장음표시 사용
491쪽
praecipit quibusdam Religiosis, ut exhibeant suum priuilegium,vel in claustro, vel in alio loco securo: dc in eodem tit de fide Misermn cap. G perpetum, dicitur quod si pars copiam priuilegii petierit, desiudex denegauerit poterit ab eodem iudice appellate.
De Confessore audiente confessiones contra prohibitionem Praelati. QVidam eligiosus erat approbatus con stat
cum licentia Prouincialis Mapprobatione Episcopi absolute sine ulla restrictione postea alius Pro uincialis successor iussit per Prouinciam confessores iterum examinari, declarans quod sine noua sua licentia nullus confessiones audiret Iste de quo agitur fuit examinatus denuo: eique concessa fuit a Prouinciali licentia ut per unum tantum annum confessiones audiret. Finito anno, iste non obtinens nouam licentiam Prouincialis,aliquas confessiones audiuit, fretus in antiqua licentia ordinis, in noua approbatione alterius Archiepiscopi,cui se praesentauit virtute prioris licentia ordinis, Ordinari prioris. Quaestum fuit an praedictae confessiones quas audiuit finito anno absque noua licentia Prouincialis
fuerint validae,an vero teneatur curare ut iterentura
Respondi quidquid sit de peccato illius,maxime si fecit mala fide confessiones praedictas futile validas. Casum in terminis, licet obiter, ponit Sanchezlib. 3 matrim.ῶP. y2. i. a. in fine, ubi citat Adrian .dicentem.
492쪽
prohibitionem superioris are Religiosus audiat con fessiones, arguere Religiosum peccare audiendo, non tamen absolutionem este irritam, si de Episcopi licentia confessiones excipiat. Ad idem intentum citat ibi
Henri l. lib. 6. is poenisem. V. 6. m.6. qui multos alios
citat. Fundantur in hoc quod prohibitio simplex Praelati non tollit iurisdictionem collatam ab Episcopo isti consessori erga oues ipsius Episcopi .Explicat Hen-xi l. citatus , dummodo Praelatus bium prohibeat, secus si expresse reprobet quibus verbis videtur innuere, non valituras confessiones si Praelatus priuet issum ossicio confessiones audiendi, quod in hoc casu non videtur euenisse, cum non fuerit priuatus per sententiam iuridice. Et hoc ipsum cum ista declaratione tenet Rodrig. in Addit.ad Eullam Cruciat.ad . 9.dubitat. a. num. . . Lo 2 digo, ubi dicit, quod si Praelatus sol uni
prohibeat prohibitione simplici, ne subditus audiat
confessiones, peccabit subditus audiendo sed confessiones erunt validae. At si Prς latus per sententiam iuridicam priuauerit Religiosum ossicio confessbris, tunc
secus faciat,confessiones erunt nul lete: huius rei noli
assignat causam: ergo puto hanc posse reddi. Nam illa prohibitio prior, .simplex facta a Praelator, non est censura suspensionis, quae auferat , si1bduti surisdictionem quam habet ab ipso Praelato, Mab Episcopo commilitim: at quando Praelatus prcpter culpas per sententiam iuridieam priuat ossicio confessoris est proprie censura Ecclesiastica suspensionis, ita aufert suspensio iurisdictionem spiritualem. io Ego a doctrina proxiane tradita non recedo iam tradita sit a tam grauibus Doctoribus. Sed solum di sputandi gratia propono motiua quae mihi occi x runt
αἱ probandum , quod licea Prouincialis 'per sentci
493쪽
tiam iuridicali ob cul a priuet Religiosum confestsionibus per sententiam iuridicam,& ille nihilominus peccans ita confessiones specularium audiat , approbatus ab Episcopo, hac priuatione Prouincialis non
obstante, tales confessiones erimi valida in foro conscientiae. Videtur hoc posse probati primo, simili. Si Papa priuet subditum suum omnibus priuilegiis concessis a Sede Apostolica, non per hoc priuat illum a priuilegiis concessis a Principe saeculari,si quae habet: quia concessiones factae sunt adiuersis Principibus,&non pendet ab alia , nec proinde una impeditaliani. Aliud exemplum est. Si Praelatus Rogularis priuet per sentcntiam suum Rcligiosum omnibus ossi ciis ordinis: no per hoc dicetur quod priuet hunc Religiosum priuilegio,vel ossicio dato a Tribunali sancti Osticis, si qu bd habet. Nam, sicut nemo potet dare quod non tabct, ita videtur quod non possit auferre quod non dedit , neque est suum. Quae applicando ad
intentum,curia licentia data ab Episcopo ad confessiones sarculari uia audiendas sit priuilegium suum distilichum a licetitia data a Prouinciali circa easdem
confessiones audiendas, videtur, quod reuocante Prouincisin suam si 'ntiam quam dedit ista ad consessiones seculari ut udiendas, non reuocet licentiam,
priuilegi curauitam ab Episcopo,ad easdem audien-
cuius ii iura in confessionibus. saecularium cxcipiendis est prae ipua, tyrouincialis,est minus praemipua Si vero mihi obiicias me dixisse in O . Dab.Regular.Per confisoris approbatio m.9.esse inualidas confessiones auditas a Religios, cui Episcopus concessit licentiam audiendi confessiones sarcularium cuna
Religiosus ille non haberet irrentiam sui Praelati vis 2 seviare Episcopo pro cisdem colassionibus au- a diendis,
494쪽
diendis, iuxta illa quae ibi collegi ex Cleluentina Dudum , ksepulturis. Respondeo in hoc cile diuersam rationem. Nam ibi dixi quod ut Regularis a confessor,necellaria est omnino praecedens licentia sui Praelati ante approbationem Episcopi sit vero nulla praecessit licentia Praelati Regularis non valebit approbatio Episcopi,ut ibi dixi in hoc autem casu, in quo iste
consesse priuatur consessionibus per Prouincialem, iam iste confessor fuit approbatus ab Episcopo, cuius licentiam ad suas oues audiendas in consessione videtur quodno possit tollere Prouincialis. Confirmo hoc dicto tradito a Sanchez lib. 7. Decalogi , c. D n. 39 ubi dicit, Quod cessante cavsa cessat effectus sed hoc dictum sic exponit si effectus pelidet a causa in fieri &conseruari, ut lux pendet a sole in fieri,& in conseruari;rimc celsante causa, deficiente sole,cessiat lux. At si effectus pendet causa solium in fieri, non inconseruari , quemadmodun a calor productus in lapide ab igne , pendet ab igne in fieri, sed n0n in conteruari, tunc non cessat effectus cessante causa, ut patet. Quod ego applico ad id quod dixi citato vesconfessor, num. 9. Nam licet confessor Regularis, quoad audiendas confessiones saecularium pendeat in fieri Hicentia Prael,
ii Regularis, iuxta Clementinam ibi citatam, non tam e a pendet ita uti seruari quoad easdem saecularium confessiones a licentia Prouincialis,qui non potest auferre quod non dedit iuxta proxime dicta. Pro eodem intento dico sic Supposito quod Episcopus ob culpas , vel causas aliquas priuet certum Religiosum ne confessiones sarcularium audiat in suo Episcopatu , quod illum posse facere suppono nunquid per hanc reuocationem licentia b se datae, reuocare potest licentiam quam habet a Prouinciali pro
495쪽
audiendis confessionibus Religiosorum, qui sunt subditi Prouincialis Non profecto, quia licentiae hae iunt
diuersae, ina non pendet ab alia saltem in conserua ri,Sc sic ablata una no tollitur altera Praeterea Miranda tom. I. Igamal orrast. 7.art. M stans unam Bullam
Iuli III. dicit quod si Resigiosus approbatus ab Episcopo ad cofessiones saecularium audiendas, qui Reli giosus isti habet licenti in sui Praelati consessiones saecularium audiat, mori sit in sua Religione stati, tum an hiill ahq thri sie facias confessiones, dicit consessiones istas validas fore: secus si in Ordine ipsius sit
tale statutum eas annullans Iam ero ex mente illius
saltem habemes quod in Religi orie ubi non fueritia..te statutuna erunt valides confessiones factae cum licentia Episcopi abique ulla licentia Praelati Hoc autem mvius videtur, quam dicere posse audite confes-sbheg saecularium Religiosem hunc, qui habet integram licentiam Episcopi, Iam prius factus est confessbescinii licentia prestati, i Eet Dodo illam reuocet: cum iuxta praedicta videatur non posse reuocare licentiam;& priuilegium datum ab Epyscopo. His non Lbstantibus ego neminem suadeo ut hanc opinionena seqitatui sed adhaereat dictis m. I. a Sanchez, Rod rigueZ.
Hoc ego solum possem consulere, ac resoluere, quod si iste Religiosus de quo agitur, per sententiana
priuatus confessionibus a Prouinciali,non ab Episcopo, si secretus, ita quod sententia illius lata fuerit in 1ecreto, ignoretur ab omni potulo, Mille tali sententia tion obstante audiat confessiones in alio oppido ubi omnes illum habent pro idoneo confessore, ignorat errore, ac defectu illius, credo quod tales confessiones erut validae,per ea quae dicit Sanch.lib. 3.
496쪽
ri matrim dissum. 11.n. Is de Parocho communiter putat vero Parocho,cum a parte xei talis non sitied habet titulum putatiuum cuius confessiones dicit esse
validas propter legem ambarius, . de scio praetoras, quam ibi probat cum multis etiam habere locutri itigestis quoad forum conscientiae. Quod in hoc casua cum etiam habere videtur si iste sic priuatus consesesionibus non sit diuulgatus, priuatio eius si occulta, ct confessiones audiat ubi pro vero confestare habetur. Nam in illo concurrunt requisita ut valeat lex Zarbar. Habet enim titulum confessoris putatiuum, imo titulum verum datum ab Episcopo Derror populi eire illius iurisdictionem ex parte Praelati ablatam, est communis habet etiam potestatem characteris, Ut constat cum sit verus Sacerdos praeterea habebit pro se trabitu adducta Driobis supra num. 2. Jo quae saltem hic coadiuuabunt Vide etiam Valerum artu-xanum in libiae disse .utriusique sciri. ver. Nullitas,disse
bere pensionem vitalitiam pecunia. Moniales primae Regulae sancta Clarae vulgo dictae Discalciat , seu Damianae,uiuunt in rigidio paupertate, ita ut nullos redditus habeant in com- trimat:& illarum Regula in quodam loco dicit Sororeson recipiant possiesionem , cap. 6. paulo post dicitur: Gnentur Abbatissa, ct Sor res seruare paupertatem non re
497쪽
cipiendo, seu habendo possessione vel proprietatem seu alta quid quod rationabiliter proprietas dici possit. Hoc posito quaesitum fuit an Monialis ex his Dis calciatis possit habere,& acceptare peculium, seu pensionem pecuniariam constitutam illis vel testamento legatam a consanguineis, illamque possit exigeres opus sit etiam in iudicio Pars negativa visa iam
fuit vera aliquibus, recusantibus dare legatum, annuum cuidam Moniali ex praedictis Mouentur eicia tuis verbis suae Regulae Et quidem Regula si sis cla-.1e,ac rigorose loquitur prohibens non solatri communitati, sed etiam particularibus Monialibus ne ha-.beant posscssiones,vel proprietatem, vel aliquid quod utationabiliter proprietas dici possit. At redditus an, mutis computatur possiessio, seu res immobilis, ut e presse habetur in Clementina Exivi, de veis signisse.
er cumque annui re ius Vbi annui redditus interdi cuntur Fratribus Minoribus, quia computantuTinter
bona immobilia. At pensio pecuniaria, de qua agitur, in hoc quaesito soluenda per totam vitam, est annuus redditus , ut constat ergo non potest ab ista Moniali peti, nec acceptari contradiunt Regula sua citatis
His non obstanti is dico praedictana Moniaten
posse acceptare praedictam annuam pensionem pecuinariam vulgo irria ante probationem suppono ex Concilio Tridentino sess. s. cap. 3. de Regular omnes Religiones virorum, mulierum posse habere bona immobilia,& redditus annuales exceptis Minoiitis α Capucinis, de quibus ibi. Quam concessionem esse extendendam ad Conuentu monialium, quarium Regulam prohibentur habere immobilia, con-s, Lex Satichea tom. a. DeculG. CGra S lib. 7. capta a
498쪽
m m. r. ex Rodrigile tom. 3. q. si ' H q. prona de ii in h. emoniales Discalcicatae sint per Tridentinum dispensatae,ut possint habere bona immobilia insomniimi, sequitiir quod in hoc aequiparantur caeteris Monialibus secundae Regulae S.Clarae,quae vocantur Urbanistae,, caeteris Monialibus aliarum Religionum, quae habent redditus in comin uni.
Hoc possit facile probatur cones usio. Nam Moniales istae Discalciat. e, quoad paupertatem sunt sicut
caeter Moniales habentes redditus in communi percii positionem citatam Concili Tridentini:ergo scutiadiae Moniales Conventuum possidentilam redditus incommuni habent in particulari pensiones pecunia Tras annuas,ut praxis Ecclesiastica, Regularis obser uat. Sic etiam istae Moniales Discalciat in particulari poterunt habere praedictam pensionem pecuniariam qnnuam constitutam sibi A consanguineis in vita, vel per mortem:dummodo praedicta pensio si dependensa voluntate Praelatae,is non expendatur sine scientia; consensu illius. Neque obstat quod haemoniales
post Concilium Tridentinum viaquam acceptarunt redditus incommuni. Nam ista non acceptatio, non est renunciatio tidentini: vi enim renunciatio Tridentini esset valida, debebat feri in manibus Papae,&ab alio acceptari.seu Sanche dicitus . ca Patre Liaefocietatis renucius illi Decreto Concilij Triden iiiii circa suas domos profestas, ne possent habere bona minobilia, Papam acceptasse: at hae Monialestieet post Tridentinum non acceptauerint bona immobilia in communi, tamen non renunciauerunt illi Decreto Trideiuini coram Papa, proinde possunt hodie habere illa bona immobilia in communi, si voluerint, in caeteris procedere sicut caeterae Moniale
499쪽
in materia Peculi pecuniari Dannualis. Secudo principaliter, quia licet ii Moniales profiteant ii rigo rosam illam paupertate supra explicatam in sua Regula, usust tuen, coiisuetudo explicauit,vd illam paupertatematon sic rigoiisse seruarent sicut Fratres Minores seruant. Nam iliae pecuniam recipi iunt intra Crinuentura
manu contectam , Sc libere consumus, sine Syn dico intermedio, manuam verte domina illius pecuniae, sic semper obseruarunt, qu ld. signum est illas habere posse dominium in communi alicuius rei. Denique haec opinio satis clare colligitur ex Sanchea lib.7 Decalogi, cap. 26.mim. io ubi probat citans multos, quod Frater Minorum particularis est capax ut illi relinquatur lagatum, quod probat essicacibus rationibus. Et ibidem es. - o probat Conueniunx Fratrum Minorum esse capacem recipiendi lega*um,annuum res itctum dum vixerit tali: stator particularis quia hoc non est legatum, vel redditus annualis simpliciter perpetuus, id est respectu Religionis , licet si perpetuus respectu fratris viventis. Si ergo hoc licitum cst in fratre Mitiori particulari, seruante maiorem, ac rigidiorem paupertatem magis licebit isti Moniali seruantini inorem paupertatem, cuius Conuentus potest habere redditus annuales in communi perpetuos ex dispositione Concili Tridentini Neque hoc legatum reli- etiam durante vita istius Monialis dici potest perpetuum , cum possit quotidie extingui morte ipsius, ut
notat Sancheg citato loco Imo addit citato c. 26.mon.
s. se cum Doctoribus ibi citatis , quod est validum legatum relictum Fratri Minori particulari pro causa stud ij, xlibris emendis: fortiori valebit ob praedicta relictum isti Moniali particulari ad suas, cessitates subleuandas pendenter a licentia, & scientia Praela
500쪽
Praelata: qiuae supersu illius legati poterit insumere
in necessitatibus Conuciatu S.
Ad argumentum in oppositum desumptum ex verbis Regulae istarum Montalium respondetur primori rigorem illorum verborum moderatum cliepe Concilium Tridentinum,quod concedit praedictis Monialibus Discalciatis posse habe e blicssiones, bona iramqbilia in communi. Secundo dicendum est hoc legatum annuum n6si esse redditum annualem perpetuum simpliciter, de quo br loquitur citata Clementina. Non est enim perpetuum impliciter respuctu Conuentus, ut patet, hos solos redditus sic perpetuos ae spectu Conventuum Fratrum i Minorum ibi
Papa prohibuit. Adde quod neque fistud legatum est proprie perpetuum respectu ipsius Montilis particularis,ut dixi in fine num. 3 mox iiDyprecedentis,quia videlicet quotidie potest extingvi 'per rhorteiri illius perpetuum vero non est, quod quotidie potest extingui. Tertio respondetur per his legatum sistan, Monisem hondici habere proprium ibu proprietatem: nam ille tantum dicitur habere propriim qui habet dominium alicuius ibi inmiependent et, catio', ut Doctore communiteriti plicant: at ista Monialis non habet dominium absolutum vinia dependens sed habet illud dependetis'ξ voluntate Praelatae, sine cuius licentia non potest illud in mere: imo ita illud habet d endenter a volantate Praelatae, quod poterit Praelata illud toturi insumere in necessitatibus Conuentus , quando ita necessitas postulauerit, ideclaratur adhuc, nam alia Moniales, i md 5 Religiosi non Mi noritae, omnes profitentur seno habituros propria triparticulari, sic enim petit essentia voti paupertatis: nihilominus de licentia Praelatorum habent haec pe-ςulia