장음표시 사용
651쪽
En primus in cursu obvius est Hercules, cuius itineris ut pervulgati mentio inserta est Θ 366 sqq.). Quem heroem etiamsi Thraemero concedemus postea in Homerum intrugume88e - argumentis enim mihi paene persuasit i) - tamen nulli opinor in mentem veniet ideo etiam ipsam fabulam, quae antiquitatem palam profitetur, recentiori tribuere aetati. Severa est Severi temporis proles sabula: nondum 'cantibus' aut fide hominum mota est regia Orci, sed solis adhuc 'haec vinci potuit regia viribus'. Quae vero huius itineris antiquissimi, quasi Cyclopicae quaedam ruinae, Homeri cadimine RerVata Sunt, ea magis ad heroem ipsum spectant, quam ad Descensus qualem descripturi sumus notionem. Qua doeau8a, quae de eo dicenda videbantur, in excursu legaS. Iam ad DeSeensum descendimus, qui primus excultus et plena manu ornatu8 extat: Ody88eae priorem ne cyiam
φυχ υν ἀγοραν dicit Philostr. imag. II 10fin.). Ad quam cum
tota posteriorum carminum turba reserenda sit, accuratius age
deperditus est liber, maxime lugendum sit. Nec Porphyrii, in quo illa legebantur, περὶ Σογος libellum sperneremus, si extaret integer. Nam quanquam ratio eius, qua αναπτύσσειν ἐπεχHρει τα δι' ἡπονοίας at τὰ δι' αἰνιγματων παρ' ' an λεγομνα iut iure in eum ipsum vertenda
est, ex aureis libris petita adtulerat. De Dieaearchi εἰς Τροφωνlου καταβάσει fusius dicetur postea. Et in Epicuri libris talia stricta fuisse apparet ics. Usener Epicurea p. 226 sqq. : Epicuri περὶ εἰδω- λων, quo de praeter inscriptionem nil scimus, ad eius αἰσει σεως doctrinamhpectas8e, non ad umbrarum simulacra nemo dubitabit, quin meo iure dixerim. Denique et in eis, quae περὶ πένθους sive de luctu antiqui composuerunt, scriptis omninoque in consolationum illis litteris frequentem Stygiarum rerum mentionem fuisse et per se verisimile est et ea, quas relicta sunt, clamant scf. e. g. Plutarchi ad Apollonium consolationem et Luciani περὶ nενθους . Quo de litterarum genere vide Bureschii quam laudavi dissertationem. ii Pergamos p. li 3 Sqq.
652쪽
eam disponere suceingamur, criti eam illam altiorem cothurnatamque pro viribu8 reSpecturi.
1. Iusso simpliciter itinere Circe viam Ulixi indieat. 2. Per Cimmerios degressus ad ipsas Oceani ripas in sacris Ulixes operatur duplicibus. Scrobem sanguine plenam iuxta
li Conclamatam de necyomantiae loco quaestionem digitis primoribus licet tangere. Hoc certum reor: Ulixem in ulteriore Oceani ripa ad ipsam fluminum inferorum confluentiam l Achero iam lacus videtur l. e. in Orei propylaeis umbras spectare ipsorum fines non transgredientes iIn iisdem enim μεθορίοι et ad ipsas Suarum tenebrarum metas versantur, in quibus πλανῶ χαι Elpenor cf. Plut . qu. conv. IX b. Illic scrobes. Sic tantum explicatur, quomodo Rimul insepultus et cetera turba sepulta cum heroo conloqui possint. Elpenor num secretus sit a ceterarum grege quoque modo, me latet . - Αccuratiorem imaginem animo fingas vix licebit.
Namque Gulielmi Iordani, viri de aliis optime meriti, opinionibus ies. Annal. Flecheis. vol. Cu 1 cI. Κmmer Die Einheit dor Odyssee 4863, qui Ulixem per Oceanum in terrarum orbis margine lato fluentem iij did ait ram terrae superficiem sαντι ποδων li penetrasso adserit, quis fidem laciet Multo ingeniosior illa est opinio, quam defendit Wilamomulus: per Pontum Euxinum ad Ci inmerios pervenisso heroem s Cimmerios autem, qui ex lapidibus Assyriis et Graecis etiam seriptoribus noti sunt, illic sedes habuisse constat sane ; hinc per Oceanum, quem putavisset poeta eum Ponto cohaerere, - iter Argonautis simile - rediisse septemtrionalem orbis oram circum navigando. Sed nimis haec cohaerent eum toto. eius Sententiae fundamento, quod probare nequeo: Re nimium quantum inventos ip. l66 vera u8que grassatur, qui repugnent IIomerische Unter- auehu naen - Philolog. Unterauchungen, herausgeg. von Messiing u. WiIa-moWiis B. 7, p. 163 sqq. . 2, Nescio an recto scholiasta Q ad v. 48: κοινή τις παρα ἀνδρω ποις ἐστὶν -oληφις. ωτι νεκροὶ καὶ δαίμονες σlJγγρον φοβουνrtit. Cf. de ferro et aliis schol. κ 323. ap. Schraderum Porphyr. reli. ad Od. Pert. p. 99. Ceterum et Vergilius nec, credo, temere Homerum imitando rerum in mutata condicione Aeneam 'vagina serrum' contra umbras Eripientem facit i Aen. VII 260 . Non sequor utiquo Nasgellabaehium tuom. Theologie 37b , cuius verba adpono: G ist ein Widerspruch, mon das εἴδω das emem Rauche yleicht... dus nichi fassbur . . das in semer Be-
653쪽
3. Advolat primi Elpenoris, quem insepultum reliquerant, umbra; sortem enarrat; per coniugem patrem filium, ne imustum linquat corpus, obSecrat: promittit Ulixes. 4. Sequitur Tiresias, qui, ut vires congcientiamque augeat, sanguine libato redeundi viam vaticinando dicit.
b. Denuo de sanguine vocem vigoremque umbris restituente edoctus matrem admittit Ulixes: cuius umbram ter conatus capere, ter fugitivam, primam quandam inferorum sortis descriptionem, quae postea sollemnis est, ex matre audit. 6. Accedit matrum nobilium grex: Suam quaeque stirpem
T. Excipit belli quondam sociorum conloquium sAgamemnonis, Achillis, qui Orci miserias pingit non morituris verbis, Aiacis ), ex quo persona sollemnis nascitur eius, qui Succenseat ei qui descenderit . 8. Ipsa Orci templa conspicit apparatu ornata, qui Homeri
aetate multo est recentior. 9. Innumeris manium turmis territus ac Gorgoneum veritus ne caput exsurgeret, discedit. Harum partium de aetate atque origine aecuratum iudicium ferre non poterit nisi Homericae totius quaestionis peritissimus. Talis vero mihi esse minime videor. Quam ob rem ea tantum nune proserenda censui, quae utique concedenda esse putabam.
Ac primum tota neeyia non licet dubitari quin interpolata sit in nostram Odysseam. χ) Quod enim vinculum est internecyiam et ceteram Odysseam: consilium, quo ad inseros ductus pervenit Ulixes, cum toto ceterarum rerum tenore non convenit. Namque idem, quod ut comperiret, a Circa iussus
sentiunt effusum, ut bruta animalial Sio ensem quoque horrent destrictum cae eo timoris capti sensu. ii Quid senserit Aiax ἰδὰν ἐν ιχ τον 'Oδυσσεα μετὰ σωματος, posteriores explanavere rhetores cs. Nicephori progymn. Iv tWala. I 473 sqq. . Similes sSeveri lusus vide ap. eundem Walgium I p. 544 sqq. 2, Quod primum monuisse laus est Francisci Lauer squaest. BOm. p. 59 sqq. .
654쪽
263 est descendere Ulixes κ b39 sq.), ipsa explanat μ 37 sqq. et
eruditius, quam Tiresias, cuius oraculi summa λ 104- 14 tota congentit cum μ 127 sqq. , unde aperte est hausta; nam multo accuratius dicta sunt, quae deae dicuntur, et Vel primum obtuenti prae altero loco genuina videntur. Quae cum ita sint, - nisi ariolari mavis - neeyiam Circa posteriorem indicabimus et ab antiqua Odyssea alienam. offensio, quae est in repetito vaticinio, non tollitur, ged serenda erites. Rohdium Psychae p. 46 cum adn. l. Iam inspiciamus singula. Atque offendit nonnullos duplex
13 Vatem solum, non totam necyiam. ex Odyssea expellit Kammeri. I. P. 490 sqq. Cuius argumenta eis, quae postea disputabuntur, resutata fore puto. Sed ea ut glare possint: Circam, quod est in antiqua Emmeri Odyssea, nulla causa addita sχρὴ l l. I. p. 537 Ulixem iussisse descendere quis tandem credet γ2 Vix autem propterea quidem necyiam putabis peculiare quondam carmen fuisse lut recitabatur δινρ ιώνον cf. Ael. v. h. XIII 14 . Quod statuit Lauer l. l. Duplex tum memoria et carmine quidem comprensa incertum, utra antiquior, ponenda esset, altera ex qua Tiresias de Thri nacta Rive omnino de reditus periculis moneret, Altera ex qua Circe; quae duo carmina in unum, licet infeliciter, conflasse diceres, qui Odysseam redegiti Tum intellegeremus, undo duplex vaticinium; tum quod Telemachus adulescens in λ ivv. 185 et 449 doscriptus ab Odysseae temporum
ratione discrepat, inde explicares, quod alio atque ex nogua memori sttempore necyisto poeta descendentem potuit fingere. At mirum est, quod in eo quod nos habemus Tiresiae oraculo no ullum quidem antiquae illius memoriae vestigium restat, sed tota quae ad reditum pertinet pars ex μ eonficta est ies. supra . Vix enim credideris plane eadem vaticinatosesso in altera memoria Tiresiam, in altera deam; vix Circae carmine, quo diversa mythi larma exculta erat. Tiresiae auctorem usum Esse putabis. Maiore cum probabilitate opinionem Lauerianam sic profiteri licet: quin Fiam interposuit, antiquiore poemate usum videri, quo Ulixes nescio qua de causa descenderet et Tiresiae aliae atque in λ, sortasse nullae partes essent, et ex hoe carmine sumptos esse Anticleam et heroas. Tum ea saltem offensio. quae est in λ 185 sqq. et 449 explicari posset i cf. supra . Sed fortasse Poeta temporum saeps securus otium do Telemachi annis accuratam rationem non iniit. Deinde Odyssea num ex compluribus carminibus eoaluerit, adhuc sub iudice lis est. Qua re incertissima illa quoque opinio habenda est.
655쪽
illud sacrificium. i) Quod ab initio in necyia luisse negant. Statuit enim primuΗ Κammer Ι. l. p. 455 sqq.) 'suadum' illum ut dieit Statius) cruorem' recentioris originis esse quam ne- iae partes antiqui8sim . Inter eas autem esse illud cum belli sociis conloquium vel ex toto colore ingenuo ac simpliciei apparere videbatur. In quo quoniam sanguinis delibati paene non fit mentio, sanguinem quondam alienum suisse conligebat et ab hac parte et a tota necyia. Quam quoniam
nostrae OdyMeae cum Kammero servare non procedebat ), restaret, ut in antiquo carmine, quo poetam sortasse usum e88e non prorsus negavimus ), Sacra illa defuisse crederemus eiusque carminis fuisse heroum conloquium. Et haberet speciosi aliquid opinio, si etiam unus, quo memoratur Sanguis, conloquii locus v. 390) corruptus vulgo ferretur: id quod placuit Wilamowitgio l. l. p. 151 adn. li). Est enim in Vindobonensi deteriore codice: ἐπει ιδεν οφθαλμοὶσιν υρ. ἐπεὶ πέεν aIρια κελαινον). Cui testimonio vindex exsistere videtur scholiasta Harteianus optimae ille quidem notae, qui ad I. l. ea adscripsit, ex quibus sane essici putares vulgatam ei non lectam esse scripturam. At fugit virum egregium scholium illud Ρorphyrianum) loco motum potius ad uv. 568 sqq. referendum esse. Quod iam vidit Polakius cf. O. Schrader Porph. quaest. Hom. ad Odyss. pertin. reli. p. 108). Codicis Vind. sola auctoritas nil poterit valere. Quod autem praeterea in illa parte non additur istud: ἐπεὶ πέεν ahia κελπινον, eXcusari arbitror nimiaeque pusillitatis fore tam diligentem et anxium velle poetam, ut ubique illud adderet. Talis repetitio
quam languida suisset, ex Silio XIIIJ videre licet, qui nusquam oblitus est adicere libato sanguine umbras locutas esse. Propter haec ergo nec ex tota necyia nec ex parte ut Nilam. l. l. p. t bl) sacra removenda erunt. 'At manium omnis omnino cultus in Homero adhuc desunt vestigia: etiam sacra illa,
it Do melle lacti admixto, vino, aqua cf. Bergkium opp. II p. 674 sq.
23 Cf. p. 263 Mn. l. δὲ Us. p. 263 adn. 2.
656쪽
quae in eodem nituntur fundamento, aevo posteriori tribuenda erunt, quo vires iterum hic cultus resumpserat.' Totam igitur ne iam, quacum arti88ime sacrificia Sunt nexa, sequeretur aliquanto recentiorem esse Homero. Sed ne hoc quidem inde
sequitur. Quod Rohdii egregia disputatione Psychae p. 34sqq.
nunc constat: qui illam superstitionem iam multo ante Homerum floruisse eiusque aetatem desiisse mortuos colere, olim cultos non oblitam esse ex ipso praecipue Homero praeelaro
Ostendit es etiam l. l. p. 33). Itaque nec λ libri sacra ab
Homeri aevo aliena cen8eas nece88e est. Quae ex ipsa Obsecrationum antiqua memoria sive ex cultu singulari quodam,
qui superstes alicubi Graeciae relictus erat non opinor ex parentalibus omnino), recepisse videtur poeta. Quibus sacris cum paulo alium sen8um subiecit nimirum non modo alliciet delectari umbras Sanguine, ut erat in necyomantea, Sed conscientiam omnino eo recuperare voluit γ), ita usus egi, ut mortuos, qui ex Homeri mente voce Vitaque carent, aliquomodo loquenteη fingere posset. ) In Homeri enim do Orco opinionibus totus positus est necyiae poeta Rohd. l. l. p. 50 sq.), ut sermo et ars illo non multo recentiorem probant. Mirari possis, quod poeta, quem necyomanteam notam
Utrumque in vetere et gontium communi nititur persuasione, qua credebant in sanguine esse vitam. Id quod philosophorum postea docebant Critias Arist. do an. I 23 et Pythagorici D. L. VIII 30: τρές εσθαι την ψυχον απο του ἀματος . Cf. Empedocl. v. 373 sqq. Muli. 2ὶ In mytho quidem, quo poeta usus videtur, sortasse deerant sacrificia, ut consilium omnino Descensus, sed in erroribus, opinor, hoc enim popularis fabulae simplicitati aptum, hoc antiquum videtur, etiam ad Oceani ulteriorem ripam pervenit, ubi inter ceteras et sociorum matrisque recentes nmbras vidit inseriis non institutis. Sic quidem mirum illud Indianum Ulixis instar sorte fortuna ad Orci ianuam venit, descendit, de procis fidae coniugis edocetur cf. Tylor l. l. I 34li; sic Argonautae Orphici in itinere ad Cimmerios et Acherontem deferuntur lorph. Arg. vv. 1l 20 sqq. Abel); sic S. Brandanus, quem non inepte Ulixem Christianum dixerunt, in itinere longo etiam ad Inserni insulam sertur. Ac Lucianus quoquo suis Elysii et Tartari lusulis sαλ. ἱστ. II 5 sqq. 29 sq. fortasse inridet
quendam, qui in itinere eas se vidisse mentitus erat.
657쪽
habuisse probabile est, non magis ea usus es: Quam si no
visset, ait Κammer l. l. 508), cur ipsum in Oreum deduxisse Ithaeum 3 Quid enim impedivisse, quominus Circae in domo
manes evocaret 2 At primum in ipsam Sempiternam noctem penetrare heroem dixeris multo magis fuisse poeticum et magis animo8 movens. Deinde vero - id quod Rohelus monuit quoniam ista, quibus poetae opus erat, sacra vel maxime cum communi eius i. e. Homericae aetatis opinione pugnabant ut
pugnant in ipso Homero 'P 18sqq.), eo magis in ceteris illa
opinio servanda i. e. ad Oreum saltem heros deducendus erat: aevo enim illo, quo commercium inter vivos et mortuos credebatur nullum, nece88e erat opinari, ut spectarent umbras,
ad ipsa earum loca deveniendum esse. ) Haec fere est Rohdii opinio, qua meliorem non habeo: quanquam nec in ea omnia placent, velut non placet, quod illis sacrificiis novum suo arbitrio Sensum poetam substituisse existimat. Sed in his tenebris quis certum perspieiet γ*ὶli Simplex est simplieis temporis cogitandi ratio. Sic etiam Wodan Germanorum Iuppiter, ut Walam consulat deiunctam, usque ad Helae portas vehitur equo sVegiamshv. . 2ὶ Qui in hac narratione leguntur versus 38- 43, iam a Zenodoto et Aristophane expulsi sunt: cui iudicio subscribo stliis quoque causis adductus. Atque offendere illi quidem primum, quod Ου μεμιγιιεναι παρα-γlνονται aὶ τυχαι, νῶν δὲ δεμου . . At quae ex imis modo tenebris densa emergit, manium multitudinem pingit poeta variam, qualis primum obtuentiso offert: Imr Dichter schalyn sica emen Binterstrund, aut dem die ein- remen Personen der Distenden Setenen sich abheben unu in do sis su-ruckkehren, und der mater vorhianyend dem Ganeten ei/ι Ende maehi 632 T Mrehh T die Homer. Odyssee 22T . Gravius Rutem alterum est: αλλως si δε Tα τραυματα ἐπὶ Των εἰδωλων οραται, hic vel cum armis sanguine sparsis Occurrunt: quae quidem opinio aliena sano videtur a necyia tota sexceptis uv. illis, qui inde R 56b enumerantur ; lure vix opponere possis Tiresiae sceptrum. Aliter ROhdius I. I. p. 5b adn. 1. Quem tampn affert locum, eum nihil probare credo. Firmant Suspicionem sermonis quaedam osse ioves, ut πολυτλητοι, νεοπενθής, βεβροτωμένα quod postremum Nitzschio debeo, quem sero inspexi) hoc uno 'Homeri' loeo obvia. ΠαρθεHκαὶ αταλαl ex Σ 567 natae videntur. Ergo propter et sensum et sermonem eicio. Cf. etiam Nitas hii ad Odysseam egrogias adnotationes iII 1953, quocum in plerisque me consentire vidi.
658쪽
Iam ad Elpenorem veniamus. Quem iniustis de causis iubet exulare Κammer l. l. 499-520. Quod quoniam cum praecepta eius opinione cohaeret, ab ea proficiscendum erit. Contendit enim credidisse antiquos omnia morte penitus deleri, per εἰ φυασμον deinde pro moriendo dicere solitos esse εἰς ωιδου ιέναι, hinc inserorum regna vitamque post mortem non vitalem nata esse si . l. bl 3 sqq.): etenim semina illa incertissima poetarum ingeniis exculta esse: Homero Iliadis auctoriista ignota esse vel potius ab eo primum tangi in P. Confido Vero perversis haec rationibus efficta esse. Immo υιδου δόμοις nunquam poeta ausus esset pingere nisi populi nixus certissimis persuasionibus. Vel ornatum, puto, magna ex parte ex vulgi fabellis poetae adiecere. Caecus profecto necesse eStet insulsus sit, qui in Iliade illarum opinionum nondum inveniri quicquam dicat Orcique domum pro allegorica in Homero l) mortis significatione accipiat. Quid istud est argumenti ex Achillis stupore 'P 103 sq. ri ρα τις ἔστι καὶ εἰν Didaodoμοισιν ast h) apparere nil dum de mortuorum in Orco concilio cognitum fuisset Contrarium potius probare p08sis: quae adhuc fama et sermono de eis acceperat, suis nunc Spectarat oculis Achilles sic prosecto habere. 'Εst ergo' inquit. Tum vero non satis est, cur Vu. Tl-74 eiciamus, qui Κammero multo recentioreη et a loco alieni videri necessario debebant, non nobis. Neque in eo puto iure ostenderis, quod rogat Patrocius, ut sepeliatur, cum Achilles iam postridie eum sepulturus sit. Amici coniunctissimi anima cum apparet ultimum
vale dictura, nonne con8entaneum est rogare eam, ut misera
condicione quam celerrime liberetur, licet Achilles omnia ad sepulturam praeparaverit 7 Sic etiam acoepit Silius, cuius
Appius LXIII 459 sqq.J Scipioni, ut propinquos adcelerare iubeat
funus - qui tamen praeparabant, sed nimis lenti - , item praecipit.) Vere edepol ad animi naturam pictum est i Itaque quoniam de non sepultorum misera condicione iam in Iliade F 72-74) occurrit opinio, propter eam quidem Elpenorem expellere non licebit. Atque hanc ipsam de sepulturae expertibus sabulam ex antiquissimis esse probant Babylonii Jere-
659쪽
mias l. l. 56), probat gentium consensus Tylor I. l. II 27. 28 .i
Aliud gravius Opponitur. Cum enim ex tota de Elpenore narratione veri simile sit iam ante Descensum compertam habuisse Ulixem socii mortem, male videtur quaerere 1 57: στως ν λθες κτλ. Nec VV. 52-54 cum Kammero sp. 50 l) sublatis offensio omnis sublata esset. Hoe ergo nixus, quod unum ex multis Francisci Laver quaest. Hom. c. Ι) argumentis non nihili lacio, Elpenorem interpolatum possis suspicari, quo vel artius cum Circa conecteretur necyia. Sed qui hoc spectavit nescio an ipso suerit ne lae poeta: cui, cum ceterum egregie descriptus sit Elpenor, hunc quoque praestabit tribuere condonando, quod modo non Satis perspicuo eum induxit. De Tiresia iterum perversa m. q. s. protulit Kammeri. l. 476 et Prelier in mythis Gr. II 480 adn. 2, si recte intellexi eius mentem). Umbra sane est Tiresias i. e. eorpore ca8sus; sed discrimen est inter ipsum ceterosque; potat illo, ut vires conscientiamque augeat, ceteri, ut recuperent omnino. Non est igitur umbra eo sensu, quo Graeci illi umbras accepere. Temere in voce νnμερτιῆς de Tiresia aeque ac de ceteris umbris usurpata offendunt: quasi non ex ipsa condicione discrimen notionis emineret: et vates et ceteri pro sacultate νημερ
sam Descemus postquam rogavit vates, ipse respondet v. 100. Immo ingeniose res mihi videtur concepta: Ranguine enim nondum gustato mens eius adhuc nube occaecata est; nondum
scit, cur ille descenderit et quaerit, ut qui mox cogniturus sit nec egeat responso statim pergit a Ia κτὶ v. 95). Potus confestim vaticinandi lacultatem recipit et quod quaesierat, ipse profitetur prima Voce: No στον δέ γαι μευ δἐal Istis ergo argumentorum qui8quiliis Tiresiam non eicies.
13 Adhuc apud novos Graecos istam vigere opinionem Bernhardus Schmidi docet i Vol ksleben p. 162 .2ὶ Vera dicere mortuos praesertim ad scrobem communis erat opinio es. Boissonad. ad Philostr. her. p. 198.
660쪽
Suspicionem moveri versibus 11 121 iure statuere licebiti Procorum enim mentionem pugnare cum aliis carminis locis, prae8. V. 42 Sq., et cum toto rerum cursu iam pridem viri
docti perspexerunt Lauer qu. Hom. 47; Κammer 492; Wilam. 145). Locum ex aliis Odysseae versibus male consectum i expellimus. Impedita est quaestio de eis quae iam sequuntur v. 121 sqq.). Quae ad nostrum Ulixem aegre quadrant. Quicum reditum quaerat, nil ad reditum ista videntur pertinere. Dein in reliquo carmine non respiciuntur nisi loco recentiore. )Accedit, quod color oraculi obscurus ab Homeri simpliei inteabhorret et quod Philippus Aver de Tiresiae vaticinatione. Gerae 1845) sermonis quaedam indicavit ab Homeri usu satis
aliena: Homeri autem usus in antiquis partibus necnae Servatur. Iam splendida est Wilamowitzii opinio δ), qua antiquissimae sabulae memoriam in eis contineri suspicatur: sic
omnia plana fieri videntur ) bene praesertim inter Solis et inter Neptuni iram discernitur): quanquam mihi et in his, ut saepe accidit Wilamowittium legenti, quod et Ulixis in personam inquisituro l. l. p. 114): ieh miste die Nomeninuhri
13 CL Jaehel, das Teiresiasorahel. 1'rogr. des Reaigymn. in Frei- stadi I. O. Oe. 1876 p. 40.23 Redit enim Tiresiae vaticinatio ad verbum in φ libro 268 sqq. : quandoquidem autem ne hic quidem artius cum toto rerum cursu nexa est irepetitur tantum et satis mediocris, nisi fallor, est Ulixis eum coniuge sermo s248-87 , damnabimus locum sin universum quidem bens disserentem vide Eammerum p. 139; cf. et Wilam. l. l. 68 sq. : qui locum confinxit, id egisse videri possit, ut clausulam carminis bonam adsequeretur: bene enim sic in fine Odysseae isi quidem recte ex Aristarchi sententia finitur ψ 296 e . schol. velut prospicitur in ea quae sutura sunt.
33 Cui ex parte praeivit Jaehel libro laudato. 4ὶ Cf. Hom. Unters. p. 159 sqq. et 194 sqq. Vido ad ultimum Ioeum Ribbeckium Trag. Rom. p. 275: Im romischen Di ama iden Mptra des Pacusius, nomen jene Beyebenhelten idia Abenteuer des Ulixes, of bar