장음표시 사용
591쪽
excitari in Hispania scandala, dissensiones circa stigmata P. N. Francisci, si illa habuerit, vel non, quam sint scandala orta ex praedicatione an B. Virgo habuerit peccatum originale,ut patet. Et tame constat,quod orto tumultu in Hispania ab aliquibus dicentibus P. N. Franciscum no habuisse in corpore stigmata Christi, Papa Alexander IV. Bullam particularem direxit ad Hispaniam, ut habetur in Compendio Mendicant. inriti grauissimis poenis censuris prohibet, ne in Regnis Castellae, legionis praedicatores praedicent P. N. Franciscum dicta stigmata non habuisse easdemque censuras voluit incurrere illos,
qui dicha stigmata ab imagine praedicti patris abra serint. Quinimo ante Alexandrum IV. Papa Gregorios IX. in eodem compendio, Deo dem verbo mandauit,
praecepit inquiri de quod Religioso,qui dicebatur
praedicasse contra stigmata P. N. Francisci, in quo debuerat populiun scandalizarE,dicens in adato, quod si fuisset culpatus inuentus ad Sedem Apostolicam
mitteretur audacia suae poenas Ecepturus. Si ergo duo hi Potui fices tanta diligentia occurrerunt scandalo orto circa praedicationem contra stigmata P. N. Fraiacisci, quorum assertio non tam interest Ecclesiae,quam
honor Dei parae. Quid culpandus est D. Paulus V.4 dicendus facere quod non debuit, eo quod sua Bulla obuiauerit scandalis praedicantium contra puritalcm Conceptibni Dei parae, quae magis spectat ad Ecclesiam, fidelium deuotionem, quam stigmata P. N. Francisci Z iamcn de illis duobus Summis Pontificibus Greg. LX QAlexand.IV. sic praecipientibus circa stigmata P, N. Francisci, non legib0 quod exterae nationes sint conquestae sed omnes usque adhuc parti fiant. Q v d a fortiori debuit nos cogere ad obedierit-- turi
592쪽
dum decreto D. Paulis circa praedication*m puta cam contra Dei parae praeseruationem ab origi hali.
Neque ego possiim mihi persuadere quae sint
Prouinciae candalizatae de tali mandato,nisi forte sint aliquae in Germania,quae nec Sum Pontifici, imo nec Christo Domino obediunt, de quarum proinde scalidalo curari non debet. Si ver' essent aliquae Prouinciae Catholicae de quibus non audio, nec credo quae sic
scandalizarentur illarum scandalum, tanquam Vere
pharisaicum curari non debet, iuxta illa quae supra iam diximus in responsione ad s. propositionem. Imo credo quod etiam aliqui haeretici de tali Decreto non ellent candaluin sumpturi in Germania. Nam si illi Lutherum, vel Erasmum sequuntur, audiunt; hi ambo assirmant Dei param carui II peccato originali, ut passim videre est apud multos Theologos ambos pro hac opinione citantes, sicut in particulari citat Cani-etius lib. i dei Ggine,cap. 8 prope finem,=.Caterum asa Quod tandem innuit Author fideles Christianos Hispaniae esse in culpa, eo quod Papam mouerint, quasi obligauerint ad tale decretum indebite promulgandum, perconis ego Authorem. Per quae praedicti fideles D. Papam mouerint, quomodo obligarunt Nunquid muneribus S donariis ZNunquid preces illicitas interponendo Nunquid aliqua falsa narrando 3Mouit profecto sanctum rium naum Pontificem pastoralis ossici cura, tollicitudo mouit animaru periculum, salusque earumdem mouit erga Dei param deuotio , cum enim sit Vicarius Christim fili Dei pa-rae,ipsius Christi Matris libia ori sedulo tenebatur prospiceres ac proinde nec Papa fecit, quod non debuit; sed quod debebsit. Neque externis nationibus dedit Nn q
593쪽
1eandalum iec fideles Hispaniae tam principes quam Praelati, errauerunt in aliquo tam pias preces Vicario Christi Domini praesentates,& osterentes. Adde quod Author in ista sua propositione innuit clare quod Papa possit errare in suo regimine directo pro salute animarum , cum dicat illum in lioc Decreto fecisse quod non debebat. Quod tamen dictum Doctores in mate tia de fide abominantur.
aris Clada propositio dicit, certum quemdam Religiosum D. Augustini dicentem in publi:
ca concione,quod B Dominicus dixerit Deiparam caruisse originali,fuisse in hoc mendacem, scandalosum,
His verbis clare innuit,seu potius vult Author quod B. Dominicus nunquam asseruerit Beatam Virginem caruisse originali Quod autem gloriosus Sanctus,
Monarcha Dominicus id tenuerit, citant , probant graues Authores moderni ex antiquis referentes Primus est Canicius lib. i. de B Virgine cap. . post medium, fol. 38. col. 2. ubi citat alios Secundus est Pater Petrus de Oied in sua informatione de Conceptione,c. 7. Tertius est Pater Egidius lib. . de Conceptione, sol rotaeo i in fine citans ad eundem finem tres Doctores .iartus est Suare tom. a.de Incarnat.disput. 3A Concept erit. I. g. Tertιo principaliter.Ecce quatuor Doctores moderni,&tam graues,praeter illos quos isti citant,asserunt B. Dominicum bene de Dei parae ab origin praeseruatione sensisse3ωputo quod Author noster nimis inferior sit his quatuor Doctoribus in citandis historiis,& Doctoribus. Qus posito ille Religiosus Ordinis D. Augustini
594쪽
3 nostro Authore accusatus, vel calumniatus,non fuit mentitus, cum dixerit id quod tam graues quatuor Authores referunt. Secundo ex hoc sequitur quod praediistus Pater non fuit scandalo sus,cum nec mendacium duxerit, nec propositionem scandalosam praedicauerit,ut patet cx praecedentibus. Neque item Beato
Dominico calumniam intulit, imo potius in laudem Sancti suum dictum redundabat. Non ergo videbor fuerit praedictus Religiosus id attribuens Beato Dominico, mentiens, sacrilegus, vel scandalo sus,nisi forte id solum nostro Authori,visum fuerit, quasi dolenti,quod B. P.Dominicus,bene de Dei parae praeseruatione ab originali iudicauerit. Uod denique praedicator ille non commiserit sacrilegium, probatione non indiget ultra him iam dicta, dato quod . Dominus nostrae non fuerit opi nionis, quae materia sacrilegii est, dicere aliquem Sanctum asseruisse aliquid quod non asseruies Hoc ut plurimum mendacium esse poterit, non sacrilegium. Si enim quis male citet pro sua sententia Augustinum verbi gratia, vel Hieronymum, eo quod vel illos sic intelligat, vel sic citatos inueniat, non dicetur contra illos sacrilegium committere, licet possit mentiri, ochoc viplurimum non formaliter, sed solum materi
Iona propositio continet, iurare, vel obligare se ad defendendam Dei param ab originali habere multa inconuenientia, .esse occasioncm multorum scrupulorum,imo 'periculum peccandi. Gratis haec omnia, & sine tim damento dicuntur; oportebat enim exprimere,quae sint ista in conuenien-
595쪽
tia,qui scrupuli,qtu e peccandi pericula qua quoniam non exprimuntur, nos quasi diuinantes sic discurrimus; Iapponimus ex iam dictis, Mamplius dicendis,quod iuramentum de Dei para immunitate ab originali defendenda, est iuramentum de re pia religio-,4 laudabili, ut patet ex quaestione prooemij, est etiam achus voluntarius in denique opus ab Ecclesia
permissum,4 miraculis confimaatum.
acti Q ubus positis, sic discurrimus contra Autho-xem. Haec inconuenientia no nascuntur ex parte Praelatorum, vel communicatum offerentium hoc iuramentum, potest enim hoc iuramentum ab illis offerri licite,& voluntarie,cum sit de re pia, licita, & religiosa:ergo licite ab illis potest offerri pro bono communi, pro laude Dei parae,ut amplius patebit ex responsione ad a. propositionem: cumque licite hi possint Petere, &ifferre tale iuramentum , ex parte ipsorum non sunt scrupulli,neque periculum peccandi cum neque ipsi peccent, neque alios peccare faciant scrupulus autet hic daretur, vel occasio peccandi ex parte superiorum, si illicogerent ad iurandum, vel actus iurandus esset malus, vel impossibilis, vel nimis dissici lis,quorum nihil in hoc actu operitur,ut constat Vide infra post finem harum omnium resposionum modum, Formam quam dedit circa hoc Archiepiscopus Caesaraugustahus,4 Acadeini Comphitentis. 3 Secundo ex parte subditorum iurantium, Te
obligantium, nullum datur inconueniens, nullus scrupulus, nulla peccandi occasio probatur fundanaentis numero praecedenti postis. Nam taliter iurantes voluntarie, iurant actum pium, religiosum, laudabilem, miraculis confirmatum , facilem in proinde licitum: ergo ex Parte iurantium scrupulus non datur. Secundo
596쪽
probatur, quia si Petrus, .g. potest in secreto absque iuramento amplecti utramuis partem istius opinionis opinioni sic electa potest adhaerere absque iuramento usque ad mortem, poterit utique eidem opinioni sic ectae, xlicitae se conformare, Min illa lar- mari per iuramentuma quod enim licite, ac religiose possum facere, pollium utique iurare me facturum in
posterum mullum ergo inconueniens,vel scrupulus datur ex parte iurantium, vel peccandi periculum. 3 Dices forte hunc scrupulum, vel periculum peccandi, nasci ex duobus. Primo quia cum iuransit plurimum sit laicus, ridiota, nesciet defendere id quod iurat,cum ignoret Theologiam ad disputandum de tali quaestione dissicili. Secudo,qui si Papa postmodum
delinia opinione D. Thomae, is qui antea opinionen Scoti iurauerat, agitabitur scrupulis si bene iurauerit,&c. Ad primum argumentum dico quod quando in confraternitatibus petitur hoc iuramentum a lacis,4 idiotis,non petitur ut sint defensuri Dei param ab originali disputando Theologices, imo hoc non possunt
petere a laicis sed solum petitur ab illis ut verbo simplici id defendat,& Scoti opinioni non contradicant, quod poterunt facere absque Theologia,& sic ab omni scrupulo liberantur. Ad secundum dico quod licet Papa definiret opinionem D. Thomae, quod non speramus)is qui antea iurauerat defendere opinionem Scoti, nullo scrupulo poterit agitari, nam sic iurando non fuit periurus cum iurauerit id quod putabat verum, tot rationibus, Mna iraculis comprobatum.
1 Adhuc pro diciorum confirmatione, hoc exempli mi subiicio. In aliquibus collegiis saecularium studentium squalia sunt Con imbricae,Salmanticae,& alibi ingredientes collegium iuramento si obligant,
597쪽
quod in omni statu, quem postea extra collegium scir-titi fuerint, defendent quoad poterunt,res,ac bona, iura talis collegi j si ergo hoc licitum est iurare pro defendendis otiis temporalibus illius collegii, cur noti licebit ingredienti confraternitatem Conceptionis, verbi gratia, defendere quoad poterit illius praeseruatioiaem a peccato, ex quo magna eidem Dei parte laus, imo ccliristo Domino resultat 3 3 Neque denique ex tali iuramento resultant inconvehientia, vel periculum peccandi in populo , vidente populo fieri tale iuramentum. Nam populus pius, fidelis, S tam bene affectus ad Dei param, non potest scandalirari de tali iurameto pro Dei parae laude suscepto meque aliqua inconuenientiae parte populi poterunt assignari, quibus non facile respondeat . decimam.
DScima propositio sic habet N est spiritus fidei
instare,ut instat Rex noster Philippus, ut definiatur de fide praeseruatio Dei para ab originali: futuro U'mpore apparebunt incommoda istius petitionis. 3 Per spirit turi fidei videtur Author intelligere 2elum fidei,& proinde innuit non else zelum fidei,neque duci reto fidei illum, qui petierit a Sede Apostolica praedicta definitionem circa Dei parae Conceptionem Contra quod ego assero esse clarum, Magnum e
tum fidei id 1 Sede Apostolica postulare. Pro quo sup
pono, pie iuxta multos Doctores, quod opinio Scotipotest definiri de fide, ut inter alios tenet,& probat SuareEtomo rue Incarnatione, disputat. 3 fift. 6. later Egidius lib. . de Conceptis e q. 8 ara v=yco, unde iam
constat opinionem Scoti posse definiri de fide si Papa olue
598쪽
voluerit. Cum ergo spiritus fidei, seu et elus fidei, stamor intensus, seu grande desiderium, seu magnus ais
chus ad res fidei , vel obiectum fidei, vel ad augendam fidem, sequitur quod procurare vi opinio coli definiatur,& sit obiectum fidei,erit et elus fidei salte en iniper hoc desiderium procuratur , ut obiectum fidei augeatur extensiuξ,id est,ut sint in Ecclesia plures propositiones fidei. 1. in alio sensu est etia haec petitio et elus fidei mam per talem petitionem exaltatur maxime D. potentia , Tumma misericordia Dei erga Dei param. Exaltatur etiam ipsa Dei para:crescit fidelium deuotio erga eandem, quae tria quis no videat pertinere ad Zelum fidei 3 addo ex eplum, postulauit Rex Hispaniae,&ali Principes, a Pio IV.4 Sixto V. vi canoni Zaretur B Didacus, sicut continetur in Bulla canonizationis ipsius edita a Sixtos idemque contigri in canonizatione Beati Iacinthi illam petente Rege Poloniae, ut habetur in Bulla cano hi rationis eiusdem, quas ambas Bullas habes iniussario Rodrig. D 4422. fol. 1247. idque bl et fieri comuniter in canorii ratione aliorum sanctoru, semper enim Reges, Principes illas postulant. In Bulla vero D. Clementis VIII in principio
dicit Papa ex canoni ratione Sactorum resultare: hod Deus praescetur mirabilis tu an iis βιis. Item quod Rex se uernae majestatis in Sanctorum Concilio glorificeriir. Diuini cultus augeatur obseruantias delium istas ct deuotio excitetur, biolanda hareses magis magiaque conuiua,-tur. Sic ibi Dominus Papa Si ergo Reges non arguuntur ex eo quod petant a Papa canoni rationem unius sancti,ex qua resultant illa tot ac tam clara motiua Qdei cur arguentur ex eo quod petant ab eodem Papa definitione praeseruationis Dei para ab originali, cum
illa definitione similia motiva fidei sunt oriunda
599쪽
Nonne inagis ex aliabit tu,& Dei para cum ista definition magiique laetabitur Eccletia quam cui canonizatione unius Sancti et adem sere verba habentur in Bulla canoni rationis sancti Didaci. Vbi ait Sixt. V. se ij luna canora irare 'se Dem mira isem in SaWctis suis demonseret, ut haereticonim prauitatem coisceat, peruersitatem confunda: Merito ergo dici poterit quod Reges,ac Principes postulantes a Papa istam definitionem unde similia fidei bona resultare possunt ducantur spiritu, ac zelo fidei. Addo quod per talem definitionem,si daretur, celsarent tumultus, poneretur silent jum perpetuum in hac materia contradicentibus neque in contrarit in pollent amplius quaestiones , inuerelas
33 Secundum adhuc exemplum sit. Si hodie Impe rator, vel Principes Germaniae petςrent a Sede Apostolica, ut pro quiete, salute fidelium illius regni dignaretur ali quid definire de fide propter dubia exorta,quod olim multi Reges a Sum. Pontifice postularunt: quis neget praedictos Principes moueri, ac duci bono et fidς ρ. Hoc ergo est quod facit Rex Catholicus in petenda ista definitione circa Copceptionem Deiparae pro laude Dei, B Virginis, Hispaniae quiete.
O Qus vero Author in ultimis erbis istius propositionis male prophetat, de muris incommodis hinc resultantibus, Tutar o tempore conspiciendis, voluntaria diuinatio est,ri sine fundamento. i in potius ab opposito quies magna sperari poterit ex ob tenta definitione,ut patet ex supradictis,chim aliis bonis motivis supra iam dictis;
600쪽
, ndecimam. VNdecima propositio aluerit librum Luci Dextri,
Laminas repertas in monte sancto ranatae,in
quibus dicitur Iacobum Apostolum praedicalle in Hispania Dei param ab originali immunem, nullius este valoris, sed potius salsitatis. 3 Quod attinet ad librum Luci, Dextri, fateor me illum non habere, nec vidisse. Vide tamen librum doctissi num Gregori Lopez adera,quem solum composuit de reliquiis, Iaminis inuentis in illo sancto
monte Granatae, in quo libro fuse satis . sapienter multis ostendit, probat veritatem, aut horitatem illarum reliquia um, iam inarum, respondens omnibus dubiis,quae circa illarum veritatem possent proponi. Nec puto quod liber dicti Gregori quoad hoc, erit in serio libro Luci Dextri. Ad singula propositionis verba sigillatim respondens. 38 Dico imprimis D. Iacobum Apostolum praedicasse in Hispania,est adeo certum ex traditione Hispaniar,librorumque multitudine, ut probatione non indigeat Qu'd autem Dei param an originali liberam praedicauerit , quid mirum est id fecille Apostolum Dei parae deuotissimum, cui adhuc illa vivens Caesar, augustae apparuit, ibi ab illo templum ibidem aedificari mandauit. QuJd item mirum si Apostolus de illa praedicaret,id quod ille de ipsius praeseruatione ab originali sentiebat, quod idem sensit Iacobus Minor de
eadem Dei para, ut paret ex Liturgia ciusdem Iacobi Minoris,ubi sic habet: Dignum es ut Beata Virgo dicatur semper Beata, omnibus modis ἰHreprehensibilis. Sic refert Pater Agidius lib.de Conceptione, se ii is et Scali multi. Ex quibus verbis clare conflat Apostolturi