장음표시 사용
511쪽
funeralis. Et quia Clerici in principio recusauerunt obedire, illorum Ecclesiam supposuit interdicto do
Ad secundam obiectionem Clericorum dico non esse materiam recusandi illum priorem D. Augustini pro iudice conseruatore, eo quod de futuro posset aliquis sepoliri in suo Conuentu, Me tali sepultura posset diei us prior sperare lucrum in interesse in causa propria. Non obstat responsio quia est haec valde re.
mota, S friuola causa ad recusandum iudicem. Nam textus citatus a parte contraria in cap. causam qua, de
iudiciys, loquitur de iudice delegato, qui iam de facto habebat aliam causam similem illi, quae sibi de facto commissa est: in hoc casu prior D Augustini non habet de facto aliam c usam similem sibi iam commissam. Multum vero interest inter haec duo, habere iam similem causam, de poste habere similem causam. Constat ex textu ibidem. Quia vero cum eκiam Asechidiaconumsimilis pene causa contingat non ait, similis usa potest cotingere. Facit etiam ratio a simili.Nam Episcopus potest elle iudex in causa sua propriae Eccitatae,csiquis erga, 22.q.T.mincta glosi Vlt.communiter ibi recepta, de quo Nauar. in consiliis, tit corp.vitiaris, insilio unico,nmn. 9 citans Abbatem Dat iudex iudicansuro sua Ecclesia potest speraro, de intendere indirecte i acrum proprium, desinteres le aliquando euenturum: ergo,quod prior Conuentus D. Augustini possit aliquando sperare lucrum proprium indirecto, non impedit quod possit esse iudex conscruator: nam de iis, quae possunt in directe, δc remote euenire,lex noucurat, nisi exprimat: tu retorqueo argumentum ad
ipsos patres Clericos. Nam illi adprobandum quod sit consuetudo in Insulis tot legata fieri in Parochia,quot
512쪽
sinit in Conuentu ubi Parochianus sepultus est, exhibent testimonia Clericoru qui fuerunt Paiochi,& inane possunt adhuc elle Parochi, proinde habciat inesse speratum de futuro, vel iam habuerunt de praeterito:& tamen per haec testimonia credunt se probare intentu: ergo a simili, in nostro casu non faciet recusabilem priorem Conuetus D. Augustini, quod Iliquando sua Ecclesia, ex sua sententia remote sit habitura interesse. Vltimo aduerto quod licet prior praedictus Creatus conseruator sententiam ferret declarans, quod haeres defuncti non tenetur ad facienda tot ossicia in Parochia, quot facta sunt in conuentu sepulturae: haec sententia,& declaratio non redundat in interesse Conitentus D. Augustini, sed solum in interesse haeredis, vel executoris testamenti,qui lucrantur in hoc non facere tot expensas ossiciorum Conuentus autem nihil inde acquirit ut patet. Nisi forte dicas Conuentum indelicraturum, quod per talem sententiam manent seculares cum maiori libertate ut sepeliantur in Conuentibus, quam ante illam sententiam non habebant. Si hoc dicis,vanum dicis. Non enim est lucrum dicendum, id quod libere Ecclesia concedit omnibus fidelibus, videlicet libera electio sepulturae, quam Clerici per illam inauditam exactionem impedire conantur. . Ad tertiam responsionem Clericorum, dico primo,testimonia,quae exhibent Parochorum,& Clerico tum testificantium de sua consuetudine in contrarium,
esse testimonia diminuta , .insiissicientia ob duas causas. Prima est, quia sunt testimonia Parochorum, qui sunt suspecti, anteresse habentes in causa modo supradicto. Secunda,quia non sunt testimonia iurata,nec data iuridice, proinde non possunt fidem facete in iudicio Secundo principaliter,quia licet con-
513쪽
siletudo sit antiqua in illis Insulis, quod oblatio non defert tu ad Ecclesiam cum corpore defuncti, sed octo post dies, non sequitur quod ex illa oblatione delata post defunctum epultum octauo sequenti die, Religiosi Conuentus debeant quartam funeralem ex illa sic delata post octo dies sepulturae. Nam concessio Pij
V. citata a Goardiano de non soluenda quarta funer,
Ii, nisi de illis quae deferuntur cum corpore defuncti, loquitur clare, Ine distinctione, quam concessionem non esse derogatam a Gregorio XIII statim post
fine,ait quod per dictam concessionem Pij V. est consuetudo in Ecclesia non solui quartam funeralem, nisi de dolatis cum corpore: ad hoc citat ibi Panormit. Cardinat.Couar.& Molinam. Qui Molina dicit,quod Concilium Tridentinum solum fecit mentionem de quarta funeralium. quasi innuens quod late solum soluitur de his quae deferuntur in die funeris,&alia ad intentum dicit Molinacitato loco a Rodrig. Tertio dico quod in hac urbe Olyssiponensi, quae est Metropolis Regni, multis abhinc annis cum corpore defuncti non defertur oblatio aliqua. Si autem post octo dies haeredes defuncti dant aliquam oblationem Conuentui, vel Ecclesiae sepulturae, Conuentus non soluit parochiae quartam partem de illa oblatione Consonantius vero est ut scruetur consuetudo Metropolis Regni, quam noua consuetudo Insulae intrusa contra citatam concessionem Pij V. Quarto dico, quod licet in Insilla sit talis cosuetudo soluendi quartam partem de delatis post diem sepulturae modo exposito,est consuetudo contra illam claram concessionem Pi DV qui in Bulla, in qua illa concessio continetur, num Idicens quod no soluatur quarta funeralis, nisi de delatis
514쪽
cum corpore, dicit tanquam Legissator sicque melli Concisi Decretum decernimiis. At ista declaratio facta a
Legislatore ipso, non est priuilegitim, sed lex crura stfaecta ab ipso egissatore: proinde dato,& non concess quod illa Bussa esset reuocata ut priuilegium,
non esset reuocata quo ad hanc declarationem Aut lienticam factam a Papa, quia Papae declaratio facit legem, ut tenet Suareest . Fleginus, capta min. I. ct
Qu9d vero attinet ad obiectionem Clericorum dicentium,quod si Praelati Regulares Conventuum in Insulis non soluerent Parochis quartam funeralem de Oblatione defunctorum, quae nunquam defertur cum corpore, sed octauo dies: si ita esset, aiunt, sequeretur quod Parochi perpetuo carerent quarta funerali, quae illis debetur ex iure in praemium sui laboris pro sacramentis in vita Parochiano ministratis,quod est clarc cotra intentionem,ac dispositionem iuris. Respondeo hanc sequelam, vel querelam esse per accidens, deIex non curat de illis quae sunt per accidens. Et dico quod bene stiebat Papa posse est varias consuetudines in diuersis Ecclesiis circa delationem oblationis funeralis cum corpore , vel post sepultum corpus: siquidem specificauit, De illis solum qua cum corpore δε- ferumuri Et cum sciret dari posse has varias consuetudines in delatione oblationis, voluit quod quarta solueretur solum de oblatione delata cum corpore. Potuit enim Papa sciens priuare Clericos quarta su-nerali de delatis post diem funeris, sicut multi Sum
mi Pontifices scientes priuarunt Episcopos xlericos illis decimis, quae soluendae erant Religi psis, sicut constat ex multis priuilegiis a Sede Apostolica concessis personis Resigiosis ne soluerent decimas
515쪽
in praeitidicium claraim Episcoporum, S Clericorum. Quod altiliet ad quartam responsionem Clericorum dicentium Gregorium XIII reuocasse illam concessioncmiij V. reduxisse illam ad terminos iuris communis. Dico primo,quod licet ita esset,lame cum ille reduxerit illam ad terminos iuris communis, in hoc tamen puncto , de non soluenda quarta de delatis post diem sepulturae, tam est factum ius commune, dcle Ecclesiae,&proinde non est reuocatus hic punctus Bussae. Quod vero hic punctus Bussa sit factumius commune,constat ex dictis Proxime, m. . ubi diximus Pium V declaralle sic esse intelligendum Concilium Tridentinum loquens de quarta funerali cum ergo Papa ibi fecerit declarationem authentice, tan-
qua legislator ista illius declaratio est lex,& ius commune iuxta Suareet ibi citatum 4 proinde quoad hoc Gregor. XIII non reuocauit praedictam Bullam,cunisit iam ius commune,& non priuilegium Secundo dico ad eandem obiectionem quod Gregor. XIII non reuocauit praedictam ullam Pi V. probo hoc testimonio Doctissurii Nauarri testis oculati, existentis Romae, qui in summa Latina impressa Antuerpiae anno 18 . in fine,quoniam in praecedetibus promiserat
allaturum se exemplar Bullae Gregori XIII per quam dicebatur reuocasse praedictam Bullam bi V subdit
Nauarrus haec verba in fine Summae. Quia promisimus inserere Bullam Gregor. XII I. exiret interea q- cyma non eximi, dcc.In quibus verbis clare innuit praedictant
Bullam Gregori XIII. fuisse quidem propositam in
mente, troposito Papae, vel etiam scriptam,sed non exiuit, id est non fuit promulgata: ex consequentia nullum obligat,cum sit de essentia legis, ut promulgetur iuxta communem Doctorum sententiam: ideiri
516쪽
tenet Henriqueet,quod scilicet talis Bulla Gr orij reuocans Bullam Pi V. non fuerit promtilgata, tenet inquam Henrique tym I. Summa,lib. 3. de poenitent cap. 6. g. 6 π glossa litera R. sequens Nauarrum. Cum ergo Nauarrus tantus Doctor, tam timoratus, Romae existens
tempore Gregor. XIII imo qui suam summam Latiaram dedicauit Gregorio XIII dicat praedictam Bullam Gregorii reuocatoriam Bulliae Pij . ut dicebatur. vel sperabatur non exiuisse,id est non ille publicatam, non poterit condemnari hodie ille qui dixeriti raedictis Bullam Pij V. priuilegia in eadem Re-igiosis concessa, non est reuocata, sed in suo roboro
Tertio dico,quod praedicta concessio Pi V. etiams esset priuilegium in non lex , ut proxime ostendimus: essetque reuocatum a Gregorio XIII hodie tamen est reualidatum: quod sic probo Communis sententia est Iuristarum, quod quando aliquis Papa confirmat priuilegia alicuius Religionis utens in confirmatione his verbis. Ex certa silentia, vel motu propris, vel is pisnitudine potestatis Tunc per illam confirmatio-arem reualidantur etiam priuilegia illius Religionis,
quae antea erant nulla,& inualida: vi tenet Suare cum communi rom.d kσd.lib. 8. p. I9.num. Ιχ. δά. Collector
priuilegiorum Mendicantium ver priuilegia ad I . notat quod Salmanticae per famosos Doctores responsum fuit, quod quandoque aliqua priuilegia conceduntur de nouo cum ista clausula: Non obstantibi reuocationibus Apostolicis, intelliguntur vivificata, Venuo concella illa quae fuerant reuocata. At constat euidenter, quod priuilegia ordinum Minorum post Gregorium XIII. fuerunt confirmata a Sixtos exc*rta scientia, ut patet ex Bullario Rodrig. fol. IIJ 2.
517쪽
a Clemetue VIII in codem Bullario fol. 124. qtii Clemens V ILL addit clausulam LNon obsumsim quibusvis clausulis irritativis, annullativis, etiam priuilegiorum reuocativis. Ego,dato,& non concellb,quod dicta concessio Pijs.cise reuocata,per Gregorium XIII. iam
hodie manet reualidata per illas duas confirmationes priuilegiorum Minorum factas i duobus postea Sum Pontificibus ex certa scientia,& cum illa clausula,quam dicunt Doctores Salmanticenses Addo quod Rodrigueet in explicatione Cruciata,*.9. dubio L. m. 32. dicit quod Gregor. XIII solum reuocauit ullam Piis in iis qtiae erant contra Concilium Tridentinum, quod postea de nouo concessit illa quae non erant contra Tridentinum. Illa vero concessio Pij V. de non soluenda quarta ex delatis post sepultum defunctum, non erat contra Tridentinum, sed ad mentem Concilij ridentini,vt idem Pius .declarauit,ut diximus supra num. . Addo quod Zerola in praxi sua,
Ilarte, ver. Funus corporis, fol. I 64. f. no quoties,ala Cardinales Tridentini declarasse,quod officia sepultorum in Monasteriis,debent fieri in eisdem Monasteriis unde non habent Clerici ius ut petant, quod pro sepulto in Monasterio, fiant officia in sua Parochia. Post hiaee vidi Molinam supra citatum a Rodri-- mea, qui Molina tom. I.de iustitarant. et Ais'. ais. g. Ob-
,δuam Panorm. in . Quod ad Parochialem,ait in . I. quod Sixtus IV concessit Patribus B. Dominici. B. Francisci, ut solum tenerentur soluere quartam funeralem desidis qua funus concomitantur, hoc es de oblationibus diei funeris. Et citat Molina Sylvestrum id reserentem in verbo Canonica, in ultimis verbis. Ergo, dato, non concelso,quod Gregorius XIII reuocauit Bullam Pii V. saltem manet integra ista concessio Sixti IV in eadem
518쪽
dc materia, quam Bullam Sixti IV. Gregor non reuocauit in est confirmata ex certa scientia per Sixtum V. Clement. VIII. Secundo ait Moluta in r. f citato in haec verba. Aduerte sum receptum esse tae is de fili sititionibus funeralibus diei fineris solua eparaecia juncti quartam Tertio dicit Molinacit. f. obseruant Panorm quod Concilium TridentinumseCas. capta 3 de refor solum fecit mentionem de quarta funeralium, id est, ut constat ex eodem Molina iisdem locis, de delatis in die funeris:& proinde cum haec sola fuerit mens Concilij Trident. non fuit hoc reuocarum a Gregor. XIII qui, ut diximus ex Rodrig. in
Cruciata, non reuocauit nisi illa, quae erant contra Tridentinum. Sed in rei veritate si Nauarro credendum est, neque id secit Gregorius XIII. cum illius Bulla non fuerit promulgata. Obiicis,priuilegium citatum Sixti IV. salteri, in Insulis est abrogatum per non usum; quia concessu nafuit illud priuilegium fere ducetis ab liinc annis,& in Insulis nunquam fuit prachicatum: a priuilegia cum sint leges Eccleii ς per quadraginta annos pollunt praescribi. Respondeo primo,quod Rodrig.lom. I. F.q.6 I. Vt. 3. ait quod ut praescribatur contra priuilegium ultra tempus ad praescriptionem requisitum opus est vepriuilegiatus sciat se habere tale priuilegium, iraeterea quod nolit eo uti. At constat quod Religiosi in Insulis nunquam habuerunt notitiam talis priuilegij. Neque constat quod illi scientes noluerint illo uti. Imo satis credendum est quod si de illo scirent, illud utique practicarent in materia sibi urali ' quotidie
neccssaria. Vide qua dixi initom.D-b Regular verbo
prioilegi' cessatio per non sim in . circa priuilegium quod no est in ulu in Dia Prouincia unius Religior iis,
519쪽
sed tam dii est in via in aliis Prouinciis eiusdem Religionis. Vide etiam quae dixi incisom.Dub.Regul verbo priuilegium .fo 32o .col. . Respondeo secundo adpo stam obiectionem quod etiam si priuilegium Sixti IV. in Insulis esset praescriptum per non, satin,non tamen ibidem potuit praescribi concessio Pi V. citata, quia ut contra priuilegia nostra praescribatur est ne
cessarium tempus centum annorum , iuxta priuile
gium Patrum B. Benedicti quod ego citaui in .uom. Dubio Regu ver praescribere. At concessio Pij .ddqua est quaestio,non fuit concessa centum ab hinc annis. Sub censura Eccles. ωDoctorum.
De quodam Abbate elec7 idiota. IN quadam eligione eliguntur Abbates localea
qui habent iurisdictionem qiuasi Episcopalem, habentes Mitram cum Baculo, consecrantes calices, c.&conferunt ordines Minores r habent Ecclesias,
quibus praeficiunt Parochos L has Ecclesias visitant per se,vel per alios ,ri ferunt sententias in casibus difficilibus sicut Episcopi. Quaeritur utruma possit eligi in ossicium istius Abbatis Religiosus, qui nunquam didicit linguam Latinam , neque illam bene legit, imo neque oene scribit. In eadem Religione cum eligendus esset Generalis, cum praesideret in Capitulo quidam Episcopus ex commissione Collectoris Apostolici,& demandato Regis,proposuit praeses tres Religiosos dices,qiuod de illis
520쪽
illis tribris vivim eligerent, non de aliis sic entiri disposuisse Regem, S electores volebant alitam eligere extra illos tres Obligati vero ex mandato praesidis, elegerunt num ex illis tribus , qui erat idiota cum supradictis insessicientiis. Q Heritur an fuerit vera electio. Et an iste Generalis possit praesidere in Capitulo Generali futuro.
Ad primum quaestum dic, quod secundum ius
commune, credo praedictum Religiosum sic idiotam ut proponiturio poste eligi in praedictam Abbatiam, vel in ossicium Generalis,qui praesidet his Abbatibus, Ma quibus ad Generalem appellatur. Probo imprimis ex cap. vltimo de aetate, qualis es ordin praeficienae ubi Papa Honorius III post factam sibi querelam,sive informationem circa quemdam electum ad Episcopatum Catinens post examinatam causam, dicit Papa, quod si sciebat ad illum non confirmandum conses sum mille electum taliter coram Papa Atanquam se de Grammatica didicisse, nec etiam legisse Donatum, de subdit ibi Papaci luod si Alum confirmaret se facitim m contra
Deum, ct contra Canonicas inctiones tantum in se opotolerando defectam. Idem dicitur in cap .cum in cun tu,deelerit ubi Alexander III. dicit quod in cunctis ossiciis
Ordinum sacrorum requiruntur grauitas morum literarum scientia. Si vero haec in Sacerdote requiruntur quocumque a fortiore debent inueniri in Abbate
cui iniuncta sunt illia munia,&ossicia de quibus supradictum est in informatione.Idem dicitur in cap.quali te de elerit. Vbi Papa deiicit ab ossicio Episcopi,qui ante confirmationem, Episcopatus Cathedram assumpsit S assignat Papa etiam pro causa praecipue, quia nec donum scientiae Episcopo conueniens, fuerat allecutus.