장음표시 사용
661쪽
Gottholdus Etligquissimum non curamus. Quicquid statuitur, quos dixi versus ab eo, qui est in nostra ne ia, Tiresia alieni videntur. Τ)Ηeroinarum catalogum ab Homeri more maxime recedere quivis videt. Revocat in memoriam Hesiodeum illum
catalogum, quo eas celebravit, quae actaνατοισιν ευν εῆσαι
oia ἐπιεέκελα τέκνα γείναmo. Quod dicunt etiam inde suspicionem moveri, quod ineptum esset in Phaeacum conventu haec recitari, concedere nequeo. Nam iidem Phaeaces Troianorum Graecorumque sata celebrabant inrmodoκος). Cur Graeciae celeberrimas matres fastidium eis movisse putas 2 ) Attamen quae propter alienum ab Homero colorem oboritur suspicio, firmatur aliis argumentis. Impugnandus autem mihi est primum Wilamo tigius, qui de ipso catalogorum genere egregie Videtur egisse, non aeque de sontibus Homerici catalogi. Animadvertit enim vir sagacissimus it. l. p. 149) - id quod sane constare opinor - harum de quibus sermo est mulierum nonnullas occurrere iterum in Cypriis Antiopam Iocastam Megaram Ariadnam, argum. Cypr. p. 18 Kinh.). Atque cum quaestio exsistere videatur, uter poeta altero sit usus,
Cypria ille Odysseae sontem statuit. Cui opinioni alia quaerit
sulcimina. Sunt enim praeter illas et aliae in λ mulieres, quae cum illo carmine quadam necessitate iunctae sunt: Chloris nimirum et Tyro, mater et avia Nestoris, quem quattuor illas sermone memoravisse Proclus testis est. Utrasque ergo certum putat ex Cypriis in uxorum catalogum insertas esse. Ac quod dieit nil esse, quo catalogus cum ne i a cetera artius nexussit, immo sublato eo melius rem procedere: ego quoque eum
lacillimo desiderari persuasum habeo licet ineptum eum esse nec posse omnino serri negem . Concedo in Cypriis quidem melius cum carmine istas seminas iuncta8 videri fuisse. δὶ Atii De Anticlea egregia dixit Lehreius ap. Κamm. l. l. 774. - ver suum 204sqq. exemplar videtur suisse P 100 subi nondum de tripli ei
23 Idem sere etiam Lehraium professum ossa iap. Κammerum l. l. 774 sq. gavisus nuper legi. 3 De narrationum rilii senis causa idem sensi, quod Uelcher i Ep.
662쪽
Cypria tamen non adhibuit catalogi auctor. Quae si adhibuisset : illa ipsa inprimis exspectarem narraturum eum sui88e, quae in exemplari de eis narrata fuisse scimus. At de Epopeo nil, nil in Odysseae loco de Herculis furore. Non opinor ista eum neglecturum fuisse, si in exemplo inVenisset, ut res ad delectandos animos pulcherrimast Ariadnae vero et Epicastae historia vulgata erat, quas in uxorum catalogo desiderari vix potuisse credas. Chloridem autem et Tyro nescio an tum demum addidisset, si sors earum, ut est in Odyssea, et illo in poemate descripta sui88et, quod nemo probare poterit. Verum- enimvero non modo non invenis in neeyia, quae ex Cypriigtranslata expectes, sed etiam ea invenis, quae ab illis manifesto discrepent. Thraemerus enim libri laudati p. 136 Ant,opam Odysseae vidit - nec difficile erat videro - filiam esse
Asopi, Cypriorum Lycurgi. At gravissimum iam profert NilamoWilgius argumentum: non enim commemoratur inter Ledae
liberos Helena λ 298 sqq.). Quod inde explicat, quod in Cypriis Nemeseos silia fuerit Helena. Atque Dioscuri ab Odysseae poeta copiosius celebrati item ad Cypria quadrare videntur, quibus sortem eorum large enarratam e8se ex carminis
reliquiis efficitur. At nondum ille vicit. Iam enim Thraemerus Helenae fratrumque, quales ab Iliadiη Odysseae Cypriorum
poetis et ab Hesiodo enarratae extant, originibus accuratius inquisitis nee in eis demonstravit ne iam cum Cypriis conciliari posse. Cuius disputatio in universum quidem mihi probatur: in singulis vir egregiu8 erravisse videtur, velut ex Iliade non sequitur et Helenam et fratres IoVe et Leda natos esse es locos Γ 238. 426 cl. l99: τω ιιοι μία γείνατο Nec in ceteris prorsus eadem sentio. Rem sic habere censeo. Extat enim Stasini fragmentum celeberrimum apud Athenaeum VIII 334 C st. 6. Κ. , unde - sive lacunam p08t primum Versum statues Rive non statues, τειε sive de Iove sive accipies de Nemesi - necessario conligi puto Helenam cum fratribus
Cycl. II 38 , qui illis putat sceleris puniti exempla Menelao propter He. lenae raptum maesto proposita esse i Epopeus, Lyeus , Ariadna, Laius 3 .
663쪽
τριτατην l) ex Nemesi procreatam esse et Iove, id quod Eusthatii scholio ad F 638 firmatur. Pugnare videtur eum
fratrem a mortali patre, alterum ab immortali satum probabile non necesse) est. Haec testimonia inter se conciliare non meum duco. Sed utrumcunque optabis: a neeyia Cypriorum poeta utique discrepabit. Ac si Welcherum i) secuti fragmenta ita conciliaremus, ut aut Nemesin Tyndarei uxorem aut Ledam eandem suisse crederemus ac Nemesin, id quod nee Wilamowitzius credet: ne tum quidem res melius haberet. Prius enim si accipiemus, manifesta est diversitas; altero admisso non magis explicatur, cur Helena desit in Odyssea. Quao cur in λ omissa sit, nec mihi concedo contigisse, ut invenirem. Quod enim Thraemerus probavit FurtWaenglerum Secutus l. l. 132), nescio an non necessarium sit: Sunt enim Dioscuri, etiamsi alterna morte moriantur, tamen λοι, sunt δυνάμει nimirum, ut philosophice loquar, quia semper revivi8cunt. Hoc autem credo constare ex Cypriis, qui ne lae catalogum consecerit, non hausisse. De Nostis quae Nilamowitgius dixit p. 150 sq. copiosius resutare non necesso Gi: quoniam enim Maeram cum Thraemero arbitramur in Odyssea non videri Virginem scs sqq.), una Clymena relicta parum valebit. In tota autem re Thraemero me adplico, qui m. q. S. summa cum probabilitate defendit Boeoticam esse interpolationem quem nos legimus catalogum. 3 Quod primum eo probabile sit, quod paene solae eae apparent heroinae, quae eum Aeolica stirpe conexae sint. Animadverte praesertim
Alcmenam Megaram Epicastam Iphimedeam de Orione mihi aeque ac de Aloidis Thraemerus magis persuasit quam WilamoWiigius p. 1b0), Antiopam, cuius filii πρωτοι Θηβης ἔθος
ἐκτισαν ἐπταπόλοιο V. 263. Phaedram Procrin st) Ariadnam, quantum quidem perspicio, satiu8 sane erit expellere cum Wila
2ὶ Simile professus erat Lauer l. I. Cf. Thraemerum l. I. 129 adn. i.
664쪽
monittio et Thraemero ut Atticam interpolationem; Maeram, siquidem Boeoticam catalogi originem accipiemus, non virginem ut in Nostis, sed Locri matrem intellegere males ut iam gloss. Η ad 326 : non ita ex vocis γονον λ 324 notiono hoc conlegerim, ut Thraemerus p. t 37 el. 133: mihi in γονος voce utrumque, et maiores et liberi, videtur contineri: est stirps'. Deinde commendat, quod catalogorum istud genus in Boeotia praecipue cultum esse scimus. Quibus de causis quanquam in singulis quaedam incertiora videntur, tamen Boeoticum nos in catalogo tenere carmen iure statuemus. ) Cuius aetatis sit poema, ignoro: sed ad antiquiorem relegare videntur Pollux nondum Iovis filius et praecipue Salmoneus, cui nondum illorum scelerum quicquam adfictum est, propter quae αδμος epitheton apud Hesiodum accepisse videtur sesis. Eoe. 25 K. eum λ 326 et scholiasta ad 237, qui iam recto hoc animadvertit). Qui sunt intexti Aretae Alcinoi Lehenei sermones, eXpellendi erunt. Nam cohaerent arte eum antecedentibus. Quod de donis tantus et sere solus sermo est, equidem non Statim aridἐς hoc vocarim nec carminis huiusce auctorem penitus damnaVerim: sumus profecto nimis nos proni, id quod Aristophani et Zenodoto ipsi opprobrio damus, ad nostrum SenSum antiquorum vitam moresque nobis fingere. Equidem et pulchra
multa in hac parte agnosco illa Aretae laeta gloriatio 336; laus Ulixis 363). Quapropter interpolationis arguemus Versus, non ineptiae lBelli sociorum cum Ulixe conloquium maiestate et sermonis et inventionis summo poeta dignum in nimis recens aevum m. q. s. relegat WilamoWiritus l. l. p. ibi sqq. . Nolo longus esse in his: idem sensi ac Thraemerus parum curare Nil amoWiigium1ὶ Minimo Thraemerum refutavit Duemrater Mus. Rhen. XLV p. 178 sqq., qui diversao originis catalogum esse perseverat. Nam primum quod Wilamo tigium in λ certa Cypriorum vestigia detexisse statuit ip. l82 sq. , in hoc ea quas Thraemerus contra dixit, refellere non dignatus est. Deinde Nostis usum esse catalogi poetam non magis demonstravit quam Wilamo-Witatus. CL p. 281 adn. 2.
665쪽
ea, in quibus omne carmen nititur: mythos dico. Qui sempermutabiles per populum diu volitant, antequam earmine comprenduntur. Illum si sequeremur, etiam alia, quae in Iliade tanguntur tantum, ex Cypriis deprompta viderentur, quae ne hilum quidem movent suspicionis: velut Troilus Ll 237, cuius mors in Cypriis secundum Proclum enarrata erat cs et Thraemerum p. 1443. Quae cum ita sint, acquiescamus in his: non cogi
nos recentiorum carminum vestigia agnoscere in heroum conloquio, Sed eos, de quibus quaeritur, locos ad antiquiores potius
mythos recedere iure statui. De singulis videas Thraemernm p. 154-164 et 8qq. Quae inde a versu 567 enumerantur umbrae, cum eX Erebo eas non proce8sisse in aperto sit, iam Aristarchus obelo notavit. Cui adsentiemur. Ac primum quidem usque in Erebi noctem profundam per tenebras fortasse perspexisse Ulixem non verisimile est; deinde haec regna prorsus nova continent quaeque cum Homeri ceteris locis aegre conveniant: velut etiam arbores memorantur post Homericam demum aetatem Graecis vel Ionibus cognitae, id quod Victor Hehndemonstravit. 3 De Tantalo recentioris aetatis persona vide Thraemerum s p. 84 sqq. , prae8. 853. Et omni8 omnino, quae eis versibus pingitur, Vita poenaque mortuorum' mentem sapiunt ultra Homerum progressam: Sic Minos causas iudicans mortuis - qui Secundum ne lae opinionem conscientia sunt cassi; sic Orio bestiarum, quas vivus peremerat, animaS per Sequens. ) De eis qui poenas luunt, egregie egit Wilamo-1ὶ Miter sano rem sibi confinxere novi Platonici, caeco Homeri, sapientiae fontis', cultu obstricti: qui cum processisse umbras contendere nequirent, dicebant iniustorum manes versari ἐκτος του ποταμου cum iudico. Sed quid Hercules 3 Τιμωρειται Drbς ων Τους αδίκους φαντα-σlας φοβερας ἐριποιῶν του βάλλοντος καὶ τοξευοντος . . . OD γαρ dixi καὶ Ουτος των κουιζομένων ἐστὶν, ως Αριστε πέρ δοκεῖ, αλλὰ των κολα
43 Ad hanc rem submiram cs. Indianorum religiones, quos notissimum est credere mortuos In beatorum montibus venandi voluptati incum-
666쪽
Wilgius praes. p. 200-20T. Quin earmen teneamus Orphica doctrina insectum, non licet dubitare. Vix tamen puto tam recentis id esse originis quam censet Wilamowitgius. x Iam videamus, quid spectaverit qui nostram necyiam Homeri corpori inseruit - non curantes sive mythum sive antiquiorem, si qua erat, ne iam. Qui quid inprimis egerit, nescio an optime Rohdii ipsis verbis dicam: Die G praehe
kra rnoli thatis sein wird p. 47 . Fatis etiam sociorum Ilii excidio immortalium enarratis poeta vidit optime quodammodo suppleri Odysseam. Deinde audaciam versuti viri maxime hoc itinere augeri perspexit las. λ 474 sq. 618 sqq. lia 21). Ithacum ingentibus miseriis vexatum certo melioris sortis vaticinio frmari aptum intellexit, quisquis finem oraculi composuit praes. Vv. l34 sqq.). Haec certe propter consilia legentibus deinde consecta videbatur ne i a. Quod probant, qui imitati sunt eam: quorum in ne iis eadem consilia pleraque Saepe indagare lieebit. Ex hae neeyiae quasi εἴδει, ut cum Platone loquar, -
Ομοι os crea quaedam - qumcunque p08tera aeta8 composuit, ne lae sunt natae. Quae licet multis inter se rebus disserant,
bere. Animalia apud inferos oecurrunt in Polygnoti tabula iPaus. X 2b, I : in Acheronte Pinxit αμυδρα ειδο . . . ἰχθυων . . . σκιας sua AOν ῆ ἰχθυας cf. Lucian. ἀλ. ἱστ. II 30 to πυρος ποταμος, . . πολλους ἰχθύας ευε sin Tartari Insula); in Luc. καταπλ. 21 ἐγω δὲ iCharo Ἀπους καὶ βους καὶ κυνας καὶ τα λοιπα ζψα μετειμ' διαπλεὐσαι γαρ ν δ' κακεἶνα δει, deinde in Culice atque in Ovidii amor II 6, 49, ubi psittacus in avium Elysio suaviter pingitur sci. Stat. Silv. II 4, 8, Mart. VII 14 6 . Vide et Tylorum I. I. 460, praes. 462, ubi multa habes de canum, muscarum al. animis immortalibus.lὶ Contra ea quae e. g. de Herculis balteo et versu praesertim 6l2 dixit, es. Helbigium das Homerische Epos p. 288 adn. 4; quocum consenti O. - Herculem duplicem lepide exagitat Luc. dial. mori. 16. Suam doctrinam intulit Plutarchus de fac. orb. Lun. XXX G.
667쪽
Gottholdus Eulgeommunig archetypi tamen cunctis mansere vestigia. Quactnostrum erit retegere. - Et ut sol almus vasto mari aeque ac graminis roscida gutta atque etiam in foedo ηtagno repereutitur: per diversissima litterarum genera exemplaris Homerici imagines monstrare Iicebit. Quod iam administremu8. Tangatur oportet δευτέρα quam dicunt φυχοστασέα Phil. her. II p. 20b Κays. , qua primus mortui Doecensus describitur. Quam in posterius aevum cum Aristarcho et nos trudere eo-gimur. Ae primum satis mediocris quidem poeta est. Quod enim insepultorum animas statim ad ασφοδελον λει ιι υνα ducit: hoc prudens poeta nec Homeri nec eius quod eum sequebatur temporis opinor secisset - nisi id quidem sic tollere voles, ut loco motam necnam cum Kammero Statuas si . l. p. 757 sq. . Sed credo istum poetam nec Homeri opiniones nec sui aevi ita cur se. Immo Occa8ionem quamlibet captavit, qua heroum sermones ad λ exemplar insereret. Τὸ Fecit enim Achillem et
Agamemnonem alterum alterius Sortem comparantem ita, ut cum toto rerum nexu paene non coniunxerit, sed consilium
illud manifestissime pateat. Et totus ille sermo umbra est, suci plenum alterum in i conloquium. Deinde colloquentes non fecisset antiquus poeta mortuos, qui cum ex Homeri opinione conscientia carerent, λ poetae Sanguine ad vitam quandam vocandi erant. Nec Mercurius ille, qui procorum animas deducit vespertilionum more stridentes δὶ, 8ceptrum madem thaeo rore gestans, antiquus est: cuius in Iliade aeque ac in cetera Ody88ea nec vola nec Vestigium, quem tota contra postea antiquitas noverit. Posterius aevum ostendit etiam locil) Do Achillis funero narrationem fortasse aliunde mutuatus, es. Nitasch. de hist. Hom. metet. II p. 36 sqq. 2ὶ Haec opinio sane est antiquissima. Prorsus consentit cum Iudaeis, quibus eadem vox de avium pipilanti et de umbrarum sono in usu est, Rcit. Tvx cf. Greentus s. v. Ies. 29. 4. Plane idem de mortuorum exigua voce sentiunt Indiant Polynesii Aethiopes iSului es. Τylorum I. l. I 446II 7 adn. 3. Communem hominum genti rem esse vides. EX Graecis cf. praes. P 101 ωχετο τετριγυια et qui rem vivide pingit, Philostr. mia. Mag. p. 300 Κays.; Lycophr. 686 sq.
668쪽
inferorum ornatus δῆμος ονιέρων, λευκας πειρη). Exulet ergoni recentissima altera illa necna. Iam certior certiorque de Orci specie fit opinio initio dises uens. Novaque rerum personarumque turba poetarum ingenia inane regnum implent ex parte e vulgi opinionibus γ). Tenuem enim Homerici Orci imaginem j excultam exhibet Hesiodus. γΙam vero iuxta has miserias veluti leniter expergiscens 'exsistit in animis beati cuiusdam loci species, ubi putantur versari, 'quos aecus amavit Iuppiter aut ardens evexit ad aethera virtus, di8 geniti, pauci'. Beata est tellus nive pluviaque vacans Zephyris Oceani adflata, a Rhadamantho regnata d 563 sqq. qui locus Homero recentior videtur; cf. Rohdium Psyches p. 64 adn. 2 et omnino p. 63 sqq. , cuius aditum et heroibus Τhebani sui Boeotus) et Troici belli non paucis praestat Hesiodus ἔργ. κ. ηιι. 151 sqq. in solo de Menelao sermo . Sed quantumvis suavibus haec coloribus poesis adornaverit, quid ad homines 2 quibus Redes istae denegatae fere et clausae erant. ) Necdum multum inde lucis inferis puto per id tempus
13 Reges Orci, qui est portis munitus is hidou Tartarus eum ferreis portis et aeneo limine sis ibi Titanum κολαστήριον ii bd. 479 sqq. . 23 Cf. Theog. 720 sqq. Nox cum Die, Mors, Somnus relegantur illuc;
3ὶ Nam licet Gruppio viro illi. demus apud gentes fere primum apparere tale regnum, quale est 'Aιδος Homericus, dein eops paradisi delicias
fingi solere, cur non et ista opinio in censum quidem venire poterit, qua sacras secuti scripturas oblitam priscae aetatis verique memoriam statuamus tempore vigore coepisse γ Idem m. q. s. cadit in aureae stetatis tabulam,
quae Elysii colore pingitur sui vice versa aureae aetatis coloro Elysium :in qua item veri vestigia agnosco. Nec facio eum Gallo homine Renani ap. Gruppium Κulte und Nythen I p. 45 : Unen bestimmten Sinn in denTrclumen des soldenen Milallers suchen, heirat die Tone der Glocken deuten e. q. s.; facio cum Dantio, qui Purg. XXPIII 13s de paradiso terrestri: Puelli, che anticamente poetaro Lem deI Oro e suo stato felice,
Forse in m aso esto loco sognaro. s Poeta enim, si quis, memoriam priscae aetatis optime servat.
4, Est ista de Elysio nobilibus paucis servata opinio ex eis, quae inferius adhuc populi ingenium produnt. Similia et alibi inveniuntur. Cf. Tylor. I. I. II 2I: aut den Tonyamsein mar das ruisi rege Leben eis
669쪽
Gotthoidua Ettigadsulsisse, quod Homerum subsecutum est, licet perpauca eiu uextent monumenta. Atque ad ea nune convertamus.
Hesio dei quidem de Thesei et Pirithoi expeditione epyllii veluti tenuis ad nos per longa tempora manavit sonus ): cuius argumentum certe non erat - id quod Goet
lingius posuit ) - Plutarchi sex Philochoro) in Thesei vita 35
narratiuncula. Nam etiamsi ita hanc opinionem accipiamus, ut antiquissimam mythi formam ad Molossicum Oreum, non ad Peloponnesiacum spectasse dicat ille - id quod dicit Releher Ep. Cycl. I 243 sq. - et hanc formam videri Hegiodum excoluisse: non Video, quo cogamur hoc opinari. Philochoro quidem pronum erat de Thesprotia cogitare, unde et alios Orci initia scimus derivasse Paus. Il7 53. Anne etiam Proserpinae fabulam Molossicam voluisset Goetilingius, quam ibidem colloeat Philochorus 7 3 An inde, quod Pausanias Homerum ait Thesprotiae ferocibus locis ad Orcum pingendum u8um esse, ibi necnae scaenam cogitandam e8se putabis sequi 3 Accuratiora de carmine sciscitari est ariolari. Cf. Markschesset Hesiodi etc. fragmenta cap. V. Quae vero Homeri exemplo excitata sunt carmina et ad
eius normam composita - εαρκον dico κυκλον - cum dilacerata et scissa ad nos pervenerint, paulo tamen certiora de eis proserre licet, etiam quod Descensuum adtinet genu8. Nam res Tartareag ois celebratas esse atque Homeri quidem ad exemplum ex eis, quae relicta sunt, probatur. Etsi enim ex Procli Nos torum - ut hinc initium capiam - argumentis aureis descendisse quidem quemquam non discimus, illud tamen aliunde
670쪽
certum est. Namque Pausanias eum leschae Delphicae enarrat picturas, diserte: μν μη γαρ dri, inquit, D τα veta ις καὶ scit. στοιησεσι Odysseae Minyadis Nostorum; lege και ἐν τουτοις) i P ιδου καὶ των ἐκεi δε ιι ατ υν ἐστέν X 28, T). Quod pergit: σασιν οι Νοστοι κτλ.J οὐδένα Eυρυνομον dat uo να, vel hincessieitur Acherusia templa eis accuratius descripta suisse. Si enim obiter stricta fuissent, daemon ille cadaverum carne vescens ) etiam facillime a poeta omitti potuit, licet eum novisset - hoc enim Pausaniae egregius auctor demonstraturus est poetae vel eius aetati ignotum fuisse daemonem - et
superflua illa essent, quae dixit scriptor. Accedit quod Maera iam in λ obvia 325ὶ λὶ e carmine adsertur iis. 5 Κ.), cuius vix
i Odrsseae enim necnam omnibus notam esse ipse Pausanias persuasum habet: id quod probant verba in capitis initio posita ἔστιν 'Oδω- σευς κτλ. In Minyade Orcum tangi iam Indicavit g 2. Restabat, ut No- storum Orci descriptionem adderet. Quod correctiono admissa optime facere videtur squam incohasse video Schubartum ad i. . 23 Memoriam exeitat Charontae recentium Graecorum carne ipsa mortuorum vescentis B. Sehmidi Volhaleben 246 . Idem postea de Cerbero dicitur cf. e. g. Lucan. Phin. VI 701, 2 ianitor . . qui viscera saeva Spargis nostra cani, et de Hecata cf. hymn. mag. in Dianam iAbel Orphica p. 292 FV. 53 sq. αὶμOnora. καρ ho δαιτε squod iniuria temptat Abelius . . σαρκο- φάγος; idem, ni fallor, de Proserpina Lucan. VI 740 eloquar . . . quae te contineant, Hennaea, dapes . . quae te contagia passam noluerit revocare Ceres. Proserpinam enim a posteris, praesertim magis illis, confundi saepe cum II ate notum est se. g. hymni l. versu 2bi. Et alia in Lucani I. l. Chaldaeos redolero infra ostendere conati sumus. De gentibus aliis es. Le Page Renous l. l. iadn. p. 179, 1833: o Here, rette den Osirisii. e. defuncti animam non dem coit, der die Berzen verso hi instiund sich non Leichen niahrt. Qui inter Aegyptias et magorum opiniones consensus memoratu dignus est. CL Simrockii Germ. Mythol. Enchirid. p. 177 Nidboerer draco cadavera exsugens . Vide Addenda. 33 Diximus p. 273ὶ Maeram λ libri ex Nostis non esse depromptam, quia mater, non virgo intellegenda videtur: Nostorum poeta quominus onecyia eam hauserit, nihil obstare video. Nomen in Odyssea invenit, cui adtexuit - plenius enim illi epici cycli poetae explanant, quae ab HO-
mero adumbrata vel stricta sunt - eam quae suo consilio apta erat, sabulam, non eam quae λ catalogi poetae consilio, quod omiano nou perspexit.