장음표시 사용
391쪽
isti timere poteratu sit sufficiens ad causandum metuna cadentem in virum constantem, tenet Sanchedcis P. F.-m. a. citans ad hoc multas leges. Docto- es, quando carcer est diuturnus, latrox: satis timere poterant talem carcerem , iacturam aliorum
Donorum, subditi in hoc non parentes gubernatori iracundo, & carceranti Religiosos non subditos. Obiicis contra praedicta iam Clericus,& perso ita Ecclesiastica de iure diuino in naturali est exempta a iurisdictione saeculari, ut tenet Sotus in dip. a 3. 3 - 1i. 2.are. 2. ' L s. de probat Comitolus lib. i.Respon orat.quast. 93 citans multos, simultas rationes adducens. Ergo isti saeculares subditi gubernatoris,lion poterant illi obedire in re, quae est contra ius diuinum naturale, absque peccato mortali, proinde absque incursione censurae;& id quantumcumque incuteretur metus cadens in virum constantem nam
propter evirandum talem metum non licet violare legem naturalem etiam cum peccato veniali, quale est
. . Ad hanc obiectionem multae sunt responsiones. prima est Soti,dicentis cit loc non constare expresse an Clerici sint exempti a potestate saeculari,de iure diuino naturali,licet sit ad iliud valde conforme. Et Bel tarm. M. I dcclerisis,cap. 28. propf. a. solum ait eis de iure diuino, quod Clerici sint exempti a potestate saeculari in causis quae sunt mere Ecclesiasticae,ut sunt illae, quae pendent ex Euangelio, quales sunt causae Sacramentorum , de similes innuens quod in aliis non sunt de iure diuino naturali exempti, VRodrig.t-. . Summ verb. Immumdad, de listbia,cap. rosmum i dicit, quod non est proprie de iure diuino immunitas Ecclesiae in Testamento notio, Sc loquitur de Ecclesia
392쪽
nrateriali pro restigio reorum: si vero Ecclesia mate- italis non sc est de iure diuino exempta, neque erit Clericus de iure diuino naturali exemptus,cum Clericus propter ipsius Ecclesiae ministerium sit exemptus. Hoc dico de iure diuino proprie loquendo,seu primario: dato quod sit Clericus exemptus a dicta potestate de iure diuino,erit de iure diuino remoto,& non claro, in quo isti vincientes Religiosos ob metum cadentem in virum constantem potuerunt habere ignorantiam,vel excusationem Addo quod poterant excusari credentes gubernatorem habere aliquam concessionem Papae, vel iuris, ut tales Religio loco aliqua delicta vinctos mitteret ad suos Praelatos superiores. Quod posIe facere iudicem saecularem, constat exemplo Clerici reperti de nocte, in aliquo delicto, quem iudex saecularis potest vinctum ducere ad suum Praelatum Se stante dubio an subditus principi teneatur
obedire, tenetur obedire, ut omnes communiter dicunt. Secunda solutio est huius obiectionis,quod licet demus personam Clerici do iure diuino naturali esse exemptam a potestate saeculari, in tali casu peccarent isti vincientes Religiosos contra ius illud naturale,sed
non incurrerent censuram excommunicationis ab
Ecclesia positae;quia haec excommunicatio non est de iure naturale, sed de iure post tuo Ecclesiae, quae non obligat cum tanto periculo,qualis est metus cadens in virum constantem in sunt diuersae valde res praeceptum diuinu naturale de Clerici exemptione. praeceptum Ecclesiae positiuum excommunicantis percutientem Cleric una Neque est res noua,vel impossibilis,quod aliquis peccet contra aliquod praeceptum n
393쪽
actus est prohibitus lege diuina naturali,& simul est prohibitus per Ecclesiam sub excommunicatione; in tali casu ille qui scit casum prohiberi per ius naturale, sed ignorat prohibitionem Ecclesia subcensura, si
violet tale praeceptum, peccabit mortaliter, sed non erit excommunicatus, ob claras rationes quas ibi adducit. Qtio exemplum euidenter probat hanc nostram secundam responsionem quia non minorem vim habet metus cadens in virum constantem ad excusandum a censura Ecclesiae squalem metum suppono hos habuisse) quam habeat ignorantia ad excusandum ab eadem censura Ecclesiae. Ex his patet responso ad tertium laico enim neque illos,qui in naui custodierunt Religiosos vinctos, incurrisse censuram canonis, propter eundem metum, cadentem in virum constantem imo addo hos custodes nauis cum maiori probabilitate potuisse s bi timere malum inferendum ab iracudo gubernatore, quam ali praecedentes, videlicet manus iniicientes in Religiosos iam a simili, maior poena imponitur custodi carceris, qui soluit vinctum positum in carcere per ministros iustitiae, quam minister iustitiae, qui non apprehendit delinquentem ille enim punitur poena mortis per leges regni, non vero iste secundus. Cum ergo cultodes in naui ellent sicut custos carceris, maiorem indignationem gubernatoris iure timere potuerant, si Religiosos soluerent, quam priores qui vinctos illos ad nauem deduxerunt.
Post responsiones datas ad singula dubia proposita: nunc pro maiori corroboratione dictorum adduco virum, vel alterum exemplum & sit primum exemplum Nauarri qui lib. s. consiliorum, it desententia ex
394쪽
communicationis, consilio a dicit Christianos captiuo apud Turcas , qui ibidem Turcarum iussu Triremes fabricant, vel in illis remigant, scientes quod in illis triremibus Turcae inuadunt, spoliant, iccidun Christianos, nihilominus Christianos illa duo focientes no peccare mortaliter,neque incurrere censuram Bullae Coenae positam cotra iuuantes Turcas comtra fideles, quia id faciunt propter metum Verberum, vel mortis , Turcis inferendorum Ratio praecipua Nauarri est, quia fabricatio Triremium, vel remigatio in illis non sunt actus intrinsece mali cum possint licite fieri, cohonestati fine licitori captiui alia duo iacientes faciunt illa ad bonum finem, id est ad
euadendam mortem,vel durissima verbera.Non enim tenetur captiuus fabricare, vel remigare adfinem in
tentum per Turcas. Idem videtur posse applicari ad nostrum casum. Nam apprehendere Religiosos, vel illos custodire in naui,non sunt actus intrinsece mali: pollent enim alias licite fieri,si ex iussu superioris Pr lati aliquis illos apprehenderet,vel custodiret,ut Praelatus superior ob culpa puniret: cum ergo hi actus vinciendi,& custodiendi Religiosos non sit actus intrinsece malus potuit fieri a praedictis gubernatoris subditis ob finem licitum,& bonum, videlicet ad
euadendum malum carceris in bonorum temporalium iacturam inferendam a gubernatore iracundo issa duo praecipiente xcitat Nauarr. pro se D. Thomam, Innocent. Adrianum Secundum exemplum sit Cordubae citati , Sancti. tom. Deca lib. LXV.F.num. INeque dissentit ibi Sancti. Exemplum vero Cordubae est in Sum. qn dubio a. ubi dicit Nauclerum Cymba
transuehentem duos qui vadunt ad duellum perpetrandum, vel alium tertium interficiendam, non
395쪽
peccarem . si graue damnum subiturus sit non transueheia se & pote thetiam dari tertium exemplum positum a Sa in Aphori a verb. Peccaturar, num S. Non reprobatum a Sancheet citato loco. Exemplum Sa,elt,faselle admouere scalam furari volenti , dare ensem parant alium occidere, vel ostendere ubi occidendus existit, quando tu ita causa urget, dummodo causa urgens iit proportionata his damnis: alia ibi dicit Sanchez citato num. I 8. I9. quae iuuant ad responsiones datas a nobis. Et in eodem . in medio citat Sanchea multos,ri graues Doch. Recentiores,qui dicunt, id quod primo diximus ex Nauar. no peccare, scilicet Christianos captiuos illa duo supra dicta facientes:& licet ibi Sancti .citct Nauarru pro opinione contraria in Smn tamen in lib. consit a me citato in loco,
alserit quod ego supra ex illo dixi in primo exemplo.
De quodam si ligiose translato de uno ordine
ad alium rictiorem. in id in Religiosus professus in certa Religione
approbata petiit licentia a suo Praelato transeun--di ad aliam Religionem clare strichio rem tersectiorem,sed illam non obtinuit. Ille denegata licentia intratis ordinem strictiorem , habitiinaque Nouitiatus recepit, ac de praesenti est Nouitius. Praelatus ordinis relicti accusat, Mallegat ad ipsum reuocandum,
qtiod tua Religio relicta gaudet priuilegio cuiusdam tertiae Religionis, cui tertiae conceditui ne Religiosi illius
396쪽
illius possint transire ad aliam Religionem etiam strictiorem nisi prius petita,& obtenta licentia sui Praelati:qno priuilegio ait det illa Religio undesiste exivir, per communicationem priuilegiorum: ex consequenti per dictum priuilegium voluit illum reuocare, quia licet petierit licentiam, tamen non obtinuit. Quaesitum est primo, an dictum priuilegium con-eeffutia illi tertiae Religioni ad non excundum nisi praedicto modo, faueat huic Religioni unde praedi .chus exivit sine licentia obtenta,ut possit proinde Re ligio relicta illum reuocare Qti arritur,an si, non obstante tali litigio Nouitius professionem emittat incilla Religione strictiori, professio teneat, ita ut non possit reuocari a prima Religione
1 Ad primum dubium dico, quod Religio illa, quae
communica in priuilegiis cum alia, virtute alicuius priuilegi j, quod participat, potest agere, aClites mouere, vel se defendere contra quamcumque aliam Religionetia Declaro sic. Concessit Papa priuilegium ordini D. Augustini ad certam materiam: ordo sancti Francisci per priuilegium communicationis participat illud priuilegium ordinis Augustinorum potest ordo D Francisci illo priuilegio uti,in virtute illius agere, vel se defendere contra omnes alios Religio- s. Ratio principalis est, quia priuilegium quod per
communicationem coceditur Religioni D. Francisci, v. g. ita est factum proprium Religionis D. Francisci, ac si eidem primo de immediate fuisset concessum. Constat hoc clare ex compencio Mendicantium in veri . communicatio priuilegiorum , . I 2. 22. Go. in quibus tres Sum Pontifices cocedentes tribus Religionibus, de quibus ibidem, va communicareRt, vel a
397쪽
participarent aliaru Religionum priuilegia;subdiant, ut illis priuilegiis, tantur, acsi ipsisspecialiter concessi fuissent vel hoc modo Melaspraedidi Ordini nominatim concessafuissent. Sic etiam sentit Corduissi. Adit
compendium citas verbo, pro ut citat Capucin citato verbo Tenet idem Rodrig.ton . Iqq.q. 3 .ar I. Ratio
orduba est fere illa ducta ex compendiomam Relisio habens hoc priuilegium participatum, iam habet illud factum proprium,& ex aequo illud habet ac Religio cui primo fuit concessum: ergo per illud agere
poterit cotra quamcumque aliam Religionem, et latra
istalla cui primo fuit concessum. Neque hoc est pri-Milegiatum agere contra pariter priuilegialum,ut Ro- drigue explicat citato atri es clariis, eodem tom quaest. Io.arta a. explicans quid sit priuilegiatum agere contra pariter priuilegiatum. Ex hoc patet responsio clara ad . primum quaesitum,ac dicendum quod istam elisio unde exivit iste Pater per priuilegium participa- aut tertia Religionis post agere contra Religio-inem quae illumi recipit: hoc verius erit si praedi- stam priuilegium ne Religiosus exeat nisi obtenta licentia, imponat censuram aliquam alias exeunti, vel Religioni ali,s illum recipienti vel annuli et prosessionem in ordine ad quem transiuit, licens quod derogat iuri communi in cap. licet, de Regul mox citando. proinde tenor priuilegi Dinspiciendus est.. Tota dubitatio est circa secundum dubium, an videlicet, si iste Pater sic transsatus non obtenta licentia, durante lite vel non mota lite professiis fuerit in ordine ad quem se transtulit,professio transsatio validae sint. Ad quod primo respondeo,quod si tenor priuilegi j dicat,translati alias professionem non obtenta licentia fore nullam: tunc dubium non esse fore professio
398쪽
sessionem uillam, quia Papa potest derogare iuri communi capitis licet,de Reguiar. Et facere sic transsa tum inhabilem ad profitendum in secoda Religione Dico secudo,quod si Papa in priuilegio imponat censuram transeunti non obtenta licentia, absque dubio illam incurret transiens non obtenta licentia. Tota dubitatio est, an si priuilegium non annuli et pro Dsionem transeuntis sne obtenta licentia, sed solum prohibeat subcensura,& nihilominus aliquis transeat non obtenta licentia, dc profiteatur in secunda Religion professio, fis transsatio validae sint. Nauarrus tom.de consiti's it.de Reguiar cons s. pr ma impressionis, crisa impression secunda,num. 3. ad tertiam quaestionem innuit clare, quod praedictus Religiosus si petiit licentiam ,etiamsi non obtinuerit, non obstante simili priuilegio in contrarium posse profiteri in ordine ad quem transuit. Idem clarius tenet
in Torton1.2. . I 6.q.q. Et rationem assignat,quia
tale priuilegium solum conceditur ut consteri quod
transitus non fiat temerὁ, vel leuiter; aut cum coeno
bij,& ordinis prioris incommodo: si ergo nihil ex his
duobus interueniat, proculdubio translatio erit valida,& proinde professio in secundo ordine valebit. Habet haec opinio magnum fundamentum in iure nam in capitulo licet- Regulari id definitum,ubi restiuit Papa,quod licet quaedam Religiones, de quibus ibi,priuilegium habuerint a sede Apostolica, ne professus in sua Religione possit transire ad aliam etiam strictiorem,&nihilominus aliquis Religiosus licentiam petierit transeundi ad aIiam clare aretiorem,non obstante quod Praelatus licentiam deneget, poteri; licite tra sire.Vbi Papa in medio capituli ponit haec verba. A uocirca nouerim niaersi, qui ι huiusmodi priuiis a q
399쪽
gium es concessum se ad concedendam licemiam transi Araliterpostulantibus de iure teneri Vbi videsistin solui nesse hoc fundatum in itire, sed de iure teneri Praelatos dare petitam licentiam, noti obstante tali priuilegio. Qum autem si quis transeat ad alium ordinena stri chio rem,petita non obtenta licentia,stibi profitea tur, sit professio valida, si priuilegium sui ordinis relicti non annuli et expresse professionem,&deroget CX presso praedicto iuri communi, probatur clare: quia Summi Pontifices in suis Bullis quantularcumque Iigorosis, siquibuscumque reuocatoriis munitis mun- quam censentur derogare iuri communi nisi id exprirnant. Nam correctio iuris odiosa est, nullo modo admittenda nisi exprimatur,ut Dodh6res communiter
dicunt,4 colligi potest a simili ex iis quae tradit an
multa fieri prohibentur ' quae tamen facta valent, Vt habetur cap. dileIlus illa de praebend. st dignit de quo patent multa exempla, hoc sussiciat praecipit Concilium Tridentinum ire Parochus matrimonio aliquos iungat,nisi praecedentibus de nunciationibus,si tamen absque illis ad matrimonium admittat, tenet sactum contra prohibitionem Ecclesiae, ut tenet Sanche lib.
3 e matrim.di p. 3.rna xii ne que ibi vide ius in solutione 6. argum et i, licci alias Parochus peccet, & puniendus sit. Ergo a simili,licet una Religio habeat priuilegium prohibes sub censura ne Religiolii illius exeat ad aliani: si tamen tale priuilegium non ania nil et prinfessionem factam in ea strictiore ad quam traiis uir,
iurique communi deroget,quidquid sit de peccato, dircensura, factum tamen tenebit. Dato autem,quod priuilegium pr. edictum excommunicet alias , seu alio modo transeuntem, si alias non annusset, tenebit Pr
400쪽
sessio excommunicati nam professio excommunica ti, etiam declarati, valida ei, ut tetici, ac probat copiose Sanche rom. a. De Lbb. S. cap. . Quod aliterniuris correctio vitanda sit, ut paulo supra dixi, adeo verum est,ut dicat anche Lb. i. de arrim di piu. I. l m. 6. cum quin clue, vel sex grauissimis Canon istis ibi citatis, quod recedendum ita propria verborum. significatione , ne detur iuris correctio. Propter haec omnia, haec opinio Azorij, Sc Nauarri est satis probabilis,neque ego condemnarem illum,qui illam sequeretur in praXi.
Verum disputandi gratia S ut omnia referamus ad hoc spectantia,contrariam opinione tenet Rodrig.
Mibidem citat Rodrig. priuilegium Eugeni LIV. concessum Patribus Benedictinis in Hispania , per quod prohibet ne fratres allius Ordinis possint transire aialium ordinem sine licentia Reformatoris,uel Abba. tis Conuentus: δί declara quod licentia debet elle Petita,& obtenta. Iuxta quod priuilegium ait ibi Ro-drig.quod in nostro casu no valet trunslatio Religiosi ad alium ordinem petita solum, &io obtenta licentia, ut olim licebat per cap. licet, de regulari supra cit tum Et ponit ibi Papa excomin unicationem reseruatam illius Religios qui aliter exierint,& Praelatis alterius ordinis,qui illos receperint. Addit Papa quod praedictam censuram incurrant detentores talis Religion indebite translati,si requisti a Patribus Benedictinis intra triduum illum deletum non reddiderint. Ex quibus vltimis verbis colligo mentem Papa esle professionem talis in ordine ad quem transiit,non valere itura enim iubeat ut Religio detinens illumina'