장음표시 사용
111쪽
iurisdictione ordinalis quo Conuentus fruebatur pacifice per tot annos: ademptio vero exemptionis istius erat notabile gravamen in mutatio status earum, MConuentus. Iam vero quilibet lauatus, d oppresitis
licite potest appellare. Habetur expresse in capite omnis oppressin a quaest. 6. ubi sic habetur, Omnis oppressus libere Sacerdotum si voluerit)appetret iudiciunt, di a nuIo prohibeatur, sed ab his fulciatur. liberetur Sc habetur passim in titulo de Appellationibus .m Decretalibus,in 6 ubi passim ponuntur casus appellantium a grauamine. Imo pro bono communi istius Conuentus poterant singula appellare;colligitur clare ex cap. vicis-c de eled . dc ex cap. qui contra,eod.tit ubi permittitur
cuicumque appellare, seque opponere clectioni indigni,vel electioni indebitae, idque ob bonum commune Ecclesiae; S: ob bonum particulare redundans iii ipsum appellantem, cui conuenit habere bonum Praelatum. Facit etiam ad hoc,quod ex iure ciuili quilibet, Ctiam extraneus , potest appellare pro damnato ad mortem, ut tradit lex Non tantumst de appellat Idque potest etiam sacere consanguineus damnati non habens procurationem illius. De quo Iulius Clarus im
His positis, argumenta in contrarium adducta sic soluentur. Ad primum concess antecedente, quod scilicet Generalis Ordinis possit dimittere Conuentum unum ordinatio cocurrentibus circumstantiis diactis in illa concessione,neganda est consequentia, ponse scilicet Commissarium Generalem dimittere Moniales istius Conuentus regimini ordinarij.Ratio clarissima ellanam quando generalis dimittit illum Conuentum insalubrem, v. g.dimittit olum parietes, saxa, situm, non vero dimittit, nec potest dimittere sta rie.
112쪽
tres illius Conuentus ordinario, quia non potest dare ordinario iurisdictionem luper fratres,quam Generalis habet a solo Papa at in casu nostro agitur iupponitur de Commissario generali dimittente Ordinario non parietes,4 saxa, vel situm Conuentus, ed de illo dimittente Ordinario Moniales quoad regimen, quod nec ipse Generalis facere pollet ob dicta eis caciter in praecedentibus ex Bullis Summorum Pontificum,& ob textus Canonicos Ad secudum,dicendum
est illud sundari in authoritatem octo tu, quae ei latis dubia, an videlicet possit Praelatus Regularis subdere suum subditum Episcopo pro soro interno, in uno,
vel altero tantum casu, ut vidimus superius in responsione ad primum quaesitum ex Sanchecloc. ci . quin potius Doctores id concedentes tenent non posse ullo modo Praelatum Regularem suum subditum subdere Episcopo , quoad forum externum contentiosum itaque antecedens illius argumenti secundi, est satis dubium, potestque negari cum tredecim Doctoribus citatis a Sancheadi to cap. 9 num. 29. Respondeo secundo, ad idem argumentum secundum, dato
antecedente, negando consequentiam. Nam quando
Praelatus Regularis subdit subditum Episcopo pro absolutione tantum sori interni, id facit non ad semper, sed una,vel altera vice;& per hoc non abdicat a se iurisdictionem spiritualem in totum, sed pro una Vice. At in nostro casu Tet Commissarium generalem abdicare a se in perpetuum in in totum iurisdictionem externi seri, quod est dissiciIlius. Differunt enim valde
iurisdictio externa, quae dicitur contentiosa: iurist dictio voluntaria quae se te est fori interni. Nam Praelatus extra suum territorium non potest vii in subditum iurisdictione externa, de contentios, licet possit
113쪽
ibi vii cum illo iurisdictione voluntaria. Eodem modo, facilius Praelatus poterit c6cedere,ut subditus sub datur Episcopo in foro interno pro iurisdictione voluntaria, de hoc una vice:quam subdere illum Episcopo quoad iurisdictionem contentiolam in perpetuum. Potest tertio ad idem secundum argumentum responderi concelso antecedentes, quod scilicet possit Praelatus Regularis subdere ribditum Epii copo pro foro interno modo praedicto , quia dantur aliqua motiua , de rationes id persuadentes adductae a Sancti citato num. 32. Negando tamen consequentiam, quod scilicet
etiam possit sic illum subiicere Episcopo, quoad sorum externum per totam vitam,quia sunt multae Butata Pontificiae, Canones,in rationes hanc subiectionem prohibentes, ut patet ex supradictis.' Ad tertium patet solutio ex dictis supra inci sponsione ad primum quaesitum ex HenriqueZ, dcclarius id tradit Suare tomta leguib. 8 .cap. 3.an. 2. UT seqq. videlicet non pos se aliquem renunciare suo priuilegio, quando tale priuilegium non conceditur illi ratione sui, sed in honorem status dat uterque exemplum in clerico, qui non potest renunciare priuilegio fori; tale enim priuilegium non suit illi concessum ina- mediate ratione sui, sed in honorem status clericalis. Eodem modo hoc priuilegium gubernandi Montales non est datum Commissario generali ordinis ratione sui, sed in honorem Religionis Fratrum, Monialium, Had melius regimen ipsarum: ut suppono me alias probasse,ac proinde non poterat Commissarius praedictus tali tuo priuilegio renunciare. Respondetur secundo potuisse Commissarium generalem illud priuilegium renunciare, sed id facere debuit coram Papa solum , non veto dando illud Oidi-
114쪽
nari cui dare non poterat: postquam ruini sille e renunciationem regiminis ad Papam, non debuit abstinere a regimine illarum donec ciret Papam Romae
acceptast renunciationem, cum constet in iure de praxi, renunciationem non valere donec acceptetur a potente acceptare. Respondetur tertio, non potuiste
dictu Commissarium sacere dictam renunciationem, quia illud regimen Monialium , etiamsi aliquo modo sit priuilegium Papae, tamen in rigore est mandatum Papae, quo iussit has Moniales gubernati a Praelatis Minoium:patet ex verbis secundae Bullae Eugeni IU. supra citatis in responsione ad primum quaesitum. Vel in primo notabili positis, videlicet Per a sanctiones Apostolica per vos id est Praelatos Minorum' decerni- gubernari. Vbi verbum Decernimius, non significat priuilegium voluntati commisium: sed significat mandatum, ut Doctores communitet explicant hoc verbum Decemo cum ergo mandato Papae non positrenunciari, non potuit dictus Commissarius renunciare huic mandato Papali. I Ad quartum argumentum, dato quod Illustrisi, mi Cardinales ita declarauerint, posse Episcopum in illa occasione dare consessorem Monialibus exemptis: non dixerunt pro foro externo posse Episcopum exemptarum Montalium regimen externum assume re pro semper, hoc enim valde diuersiana est a consensione sacramentali audienda,ut patet,& non sequitur; potest assignare conses rem , ergo potest illas regere,& gubernare. Ad primam confirmationem,& exemplum rei dimissae a domino proprio , quam potest quisquis occupare pro derelicto:dico id intelligi quati do ille dominus rei, est vere dominus illius, i test illam absolute dimittere secus si illam habeat ex
115쪽
commodato, vel cum circumstantia prohibente alienationem , vel dimissionem, tunc enim si dimittat indebite,non poterit quilibet occupare. Quod applicans ad nostrum casum, dico, Commissarium generalem non habuissemo regimen tanqtiam dominum absolutum,ita ut posset illud libere donare,& dimittere cui voluerit, sed ita ut per se solum administret: ac proinde si indebite illud dimisiit, dando id cui non poterat, nullus poterat acceptare rem alienam, sed pro illius regiminis acceptatione, occupatione recurrendum fuit ad verum dominum,in collatorem illius, qui est solus Summus Pontifex. Ad secundam confirmationem ex Nauarro, dico primo, ad textum citatum s cile unam quamque rem, vel legem redire ad suam pristinam naturam, si tamen impedimentum non obstet exemplum, a qua facile descendit. Ita in hoc casu, facile regimen Monialium rediret ad statum antiquum, ut per suos Episcopo regerentur, si non obstarent tot Bullae Pontificia illas extrahentes ab illorum xegimine, de tot textus,& rationes positae supra contra
hanc dimissionem indebit factam a proinde non potuit hic res, vel lex redire ad suam antiquam naturam, seu gubernationem Montalium per Episcopos. Addo quod Nauarrus non applicat illam legem vitextum,nisi solum ut probet, per Iubilaeum posse M
Dialem confiteri sacramentaliter,clerico saeculari,sicut dicebat proxime citata Declaratio Cardinalis m. Nihil vero ibi Nauarrus loquitur de soro externo circa Moniales, vel Religiosos. Et quidem quoad casum Nauaret, ego etiam id concederem, pollu Religiosum per Iubilarum magnum eligere consessorem approba tum etiam sarcularem , quia verba Iubilaei amplissima sunt,&,tplurimum nimis ad id inclinant hoc tamen quod
116쪽
quod est recurrere ad iurisdictionem externam, contentiosam, quod nimis odiosum est immutare, dico necessariam esse particularem commissionem illam potentis concedere ob satis dicta in praecedentibus.
De Abbatissa inchoante annos quadraginta,
non expletos. Concilium Tridentinum ess 2 s. cap. 7 de ReguL praecipit ut eligenda in Abbatissam , vel Praelatam Montalium sit non minor annis quadraginta,cum aliis requisitis ibidem. Quaesitum fuit an quaedam Monialis unius Conuentus, quae annum quadragesimum inchoaverat,sed non compleuerat, post et eligi in Abbatillam , cum in eodem Conuentu non deessent aliae maiores quadraginta annis cum caeteris qualitatibus requisitis Θ
Credo quod dicta Monialis potest eligi, Meonfirmari in Abbatissam absque ulla dispe satione,, quod susticiat annum quadragesimum inchoasse. Quam quaestionem licet apud nullum ii particulari disput
tam inuenerim,id colligo primo ex AZorio rom. I.Sum. lib. s.cap. 18. g. Dubia est,ubi dicit,quod quando in aliquam ulla, vel lege dicitur, quod ad tale ossicium debeat persona habere certos annos, de utitur ablativo,dicendo in tertio,quarto,vel simili anno;tunc lex non petit annos completos, sed lassicit quod sint inchoati. Et citat ad hoc quandam glossiam,& sylvest.
117쪽
At Tridentinum citato cap. loquens de aetate requisita in Abbatissa,vtitur ablativo,dicens: Hod nonsis minor Gruadraginta annis;ςrgo non requirit completos, sed inchoatos. Et statim post, utitur etiam ablativo,dicens; odio annis post professionem laudabiliter vixerit. Secundo,id probo ex Sylvestro verb tempus qui locus non citatur ab Agorio xv bi Sylvester citat Panormitanum in cap. ad nostram de Regular ubi ait, quod ita dubio iuris an loquatur de annis completis,an inchoatis, quoad dignitates, in quibus fauor consideratur, quod annus incoeptus habetur pro completo, secundum glossiam ibi citatam a Panormit. Tertio,id probo ex eodem cap. 7. ident ubi ait,quod si defuerint Moniales quadraginta annorum,eligatur quae annum trigesimum excelserit. In quibus verbis expressit quod trigesimus annus debet esse completus. Quod verbum,Excesserit,non apposuit Concilium,quando dixit requiri annum quadragesimum in eligenda Abbatissa sed solum simpliciter dixit quod non sit minor annis quadraginta. Et potest satis colligi ex mente Con-eilij: nam si ibi deficiente Moniali quadraginta annorum, dicit quod habeat saltem triginta annos, dispensans in decem annis, satis creditur illud dispensare in decem,vel sex mensibus in illa quae habet quadraginta annos minus aliquot mensibus. Et potest confirmari ex eo quod tradit Nauarrus lib. . consiliorum, tit de Regular consilio s. f. His non obstantibus, ubi citans legem quandam it,quod quando lex habet duos sensus per quos potest explicari; tunc benignus intelle- 2us est accipiendus. Cum ergo citata lex Trident patiatur duos sensus,de anno completo,vel in completo, benignior sensus de inchoato solum poterit acceptari, quod concordat cum dicto Panorm proxime citati a
118쪽
Sylvestio. I imo confirmo ex dicto communi Iuritastarum dicentium mam legem polle explicari prealiam legem, nam iura viribus debent concordari. Ah
constat in simili sere materia,quod inclementina prima de statu Monach agens ibi Papa de aetate , quam debet habere Religiosus,ut sit Praelatus alicuius Conia uentus in dicens debere else viginti quinque annorum , ponit haec verba Nisi annos vigesimum quintum attigerit.Ubi no requirit annum viginti quinque completum, sed inchoatum. Quod pari modo in Abbatilla poterit explicari,ut iura iuribus consonent. Si enim attigisse annos vigesimum quintum sussicit in viro ut sit praelatus sumetet in scemina excessus quindecim ah-norum , vel quatuordecim attingendo quadragesimum, ut possit esse Praelata unius Conuentus. , Quaeris Monialis, nondum attingens quadraginta annos bona fide, ignoranter, imo putans se illos habere completos, fuit electa in Abbatillam:post ela-ctionem, costitit quod dictos quadraginta annos nolidum attigerat. An elemo illa valida sit; an vero irritanda 3 Respondeo primo, Concilium ibi,licet prolii
beat eligi minatem o annis, non tamen irrita professionem. At constat quod multa fieri prohibentur, quae tamen facta valent, ut iam diximus iraec dentibus ex eodem Concilio,quod eadem sit XV. i . prohibet ne Abbatissa ad professione admittat Novitiani antequam Episcopum moneat pro examine Nouitiassiciendo: tamen si Abbatissa secus siciat, prosessio erit valida, quia Concilium no annullat professionem secus factam. Et iuxta ius antiquum, etiam in materia professionis , aliquid prohibitum non annullatum a lege,valebat,ut patet ex cap. ad Apostolicam,de Regui.
119쪽
annum probationis;tamen si fieret,valida erat: quamuis in hodie correctum sit per Tridentinum eadem fess. cap. I. extra vero illum casum, hodie per Tridentinum correctum , dicit ibi Papa Innoc. III in textu, quod multa fieri prohibentur, quae tamen facta obtinent. Et ibi tolla ver obtinent,cit.cap.NOS nouimus IT.quas. 2. cap.si vir, Σ .d .d alium textum. Si vexo obiicias quod factum contra legem pro infecto habetur, non dubium,C. de legibin,& Regula iuris num. 6. de Regu iuris , regul. 6 . Quae contra ius fiunt, debent utique pro inlae his haberi. Respondet Sanchea lib. 3.de fatrim.di fui. s.n. l. in alia simili materia Tridentini, factum cotra legem haberi pro insecto, quando lex statuit formam substantialem actus: secus quando ex lege colligitur, solam formam, modum, ut recte fiat, praescribi. In eitato vero cap. 7. non Videtur Tridentinum statuere forma substantialem electionis Abbatisse:sed solum accidentalem, ut recte fiat, id est, ut matura aetate, commodior ad regimen eligatur.
Nam substantialia, quae spectat ad electionis formam, traduntur a glossin c. rara propter,de elect.verbianio Videllicet ut secrete suffragia recipiantur si sit libera, melechus habeat excessum stat agiorum in alia ibidem: quae tamen in Tridentino non recensentur pro eleaione Abbatisse , sed aetatis tempus quod non vi detur de substati electionis. Et proinde videtur quod facta electio de qua agimus, quantumcumque prohibita, erit tamen valida. Addo quod ibi Tridentinum,
non apponit verbum Nullatenus,ami , Omnino, quae duo verba apposta in lege, annullant factum iii contrarium, etiam si lex non apponit verbum annuulans aut irritans, ut probat Sanchea .r de Matrim. distret.32.num. 6. lib. 6 disti t. 3ri num. 7. sed simplici
120쪽
tet,de nude ait Tridentinuis non eligatur minor an nis quadraginta.
3 Ego casum apud nullum in palliculari decisum
inuenio. Deducendo vero dubium ex doctrina communi Doctorum inuenio ad intentum, dictum Sylvestri verb alienatis,num I 3 ubi dicu, quod quando lex aliquid alias iure naturae licitum irrita propter dese-chum solemnitatis praescriptis iure tantum positivi, qipsum fiat, validum esse in soro conscientiae donec roscindatur in foro externo Ponit exemplum in electione , in qua si concurrant essentialia electionis, qualis est maior pars electorum consentientium, C. quae de iure naturae requiruntur ad electionem ; si alias ele-ectio claudicet ex desectu alicuius solemnitatis praeceptae a iure positivi, electus securus est in conscientia, nec tenetur renunciare, antequam electio irritetur in soro externo Sylvestrum sequitur Reginaldus Om. LSumdib. I .cap. I 8.num. I 83. At, sicut diximus,Tridentinum non annullat citato cap. 7. electionem Abbatis. sae carentis o. annis. Nec Reginald. citat lac.n. 84.
in casibus quos ibi assignat , aliquid dicit , quod huie
nostrae doctrinae contradicat. Ergo rem non definio:
sussietat attigisse conducentia pro dubij resolutione.
Dixi tamen,li talis electio fiat bona fide: nam si scie tet Monialis minor o.annis consentiat se eligi, vel Praelatus illam confirmet scienter, ad minus peccabunt mortaliter, cum legem communem Ecclesiae violent in re grauissima.