장음표시 사용
41쪽
quod autem supra negavimus Mamurram iam hoc tempore magnifica sua in Caelio monte domo extruenda occupatum fuisse, id
carminibus XIV et XV donu confirmatur, in quibus Catullus
illum ob ingentem suum saltum Firmanum, cuius Singula partes enumerat, iure divitem uberi ait etenim in tali quidem sententia aedes istas marmoreas, etiam si incohatae tantum fuissent, silentio praeterire vix et ne vix quidem potuit. - iam de carmine brovissimo XCIII in ipsum Caesarem facto disseramus, in quo poeta nimium e studere ut illi placeat negat nec scire velle ait utrum albus an ater homo sit, quae insania visa est Quintiliano XI 1 38. quod pigramma fortasse sub idem tempus est Scriptum atque . IV, h. e. OStquam Catullia quam aegre Caesar iambos suos tulisset compererat. Sed potest etiam post poetae cum illo reconciliationem scriptum esse, ut Brianorus p. 642 censet, si quidem hoc distichon non ab ipso Catullo in vulgus datum, sed mortuo poeta ab amicis in codicillis eius inventum reliquis epigrammatis adiectum esse Sumimus. - restat ut dec. LII dicamus, in quo posita Nonium in sella curuli sedero, Vatinium per consulatum perierare indigne fert quod carmen cum antea plerique sub exitu anni 707 4 scriptum esse iudicaSSent, quippe quo tempore P. Vatinius una cum Q. Fufi Calono per Caesarem consul factus esset, ii Momnassenus hist. Rom. III, p. 332 d. sext. id ex orbis Catulli recte confici negavit, eiusque sententiam postea SchWabius v. Cat. p. 39 8S accuratius explicavit novisque argumentis confirmavit qui tamen unum neglexit gravissimum, de quo Ellisius demum commentarii p. 142 monuit scilicet a. 707 4 cum magistratus curules praeter OnSule Sero creatos omnino nulli ossent v. Dio XLII 20 4 27 2 5 4), Nonius, quisquis erat, in sella curuli Sedere non potuit. Sed ut ad Vatinium reVertamur, Uem poeta perconSuintum perierare ait, ea verba etiam de considonii Vatinii qua fore sperabat ut consul fiero intellegere licet, hancque interpretationem solam hie admitti sententiarum ratio docet, quas nisi sic sibi opponi statuamus ut alter magiStratum aliquem curulem
tenere, alter consulatum summa fiducia Xpectare dicatur, omni orationem concinnitate carere adparet atque re Vera Vatinium multis annis ante quam voti sui compos fieret inpudenter vaticinando consulatum se sperare saepe dixisse Ciceronis in eum in-
torrogatio a. 698 56 habita et 11 ostendit consentaneum
est autem istam spem Vatinii etiam Vehementer Uetam esse, postquam a. 699 55 ope triumvirum M. Catone conpetitore repul80 praetor creatus esset cumque reliqua Catulli in Caesarome Cae8arianos carmina omnia, ut vidimus, aut in annum 699 55 aut in pr0Xime insequentem cadant, non potest dubium esse quin
42쪽
XXXVI PROLEGO MENA . li lii Oiliae nitor a utro torta In in noruni Scriptum it. liriorinutoni o cum Schwabio p. 43 attribuamus ipsa Vatinii praetura lini, iii l. nimirum tum etiam Vatinius sedebat in sella curuli,noi suo ii poeta do solo Nonio dicor ita poterat ut magistratuini lio gesto suturum alterius consulatum Opponeret itaque ad annum potius Ool, deducimur, cui c. I iam a Moriam seno l. c. ad Signatum est hoc igitur anno Non tu in statuendum est curuli magistratu functum esse, nec inprobabiliter Schwabius i. c. eum tum cum Vatinius per consulatum perieraret aedilein curulem fuisse coniecit, si quidem homo a Catullo commemoratus Nonius illo Ast, renas est ilia a. 708 4 , proconsul sive potius propraetor ante pia am ad Thapsum cominissam a Caesare cum
legionibus duabus castris praesidio relictus est v beli Asric. 80.
cons Schwabius p. 36 s. elirmannus faSt prael. p. 94.3. ceterum nomen quod est struma veri simile est non solum ad Nonium, Verum etiam ad Vatiniuin pertinere, luem eodem malo ab Orassentiundo constat v. loci a Drumanno V, p. 83 n. 23 sive a Schwabio p. 35 collecti), videtur hue acerbitas epigrammatis etiam in conponendo isto pari hominum Strumosorum posita
Iurgiis Catulli cum Caesare eiusque adsectatoribus narratis statim subicere laeet qua de rixis iniimicitiisque poeta dicendareStant ordientii autem a. c. XCVIII, quod et ipsum ad respublicas referri probabile est vix enim dubitamus priorum neculorum Viris non nullis primariis adsentiri qui L. Vetti equitis cognomine indicis famosi, de quo con Hankhius in Paulyiencyclop. VI, 2, p. 2530 s. et Drum annus hiSt Hom. II, p. 23 14s.,
linguam mendacem ac Venalem hie castigari en Suerunt nam
pro depravat illo Uicti, quod codices nostri exhibent, facili negotio Tetti restituitur cons adnot. erit.). argumentum Veroe pigrammatis in indicem istum optime quadrat cons in primis Cie or in Vatin 24: ibi tu indicem Vettium linguam et vocem suam sceleri et menti tuae praebere voluisti.' perperam enim iudicant qui loquacem hominem in nostro carmine notari putant. immo V. 2 demonstrat eum qui a Catullo compellatur in verbosis ot fatuis non fuisse quod eum ita sit, in V. 5 Verbum quod est perdere non potest nisi proprie dictum esse iam Sirecte hoc epigramma ad Vettium indicem pertinere XiStimatur,
haud dubio a. 695 5 scriptum est, quo ille inpellente, Ut rumor
erat, Caesare consule multos e optimatibus in suspicionem insidiarum Pompeio paratarum adducere temptavit nec diutius ViXit Vottius, sed eodem etiam anno clam in carcere interemptuSest facile est autem ad credendum Catullum uno e eis UOS tum Vettius ut fictae coniurati0nis participes nominavit familiariter
43쪽
usum esse Verum futtilia sunt prorsus quibus adducti Wostptialius p. 157 s. do C. Soptimio, scriba Bibuli consulis, Ellisius comment. p. 378 de M. Iuventio Laterens cogita erunt. - argumento simile est . CVIII, in quo poeta in Cominium quendam ob inimicam bonorum linguam vehementer inVehitur, neque potest dubitari quin hoc quoque epigramma ad publica re pertineat cons. V. 1 et ), probabiliterque iam I. ipsius Var leci. IV notari suspicatus est P. Cominium equitem, Odiosum apud populum accuSatorem, contra quem Cicero . 689 6 dolandit C. Cornelium cons Cic. Brut 271. Asconius p. 52 s. d. Berol. Verum coniectura SchWabii, qui p. 319 8 epigramma Catullianum ad ipsam hanc actionem referri arbitratur, iam a
temporis rationibus parum commendationis habet. - paullo considentius do . LXXXIV dicere licet epigrammate apud Veteres nobili cons. Quintil 5 20), in quo poset Arrium quondam litteris vitiose adspirare solitum admodum lepide et iocose per- Stringit hunc esse Q. Arrium eum quem Cicero in Bruto 242
dicit M. Crassi quasi secundarum suisse, h. e. Repe Una cum illo in eisdem causis perorasse, Sed ita Semper ut prima partes Crasso permitt0ret, haud inprobabilis est coniectura et Brunserip. 647 o Schwabii p. 25. qui ambo Q. Arrium Oratorem et cognominem praetorem anni 681 73 unum undemque hominem fuisse Sumunt praeeuntibus cum aliis tum orghesio in dissertati0ne de gente Arria, p. I, p. 848. quae Sententia Sane Corrueret, si fides habenda esset scholiasta Gronoviano ad Cic. divinat. p. 382 r. qui praetorem quem diXimus UeceSSurum C. Vorri iter facientem in Siciliam in via decessisse narrat et consis sunt huic testimonio conplures, Velut Th. MOmmSenu ad Borghes. l. c. p. 72, E. HerZogius in Pauly encyclop. I, 2, p. 1757 d. , alii. Verum ego quidem facere non OSSum quin Brunero l. c. et Nipperdet Opusc. p. 310 n. adsentiar, qui Arrii praetoris in itinere mortem sietam esse censent eo consilio ut, cur ille Verri non successisset, facili Odo Xplicaretur. Nam
Cicero, cum et II in Verr. l. IV 20 42 sic loquitur, postsea vero quam intellexerunt Siculi et cives in Sicilia Ilomani isti
Verri virum fortem, quem Summe proVincia XSpectabat, Q. Arrium, non Succedere', non modo nihil de m0rt Arrii significat, sed ne potuisset quidem ita dicere, si ille exitu vitas ne Verri succederet impeditus esset contra aptissima sunt haec Verba, si Arrius alia provincia ne in Siciliam abiret prohibitus erat quae qualis fuisset perspeXit Orghesius i. c. p. 66. Dimirum exercitus in bello servili ducendus propraetori datus erat.
accedit quod qui oratorem Q. Arrium a praetore anni 681 73 diversum esse iudieant in alias difficultates incidunt quippe
44쪽
ille lii siliter ir; timuit in ii illi,erdeio adlata pro filio huius lial eriti equit. Sed ut tiro lis Si tu in terse luar, Q. Arrius quoniarn testus te rono iii ι ruto I , insimo loco tantus et sine doctrin serat, incile tutari totos ridiculum ni orem tironuntiandi a Catullo carptum ori r in Suae obuisse, suando P. Nigidius, illorum tem-liorum eis utilis, liud ullium XIII rusticum ieri somnonem, Si ad Sitire perperam, declarat aviturn lue suisse Arrio nimium istum adstiirationis usum ipse i oeta V. 54. si Villicat, cum matrem eius o matris fratrem et parentes sic dixisse suspicatur deinde V. 7 Arrium in Syriam missum esse luimus. iam cum Q. Arrius cum M. Crasso et negotiis forensibus, ut supra Vidimus, et communis militiae memoria, ambo enim in bello servili exercitus duxerant moniunctus fuerit, haud inepte conicias eum huic, cum pro consule in Syriam esset prosecturu8, expetenti ae postulanti senatus con Sulti l 'gatum esse, nam publico cum nudat Arrium Catullianum illuc ivisse verbum inissus, quo utitur poeta, indicat quae Si Vera Sunt, carmen OStrum sub sinem anni 699 55 scriptum esse adparet, quando CrasSum iam mense Novembri lautus anni nondum peracto consulatu iuprovinciam sibi destinatam Sese contulisSe scimus ceterum Arrium a Catullo derisum M. Crassi proconsulis in Syriam comitem fuisse iam orghesius i. c. p. 76 suspicatus est, Sed eum
esse C. Arrium illum a Ciestrono epist ad Att. II 14 2 ot 15
commemoratum, qui pro oratoris filio habetur, sine idonea causa Statuit. - plane ignotus nobis est Naso ille quem poeta c. XIIut homino loquac0m simul et pathicum exagitare videtur confiadnot. erit.). neque notiores Gallus qui . LXXVIII ut stupri inter propinquos facti administer castigatur et Aemilius c. XCVII propter oris laetorem contumelio SiSSime tractatus, quem quidem Catulli in nescio quibus amoribus rivalem fuisse Strema duo disticha produnt, et Vibennii pater et filius quos poeta ine. XXXIII altorum furum balnearium, alterum Cinaedum O-cat. - itidem ob furta, sed in conviviis laeta c. XII Asinius Marrucinus incusatur, frater natu maior C. Asinii Pollionis oratoris postmodo Vergilii et Horatii laudibus celebrati. nam alius
ess Pollio isto qui, si commemoratur prorSUS non pote St. Rrrucinum autem quod Catullus Asinium a se vituperatum adpellat, id vulgo cum acumine quodam fecisse putatur, ut hominem e Marrucinis, populo probitate conspicuo oriundum eiusmodi rapacitatem minime decere significaret quae Xplicatio artificiosior profecto quam vera est a contra fidem mihi feeit Imaro qui l. c. p. 39 s. Asini cognomen Marrucino ad perpetuandam originis memoriam a patre Cn. Asinio inditum esse Suspicatur. iam Pollionis cognomine in gente Asinia omnino
45쪽
rar et pater caruit neqii filius ille non caruisse potest qui sie Usus esset, Vi in nostro carmine sic ut sit a fratro distingui potuit quemadmodum autem lollio irator ilio Maximo in Gallia cisalpina nat hae e re cognomen Gallo inposuit confDrumannus II, p. 12), ita frater oratoris suum cognomen inde acceperit quod priusquam pater Teati. Marrucinorum capite, Romam migravisset, in lucem editus esset quem silium fuissenatu maiorem ex eo liget colliger quod Pollioni patris praenomen non erat, idemque etiam per Catullum quodam modo confirmatur, qui V. 9 Pollionem puerum vocat Asinium igitur istum Marrucinum poeta unum e sudariis Saetabis a Fabullo et Veranio ex Hispania sibi dono missis surripuiSse criminatur. unde quo fere tempore c. XII scriptum sit mihi viduo d0fini ropoSSe Sed haec quaestio disserenda est, donec ad duos illos Catulli amicos eorumque in Hispania peregrinationem disputando ProgreSSus ero. - carmini XII argumento persimile, multo nutem illo acerbius XXV est, in quo Thalli cuiusdam rapacitas eXagitatur atque hoc sul, nomine mundem Asinium datoro Brunerus p. 63 inde colligendum esse arbitratur quod Catullus Thallum quoque v. 7 surr0pti sibi sudarii Saetabi incuset peragere igitur poetam hoc carmino quod se . XII 104. Si linteum non remitteretur, facturum esse minatus sit, sed ob acerbitatem Versuum in fratroni Pollionis salso momine adhibito. Verum ut omittam quod Catullias, cum Asinio hendecasyllabos denuntiaverit. Thallum iambis insectatur. at hune quidem non Solum sudarium Saetabum, sed etiam pallium catagraphosque Thyn0s, de quibus in c. XII nihil plano legimus, sibi furatum esse criminatur. quod cum ita sit, rapstat confiteri Thallum nobis ignotum esse. iam Schwabii p. 149 s. opinio, qui Iuventium eo
nomine significatum esse coniecit, multo minus etiam commendationis habet. neque est omnino cur de ficto potius quam de Vero nomine cogitemus. cons. Ellisius comment. p. 65 ., ubi
praeter ApuL apol ux et 44 etiam inscriptiones non nullae
Domen Thalli continentes adferuntur, quibus, si opus esset, facile alia usi ex Gallia cisalpina addi poterant. AE catagraphorum autem Thynorum commemoratione iuro colligitur . XXV non ante annum 698l56 fere medium Scriptum esse, quando ViX
dubitari potest quin Catullus illos e Bithynia secum domum
attulerit. eandemque conclusionem, ut infra Videbimus, sudarii Saetabi quoque mentio Subicit. EiuSdem generis carminibus non vereor etiam c. XLIX ad M. Tullium Ciceronem missum adnumerare quod cum antea ita intell0xissent ut poetam oratori serio gratia agere putarent,
O Ribbochius libelli de Catullo p. 22 et 2 s. rectiorem inter-
46쪽
iliotandi rationem iniit, neque tamen rem X pedivit eius egit giis it grossus pigriimiliati Cain carnialiis acerbitatem ,ersi texit E 'Voeliuinus, cuius extilicati Oilem Iacobus Suessius in actorum Semin. lihilol. Erlangensis Vol. I, i. 30 8. iublici iuris sedit. candenusue in universum sententiam postea Carolus 'aulus Schulgius in annal scholast Ilerolin. t. XXXIV, I, 375 s. pluribus de sensuit ivit cons ibid. t. XXXI, p. 70O . contra ea veterem sententiam, etsi paullulum immutatam, . Iarnechemis quinque comineritationibus crebras relietitiones non sumendo mordicu tenuit v. l)rogrammata pro ζymnasii Fri edebergensis
annorum 1879 et 1882, annal schol. Berol. XXXIII, p. 24s.
o XXXV, p. 6064s. philol. XLI, p. 4654s.). qui quamquam
saepius quid in adversariorum argumentatione falsum aut infirmum esset recte demonstraVit, tamen obloquendi studio abreptus etiam ea negavit quae negari nullo modo possunt, seditque intellegendo ut nil intellegeret iam causas adlaturus quibus ipse adducor ut ironiam iiij. XLIX adgnoscam a versibus 5 et si mihi proficiscendum esse sentio, ubi bis se Catullus pessimum Omnium poetam Oeat hoc sincero ab eo dictum esse hodie vix qui Squam opinabitur, nam Caroli Gusta 4 Helbigi commentum a Schwabio p. 12 laudatum 1 iridem explosum est. Si autem de Se poeta non ex animi sententia iudicavit Catullus, ne Ciceronem quidem patronum Xistimari potest Vere extollere voluisse, quoniam Verba optimus omnium patronus et pessimus omnium poeta non solum eandem orationis formam ostendunt, sed etiam correlativis adverbiis tanto sitanto inter Se coneX Sunt. Verum
peSSimu Omnium poeta cum per se non possit nisi is intellegi qui ex omnibus quotquot sunt poetis infimus sit, verba optimus omnium patronus duplicem a prim Sensum admittunt, prout casum interrogandi ad adiectivum aut ad substantivum nomen trahis atque in hac Verborum ambiguitate non dubitamus quin poeta conSulto luserit, quemadmodum eum c. LXXIX in vocabulo 1 leer eodemque familiae Romanae cognomine lusiSS Supra OStendimus neque negari potest hanc cavillandi rationem ingeniose a poeta institutam esse quem enim Secundum praegreSSRVerba mo ut Summum oratorem praedicatum iri Xpectamus, is
subito ut vilis omnium, . . sontium pariter atque inSontium, patronus inridetur, sed paullo tectius, ut leviter intuenti laudari potius quam Vituperari videatur at tamen iri ullum hominem Romanum illorum temporum aequalem fuisse existimam HS quem Vera poetae cogitati et voluntas fugerit indieant enim ironiam conplura vel in exordio carminis, veluti soll0mn illud Mareo
Tulli', genus adlocutionis a reliquis Catulli carminibus alienum nam c. XII 1, ubi item duo nomina in adlocutione coniuncta
47쪽
inVeniluatur, non praenomen gentilicio, sed cognomen additumost frigidique sine dubio apud hune animi signum, et sublimitas Verborum universa similis illius qua in carminis XI parte priore Furii et Aurelii in se fidem amicitiamque poeta praedicat, quam
non inceram conlaudationem esse post Naelii de ea re is, putationem a quovis conceditur deinde o patroni, qua Catullus in sine carminis utitur, X eis est quae fere gensitivum
obiectivum qui dicitur ex se aptum liabent, adpellaturque Cicero omnium patronus a Caucina epist ad famil. V 7 4. quod quamquam amice et in laudem oratoris ab illo est dictum, facito tamen intellegitur etiam ab adversariis vituperandi causa aut per ludibrium dici potuisso neque desunt vestigia quae Ciceronem
re vera eius modi criminationibus saepius VeXatum SSe Stendant ipse in orat pro Cn. Planci g 84 se a M. Iuventio Laterens reprehensum esse testatur quod nimium multos defenderet, et apud seudosallustium invect 3 5 mercennarius patronus audit cons etiam Cic. in Vatin adparet autem talia nullo tempore iustius ei obici potuisse quam cum a. 700 54 Caesaris voluntati obsecutus eundem Vatinium in iudicio defendero quem duobus annis anto in causa P. Sesti ut hominem sceleratissimum odiumque publicum vehementissime XagitasSet. qua quidem defensione quanto opere Vel aequiores amicorum Suorum offenderit ex epist ad famil. I9 4 intellegitur confpraeterea Pseudosallust inv. s. f. Vatini causam agis. quodsi reputo in ea causa C. Licinium Calvum familiarissimum Catulli, ReeuSatoris partes obtinuisse, ipsum autem Catullum, ut infra videbimus, inter audientes fuisse, eiusque in Vatinium odium ex c. II perspici, facere non possum quin istam Ciceronis defensionem Vatini in sine nostri carminis a poeta significatam esse
cum Woelfflino censeam relicum est ut quaeramus cur Catullus gratia maXimas Oratori agere Videatur. nam perte id non eloquitur sed cum in ipsa hac gratiarum actione se pesSimum Omnium poetam Vocet eaque Verba exinde repetat ita ut Ciceronem patronum sibimet poetae opponat, dubitari non potest quiua iniquum aliquod illius de suis carminibus iudicium ironice et
cum acerba cavillatione respondeat quod iudicium utrum publice Cicero an privatim fecerit sciri non potest, neque ad intollogentiam carmini scitu opus est, Sed parum placuisse ei poesin Catullianam inde est colligendum quod Veterum poetarum admirotor omnino secus Xistimabat de novorum studiis, qua de re infra accuratius Xponendum erit iam si ita ut dixi e XLIXaecipitur, ingenio Catulliano dignum est habetque egregium
acumen in extremis Verbis positum, cum, Si ironiam negeS, pror
48쪽
tollogas. - nlium oratorem Sosiimia, ni illius in . XLIV obstat: idiim scribendi x enu inridet. sua cuin inrision laudetii villa o su ne suburlanna lolii de coniungit. intulat enim se legera loortiti otium illius in Antium petitorum tam velle montem sibi gravedinem tussim tu contraxisse ut OrIioris curandi gratia infundum suum Tili urtinum si ibi confugiendum esset. iunc Se Atium osso P. Sestium n Cicerono n. 698 56 de sensum primus et illos Statius sustilentus St, cui nostra etate accessit Seli vabius p. 303 s. t tu liuio Sententino duri inum sane commendationis
inde est paratum quod ilis Cicero epist ad sanii l. VII 32 1 et ad Att. VII 17 2 lientem olim suum liominem insulsum atque
malum scriptorem esse sati aperte significat quis vero Antius petitor fuserit, in quem Sesti extabat ratio, non possumus coniectura adSequi quamquam, cum reputamus Sestium Sumi, tu OSascenas lacere solitum esse, id quod o versibus 9 10 21 intellegitur, dissicile est non oratare de Antio Restione illo quem IIaerob. sat. III 17 13, p. 213 yss paucis annis post legem Aemiliani a. 76 T latam novam legem sumptuariam tulisse testatur confotiam Goll. II 24 13). quod minime quidem volumus ita in-t0ll0gi quasi orationem a Catullo commemoratam ad illam legem pertinuisse putemus. Sed inter hominem gula subtilioris ot legis cibaria latorem mutua fuisse odia facile ad credendum St.
Transimus ad ea epigrammata in quibus Catullus poetas quosdam sibi aequale perstringit et in c. XXII quidem ad
Varum misso Suffenum hominem Venustum et dicacem et urbanum esse ait, Sed hoc Vitio praeditum ut Versus fundere consuerit plane rudes atque inconditos, eoSque libris ornatissimi Sodendos curet atque e tam pravo studio incredibilem Volupta-iem percipiat idem Suffenus in c. XIV 19 una cum Caesi et Aquino inter e Ssimo poeta numeratur hos omnes aliunde non OVimus, nisi quod Cicero quoque Tuscul disp. V 22 63, ut exemplum pesSimi poetae proferret, Aquinum nominarit. neque enim dubitari potest quin pro nomine gentilicio Aquinius, quod optimi codices praebent, cognomen Aquinus restituendum
sit cons. Tae hist. I T. Martiat. I 3 1), ree0pseratque id rellius in ditione anni 1828. quod autem Cicero sibi fuisse cum
Aquino amicitiam narrat, inde hunc et Catullo aliquanto maiorem natu et a. 710 44, quo posterior pars Tusculanarum disputationum Scripta e8t, iam e Vita egressum fuiSse concludimus. paullo plura dicenda sunt de Volusio, cui Catullus semel iterumque insultavit atque in c. XCV quidem, a quo nobis proficiscendum est Zmyrnam C. Helvi Cinnae amici, pyllion novem annis 40Si quam coeptum tradi editum, annalibus Volusii ita
49쪽
opp0nit ut illam in remotissimis regionibus et post plurima etiam saecula lectum iri, hos autem Paduam ad ipsam', i. e. ipso eo loco ubi nati sint morituros scombrisque laxas saepe tunica daturOS SSe auguretur hoc igitur ex carmine Volusium adissuminis accolam, ergo Catulli et, ut videtur, Cinnae quoque popularem fuisse comperimus Cinnam enim patriam habuisse Brixiam tessiingius commentat in ion. h. Omm Seni eripi. p. 353 s. probabiliter statuit annales autem Volusii versibus scriptos fuisse cum indo efficitur quod poeta eos cum Zmyrna conponit, tum c. XXXVI confirmatur, ad quod mox disputatio PerVeniet neque vero dubium est quin hi annales eodem fere tempore quo Cinnae pyllion foras sint dati qui nisi tum novi fuiSSent, absurde profecto Catullus ignobilem eis in natali solo interitum praedixisset ceterum quod . 3 codices exhibent Π0men Hortensii, id manifesto depravatum est. nam totius ratio carminis demonstrat nullum poetam Cinnae oppositum 8Se a Catullo praeter unum Volusium atque de Q. Hortensio ortalo,
oratore celeberrimo, quem subsicivi temporibus poematia quoque amatoria fecisse scimus, etiam nunc cogitari a non nullis Vehementer miror qui quo Diodo dici potuerit innumerabilem VerSuum numerum fudisse sive uno anno sive intra id temporis spatium quod Cinna in laboranda myrna consumpSerat utrum enim dixerit poeta amisso qui insequebatur pentametro
diiudicari nequit plano non intellego deinde ortalum illum ad quem Catullus c. LXV misit eundem Hortensium SS Omnes conSentiunt haec igitur epistula, quae eodem circiter tempore quo c. LXVIII, i. o. anno 694 60 extremo aut insequentis
dimidio priore scripta est cons quae supra p. XI et XXIV dixi),
Ortatim docet non ita multo anto ab Catullo petiVisse ut carmina Callimachi Latino sermone exprimeret, eiusque Voluntati poetam eo obtemperavisse ut interpretationem comae Berenice carmine LXVI conprehensam oratori mitteret in eadem epistula Catullus eum do morte fratris sui certiorem facit ita ut omnem maerorem suum in illius animo deponere videatur unde Virum clariSSimum et amicum iuveni Veronensi fuisse et novorum qui tum dicebantur poetarum studiis favisse perspicitur, ut nullo modo putari posset in c. XCV tam inhumaniter a Catullo exagitatus eSSe, Vel Si hoc epigramma, utruiesstingius i. c. Opinatur, tribus quattuorve annis post c. LXV scriptum esset sed non ita Serem habere, immo c. XCV multo minor temporis intervallo ab illo distar et quidem anto factum esse infra docebimus quae cum ita sint, certum est Hortensio nullum esse locum in hoc carmine, Versumque eius tertium hodie mendo deformatum una cum Perdito pentametro primitus ad eundem Volusium pertinuisse
50쪽
XLIV PROLEGOMENA cuius niantibus poeta in sine carminis triste satum auguratur. ita lonii in liui Olii grammitti Fu: Constat concinnitas, et is uui lueCurmon, ut i ir St, non conliaratur ni Si lii eo, utque, cum iui, rior tetrasitelio Cinnae diutino labori estinata Volusii versilientio sit olitiosita, in altero lualem uterque ruet uni indolaturus sit irae licitur se luitur ut de eo disticho dicamus suod intur carmina i atulliana numero CV designavimus quod
luidum ad eadem coriindem lioetarum per Spectare pro certo Sumi OleSt. inrvorum enim monumentorum nomen Cinnaoetiyllio egregie convenit quibus cum tumidus Antimacinis, i. e vastum ali suod Antimaelii carmen, liponatur, I aene cogimur de annalibus Volusii cogitare, quos magnum amplumque Opus suisse carminis CV versus ostendunt. raeci enim lioetae nomen translate a Catullo adhibitum esse quis est quem fugiat 3 cuius translationis quae sit causa infra Xponendi occasio erit. Sed quamquam haec ita esse persuasum habeo, tamen Lachmanno adsentior, qui duos Stos Versiculos a c. XCV, cui antea diunctiernnt, SeparaVit, mirorque recentiore editores praeter Hauptium o Vahlonum omnes ab illius ratione rursus disceSSisse etenim c. XCV auguriis rerum suturarum aptissime clauditur, neque quae in secuntur bene cohaerent cum praecedentibus, Stulteque Sane fecis Set poeta, Si postquam Volusii annales in ipso solo natali oblivione obrutum iri praedixit, ni litto minus in eodem epigrammate eos apud pol ilum gratio SOSAESSe conceSSiSSet immo, nisi me omnia fallunt, io distichon tum demum conposuit Catullus, cum neque Cinnae pyllio eam gratiam neque Volusii
annale eam contemptionem quam Xpectasset invenisse Videret. Sunt enim Verba Videnter se suumque amicum eonSolantis et
iudicium populi despicientis itaque, ut e XCV Statim postoditam Zmyrnam, ita c. XCV tempore aliquo intermiSSO Scrip tum putamuS. etSi autem in altero epigrammate neque Cinna neque Volusius nominatur, BaehrenSi enim commentum, qui spreto probabili vanti in fine hexametri complemento Cinnae nomen inseruit, iam a metricis rationibus reiectaneum Si , tamen quicumque id secundum c. XCV conlocatum videt et sententias in utroque sibi oppositas conparat, facile intelleget in posteriore eosdem homines significari de quibus in priore agitur quod cum ne nunc itidem quemquam fugere p0SSit, quanto magis aequalibus illorum temporum perspicuum iniisse putabimus rostat ut de . XXXV agamus, in quo Catullus a reditui gratiam cum Clodia ansam petiit ut Volusio graviter insultaret illam enim Veneri Cupidinique narrat vovisse, Si ipse sibi eSSet restitutus, se pessimi poetae Scripta igni tradituram Sse. quod cum voveret Clodia, ipsius nimirum Catulli carmina per