syrio, qui Sami degeret, poenas dedisse. ) Huic repugnant ceteri omnes. Leander Milesius ) in altem Milesiaeorum libro Miletum a Cillieonte hostibus proditam esse testatur. Apollonius, idem fortasse qui de Caria scripsit, verum nomen Cillicontis Achaeum suisse
enotavit Miletumque culpa eius a Prienensibus captam esse. )
i, Ceterum iam is . qui Theopompum excerpsit, aliorum sententias norit, qui Miletum vel Samum a Cilliconis proditam esse censuere. Verba haee sunt sec. Duebn. ed. 182 a 28. ὀ γάρ τοι Κιλλικῶν ἐπi πονηρ διαβύητίς ἐστι. φασι γὰρ tiὐτὰν οἱ μῆν Σαμον ῆ Μίλητον προδουναι
άώ ταυτηὶ τῆ χειρι ἐτέραν οὐ προδώσειε πιλιν . μέμνηται δἐ Καλλίμαχος fr. 2273 -μη σή γε, SMόγενες, κῶ ας χέρα Κιλλικύωντος Ineptum ex hoe seholio excerptum est adnotatio scholiastas dere. codd. p. 182 a I 6 sqq. Ceterum is quoque, qui sextam versionem eonscripsit Theopompi verba ἀdhibuit, sed mirum in modum decurtata et obscurata. - Theopompo fragmentum restituit Preller ad Polem. b9.2, de Leandro es. Mueller FHG. II, 334. Mihi quoquo persuasum est Leandrum sive Leandrium, cuius nomen apud scriptores invenitur, Eundem esse atque Maeandrium illum tituli Rhodiorum e . infra p. 134 not. l. - verba haec Aunt. Sebol. Ar. p. l82a 47 s Duebn.ὶ Suid. s. v. πονηρ- 358 b 13. s Bereh. ἱστορεi δῶ καὶ Aέανδρος ἐν δευτέρω
Narrationis huius proprium est, quod hostes nomina non significantur.3ὶ de Apollonio Aphrodisiensi eiusque libro Καρικα es. Mueller FHG. IV, 3l0 sqq. rius verba Sehol. M. P. 182 a 50. υλλιυς. παρὰ την προ-
132쪽
His alius quidam rerum scriptor, cuius nomen ignoratur, ineptam cognominis etymologiam de suo addidit. i) Ultimus denique scholiasta, qui ad Ammonium quendam proVoeat, nec utrum Cillieon nomen sit an eognomen, nee utrum Samum an Miletum tradiderit, diiudieat. ) Sexta autem et ab his diversissima
43 Huius narrationis testimonia sunt Ar. schol. 182 a Suid. s. v. Kιλώ Phot. lex. Κιλι- Hesych. Κιλλ
eqs. euntur verba Ph. ut apud Suid. apud Photium Suidam II esychium alia quaedam explicatio annexa est, quae τον βασιλεως στρατηγὸν appellat.2J Hane versionem habent Schol. Ar. 182h 3. Suid. s. v. Κιλλικῶν. Suid. s. v. πονηροῖ, cf. Mn. Duebn. 348 a 17.
133쪽
narratio apud paroemiographos invenitur, qui ad unum omnes non ποιεi Sed ἔχει ad verba αγαθα Κιλλικων supplent et
multa de Cillicontis divitiis confabulantur proditione paratis. )
Fortasse etiam haec rursus dividenda sunt, ut prior explieatio susque adlaeo λω pro so stet in codd. R et V et apud Suidam servata, posterior, in R et apud Suidam exhibita, maxime ea re conspicua sit, quod Theopompi verba scite in suum usum converterit omissis, quae Syrum insulam
ii Hare forma deprehenditur apud Suidam bis et apud paroemiographos, quorum unum instar omnium exscripsi, nam ad verbum consentiunt. Zenob. I 3 - Diog. Is Suid. Mi ων 25b a T. Suid. s. v. παθα.
134쪽
Ex his omnibus solum in censum venire apparet ea quae Theopompi Leandri Apollonii nituntur auctoritate. Haec autem aperte inter se discrepant nee iuvat interpretandi artificiis consensum quendam extorquere. Sed in eiusmodi quaestione, in qua testimonium oppositum est testimonio nec aliunde suppetunt argumenta quibus lis dissolvatur, res in medio relinquenda est. Haec adserenda erant, ne quid deesse videretur disputationi quod Prienensium attingeret historiam: redeat nunc unde aberravit narratio ad bellum Meliacum. Multi de eo egerunt rerum Scriptores, quorum nomina in decreto Rhodiorum commemorantur, Uliades Olympichus Duris Euagon Samii, Creophylus Eualces Ephesii, Theopompus Chius, Maeandrius Milesius,
sed nullum eorum de hac re testimonium servatur: immo Uliadis nomen ex hac demum inscriptione innotuit. Ε titulo autem haec sero elueent. Bellum, quod satis remoto tempore exarsit, nomen traxit ab urbe Melia, quae in eo videtur deleta esse; ager enim urbis inter Samios et Prienenses divisus est. )In hae partitione, quid utrique acceperint, non constat inter rerum Seriptores: nam cum ceteri omnes Samiis Phygela, Prienensibus Carium et Dryu88am obvenisse adnotarent, Solum in historiis, quae Maeandrii Milesii esse dieebantur, traditum erat Carium quoque et Dryussam cum ager divideretur, Samiis adiudicata esse. ) Inde postea controversiae natae gunt, quae bellum Samium procreaverunt. Ceterum de situ Meliae etsi nihil traditur, tamen intra Ephesum et Mycalen urbem collocatam suisse verisimile est, ) de tempore autem hoc solumlὶ IMB. 403, 109. I 20 sqq. De seriptoribus vide quas enotavit MuellerFHG. II, i6. 466. IV, 37l. 406. 466. 2 IMB. 403, i 03 sqq. Samii dicunt ον καιρ - διαιρουντο
Μελια κον καὶ ταν διαίρεσιν Trs χmeras ...
33 Sic Rhodiorum arbitri verba scriptorum intellexere IMB. 403, 118 sqq. Samii prava fortasse interpretatione nixi Durin quoque et Olympichum et Euagona suae causae lavere dixisse videntur ra. 109 sqq. Etiam Mastandrii historiarum fides vulgo addubitabatur cf. vs. 123. 43 cf. caput I, p. 12i Bq.
135쪽
dicere licti bellum ante Lygdamis irruptionem gestum esse. Aeen ratiora coniectura tantum inveniri possunt, quae tamen incertior est, quam ut in textu proferatur. )Quae omnia si coniunguntur, hanc rerum seriem statuere
licet. Primis urbis temporibus bella Cari ea tribuenda sunt. Secutum est bellum Meliacum, in quo ex agro Meliae deletae Prienensibus Carium et Dryussa, Samiis Phygela addicta sunt. Utrosque terra expulit Lygdamis Cimmeriorum dux circa annum 640. Non multo post Prienensium, qui post Lygdamis
discessum agrum rursuη occupaverant, urbs ab Ardye capta
est anno m. 6202). Lydorum dominatione mox liberati Prienenses eum Samiis de agro illo bello congressi sunt primumque vietores septimo anno post a Samiis et Milesiis propo Quercum
1 in Quoniam res poscere videtur, ut certam profitear sententiam, haec addam. Cum tota antiquitas duodecim tantum urbes Ionicas noverit, solus Vitruvius ubi de Ionica migratione loquitur ilV 1 tredecim olim eas fuisse narrat, tertiam autem decimam mox a ceteris communi consilio esso deletam. Tale quid ementiri sane nemo potest. Nomen autem tertiae deeim urbis Melite apud Vitruvium legitur. Quodsi reputatur nomen urbis in titulo commemoratae Ionica dialecto Maian scriptum esse, nasci sane potest coniectura, Meliten Vitruvii eandem esse urbem atque Meliam, cuius Mersecundum titulum inter Samios et Prienenses divisus est. Nec solum inter hos: nam si vera est coniectura, id quoque explicatur, quod ceteroquin obscurum manet, Marathesium Milesiorum olim, Anaea Colophoniorum luisse. Hoc etsi a tota antiquitatis memoria recedit, quae Marathesium Samiis dein Ephesiis, Anaea Samiis adscribit ses. Strabo p. 639. de Anaeis Panos list, res Sam. 21 sq. , tamen recte ab Hiclisio viro sagacissimo conclusum est ex vas. 57-60 tituli quamvis laceratis scf. IMB. p. 3. col. bsup . . Nempe bello contra Melienses gesto aderant Milesii quoque et Colophonii, eommuni enim eonsilio, ut ait Vitruvius, Mella deleta est. Bieksius Hecataei testimonium ex Steph. Byg. Μελια ' nonς Καρίας adsertet hanc Carum urbem cum Prienensium civitate Initio unitam fuisse suspi-eatur collatis praesertim frustulis uss. 45 sqq. Quod mihi minus verisimile videtur, quia Graeci advenae crudelissime Se contra veteres terrae gesseruntineolas. Soli Ephesii templi Dianae accolas recepisse videntur. Ceterum illud Hecataei Καρίας nostrae de situ urbis sententiae opponi non debet, quia Hecataei temporibus fines Cariae et Lydiao nondum certi erant cf. infra caput III. - Quae conieci ego pro veritate vendere nolim, nata est coniectura ex studio duas res, de quarum explicatione desperandum foret, at singulae respicerentur, coniunctas interpretandi.
136쪽
Thomas Lens haudevicti pace, quam Bias conciliavit, Carium et Dryussam amiserant, i) id quod accidit initio saeculi sexti. Eodem sero tempore urbs ab Alyatte, rege Lydorum, oppugnata, sed Biantis
ut fama sert, consilio servata est. 3 Praeterea nihil de urbe traditur nisi pariter atque ceteras urbes Graecas in Croesi dicionem eam venisse. )Ceterum ea aetate, qua Bias florebat et adversarius eius
Salaris, ) etiam urbs Priene ad summum selicitatis fastigium evecta est. Finibus enim gaudebat ante infelix illud bellum Samium, quo magna pars territorii Prienensibus adempta est, gatis amplis in eamque civium valuisse et numero et virtute ipsum illud docet, quod eum duabus potentissimis civitatibus Samiis et Milesiis urbs bellum inire non verebatur. Et divitiarum, quas cives sibi parabant, exemplum praebet Pamphaesillsi Theocharidis filius, qui Croesum magna pecuniae vi adiuvit.') Iustitia autem, quae ceteris aecedere debet rei publieae virtutibus, ita colebatur a Prienensibus Biantis maxime ut videtur opera, ut diari apud aequales paene in proverbium abiret. Τ)
sSamii locunturi γενέθαι. 2, Diog. Laert. I 83. - de fide consilii Biantis historica Duncker, G. d. A. VI , 305 not. 6.ai Herod. I 6. 43 Rose. Ar. pseudepigr. 59 - Laert. Diog. II 46. b, Mycalen totam ορος εἰ ρον καὶ ἀδενδρον Strab. p. 636 iis paruisse supra demonstrare studui p. 121 Rq. 63 Xanthi la. Is - Nic. Damasc. p. 50 i FBG. I, p. 40h sq. . Quocum
137쪽
CAPUT TERTIUM. De Asiae minoris administratione qualia fuerit regni Persiel temporibus 546-334.
Antecedenti eapite historiae Prienensium descriptio usque ad annum 546 deducta est, quo Cyrus Lydorum regnum delevit. Priusquam autem ad ea illustranda pergit disputatio, quae
arbs gesserit cum in Persarum emet dicione, nonnulla in universum de ratione praemittenda sunt, qua Persarum gub dominatione Asia cis Halyn sit admini8trata. Ac velut ceterae regiones a Persis subiectae, ita etiam Asia cis Halyn sita ineomplures divisa erat provincias sive Satrapias, quibus singuli praeerant administratores regii sive satrapae. Sed de munere et auctoritate satraparum, de proVinciarum cis Halyn numero
et ambitu, de finibus denique, qui inter Cariam et Lydiam
maxime intercedunt, quoniam adhuc a viris doctis dubitatur, breviter hoc loeo exponendum est.
De munere et auctoritate satraparum t) si quis disserere vult, ei proficiscendum erit a Xenophontis verbis, quae in rupaedia inveniuntur. Quod si recte scriptor suae ipsius
I De munere satraparum egerunt Heeren, Ideen gur Gesehlehte etc. P, 525 sqq. , quem In multis secutus gum, Grote, hist. ol Greeee II , 493svers. Gem , Duncker, O. d. A. IV , 542, Krumbhola, de satrapis Persicistam . inaug. 1883, cui Rssensi sunt Th. Noel delia in censura libri Mumb-hotriani Goett. Gel. Ang. 1884 p. 290 et Busoli, Gr. Grach. II, p. b, denique Th. Noeldehe, Aussat Ee Eur pers. Gesch. P. 33 Rq. 23 Xen. Cymp. VIII 6, 3. Εἰσὶν ἡμιν Cyrus loquitur ad amicos ἐν ταῖς
Alter qui in censum venire potest locus Xenophonteas exstat in Oecon. e. 4, I b-ll. Sed hunc non Xenophonteum esse in tractanda quaestione eo ori Iamque plura, quae verba illa insiticia esse probarent, inlaturus eram, eum a Lipsio praeceptore monitus haec omnia vidi multo melius et uberius quam ego potui exposita esse a Carolo Lincke, Xenophons Dialogπερὶ οἰκονομίας. Ienae 1879, p. 50 sqq.
138쪽
aetatis mores et instituta ad remotiora illa saecula transtulisse putatur in hoc libro, status sere rerum describitur, qui fuit circa annum 400. Hoc igitur tempore singularum regni Persiei provinciarum administratio ita distributa erat inter praesectos regios et satrapas, ut illi praeessent praesidiis, hi incolas tributa cetera curarent simulque militibus victum praeberent et stipendia, utrique autem per singulos annos aut a rege ipso aut a missis dominicis i) inspicerentur. Haec sere Xenophon;
quaerendum autem egi, utrum haec duplex munerum divisio quam statuit vir rerum Persicarum peritissimus, cum ipsa rerum
gestarum memoria conveniat necne.
Croeso rege devicto Cyrus cum in superiores regni partea contenderet, Sardibus reliquit Tabalum Persam, qui arcem custodiret et Pacuam Lydum gagae regiae administratorem. Statim post regis discessum Paedas deficit Tabalumque Sardibus obsidet. Seditio autem non 8atrapis vicinarum regionum sed Magari opprimenda obvenit, regii exercitus duci, cuius in praefecturam po8tea Succedit Harpagus. ὶ - Τriginta sere annis post Dareus rex eum Sylosonti fratri Polycratis patriae domi nationem promiserit, curam belli quo reducatur Syloson non satrapae orae maritimae, sed Otaui Persae committit, cui pararegii exercitus conceditur. δ) - Denique Ionica seditione eoorta
Iones Sardes et Artaphrenem petunt. Artaphrenes autem satrapa, elai non parva manu inStructus, arcem Sardium custodiret in Hoc nomino quod Caroli Magni demum temporibus divulgatum est, liceat mihi uti, quia rem accurate significat.
139쪽
De rebus Prienensium.139satis habet, dum Persarum duces Dauriges Hymeas Otanes appropinquant Sardesque oppugnatione liberant. Omnino vero satrapae in illa seditione comprimenda primo nullae sunt partes, postea demum mortuis Daurige et Hymea exercitui cum Otane praeficitur per novum aliquod regis decretum Ionibusque bellum infert. in Haec tria tanquam in fronte disputationis posita volui, ut
statim inter se separata esse eluceret munera ducis et satrapae. Sed nonnulla aceu ratiore egent demonstratione; sunt enim qui Otanem non modo ducem, verum etiam Dascylei satrapam fuisse putent. ) Quod fieri nequit. Nam si ex Herodoti verbis iure concluditur Danrigem Ilymeam Otanem munere paressuisse, ) omnes Ratrapae esse non potuerunt - tres enim erant cis Halyn satrapiae, quarum Sardianae praesuit Artaphrenes - Sane non e8t, cur in unum Olanem duplex et ducis et 8atrapae munus deseratur. Neque hoc cum scriptoris verbis convenit, qui Otanem diserte ducem incolarum orae maritimae et Megabazi successorem nominat. ) Megabagus autem exercitus
21 Sinin ad Her. V l02. Erumbbolet p. 23 sq. Aliter censet Busoli, Gr. Gesch. II, 32 not. 4.3ὶ Her. V 123 svide supra not. 13. Ceteri duo nimirum sunt Hymeas et Dauriges, quorum mors c. I 21 et 122 narratur. Apparet autem, id quod Busoltius quoque I. l. putat, tres illos pares inter se fuisse et certo numero finitos. Itaque qui cum Daurise interficiuntur, Amorges et Sisamaces υ στρατηγοί erRnt. Et cap. 116, ubi in verbis Λαυρίσηs καὶ 'Τμαίης τε κῶ υτάνης καἐ αλλοι στρατηγοι Sininius ultimum καὶ sola alterius familiae dicum auctoritate defensum recte seelusit, scribendum potius videtur
43 de Megabago Her. IV 143, ubi ιν Εὐρωπη ad iaίπει trahendum videtur. Eodem modo in fine cap. 144 sie distinguo ὀ Μεγάβαζος στρατηγos
140쪽
solo imperio instruetus erat, successorem igitur eius utroque munere iunctum esse non prius putare licebit, quam certis probatum erit argumentis. Haec sibi invenisse visus est
Krumbholg: sed cum Otanem Dascylii satrapam fuisse inde concludit, quod in hac provincia sola Asiae bellum gessisse videtur, primum respondere licebit, quod iam a Posset dilo monitum est, i) has solas urbes tune nondum pacatas suisse, dein interrogare Κrumbholgium, cur non statim post Ionum cladem in suam provinciam reverterit Otanes, Sed Hymeae eam subigendam reliquerit. λ) Neque ceterae viri docti rationes multum valent, praesertim cum unum locum, quo cum specie quadam
iuris niti potuit eius sententia, ipse subtili disputatione sibi
subtraxerit. )Altera ex parte non desunt qui Artaphreni Sardium satrapae ) et belli praesecturam vindicent et maiorem inter γ-en χώρη absolute dictum est velut nos 'im Lande gura chlasseu'. De Otane
ω πῆ si στρατηγίη s. Ut Oinnem Sic etiam Megabagum in Europa et Asia imperasse puto. 1ὶ es. Posset di, quae Asiae orae occidentalis sub Dareo Hystaspis filio fuerit condicio. Regim. 1879. p. 72 not. 324.23 et Daurigi es. Her. V li I. 122.3ὶ Verba Herodoti di eo V 102, τοτε δῶ οἱ Πέρσαι οἱ ἐντος 'Aλυος
Otanes e. 116. satrapia est νομος es. Her. III 89 sqq. Sed Κrumbholaius cum Schueighaeusero νομοις generali sensu pro 'sedes' dictum esse putat coli. Her. V 92 . Hoc crederem, si hic idem quod illic νομον scriptum esset; pluralis vero aliam explicationem non habet nisi 'satrapias . Neque tamen cum Sisinio satrapas illos duces suisse colligendum est. Nam eodem iure de duce, qui regionem aliquam defendit, ἔχειν diei potest atque de eo qui regionem administrat. Exemplo sunt Ι c. lb3 et 158, ubi de utroque Pactya et Tabalo verba adhibeatur τεῆ σἰ ἐπιτρεψας Σάρδις. At alter est arcis praefectus, alter thesauro regio praeest. Quamquam haec quoque difficultatem moverunt: miror Wesselingium virum doetissimum in tales argutias incidisse, quales legi apud Baehrium ad I 1bb. Quid SehWeighae er voluerit, non assequor scs. ibid. . Optime alter locus alterum explicare mihi videtur. 43 ErumbhoIκ 20. 21. 25. Posset di p. 70- 4, 92sqq.