장음표시 사용
611쪽
Deinde illud qnoque ipsis iam lapidibus refutatum eSt, quod Ungerus a collegio illo quaestorum nunquam certum drachmum numerum dispensatum esse statuit tin. Accedit quod anno 292 1 si quidem Dionysium recte numerame statuerimus, Philippus non Glaucippus archon fuit Athenis. Quae cum ita sint sententiam meam de Urii anno et de collegio quaestorum mordicus tenebo. Hie inserendus est titulus DA ISS9 p. 93 quem et ipsum Urii anno attribui posse adfirmat Lollingus. Quae sententia omni videtur carere landamento. Nam primum ipse Lollingus in v. 2 inter O et ἄρχοντος non quinque, sed quattuor litterarum spatium reliquum esge indicaviti Deinde ipsum archontis nomen ab littera O initium fecisse non modo non verisimile mi, sed facile resutatur eo quod inter singulas nominis IIJH is lotillitteras spatium quattuor vel quinque litterarum intercessisse ex tituli reliquiis concluditur. Priusquam autem quae ipsi mihi supplenda esse videantur proseram, sacere non possum quiuacerbe castigem ae reprehendam neglegentiam qua apographum Dellii consectum est. Nam primum versuum longitudo, uncula ille inter litteras m et O in versu i) inlata, quattuor vel quinque litteris aucta est. Inde suspicari licet versuum 4 et 5 reliquias non eo loco quo nunc conspiciuntur in apo- grapho re vera in ipso titulo exaratas esse, sed ita ut litterae
ponerentur. Hanc suspicionem iure moveri alia re evincitur. Nam, ut nunc res est, scribae nomen et patris litterarum seresuit triginta inter Uil et Ῥαφινου σιος l) et mensis nomen litterarum fere duodeviginti inter ἐγραμμάτευεJ et ii ...).
Requiritur igitur archon, cuius in nomine littera O invenitur, scriba e Rhamnuntis pago oriundus, cuius patris nomen exit in coν syllabam et ipsum quoque exhibet litteram O. Quae optime omnia coniuncta erunt si Coroebo archonte decretum illud ratum factum esse statuemus. Illo enim anno Ol. 118, 3- 306 b) Πάμφιλος Θ εογείτονος 'Pasιν Ουσιος seribae ii H XXIII p. 457. Disitired by Cooste
612쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 227
munere functus est. Cf. CIA II 246; 247; 248. Ergo haec Iegebantur olim in titulo:
Iam si periculum ipso seceris lacunam inter τῆς su. 2) et ης v. 3 hiantem aliter non posse expleri intelleges atque longissimae tribus n0mine et longissimo verbo numerali: 'Iuno- ωὐντέδος δωδεκάτJhς. Hinc sequitur ut ultimo versui inseramus men8em Scirophorionis. - Εn habes supplementa:
21. Ti. 'Aθ. VI p. 271 n. 3: Ol. 122, 3 - 290l89. Zenon quidam Ptolemaei ut videtur lamiliaris honoratur. 22. Tit. CΙΑ ΙΙ 306: Ol. 122, 4 - 289l8. De peregrino sermonem e88o adparet ex V. 4: fκJαὶ ἰθέρ τεῶν π ολιτωνὶ et
23. Τit. CIA ΙΙ 30S: Ol. 123, 1 - 288lT. Verbo ultimo Γ ulo φαίνοισιν l nisus, si quidem recte suppletum e8t, principem illorum iudicum ab Atheniensi populo corona ornatum esse suspicor. Anoναένειν enim de iis dicitur qui apud senatum populumque commendabant eum qui honore dignus esse videretur; qua de re conseras titulos: CIA II bb; 87; 17l; 23S; 297; ωθ. VI p. 269 n. l; MDAI II 142 v. 6. Quod si statuerimus unum ex illis iudicibus prae ceteris dignum visum e88e qui honoraretur, optimo coniungere licebit, id quod iam voluit Cumanudes, titulum illum cum decreto EA 1884 col. 129, 1 quo totum collegium iudicum honoribus adscitur. Ergo simile aliquid factum esse censeo atque in titulo CIA II 11 4nbi ex Atheniensium senatoribus is maxima praemia aufert qui praeter ceteros meritus erat de rebus gerendis.
613쪽
Armimis Ditimar24. Hie liceat inserere tit. 'A9. VI p. 135 n. 10 quem ad peregrinum pertinere primis versibus: ἐπιδέdti κίεν τωJι δ iacob εἰς τῆς rco λεως φυλαllκι ν ) αργυρio v X δρα πιιad evincitur. Namque etsi Cumanudes titulum quarto saeculo exaratum esSe ex litteraturae specie collegit, tamen aliquot annis eum esse recentiorem coniecerim propter sormulam o ταν lo κωσιν αἱ εκτου νοJlbιJου ημέραι, quae in titulis quidem primum legitur ut nunc res est in decreto CIA II 309, Ol. m. 122, 3 - 290jS9 exarato ). 25. Tit. CIΑ ΙΙ ail: Ol. 123, 2 - 287 6. Spartoeo Bospori regi corona aurea Secundum legem et Statua aenea decernitur. Versu autem 26 cum vix possit inveniri verbum quo apte expleatur spatium, scriptum fuisse coniecerim: χρlεiαν α - ἐζεσθαι τω ιJ l Id μ ν τεὴ Αθηναιευν καθόJτι αν δυν Fol. 26. Lex de peregrinis coronis aureis ornandis etiamtum valuisse videtur cum lapidi incideretur tit. MDAI V 327 n. 12, cuius lacunas post Kochleri curas sic studui explere:
Post Ol. l2l, 3 - 294 3 titulum exaratum esse eX ultimo Versu cognoscitur. Deinde cum lacuna Versus 5 melius expleatur verbis χρυ- στεφανν κατα τον νό/έον quam a Iro de πιι δν ante a. Ol. l 23, 3 - 286 5 decretum ratum laetum esse videtur.
27. Tit. CIA II 313: Ol. I 23, 2 - 287 6. Audoleontissamiliari S.
614쪽
De Atheniensium more exteros coronis publice ornandi. 229
Ultima paragrapho eas coronas comprehendam cunctas quae post Ol. 123, 3 - 2865 conlatae sunt. Rarissime autem inde ab hac aetate coronae aureae hominibus peregrinis decretae sunt, inde a bello Chremonideo sere nunquam. l. Tit. CIA II 303: Ol. l24, 2 - 283l2. Inquilinus hono ratus videtur fuisse. 2. Tit. CIA II 304: Eodem anno. Rhodius ut videtur.3. Tit. CIA II 322: Ol. l25, 4 - 277 6. Verba v. 8: χρεilας σrαρεσχητ αJι testes sunt pertinere honores ad exterum virum. Sollemnis enim est usus horum verborum in peregri
5. Tit. CIA II 350. 'Civitati cuidam, quae commeatu Athenienses adiuvisse videtur, decernebatur corona aurea.' 6. Tit. CIA II 352. Familiaris fortasse regis cuiusdam. Cf. V. 9: l πρεσlit aις ταὶς αφικνοi μlένωςJ, V. l0: τον βασιλεia. T. Tit. CIA II 354. Propter verba v. 7: ἐπιθοσεων εἰς τὸ ν de metoeco licebit cogitare. 8. Tit. CIA II 357. De argumento non constat; nec tamen dubito quin v. b: laφικlομένων εἰς Aisti l λίανJ reiciendum sit, eum hac in formula necessario flagitetur participium praesentis. 9. Tit. CIA II 358. Verba v. 3: καὶ εἰσφορας metoeeum
laudatum esse et coronatum monStrant.
10. Τit. CIA II 359. Verbis τοὶς δε χρεέας παρέχεταιJ peregrinus indicatur. 11. Tit. CIA II 360. 'Hermaeo inquilino isotelia et alii
honores decernebantur'. l2. Tit. CIA II 310. Aeschron, Proxeni filius, corona Ornatur medio sere saeculo III. l3. Huc inserendum curavi tit. CB l887 p. 1l9l n. 17 quilaeillimo sic restituetur: Diuili Gorale
615쪽
De aetate id unum adferre possum verba τοῖς προ- ε 3ροι ς vii αν λαχωσι προεδρεύειν έ ν τ ν δ r u ω εἰς τενγαρεώτην ἐκκλ σέαν non inveniri post bellum Chremoni- deum. - Formam litterae omega -O- in nullo alio titulo potui investigare. 14. Eadem de causa ante bellum Chremonideum exaratum esse glatuo titulum CB 1887 p. li89 n. 13. Decretum omnibus ex partibus recte esse suppletum ab editore ) negandum est. Namque etsi ex v. li lapicidam munere neglegenter iunctum Gge constat, tamen non ita stolidum fuisse hominem licet existimare, ut sexieg praeterea dormitaret. Etenim cum o v v. 7, 21, 22 tricenarum ternarum singulos versus litterarum sui8se appareat, Damiralis hunc numerum in versibus i 2 34
20 34 litt.) satis audacter neglexit. Conati ergo sumus ipsi titulum restituere hunc in modum ):lὶ Ne is quidem titulus omnibus ex partibus recte restitutus est a Damirali EA l886 p. l40.eti ΕΛ l886 p. 140.3ὶ ceterum vv. 1l et is male expressi sunt in ipso Damiualidis apographo. Diuit tred by Cooste
616쪽
De Atheuiensium more exteros coronis publice ornandi. 231
Jlb. Aetas tituli ΕΑ 1886 col. 110 n. 20 valde incerta est, cum a Cumann do tituli editore nihil de ea additum sit. Attamen cum de peregrino Sermonem esse Verisimile sit, ver8uenim 3 magna cum probabilitate legemus fτ υν ἐν AJ tu ι κα- τ οικονντων, deinde cum corona aurea conferatur certo pretio cireum8cripta priore tertii saec. parte vix recentior fuerit titulus. Ceterum nescio an haec fere scripta ex8titerint in lapido inde
617쪽
Arminus Ditimari 6. Circa medium III saeculum exaratus videtur esse tit. MDAI V p. 32s n. l4. Nam primum bello Chremonideo eum non esse antiquiorem ex verbis τοῖς λαχό ντας προεδρODς elueeti). Deinde si licebit v. 5 et 6 sic emendare: fαροτερονθε καθεστωσης επι τὶ ii Jς πατρέθος-πlaντὶ καιριῆ διετελεσεπaρασχοφιενος το ιJς αφικνου μένοις των πολιτων, ad tempora reiciemur haud ita multo bello Chremonideo recentiora. 17. Tit. CIA II 381. Castor Ptolemaei regis familiaris.18. Titi CIA II 385. 'Conlaudabatur homo quidam Pergamenus, qui cum Athenis scholas Euandri Aeademici frequentasset postea in patriam redux factus apud Attalum regem de Atheniensibus bene meritus est'. 19. PL CΙΑ ΙI 386. Deeretum in honorem hominis Aetoli
20. Τit. CIA II 387. Homo Cymaeus honoratus vide
25. Τit. CIA II 413. Phaselites isotelia ornatur et Θαλλου
26. Τit. CIA II 414. Τrierarchi et quaestor Byzantini honorantur θαὰλ ουJ στε φαέω d. 27. CIA II 415. Opuntiorum populus eiusque legati con laudantur. Mirum quod hoc solo in titulo desiderantur cinronae. Lacuna v. 7 sic haud dubie explenda est: ει νοέας
618쪽
De AthenienSium more exteros coronis publice ornandi. 233
Ornatur Alexander quidam Ptolemaei regis familiaris corona Rurea, quam renuntiari iubetur Dionysiis urbanis Panathenaeis Eleusiniis Ptolemaeis. 30. Tit. UA ΙΙ 433. Homo Pergamenus. 3l. Eidem sero aetati adscribendus est tit. ΕΑ l886 eol. 112. Ornatur Pausimachus quidam quem fuisse Rhodiorum nauarchum in altero bello contra Antiochum regem Syriae gestoeoniecit Cumanudes.
32. Tit. CIA ΙΙ 434. Lumenis regis lamiliaris, Cyzicenus. 33. Titi CIA II 435. Lumenis II. frater. 34. Tit. DA l889 p. Il0. Diodorus Eumenis lamiliaris. 35. Tit. DA l889 p. 53. 36. Tit. CIA II 436. Homo Pergameuus. 37. Tit. CIA II 437. Homo ignotus. 38. Pit. CIA II 430. Ptolemaei regis amicus. 39. Titi CΙΑ ΙΙ 443. Homo ignotus. 40. Tit. CIA II 464. Ptolemaeus VIII Soter II Philometor
117-8 i). V. 7 haud dubie non τοὶς αφικίνου ιένοις εἰς Αἴγωατον sed ἐξ Αἰγυπτου legendum est. Denique titulos nonnullos adferam, quorum aetas mihi quidem plane incerta est:
619쪽
Iam ad finem pervenimus. Quod si quis omnia quae tertio commentationis capite disseruimus in memoriam revocaverit, septem annos summi momenti fuisse facile intelleget: Ol. 100, 3
- 286ib. Nam Athenienses cum ante alteram quae dicitur societatem
maritimam sere nunquam coronas aurea8 contulissent neque
exteris neque civibus post Ol. 100, 3 - 378 7 magis magisque consuetudinem illam induerunt, ut inde ab anno sere Ol. 112, l- 332 omnes peregrinos siquidem propter merita erga Atheniensium rempublicam praemio viderentur esse digni coronis Sive aureis sive oleagineis ornarent. Sed Demetrius Ρhalereus anno Ol. 115, 3 - 318lT Atheniensium rebus administrandis praefectus studium illud praemiis privilegiisque unumquemque ornandi compescebat coercebatque ut pauca tantum decreta honoraria illis annis lapidibus inciderentur. Hoc autem viro expulso nemo iam erat qui Athenienses ne libidini honorandi frena darent impediret. Itaque ut alii honores et privilegia
sic coronandi quoque morem renovaverunt legeque Sanxerunt
Ol. 118, 4 sivo li9, 1 - 30bl4 sive 304l3 qui homines extericoronis aureis essent ornandi. Quae lex valebat usque ad amnum Ol. 123, 3 - 286I5. Inde enim ab hac sere aetate Athenienses cum omni fero exterarum civitatum potentia destituti Oppidum incolerent in humilem debilemque condicionem redactum, neglectis rebus exteris ad suas ipsorum res ordinandas et administrandas magis magisque animadvertere coeperunt. Abrogata igitur lege novas promulgebant ad ipsos cives Atticos, senatores ephebos eorum ma Stratus alios, coronis exornandos pertinentes. Quo saetum est ut inde ab ea aetate decretorum eXterorum numerus decresceret, crescerent vero tituli exhibentes ipsorum civium Atheniensium honores. Hos vero civium Atheniensium titulos tractandi occasionem
otium facultatem ut nanci8car Opis Speroque. Diuili eo by Gorale
620쪽
De Atheniensium more exteros coronIs publice ornauli. 235
Ei quam posuimus legi - ius domos agrosque possidendi semper locum habere in decretis Atticis post verba quibus proxenia decernitur - non obstat tit. CIA II 44 cuius litteras initio positas i H ONT ita supplevit Koehlerus composuitque cum reliquis ut ius illud primum honorum obtineret locum. Nam primum propter ipsam illam legem num Koehlerieoniectura sit probanda valde dubium est. Deinde vero ne illa quidem verborum compositio νησι ol-υντι ferri potest cum semper et sine ulla exceptione partieipium οἰκουντι antecedat. Quod comprobatur exemplis hisce: CIA II 27: Γατωιαν τουὶ μετοι iri loυ Οἰκουντι 'Aeγῆ- νηὶ σι αε τὶ tu καὶ is γονοις . UIA II 54: εἶναι δὲ αὐτοJ κcilia xlέλει aν Ollκουντ ι χθην η σ ι. CIA II 121 v. 24: καὶ Jεὶ να ιl αι lolς εως αν κατέλθωσι Iν ἔγκτησιν ων ανὶ olla ιJ υνβoυυονται οἰκουον 'A9 ἐν ζ σ ιν ατελέσιν μετοι Jκ ηου. Η XXIV p. 120 - ΕΑ l886 p. l 14: καὶ εἶναὶ ι αυτεμ οἰκουντ ιl άθηνησιν καl ὶ γν ς καὶ οἰκέαςl ἔγκτησιν. DA 1888 p. 224: καὶ δ εδόσθαιl l αυτοὶς ἰσοτι λεJιαν οἰκο υσεν 'Atlθην ησ e P. CIA I 59 v. 31: καὶ οἴκησιν 'Adri νησιH, II 86: οἰκουντ ες ἐς Σιδ δνι; II 270 v. li: καὶ κατοικουντες g91 νησιν εις πολλα τ ῶ ν GJ lvj υνεροντων τ si da 3ι ν χρίὶσιsιοι γεγονασιν. Ad ne titulum quidem CIA II 4bb adferro nunc iam licebit ubi ex Κοehleri coniectura legebatur adhuc: Ἀθηνησι OνH.
Nam titulo quodam nuperrime publiei iuris laeto DA 18S9p. 57ὶ scribendum esse discimus: καὶ ιι li παρJόντι. Itaque sortasse in titulo quoque OΙΑ ΙΙ 231 v. T Koehleri coniectura
κατοικουσιν 9 ναιέωνl ita corrigenda est ut scribatur: κατοικουσιν 'A θήνησινJ, quamquam utrumque per se serre licebit. Procul dubio vero refutatur coniectura: CIA II 222 v. li: Asti γιν OlκγJOυσιν. contra ea maxima eum verisimilitudinis specie restituta sunt verba in titulo DA l889 p. 88: οἰκ ουσιν υθ νησινJ. Diuitiam by Cooste