장음표시 사용
461쪽
examinandi a Generali commisit Papa Nicolaus in
cap.ex, de verb.signos ut Prouinciales posiciat facere praedictum examen,& approbationem praedicatorum.
Vbi uides quod ad dispensandum in uno praecepto Regula necessaria fuit commissio Papae; proinde si Praelati dispensant in Regula, id faciunt ex commi Lsione Papae, quae commissio ad dispensandum, non est
commissio ad faciendum statutum contra Res uiam,
quia valde diuersa sunt, ut constat ex paulo supra clictis. D Tertio principaliter probatur hoc quia si Genex iis pollet immutare,vel abrogare unum praeceptum sua Regulae, eo quod non obliget ad peccatum mortale, velit posset id facere in multis praeceptis simul eiusdem Regulae imo posset id facere in omnibus praeceptis Regulae, & proinde derogare roti Regulae: quod cit plusquam absurdum. Tenet consequentia, quia non est maior ratio dein praecepto, quam de alio, lae duobus,& c. Si autem id potest impune facere in uno,poterit in singulis,&in omnibus Demus e semplum in Regula, cuius nullum pra ceptum obligat ad peccatum, qualem supra diximus esse Regulam B. P. Dominici: si ex eo quod nullum eius praeceptum obligat ad peccatum sileti Prouincialis num illi iis praeceptum annullare, possct ingula,pollet is omnia Qu'd non credo ab illis tam Religiosis Patribus B. Dominici concedendum: imo puto illos de sua Regula dicturos id quod Christus D.de lege antiqua di xit non violanda ante Passionem suam dota virum,aut unus apex non praeteribit a lege,&c. quod singulae Religiones circa suas Regulas satagunt custodire. Quarto principaliter hoc probo ab authoritate: de imprimis, hoc probatur ex D. Beria. lib. I. se dispens.
462쪽
praecepto, coL . ubi tractans quod Praelatus nihil possit praecipere cotra Regulam. Ponit haec verba.Nihil mihi Praelatus prohibeat horum, qua promis, nec plus exigat quam promis. Idem tenet D. Thom. quoia. Id.
ubi eleganter probat nunquam est utile recederes consuetudine antiqua tradita a maioribus: constat vero quod praeceptum positum in Regula est coluetudo antiqua tradita a maioribus fundatoribus veligio-tium, is Papa Regulam confirmante Verba autem D. Thomae sunt haec. Habet legis mutatio quantum instes detrimentum quoddam communis Dialis quia ad obsim uationem ut m plurimum valet conseretudo de ptulo post subdit: Unde dicisur amri perito, quod in nouis rebus constituendis euidens debet esse tilitas, ut recte recedatur ab eo iure quod diu aequum visim est. Sic ille optime sicut solet. Et ibidem citat textum ex ar dist. In quo Papa Nicolaus se inquit. Ridiculinn eis, satis abominabile dedecus ut traditiones, qua antiquitus a Patribus Fuscepimus i ringi patiararur. Idem tenet expresse Sylvester verbo Religio . quae'. i. ad finem , ubi dicit expresse quod Regula non potest mutari' Praelato. Et citat Ioannem Andream sic expresse dicentem. Idem tenet in terminis Lessius lib. a. de iust.cap. i. A. 0 mim.T . g.quod si superior,ubi dicit, Praelatum non esse dominum Regulae ut illam mutet, sed eis tantum custodem Regulae , ut illam faciat obseruare, uer illam subditos dirigat.Idem colligitur ex Sanche lib. 6.Decalogi,cap. .num. 8 in principio. Circa praedicta insurgit dubitatio Dan dato quod factum sit unum statutum contra praeceptum aliquod
463쪽
Regulae, de hoc statutum per consuetudinem quadra ginta annorum sit receptum in aliquibus Prouinciis unius Ordinis, .g. in Prouinciis Minorum quae sunt in Portugallia,quq consuetudo sufficiens est ad abrogandam legem Ecclesiasticam, & tamen hoc statutum non fuit prachicatum,nec receptum in aliis Prouinciis
eiusdem ordinis,anir dictum statutum obliget in illis Prouinciis ubi non fuit receptum an possit tolerari,& seruari in illis in quibus fuit receptum Respondeo nullo modo obligare in illis Prouinciis, iri quibus nunquam fuit receptum sed polle tolerari in illis Prouinciis, in quibus per quadraginta annos est
receptum. Prior pars constat, quia iuxta communem
Doclorum sententiam lex non recepta in principio noli obligat: lex istius statuti non fuit recepta in illis Prouinciis,ut dicitur, imo fuit reiecta, quia reclamabat lex opposita Regulς contra quam statutum factum est. Secunda pars probatur,qui cosuetudo praescripta si est rationabilis, inuadraginta annorum, potest abrogare legem Ecclesiasticam positivam, non vero naturalem. Neque vero nouuni est quod lex una obliget in uno regno ubi fuit recepta, non vero obliget in alio ubi non fuit recepta. Constat clare ex Oiacilio Tridetino,quod obligat in tota Eccles ubi fuit
ceptum mon vero obligat in Gallia ubi non fuit receptum in totum, sed quoad solas definitiones fidei, quas illi non possunt reiiccie. Est etiam exemplum in motu proprio Pi V. Decensibus, qui in aliquibus regnis non fuit receptus quoad omnes clausulas illius.
Pro liuione argumetorum praemitto quod con
suetudo potest abrogare legem generalem etiam Ec clesiasticam, si sit c nsuetudo legitime praescripta, a tionabilis,dcc.De quo muli a tradit Suareet tom.ῶ ν -
464쪽
textus sed quando consuetudo sic abrogat legem Ecclesiς, est quia Papa consentit,ut stante tali consuetudine lex non oblistet , sicut alias ius canonicum habet dennitum in aliquibus capitulis in tit. De consietudine desse in tali casu Papa consentit explicite,vestalis consiletudo legem abroget. In quo casu aduerto , quod tunc nullus Praelatus inferior Papa abrogat illam
legem, neque Episcopus, nec Archiepiscopus sed ipse Papa abrogat, vel consentit abrogari propter
consuetudinem contrariam Vnde maiorem vim habet consuetudo de consensu Papae ad abrogandatri legem Ecclesiae, quam habeat Archiepiscopus, vel alius Praelatus inferior Papa. Nam Archiepiscopus per se non potest abrogare legem Ecclesiae generalem quam tamen abrogare potest consuetudo modo praedicto, id est annuente Papa. Solutio argumentorum. π Oc posito, ad primum argumentum, conces-I Iso antecedentes, videlicet non peccare subditum facientem contra praeceptum Regulae quod non obligat ad peccatum, ego consequentiam, videlicer, quod ideo possit Praelatus sine peccato, facere statuetum in contrarium Do imprimis exemplum clarum. Ille qui facit cotra consilia Euangelica,videlicet contra paupertatem, c. nolens iste pauper, nolens seruare virginitatem,sed nubit,vel quid simile, non peceat etiam venialiter, ut omnes csicedunt,dicentes non cile peccatum veniale agere contra consilia Euangelica: S tamen Pr latus non posset in hoc contrariu praecipere , quod videlicet operarentur contra consilia
465쪽
Euangelica,vel vi , illis abstinerent iam enim praeciperet contra consilia Elian gelica Secundo dico esse diuersam rationem : nam si unus tantum,vel alter Religiosus operantur cotra tale praeceptum Regulae non Obligans ad peccatum , non proinde Operatur tota Religio at per statutum factum contra illud praeceptum Regulae tota Religio operatur contra Regulam Tertio facit optime quod tradit Sanche tom. a. Decalogi, lib. 6.c. .n. 8 dicens quod in Religione, cuius Regula non obligat ad peccatum, ii aliquis Religiosus nollet unquam seruare silentium', nec orare, nec modeste incodere, Mingrederetur omnium Religiosorum cubicula, similias cligionis statuta transgrederetur,
eo quod singula ad culpam per se non obligant iste Ibsque dubio perturbaret totam Religionem,& se in
eo st Ru constitueret ut oporteret tanquam Incorrigibilem eum ab ordine expelli,sic Sanchez:& per haec satis responsum manet ad primum argumentum negando illius consequentiam. Ad secundum argumentum similiter concellia antecedente neganda est consequeritia Patet ratio ex dictis proxi aut in num.6. Nam potest consuetudo praescripta abrogare legem papae modo ibi exposito,& ob causam ibi assignatam, quia scilicet Papa consentit:
hanc tamen legis abrogationem non potest facere Praelatus inferior Papa propria aut horitate, quia alabrogandam legem Ecclesiae non habet Praelatus Papa inferior. tantam potestatem, quantam habet con 'suetudo modo explicato eodem num. 6. Ad tertium argumentum dicendum est,nunquam aliquam materiam contentam in Regula approbata iter Papam posse reddi noctuam animae, quia cum sint omnia in illa contenta bona vi recta ex te nim quam pollui t
466쪽
possim esse nociva, iniqua conam unitati item nunquam possunt esse inutilia bono communi, quia si talia esse possent, nunquam a Papa approbarentur, maxime cum per tot annos seruata nunquam sint inuenta inutilia, nociva, dec. Item nunquam materia contenta in Regula potest reddi impossibilis communitati, quae iam a tot annis experta est omnia contenta in Regula esse possibilia,licet alias sint dissicilia,ut patet maxime in perpetua abstinentia acarnibus in Car- tuetia , in multis praeceptis contentis in Regula B. P. N. Francisci , quae licet dissicilia sint,non tam eii sunt impossibilia communitati. Quod si aliqua male,ria contenta in Regula euaderet impossibilis alicui, vel aliquibus in particulari, tunc iussiciet cum istiis dispensare per concessiones Pontificias: non vero statutum facete, obligans ad non seruandam Regulam etiam in una particulari materia.
A WV S XIX. Vbi sint dicendae Missae mictae a pisaeum defuncto
qui locum non declarauit. QVid gri defunctus elegit ante mortem sepultu.
ram apud Conuentum quemdam Regularium. Iusit in testamento ut pro anima sua celebrarentur perpetuo centum Missae, sed non declarauit locum in quo essent dicendae Parochus Clericus dicebat illas Missas ad se pertinere. Et allegauit quod viginti abhinc annis in Parochia sint ditiae Piaelatus Regulatis Conuentus dicebat fore dicendas in Conuentu, seu loco
467쪽
loco sepulturae lectae a defuncto. Quaeritur primo,ubi sit dicendae Misse. Secundo, an Parocho prosit quasi possessio viginti annorum,Vc in Parochiali Ecclesia sint dicendae I Quod attinet ad primum questum,dico has i Dsas dicendas esse in Conuentu, ubi sepultus est defunctus. Sic expresse tenet Rodrigue Addit Summam, tom. . ver Missa, cap. si comi. 3 assigna ibi exempla fundata in iure,in citat Battolum qui videri potest in loco ibi citato. Ego hoc probo ex hoc communi dicto Iuristarum,videlicet,Omnis actusti sumitur fieri ebmodo quo est utilior ipsi agenti quando agens non declarat intentionem sed Misis dictὰ ih loco ubi est sepultus defunctus,caeteris paribus,sunt utiliores defuncto, quam dictae extra locum sepulturae Pergo hae
Milsae sunt dicenda in eonventu ubi sepultus est de
Maior asseritur a Sanchezlib.6. Decalogi,ca 8 num. 48 tom. 2 ubi citans Bariolum, ira Deli. Menochi tuti,dicit quod actus prς sumitur fieri ab agente eo
modo quo sibi est utilior Minor quod scilicet Missae pro defuncto magis illi prosint dictς in loco sepulturae asseritur primo ab Innqcentio Doctissimo Cataonista ad capitubuia Fraternitateis. sepulturis. Et lices non legerim rationem ad id ab Innocentio adducta novi detur possie hoc probari ex praxi Ecclesiae, quae in processione generali in die omnium defunctorum primam orationem dicit pro illis, qui sepulti sunt in illa Ecclesia. Et potest adhuc probari per hoc simile. Nam Milsa, ut dicunt Theologi, licet offeratur etiam pro omnibus fidelibus, magis tamen prodest illis qiii sunt prς sentes Milsae,quam illis,qui sunt absentes: ita ut dicat Theologi quod tres portiones applicantur in
468쪽
Missa: via Sacerdoti,altera toti Ecclesie,altera circumstantibus,t'. prς sentibus Misse. Cum ergo Sacerdos insecutido Memetrio cliis ore in cominu ni pro definctis,caeteris paribus credi potest quod prius, Min particulari orabit pro defunctis prς sentibus, id est sepultis in illa Ecclesia: sicut in Memento pro vitiis specifica dicens,, omnium circumstantium. Et confirmatur, quia cum post Missam pro defuncto dicatur R8- spontorium pro defuncto cum aspersione aqua benedictae, illa aspersio facta super sepulturam magis illi
profutura videtur,quam si fiat extra sepultitiam Probata igitur maiori,ac minori argumenti, bene infertur consequentia , quod scilicet hae Missa sint dicendat in loco sepiit turς. Secudo probatur hoc ex ratione quam innuit Rod rigueZ citato loco, videlicet quia locus sepulturiest domicilium electum a defuncto,in quibus verbis innuitur hς ratio, vel similitudo. Homo in vita debet recipere Sacramenta in loco ubi eligit domicilium : praeterea in loco sui domicilij debet citari,&iudicari, ut patet ex iure, traxi cum ergo sepultus
in aliqua Ecclesia ibi elegerit domicilium, sequitur quod in eadem debet recipere suffragia defunctorum, quae sunt illaeci eodem fere modo, quo homo vivus omnia sua bona , de supellcctilia congregat ad locum sui domicili j.Tertio hoc ipsum probatur ex praxi Ecclesiae, nani communiter omnes fideles iubent illas celebrari pro se in Ecclesia,uc Capella se sepulturae. Quod attinet ad secundum quaesitum , dicendum est,cum constet de certo Missas dicendas cis in Conuentu ubi septilius est defunctus,n5 post ulterius illas dici in Ecclesia Parochiati,non obstate possessione viginti annotum allegata. Probo hoc cx quodam dicto
469쪽
re canon notat. . num. I et dicit, quemdam ClericΗlueasidentem, .g. in niuersitate Conmabri consi studijsuusa, non posse Conimbrica dicere Missas , quas de-nctus sepultus Eborq,v. g. iussit pro se celebrari Ebo-xae 4 se remittit Nauarrus ad illa quae fusius dixerat
Paulo supra num i et elusiaenotat. Et Ze rota pra , fari
ver. Jfissa inprincip. dicit imprimis,quod Missa defun-ecti plus illi prbdest dicta in loco sepultur quam alibi caeteris paribus Secundo,dicit Zerola,quemdam Archiepiscopum Romae a Gregorio XIII petiisse licentiam ut posset Missas,quq iussae sunt dici in una Ecclesia, mandare celebrari in alia Ecclesia eiusdem Ar- clii episcopi, dicit Zerola Papam noluisse concede- te. Et confirmatur,qui si hae iis tu illa celebrari in loco sep ulturae tellatoris, possent alio transferri, iam voluntas testatoris mutaretur in re notabili,quod non est admittendum. Scio, vel audio praxim clle in contrarium,quod videlicet Missa dicendet inino loco ad alium transferuntur de quo modo non disputo, quia a me quaesitum non fuit. Suffciat mihi ad probandum quod dixi adducere dicta a Nauar. et erola. D Et quod adducitur in oppositum a Parocho suam Parochiam esse in quasi possessione viginti abhinc an nis dicendi prς dictas Missas. Dic Conuentum sepos se tueri contra Parochum , quod viginti anni postes lionis non susticiunt ad pr scriptionem inducedam,Vt patet ex multis Capitulis iuris canonici, maxime cap. Ob qua ra, depraesῖript Maliis multis textibus,ubi dicitur quod contra Ecclesiam non pr scribitur nisi spatio quadraginta annorum: Liste Conuciatus Religiosorum est Ecclesia, patetri ac proinde Ecclesia Parochialis,de qua agitur,non potestir scribere contra istum Conuentum in spatio viginti annorum. Et prς
470쪽
ter hoc ius commune, Religiosi communicantes iii priuilegiis Patrum D. Benedicti, habent priuilegium praedictis Patribus D. Benedicti concessum, ne pollit contra illos priscribi,nis in spati centum anno Ium, sicut ego cito in naeo i .lom. Dubior.RUul ver Prus Dbere. Pro quo priuilegio vide ctiam Rodrig. m. 3.qq. quas. 31.art. Dubi dicit,quod Mendicantes gaudent illo priuilegio per conani unicationem. Et ibi citat Ro-drig. aliud priuilegium diuersum concessum Patribus D. Benedicti in Porthigallia ad idem intentum , quod ibi poteris videre.
De donatione cuiusdim sep turae , quae
fuerat Aterim. IN Capella cuiusdam Ecclesia Moni allium sepulta
fuit quς dam foemina nobilissima, idque ante annos quinquaginta. Data stilli Capella pro sepultura, iii qua nomen illius fuit inscriptum in saxo. Sed defuncta moriens nullos redditus reliquit olei, cerae, vel Missarum, vel pro fabrica perpetua, ornatu altaris, ita ut Moniales debet et ornare altare,di imagines putredine consumptas reficere.Voluerunt Moniales Capellam hanc alteri foemininobili donare,quae se obligauit restaurare imagines, hedditus perpetuos Capellae ilignare pro illius fabrica, ornatu cu Missis perpetuis inaesitum fuit, utrum dictam Capessam dare potuerint secundet, non obstate quod fuerit prius iam donata priori. Et pretiere quaeritur,an Moniales vltra