장음표시 사용
101쪽
Buermannus Herm. X p. 347 contra Glei uigerum p. 150 sqq.; cs. B: ll. 18749 p. 479 sq. et l877 p. 262 et uti. Beredast. p. 640sq. Neque vero Si l p. b29 sqq. Buernianno multum eripere p0tuit, quamquam tulit assensum Roe': ZI . G. 1875, 1 et 1877, 8. Sed accedamus ad singulas orationes. Quas eo ordine recen-gebo, ut primum genuinas, deinde spurias, postremo dubias
l) Genuinae. Incipio ab Erotico, qui dieitur Pl. Phaedr. 230'-234I. Eum Lysiae tribuendum esse satis mihi probasse videntur Haeni schius L. amat. 1827 et LSchmidtius Verh. d. 18. Vers. doueh. Phil. 1853 p. 93 sqq.' Sic rectissime Α: p. 42. Virorum dd. sententias enumeravit Land Weerus de epit. qui L. vulgo trib. p. 53, l. Sed sugit eum Constantinidis in Athenaei vol. IV p. 32sqq. commentatio, in qua aliorum de hac re scripta non panea inveniuntur. His addantur W: praes. ed. L. p. XI, 46; Leb: p. 2l; Echertus de epiti L. Or. salso trib. p. l4 sqq. ἰPlunthius p. 8 sq.; G: ed. p. 5 adn. 34; Pret28chius p. 17 sqq. Sitilius p. 143. De or. IV. quae B: p. 585 8qq. et Fra: p. 37 sq. explicuerunt, ut Taylori, Dobret p. 1983, Fa p. 54 sq. , offensiones tollantur, sufficiunt. Sch. quae disputaverat II. XXXI p. 363, postea ipse abiecit: ibd. Suppl. 1855 6 p. 301. Temere AHOD
meis ter ub. Gebr. u. Bed. d. ι dem. p. 23, quod nomina aecu-toris et rei desiderat, hanc orationem subditivam esse asseverati St 1 p. 52i eam ex parte contractam esse posthac demonstra- inrus est. Interim in arte critica lactitanda acquievit cf. 2
p. 100 sqq. Sed eum operam perdidisse A: Z. f. G. 1882, s
maverunt, Harpocrationis suspicionem comprobantes. Absurdum enim esse statuere trigintaviros quinto demum anno po8tquam eiecti essent, eius criminis, de quo in si 3l ageretur, abactore Recusatos esse. Quae res, in qua etiam Fra: p. 78 offendit, explicata est a F' et Β': p. 605. Denuo autem hane Diuitigod by Corale
102쪽
De orationum quae inter Lysiacas feruntur XIV. et XV. authentia. 101
quaestionem tractavit OHermannus: Z. Echtheit rage v. L. X. R. ub. d. Veri . zw. R. X. u. M. Cui et genus dicendi et compositio a Lysia abhorrere, verba autem et sententiae cum locis qllibusdam Demosthenicis adeo congruere videbantur, ut orationem illam a sophista nescio quo suppositam esse existimaret. Attamen nec Roe': Z. f. G. 1879, 5 nec B' p. 607 adn. 53 persuasit. Optimo iure opinor. Etenim ut missum faciam eum et illas et alias similitudines ex aequitate argumenti ortas nimis premisse, narrationem propter criminis naturam supervacaneam iniuria desideravisse, nonnullas res Lysiae proprias frustra denegasse velut consuetudinem, qua praep0sitio post particulas quasdam non repetitur et alia, ut igitur omnia haec missa saeiam, or. X. ea virtute perspicue Ornata est, qua Lygias summam gloriam 8ibi paravit: η ποιig. An quemquam effugit, quanta pietate et superbia actor patris memoriam celebret sta 2 l, 22, 26, 27) et rebus ab eo optime gestis glorietur,
quanta irrisione et contemptione in reum invehatur eumque
iterum atque saepius ignaviae insimulet i5, 20, 223, quanta indignatione et acerbitate Dionysii supplicium conqueratur et iudicum sententiam reprehendat so 24, 25, 30ὶ. Profecto 'omnino altius insurgit oratio habetque saepe eundem colorem atque XII.' Fra: p. 73J. Quare satis mirari non possum, quod Sitti ius p. lb5, 4 Or. X. Spuriam esse pro explorato habet. Anthentiam defendunt etiam Hoelscher: p. 76, Fa: p. li4, St 2 p. 97sq. or. XII. Ut qnam maxime plenus sim, temeritati Heckeri, qui li. Lysiam hac or. privare studebat, cum severitate, id quod vix opus erat, restitit R: Zschr. f. AN. 1849 p. 348 sqq.,
es W: Draef. ed. p. x sq. - Glei nigero p. 168, i videntur et haee or. et XVIII. XX. XXX. plus minusve retractatae emo.
or. XVI. Errorem Benseteri p. 184 sq. , qui XVI. XXII. XXIV. XXV. XXVIII. XIX. XXXIII. Or. propter 'hiatum magis solito evitatum' dubitationi iustae obnoxias esse dixit, commemorasse satis habeo; cs. p. 3.or. XVII. et XXIII. epitomas esse sicut XI. Fra: p. 123, 238 et 164, 238 tantum abest, ut concedam, ut era pro luculentissimis exemplis brevitatis Lysiae habeam. Quid 2 quae
103쪽
ad causam pertinent, nonne omnia enarrantur 2 πίστεις μι- χνους ad iudicum animis persuadendum accommodatissimas confirmare et augere εντέχνοις num opus aut commodum erat
or. XVIII. Sachsti quaest. Lys. spec. 1873ὶ artificiosam argumentationem redarguit Schoellius: Ien. Luzου. 1874 p. 678. cs. L: Burs. Iber. 1876 p. 1378 et B: ibd. p. 273. Or. XIX. 8u8pectam esse praecipiti iudicio Sitti ius p. 153 inde colligit, quod in 34 orator non modo iudices solis verbis u δικασται alloquitur, sed etiam ad iurandi sormulamiceoς θεῶν 'Oλυμαδευν adponit φέρε; utrumque enim a consuetudine Lysiae abhorrere. Maximae mihi est admirationitalia urgeri ab eodem, qui p. 152 dissicillimum esse autumat generis dicendi pervestigatione eiusmodi quaestiones dirimere. Sed nugae sunti De priore argumento disseram ad or. XXVIII., de hoc autem id dico: carere ratione certam consuetudinem Statuere, quoniam tribus tantum loeis iusiurandum illud apud
Lysiam legitur uno loco XIX, 34) voce φέρε addita, duobus omissa XIII, 95. XIX, 54 . Aliud enim est IV, 20. VI, 7, 32, 38. VIII, 18. XX, 36. J es FG: ad XIII, 95 et Κuehnieinius: de
vi et usu precandi et iurandi formul. ap. X Or. Rit. P. 38q., quo F et Siggii commentationes supplentur. Apud alios oratores non raro φερε adponi monent FG: ed. I p. 229. or. XXII. Olim tres erant, qui hanc or. genuinam eSSenegarent: Jacobsius add. animadv. in Athen. p. 262; BremiuΗ in ed. p. 444, Benseter v. ad or. XVI. . Sed nemo dum eorum partes suscepi L Iusto iure.
sylloge Lysiaca exterminabat. Cuius sententiam quis secutus sit, non video, nigi forte Benseteri indicium sad or. XVI. vel Rosenbero verba phil. Ana. V p. 456 -- die Rede uber- hausti mehr ais elae bl se Uebungsrede ist', sic intellegis. Planis verbis ei restagantur: Bremius p. 24b, Fa: p. 277, Berg-kius, censor Boeckhii II. LXV p. 392 sq., Gleiniger i l. p. 169, Fraenhelius ad Boech hii locum in vol. II. 1886 p. 68' n. 4533, B: p. 637 sqq.
104쪽
Do orationum quae inter Lysiacas feruntur XIV. et XV. authentia. 103
or. XXVII. contra Schoemanni Alim. δ 1873 p. 584ὶ et Fra p. 204 suspiciones non frustra patrocinatus est Hentschelius in diss. p. 26 sqq. Idem hanc orationem continuam neque e variis orationibus confusam esse docet contra Hamaherum p. 73 sqq. et eius asseclam Paro tum: de or. , quae inter Lys.loc. Obtin. XX., forma et auet. p. 42 sqq. Aliud profitetur Τhal heimius .LL CXVII p. 553 sq. or. XXVIII. Me non assentiri Sittito, qui p. lb3 or. XXVIII. Lysiae non esse contendit propterea, quod contra Thrasybuli Stiriensis serravit F: Philol. XVII p. 450ὶ amicum quendam composita sit, is non ignorabit, qui legerit p. 3 adn. l. Quod antem hac in oratione iudices ubique appellantur is ανδρες
'A ναὶοι I 1, 3, 6, 8, l0, ll, 12 ibis), 16, 17 , id mihi nulli offensioni est, quod idem legitur XII, 69. XIII, 3, 8, 15, 18, 43,93 bis). XXVII, 1, 8. XXXIV, 1, 3, 9, il Useneri probabili
ex correctura: II. CVII p. 158 , D. 96. Praeterea considerandum est allocutionis sormularum apud Lysiam usum certis legibus definiri non posse. Inveniuntur enim εἰ ανδρες in or. I. viciens quater salio modo XXXIII, l), ω ' θηναἐοι D. 75, 1. I, 6, T ses. F.) ), ω a. 'Ἀθ. locis modo laudatis, io α. d. ceteris. Librariorum oscitantia XIII, 3. D. 1, 1 v. paulo post et O 2,ω. XXXII, 24, 26, 28 scs. F. et R. et XIX, 34 ανδρες omissum est, os α. βουλευταl XXVI, 2 l, ω βουλη reliquis locis. Quo modo res se habeat in D. 76 ω δικ.ὶ, non audeo diiudicare. Breviter haec complexus sum, quod Rochelius in disg. nec plenus est nee errores vitavit nec fragmenta curavit v. etiam p. 31 8q. et 10b).or. XXXIII. Quae olim Seh: II. XXXI p. 373 Lysia indigna e8se putabat - in ed. ea non repetivit - expedita sunt a B': p. 434 sq. Aliud offendit Benseler, v. ad or. XVI.
ii Weidner in ed. nulla explicatione addita αλ. a. recepit. I.egitne
runtur eum saepius Incuria quadam textum conStituisse. cf. A: Z. f. G. I 888 p. 20l, Kocksius Ith. RAeh. 1888 p. 3b4 sqq., Stamecetha nschr. L. Ostr. G. 1888 p. 877 sqq.
105쪽
Or. II. Ruppositam esse ne nune quidem omnes sibi persuasisse testes sunt Th. et ΕMaasius censor B , devis h. Lilat '. 18ST p. 1546 sq. verum horum disputationibus multa ea, quae ab adversariis proferebantur, prorsus non refutata Sunt, quamquam Th. nova attulit V. Α: ll.). Qui virorum dd. Opiniones Vult cognoscere, eum remitto ad Leb: p. 4 sqq. , cuius indicem librorum supplet Echerius de epit. L. or. salgo trib. p. 2, 7.
compositum esse consen8erunt. Alterum pro certo habent Per-rotus: rev. des de vi mondes 1 ST1 p. 852, Girardus: rev. archeol.
n. s. 1872 p. 373 et 1873 p. 4 sqq., Κluegmannus: d. Amaa. in Hall. Lit. u. Iurat p. 67-70 cs Bureschius Leim. Stud. IX p. 90. or. VI. In hanc orationem quoniam inquisiverunt Ruhn-henus hist. crit. p. 50 opusc. I 1823 p. 324) et Hoelscher p. 57 sqq. non est, quod addatur, quamquam Frangius editor p. 279ὶ patronus authentiae exstitit. Vix opus est assentientium nomina afferre: Dobreus p. 196, Foe: in ed., Bremius P. XVm, Seh: II. p. 364 et in ed. p. LXXX, Fa: p. XIV, 68 sqq., Pertz:
II. - Orationem centonem esse ut demonstraret, non contigit
ParoWio p. 40 sqq. Denique es L: in edit. Andoc. 1888 p. V. Is sui iudieii rationes alibi se expositurum esse pollicetur. o r. VIII. Lysiae esse qui credat, praeter Perrotum sit.) et Berghium sit. p. 353ὶ neminem esse arbitror. Quae vV. dd. adhuc ratiocinati sunt, Ballenslebenus in progr. nullius pretii deor. quae inter L. sertur VIII. rati et temp.) collegit et examinaviti Panea quae iam FritZschius in diss. p. 2 enumeraverat, omisit.
106쪽
De orationum quae inter Lysiacas seruntur XIV. et XV. authentia. 105
o praeterea hoc noto. Cum Roe: Z. f. s. 1877, 2, Α: p. 29, Ρrelaschius p. 38 diserte, Weidner p. 6 dubitanter Glei nigero adstipulentur, Hermannus v. Or. XJ p. 5 et Thath: II. CXV ΙΙy. 549 or. epitomen esse neganti M: p. 3 et Sitti ius p. ibi eam a Lysia ab indicant. Wilchii libellum: d. 8. R. d. L. t 870 acquirendi facultas non erat. or. IX. Uuriam e8se exi8timo. Primum enim eorum, quae
eum alii, tum St 1 p. 500 sqq. - aliud sano demonstraturus congessit, permulta concedo. Deinde autem id nolim parvi sacere, quod allocutio iudicum semel inseritur neque id, sicut est mos Lysiae, primo, sed quinto demum enuntiato. Ante omnia vero sub Verbis οἱ μετα Κτησικλέους του αρχοντος β 6)et propter linguae graecae leges et propter gententiae cohaerentiam Ctesielem non praetorem, sed archontem eponymum intellegendum esse, quamvis Gilbertus mur. a. inn. Grach. Ath. p. 27 adn. 16 contrarium statuat, cum Fra': p. 66 consentio. Sed idem errat, cum dicit in hac oratione inesse, quae cum iure attico pugnent. Immo omnia cum legibus Atheniensibns adeo congruunt, ut orationem a Scriptore iuris attici satis perito compositam esse nullo modo infitiari queas. Quod amicissimum
quendam mox demonstraturum esse spero. - Idem atque St.
statuunt Balberisma p. 17sq., A: p. 29, Keidner p. 6 'sortasse'); contra eos Herm. p. 6. Originem Lysiacam profitetur Fa: p. 108, negant M: p. 3, G: de arg. p. 376 et in ed. p. 7 adn. 50.
Or. XI. est antecedentis X. epitome. Cuius de ratione et consilio egerunt Hermannus p. 17 sqq. et Α: P. 1 sqq. or. XX. Velim in unaquaque oratione, quae in suspectis sit, quaeclio ad tam certum finem deduci possit quam in hac XX. Ad eos, quos B. nominat, Vv. dd. adiungo hosce: Ba-
107쪽
M Dubiae. Huic generi duae mihi videntur adscribendae esse Drationes XXX et XXXI.
or. XXX. quantas praebeat difficultates, inter eos, qui paulisper in Lysiae scriptis aut in iure attico vergati sunt, nemo erit, qui nesciat. Nam etiamsi, quod nunc enucleaverunt viri legum Atheniensium scientia ornati, verisimillimum est Nicomachum εἰσαγγελέρ in iudicium vocatum esse cf. F: IH p. 28 adn. bi; Fu: II p. 6l, B: p. 463 adn. 3), tamen multae quae insunt res tam perturbatae tamque implicatae sunt, ut quid
verum sit, diiudicari nequeat. Quam ob causam non mirum est controversiam, quae ad nos pertineat, uv. dd. triplici ratione tollere tentavisse. Ρutaverunt enim alii genuinam, alii spuriam, alii excerptam vel retractatam esse orationem. Authentiam autem nonnulli accipi non po8ge arbitrantur, nisi simul sumatur orationem esse deuterologiam. Hanc sententiam, cuius
auctor est S., receperunt F: ll. p. 29 et ed. min. II p. 249 et Fu: Il. Contra eos pugnat Gueldius quaest. de L. Or. in Nic. p. 43, qui Orationem protologiam esse e β γ eonclusit nec tamen Sitillo p. 152 adn. t vel B': p. 466 persuasit. Hic porro nominandus est A: L. G. l883, 9, 10 et 1888 p. 2lb. Qui quidem eam a Lysia seriptam, sed temporum iniquitate valde mutilatam esse contendit. Adde Fra sententiam: p. 222 ses. 238): 'subductis rationibus nihil video equidem, quod Lysiae stilum dedeceat' et p. 221: 'suisse videtur declamatio e ludo'. - Excerptam esse or. XXX. Glei nigero li. et ni solet Sinuer 1 p. 521 censuerunt, Schullgius de L. or. XXX. diss. Beri. 18S3
etiam confirmare studuit, quamquam Gueldius antea intercesserat. Schoemannus denique li. p. 584 eam a Lysia abrogavit ratus sophistae exercitationem esse. Quod cum nemini adhuc probaretur, nuper Sachgius in progr. supra laudato idem protulit, perspicuitatis potissimum inopia commotus, discrepantiis nonnullis elocutionis, consensu quodam dictionis, qui inter XXX. et XIV. et XXVII. exstaret. Sed eius argumentorum unam partem reiecit A: ni. G. 1888 p. 213, alteram non minus red-Disitiam by Coral
108쪽
De orationum quae inter Lysiacas feruntur XIV. et XV. authentia. 107
argui posse apprime confido, praesertim cum Sehultetius indea p. 37 diligentissima disquisitione usum dicendi huius auetoris convenire cum Lysiaco ostenderit. Quam ob rem authentiam teneo, quamquam eam extra Omnem dubitationem non positam
o r. XXXI. Lysiae non esse primus, nisi fallor, Sch: .LI. p. 372 autumavit propter annominationum, antithetorum, locorum communium cumulationem. Quam dissimilitudinem generis dicendi multis aliis exemplis confirmavit F: in ed. III p. 61. Singula denique attulit Wagner: de ins ap. Or. ait. p. 4 F. P. 3l3, qui idcirco facit cum Sch'. Atque revera hoc discrimen tam manifestum est, ut omnes, qui Orationem Lysiae vindicant sF:li., Fu: I p. l3l, B: p. 48b, Hugsius de L. c. Phil. or. cs. F: phil. Anz. II p. 290)ὶ id uno testentur ore. Perquam autem haesito, num ei recte saeiant, qui hanc discrepantiam ethopoeia, satis praeclara scilicet hac in oratione, excusare aut sicut Fra: p. 231 sqq. , eo removere studeaut, ut interpolatoris manu non ita pauca irrepsi8se sumant. Nam notanda sunt praeter elocutionem duo, quae ad rem spectant: neque id foedus, quo pace a. 403 sacta exsule8 revocabantur, neque Solonis legem, qua unusquisque tumultu exorto alicuius partes sequi iubebatur, uno verbo commemorari. Interpretes etiam id explanare conati sunt; illud Luebbertus de amn. a. 403 ab Ath. deor. p. 9l, hoc Luederatus II. XCVII p. 54 adnuente Fu': ll. Verum scrupulos mihi non potuerunt evellere. Ut igitur quid sentiam, paucis dicam, istuc potius me inclinare confiteor, ut or. XXXI. suppositam esse credam. Velim autem inveniatur is, qui in eius elocutionem, inventionem, dispositionem quam accuratissime inquirat et utrum suspicio iusta sit necne, exponati Multo enim magis id mihi in rem esse videtur quam ingenii acumine ita abuti, ut quam plurimas orationes nihil esse nisi epitomas demonstrare tentetur. Disiligoo by Corale
109쪽
QUAE IN TABULA ARGUMENTI SATIS INDICATA SUNT, EA HOC LOCO REPETERE NOLUI.
adiectiva verbaelia 56- Personaliter dieta 41 attractio pron. relativi 38 allocutionis formulae 31 sq. l02 sq.
noristus incohativus ib- momicus 44bieomposita 2b sq. codicum memoria 4 sq. l2. 25. 33. 52 compensatio peccatorum Ss composita et simplicia promiscue usurpantur bbconstructionis commutatio b8Dionrsius II alicarn. 8. 82. SI discrepant genera dicendi LIsiae et scriptorum b7 sqq. 63 sq. 69. 80. 86. 92. 94 sqq. - scriptorum inter se 58 sq. 64. 8 l.
enumerationis formas 43 hixtus 3 impersectum de conatu 16- Pro aoristo 30 infinitivus intentionis 22- c. Rrticulo coniunctus 31
infinitivo excipitur enuntiatum ab ως Incipiens 30 infinitivi praes. et stor. sibi respou dent 30- duo tresve sese excipiunt 30 iurandi formulas 102 ius talionis 87 Lysiae or. XI v. deuterologia loor. XV. tritologia I
participia absoluta 14 sq. 30. 50 sq. - duo ad unum verbum referenda 3I- quomodo collocentur 65 sq. pluralis pro singulari numero 35 probabile ex vita 88
τοπος ἐκ του μαλλον καὶ viro ν 92 transeundi formulas sibverba propria 35. b3 sq. - quaedam quotiens in orationiblia XII. et XIII. usurpentur 60