장음표시 사용
501쪽
culia,sive pensiones pecuniarias perpetuas in vita dopendenter a Praelatis, nec per hoc existimant se habe,
De quadam quarti parte funeralisoluenda lini dant homo moriens iussit se sepeliri in quoa
dam Conuentu Religiosorum, in quo elegera sepulturam Iussit ut pro anima sua,ferent duo ossicia defunctorum, unum per Religiosos. Conuentus aliud per Cleticos suae Parochiae,&ixo quolibet ossicio da . mitur viginti mensurae tritici, facta sunt ambo ossicia,& data sunt Religiosis iginti mensura tritici. Clerici vero procurarunt ne suae viginti mensurae tritici ad Conuentum deserrentur in die ossicii, sed ex tra Conuentinia eas receperunt , Et in illa Parochia non est consuetudo ut hae oblationes deserantur cum corpor defuncti,sed in die quo fit ossicium finito ossi .cio utroque, clerici petunt a Religiosis quartam par. tem funeralem illarum viginti mensurarum, seu mo dior uin tritici, qui relicti sunt Religiosiis pro ossicio, cum ipsi Clerici receperint suas viginti mensuras tritici integras pro suo ossicio facto in eodem Couentu. Quaeritur an Clerici iure id petant λ& videtur quod sic, nam quarta funeralis debetur Parocho pro labore tolerato pasceri Parochianum in vita pastu spirituali sacramentorum verbi Dei, sis milium, ut habetur in titulo despuit in iure canonico,etiam si de iactus intestamento talis quartae mentionen non fecerit ut praxis
502쪽
praxis obseruat: sed hae viginti mensurae tritici relictae sunt Religiosis tanquam oblatio integra funeralis; Ggo de illis debent quartam suneralem Clericis. Neque obstat, si dicas iam Clericos habere alias viginti mensuras tritici sicut Religiosi habueriit pec quas Clerici abunde satisfacti sunt de sua quarta senerali.Non obstat, quia has viginti mensuras tritici reliquit defunctus Clericis pro labore ossici quod ipsi pariter cantauerunt in Conuentu separatim a Fratribus. At duae obligationes non possitnt fatisfieri cum una solutione: si quis enim debeat Petro viginti ob unam causam viviginti ob aliam , non satisfacit his duabus obligationibus soluendo viginti, sed debet soluere quadragin-ra. Si ergo a simili, iste defunctus debebat quartam funeralem Parocho propter pastum spiritualem in vita sibi ministratum:& praeterea debebat illi praemium ostici defunctorum cantati pro illo a Clericis in Conuentu Fratrum: ergo hae duae obligationes quartae funeralis,& ossicisnon debent satisfieri unica solutione illo ium viginti modiorum tritici Clericis relictorum, hi enim relicti sunt pro labore cantandi ossicium, ut dictum est. Hoc non obstante, credo quod isti Religiosi non debent Clericis quartam illarum viginti mensurarum tritici, quas reliquit defunctus pro ossicio a Fratribus
antando. Probo hoc imprimis ab authoritate Docto-Tum Pnam ut dixi in I tom.Dub. Reg.verianonica portio, Num.7. Septem Doctores graues citati a Rodrig.t-. I.
m. 9. an. 7 dicunt absolute,quod quando defunctus reliquit Parochiae aliquod legatum a qui ualens quartae funerali, dessepultus est extra Parochiam, Ecclesia ubi sepultus fuit non debet quartam funeralem Paro chiae: idque ob rationem statim adducendam ex Pa
503쪽
normit.qui fuit grauissimus Doctor inter Canon istas. Ultra vero illos septem Doctores citatos a Rod rigueacitat.au. 7 habet eandem opinionem Sylvest ver Canonica portio, quaesi. p. incasse 2 sequens Panormit. Et quia audiui partem contrariam vim facere in verbo quod posui citato loco Dubior Reges videlicet Si defuncti s reliquerit Parochia aliquod legatum plum, tunc livbiturum locum opinionem citatorum septem Doctorum: at,inqui ut hoc legatum,de quo agimus, relictum clericis viginti mensurarum tritici, non esse legatum
pium:ergo hic locum non habet illa opinio: probabunt forte non esse legatum pium, quia fuit relictum cum onere ossiciscatandi. Dico imprimis illos septem Doctores cit a Rodrig. non specificare, nec requirere quod legatum relictum Parochiae sit pluma solum dicunt in communi: siquid reliquerit Parochiar,ut exprimit Panorin ii Eὰp. de his,de sepult num a. idem facit Sylvest citato loco non exprimens legatum an debeat cile pium, vel non pium. Neque Rodrig. citat ara. 7.
specificat quod sit legatum pium Lego illud verbiana,
pium,apposui attendens ad qualitatem legati. Secundo dico, quod istud legatum tritici relictum clericis pro ossicio fuit legatum pium sic tenet Panorm in cap. Relatum I de testam ubi ait, quod legata pia dicuntur omnia illa quae relinquuntur pro anima, χitat unam glossam, S Bariolum Idem tenet Comitolus lib. 7. Respons mora c7. . num. 3 citans Sylvest. Angel. Tabien Armill . ubi etiam addit quod legatum rolictum pro male ablatis cum onere restituendi est legatum pium,qui relinquitur pro anima. At hoc triticum relictum clericis a defuncto est relictum pro an,
in ut patet ergo est legatum pium. Nunc assigno duas rationes, ob quas Conuentus
504쪽
Regularium non debeat quartam istam funeralem detritico sibi relicho, quaando Parochia aequalem mensuram tritici recepit. Prima ratio est sumpta ex iure.
Nam Ecclesia electa a defuncto pro sepultura debet
praeponi , c habere maiorem partem oblationum, quam habitura sit sua Parochia relicta; constat hoc ex iure in quo decernitur, quod ex oblationibus quartata tima pars detur Parochiae relictae, ures partes dentur Ecesesie ubi defunctus elegit sepulturam: S sic Ecclesia sepultura praeponitur,& melioratur in oblationibus datis a defuncto. Habetur hoc expresse de qua ta parte solum danda Parochiae in Clementina Dudum, desepulturis, . verum ne Ex quo si defunctus relinquit Ecclesiae suae sepulturae octio mensuras tritici, solae duae debentur Parochiae. Et haec eadem est etiam intentio, traxis defunctorum qui communiter Ecclesiae suae sepulturae maiores oblationes, donaria, ac missas relinquunt quam Parochia relictae. Et rationaturalis id dici at,nam cum ex duobus unum eligitur,
aliud omittitur, plus aestimatur id quod eligitur, quam quod relinquitur: at defunctus eligens sepulturam in Conuentu Fratrum relinquit Ecclesiam Parochialem ergo plus aestimat Conuentum Fratrum, ubi sepelitur. Cum ergo constet quod ius canonicum velit Ecclesiam ubi defunctus eligit sepulturam melior andam esse in maiori parte oblationum funeralis, quam habitura sit Parochia, sequitur quod de isto tritico dato Fratribus pro ossicio novit danda quarta funeralis,
quia tunc econtra,Ecclesia Parochialis praeponeretur, melioraretur in oblationibus defuncti, quam Ec- lesia sepulturae. Probatur clare,quia tam triticum re-
ictum clericis quam relictum Fratribus,relictum fuit anquam una oblatio funeralis integra pro anima defuncti:
505쪽
fulicti si ergo ex viginti mensuris tritici deberentur Clericis quinque pro quarta funerali, assignarentur Clericis viginti quinque, Religiosis solum quindecim & sic Ecclesia Parochialis maiorem petitionem haberet de funeralibus quam Ecclesia pro sepultura:
quod est contra citatam Clementinam in contra praxini Ecclesiae, defunctorum intentiolaem. Confirmatur, quia rescii plum Papa in dubio explicandum
cst ut conformetur iuri communi, ut probat Nauarta in commentar Regular.de udicys, et. 9 citans glossam celebrem in cap. paratus, 22. cylin. 2 dc alios: ergo a fortiori legatum relictum in dubio, est interpretandum ut conformet iuri comiamni decernenti quod Ecclesia Uecta pro sepul rura melioretur in oblationibus funeralibus, illaiumque maiorem partem obtineat quam Ecclesia Parochialis relicta a defuncto. D Secunda ratio principalis est, quam assignat Paraormit. in cap. 6 ich,de te mentis,uum. . quae talis cst. Quando debitor relinquit aliquid suo creditori, viderii in dubio id relinquere animo compensandi suum debitum citat adlocis cum dotem, .sipater, L. luti matrimon sed dianctus est debitor quartae funeralis suae Parochiae tanquam creditori, Parochia cnim est quati creditor cui haec quarta debetur ergo si defun-ectus alibi eligit sepulturam, relinquit aliquid Parochiae,si nihil exprimat, censetur illud Parochiae relinquere pro solutione quarta funeralis, quam illi debet. Et haec ratio videtur euidens,ptaeter alias ibi adductas, Panorm.num.1 cum aliis exemplis,4 text. in cap. se his, despuit m . a. de hoc manebit amplius confirmi tinnix mox dicendis in solutione argumenti positi in principio in oppositum. Ad argumentum ergo initio positum, concedet
506쪽
dium est qliod iste defunctus habebat duas obligationes soluendas Parocho, nain quarta funerallis, alteram pro ossicio cantato a Clericis in Conuentu Fratrum: sed dico, quod etiam haec duo debita soluit duabus soliitionibus distinctis: una fuit eleemosyna pecuniaria illis data pro ossicio, sicut data est etiam Fratri bus,alia eleemosyna pecuniaria pro suo officio. Secunda sollatio facta Clericis pro secuda obligatione quarta funeralis sui triticum illis relictum in mensura aequali:,atque ipsis Fratribus,& sic Clerici duas solutita
ne duorum debitorum receperunt: videlicet in pecunia,S in tritico tino addo,quod licet Clericis pecunia
pro ossicio soluta non fuerit, seli viginti modis tritici
suisciebant ad soluendas ambas obligationes, quartae scilicet funeralis, Mosscij. Nam de viginti modiis tritici, soluendo quinque pro quarta funerali, manebant adhuc quindecim,qui quindecim modi stritici vulgo aequeires viplurimum aestimantur pretio susscienti ad soluendum pro officio defunctorum facto a Clericis: atque ita cum solo tritico soluit defunctus illa duo debita,quae erat eiusdem generis. Quod fieri posse patet ex adducto exemplo in argumento: nam bene potest quis via solutione soluere duo debita eiusdem generis, quando id quod datur in una solutione aequiparatur duobus illis debitis ex duplici titulo contractis. Potest adhuc hoc comprobari ex Clementina Ducium, defuit citata ubi Papa iubet ne a Religiosis BB. Patrum Dominici, irancisci ratione oblationis funeralis exigatur aliquid ultra cluartam partem oblationis.Tota vero oblatio funeralis istius defuncti pro anima sua defuerunt duo ossicia defunctorum, quadraginta modii tritici:ex hac vero tota oblatione funerali, Clerici assecuti sunt dimidiam partem,quod esset con-
507쪽
tra citatam Clementinam,nisi defunctus id liberaliter donare voluisset, licui de facto donauit. Cum ergo Clerici ex tota oblatione funerali dimidiam partem integram reportarint, non est quod conquerantur.
De quodam conseruatore creato ab uno Goardiana
pro quadam funerali non soluenda.
SVpra in hac secunda parte casu Ir retulimus casum, in quo certi Clerici Insulani per Vicarium Generalem Ooligarui haeredem cuiusdam defuncti sepulti apud Fratres Minores,in Syndicum Conuentus, ut in sua Parochia tot legata, Lossici iuberent ferii quot facta fuerunt in Conuentu Minorum: lasserebant Clerici se esse positum in consuetudine, apud illas Parochias Insulanas. Ego ibi ostendi, & probaui ad hoc non posse obligari haeredem destincti xvltra probationes ibi adductas praecipua erat, quod talis
consuetudo erat granamen notabile haeredis, vel executoris testamenti obligati ad faciendas tot expensas, quas testator non habuit in mente praecipere. Nunc denuo ad corroborandam illam meam opinionem, confirmadam adduco Iulium Clarum qui lib. 3.3.Te mentum, . 9. dicit quod in dubio testator censetur mi - rius grauare haeredem, quo fieri possit, icitati rum familia, . Si rem,s de C. r. Jc dicit cum Socin esse commune regulam.Cum igitur testator de quo in illo casu, non expresserit quod tot legata fierent in Parochia, quot iussit fieri in Conuentu suae sepulturae, clare colli
508쪽
colligitur non fui ite metuem suam ad grauandum hae-
Nunc veniendo ad casum nouum resultantem ab illo ditodecimo , haeres desunt hi, Syndicus Conuentus appellarunt a mandato Vicaiij Generalis. Goardianus Conuentus creauit conseruator em Priorem Conuentus D. Augustini positi in eadem urbe, qui illos ab illa vi defenderet, & sua priuilegi V. Malia ibi ci xata
conseruaret,ior Conseruator electus citauit loricos.Ilii pro se tria responderunt,uel quatuor. Primo ut Conuentus Minorum ottenderet Bullas, per quas posset creare conseruatorem Conuelitus oluit ostende
re Bullas authenticas, qui forte illas non habebat sigillatas, authenticas: solum citauit libros impresses modernos, referentes priuilegia, Doctores dicentespois Praelatum Regularem eligi conseruatorem. Se eundo allegarunt Clerici praedictu Priorem non polleelle iudicem conseruatorem in illo casu, quia suspectus erat, eo quod statim post in suo Conuentu sepeli dierant aliqui saeculares,& ferre deberet sententiam, ne propter illorum sepulturam tenerentur haeredes ad simile de quo agebatur,4 sic erat iudex habens intereste in simili causi. Tertio dicebant Clerici, se habere consuetudinem atrii liis annis, ut haetes defuncti eadem fieri iuberet in Parochia quae fiebant in Conuentu sepulturae, obtulerunt ad hoc aliqua testina onia, seu instrumenta Pa ochorum non iuridica, nec iurata, qui testificabantur se ita vidi ite, practicari vidisse. Quarto dicebant Clerici, quod priuilegium principale citatum ij, de non soluendo aliquid quod deferebatur post corpus defuncti sepultu,
ς t rogatum a Gregor .XIII. qui illam,& alias consessiones Pij . factas Mendicantibus,reuocauit,& re
509쪽
duxit ad terminos iuris communis in Bulla sua parti. culari , quae incipit, in tanta negotiorum lata Rom. anno 1 sui Pontificatus. Et quaestio sic agitata delata
est ad Collectorem Apostolicula .
Ymtauorem praedicti Conuentus, Maliorum Re-Iligiosorum, libertatisque sepulturae eligenda respondendum duxi:ante responsionem ad primum suppono communem eis sentetiam Modernorum Theologorum,quod Praelatus Regularis localis potest creari conseruator eo quod habeat dignitatem Ecclesiasticam: ita tenet expresse Rod rigue I .lom. N. quot. 6s.
Ad primam Clericorum obteistionem,dico primo Goardianum ostendisse, id est citasse libros Recentiorum Authorum; qui citaint priuilegia Pontificum , ut possint Religiosi creare conseruatores:& hoc videtur susscere: nam ipsa originalia priuilegior uiri non est possibile ostendere cum enim multa sint, oporteret scpius Romam adire,vel alias partes longinquas adire ad quaerenda originalia Praxis ergo Ecclesiae in hac materia, tribunalium innuit quod pro priuilegij ostensione ut sciat citatos libros impressos citantes Compendia ordinum δε alios Doctores, qui dant testimonium, de tali priuilegio ostendere. 2. dico, quod aliud est, posse Religiosos eligere conseruatorem: aliud st posse esse conseruatorem Praelatum Regularem localem. Illud primum, quod possint Religiosi eligere conseruatorem,est notorium in praxi Ecςlesiaequutidiana: quod alsem notorium est,probatione non
510쪽
Indiget,iuxta Doctores communiter, iuxta dicta in simili materia a marib. I consiliorum it .desentem.ex-
habetur clar in cap.ri inanili , c cap .sequemi, 2.q. I. ubi dicit laeap.dema ,δc nota pluribus causa non sunt quaerendi testes,& alia ibid.ext. Ambr.ergo non fuit necessarium, Goardianus ostederet priuilegium authenticum adprobandum quod posset ille nominare conseruatorem. Quod attinet ad secundum posse scilicet hunc conseruatorem esse Prς latum Regularem Conuentus, hoc non pendet a priuilegio, sed ab explicatione Doctorum, qui explicant posse Praelatum Regularem Conventualem eligi conseruatorem,eo quod habeat dignitatem Ecclesiasticam illudque deducunt ex cap. si navi, de ulla.delegati ini ubi dicitur quod Abbas potest eligi iudex conseruator: sic tenet opinio communis omnium Recentiorum. Cum ergo hoc, quod possit Praelatus Regularis localis esse conseruator, non exprimatur in aliquo particulari priuilegio, sed sit explicatio comunis Doctorum id deducentium
ex iure communi,non tenebatur Goardianus ostende. re particulare priuilegium, ut posset hunc Praelatsi Regularem localem eligere conseruatorem: sed se ficiebat illi citare opinionem communc , sol ig-
& alij ab his citati. Scio ego in anno prcterit Opro allia causa simili quemda Goardianum in ca causa quartae funeralis contra quosdam Clericos nomina ille conseruatorem quandam dignitatem Eccles asticam, quae sententiam tulit pro Fratribus, nono et itis exem plaribus priuilegiorum, sed solum inspectis libris modernorum , qui citant priuilegia ad nominandos construatores , talia priuilegia circa solutionem quartae