장음표시 사용
131쪽
DISTINCT. III QUAEST. V III originatio et intelligo sic: Anima habet in se aliquam persectionem primam quam voco memoriam quae gigni notitiam item habet persectionem primam quam voco Asaelligentiam, quae recipit notitiam, et habet persectionem primam quam VOCO voluntatem, quae recipit volitionem; ergo imago Trinitatis consistit in primis actibus ut sunt subsecundis. - Mors Arricuω, est opinio Thomae I sart. q. S. . . qui dicit quod potentiae animae in quibus est imago Trinitatis sunt distinctae realiter inter se, et ab essentia animae fluentes sicut accidens a subjecto, sunt tamen accidentia in- Separabilia.
Et quod sint accidentia probat sic: Actus
et potentia sunt in eodem genere; sed actus harum potentiarum tint de genere CCidentiS ergo Potentiae sunt accidentia animae. Praeterea, anima per seipsam est forma sive actus ergo si potentiae sunt idem quod Sua essentia, Sequitur quod sicut ipsa est principium vivendi ita est principium intelligendi; sed anima semper est principium vivendi igitur semper intelligit,
quod est falsum Coormatur sic Agen Per CS- sentiam semper agit Sed anima non Semper agit; ergo non est agens per SSentiam ergo potentia per quam agit non est Sua SSentia. Istiam opinionem non teneo, quia est clare contra Augustinum. O de Trin. c. I. si haeC, inquit, tria memoria, intelligentia et voluntas, quo-
132쪽
niam non sunt tres vitae sed una vita, ne tris mentes se una menS, OnSequenter utique, non tres substantiae sunt sed una substantia n et per
totum capitulum diffuse probat hoc. Ρraeterea, immediate ordinatum ad aliquem ne debet immediate attingere illum finem seclanima immediatissime ordinatur ad beatitudinem: ergo immediatissime illam attingit. Sed hoc non
esset si attingeret per intellectum tamquam Per RC-cidens ergo, etC. Praeterea, persectior est forma Substantialis, quam accidentalis; sed forma accidentalis seipsa exit in
Ultimo sic Pluralitas sive distinctio non est ponenda sine necessitate; sed hic nulla est necessitas ad ponendum potentias animae realiter distinctas ab ejus essentia ergo non distinguntur realiter. Ρrobatio minoris, quia nulla ratio praecedentis pianionis concludit. Prima non concludit, quia aequivocat de potentia, nam potentia accipitur uno modo prout est disserentia entis, sic major est vera alio modo accipitur pro principio activo et productis sicut est in proposito. Si major est falsa. Similiter secunda probatio non valet, quia anima est principium formale vitae; sed ut est principium intellectionis et volitionis reducitur ad genus Causae emcientis, sic non erit simile. Ad confrmationem dico quod agere per eswntiam intelligitur dupliciter uno modo prout distinguitur contra agens dependens, et si soli Deo om-
133쪽
petit agere per essentiam alio modo dicitur agens per essentiam, ut distinguitur Contra agen per accidens, et isto modo major est falsa. Tene em quod partes imaginis sunt realiter idem, ut patet per Augustinum O. de Trin. et per rationes factas Contra praeCedentem opinionem. Distinguuntur tamen formaliur, tum quia si una potentia definiretur, in ejus definitione non Poneretur altera tum quia etiam aliquid competit intellectui per se quod non competit voluntati. AD PRIMUM PRINCIPALE dico quod per imaginem potest investigari illud cujus est imago, quando ratio imaginis est distincte naturaliter Cognoscibilis nunc autem imago animae St tantum Credita et non naturali ratione demonStrata, quia Personae divinae non producunt animam inquantum distinctae, ideo non valet. Ad secundum dico, quod licet in qualibet persona sint ista tria, tamen non sunt in ea, ut important realem distinctionem et originationem.
134쪽
Circa distinctionem . quaeritur rQUAESTIO I. Utrum hae sit vera Deus genuit allum Deum. Videtur quod sic I. Quia haec est vera DeuS genuit Deum Aut ergo genuit se Deum, aut alium Deum. Non primo modo, quia nihil est quod seim Sum gignat secundum Augustinum I de Trin. et per Philosophum a. de Anima nihil, inquit, generat Seipsum Sed salvat ergo remanet Secundu modus, scilicet quod Deus genuit alium Deum. 2. Praeterea, generans distinguitur a genito Sed Deus genuit Deum ergo Deus genitus distinguitur a Deo generante, et per ConSequen generat alium Deum. 3. Praeterea, Deus generat alium aut ergo Deum alium, et habetur propositum aut alium non Deum, quod est salsum, quia tunc Deu genitus non SSet DCUS.
Contra Si Deus genuit alium Deum, ergo sunt plures dii sed hoc est falsum, quia dicitur, Deut. 7. Audi Israel Dominus Deus tuus unus est
135쪽
I ISTA QUAESTION dico breviter duas Conclusiones. Prima est quo ista est vera: Deus genuit Deum. Secunda, quod ista est falsa Deus genuit alium Deum. Prima Concit Sa probatur sic: Ctu PerSO-nalis competit ei quod ponitur ad signandum Suppositum; sed Deus in concreto significat suppoSitum ergo actu personalis Competit Deo. Sed generare est Ctu personalis ergo Deo competit generare, et Sic Sta est Vera Deus generat Deum.
Secunda ConchtSio probatur sic: Cuilibetenti correspondet adaequat aliquod ens vel aliquid; sed divina essentia est entitas singularis et nullo modo plurificabilis, ut patuit Supra dist. a. q. I. ergo sibi correspondet adaequale aliquod ens vel aliquid. Sed in re quae est haec non adit aliqua alietas ut Sic ergo cum non possit dici ibi alia entitas et alia deitas, sequitur quod non possit ibi dici alius DCUS.
Est autem notandum quod sicut in creaturis illae propositiones disserunt sortes est alius ab homine, et sortes est alius ab humanitate, et sorte, est alius in humanitate ita etiam respectu citatis alius enim importat negationem identitatis; quando ergo alius praedicatur primo modo negatio tenetur universaliter respectu praedicati, quod intelligitur universaliter negari a subjecto ideo illa est falsa sortes est alia res ab homine ista autem simpliciter vera equus est alia res ab homine; et ideo ista est simpliciter falsa de persona atris Pater est alius a Deo.
136쪽
Quando vero accipitur secundo modo, ut Sorte est
alius ab humanitate, similiter praedicatum negatur universaliter respectu cujuslibet non participantis humanitatem, tamen aliquam veram Constituit Propinsitionem cum dicitur: sortes est alius a lapide humanitate similiter Deus ater est alius a lapide deitate. Facit autem propositionem salsam respectu illorum quae ipsum participant, unde ista est salsa Sortes est alius a latone humanitate similiter ter est alius a Filio deitate. - Tertio modo, Cum dicitur: sortes est alius in humanitate, intelligendum quod in hoc modo locutionis alius importat duo, scilicet distinctionem illorum quae ad inv cem
Comparantur, et communitatem istius in qua comparantur illa; ita quod illud commune distinguitur
et numeratur in eis. Unde Cum dicitur sortes est alius a latone in humanitate, impotiatur distinctio inter sortem et latonem, et couPenientia utriusque in humanitate cum distinctione et numeratione humanitatis in eis. Cum ergo eitas non numeretur in suppositis, ista est salsa, scilicet: ateros alius a Filio deitate. AD PRIMUM PRINCIΡALE concedo quod ista CS Vera Deus genuit Deum, quia ut patuit in 'rima Conclusione, termini Concretive accepti Sup-Ponunt pro suppositis; sed quando ulterius arguitur aut genuit se Deum aut alium Deum, dico una Cum agistro, quod neutra par est danda. Et si quaeras aut genuit eundem Deum aut alium, Secundum enim Philosophum . Metaph idem et
137쪽
inversum dicuntur de omni, et recluCuntur a Contradictoria, dico quod genuit eundem Deum; non tamen sequitur quod se Deum, immo est fallacia figurae dictionis hoc inserendo, quia commutatur quale quid in hoc aliquid. Cum enim dico genuit eundem Deum, nulla est reciproCatio ibi: Cum autem dicitum genuit se Deum, ibi est reciprocatio. Ad secundum dico quod ibi est fallacia acciden-ris, quia variatur habitudo medii. Cum enim dicitur generans distinguitur a genito, accipitur alieras respectu suppositi et cum relatione opposita. Cum autem dicitur Deus est alius a Deo absolute, ibi non est oppositio relatiVR. Ad ultimum dico quod Deus genuit alium, non tamen concedenda est ista disjunctiva scilicet, alium Deum aut alium non Deum, quia Sta non sunt contradictoria alius Deus et alius non Deus, Sed illa sunt contradictoria alius Deus et non alius Deus ideo est concedenda ista genuit non alium
Guod si objicias contra, quia ad negativam de praedicato sinito, sequitur Urmativa de praedicatoiusnis cum constantia subjecti, et ideo si genuit non alium Deum genuit alium non Deum; dico quod ista regula, ut dicit hilosophus T. Arhicrm. non tenet in complexis, unde istae duae propositiones sunt falsae de lapide lapis est lignum album, vel lapis est lignum non album. Ita in proposito, istae duae sunt salsae Deus genuit alium Deum, vel Deus genuit alium non Deum.
138쪽
Circa istam Distinctionem . quaeriturr QUAESTIO I. Utrum divina essentia generet vel generetur. Videtur quod sic. I. Quia Augustinus . Trin. concedit sapientiam natam de sapientia ergo eadem ratione habet Concedere essentiam natam de
2. Praeterea Richardus 6 de Trin. multi, inquit, SurreXerunt temporibus nostris, qui non audent dicere substantiam genitam ubi XPreSS Ponitur quod essentia generetUr. X. Praeterea: ater generat ergo SSentia generat. Probatio consequesulii E, de quocunque Praedicatur Subjectum, et propria passio ejus Sed generare Si propria passio Patris ergo Cum citer praedicetur de essentia, similiter generare praedicabitur
4. Praeterea: Quod praedicatur de aliquo in primo modo dicendi per es poteS Supponere Pro eo. Excrustam . nam animal quod praedicatur per se primo modo de homine, ideo potest Supponere pro homine; unde optime sequitur homo currit, ergo
139쪽
animal currit. Sed essentia praedicatur de atre in primo modo dicendi per se. Ergo potest supponere pro atre. Sed illa est vera: Pater generat ergo similiter et illa erit vera essentia generat. s. raeterea, genitum in quantum genitum est aliquid, quia non est nihil sed aliquid in divinis est essentia ergo essentia est genita. I, contrarium est agister in littera. CIRCA ISTA QUAESTIΟΝΕΜ ponitur opinio Joachim salsa. Secundo opinio agistri vera. seManeum reuirimum est sciendum quod in ista quaestione erravit Abbas Joachim, ut habetur extra de sum Trin. cap. ammamuS, CujuSerror consistit in duobus. Primus error St, quia
imposuit magistro etro ombardo haeresim, imponens ei quod posuerit quaternitatem in divinis
scilicet tres personas et essentiam quae ne generat ne generatur ergo Secundum Opinionem Joachim essentia generat et generatur Sccundus error est quod unitatem trium personarum non PoSuit realem et veram sed collectivam et similitudinariam.
Probat sic per illud Salvatoris in Ioan Uolo
Pater, ut in unum in nobis, sicut et o unum sumus Sed Christifideles non sunt una res, Sed dicuntur unum propter unitatem fidei et caritatis:
ergo tres Personae non Sunt Una OS.
Ille secundus error Joachim fuit omnino intollerabilis et haereticus, quia ut arguit Papa in c- cretali alle ata, later gignendo Filium dedit es-
140쪽
ra LIB. I SENTENTIARUM 'sentiam Filio et Pater et Filius producendo Spiritum Sanctum, dederunt essentiam Spiritu Sancto. Sed ista communicatio non est partis essentiae, quia essentia est simple et indivisibilis ergo tota e dem essentia quae est in Patre est in Filio et Spiritu Sancto, sicut quaelibet persona est illa res realiter. .
Ad sumentum hachim respondetur se
dem, nam Salvator intendit in oratione sua quod fideles sint unum in unitate proportionali, quae Stunitas participata. Et ista expositio probatur per simile, quia Salvator dicit in Matthaeo Estote persecti sicut et ater vester Coelesti perseCtus est certum est quod Salvator ibi non loquitur de persectione essentiali, sed de persectione participatavergo similite hic. - De primo errore patebit in a. Art.
Propter quod Sciendum quod est opinio agi-
Stri. II . cap. hujus Dist quod divina essentiane generatur ne generat quod probatur sic: Generans resertur ad genitum realiter, et e Converso sed essentia non dicitur relative ergo essentia nec est generanS, ne generatum.
Praeterea, generans distinguitur realiter a genito, quia nihil est quod seipsum gignat, ut patet per Augustinum I. De Triu. I sed essentia divina non distinguitur realiter ergo SSentia ne generan mi, ne genita. Praeterea, nihil generat illud formaliter quo sor- maliter est; sed Pater sermaliter est essentia ergo Pater non generat essentiam. Et simili ratione probat Augustinus . te Trin. quod later mon