장음표시 사용
481쪽
ossicio unum confestarem, cum talis priuilegis cinara unquam fuerit seruata, facient contra formana priuilegij, dc praeter formam illius.
Secunda ratio nullitato, non sum, o con
trarium sim. C Ecunda ratio principalis contra ostensum priuio legium est quia per non usum, vel contrarium usum est iam amissum imprimis dico esse amissiimper non usum.Nam cum illud habeat ab annis septu ginta, nunquam illo usus fuit iste Dominus, nec ex vi illius aliquis confestaresonialium fuit positus in ossicio, vel amotus ab ossicio in non deerant occasiones in quibus ille posset uti & suppono elle notorium in Prouincia, quod illo nunquam usus fuit. Quod vero quando priuilegium est astarinatiuum, quale est istud, ad aliquid faciendum maxime si ex illo red det gravamen aliorum,ut ex isto resultat amoueri scilicet ab ossicio ad nutum Domini, quod inquam hoc priuilegium allirmativum redundans in gravamen alicuius,
possit praescribi per non usum in Prouincialis possit
agere contra illud propter non usum, probat efiicaciter, Sc euidenter Suare tom.de ULb. 8 cap. 34. maxi- Iaacis . I 6.cuin praecedentibus Vbi ponit exemplum
in electoribus, qui videlicet per actus contrarios eligendi possunt praescribere contra priuilegium illius, qui habet ius eligendi, vel praesentandi, di omissi teligere,vel praesentare. Qiiod in terminis contigit in hoc casu, ubi nec Generalis Ordinis designauit gubernatorem septem monasteriorum , nec praedictus Dominus vllum confessorem petiit poni,nec amoueri per annos 7 o. 4 contrario Prouincialis cum diffinitorio est ui
482쪽
possessione per annos o praesentandi, anaouendi confestores in uno monasterio, propter quod praesens quaestio mota fuit. Et tenet Suare citato loco,quod si ista opinio communis Iuristarum, quos citauerat in principio eiusdem capitis num a videlicet Panorimit. Decium, Innoci Felin Sald.& affert rationes claras,&validas, quae possunt videri citato num. 16. I9 ibidem ait cum communi opinione,quod ad praescribendum contra hoc priuilegium grauans alios, vel auferens iurisdictionem aliorum iussicit tempus decem annorum: in isto casu currerunt iam plusquam sexaginta anni. Probatur insuper amissio istius priuilegii propter non usum,ex eo quod ait Alexand. III inc id terrais priuil ubi Papa cotra quosdam Religiosos habentes priuilegium ad non soluendas decimas de quibusdam terris, quo priuilegio non obstate,dicti Religiosi sponta a triginta annis soluebant decimas
quibusdam Canonicis, post triginta annos allegarunt praedictum priuilegium;decernit Papa ut soluant decimas, eo quod dici o priuilegio, si non fuerint per
annos triginta. Verba textus sint haec.Deprimisgio tamen imiulio tanto tempore vobis detrahere voluisu, cam taberum sit unicuique si imri renunciare, eoque modo non po-tesis vos in hac parte tueri. Vide etiam ibidem glost min er Renunciare. Idem habetur in cap. Accedentibus, de priui ubi Papa Innocent. III. contra quosdam habentes priuilegium ad non soluendas decimas, . tamen illas soluebant, ait Papa: Cum enim tanto temporrcontra indulta priuilegia decima siluerint, eis renmutasse tacite prasi intur. Idem habetur in cap .ci maccessissem, de consitan .vbiolo in verion auenerint.vbi citat Doctores dicentes, quod qui impetrauit priuilegium ad Uiquid agendum,dc per docennium illo non utitur, il-
483쪽
lud amittit.Et citat alitis Doctores dicentes,quod priuilegium amittitur per unum actum contrarium.Vide etiam lolsam in cap. suggestum e decimisan ver.Priuia legia ubi aliqua citat ad intentum. Et ii omnes textus, Doctores fundantur in ratione adducta a Suare et ex eisdem, videlicet quod priuilegiat is qui non fuit usus priuilegio cum potuit,videtur eidem priuilegio renuncia se maxime cum a parte contraria accedat prς scriptio per tot annos,praesentante, amouente solo Prouinciali confestores praedicti Contactus Pro quo adhuc videri potest capitulum ex ore de iis quae fiunt a maiori parte Capituli, cum glossa ibidem in verb. Renunciasse videtur. Vismo confirmatur hic punctus ex praxi Sum m. Pontificum: quorum multi co firmantes priuilegia aliquarum Religionum quae sunt firmiora quam priuilegia concesti Dominis saecularibus usi sunt his verbis:quatenussyne in s vel quarenus sunt in viridi obseruantia, ut habetur
in Bullario Rodrig. fol. 826. col. 2. paulo post initium, cum Iulius III. confirmauit priuilegium ordinis Minorum Eandem limitationem, quatenus sunt in v sit, expressit Gregorius XIII in confirmatione priuilegiorum eiusdem ordinis Minorum in eodem ullario. Rodrig.fol. 983.col. 1. post medium Midem fecerunt ali Summi Pontifices innuentes nolle se confirmare priuilegia antiqua quae non erant in usu.Si ergo Sum. Pontifices nolunt valere priuilegia Religionum, quae sic inseruiunt Ecclesiae die noctuque quando non sunt in usu quomodo credendum est velle Summum Pontificem ut valeant priuilegia concessa Dominis saecularibus,quae non sunt in usu, maxime quando ex illis redundat gratiam ei aliquorum , sicut resultate isto
priuilegio de quo agitur,cum per liud possint conses
484쪽
soles amoueri ad inutim Domini saxularis,in Prouincialis pritietur tute praesentandi cos dena conses.sores Tenta ratio nullitatis ex mutatione materiae priuileg ν. Ertia ratio, ob quam praedictum priuilegium hodie auri, valet, est quia materia priuilegij
postea fulti tata.Nam quando priuilegium fuit obrent uni,cAello res istius monasteri j,de quo sermo est, .erant Olum confessores. Sed postea in Capitulo con' sessores istius Couentus creati sunt Priplati cum voto in Capitulo,quae est magna mutatio: na iii iure com-nauni,S: in praxi Religionis malo ro pectos seruandus est cum Praelato,quam eum illo, qui ion estit: latus in dissicilius amouetur ab ossicio Pralata S,qua non Praelatus indu in ordine Minor uni Pro incialis per statuta generalia non potest amouere Sossicio alios Religiosos liabentes culpam, si unt Goardiani. Est ergo valde immutata materia illiu priuilegis r- ea consesserem amouendu pehente Domino saeculari: quod vero Praelati no debeant alnoueri ab ossicio oj si iob culpas in per sententiam, habetur ua cap. Io - Adestitu Monachorum.quod est desumptum ex Concilio Lateranens. ubi sic. licituo: Priores aute per eis Eone capitulorum Forum canonice inuituti,nis pro manis facta ratis lusi non mute itar. de statim ibi Papa ponit exemptu eausitum ob quas possint amoueri, ut Videlicet si fuerint dilapidatores Iliacontinenter pixerint,&c. Iste vero confesIbr,de quo agitur,eligitui canonice a Capitulo, nullam commilit culpam;ergo non poterit amoueri virtute talis priuilegi), cum priuilegium
485쪽
lud amittit.Et citat alios Doctores dicentes,quod priuilegium amittitur per unum actum contrarium.Vide etiam glossam in cap. suggesian e decimis in ver.PHM-legia ubi aliqua citat ad intentum. Et hi omne, textus, Doctores fundantur in ratione adducta a Suare et ex eisdem, videlicet quod priuilegiatus qui non fuit usus priuile io cum potuit,videtur eidein priuilegio renuncia fies maxime cum a parte contraria accedat prς scriptio per tot annos,praesentante, amouente solo Prouinciali confestores praedicti Conuetus Pio quo adhuc videri potest capitulum ex ore de iis quae fiunt a maiori parte Capituli, cum glossa ibident,in verb. Renunciasse videtur. Ultimo confirmatur hic punctus ex praxi Sum m. Pontificum: quorum multi co firmantes priuilegia aliquarum Religionum quae sunt firmiora quam priuilegia concessis Dominis saecularibus usi sunt his verbis: quatenusβιηe in usu vel quatenus synt in viridi sis antia, ut habetur in Bullario Rodrig. fol. 826. col. 2. paulo post initium, cum Iulius III. confirmauit priuilegium ordinis Minorum Eandem limitationem, quatenus sunt in v sit, expressit Gregorius XIII in confirmatione priuilegiorum eiusdem ordinis Minorum in eodem ullario. Rodrig.fol. 983 col. 1. post medium: idem fecerunt ali Summi Pontifices innuentes nosse se confirmare priuilegia antiqua quae non erant in usu.Si ergo Sum. Pontifices nolini valere priuilegia Religionum, quae se inseruiunt Ecclesia die noctuque quando non sunt in usu: quomodo credendum est velle Summum Pontificem ut valeant priuilegia concella Dominis saecularibus,quae non sunt in usu, maxime quando ex illiς redundat gratiam ei aliquorum , sicut resultat ex isto
priuilegio de quo agitur,cum per liud possint conses
486쪽
seres moueri ad tuitum Domini saecularis. Pro- Mincialis priuetur tute praesentandi cosdem conses.sores
Tertia ratio nullitatas ea mutatione, teri.e priuilegis. Ertia ratio, ob quam praedictuin priuilet ium
hodie aioli valet, est quia materia priuilegii postea fuit mutata.Nam quando priuilegi uni fuit ob-rcnturq*Meilores istius monasteri j,de quo sermo est, .erant solum confessores. Sed postea n Capitulo confestores istius siuentus creati sunt Prίς lati cum voto in Capitulo,quae est magna mutatio: natu iure communi,& in praxi Religionis maior respectus scruandus est cum Praelato,quam cum illo, qui non estit latus de dissicilius amouetur ab ossiciu 'ralatus,qua non Praelatus; unde in ordine Minor uni Prouincialis per statuta generalia non potest amo him ab osticio alios Religiosos habentes culpam, istimat Goardiani. Est ergo valde immutata materia lilius priuilegisci rea consesserem amoliendu petente Domino saeculari: quod vero Praelati no debeant ainoia ij p λψstici' i Dii ob culpas , mper sententiam, habetur in cap. Mo - Adest Monachorimi. Dod est desumptum ex Concilio Lateranens. ubi sic dici tuo: Priores aute per electio- Capitulo Usῖorum canonice inuituti,nippim manife- , ta ratu bivimus non nute uar. de statim ibi Papa
ponit exemptu eansitum ob quasio sint amoueri, ut Hidelicet si fuerint di idatores si ilicontinenter vixerint,&c. Iste vero ponfessor,de quo agitur, eligitur canon1- C in Capitulo, nullam comini lit culpam;ergo non
poterit amoueri virtute talis priuilegi, cum priuilegium
487쪽
gium non deroget iuri communi, qualis est textus citati Capituli .Propter quod Capitulum motus Rodrigue 3.qq. Reg. . 29. art.9. prope finem, dicit quod neque in Ordine Minorum potest Prouincialis cum disi finitoribus amouere ab ossicio Goardianum ante finitum triennium:& citat ad hoc Panormitanum,& Nauarr. Pater Frater Thomas de Iesu Carmel ita Di Dcalciatus in suo trach deflatu Monachomm .p.c. I focilio dicit quod ossicia quae in Ordine dantur per clectionem, non possunt auferri ad nutum Praelati; 4dem tenet Sanche tom. 2. Deca lib. T. V.29. pro quo Tita Cardinalem, Cali ador Milic& alios tres n. II S. Facta igitur' tam notabili mutatione in ossicio con- felibris istius Conuentus, priuilegium obtentum ab isto Domino ante istam mutationem non habet vires vllas: Quod autem priuilegium n6 valeat post factam notabilem mutationem materiae, est textus expressis rin capseuggestum, si decimis. ubi rubrica sumpta de textu sc hibet: Reuocaturniuilegia sex postfacto incipit eno .niter noctuum esse. Hoc vero priuilegium hodie esti tabiliter nocivum , cum permittat auferri ossicium Praelato sine culpis,Mad nutum Dominii cularis,quit terit ad libitum,vel ex passione animi procurare rati Praelati alnotionem cum notabili sua infamia. Et ossi in citato cap. ver Privilegia, dicit 'uod secundum liuersitatem temporum, varietatem rerum priuilegia stat briandi pro quo citat ibi tres textus , quos omittob euitatis strati a. firmo hoc amplius a simili Nam Ulianos Doctores iniriateria voti, iuramenti dicunt iluod si post citum, iuramentum,materia voti, vel liramenti rotibilite riuitata est,cessat,& non obligat otiam, vel iuramentum , quando ita mutata est, ut si
Vouens, vel iurans, talem niluationem aduerteret, nec
488쪽
ramentulia,quae obligant de iure diuino naturali, non obligant post factam mutationem notabilem materiae,multo minus obligabit hoc priuilegium quod est Ecclesiastica, cum post illud sit valde mutata materia confessbris. ' Sed obiicis,ac dicis,quod non obstante ista mutatione materiae, vel Praelaturae, oh obstante citato cap. I nachi, defiat nonach praecipiente ne Praelati electi in Capitulo amoueatur sine culpis,dicis eo nota obstante posse hodie P.R. Generalem praedictum confestarem mouere, quia illum non mouet propter culpas; sed cum authpritate Papae,qui ad hoc concessi sit istud priuilegium .papa vero est lupra statuta ordinis, supra ius commune,ut patet. Respondeo obiectionem no valere: quia quando hoc priuilegium impetratum est, materia illius non erat post sub prohibitione Concilij generalis sicut modo est; proinde inodo subiacet praedicti capitis Monachi dispositio hi:vt vero derogetur aliciti legi posite in Concilio generali Lateranens, no sufficit derogatio generalis posita in isto priuilegio: sed necessaria est derogatio particularis, quae dicit,non obstante etiam constitutione Concili generalis. Sic docet, D probat Rodrig.lom. 3. qcy. 7. 37.art. . post medium,ubi citat Archid Baldum, Paulum de Castro,Iacobat.&alios.Idein tenet Sancti. 3.lib.de Agatrim.d put. 16.ubi citat multos alios dicentes nunquam Papam censeri derogare Concilio generali per derogationem generalem , 4rdinariam nis illud exprimat. Rarioties effcaces ibi asterunt duo proxime citati Doctores. Non ergo per hoc priuilegi derogatur illi capitulo Monachi desumpto a Con cilio
489쪽
cilio Latoianens. Si enim cum Papa concessit hoc priuilegium, ossicium illius co fessoris maneret mutatum in Praelaturam, illud priuilegium non concederet, ne violaret illud uis commune Concili Later Sc ad hoc etiam omnino seruit illa Regula iuris ini. In concessio- λἰς generali, non veniunt illa, quae quis non estet verisimiliter in specie concesturus. Si enim tunc Papasci-x et, quod illud ossicium consesibris mutandum esset, vel coniunoendum cum ossicio Praelati licui modo est omnino probabiliter credi debet quod Papa non esset concessi1rus ut unus Praelatus ad petitionem a mini temporalis amoueretur ab officio, cum infamia. . Soluta obiectione, redeo ad intentum, quod scilicet Praelatus ab ossicio amoueri non possit suae culpis. Pro quo adduco cap. intentums 6.qui β. 7. ubi dicitur quod saperdos qui habuerix aliquam Ecclesiain: Hanc nil igraui culpa sua,cst coram Disiopo canohica seueri-aate amittat. Notentur verba pinnia, quae claro dc ni- cinis probant nostrum casum: pro eodem intelato citatibi glossa in vel botraui culpa,cita ianuitos textus,qui poterunt ibi videri. Solum refero unum textum ex ibi
citatis, qui est in cap. atis peruersism,dis.16. qui est desumptus cxi D. Gregorio Papa,qui Eb io. tol. υ,-la 8.ad Columbum Episcoptura,sic ait est, ct contra Ecclesiasticam probatur esse censisam, ut θη- stra, INPro quorumdam voluntatibus qui priuetW , quem si culpa, facinus ab sicq quo fungitur gradu non dejcit. a nabiit cum his , &cssicacius ad noi xum casum potest desiderari, in quo ad voluntatem domini temporalis voluii deiiser ei staIuI30nprisco patrem bene meritum sine culpa. Facit qtia an pro eodem intento
quod tradit Rodii g. tom. 2.qq.q. a. mma paulo ante
mcdirina,vbi citans multos texta s,dicit quod licet Pa-
490쪽
pa commissio ite Papali committeret alicui, priuaret voto activo, & passivo illos quos iudicaret priuandos ad arbitrium suum: adhuc non pollet talis Commillaxius ii una electione aliquem priuare, nisi illum prius citatum, Mauditum: quia similes Bussa Pontificia non tollunt illa, qtiae sunt de lumine naturali: qualis est citatio partis,&c., praeterea confirmatur , quia Papa non concedit priuilegium cum praeiudicio tertii, ut fuse probat Suareest .de legibi G,cap. 27 Lb. 8 maximenum. 9. At graue praeiudicium est,quod Praelatus amoueatur ab officio sine culpa, non auditus , nec citatus Vltimo, in i priuilegio dicitur,quod Papa illud concessit, quia tunc in ista Prouincia non reperiebantur Religiosi graues, resormati,& ad hos dignos inueniendos, illi domino concedebatur illa electio,&potestas praesentandi: at hodie ista ratio cessauit in totum; plena est enim Prouincia Religiosis in quibus praedictae qualitates, S partes concurrunt imo ab dat Religiosis doctis,& literatis multis,qui tunc
non reperiebantur in illa,cum eo tempore nullus cur
sus Theologiae daretur in illa, hodie vero tres reperiuntur in tribus Conuentibus:cum ergo penuria grauium Patrum fuerit causa illius concessionis, cista causa cessauerit, sequitur quod ipsa concessio iam locum non habet, iuxta cap. cum cessante, de appellat ubi dicitur quod cessante causa cessat effectus. Quoniam vero iste pater confestar, de quo agitur, appellauit ad Collectorem Apostolicum in praedictus dominus Collector interlocutorie mandauit,ut praedictus dominus sarcularis copiam dicti priuilegii exhiberet, quod ille exhibere recusabat; dico illum teneri ad exhibendum praedictum priuilegium, ut patet