장음표시 사용
141쪽
141 teros satrapas auctoritatem. Et quamquam ab Herodoto ne verbo quidem maiorem Artaphrenis potestatem significatam esse concedere debent, primum rem eo demonstrari putant, quod Artaphreni Sardibus obsesso omnes undique auxilio veniunt. At in aperto est neque eget demonstratione, si cui administratio belli tradita est velut Daurisi Hymeae Otani, ei illuc maxime Succurrendum esse ubi bellum infertur. ) Dein quod Iones bet Ii initio Sardis et Artaphrenem unum petunt, inde lacile explicatur, quod Sardes eaput regionis quasi domicilium erat dominationis Persicae atque hoc loco facillimus Ionibus per viam regiam patebat aditus Epheso ex soco seditionis proficiscentibus. Denique cur Aristagoras Atheniensium legati Hippias ) unum Artaphrenem adierint, in Aristagora ex ipsius verbis elucet, in ceteris rei natura serebat, si quid a rege adipisci vellent, ut fratrem regis paene sibi vicinum non
Restat igitur unus locus, quo maior quaedam Artaphreni potestas adscribi videtur, in oratione Aristagorae ad exules Naxios habita. δ) Sed quoniam verba illa non ab omni parte vera esse ex aliis Herodoti locis apparet ), omnino cavendum est, ne nimium credatur iactationibus miseri hominis, qui omnia polliceri, nihil praestare solebat. δ) Sane de militari quodam imperio Artaphrenis ex verbis geriptoris nihil colligi potest. Immo vero si quod bellum exardescit, Artaphrenes ei non interest, sed ut Naxiae expeditioni Megabatem praeficit, ita Ionum seditionem non prius Opprimendam suscipit quam proprio regis decreto dux nominatus est.') Ducis igitur munus1ὶ es. narrationem Herodoti V 99-101.2ὶ do Aristagora Her. V 31. de legatis Ath. v 73. 96. de Hippia V 96 33 Her. V 30.4ὶ Otanem στρατπον των παραθαλασσίων fuisse vidimus. Nullo autem loco eum Artaphreni subditum fuisse discimus. 5, Vide quae de Aristagora leguntur, cum Spartae Cleomenem conis venisset Her. V 49, eius mendacia si res poscebat c. 50, promissa im
6 Her. V 32. Idem si in Aryando recurrit, qui ducem expeditionis Barcensis nominat Maraphium IV 167, casui vix tribuere licet. Ceterum
142쪽
ab Artaphrene abiudicandum videtur; dubitari potest de auctoritate illa qua ceteris praecellit satrapis, unde profluxerit.
Perpensis tamen argumentis, quae utrimque asseruntur - loco nimirum Herodoteo propter Aristagorae iactationem suspeeto et quod nusquam scriptor commemorat illam si vere erat maiorem potestatem') - his igitur perpensis ad eam deferor sententiam quam Posseldi profitetur, auctoritatem Artaphrenis non maiore munere niti diserte ei tradito, sed rei natura siquidem regis frater erat.
Apparet igitur primis regni Persici temporibus bene dis
tinguendum esse inter duces et satrapas. Duces erant Magares
Dauriges Hymeas, Satrapa Artaphrenes; et singulari causa jsactum est, ut hic per tempus aliquod postea etiam belli praefectura fungeretur. Idem discrimen post seditionem Ionicam invenitur. Vere enim anni 492 dimissis ceteris ducibus - do satrapis nihil dicitur - Mardonius eum magna parte regii exercitus ad mare descendit, ut solus totum bellum administret. ) Primum hoc loco carani munus occurrit, de quo
cum Dunckero VII, 34 not. summum in expeditione Naxia imperatorem Megabaten fuisse censeo. Narratio tamen illa Herodoti si non vora. at bene inventa est novumque iactationis Aristagoreae exemplum adfert. Do Artaphrene duce nominato cs. Her. V 123.lὶ Recte Posseldtius p. 73 dixit Herodotum non tacero potuisse de maiore illo si erat munere cum verba V 25 scriberet. 23 morte scilieet Daurisis et Hymeae.
33 Herod. VI 43. αμα δῶ τιο ειρε τῶν ei Loν καταλελυμνων στρατηγωνέου βασιλέος, Μαρδονιος ὁ Γωβρύεω κατέβαινa ἐπὶ λάλασσαν στρατον πολλλε μεν κάρτα πεζον αμα ἀγόμενος. πολλὸν δἐ και ναυτικον et paulo infra τώς rae τυραννους των 'Iάνων καταπαύσας παντας o Μαρδονιος δ μοκρατίας κατίστα ἐῶ τας πολιM. Recte Posset di sola praefectura se
abdicasse Artaphrenem ex verbis illis concludit. Satrapia quoque eum privatum esse mera est coniectura Κrumbholgii p. 2b, quas eo nititur, quod summum quoque militare imperium penes Artaphrenem fuisse sibi persuasit v. d. Unde Curtii de controversia quadam inter regem et Arta- phrenem orta narratio desumpta sit, nescio. Curtius, Griech. Gesch. I , 618. - Ceterum carani nomen ab Herodoto Mardonio non datur, potestas
143쪽
infra dicendam erit. Cuius muneris ex auctoritate Mardonius Iones a tyrannis liberat: provinciae eum praefuisse nusquam dieit Herodotus. Τ) Duobus annis post, cum Mardonius rem male gesserit, iterum dividitur imperium militare inter Datinet Artaphrenem, qui Graeciae bellum inserunt. Satrapas eos fuisse ne verbo quidem indicatur. ) Neque aliter res se habet in Hydarne, qui intra annos 490 et 48u dux est maris ace larum, in Tigrano Mardonte aliis Persarum ducibus, qui post Xerxis cladem bellum in Asia gerunt, semper στρατ ποὶ ab
Herodoto, nu8quam σπιραπαι vel υπαρχοι vocantur. , Quae secuntur regni Ρeraici tempora minus nota sunt,
quam ut certi aliquid statuere liceat: certiora autem rursus omnia sunt inde ab anno 413 a Thucydide octavo libro enarrata. Hoc igitur anno belli imperium in tota Asia minore habuit Tissaphernes, quem eundem satrapam suisse docent verba Thucydidis et Ctesiae. ) Sic in uno homine coniunguntur munera antea diu separata primumque id factum est,
ii Hoe fatetur etiam Krumbhola p. 26.
καὶ εἶ έσκευασμένον. . . Artaphrenem pariter atque patrem satraptae Lydiae praefuisse Krumbh. dieit p. 30. Et quid Datis 3 Coniectura inde nascitur, quod anno 492 Artaphrenem patrem Satrapia spoliatum rege opinatur et quod Artaphrenes 480 Lydorum copiis in exercitu Xerxis praeest Her. VII 74. De hoc argumento quod nullum est cf. infra. 3, do Hrdarne Her. VII l35. o δἐ 'Tδαρνης νω μἐν γενει Πέρσγ, στ ρατην os δῶ τῶν παραθαλἈσσίων ἄνδρῶν ταν ἐν τῆ MI . Inde quod Hydamis munus eodem nomine significatur, quo Otanis V 25. Krumbh. p. 24 hunc quoque Dasulii satrapam fuisse credit. Error igitur etiam hoc loco errorem progenuit. - de Tigrane aliisque ei. Her. IX 96. ii 2. 4, Hoc inde elucet. quod rex ab eo tributa postulat Thuc. VIII b, 4. Erat στρατηρος τῶν κατω. cs ibid. Aecuratius rem tradit Ctesias apud Photium - D. 52 iuueti. . Secundum eum Tissaphernes eum duobus Eliis dux electus erat contra Pissuthnem, qui defecerat. Pissust ne capto Tissaphernes Lydiam aecepit. Postea igitur solus στρατηγος ταν κοτω videtur
144쪽
quod postea sere in consuetudinem regis abiit, ut curam belli non duci proprie nominato, Sed satrapae cuidam committeret. De Cyro res notior est, quam ut demonstrari opus sit, etiam ex iis qui Cyro deinceps in praesectura belli succedunt, Tissaphernes Tithraustes Tiribazus et Pharnabazus Struthas Τiri bagus iterum et Orontas, nonnullos velut Tissaphernem Pharnabagum et fortasse Tithraustem et Orontam ) satrapas suisse probare licet. Tamen hanc consuetudinem Semper observatame88e ne quis credat, Pharnabagi verba impediunt, quibus apud Xenophontem Agesilao respondet. - Et satis memorabile est numquam haec duo munera in eodem homine a scriptoribus confundi, sed semper accurate distingui. Diserte hoe facit Xenophon eum Cyri minoris potestatem delineat, j sed ne posterioribus quidem temporibus lacile quis invenitur satrapa extra suam provinciam belligerans, cui non proprio regis decreto imperium militare traditum sit. ) Pluribus etiam locis
p. 62 ex Xeu. heli. III 4, 26 collegit. - Strutham satrapam suisse sΚrumbh. p. 64 et 663 nulla alia re indicatur uisi verbis Ilarpocrationis s. v. Στρούθας et Suidae s. v. 2 ρουθας, vetat autem gravissimum Theopompi testimonium D. lil sFH G. I), ex quo tunc Autophradates Lydiae praesuit. Theopompi auctoritatem frustra debilitare studet Erumbh. p. 66. - De Oronta res admodum dubia est. Exstant nummi Ulaaomenii et Lampsaceni, quibus nomen OPONTA impres8um est, Sed incertum manet, utrum Orontas ille, qui cum aliis a rege defecit, postea vero proditis seditiovis sociis in gratiam regis rediit, nummos incuderiti postquam Satrapia orae maritimae donatus est ut vult Droysen fit. in Salleti Zinchr. f. Numismatili II, 3l2 - an ille de quo sermo est Orontas intellegendus sit
qui Tiribaeto per dolum remoto imperium belli Cyprii accepit Diod. XV
31 Xen. anab. I 1, 2. I b, T. 4ὶ E re videtur hoc loco eos enumerare qui post Tissaphernis mortem imperium militMe gerebant in Asia cis Halyn sita. Ex his satrapae fuerunt et regis decreto duces nominati Tithraustes cs. not. l, Pharnabazus Xen. hist. graec. IV I, 37 coli. IV 3, 11, Autophradates Lydiae praefectus, qui primum bello Cyprio praefuit Theop. D. ill una cum II e
145쪽
duces et Satrapae aperte separantur. ) Elucet igitur per se imperium non coniunctum suisse cum munere satrapae, sed proprio semper regis decreto opus suisse, si uni eidemque utrumque munus deserendum esset. Haec Omnia enarrare necesse erat, ut haberet quo niteretur disputatio: nunc revertendum erit ad quaestionem primariam quaenam fuerit satraparum potestas. Id autem ex iis intellegitur quae antecedunt, plane separandum esse ducis munus a munere satrapae. Duces igitur si erant, quos rex bello cuidam praefecerat et parte regii exercitus instruxerat ad belli negotia conficienda. in Numerus eorum non constabat, modo tre8 modo duo commemorantur, modo unus; qui si tota quadam regni parte velut in Asia bellum administrabat, carani nomine ap-tomno - quem facit. Autophr. omittit Diod. XIV 98, 3 - dein contra seditiosos dux nominatus est iiussu regis bellum gessit Nep. Dat. 2, ij, tertium contra Datamem missus est ibid. c. 7, l; Hecatomnus Cariae dynastes a rege curam belli Cyprii aecepit Diod. XIV 98, 3; Idrieus, qui ex regis voluntate alterum bellum Cyprium administravit Diod. XVI 42, 6; Mentor satrapa secundum Diod. XVI 52, 2i contra seditiosos a rege mittitur Diod. XVI b0, 7. 52, 2, satrapae denique, qui iussu regis Perintho auxiliantur Diod. XVII b, 2. - Duces solum fuisse videntur Tiribagus Xen. hist. Graec. IV 8, 11 et Diod. XV 2. S truthas Xen. hist. Gr. Iv 8, 17, Oron lasDiod. XV 2 sed cf. p. 144 not. I . Artaba Eus XV 91, 2. Memnon Arr. Rnab. I 23. l. Diod. XvII 23, 6. Hunc Thraciae satrapam fuisse Sintenis aliique ex Arr. m. I 17, 8 cl. I 2b, 3 concludunt. Iniuria ut videtur: primum enim num Thracia tunc Persis subdita fuerit, dubium est Arr. an. VII 9, 3 coli. II l4,b. Dein ex verbis Arr. I 2b, 3 apparet Thracicam expeditionem factam esse antequam Calas Phrygiam acciperet I 17, l. Illam autem ιπὸ et ἐν χωραν του Μέμνωνος impetum Calas secit cum iam satrapa esset I II, 8. Xάιγα igitur Memnonis privata erat.
ii Diod. XVI 41, 2. XVII 18, 2. Arr. I 12, 8. 16, 3. 2 Partem regii exereitus, qui numquam dimittebatur scf. Duncker G. d. A. IV, b653 acceperant Magares Her. I lbr et ab hoc Harpagus: Otanes Her. III 141 Pharnaspis f.; Megabaetus Iu 143 foetoginta miliai cui successerat Otanes, Sisamuis filius Her. V 2b. Novum exercitum rex tradit Mardonio VI 43, Dati et Artaphrent VI 94 et 9b, Megabygo Thuc. Ι109, 3, Tissapherni Xen. hist. graec. III 4, 6. li - Ages. I 11 - 13. Ab hoc fortasse Tithraustes exercitum sumpsit, cum descenderet Xen. heli. III 4, 25. Postea Tiribazo et Orontae traditur Diod. XV 2.
146쪽
pellabatur. ὶ Quae ad sustinendum exercitum opus erant cibaria stipendia alia, Satrapae vicinarum regionum ducibus praestare iubebantur. Ius paciscendi ducibus non suisse
Contra satrapis ab initio nihil mandatum erat nisi civilis quam dicunt administratio. Cuius maxima pars tributorum erat exactio, in qua quanta calliditate versati sint satrapae, testis est alterum caput libri Aristotelici, qui Oeconomicus inscribitur. Redituum autem, quos collegerant, alteram partem regi tradebant, altera ipsis obveniebat, ex qua praesidiis urbium et provinciae victus et stipendia praebenda Simulque aula Ratrapae, aedilicia publica, viae, cetera quae opus fuerunt Sustentanda erant. Militare imperium cum satrapia non coniunctum erat, nam quae Saepius ab iis gerebatur praefectura belli non ex ipsa satrapiae natura profluxit, sed cumulatione quam dicunt officiorum satrapae tradita est; praesidiorum autem et custodiarum imperium ab initio penes alios suit, ut docet Xenophontis testimonium. Attamen in hac re aliquid mutatum esse videtur. Paulatim enim factum est, ut satrapae illis praesi-1ὶ Tres nominantur in Asia Her. v 116, contra Pisauthnem Ctes. c. 52 M ueller), contra Aegyptum bis Isocr. paneg. 140 Diod. XVI 47. Duobua imperium traditur contra Iones Her. V l23, Athenienses VI 94. 9b, postea plerumque sic. ut alter rei navali. alter terrestribus copiis praesit cf. Pharnabazum et Tiribazum Xen. hall. IV 3. II et IV 8, 1l, Hecatomnum et Autophradatem Theop. D. lit, Tiribaetum et Orontam Diod. Xu 2, l, Autophradatem et Maussollum Xen. Ages. II 26. - Singuli pasSim commemorantur duces, ex quibus carani fuisse videntur Mardonius, Tissaphernes bis, CFrus, Tithraustes, Tiribaetus, Struthas, Orontas spost Tirib. remotum, Μentor, Memnon laed is postea demum cf. Arr. I 20, 3 cum I 12, 8 .2ὶ Compluribus locis epistula regis commemoratur duci data, qua satrapste duci oboedire iubentur quod nunc fere 'Accreditivo ' dicitur , cf. de Tithrauste Diod. XIV 80, 7 eum Polyaen. VII 16, 1, de Memnonis Diod. XVII 23, 6. Item regia epistula invenitur Diod. XVI 42, 6. XVI 75, 2. - Sic Pharnabagus subditus est Cyro Xen. hist. Gr. Ι 4, 5 et Tissapherni III 2, I 3 cf. ipsius verba IV I, 37 et III 1, 13 ubi ceteroquin non intelleges, cur Phrygiae minoris satrapa Pisidis hellum intulerit. Eodem muneris iure Hecatomnus ex ceteris provinciis copias colligit Diod. XIV 98, 2. et satrapae ducibus frumentum suppeditant. XVI 4l, 5.
147쪽
diorum praesectis auctoritate praecellerent, unde explicandum est quod compluribus locis satrapa velut dux commemoratur, ubi sermo est de bello intra fines provinciae gesto. ) Monendum autem est hanc Xenophontis aetate nondum regulam suisse, quia sic non intellegitur cur Xenophon diserimen illud statuerit, neque Alexandri temporibus hanc diversitatem primariam plane evanuisse, quia ab Alexandro in quibusdam provinciis retenta est. )Quae si recte disputata sunt, certo landamento caret
Krumbholesi sententia, qui id maxime egit, ut ducibus, qui
apud scriptores Graeeos commemorantur, satrapias qua8dam tribuereti Quod si prioribus regni temporibus nunquam factum esse vidimus, ne credamus viro docto citius quam verius asserenti omnes, qui in exercitu Xerxis duces fuerint, gatrapas quoque habendos esse. Nec si demonstratum est posterioribus temporibus illam munerum cumulationem proprio semper regis decreto ortam esse, guam cuique imperatori satrapiam tribuere licebit, nisi tale quod regis decretum exstat. Omnino autem verisimile non est, provincias tam saepe dominos mutas8el 3 Primum quantum scio Pharnabaeti exemplum est, qui 4ll et 410 Lacedaemonios adiuvit Xen. hist. Gr. I 1, i 4 cf. III 2, 13. Aliis oceasIonibus copiis suis non ipse praeest Xen. anab. VI 5, T. Adde quod Mania in Aeolide bellum gerit Xen. hist. Gr. III l. l0. Sic Belos3s Syriae et Naraeus Ciliciae satrapa Phoenicum urbes in provinciis suis sitas subigere student Diod. XVI 42, 1. Ultimis regni temporibus saepius satrapae copiis Praesunt, commemorantur in pugna apud Granicum facta, ubi eandem quam duces auctoritatem habent in consilio militari Arr. I l2, 8 cf. II11, 8. VII 10, 7, in proelio Issico Arr. II li, 8. Diod. XVII 33, 5. 36, 4. 23 Sic in Lydia custodia urbis tributorum exactio exercitus praefectura Pausaniae Niciae Mandro datur Arr. an. I 17, 7; in Susiana Nazari Abulitae Archelao III 16, 9. in Babylonia Magaeo Asclepiodoro Apollodoro III 16, 4. In aliis provinciis dux solum exercitus et satrapa distinguuntur, ut in Caria I 23. 6, Parthyaea III 25, 2 et Hiis.
3 Quaerere licet, quisnam rex, cum gravissimum bellum initurus est, omnibus provinciis novos administratores praeficere velit. Ceterum ex tam multis copiarum ducibus unus est, quem satrapam fuisse ex Her. VII et constat, Achaemenes VII 97. Quamquam secundum Krumbh. p. 30 idem de compluribus aliis suspicari licet, sed eur liceat, sane non dicit. 10.
148쪽
qnam tabula Krnmbholgiana vult. Nam si re vera satrapae erant tamquam reguli - et luisse videntur secundum Xenophontis in Cyrupaedia verba frequens dominorum mutatio admodum debilitare debebat provincias. Immo contrarium factum est; complures enim satrapias constat per nonnullas hominum aetates ab eiusdem familiae viris administratas suisse. 3 Ex tabula igitur satraparum, quam Krumbholgius adiecit,
nomina nonnulla removeantur necesse est. Neque hoc admirationem movere debet. Quae enim scripta Veterum regni Persici institutiones descripserunt, ea praeter Cyrupaediam omnia aetatem non tulere. Qui vero nunc exstant ScriptoreS
Herodotus Thucydides Xenophon Ephorus sapud Diodorum
res Persicas ut cum Graecorum quam describunt historia coniunctae sunt, ita tantum commemorant. Sic fit, ut de iis quae
IJ Cyrup. VIII 6, 10 14.23 Hoc de Syria valet, nisi forte iidem erant Belesys ille, de quo dicit Xenophon anab. I 4, 11 et is qui quinquaginta annis post eiusdem
satrapiae praesectus erat Diod. XVI 42. l. - Nota est res de Phrygia minore, quae a viris ex Pharnacis familia ortis administrabatur. Stemma eprum sic sere constituitur. Pharnaces I. Thuc. I 129, 1 Pharnabaetus I. Artabazus iqui Dascylium
Thuc. II 67, 1 aecipit Thuc. I 129, i Pharnaces II, Dascylti
satrapa cs. Κrumbh. p. 34 Pharnabaetus II. x scf. Thuc. VIII 58, 1 notissimus ille satrapa Utrum etiam ii, qui Phrygiae postea praesunt, Ariobarzanes Arta-haetus, eiusdem familiae fuerint, incertum est. Sed cf. Noeldehe, Goeti gel. Angeigen 1884 p. 294 sq. - Etiam Lydia his adiungenda erit, si fides Kruegero, qui Dion7s. Historiogr. p. 352 not. ii. Pissuthnem Artaphrsenis nepotem fuisse affirmat. - Cariam omitto, quod IIecatomni stirpis dominatio regiae potestati similis est. - Ceterum ex hac re sacile explicatur quomodo factum sit, ut Satrapae praefectos praesidiorum paulatim auctoritate superarent. Fortasse non casui tribuendum est, quod prima eius rei indicia in provincia Pharnacidarum apparent cf. p. 147 not. i.
149쪽
De rebus Priene lum.1 9 ad bellum pertinent, multo plura tradantur quam de civili
regni administratione. His sere perpensis paulo insta novam Ratraparum tabulam addere conatus sum. Recte enim tune demum de hac re iudieabitur, si antea satrapiarum quae eis Halyn sitae erant, numerus constitutus erit et ambitus. i)Sardibus captis eum anno 546 omne Lydorum regnum Persarum dicioni esset subiectum, duas Cyrus cis Halyn constituit satrapias, alteram Das litidem, quae Phrygiam maiorem minoremque et Paphlagoniam videtur complexa esse, alteram Sardianam, cui cetera pars Asiae occidentalis addicta erat.
Nam quod Herodotus de Oroeta Sardium satrapa, qui totum Croesi imperium iterum coniunxit, III e. l27 dicit εἶχε δὲ
scriptor ex suae ipsius aetatis consuetudine locutus est, qua tres iam ex8tabant illae cis Halyn satrapiae. Ceterum ipse Herodotus ante Darei divisionem duas tantum provincias distinguit Ionicasque urbes et oram maritimam Sardianae adnumerat. 3 Quod si statuitur, neque cum Sisinio Posseldtioque putare necesse est Oroetam vi Ionia potitum e88e, de qua re nihil traditur, neque cum Baehrio Dunckero Κrumbholgio utramque ei provinciam a Cyro esse commi88am. )lὶ cf. Beeren, Ideeen I 18i sqq, qui in hac re minus feliciter versatus est, et po8t eum maxime Posseidi P. 50 sqq. p. 65 sqq. et Krumbhola p. b4 sqq., qui de posteriore provinciarum statu diligenter, uti solet, plurimaeollegit.
2, Herod. III 120. Mitrobates Oroetae haec exprobrat Σῖ γὰρ ἐν
προς-τησαo; Samus igitur e regione terrae erat, quae ad Oroetae provinciam pertinebat. At Lydia satrapia omnino Herodoti aetate mare non attigit. 3ὶ Stela ad Her. III 122. νομος 'Iωνικος, in dessen Besita siehinoetes damias Echon gegetat haben musa. Posseldi p. 68 not. 3l2, qui alio loco p. 69 proxime abest a vera sententia. - Baehr ad Her. III 127.
Duncker IV 469. Mumbholg p. 18 infra. Postea eum gaudio vidi eandem sententiam atque mihi probari Eduardo Meyer viro doctissimo G. d. Alt. I 503 sin., qui breviter quid sentiat, significat, nescio an iisdem rationibus
150쪽
Post mortem vero Oroetae ) nova provinciarum distributione saeta tres cis Halyn Dareus inglituit satrapias, quarum fines accurate ab Herodoto describuntur, Das litidem Sardianam Ionicam. Ex quibus Sardianam et Ionicam statim ab uno 8atrapa Artaphrene administratas esse qui putant, in regi prudentissimo id sane imputant , ut quod modo sapientissime instituisset, id statim ipse inane reddiderit. Nititur autem, ut Supra p. 14l ostendere studui, illa sententia uno tantum loco Herodoti, qui propter iactationis Aristagoreae suspicionem satis dubius videtur esse. ) Sed utrum revera Artaphrenes regis vlearius idemque Ioniae et Lydiae satrapa suerit, nunc in medio relinquo: gravius est, id quod probari posse spero, ne tum quidem provincias coniunctim administratas esse credi oportere. Quid omnino sibi volebat illa satrapiarum divisionisi hoc, ut singulae provinciae et lacilius et melius administrarentur et sua cuique esset tributorum pars γ Per se igitur verisimile est viros illos, qui a rege complures provincias acceperunt, ita tantum illarum satrapis fuisse praepositos, ut in ipsa territorii administratione nihil sere mutaretur, Ratrapa autem non tam regi ipsi quam regis vicario oboediret. Et quamquam tale quid magis suspicari licet quam demonstrare, restant pauca tamen, quae rem ita fuisse indicent. Cyrus enim a Xenophonte satrapa vocatur Lydiae Phrygiae Cappadociae. At extrema anabasis paragrapho satrapae harum regionum commemorantur Animas Artacamas Mithridates, quibus ex Diodoro Tamon addere licet Ioniae, quae tunc Cyril Fortasse non solum post, sed etiam propter Oroetae desectionem Sardiana provincia divisa est. Haec enim maxime causa suisse videtur, cur postea in locum magnarum Darei satrapiarum minores succederent. Posseldi p. 70 et not 3l9, qui confert Nicolai, Politik d. Tissaphernes Progr. Bernburgense 1863 p. 5 sq. Hoc impugnatur, non refutatur a Mumb-holaio p. 22, nam quod contra adfert, Ioniam et Lydiam numquam separatas fuisse, id demonstrare debebat.