장음표시 사용
451쪽
assensi iocorsani construxis, Jcc. Et idem habetur ii cap. proxime antecedente eodem titulo. hod vero si sint Moniales sitbdit, Praelato Regulari, requiratur consensus illius ad dandum ius patronatus, Eabetur ex pre se ex Clement. I de rebus Ecclesiae non alien ubi glosIa in ver. proprij,dicensio posse alienari rem Ecclesiae,sine licentia proprii Prς lati,ait Iosia cum multis quos citat, quod in Ecclesia exempta qualis est Conuetus debet intersienire licentia Praelati exempti. Iam vero quod dare ius patronatus si alienare res Ecclesiae,tenet ex prisse Rod rigue Addit.ad Sum tom. . verbo ius patronatus conccis .ubi ait quod Prouincialis cum dissi nitoribus in ordine Minorum non posisunt dare ius patronatus suae Ecclesie, quia non pos sunt alienare bona ordinis,quae sunt bona Papae,quae proinde solus Syndicus Papae potest alienare: confirmatur, quod dare ius patronatus sit alienare, nair patronus habet dominium in aliquibus iuribus , usibus Ecclesiae,seu Cotiuetus; quod dominium Coninuentus transfert in patronum, ut quod possit praesentare beneficii, de similia: iam vero transse re domi nium se circa tales usus est alienare,ut constat. Cuna ergo dare ius patronarus sit alienares, Conuentus Montalium non possit alienare snilicentia Praelati iuxta citatam Clementinam, sequitur quod non potuerunt hae Moniales dare libesius patronatus sine licentia Episcopi . Vel Prouincialis. Et per haec naanet fatis responsum ad principale fundamentum' iam nititur iste praetesse allegans iam patrem Quin per scripturam publicam uilla constitutum, i acceptatum patronum a Coni entu Monialium. Respondetur enim id non obstate, scripturam nihil valere: cum Moniales sine Prouinciali id non potuerint facere,
452쪽
cum illud fuerit alienare bona, Iura Ecclesiae, quod
sine Praelato facere non potuerunt.Idem tenet Rodrigue eodem tom. . ver b. procurato cap. IO6. in fine,ubi
ad hoc intentum ait Syndicum Conuentus D. Francisci,qui alias habebat facultatem Papae alienandi bona ordinis non possedare ius patronatus unius Capellae Fratrum sine consensu Prouincialis:& a fortiori Conuentus Montalium non poterat dare ius patronatus patri istius fili, sine consensu Prouincialis sui Praelati, vel Episcopi, si suus erat Praelatus.
L. Pro eodem intento adhuc aduerto, quod dato, quod iste praetensor, later ipsius haberent verum ius patronatus de consensu Praellati, adhuc non pol rant eo uti addentes aliquid quodio esset ex prcisum in concessione iuris patronatus: unde si in tali concessione non esset expressum,quod Nouitiae reciperentur de patroni consensu quod neque Regibus Conuen- tuum patronis conceditur non poterat hic prae tensor prohibere Monialibus ne Nouitia reciperent illo inconsulto: constat hoc ex cap. citato Fraeterea cyrioniam,
de ii repatron ubi Papa praecipit sub poena excommu nicationis ut patroni celsent a gravaminibus Ecclesiaru,nihilque in ipsis praeter antiquos, Moderatos redditus a locorum Episcopis constitutos exigere,&c. At non recipere Nouitias sine consensu patroni Conuentus Montalium, est gravamen notabile, nec habetur in illa scriptura nulli ter concelsa patri istius prae- tensoris. Imo,ut proxime dixi,Reges, , multi alij qui hodie sunt veri patroni Conuctus Montalium, Mimnsibi reservarunt, neque surparui hoc ius vi Nouitiae Monialium debeati recipi cum suo allentu, sicut experientia docet in hoc regno Piniugalliae, nisultis Conuentibus a Regibus fundatis,quoru proinde sunt
453쪽
veri patroni, tali j domini in aliis a se fundatis,quorum etiam sunt patroni, tamen Prouinciales recipiunt Novitias in illis Conuentibus non petito consensu Regis, vel caeterorum patronorum , iunt iii mea Prouincia octo Conuentus Montalium istius O
3 Praeterea ut ius patronatus alicui debitus sit, una ex tribus rebus necelsario debet interuenire, iuxta ius
Commune, communem Doctorum sentetitiam Prima est,ut det solum, seu terram ad aedificium Secunda, si saltem aedificet, vel reaedificet totam Ecclesiam. Tertia, si dotem assignet Ecclesiae De his tribus videi Odrig. tom. 2.qq. Regu quae t. 9..in. 7 paulo post initiivbi cum multis Canon istis citat ad hoc versum illum, qui dicit Patronu faciunt ris,aediscatio, fundus. At iste praetensior, pater ipsius nihil horum fecerunt Con- Uentui, ut patet,inurum enim quem fecerunt, io si sessiones quas donarunt, fuerunt omnia acquisita ex debito oneroso, vel ex iure haereditario,quae non suffciunt ad dandum ius patronatus probatur clare, quia illa quae dantur Ecclesiae pro acquirendo iure patro natus, debent eis donationes grat tutae liberales, quales non fuerunt praedictae.Quod inquam ut ius patronatus acquiratur,debeat praecedere donatio liberalis,inter alios textus probat cap. Piamentis 6. 'tras. I 6. ubi loquens de patrono ait,quod amplectenda est de-tiotio,&c. Ille vero qui dedit ob dotem filiarum, vel propter haereditatem , non dedit ex deuotione, sed ex obligatione. Idem habetur eadem causa,& quaest cap. quicumque ubi dicitur: lutcumque fidelium deuotione propria de facultatibus luis aliquid Ecclesiae contulerit, c. At faciens contractum cum Monialibus pro dote filia rum,vel dans illud quod ob haereditatem debeturi
454쪽
bet hir,n5 dat ex deuotione, sed ex obligatione Sectin-do principaliter, licet ille'iii aedificati it murtim Conuentus,non id faceret ob dotem fili artana receptarum, sed mere liberaliter, hoc opus, Maedificium tam paruum non erat suificiens, ut propter illud ius patronatus assequeretur. Sic tenet lolla in c.6uicumque,clta' to, Wibi citat cap.Nemo istinfit. iis consecrat δά tenet
Riccius 2 pari. Deci miri,cones. 168o adducens unam decisionem Rotar, alios: qui enim fecit tantum murum cinuentus, non dicitur aedificare Conuentum:&in c.Nemo, citato,dicitur quod Patronus debet ostendere donationem Liste vero non probat donationem
factam a se, vel a patre, sed probat solutionem. Ad id quod affertur in probationem, iam patrem istius praetensoris suille in pollessione illius iuspatronatus,primo dico,iam fuiste responsum supra, Montales id non potui si concedere absque licentia Promincialis, iuxta Clementinam, rideo eius pollelsio non fuit possessio, sed intrusio. Dico se indes, quod tam
paruum tempus patris sui non potuit inducere praescriptionem contra Moniales S.Clarae quae gaudent priuilegiis Fratrum Minorum, quorum unum est ut non possit contra illos praescribi, nisi per spatium annorum centum, ut ego dixi in I tom. bior.regu verbo
praes ribere citans priuilegium concelsum Patribus D. Benedicti Romae extra muros apud D. Paulum: sic Ecclesia Monialiu habet restitutionem Ex alio etiam capite haberent haemoniales restitutionem, etiam contra pollelsorem , idque exiliuilegio amplo concesso actoanne XXII. Religiosis congregationis mon
per quod illis concessit, possint recuperare bona iii qui biis Conuentus cst laesus, quamuis laetio facta citos
455쪽
culpa Praelatorum, vel ossicialium Conuentus , ut ibi ample citat Rodrig. quem vide. At in hoc casu,etiamsi Moniales darent iuspatronatus patri praetensoris istius cum licentia Prouincialis,adhuc pollent habere restitutionem contra ipsum per hoc priuilegium: quia laesus fuit Conuentus notabiliter culpa Praelati dantis patronatum homini non danti solum pro Ecclesia,neque dotanti, neque aedificanti,& cum tali onere, ut Nouitiae non recipiantur sine illius cousensu...Omnino autem friuolum ridiculum est quod allegat pro suo patronatu, videlicet quandam Abbatiliam ipsum in epistola vocare suum patronum nam si ille a parte rei antea no habebat verum iuspatronatus,vt abunde manet in praecedetibus probatum,quid
validitatis habet ad idem ius illi tribuendum sola epistola Abbatissae, quae per se sola id dare non poterat,
imo nec totus Conuentus absque licentia Prouincialisὶ vocavit ergo Abbatissa illum patronum ex vi falsi
tituli antiqui,qui non poterat reualidari cum sola epistola missiua,sed per totum Conuentum cum Prouinciali;coia firmatur 1oc a simili qui aquando ipse Papa confirma aliquod statutum confirmatione ordinaria non dicens ex certa scientia)illa confirmatio nullum robur nouum addit rei confirmatae, sed relinquit camin suo robore antiquo,ut est communis opinio Canon istarum , de quo optime Sylvest verb. confirmatio in princi p. ubi citat ad hoc quatuor capita iuris canonici, maxime cap.dilecta,ri confirmatione risio imuisicii ergo Papa c5firmans statutuni via communi nullum illi dat robur, sed relinquit illud in robore antiquo: a fortiori epistola missiua vocans patronum hunc praeten- :em,nullum nouum ius illi tribuit ad patronatu, ted
xes inquit illud in suo robore antiquo quod erat nullia.
456쪽
An a liqua eligio possis condere tutum contrarium alicui praecepto sine Decreto
QVppono primo tria vota essentialia cuiusque Religionis, nunquam posse praescribi per tem pus quantumcumque longissimum , quia tria vota es.sentialialsunt de iure naturali diuino,contra quod non datur praescriptio. haec tria vota semper obligant ad mortale in quacumque Regula suppono secundo aliquas Regulas aliquarum Religionum non obligare
ad peccatum mortale,nec veniale, praeter tria vota esse sentialia sit exemplum in Regula Beati Patris Dominici, cuius Decreta praeter tria vota essentialia, non obligant ad mortales, neque ad veniale, ut inter alios refert Sanche tom. 2. Decalogi lib. 6XV. . ex D Thoma. Aliae Regulae praeter tria vota essentialia habent etiam aliqua praecepta obligantia ad peccatum mortale ex declaratione Sedis Apostolicae, qualis est inter alias, Regula Fratrum Minorum, quae ultra tria vota essentialia habet plurima praecepta obligatia ad mortale quae vocantur obseruantiae Regulares. Suppono tertio ex anche citato lib. 6.cap. 2. D. 26. quod obseruantia Regulares, id est, praecepta Regulae extra tria vota possunt praescribi per consuetudinem longam in contrarium, licet alias ex declaratione Papae obligent ad mortale Probat Sanchoet, quia cum haec Praecepta extra tria vota,non sint in se vota,sed solum
457쪽
mata, polsuiu praescribi longo tempore, sicut multa alia praecepta Ecclesiae longo tempore praescripta sunt in iure. Suppono haec tria supradicta etiam habere locum in Regulis Montalium, quae quoad quatuor vota essentialia obligant a mortale, quoad haec non
pollant praescribi. Sed ultra tria vota essentialia habet multa Decreta,& praecepta quae ut plurimum no obligant ad peccatum etiam veniale, laut ipsae viderint. c. Tota ergo quaestio es , an Religio tota in Capitulo generali,vel Generalis Ordinis possint condere aliquod statutum, vel facere Decretum cotrarium alicui praecepto, vel Decreto contento in sua Regula, vel in Regula Monialium suarum, per quod statutum, vel Decretum praeceptum Regulae annuli et ur, vel immutetur. Et suppono quod tale praeceptum Regula quod immutatur per hoc statutum,non obligat ex vi Regulae, neque ad veniale Mia' ergo possit Religio, vel
Generalis istius facere praedictum Decretum , vel statutum, probatur primo, quia subditus non peccat ve-1rialiter omittendo hoc praeceptum Reguliae, vel operando contra illud ut supposui: ergo nec Religio, vel Generalis peccabunt contra illud praeceptum Regulae aliquid addendo, vel contrarium praecipiendo , quia
per hoc contrarium statutum no faciunt peccare subditum,nec venialiter. Secundo,ut diximus ex Sancheznum. I. consuetudo in contrarium potest facere ut aliqua obseruanti Regularis,seu prςceptum Regulae extra tria vota obligans ad mortale, abrogetur,4 desinat obligare propter consuetudinem contrariam ii hoc ergo poteli consuetudo praescripta tollendo illud praeceptum, idem poterit facere tota Religio, vel Getieralis ipsius habens supremam potestatem circa regimen Religiosorum Tertio, quia magis obligat vo
458쪽
trina simplex Actiam a quocumque qliam obliget illud praeceptum Regulae, deri lo agimus, cum necnbliget ad veniale: at iuxta Doctores communiter ii, materia de voto, si post votum materia voti sit mutata, ita ut reddita sit inutilis,vel nociva,votum cessat, ac desinit obligare: ergo i in Religione materia alicuius prς-cepti contenti in Regula sit mutata per longitudinent temporis,vel reddita inutilis,vel nociva, ita ut Pr latus,&ordo iudicent fructuosius fore oppositum illius praecepti, poterunt illud statuere, mandare ad commodius regimen ipsius Religionis.
His non ob tantibus, re tolute credo, quod neque Capitulum generale cum ipso Generali, neque ipsum Generalem per se posse facere statutum,vel Decret uni contrari uim alicui praecepto posito in Regula etiamsi tale praeceptum non obliget ad veniale, idque sue sit in Regula seruata a Fratribus, siue in Regula Monialium eisdem Fratribus subditarum,dummodo illa Regula sit confirmata a sede Apostolica, quales sunt hodie omnes Reguli e Fratrum,&monialium. Haec cone isto probatur validissimis, S claris argumentis.1 Primum sit Papa in confirmatione cuiusque Regulae Religiosorum in fine,apponit haec verba
erae omnino liceat hanc paginam nostra consi urationis iu-fringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc
attenta e praesim erit, indignationem omnipotentis Deis nouerit incursῖrum. Cubiverba sic rigo rosa satis indicat mente esse Papς obligare sub mortali,ne aliquis contradicat Regulet sic c5firmatae: ut enim Doctores communiter dicunt,ex tenore verborum,quibus utitur legislator,colligendum est an prccipiat sub mortali,vel veniali,ut si uratur verbis emcacibus, praeceptiuis,ni natum prohibiti uis . comminatiuis at in pia di istis
459쪽
Papa utitur verbis similibus,ait enim mullus omnino, quae sunt verba cis cacissima. valde prohibitiva: at
praeterea contra facientem incursurum esse indignationem Dei, quod clare supponit velle Papam contradictorem obligare ad peccatum , nam indignatio Dei non incurritur nisi ob peccatum. Cum ergo per hoc statutum factum 5 tra Regulam si fiat contradicatur Regulae, proinde contradicatur co firmationi illius, per quam confirmatur omnia in singula contenta in Regula, sequitur quod peccabut fractores talis statuti, Vel Decreti. Secundo coli igitur hoc saltem ex Regula P. N. Francisci c. io. Regulet,ubi loquens de Prouinci libus erga subditos gubernandos dicit: Non praecipientes eis aliquid quodsit contra aut msisam, Regulam. Et aduerto quod citata proxime verba poni solita in confirmatione Regulae, Nulli ergo omnino liceat. Apposita sunt in cofirmatione Regulae utriusque Monialium S. Clarae, ut videre est in fine utriusque Regulae. Et eodem cap. o. citato, P.N. Franciscus dicit,quod Fratres non tenentur obedire Prouinciali, si aliquid praecipiat contra Regulam, illis verbis obediantsuis ministris in omnibus 7 promiserunt Pomino obsi ruame, nonseunt contraria animassae, Rogula nostrae. Quod eodem modo intelligi debet de Regulis Ionialium erga obedientiam
Praelatorum praecipientium aliquid contra Regulam suam, cum utrobique sit eadem omnino ratio. Secundo principaliter probo, quia inferior non potest immutare legem superioris, Clement. Ne Romani,de ele L ubi dicitur iuncta rubrica,quud inferior
non potest immutare constitutionem totam superioris, nec partem illius ubi glosi verb. Inseriorem, dicit, quod nec Concilium generale potest abrogare statutum Papae. Idem tenet auarrus lib. s.cρnfilior.tit .de Regulari
460쪽
Ua .co/ss citans cap. quod tys,de maior. Obed. cap. Inferiortast. 1 I cimo addunt Iuri ilς,qtiod nec par in parem habet potestatem. At Capitulum generale simul cum Generali, meneralis peririsuiu in seriores Papae, ut patet ergo non polsunt abrogire legem con-nrmatam a Papa positam in Regula approbata per Papam. Neque obstat si dicatur quod Prς latus Generalis vel Prouincialis dispensant in aliquibus prςceptis Rogular,ut in ieiunio, i milibus,unde poterunt facere statutum contra illa praecepta in quibus dispensant. Non obstat,quoniam valde diuersum est dispensare in uno praecepto, facere statutum contra illud. Nam dispensatio non tolii prςceptum in quo dispensatur,
sed solum declarat, istum pro nunc non teneri ad prς-ceptum,' manet praeceptum in suo robore quod ad alios. At facere statutum contra praeceptum Regula .
est omnino toliere illud praeceptum Secundo , dico quod Praelati dispes antes in praecepto regulae faciunt id ex commissione Papoad dispensandum: qui tamen
committens ut dispensent Pi glati,non censetur committere, ut faciant statutum cotra prqceptum regulae.
Exempltim est clarum, in Praelato dispensante cum subdito no valente dicere horas canonicas, iuxta concessiones Papales talis enim praelatus solum facit vi iste subditus pro nunc,non teneatur ad illas: at non facit staturum deobligans illum semper in futuro a recitandis r dictis horis. Quod etia ex Regula Fratrum Minorum potest confirmari .Incilla enim dicitur quod nullus Fratrum exerceat ossicium praedicationis, nisi fuerit examinatus,& approbatus a Ministro Cenerali: .sie seruabatur in principio Ordinis. Qilia tamen
postea Ordo excreuit in valde onerosum erat,vi omnes praedicaturi confluerent ex tam re motis partibus