장음표시 사용
241쪽
Hanc tam memorabilem genealogiam, qua heros egi cum deo copulatus, auctor genti A cum deo indigena et honoratissimo antiquissimoque Arcadum t, ascivisse videtur, qui Epimenidi aetate proximus est, AESCHYLUS. De hoc enim in eodem illocatalogo sub finem haec proseruntur: Αἰσχυλ γις δε δίo IIανας, TOν ιιεν Aιος, υν καὶ δέδυ ιον, τον δὲ Κρονου sc. φ Πίν). Agitur de interpretatione nominis didi μος. Welcher in Doctrina deorum Graec. II p. 659 adn. 20ὶ Panis videtur agnoscere cognomen; comparat enim Apollinem Didymacum squi ἀσco ,ιδυ si ii ν τῆς Mλητου τοnoi dicebatur, ut est in schol. ad Aristoph. Lys. 128 lj j et Amyclaeum quem τετρ&χειρ& κaὶ τετραέωτον,
quodammodo igitur geminum suisse Sosibius tradidit apud Zenob. I 54)δ . Ad quam sententiam haud dubie inductus est initio labellae ex collectione sabul. Vindob. petitae, quam ad hunc locum illustrandum assert. At initium istud non vidit corruptum esse. Quid scribendum sit, optime intelleges, si sabellam cum ipso eius sonte compo8ueris:
ἐν μεγαροισι l repugnat . Nympha enim vix est dubium quin et in intellegenda sit, quae Panis vaticinantis dicitur parens suisse in Apollod. Bibl. I4, 1, 3 Aπολλων δε την μαντικην μαθων παρὰ Οὐ Iωνος Του Λιος καὶ Θυμβρεως isic enim editores cum Aegio pro codicum lectione υβρεως, quam etiam TZetam ad Lycophr. 772 habet hinc nimirum petitam, cum illud exstet in Argum. Pind. Pyth. et ipsum se commendet fabellam spectanti. cs. Heyne ad Apollod. et Welcher Doctr. d. Gr. II p. 6bs, qui tamen erravit, cum Panem otiam Hybris et Mercurii filium a veteribus dietum esse fieripsit p. 66b . Denique de nymphis Panis nutricibus vide Paus. VIII 30, 3; et do eisdem cum Pane cultu coniunctis vide Paus. 1 34, 3 et X 32, 7. cf. etiam Uelcher Doctr. d. Gr. II p. 564. Conge, 'ΙIeroen- u. Gottergesiniten' t. XXII. 'Mitth. d. d. arch. Inst. in Ath. ' V p. 208, t. VII. 'Bull. de corr. heli. ' V p. 3b1 sqq. , t. VII. li 'Επιχωριος audit apud Paus. VIII 26, 2, θεων αρχαι oratoc rε καὶειιιιωτατος apud Dion. Hal. I 32. Cf. etiam Paus. VIII 37, ii θεῶν δὲ
VIII 3l. 3 ex epigrammate reseri. 2, CL Melcher I p. 527. Enger ad Arist. l. l.
242쪽
Coll. sab. Vindob. Serv. ad Georg. III 39l Dan sive Didimoni melcher i ' Mutat sabulam: nam non Pan, leui iubet: Pan sive Didymosllsed Endymion Idyndimion , .lamasso dicitur Lunam .iam asse dicitur Lunam. Qui spretus pavit pecora Qui spretus pavit pecora candidissima, candidissima et sic eam in
suos inlexit amplexus: cuius rei mystici volunt quandam secretam esse rationem.' INTERPOL.: Fabula sic est: Pan eum Lunae et ut Lunae sormosus vi. amore flagraret, ut illi sor moderetur, ni Veis velleri-lsus videretur, ni Vei 3 vel bus se circumdedit atque lieribus se circumdedit eam ita ad rem veneriamiatque ita eam ad rem ve-
allexit.' ineruam illexit.' ). Subtraeto autem isto adminiculo Nelcheri sententia quo sulciatur non habet. Licet igitur eam mittere, prae8ertim cum alia se offerat multo simplicior ac vero propior. Nam qui in catalogo modo legit Epimenidem Panem et Arcadem διδιι ιονς appellasse, is nonne statim coniciat hic eandem necessitudinem designari 2 Sed hoc sensu Scriptor si verba accipi voluit atque intellegi - nec de alio cogitare licet nisi inania captanti -, fratris nomen omittere, si quid sentio, non debuit. Quod cum perspiceret, Fr. Vater in Rhesi sabulae edit. p. 86 Arcadis nomen e voculis ον καὶ eliciebat. At lenius locus sanatur, Si post diδυιιον nomen , ρκαδος excidisse statuimus. Quam coniecturam nihil difficultatis habere quivis concedet, cum turbatam lacunosamque condicionem scholii ad Rhesi v. 36 perscripti, cui hanc catalogi particulam debemus, inspexerit. Qui neque mutet quidquam neque ingerat ), aut de intellegendo desperet neceme mi aut sumat Aeschylum nuda Gemelli appellationeu8um oese, ut Panem alterum ab altero distingueret. Id tamenii Sic Munget t. l. et Frid. Wiegeler in Commentatione de Pane et Paniscis Ind. achol. Gott. i 87b praemissa p. 20; sed uterque haud dubio commotus est initio illius labellae a Welchero collato, in quo Didymi nomen corruptela ex Endymionis nomine Ortum esse supra ostendi.
243쪽
21l minus credibile. Gemellos enim esse Panem et Arcadem cum praeter Epimenidem nemo tradiderit, arbitrari non licet Aesehyliaequalibus ita constitisse, ut talo nomen t) audientibus pateret. Itaque aut gravior latet corruptela aut scribendum est ον καὶ δέδυμον Ἀρκάδος . Ergo si minus certum, attamen veri simillimum est Aeschylum Epimenidis auctoritatem amplexum e88e, eum de Arcadis ortu diceret. Dicere autem de eo debuit in ea fabula, quae Καλλιστέι inscripta erat, quanquam, huius argumentum quale fuerit, prorsus ignoramus. Nam praeter titulum in sabularum indice, quem cod. Medio. Servavit, commemoratum unum tantummodo Superest frustulum, quod Hesychio debemus, hoc: Πανέας βησσας' ως Oro του Πανος ' Αἰσχυλος Καλυστοὶ
sin. 98 N '). Undo nihil discimus nisi, id quod per se patet in
tractatis Callistus rebus, de montibus sermonem fuisse Arcadiae, quoniam Pan in his credebatur versari.
g 4. Sed paulo post duplicem aperte deprehendimus fabulae
formam. Quarum altera haec est, ut Callisto conversa esse feratur in ursam. Quae narratio cum non solum testium ampliore nitatur numero, Sed etiam retineatur, ubicunque sabula aut immutata aut ad aliam personam translata est, dominata esse inter Graecos arguitur. Significavit eam, nunc quidem antiquissimus nobis testis, POLYGNOTUου Thasius, cum in porticu Delphica inseros pingeret. Haec enim refert Paus. X 31, 10:
ii &δυμον mulieres Apollinem invocant in Arist. Lys. 128l; quod unum est huius appellationis exemplum, sed hoc quoque, quamvis plana sit in Apolline appellatio, a nonnullis in dubitationes vocatur. 23 Tali nota Polygnotus in compluribus figuris usus est, ut vivorum aut fortunae aut naturae spectantes commonefaceret, velut in Actaeone Aiace Phaedra et in Eurynomo, de quibus ' vide Ottonem Jahn in Stud. philol. Κiliensibus 1841 p. 12b. Joannes Bolte in diss. do monum. ad Odysseam pertin. Berotinensi 1882 p. 43 apto conseri apostolos Christianos et marures tormenta, quibus necati sunt, tenentes.
244쪽
Altera Arma de amissa quidem specie humana nihil habet, sed sagittae ictu Callisto inter lectam incit a Diana virginitatem non conservatam ulciscento. Legimus hanc primum breviter indicatam in Homeri et Hesiodi quod proprie dicitur certamine, quam mediam cognominis tractatus Hadriani aetate compilati partem ex ALCIDAMANTIA 80phistae, Gorgiae discipuli, Μουσείον, quanquam non plene, transcriptam et ab eodem illo esse compositam probavit Fridericus Nietrache in Mus. Rhen. XX Up. b36 sqq. et XXVIII p. 220 sq. Versus autem sunt hi ill sq.):ΗΣ. αυταρ ἐπει διιηλὶ γαμε ν, Ἀρτεμις ἰοχεαιρα -
Memoria huius formae multo minoris est ambitus quam illius. Nam praeter brevem mentionem in Apoll. Bibl. III 8, 2, 4 diversae narrationi insertam haec in litteris saltem praeterea nusquam reperitur; in nummorum aliquot Arcadicorum signis an agnoscenda sit, postea erit videndum. Interim redeamus ad priorem formam, ut hanc, quam maxime fieri poterit, exploremus et exsequamur. Antiqui88imum, quem nunc quidem afferre liceret, testem Supra nominavi Polygnotum. At fuere, qui eam aliquanto prius in Arcadia ipsa expressam sibi viderentur invenisse. 4 5. Exstant enim nummi aliquot, quia litteris nis signati sunt et totius numeri haud exigua pars prope Tegeam reperta Miscf. Revue numismo l874 p. lGT), MANTI AE assignandi, qui in antica parte ursam vel si mavis ursum exhibent sinistrorsum gradientem, in aversa aut quadratum aut triangulum incu88um,
245쪽
illud aut litteras Mis aut delphinum aut tridentem, hoc tres glandos continens cs. ImhooLBlumer, 'Monn. gre qum' p. 198 No. 230-232. Head Hist. num. p. 376). Ad quos ii accedunt, qui in antica parte caput habent ur8ae Sinistrorsum spectanS, in aversa glandem Imhoos Blumer No. 233. 234. Head ibid. . Ex illo numero qui in aversa parte effigiem delphini aut glandium ostendunt, eos Adr. de Longperier 'Revue numism.' 1874 p. 166 8q. propter antiquam litterarum sormam aetati tribuit Aeschyleae; omnes intra annos 500 et 400 collocavit Head l. l. Ursam autem omnes sere, qui de his nummis scripserunt, postquam de la Saussaye i Annal. de Pinst. areh.' 1845 p. li 2) praeivit, ad Callisto rettulerunt, cum ex eis, quae Paus. VIII 36, 8 tradit
et quae idem plura exponit VIII 9, 3, colligerent matrem Areadis Mantineae peculiari honore et cultu floruisse. Quae interpretatio si certa est ac necessaria, multum sine dubio lucramur; nam rato tum comperimus testimonio in ipsa Arcadia circa Persarum bella eam narrationem, qua Callisto ursa lacta emoserretur, quoniam publica auctoritate sancitam videmus, regnasse, si minus per totam nationem multiplicem, at certe in praestanti eius parte. Sed enim vereor, ne spe nos inani interpretes frustrati sint. Nam landamenta illorum opinionis ubi quaerimus ac circumspectamus sintne idonea, non diu latet nulla omnino subesse. Ursa enim, cuius effigiem Mantinense8 in adversa nummorum, quos primos percussisse videntur, parte exprimendam curaverunt, contemplantis animum necessario ad varias illas revocat animalium figuras, quas antiquiore aetate in plerisque Graecorum nummis invenimus, quorum species his de quibus agimus simillima est, cum et illi in hae parte animalis figuram, in illa quadratum incussum exhibeant; quam formam antiqui imam Mantinenses in eo tantum deseruerunt, quod quadratum aut triangulum signis aut litteris expleverunt. Illorum autem animalium quae sit vis ac notio, nunc inter omnes rei nummariae peritos constat. Postquam Krn. Curtius in Menstr. acad. Berol.
246쪽
que in Dissert. acad. Berol. 1874 'Ueber Nappengebr. u.Wappen-stil im gr. Alterth.'ὶ praeclare rem illustravit, perstrinxit K ei linin Baumeisteri Monumentis p. 934: postremus eam exposuit
Head in Hist. num. introd. p. XXXV et LVI sqq. Qui p. XXXV,
ubi nummorum cudendorum deseripsit initia, Secundum gradum, quo a rudi nota ad certa Signa transitum est, sic depingit: 'Subsequently the ari os the engraver Was called in to adorntho lower os the tWo dies, which Was alWays that os tho laedor obverse of the coin, With the symbol of the localdi vini ty under Whose auspices the currency Was i88ued, thegods being as it mere called to Witness to the good weightand purity os the coin. Τhis symbol consisted usualty os the si guro os an animal or of the fore part os an animal, or os Some inanimate objeet, heads and figures os godsand men being rare or unknown in the earliest period Hic signorum usus quamdiu obtinuerit, idem docet p. LVII his verbis: 'All through the history ol Dee and independent Greece, and even untii the de ath of Alexander the Great, themain object os the coin type Was to place besore the peoplo an ideat representation of the divini ty most ho- noured in the district in which the coin Was intended tocirculate.' Neque igitur nasci pote8t dubitatio, quo sensu ursae effigies accipienda sit: animalis figura quodammodo vice numinis ipsius sungitur, cuius postea imago locum symboli occupat. 'It was os conrae necessa ', inquit ille p. LVI, that the coin- typo fhould consist os a generalty intelligibi e device, Whichmight appeal to the eym os ali as the sacre d em blem Ofthe god Whose dreaded name Was thus invoked to uouch sortho good salth os the issuer.' Iam si quaeris, quod numen
effigie significetur ursae, deam, cuius fabula8 cultumque ursa contingat, solam reperio Dianam. Huic vero illam apud Arcades suisse dicatam aperto testimonio non constat, sed comprobari potest coniectura.
A certis ut proficisear, exordiar a sabulis: Erant Areadum clarissimae, quae de Callisto et de Atalanta serebantur; in
utraque ursa partes agebat; nam huic narrabatur mammam Diuitiaco by Cooste
247쪽
245 praebuisse a patre expositae ses Apollo d. Bibl. III 9, 2, 2. Ael.
V. H. XIII i), Callisto dicebatur in ursam eme converea. Atqui haec erat Dianae comes, utraque deae natura simillima, ut cum Odosredo Illi iter Dor. I p. 376ὶ non temere plerique iudicent utramque ipsius esse deae formam separatam. Ergo id apparet in prisca religione ursam necemitudine quadam cum Diana coniunctam fuisse, siquidem incredibile est lusum sabulae popularis in eo agnosci, quod puellae pulcherrimae turpibus cum umis consociatae Sint i), nec potius inde ureae partes esse
repetendas, quod priscis illis hominibus, apud quos sabularum
initia quaerenda sunt, dea, cuius habitum moresque et Atalanta et Callisto reserunt, cum ursa ratione quadam Visa sit cohaerere. Quae ratio vix alia potuit esse nisi ea, ut ursa deae Sacra duceretur ). Neque id miraberis. Nam ubi nobilius leonum genus deest, illic ursa δ) animalium est princeps, ut ursus Germani8 olim habebatur eorum rex; consentaneum igitur eam deae potentissimae, venatorum patronae, dicatam fuisse, in ea praecipue terra, quae illam ipsam deam maxime omnium coleret atque etiam, cum scateret montibus silvis seris, studium venandi semper foveret et aleret. Num cultus quoque apud Areades huius opinionis vestigia servaverit, ignoramus ' ; permultis vero eadem religior Hoc modo istarum narrationum, quibus etiam quae de Paridis infantia similia ac de Atalantae narrantur adiungit, originem explicare conatur Otto Keller i 'Tiere d. vlass. Alteri. ' 1887 p. 108 sq. , cum dieit: 'Der Humor der Vol ksdichiung telo sich darin, dasa gerade nur die schonsten Leute mit dem plumpen, garstigen Baren in nachste Begisthung geselat Werden gerade so Merden in den de uischen Marchen die schonsten Pringessinnen in ekelhane Eroten verWandelL' Sed Viam produnt sententiam popularia haec commenta nee cum Arcadicis iam potest componi quae de Parido exposito est sabula, quia Robert ' Bild und Lied' p. 233 sqq. J eam V demum saeculo a tragicis Atticis sa Sophocle, ut videtur inventam esse probavit. 2, Sic etiam Cybele fingobatur a bestiis sibi consecratis nutrita esse, postquam a patre esset exposita se . Diod. III 58, i. 59, 83. 3 Ursos, ut auctor est Paus. VIII 23, 9, saltus Arcadici etiamtum
248쪽
subesse visa est sollemni illi ritui, quo puellae Atticae teneris annis Dianae Brauroniae Munichiaeque Sacra peragebant, αρκτοι vocatae ij. At sunt qui negent illam puellarum appellationem
cum ursae nomine ullo modo cohaerere. Quae a deae aditu non essent exclugae, maluit intellegi K. Lehre 'Popul. Aus s.' p. IX , cum αρκτοι contractum eme Vellet ex forma creρκτοι. Quae tamen coniectura stare nequit δ). Probabilius vero est,
pretationi, etsi simplex verbum αοεσγω hac notione usurpatum nemo monstravit nec Sine exemplis est puellarum appellatio vulgari sensu accepta ), nonnulla tamen 1avent; certe
Testimonia collegit et ex eis sacra descripsit explanavitque post alios ses Gerhard Myth. Gr. I 33l, 1 Uelcher in Doctr. deor. I p. 57l sqq.
Nonnulla correxit aut magis exsecutus est Aug. MOmmseu in Heortol. p. 406 sqq. Alia pauca addidit Schoemann in Antiqv. Gr. II p. 480 sq. Saera habuisse venationis speciem coniecit Frid. IIach in diss. de Graec. caerimoniis in quibus homines deorum vice fungeb. Berol. 1883 p. 26. 28. 2ὶ Notum est Lehrsium eorum sententiam acriter impugnasse, qui religiones Graecorum ad naturam revocarent ses. 'Popul. Auls.' p. 26li; eisdem ut argumentum eriperet, istam nominis interpretationem protulit. At fieri potuisse, ut quae αε toι essent, tam Rutiqua iam aetate αρκτοι et vocarentur et intellegerentur, ut pristinae significationis ne umbra quidem in memoria relinqueretur, collato αργος vocabulo minime evicit. Nam apud Homerum Hesiodumque nusquam invenitur forma contracta, sed soluta ubique αεργος. Originem vero vocabuli recentiores demum Graeci obliti sunt i ef. Lobeta ad Phryn. p. l053. Cetera id genus, Velut αεχων : ακων, αεθλον : αθλον, semper sormam Rervarunt duplicem. Estne igitur credibile vocem αερκτος plane alim legem secutam esse Θ Immo, quia ex αερκτος αρκτος seret neceSSe erat, eo minus cum αμrou bestiae nomine confundi poterat puellae appellatio eoque tenacius vocum differentia ortusque appellationis in sensibus haerere debebat. 3ὶ Ab animali numinis sacro sacerdotes vel quibus sacra facienda erant nomina trahoro minime inauditum est, immo in ipsius Dianae cultu
249쪽
ut comprobetur ursam Dianae incram suisse, hac caerimonia tanquam landamento uti, quae ratio Odos redo ulli ter in Proleg. p. 73 placuit, anceps e8t ac praestat ab ea manum abstinere. At quod ex cultu emcere vetamur, id offerre videntur sabulae eum prosecutae. Quibus omnibus commune est landamentum illa ipsa opinio, uream in Dianae esse gratia ac tutela; alios enim audimus tradidisse ιιυστ ρια quae dicuntur Braurone ideo olim instituta esse, ut Diana placaretur irata, quod ur Sa necata esset, quae in eius aede fui88et, mansuefacta t); alios eorum principia ab Iphigenia repetisse Braurone, non Aulide
densis sin schol. ad Ar. Lys. 64b- frg. 8l Me in.) et Phanodemus Atthidographus in Elym. M. p. 748, cs. TZetet . ad Lyc. 183 - FHGI p. 367 sq. sin. I 0. Il). Neque in hac re differt quae de Embari dolo narratur sabula ad Dianae Munichiae cultum spectans j. Quae nisi funditus ficta sunt ex falso intellecto ἄρκτο ν nomine
huius rei exemplum habemus. Namque Dianae Ephesiae sacra erat apis; huius enim effigies non solum in nummis Ephesiorum ab initio apparet. sed etiam in statua deae compluriens repetita est cs. Baumeisteri Monum. p. t 313. Atqui Paus. VIII 13, i commemorat τοῖς τοῦ horειχιδι ἱστιάτορας τν Σφεσω γινομενους, καλοὶ μενους δε Detro των ποDτῶν Ἐσσονας, quorum nomen a Suida ita explicatur: 'EσσηW βασιλευς, κυρίως των μελ σσῶν. Videntur ergo sacerdotes virgines tcs. Strab. XIV 1, 23 μέλασσαι dictae esse. Eodem vero nomine aliae quoque vocabantur sacerdotes: Pind. Pyth. IV106 i 603 de oraculo μελισσας Λε Idoc loquitur; Hesych. ex Callim. h. Apoll. li 0 affert' μασσαι ' αἱ τῆς Λ μοτρος μυστιδες, et cum hoc sere consentiunt schol. ad Pind. Pyth. IV i06 et Porph. A. nymph. 18. - Alia nonnulla invenies exempla in Friderici Baeli do Graec. caerimoniis diss. p. 26. His unum addo. quod Mithrae cultus praebet, do quo Porph. de abst. IV lG
250쪽
Rein holdus Frang- id quod ne ii quidem, qui principalem αρκοευν notionem aliam fuisse sibi persuaserunt, statuere ausi Sunt ) - , ur8ae religio, qnam e sabulis Arcadibus vindicavimus, ne Atticis quidem ignota erat, Atticis prioribus dico, nam de posterioribus Sati8 constat. Sed malo hoc incertum relinquere et acquiescere in eis, quae fabulae Arcadicae nobis suppeditant; nam vel haec sufficiunt ). Si igitur, sicut Head docuit, in nummis signum erat clarum
numinis symbolum ex honoratissimo quoque urbis cultu petitum, ursa autem, quo Mantinenses utebantur signo, cum Diana nec eum alia aliove deorum sabulis conexa reperitur ), urga proh D1ναίων ἀναιρεθείσει Luὸς ἐπεγένετο OD Tqν ἀπαυ. αγην ὀ θεος εχ si σεν,ει τις τὴν θυγατερα Θυσν τοῦ θεω κτλ. Eadem ex Pausaniae lexico Oxhibet Eustathius ad Hom. B p. 331, 26; exstant etiam in Bekk. Anecd. Ip. 444 sq. li in. O. Keller i Tlero' p. illi: 'Die Migdoutung und veranderungvar eriei cliteri - Weii die G6ttin Ris syrische Religionsgestali und ais hellenisehe Jagdg6ttin auch die B en unter Rich haue: man Brinnere sieh besondera jener bekannten attischen Legendo Wornach die Athener. veil sie eine Im Hellinum dor syrischen Mondglittin Artemis tu Munichia goboreno B in gelsitet hatten, mit Hungerenot bestrast murden.' - In aede deae Syriae urgas commemorat inter animalia sacra Luc. de dea Sγria 41; Dianae Laphriae ursae catulos luter multa alia a Patrensibus immolari refert Paus. VII l2, 5. 23 Aliam viam ingressus est Lauer i 'System d. gr. Mythoi.' p. 295 Sq. , cum sic iudicavit: 'Der grosse Biur, den man seit den altesten Zeiten ais sol chen am IIimmel vannis, honnte sohr Wohl dem poetischen Beseliauerdes IIim meis ais Beglei ter und Diener des Mondes erscheinen. - So erat, glaube ieh, ist der Bar der Artemis helli , Kallisto in cine Barin ver-Wandest vorden, und hiessen die jungen Mild chen in Brauron Barinnen. 'Cui opinioni quodammodo sundamentum subtrahitur, si demonstratur, ut infra demonstrabitur, non RntIquitus, sicut Lauero visum est. Arcades in ursa caeli Callisto agnovisse, sed seri poetae commento Callistus cum ursae signo nexum deberi. Idem monendum est contra Usenerum, qui in Mus. Rhen. XXIII p. 334 contendit: 'Dio Εntatehung des Symbola I se. dorΜondgottheit ala einer Barini erhistri sich aus dem bekannien nortali chen Stern bi ld. 3 Nummum Aeduorum et Orcilirigis nominibus signatum, qui adversus Dianae imaginem, aversus ursam exhibet sc . 'Revus numism.' 1860 p. 98. Bacholan 'Der Bar in d. Relig. d. Alterth.' tab. II 8 , quia ad Graecum exemplum silo Nassiliensi enim origine sine idonea causa cogitavit de