장음표시 사용
181쪽
Ρraeterea ultimo arguitur per Avicennam S. M saph. c. . NeceSSe SSe non est in genere; sed Deus est necesse esse ergo non Si in genere.
Ad primum alterius opinionis dico quod Boetius non ponit duo genera in divinis, sed duos modos praedicandi scilicet ad se, et ad aliud. Ad secundum dico quod mensura est duplex, intrinseCa et eXtrinseca. Intrinseca bene est in eodem genere Cum mensurato, Sed extrinseca non Deus autem est mensura extrinSeca Substantiarum, et non intrinS a.
Ad tertium dico quod Angeli non habent illam
simplicitatem quam Deus habet, quia in eis cadit Compositio e subjecto et aCcidente, vel κ materia et sorma secundum aliquoS. AD RIΜU PRIΝCIPALE dico quod major potest negari, quia relationes originis non dicunt p rsectionem simpliciter et tamen ponuntur in Deo. Vae aliter potest dici quod simplicitas proprie sumpta non dicit persectionem, ut patuit in principio quaestionis, sed dicit Carentiam omnis Compositionis, ita quod habens eam, ne est OmPOSitum, ne alteri componibile materia autem quamVi non sit composita e re et re est tamen alteri Compo- nihilis.
182쪽
QUAESTIO IV. Guarto quaeritur Utrum eum simplieitate divina te aliqua distinetlo ex
natura re perseettonum attributiatum.
Videtur quod non, quia quod tollit summam unitatem non est ponendum in Deo se talis distinctio tollit summam unitatem ergo Major Patet, quia ens et unum Convertuntur ergo quod tollit Summam unitatem tollit summam entitatem nihil autem est ponendum in Deo quod tollit summam ejus entitatem ergo Minor patet, quia Contraria in eodem mutuo se Apellunt; sed unum et distinctum sunt Contraria ergo ubi est distinctio, ibi non
In contrarium arguitur, quia si inter attributa non esset aliqua distinctio e natura rei, tunc uno attributo Cognito omnia CognosCerentur, et Si Superfluet et investigatio sanctorum et philosophorum qui investigati sunt plures persectioncs attributalegi Deo. CIRCA ISTAM QUAESTIONEM, primo Ponetur una opinio falsa secundo vera tertio dicetur ad rationis falsae opinioniS.puuneum μανrimum est una opinio Thomae et Gothsredi, quod inter attributa est tantum distinctio per actum intellectus sive rationis. Et summatim recolligendo rationes doctorum qui istam opinionem defendunt, sunt Q rationes:
183쪽
Prima, quia Anselmus dicit in Monolog. c. 7 quidquid de summa essentia dicitur, uno modo et
una consideratione St. Secundo sic: Comment. II. Metaph. om. 9.multiplicitas in Deo mon est, ses in intellectu. Tertio sic quia Augustinus in lib. De triplici habitaculo dicit quod sapientia in Deo non est magi sapientia quam bonitas; sed si esset aliqua
distinctio inter sapientiam et bonitatem, tun -- pientia esset magis sapientia quam bonitas. Guarto sic quod omnino nulla res est, nihil est, Per August. De doct. christ, acceptis ergo formalitatibus in suis praecisis rationibus, aut sunt reS, aut non res, Sive nihil non nihil ergo res Sed sunt plures formalitates ergo lure reS.
Guinto sic formalitates se habent ad res, sicut inferius ad superius; sed multiplicato inferiori multiplicatur superius, ergo si sunt plures formalitates
Sexto sic: cujus Armalitas est sua realitas, a
quo illud distinguitur formaliter et distinguitur realiter se cujuslibet attributi cum sit simpliciter impleκ sua formalitas est sua realitas ergo a quocumque illud distinguitur formaliter, distinguitur et realiter. Septimo sic ditarentia et convenientia PPΟ-nuntur ergo sicut convenientia formalis ad realem, ita disserentia realis ad formalem; sed quae Conveniunt formaliter, Conveniunt realiter ergo quae differunt formaliter, disserunt et realiter. Octavo sic quot modis dicitur unum opposito-
184쪽
rum, tot modis et reliquum; sed omnis convenientia vel est realis vel rationis ergo omnis disserentia vel est realis vel rationis. Non Sic proprietas non XCedit suum proprium subjectum, quia dicuntur ad convertentiam sed differentia est proprietas entis ergo non excedit rati nem entis. Sed omne ens vel est reale vel rationis
hecundum hilosophum 6. Metaph. qui dividit ensin anima et extra animam ergo omnis differentia vel est realis vel rationis.
Decimo sic quando aliquid sequitur ad aliud. codem utrobique addito, sequitur illud, ex T. Prior. pse formalitas insert realitatem ergo differentia sor- malis infert disserentiam realem. Undecimo sic: Augustinus G. De Trin. dicit quod justitia et bonitas in creaturis non ita sicut in Deo duae qualitates sunt, sed quae justitia ipsa
et bonitas; sed praedicatio in abstracto non est Vera nisi sit per se praedicatio Cum ergo ista praediCatio sit in abstracto ergo est Vera, et si nulla Stibi Histinctio ae natura rei. Dtiodecimo sic quodlibet attributum divinum, quia est realiter infinitum non compatitur secum aliquam realitatem quam realiter non includit ergo similiter cum quodlibet attriblitum sit formaliter infinitum, non Compatitur aliquid secum quod formaliter non includat. Decimo Drtio sic distinctio rei et rei facit compositionem, quia compositio nihil aliud est quam cum alio positio sed in Deo nulla est compositio:
185쪽
Decimo quarto siC: Cientiae secantur quemadmodum et res de quibus sunt, ex . De Anim. ς ergo si est aliqua distinctio media quae ne est realis nec rationis, erit quaedam scientia quae nec est realis nec rationis, quod est inconveniens. Decimo quinto sic inter rem et rationem non
cadit medium ergo nec inter disserentiam realem et rationis cadit medium. Decimo sexto sic sormalitas dicitur a forma, ergo multiplicatis formalitatibus multiplicantur et formae, quemadmodum multiplicato abstracto multiplicantur concreta ergo si in Deo sunt plures formalitates sunt etiam plures formae. Decimo septimo sic inconveniens est in Deo Ponere Summam unitatem et non summam unitatem; sed tu ponis unitatem summam et non Summam, quia ponis unitatem realem et sormalem quae StSummam, et unitatem realem et non formalem quae non est Summa unitRS. Decimo octavo arguitur per rationem quae saCta
est ad principale, quia talis distinctio tollit summam
Alia est opinio verior quam sequor, quod inter attributa divina est aliqua non identitas sive distinctio e natura rei circumscripto omni opere et actu intellectus; et potest ista distinctio vocari modalis vel sormalis; non tamen intelligo istam distinctionem per positionem sed per abvexationem, inquantum hoc formaliter non est illud Ideo Doctor noster dicit quod melius est uti illa negativa, nouidem quam distinctum. ConClusio ergo princi-
186쪽
I7 LIB. I SEΝΤΕNTIARUM palis, scilicet quod attributa aliquo modo distinguuntur e natura rei
Probatur propter Augustinum Lib. I. contra Maximinum. Dicit enim aκiminus Deum non esse Simplicem, Sed esse ibi tria supposita realiter distincta Contra quem ait Augustinus: Si potes, inquit Deum intelligere magnum, bonum et Sapientem M. Sine Compositione, quomodo non potes intelligere Ρatrem et Filium et Spiritum Sanctum in una simplici essentia Sed ista ratio non valet, imo Metfalsa Consequenter nisi esset ibi aliqua distinctio ex
Praeterea Damascenus lib. . . . Si justum et si bonum et si quid tale dixeris, non naturam Dei dicis, sed quae CirCa naturam Sunt. Tertio sic: Distinctio attributorum est undamentum distinctionis emanationum personalium, quia Filius procedit ut verbum in intellectu, Spiritus autem ut amor in voluntate. Ex hoc arguitur sic: quando aliquid est principium unius productionis respectu cujus aliud non potest esse PrinciPium, illa non sunt idem e natura rei sed intellectus est principium productivum Verbi, voluntas est principium productivum Spiritus Sancti, et non ConVerSo ergo. ReSpondetur quod essentia divina cum relationibus principiat illas diversas emanationes. Contra omnis relatio aeque naturaliter reSpicit suum correlativum ergo essentia divina sub ratione harum relationum aeque naturaliter respicit illas productiones, et sic non ponitur in Deo duplex productio, scilicet naturalis et libera.
187쪽
Et praeterea in illo primo instanti originis antequam generetur Filius, aut essentia divina eodem modo se habet ex natura rei aut alio et alio modo; si alio et alio modo habetur propositum; si eodem modo ergo Filius e vi productionis suae non esset magis imago Patris quam Spiritus Sanctus, quod est contra Augustinum, . De Trin. Priae erea quarto sic distinctio praecedens rationem principii distinctivi non est talis per distinctivum; sed distinctio intellectus et attributorum adessentiam praecedit intellectionem quae est prinCipium distinctivum eorum quae distinguuntur Secundum rationem ergo non est per actum intellectus. Ρrobatio minoris, quia si nulla distinctio eorum praeCederet, ista non magis distinguerentur intellectione quam natura, quia quidquid distinguitur intellectione, ut est omnino indistincta a natura, distinguitur etiam a natura. - Respondetur quod argumentum non valet, quia si per impossibile esset sola intellectio ipsa esset nata distinguere, et natura non Contra, quando unum aptum natum Sidistinguere et aliud non ista non semper Sunt idem omnino; sed intellectus est aptus natus distinguere et natura non, Per te ergo non sunt omnino idem. Guinto sic quae non sunt tantum ad invicem
idem, quantum aliquid est idem sibi ipsi illa non
sunt idem ex natura rei omnino; sed intellectus et voluntas sunt hujusmodi ergo. robatio minoris,
quia intellectus divinus sic est idem sibi ipsi, quod
intelligit mala voluntas autem divina non vult mala.
188쪽
I72 LIB. I SENTENTIARUM Sexto sic: Contradictoria non erificantur de eodem secundum rem Sed Contradictoria verificantur de intellectu et voluntate, quia, sicut dictum est, voluntas divina non vult mala et intellectus divinus intelligit mala; ergo. - Respondetur quod contradictio tollitur propter diversa connotata. Sed hoc non alet, quia intellectus connotat aliquid quod
voluntas non con notat ergo non Sunt idem, quia Connotare et non Connotare sunt ContradiCtoria.
Septimo sic quaecumque in suis formalibus rationibus distinguuntur, ubicumque sunt ibi distinguuntur; sed attributa in suis rationibus sormalibus distinguuntur ergo. Octavo sic quae non includunt se invicem in suis rationibus definitivis, illa formaliter distinguuntur; sed attributa divina sunt hujusmodi ergo. Non et ultimo sic de eadem re simplici o sunt haberi plures conceptus objectivi, ut patet per Commentatorem a. Ictaph. com S. Quaero ergo ad quid terminantur illi conceptus, quia vel ad idem penituS, Et tunc est nugatio aut ad aliud et aliud per intellectum fictum, et tunc essent fictivi, vani aut ad aliud et aliud extremum existens in re, et sic habetur propositum, maxime quia reSPectu e sentis divinae simplicis intellectus intuitivus nullam facit istinctionem, nisi secundum quod Xisten em. Circu servum ArucuZum respondeo admotiva primo opinionis Ad rima tria sic dico quod cκ majori dis rentia et manifesta concluditii minor quae Ac immanife-
189쪽
sta, ut e differentia creaturarum concluditur differentia dearum non autem differentia formalis, quia in ordine vel ratione eorum quae distinguuntur e natura rei est minima, ideo est immanifesta nam
liqua distingui e natura rei potest esse dupliciter scilicet fundamentaliter et formaliter. Illae autem auctoritates intelligendae sunt de identitate fundamentali non formali sive modali. Ad quartum dico quo potest negari illa propositio disjunctiva, quia attributa in suis praecisi rationibus sunt ultimate abstracta, in quibus non Ο- portet alteram partem Contradictionis Concedere, per AviCennam . Metaph. c. . - Aliter potest
dici concedendo quod sunt res, sed non sequitur: ergo sunt plures Simpliciter, immo est fallacia secundum quid ad simpliciter arguere e pluribus modalibus plures res Simpliciter. Ad quintum nego minorem in diviniS, tun PrΟPter illimitationem undamenti ratione cujus identificantur realiter, tun quia persona est inserior ad
ementiam, et tamen non equitur Sunt Plures Per-Sonae, ergo lure sentiae.
Ad sextum nego minorem et ad probationem, scilicet quod quodlibet attributum est Summe simplex, dico quod hoc non eκcludit simplicitatem divinam, ut patebit infra in XIII argumento. Ad septimum, cum dicitur: sicut conet'cuientia formalis ad realem ita disterentia formalis ad differentiam realem dico quod illud est falsum quia convenientia formalis includit necessario realem, Sed differentia formalis non sic includit realem quod
190쪽
i74 LIB. I SENTENTIARUMPatet, quia quae Conveniunt in homine conveniunt in animalitate, et tamen quae differunt in homine, non disserunt in animalitate. Ad octavum nego illam propositionem quae dicit quod omnis convenientia vel est realis vel rationis; est enim dare Convenientiam mediam qua
aliquid est idem formaliter sibi ipsi.
Ad nonum dico quod proprietas non excedit suum subjectum; Sed ens eκtra animam dividitur inens reale et in ens formale sive modale, et ideo ponitur illa non identitas formalis. Ad decimum nego majorem in divinis, quia Persona infert essentiam, et tamen non sequitur si Sunt iure PerSonae, ergo plures essentiae. Similiter essentialia inserunt essentiam, et tamen non Sequitur sunt multa essentialia, ergo multae Sunt essentiae.
Ad undecimum dico quod praedicatio in abstracto non est Vera, nisi sit per se in primo modo in creaturis; sed in divinis est vera, Cujus ratio est
infinitas divina propter quam illa realiter identifican
Ad duodecimum nego con qrtcntiam, quia infinitum adveniens alicui non variat sormalem ejus rationem, et quia attributa in suis formalibus rati nibus distinguuntur, ideo infinitate adveniente ubicumque sunt formaliter distinguuntur. Ad decimum tertium nego majorem, quia Trinitate simplicissima Mistente est trium perSonarum realis distinctio. Ideo est notandum quod illa quatuor habent se per ordinem, distinctio, unio, Compositio et Psolutio, ita quod distinctio est prior unio-