장음표시 사용
201쪽
pediense. Qui cum Graecis civitatibus minimo faveret, tamen
Prienenses satis benevole tractasse videtur. Exstat enim adhuc decretum . quo corona aurea et divini honores in regem conseruntur, quia urbem miS80 exercitu conservavit et contra
Magnetum ceterorumque qui Maeandri planitiem incolebant, impetus defendit. Neque minus servata est regis epi8tula, qua Prienensibus ob honores sibi decretos gratias agit eo8que propter egregiam fidem saepius erga se demonstratam collaudat. i) De aetate titulorum dubitari potest. Et Hicksius utrumque adnitimos Lysimachi annos referri iubet, quod milites illos, a quibus Magnetes adiutos esse rex ipse testatur, Seleuci suisse eenset anno 282 ad decertandum appropinquantis et ducem exercitus Lysimachei, e cuius nomine litterae solae super.
sunt, Sosthenem intellegit, ) qui anno 27s Macedoniam a Gallis defendit. ' Certa haec esse ne Hichsius quidem putabit, Sane apparet potuisse haec etiam fieri, cum Demetrius e Macedonia profugug in Asiam pervenit et ab Agathocle, Lysimachi filio,
Seleueo se dedero coactus est. εὶ Milites vero illi mercennarii sortasse erant post proelium Ipsense a nemine conducti, qui occasionem praedae faciendae non praetermiserunt. Sed satis coniecturarum, quibus ros ad liquidum perduei nequit; unum restat quod in Lysimachi tempora incidit, arbitrium regi commissum in antiqua illa lite Samiorum et Prienensium. Initia huius controversiae supra capite altero p. 126 Sq. deseribere conatus Sum: Alexandro quoquo et Antigono rem diiudicandam traditam esse etsi demonstrari nequit, tamen veri est simile. δ) Condicio autem tunc ea fuisse videtur, ut Bav
202쪽
Thomas Lens haunetum agrum tenerent Samii, Prienenses Carium et Dryu88am. i)Sub finem vero imperii Lysimachei, anno si recte supra Hieronis tyranni aetatem definivimus, sere 283 2, Prienenses benevolentia regis sortasse saepius experta steti Batine tum quoque sibi adsciscere constituerunt deque ea re adiere Lysimachum. ) Tunc inter Prienensium et Samiorum legatos res coram rege disceptata est et arbitrii, quod tunc Lysimachus tulit, documentum magna ex parte Servatum est, epi8tula regia ad Samios data. δ)Sed quoniam periit finis decreti, quo suam arbiter aperuit sententiam, admodum ambigitur inter viros doctos, quanam ratione Lysimachus controvere iam composuerit. Et Bouckhio, qui S miis regem savisse censet, Hichsius maxime obloquitur, qui terram Prienensibus adiudicatam esse existimat. At ex ipsis Rhodiorum decreti verbis apparet Prienensium inde ab hoc tempore Carium et terram castello circumiacentem fuisse sola: neque enim si tunc etiam Batinetum accepissent, hoe in causa urbis suae dicenda omisissent Prienensium legati. Et idem, nisi fallor, dOeet epistulae Lysimacheae initium, quo reX qu
13 Illud demonstratur initio epistulae Lysimacheae apud Hicks. 152.
10 ἐπειδὴ παρῆσαν os τε παρ' et μῶ ν πρεσβεις ἔ κ αὶ οἱ παρὰ τῶν Πριηνέωναναγκαῖον ἰν διακουσαι α λεγεται γ π αρ' a lκατέρων. Hoc ipsi Prienenses demonstrant IMB. 403, 65 8qq. , quorum argumenta probantur a Rhodiisvs. 125 sqq. 2 Prienenses revocasso controversiam diu sedatam inde apparet, quod legati eorum prius ad regem venerunt quam Samiorum, qui postea demum ut res disceptaretur arcessiti sunt. cf. Hiclis. 152 vs. 4 et S. 3ὶ CIO. 2256 - Hic ks. 152. Minoris momenti sunt variae lectiones,
quas Roelii attulit in Schedis epigraph. l876 p. 7.
203쪽
dammodo se excusare studet, quod omnino arbitrium susceperit, eum luce esset clarius alterum litigantium in iure esse. Sie enim arbiter non eum alloquitur, quem re de qua agitur privare vult arbitrio suo, sed eum, quem in iure esse ipse pedi suasum habet. Denique si regis sententia Samiis infesta fuisset, vix eam publice incidendam curavissent. Tunc igitur Lysimachus Samiis Battinetum, Carium et Dryussam Prienensibus assignavit et utrique in sententia quam rex tulerat aequievere. Proelio Corupediensi Seleucidarum in Asia constituta est dominatio, sed ne tum quidem urbibus statim libertatem redditam esse supra p. ITTSq. Vidimus. De Prienensibus autem unum constat, urbem ab Antiocho in servitutem redactam, sed paulo post civis cuiusdam merito liberatam esse. Rex enim An. tiochu8 - sic narrat auctor nescio quis apud Sextum Empiri- eum i) - capta Priene cum in convivio esset Sostratum sali torem Prienensem 'libertatem' saltare iussit. Sed respondit vir patriae amantissimus nou decere Se libertatem saltare, dum ipsa patria servitute premeretur. Qua re commotus reX Prienensibus libertatem concessit. Haec fere Sextus Empiricus: regem vero Antiochum Sotera intellegendum esse collato loco quodam Athenaei evicit Droysen ) idemque recte expugnationem urbis ultimis Antiochi annis laetam esse censuit, quibus
Gallorum et Ptolemaei metu liberatus, quorum illos ipse clarissimo fugaverat proelio, hunc Antigoni apud Con victoria
summoverat), civitates Graecas Suo arbitrio tractare coepit. Sed felicem urbis statum, quem cives regis clementia adsecuti sunt, graves everterunt calamitates, καιροὶ δνσχερεὶς, ut
ait Rhodiorum decretum, sub regno Antiochi Dei 26l-246 .
Causa earum ignoratur, sed recta videtur Hichsii conieetura urbem a Ptolemaei ducibus esse expugnatam, qui altero bello Syriaco Ephesum Miletum Magnesiam Samum oecupavere. δὶ
204쪽
Statim tunc Samii qui usque ad id tempus privatas tantum
causas cum Prienen gibus egerant, publice per legatos controversiam moverunt de finibus, sed num res tunc ad arbitrum
delata sit vel quis arbiter ille luerit, nescitur. ) Paulo post sicut ceterae Ioniae urbes, ita etiam Priene bello Laodiceo implicata est, quo Ptolemaeus Euergetes a Laodice et Soleuco Callinico Berenices interfectoribus poenas repetivit. -) Urbes tune omnes Ioniae in Aegyptiorum fuisse dicione supra p. 180 vidimus; neque igitur mirum est, quod tune lis illa antiqua inter Samios et Prienenses praesecto cuidam Ptolemaei diiudicanda tradita est. Cuius ex nomine, quod in titulo Rhodiorum adfertur, solae litterae τiοχος supersunt. in Nomen autem τiοχος supplendum esse veri est simillimum solumque id dubitari potest, quis illo fuerit Antiochus. Ac Droysenus et Hielisius de primo stationis navalis praesecto cogitant, quam inde a temporibus alterius belli Syriaci Sami habebant reges Aegyptiorum. ) Sed quoniam de hoc praesecto aliunde nihil constat, mihi simplicius videtur Antiochum illum intellegere,
eui Ptolemaelis Euergetes cum ex Asia discederet, regionescis Taurum sitas vel Ciliciam tradidit. Utrum vero is An
Bellum ingens illud Euergetae intellegendum esse docet Hicvs IMB. VI, i p. 2b.
3, vs. 153 και παλιν ἴτε ἀνεφέρετο η κρίσει ἐπ' 'Aνγτωχ- τον υποβασιλεως Πτολεμαίου τεταγμένον la του παρορίζεσθαι τrr κωραν. ἡπio του φρονεί cri' ουθῶν εἰρηκότας ac. SRmios demonstrant Prienenses. Sic fere supplendum est.
205쪽
205tiochus Hierax fuerit Seleuci Callintei frater, an alius eiusdem
nominis, in medio relinquam. 3 Haec ultima sunt, quae in illo Rhodiorum decreto saepis-8ime laudato enarrantur, unde recte conclusit Hicksius non multo post, hoc est circa annum 240, ipsum Rhodiorum laetum esse arbitrium. Etiam tunc Samios querelam movi8Se e compluribus tituli locis intellegitur. ) Batineti enim possessione,
quam Lysimachus iis concesserat, non contenti Carium quoque et Dryussam sibi vindicare studebant. Contra nitebantur Prienenses, donec inter civitates convenit Rhodiorum rem committere arbitrio. Hi ex civium numero quinque elegerunt arbitros,
qui primum in templo Dionysi, quod Rhodi erat, dein in ipso
agro, de quo ambigebatur, tertium in templo Dianae Ephesiae,
ut in communi Ionum sacro, legatorum audivere Orationes. δ)In universum ab utrisque ea prolata Sunt, quae in cursu narrationis hic illic attigimus; gravissima vero Samiorum argumenta duo maxime erant, primum quod in partitione post bellum Meliacum facta Carium et Dryussa ipsis essent adiudicata, dein quod post proelium apud Quercum commi8Sum agrum iure Ρacis rursus occupassent. At illud salsum esse scriptorum auctoritate Prienenses evincunt, huic suo iure opponunt inde ab Hieronis tyranni temporibu8 et iam multo ante eum et Carium et Dryussam in sua fuisse dieione, idque ab ipsis Samiis probatum esse, qui nunquam usque ad illud tempus de possessione regionum illarum movissent controversias. ) Hoc haud dubie gravissimum visum est Rhodiorum arbitris eaque de rei, ΙIieronym. ad Daniel c. li p. 1l23 et Syriam quidem ipse iPtolemaeus Euergetes, obtinuit, Ciliciam autem amico suo Antiocho gubernandam tradidit et Xantippo alteri duci provincias trans Euphraten Sitas. Antiochum amicum fuisse Antiochum Ilieracem Niebuhr dicit, Vortrivio uber alte Gesch. III, 3bb, cui adsentitur Koepp, Rh. Mus. 39, 222 not.23 Velut inde quod Prienenses saepissime monent, nunc Primum ambigere Samios do Cario, vel indo quod nomen eorum prius adserturus. 8, denique quod Samii statum, qui tunc erat, evertero Student. 3, es praescripta decreti IMB. 403. 43 cf. vss. I 18-123 et 124-ibb.
206쪽
Prienensibus terram adiudicaverunt. Quo laeto duo confecerunt arbitrii documenta, quibus singula argumenta a litigantibus adlata et sententia ipsa cum terminorum constitutione perscripta erant, alterumque Samiorum dederunt prytanibus alterum magistratibus Prienensium. ) Prienenses autem cum sententiam Rhodiorum sibi laventem accepissent, eam Velut cetera documenta gravis8ima in parietibus templi Minervae incidendam curabant, supraScriptis quae tituli argumentum significarent verbis IIρι νέων και Σφιέων. -)Sed priusquam ad Romanorum in Asia dominationis tempora descendit narratio, breviter dicendum est de titulis quibusdam, qui etsi accuratam temporis descriptionem non admittunt, tamen ex litterarum forma vel ex natura argumenti recte saeculo ante Christum tertio ab Hieligio tribuuntur. Et ut similia coniungantur similibus, discordiae Prienensium et
Samiorum enarrationem sequantur documenta controversiae et
reconciliationis inter Miletum et Prienen lactae, quae duobus titulis servata sunt valde mutilis, sed ita ab Hicksio restitutis, ut de argumento vix dubitari possit. Quorum altero foedus continetur inter Milesios et Prienenses ictum. Variae in eo constitutae esse videntur res, de quibus tamen propter lacunas lapidis nihil conicero licet: unum servatur foederis praeseriptum de ratione, qua privatae tuter Prienenses et Milesios agendae sint cauSae, deque magi Stratibus, quibus causae illao diiudicandae tradantur. δ) Altera inscriptio regis vel dynastae cuiusdam est epistula, qua Milesii et Prienenses iubentur secundum terminos, quos iis constituerit Smyrnaeorum civitas, quam
2ὶ Frustula quaedam huius inscriptionis ediderunt Boeckhius CIO. 290b et Waddington Leb. Asie mineure svi 189-19l. 20b, qui ex fragmentis duo decreta restituenda putat: salso. ut ovincit Hicksius IMB. III. 2 p. 2 not. . Multo plura ipse Hicksius publici iuris secit idemque subtilissima simul et certissima ratione, quam ipse luculenter expOSuit t. l. p. 6 sq., tituli ordinem restituit. Quo iit. ut Boechhii et Waddingtonii do
hac re sententias nunc sicco foro pede transire liceat. 3 IMB. 414 vs. et περὶ δικι- ' κτώ. Hunc titulum altero posteriorem esse coniectura est Hicli sit, cui nihil obstare videtur.
207쪽
eelerrime terrae conficere divisionem. Regem illum Hielisinsintellegit Ptolemaeum Euergetam, quod si verum e8t, inter annos 247-222 titulus incisus sit oportet. Potest autem eodem iure cogitari de Seleuco Callinteo, cuius partes post bellum
Laodieeum rursus secutae sunt urbes Ionicae. Fortasse rex
cum ab utrisque rogatus esset, ut civitatem designaret, cui rei arbitrium traderetur, in populum Smyrnaeorum sibi amicissimum elegit. Quod si statuitur, titulus circa annum sere 240 insculptus est, cui non repugnat litterarum forma Rhodiorum decreti litteris satis similis. Neque enim assentiri possum Sonnio, qui Nil amovi igii vestigia secutus proconsulis esse litteras tituli affirmat. δ) Etsi enim forma litterae Π paulo insolentior
est, tamen eam a tertio saeculo abiudicare non debebat Son-Dius, nam contrarium probatur compluribus titulis, e quibus
Euergetae aetate incisum) attulisse satis habeo. Qua de causa ego formam litterao Π ex arbitrio lapicidae natam esse neque quicquam obstare putaverim, quominus ad Euergetae vel Seleuci tempora reseratur titulus. Porro ex forma litterarum Hichsius tertio ante Christum saeculo aliud vindicat Prienensium decretum, quo honor eOronae aureae consertur in Nymphonem Protarchi filium, quod bis a populo arci praesectus munere optime functus est. δὶ Nymphonem civem suisse et custodes mercennarios, etsi disertis nusquam dicitur verbis, tamen ex iis quae Hicksius de temporum illorum condicione uberius disputavit quaeque ipse supra p. 198 de custodia monui Prienensium, verisimile fit. Agmen claudant tituli nonnulli diversae, ut videtur, aetatis quamquam omnes tertii et alterius ante Christum saeculi in-1ὶ Quod saepius factum est. Exempla vide apud Sonnium, de arbitris externis, quos Graeci adhibuerunt ad lites et intestinas et perogrinas com-Ponendas, quaestiones epigraphicae Gott. l8S8 p. 7b n. i 32-l35. 23 Sonne p. l 9 n. 30. Wilamovitatum potius commotum fuisse puto singulari γέγραπφα numero . quem a regibus non usurpari Hichsius iam adnotavit p. 27 col. b. Excepto scilicet Alexandro, qui ut videtur singulari usus est. IMB. 400.33 Journ. of heli. Stud. IV, 237 sqq. cf. v, 60 Sq.
208쪽
cluduntur terminis, sed eiusdem argumenti. Res autem, de qua in omnibus agitur, haec est. Peregrina quaedam civitas, quae vel intestinis laborat discordiis vel causa quadam turbatur gravissima, per legatos iudiceA petit a Prienensibus, qui sive iudicio sive reconciliatione sedent civium animos graviter excitatos. i) Legatorum oratione audita Prienenses ex civium numero unum vel plures designant iudices et scribam eosque urbi, quae petiverat, auxilio mittunt. Negotio persecto iudices et scriba Prienen revertuntur. Non multo post peregrinae illius civitatis legatio advenit secum portans decretum, quo eXpoSitis iudicum scribaeque meritis primum collaudatur Prienensium res publica, quod optimos delegaverit viros, dein laudibus et honoribus esseruntur ipsi iudices et scriba, tertium rogantur Prienenses, ut decretum, quod adserunt legati, etiam apud se publice incidendum curent. Et statim fit Prienensium decretum, quo laudatur urbs illa peregrina, quod benevolentia usa sit erga rem publicam, dein iudices, quod patria dignos se praebuerint, tertium constituitur utrumque decretum in tabulas publicas esse reserendum. Quod si e fieri solet, ut in lapide perscribatur decretum urbis peregrinae praemissis paucis quae
argumentum tituli indicent e. g. το rectoa 'Eρυθραέων Teleco νδικασet ηι Κλεανδρω, vel το παρα γασέιον, dein subiciatur ipsum Prienensium decretum . Utrumque in una servatur inscriptione
ΙΗB. 420 - Sonne 94, posterius solum exstat IMB. 419 Sonne 78, prius solum ad nos pervenit IMB. 4l7, 418 - Sonno 125, 42I So. 7s, 422 So. 80, 423 - So. 134, 436 - SO.sb. Lata autem sunt decreta ab Alexandrinis Troadis 4 is
lica quadam urbe 422) et tribus aliis civitatibus, quarum nomina ignorantur 4l T. 423. 436). Unum ex his iudicem narrat a Prienensibus delegatum esse iussu regis Antiochi, quem Antiochum Deum 26l-246ὶ intellegit Hicksius. Ceterum quod tam saepo ab aliis civitatibus Prienenses arbitri electi sint, recte fortasse ab Hichsio inde explicatur, in quod exiguitasii Hare bene disponit Sonne p. 52.2ὶ es. Hiclis IMB. III, i p. 52 sq.
209쪽
209 simul et libera urbis condicio suspieionem amovit corrumpi pos8e eius sententiam, prout suaderet ipsius civitatis commodum vel metus domini cuiusdam potentissimi. Sed iam devenit historiae Prienensium descriptio ad illa tempora, quibus post proelium apud Magnesiam commissum Romanorum arbitrio res Asiae administratae sunt. Quid in illo decem legatorum et Cn. Manlii Volsonis procongulis con- Ventu, qui Apameae actus est, de Prienensibus constitutum sit, ignoratur: eoniicere licet urbem libertate donatam et sociis populi Romani adscriptam esse. i) Unum constat Apameae retractatam esse veterem illam Prienensium et Samiorum controversiam et arbitrium Rhodiorum tunc immutatum esse in lavorem Samiorum a Manlio fortasse pecuniis corrupto. )Sed alia multoque graviore calamitate triginta sere annis post Prienenses afflicti sunt, cuius causa haec erat. Ariarathes Philopator, Cappadocum rex, expulsus est ab Oropherne fratre, quem Demetrius adiuverat rex Syriae. δ) Orophernes autem eum omnibus se invisum es8e gentiret propter avaritiam, quadringenta talenta, ut haberet si sorte regno pelleretur aliquid subsidii, Prienensibus conservanda tradidit, in qui pecuniam intemplo Minervae deposuerunt. Facile autem ex his apparet Prienen tunc liberam suique suisse arbitrii. Paulo post Aria rathes Orophernem, qui iussu populi Romani socius suerat regni,
Ii de conventu Apameae habito cf. Liv. XXXVIII 39 Eis Polyb. XXI48 et Mommsen RG. I, Ibi sqq. 2ὶ es. Polyb. XXI 48, i. Hanc tamen rem ab ipso Manlio et decem legatis diiudicatam esso docet senatus consultum IMB. 405, I - CIO 2905 F - Lebas, Asie min. 195. Samiorum legati λογονῶ έπομαντο lκατα προ σγωπον προς--ε ις π ερὶ χ ιυραε καὶ Ooίων oπως ο σι καθως μα-sιὶς Μανδεος καὶ οἱ δέκα πρεσβευται διεtαξαν μετα τον Ἀντιοχειον πολερον πιέ. Inde quod Prienenses contra nituntur, apparet Manlii sententiam Samiis savisse. - Manlium corruptum fuisse e germone ipsius decreti, quo eius sententia antiquatur, conclusit Waddington ad n. 195.
Apto Bicksius comparat Pol. XXII 18 Llv. XXXVIII 4b. 3i es. Diod. XXXI 32 et 32h sDind. , Polyb. XXXII 24. 2b, Liv. perioch 47. - Iustin. XXXV l. 2. App. Syr. 47. - MOmmsen, RG. II, 55. 43 Diod. XXXI 32 1in., maximo autem Polyb. XXXIII 6.
210쪽
regno cedere coegit statimque legatos migit ad Prienenses, qui pecuniam publice a rege Cappadociae depositam nomine regis repeterent. in Sed Prienenses se Oropherne excepto ulli homini pecuniam reStituturos esse negaverunt. Quod cum comperisset rex Arariathes, una cum Attalo, qui iam diu eum Prienensibus agebat inimicitias, fines eorum vastavit urbemque ipsam acerrime oppugnavit, quoad in summum rei discrimen adducti Prienenses ad Rhodios mox ad Romanos confugerunt. ὶ Horum opera civitas cum regibus reconciliata esse videtur et Oropherni reddita est pecunia. Neque is civibus, qui egregiam ipsi fidem praestiterant, gratias referre neglexit. Statuam enim Minervae enormis magnitudinis, Sed non magna arte consectam tunc ab Oropherne dedicatam esse nunc demonstratur nummis regis, quos in pavimento statuae insertos invenit Clar-kius mereator Anglicus. ) Et si recte FurtWaengler gigantO- machiam, quae in Zophoro templi Prienensis insculpta erat, imitationem esse censet gigantomachiae Pergamenae celeberrimae, Zophorum quoque Orophernis donum fuisse statuere licet. ) Haec acta sunt sere anno 155. 'in Calamitates autem belli Cappadocii rursus secuta suntielicia urbis tempora. Neque multo post controversia quoque illa Samiorum et Prienensium fausto eventu compo8ita Ot.
Anno enim l3b cum res iterum coram senatu tractata e8t, Senatus Volsonis arbitrium delevit Rhodiorumque, quae Prieneu8i
43 De hac re NeWton, Numigm. Chron. NON Ser. XI p. l9. Ion. Aut. IV p. 25.5ὶ FurtWaengler, Archaeol. Zelig. XXXIX p. 306 sqq. , qui ipse zophori fragmenta Londinii inspexit. Similitudinem inter Prienensem et Pergamenam quae intercedit gigantomachiam agnovit, sed de tempore aliter statuit Overbeck. Griecti. Plasti k II, i02. 104 ΝeWtonum serutus. 6ὶ Ad hoc bellum decretum spectat quoddam III li 424, sed ita mutilum, ut nihil indu possit concludi.