Leipziger Studien zur classischen Philologie

671쪽

praeterea locus in Nostis nisi in ne ia erat. Idem valet do Clymena Minyae coniunctim cum illa eodem versu in λ tacta D. 4 Κ.3. Forte etiam Medeae mentio inter heroinas erat possis alia tamen de ea fingere; fortasse et Eriphylae Neleher Ep. Cyel. I 264 adn. 467 . Nec non Antiopam diversam ab Homeri 1 260 Nelcher huc refert. i) Praeterea e carmine, quod idem esse cum Nostis opinatur, Ἀτρειδῶν καθοδεμ adscripsit neutae fragmentum ab Athenaeo servatum 28l B) de

Tantalo in deorum convivio ἐν ασμένοισιν αλιτροςὶ poenas luente - quanquam ad aliam atque apud inferos Tantali poenam hoc ipsum seg. spectat. Magis gane est verisimile, quod Wilamowitzius professus est: nimirum καθοδον i8tam procul tenendam esse ab altero carmine. Fere ) enim neglectum est apud Athenaeum praeterea fragmentum extare eidem καθοδρο

adscriptum 399 A non, ut Wit., 395 D), quod mihi ingeniose

ille videtur explicavissu Hom. Untera. 1573. Quo autem modo haec inferna cohae8erint cum toto carmine, nescitur. Nisi Procli excerpta extarent, nullus dubitarem vivi alicuius Descensum statuere': quo dueunt heroinarum

1ὶ Philyram non cum eadem probabilitate neeyiae Nostorum idem tribuit, quoniam Nauplii, cuius erat uxor, ultio in eis videtur descripta - ut ipso Uelcher statuit l. L II 282 cl. I 263. Errasse videtur vir eximius. nam I. I. II 283 non in Orco enumerat Philrram. 2 Nec tamen πρωτος εὐθεν: vidit iam Odo redus Muellet Litt. Hist. I 3 11 4 adn. 2 cl. I 121 adn. 3, opinionis ille Welchorianas nihilo secius

3ὶ Quod sane video recentissimis probari. Κirchhomus die Homor Odyssee 334 sqq. enim et in his Nostis sibi persuasit Ulixem eundem

umbras easdem spectare: cuius fata large in carmino vult descripta fuisse. Sed de Neoptolemo in Ithacum εν τῆ Μαρωνεω incidente quae Κirchhomus dixit, mihi paulo superbius vidantur dicta: Nichis aber notiote in itae einer inesse gerade dieses und nur dieses erate Abenleuer des Odysseus in das Gemebe der Gesammthandiuno einetus en, menn die Absicht nichivon vomherein mar, die Abenteuer des Odyssetis in Verbindvny mit denender tib=men Heliten volutandist ru behandem sp. 3363. Facile profecto poeta causam habere potuit, cur illud fingeret, etiamsi Ulixis errores non voluit repetere. Nec ex fr. 9 Κ. plus conligera licet quam tacta esse in carininoea Ulixis fata, quae in Odyssea nondum narrata erant iride cautissime

672쪽

Achillis umbram Agamemnonem a reditu arcentem διακω- λυειν πειρ in ενον, vide Proclum) oratione haec percensuisse: vix tam diu antiqui umbra8 exSurgentes extra fines severos retinuerunt, vix Achillem uxorum catalogum enumerantem

finxere. Culicis catalogi poeta simile non secisset, nisi sciolus ille quidem fuisset. - Deinde etiam mortui Agamemnonis Descensui cuidam , haud ita haec apta sunt. Quamquam talemne iam ad co rhapsodiae similitudinem compositam inter verisimiliora duco esse. Hoc si gintueremus: Ρroclus sive ei

agentem etiam Wilamominium l. l. p. 182 in . . Disseullisse Nostofi a Telegonia de Telegoni stirpe fcf. Κirchhois. l. 1. 336 sq. non credo. Vix vulgaris de Telegono memoria ex alio carmine nuxit atque ex eo, quo Praecipue eius laeta tractata erant: Eustathium i p. 1796i sive cum Muetetolios cf. Welcherum l. l. II 30bi sive etiam cum Wilamo Wiuio it. l. p. lS3sq. iemendare Satius erit. Deinde Satis multa opinor apud Proclum legis. quibus Nobtorum quinque libri compleri potuerint, ut alteram Odysseam

infercire non Opufi fili.

1, CL Bode Belisu. Dictgunst 1 39i. 23 Quod copiosius persecutus est nuperrime Duemmier si . fp. 273 adn. I l l . . Ac primum nominandus ei erat Nitzschius, vir inter Homericos haud ignobilis, qui idem iam ex parte suspicatus erat lde hist. Hom. meleti II p. 36 sqq. . Deinde si Nit chius opinionem ipse ariolationem

vocavit, vel magis Euam Duemmier hoc nomine proferre debebat. Ac quod Agamemnonis umbram, ut Nitzschius, in carmine deductam esse credit, non prorsus hoc negare possumus ies. Supra . Iu ω Nostorum necyiam Murpatam esse eiusdem iam Nitzschii suspicio fuit, quae, illud si acceperis, quibusdam rebus commendari videtur, Sed incerta manet. Verum etiam tu heroum quod est in λ conloquio Duemmiorum Nostos sibi d prendi 8Se visum plane repudiabimus. Quae gravissima videmtur, excerpam. Quod dicit uv. λ. 397 sqq. ex Nostis male furatum esse poetam, meris artificiis hoc assecutus est il. l. 190 8qq. . Ex Sanguiuis potu in conloquio

non Semper inon euim recte constituit v. 390 cf. nostrae diss. p. 264 memorato nec3iam subesSe in cu modum formatam nequaquam m. q. S. conligi licet il. l. p. 19iὶ cf. supra I. l. Quod ineptum dueit Achillem post decem iid annos de Neoptolemo sciscitari p. 1933. ex falsa opinione pro-

laetum videtur. Homeri enim eiusque qui necnam composuit ex sententia mortui ut conscientia orbi alter cum altero conloqui non possunt. Sin phisma est novorum demum q. d. Platonicorum, quod ἀλλέλοιαοῦ ιών γι

673쪽

Gottholdus Etligepitomator, qui sane et alias neglegenter excerpserit, cur

silentio rem praetermisisset, facilius explicatu esset. Sed rem dubiam in dubio relinquere intius erit. i)Nec in Minya de firmiora nancisci licet. Fuisse ne iam in ea diserto eodem Ρausaniae testimonio discimus X 28 T), satis copiosam fuisse ex Eurynomo item efficitur cs. p. 2793. Sed quomodo in illius corpore intexta suerit, nequaquam eon

stat, quoniam ne argumenti quidem quid carmen omnino complexum sit, certo conligi potest. Ac Welcherus, quem in his auctoritatis eximiae esse constat, Orchomenum oppidum priscum Minyensium priscorum ab Hercule captum Erginique caedem, qui parentem ultus gemitute Thebas 'Herculeas' continebat, carmine tractata arbitratus post

οὐκέτι sStob. ecl. 1 423 Sq. W. . Igitur ne potuit quidem ante Ulixis adventum Achilles certior fieri de filio. Denique asphodeli pratum ex ea Orci imagine, qualia est in ab Ulixe non posse animadverti it. I. 193 sqq. confidentius dictum est. Obscurissima enim est locorum in x et λ d scriptio, ut asphodeli pratum quantum ab Ulixe afuerit, nequeat disceptari. Ac nescio an ex versu b39 conligere liceat ab ipso illo prato ad scrobem accedere mortuos inam O. κ bi 3 sqq. certe non temere Nitraehi uaretentiores statuit Adnot. III 160 sq. . Et haec si minus procedent, κατα praepositionem quid prohibet Ric accipi, ut interpreter: magnis gressibus ad asphodeli pratum rediit ses. ζ26l, A 484 7 Deinde vero nec ea oratio. qua Nestoris aviam ubertate vere Nestorea totam usqua Rd Eriphylen gentem Agmemnoni enarrasse opinatur, satia landata videtur. Frustra enim complures λ libri mulieres ex Nostis haustas ostendere laborat. Nam unam per Melampodis, qualia in Nostis ferebatur, fabulam it. I. p. 183 sq. contineri Clymenam Maeram Eriphylam λ 326; quarum duae priores erant in Nostis; sed de Maera cf. p. 273 . per eandem deinceps cum eis cohaerere Tyro Chlorim Pero iλ 23b sqq., 28l sqq. nego: vel melius eaedem Aeolici amguinis communione copulantur inter se et cum ceteris; dein eandam intellegi in λde Iphiclo memoriam atque Hagiae in carmine sc . Paus. X 29. 6 non constat : ex reticentia Homeri hic quidem nil licet concludere. Etiam Eriphylae sors in Tyrus orationis fine conlocata it. l. p. l34 , ut esterum Alcmeonem inde Agamemno stperaret filium, non inepte fingitur, sed mere fingitur. Actorum omnino orationem confinxisse videtur ille incertas res certas esse iubens. Quas cum ita sint, ex tota Duemmiori disputatione ea tantum cum stliqua probabilitato proferri dicemus, quae iam protulit Nilaschius.1 Quae alii coniecerint, vide apud Uelcherum I. l. II 297 sq.

674쪽

Aeheruntica.

288 pugnam Minyensem Τὸ illam opinatur Herculem nescio qua de causa l. l. I 243ὶ degressum ad inseros Theseum Pirithoo

adligatum solvi88e - nimirum ut suam illam magnificam magnorum operum clausulam ille adipiscatur. At quod Cerberi raptum et Theseum ex inseris vindicatum ab initio diversorum et locorum et mythorum statuit fuisse, vereor ne nimium probare voluerit vir summus. Certe nusquam tale quid traditur. Quod e. g. Alcestis retracta ex inferis a posteritate extrema cum Herculis celeberrimo Descensu conglutinatur i, vix in suas partes ipse Nelcher vocavisset. Ex Philochori et aliorum Κuhemeristarum narrationibus cf. Nelch. l. l. 244) cavendum esse ne nimium conficiamus, iam supra monui. Atqui si non probabile est vindicati ad superos Thesei sabulam ab Herculis Opere conclamato unquam exstitisse secretam, Wolcheri corruit opinio. Canem enim edomitum in Herculis certaminum ultimis semper positum fuisse Verisimillimum est - non propter sollemnem quidem herois laborum ordinem: quem quis primus e priorum temporum copia et inconstantia constituerit, ignoro. )Sed ut facinorum Herculis audacissimum ab initio pugnis eius quasi coronam quandam impositum esse mihi persu um est. Iam ut angustiore nos rursus gyro contineamu8: de ne ia, quae ex carminis reliquiis conligi videantur, ago complectamur. Quin descenderit aliquis, vetat dubitari Pausanias; Herculem ut cen-Seamus, nonnulla suadent cf. et Welohen: primum Pirithoi et Thesei quem temptabant raptus i copiosius enarratus, in qua

narratione Charontem portitorem primum oceurrere animadii Euripides et Uii de Herculis illa pugna ut Minyensi loquuntur. Welcher I 239. Quas idem ad carminis nomen explicandum affert, ἐπῶν inscriptiones iΤhebaidis, Diadis , paulo stlius sunt condicionis: illae ab urbe expugnRnda, hRec is gente, urbem quae possidebat, indita. 2, Myth. Vat. I 92.3i Pisandrum voluit Wolcher ses. nunc WilamoW. Hereul. I 309 adn. 75; qui ipse antiquissimum dodecatalon pulchre evincere studet . 4, Similem ax Tartaro fugam excoluit via. FL HI 224 sqq.: ... stat illumi Coeumi fluviis et nocte remensa Eumenidum cauis et sparsae iuba reppulit hydrRB.

675쪽

vertimus; dein Meleager commemoratus, qui etiam in Apollodori q. d. de Herculis Descensu narratione prae ceteris eminet II b 12 cI. schol. ω I943. Philodemi Iocus περὶ ευσεβ. p. 7G. corruptior Videtur, quam ni inde quid conligas. Addimus pleniorem iam fuisse punitorum recensum Amphione et Thamyri cf. B 59bJ, quorum uterque superbiae poenas luebat,

Libenter propterea amplecterer WilamoWiigii sententiam, qua omnes difficultates dirumpuntur. Qui Odolredi Mueller opinionem

adumbratam excoluit hanc: eandem iudicandam esse Minyadem cum earmine, quod 'Oρφέως εἰς ' ιδου καταβάσεως nomine ser batur. At discidisse quaestionem videtur, non expediviMe. Nititur autem praecipue in nominibus: cum enim tradatur Ρ

dire sive Samio sive Perinthio tribui την εἰς 'χιδου κατάβασιν item Prodico cuidam Phoeaeensi a Pausania Minyas adscribaturi IV 33, 7ὶ: unum eundemque contendit esse Prodicos illos. Quod non probavit. Credo equidem os insta) vere Orphicum carmen illam κατάβασιν fuisse, praesertim quod etiam Cercopi et Orpheo Camarinaeo adscriptum est, quorum alter Pythagoreus dicitur, alter item opus cithagoricum videtur monstrare. Atque quem in Minyade deprendimus, scelestorum catalogo Orphicam carminis indolem indicari putaveris. Sed et de hoc valent, quae de Minyadis omnino reliquiis recte dixit Welcher l. 1. ΙΙ 423): Mas Pausanias aus der Unterweu der Minyasanisset, aerist deuilich aus eme Neista ala epische uiso und gar nie hi avs Orphiae he Art und Lehre hin. Ingeniosa est WilamoWilati opinio: vereor, ne non item in-li Miram de Ap. Rhod. R 730 sqq. compositione opinionem secutus

Tityum Minyadis inferia addit Merkes Proll. XXIX sq.

23 Cf. Lobeck. Mi. 358. - Tollit sane et Cercopem Pythagoreum Wilamoinuius eundem hunc esse ratus cum Aegisti et NaupRctiorum Ructore. Quod vel minufi credo quam priorem ενωσιν. Eloiam Hesiodeas disciplinae poetam num quisquam unquam Pythagoreum nuncupari valde dubito. - Item quas praeterea Minyadis personas detexit Wil. l. I. 223 sq., in opinione positae sunt.

676쪽

Acheruntica.

genioga sit resutatio, sed sic quidem sentio. i) Iterum praestabit consessionem molestissimam confiteri: non liquet. Ex ceteris temporis poematis una ad nostram rem pertinet Thebais sive in Ampιαραου ενλασις Homerico nomine inscripta. In qua nova primum descendendi species exculta est: vivus enim vates terra hiante ad inferos iam illo carmine rapiebatur clep. ad Pind. Ol. VI 14 . )- Heraclearum gat multi scriptores nihil nunc sunt nisi nomina. Sequitur tempus inde ab Octavo lare ad quintum saeculum), cuius ni litterarum omnino, ita poesis Orcinae reliquiae ad nos perduraverunt paene nullae: nihilo minus illud inprimis ad nos pertineti Hoc enim aevo Orphicis praecipue mysteriis factum est, ut plane novum sentiendi genus paulatim exsisteret: quippe tristis Homeri de inseris opinio expulsa est nec nobilibus paucis, sed initiatorum cuivis ad beata loca post vitam

aceemus patere iam credebatur. Eiensiniis dein maiorem gloriam nanctis Proserpinae raptus reditusque insigniter videtur celebratus, ut Bacchi secreto cultu, Thebis praecipue habito, Semelae αναγωγη: quorum mythorum in hoc aevo et post ipsum aevum prima inveniuntur testimonia. ) Aecedebat, quae vergente fere sexto gaeculo florere coepit Pythagorae disciplina multo mysteriis sublimior, quae tamen similia eis sponderet praemia, sed meliore iure. Ac novam cogitandi rationem et cetera, quae de tempore produntur, testantur: testis Empedocles, vir ut pauci τα ἄνω φρονων, cuius de animarum migrationibus, de miseriis nefariorum, de eorum quos bono8 putabat beatitudine altissimae doctrinae vivide expressae nouli Consentientem nunc Rohdium video Ps. 278, 2.2ὶ Sed M. Immisch Ann. Flech. Suppl. XVII 170 sqq. 3 Similia postea de Trophonio ficta sunt: quem post illud furtum ἐδέρατο ἡ γῆ διαστασα iPaus. IX 37, 7 . Alias καταποσεις habes Pind.is. i67 Bg. sCaeneus es. Ap. Rhod. A 633, Rchol. Ap. M. A 761 sElam , Ttela. ad Lyc. 6 Daphne . Vide etiam Rohesum Ps. 108 sqq. CL

IV. Μos. 16. Germani vivum ad Insernum raptum narravere Theodoricum

de Vorona schron. Otton. Frising. V 3 . 43 Hymn. in Cererem eou. Ricardi Foerster libello der Ratib der Persephone; Pind. Ol. II 2b; alia.

677쪽

fabulae quae tum per populum volitabant mirae de Aristea redivivo, qui post mortem scripsit carmina Arimaspea illa rebus miris reserta sis. epic. p. 243 sq. Κ), de Zalmoxi Thracum apostolo Herod. IV 94 sqq.), de Hermotimo Clazomenio, cuius animae sui Hieronymo Cardano recentiore aetate: lator 1. l. I 432ὶ licuit corpore relicto vagari Zeller Ι3 924 adn. 23, de Abari ieiuniorum patientissimo Herod. IV 36 . - Pythagoram autem

et Orpheum prinei pes conversarum opinionum auctores habitos esse vel inde patet, quod utriusque de Descengu fabulae sere-hantur. Erat autem gatis pronum viros illos, qui nova de Oreo protulerant, effingere vivos haec secreta Suis oculis spee tame : quo commento Simul egregie stabiliri videbatur doctrina

eorum.

Sic quae hac aetate orta videtur Orphei υιδ o Dκ α τα βασι ς quin ipsius ad inferos Descensum complexa sit,

dubitare vix licebiti Quod enim Servii quodam testimonio nixi Aen. VI 392) Lobeckius Agl. 8la adn. b) dubio iudicio

et eonfidenter Abelius Herculis potius statuunt Descensum, probabile non est. Ρrimum ex Serviano loco minime necessario hoc sequitur squode cf. insta). Tum parum j ad mysteria illa terrorum gaudiorumque plena pertinet heros, quae stilus sacerdotis illo carmine descripserat. In poenis enim gaudiisve mortuorum describendis cardinem versatum esse

carminis mihi quidem certum est. Quod vel inde effici putabam, quod secundum Epigenem quode tabeehius 340 sq.

1 Cf. καθαρμῶν Din. v. 15 sqq. Mull. t ad auream stetatem v. 417 sqq. vlde Graiium Stud. Lips. VIII 1b . Empedoclis quoque animam Ad caelestia abreptam esse conlegeris non ex Servii ad Georg. I 3b schol. quod mendatum est, Sed ex eia quae περὶ φυσεως v. 17 Huli. Extant ses. et D. L. VIII 68 , nisi ad eius ante vitam condicionem haec spectare magis voles, in qua et uιμῶνα illum viderit. De muliere ab illo vindieata ex morte απνovo conclamata erat fabula squam senarravarat Heraclides P. cf. Schmidui diss. Ip. 259 2dn. IJ laud. p. 20 sqq. . 2 Potuerunt sortasse Herculis μεμυημένου monere: Apollod. II b, 12; ioch. 371 E; schol. Arist. Plut. 84b. Cf. etiam Rosehori Lex. Myth2185 sqq. Sed legas quae infra dicemus.

678쪽

Pythagoreo cuidam adscriptum est una cum sacro Sermone

aliisque, quos mere Orphicos fuisse constat, libris. Parens

igitur Orphieorum sortes animarum enarrans argumentum ear

minis erat. Sed cur descendit γ Eurydicae ergo con8entaneum videtur. Quamquam Eurydicae amore pulsum et dulci carminis Rono ipsam Mortem moventem illum Orpheum fingere, qui aeterna iustitiae exempla spectaturus et nuntiaturus erat, confiteor mihi difficile esse. An Eurydica aliena erata carmine 2 Anne ut Pythagoras idcirco etiam descendit sive deductus est μυσταγωγος ille Orpheus, ut spectaret tantum 2 Sed rem argumentis evincere nou datur. - Peteliana antem tabula ) nuper I 836ὶ reporta num frustula quaedam illius carminis praebeat', incertum est. Sed indolem eius hunc fere in modum cogitandam censeo: licet non prorsus

ad hane quam mihi fingo indolem quadret st. l 58 Ab., quod haud dubie ad καταβασιν pertinet; gauderem si cum Ηauptio Lucani Orpheo adscribere possem, at non procedere postea demonstrabitur sol. ad Lucanum . Inseri quidem saeile potuit

Herculis, qui olim descenderat, mentio nec concludendum erat ex fragmento ad Herculem spectavime earmen. 3) Si Eurydicam in carmine educturus erat Orpheus, eadem Oecasione

Herculis saginus insertum putaverim atque apud Vergilium Aen. VI 392): Charo nimirum repellebat vatem prioris indulgentiae poenam memorans, dum fidium dulci cantu victus lacu accepit' virum. Quod exempli in8tar pono.

13 Quae apud Abelium sub lb4. lbb. ib6 asseruntur. facile credis inda sumpta esse iquamquam possunt etiam aliunde e. g. ex τευταῖς vel Cratere . Fr. 157, quod cum Hesiodo comparandum est, qui idem ipraeter Tartarum narrat Theog. 793 sqq. RE., num ex hoe de quo sermo est libro petitum sit, incertisstimum videtur.

2ὶ Cf. Iournal of ME ic studies III 111, Goeitliny Ges. Abh. I l67. Itineris descriptionem in ea rides ies. Circa, Ar. Ran. 137, Apul. Μet. VI 18 . Fontes Lethao et Mnemosynae, qui et in Trophonii erant oraevio iΡaus. IX 398 , in inseris proprium sane locum videntur habuisse. 3ὶ Comparetti Iournia I. L 117.4) Immo per se veri similius ridetur Charontis poenam non in Her

culis itinere memoratam esse, quod Eecuta est, sed in posteriore.

679쪽

Novum in carmine tenemus consilium: deducitur enim qnis a poeta ad inseros, ut eis, quae illic spectat, poetae doctrinam confirmet aliosque ad eam con Vertat;

quod consilium etiam ad posteriores philosophos pertineti Si

Eurydica frustra repetita argumentum erat, etiam eius qui descendit novum est consilium: quod amore quidam percussus ne Orci quidem terrores horruit; novum e8t, quod et earmine et amore Orci tyrannos conciliavit. Etiam de Pythagorae εἰς ιδου καταβάσει fama

serebat. Qui secundum Hieronymi Rhodii testimonium sD. L.

VIII 21) illie videbat Hesiodi animam columnae aeneae Rdligatam, stridentem ω7 F li l), Homerum ex arbore pendentem serpentibus cinctum ) - utrumque poenas luentem eorum, quae οἷς ἀνέ-γκαν Xenophan. D. 7 , item punitos, qui Osfieta uxoribus recu8M8ent. Eiusmodi autem καταβασιν in Pythagora illo χρυσομήρ , nimbo spisso sanctitudinis obvoluto, συι νηγορέζς οοριστῆ, qui clipeo illo priorem suam vitam probasse dieitur ut Gantama Indorum Pythagoras DL suas ἐνσωματο σεις plumis, quas antea avis habuerat, aliis rebus probabat), paene necessario suisse inveniendam quis neget γ' )li CL Pirithoi poena ap. Greg. Cor. uag. fr. p. 547 : δρακοντων χάσμασιν ἐφροὐρεuo. et myth. Vat. I 48 draconeis nexibus religatus se verg. Georg. III 38 et Cul. 234 . Cf. Sophus Buste Studien ete. p. 454.2ὶ Similiter atque ille poetas ipsius doctrinae infestissimos suam Alexander ille ψευδομαντις Epicurum ad poenas In Oreo severissimas damnat: qui μολυβδίνας εχων πεδας ἐν βορβορω καθνται Lue. Pseudom. 2b: de forma oraculi Buresch Ἀπολλων Κλάριος p 77 .3i Erant qui inridendo dicerent i Hermippus malignus auctor

κατα γῆς o&lσκιον i αὐτονὶ ποινισαι καὶ τοῦ ι πρὸ ἐπιτεlλασθαι τα γινο- μενα εἰς δελτον γράφειν . . ἔπειτα καθιέναι αυτῶ. ἔστ' αν ανελθu . . τον δε Πυθαγόραν μετα χρονον ανελθεῖν ἰσχνον καὶ κατεσκελετε δεμνεχελθοντ' ἐς τῆν ἐκκλησων φάσκειν, ως ἀφωται- Αιδου, καὶ αναγι- νευσκειν αυτοῖς τα συμβεβοκοτα κτλ. i D. L. VIII 41 es. Casauh. ad i.

eoll. schol. Soph. Electr., quod ille attulit, v. 62. Similiter philosophum inridet Hermippus l. l. g 40 cf. Nieuschium mitraste tur Puellenkunde des D. L. Basileae 1870 p. 16. Arto eum ista Pythagores Descensus sugil-

680쪽

At non corpore ut Orpheus, sed animo abreptus videtur descendisse. Quod cum ex Hieronymo et Hermippo cf. adn.)non perspicue eluceat, mihi constare videtur ex Luciani quodam loco, quem ad hanc καταβασιν adhibitum vidi a nullo,

' λὲγ τρυον. 18, ubi ad gallum illum quocum Ennii pavonem An n. D. XIV ν- conserre licebit Micyllus: ἰγουσα, inquit, εἴς δοξειας ανωψιψκέναι ἀποθανών. Unde, ni fallor eoll. Soph. El. 62 c. schol.) egregio illa Opinio Roh dii firmabitur, qua Eris

Descensui in Plat. rep. X), o ς τεDDτησας αγεβέω i), 8imile Suspicatus est Pythagorae iter l. l.). Num ad istud iter et schol. α 3T 1 Lobeck. Agl. 943 sq.) reserendum sit, non certum e8t, sed verisimillimum puto. ) Ex quo sequeretur etiam A Rcensum, ad caelestia nimirum, cum philosophi itinere inferno iunctum suisse, ut est apud Platonem. )lations vinculo Inncta est Herodoti de Zalmoxi historiola s IV 953; id quod iam vidit Rohdius Mus. Ithon. XXVI 557 adn. Et in hoc ergo discipulus

Zalmoxis sδουλευσαι Πυθαγoop Her. l. I. in magistrum imitatus videbatur vel, ut recte Rohdius statuit, discipuli potius tabella ad magistrum ab Hermippo tralata Pst. 1 CL Polycritum, qui μονὶ μετα τον θανατον ἐναρου εἰς ἐκκλησίαν iut Pyth. secundum Hermippum των Alrωλων ἀφικεσθαι dicebatur sProetus in remp. ed. Pitr. p. 17 sq. ; Luc. Philops. 26. 23 Potost otiam sortasse dici illa siςεπινοντος θειοτης. qua Pyth. ἐν τίνιζε τας ἀκοὰς καὶ τον νουν ἐνήρειδε ταῖς με Ταρσίαις του κόσμουστιι μυνίαις i Iambl. vit. Pyth. 55 , sod de eo quod semel ei acciderit, Intellegere males, praesertim si contuleris Simplicium apud Roseum M. pseud. p. 20s: τον Πυθαγοραν ἀκουσα l ποτε τῆς τοιαυτος αρμονlας. 3, Puto equidem mature Pyth oras do animis doctrinam fabula illa sancitam esse ad Orphei exemplar conficta. Αc scholiasta ad Soph. Εl. l. I. Intollegi Pythagoram sortasse recis adnotavit. Quis littoris primus receperit et adornaverit tabulam. m. q. s. erui non licet. Peculiarem de hac καταβάσει librum Pythagorae nomen mentitum extitisse post Lo- Mevium defendit Rohdius l. l. Sed necessario talem librum indicari verbis illis D. L. VIII 14 ἀλλὰ καὶ αὐαος ἐν τοῦ γοατοῦ ς σι δι' Drra καὶ διοκοσίων svel potius ις κ. d. cf. Roh d. l. l. ἐτέων ἐξ ἀlδεω παραγεγενῆσθαι ἐς ἀνθρώπους nego. IIos annos ad Pythagoras animi migrationes spectara patet. De quibus Moctum esse eum Descensu et per go verisimile et scholio quod Iaudavi Electrae firmari censet. Iniuria opinor. Nam is quidem

라틴어 텍스트