R.P. Laurentij de Portel, ... Responsionum moralium tomus primus secundus. Cum duplici indice, vno casuum, altero rerum & verborum copioso

601쪽

Dei param ab originali liberam credidi Ile. Nam si illud habitisse , non foret pro illo tempore Beata,nec ir-zepreliensibilis,sed e contra in stelix, & reprehesibilis. Ad demtiod graues Doctores dictuat a tempore D. Iacob solitum eis in Hispania celebrari festum Conceptionis Dei parae, ioc est clarum indicium ab illorant Apostolo hoc fuisse praedicatum. De hac celebratione refert Petrus viae in suo Sancturali Seraphico disiursaci de Conceptime,sol. 78. g. De manera ubicitat sanctum Marcum Maximum Episcopum Caesaraugustanum, idque tunc maxime verum erit, si verum est quod multi docent recentiores, Apostolos Hierosolymis ante dispersionem, in quo dat Concilio definiuisse Dei param caruisse originali citat Petrus Nutieescitato locos 37.col a. ex Laminis repertis innaonte sancto Granatae ex duobus sociis sancti Iacobi.

Idem tenet Pater Agidius lib. .de Concept.q. .f. I n. 2 O. O.πum. 2. multa pro eodem adducens.

3 9 Qtiod vero attinet ad principale intentum de Laminis ibi repertis, antequam de illis referam graue testimonium praemitto quod pari assiens poterimus alientiri veritati Laminarum illarum, atque assentimur veritati Reliquiarum Sanctorii, quae ibidem cum Laminis repertae lint, est enim utrobique eadem ratio de credendis Laminis,atque Reliquiis simul repertis,ut patet ex iis,quae tradit Gregor.Lopeicit .lib.fol.

ai. cap. 7 2sqq. ccap. . narrat miracula quae contigerunt in intentione praedictaru Reliquiarum Quam ergo aut horitatem habeant Reliquiae, proinde Lantinae cum illis repertae in illo sancto mole ranatae, constat ex eventu secuto. Nam statim Archiepisciapus Granatens coacta ν nodo Prouinciali vocavit duos

Iliscopos, e alios Pr elatos. viginti alios viros doctissimos,

602쪽

PAR II. . Asus XXXII.

etissimos, inter quos fili viatis Pater Thomas Sancheg Societatis Iesu , Author illorum librortim de Matrimonio. affuerant alij graues, doctissimi viri, qui

omnes iuxta Decretum, formam Concilii Tridentini,vnanti iter decreuerunt,& scripto firmarunt praedictas Reliquias esse veras, populo proponendas in publico, ut posset populus illas venerari S ita mox factum fuit. Cuius historiae in facti meminit exacte Gregor. Lope ad finem citati libri, ponens transumptum originalis Decreti Dioecesini, nomina omnium Doctorum, qui ibi subscripserunt. Quo posito, quaero a nostro Authore si hodie quis irreuerentiam saceret Reliquiis in illo monte repertis, praedicto

modo in publico populo propositis ab Archiepiscopo, iuxta ridentinum , iniuriam aliquam irrogarer,iaoniae vi suspectus de fide foret puniendus 3 Cum ergo eadem sit authoritas de Laminis repertis cum ci Ddem Reliquis, suo modo poterimus iudicare de poeia isti Authori debita,eo quod dicat praedictas Laminas esse falsas Secundo pro earumdem Laminarianaveritate facit omnino, quod traditi in eda lib. 8. tomiae rebus Salomonti , cap. I. secl. 8. fol. 177. ubi post multas probationes adductas ad probandum quod Salomoni

salitat in est, ultimo adducit quamdam Laminam re- per Pon cum aliis in isto sancto monte Granatae, cuius

exemplar ibi transcribit literis Arabicis , Latinis,' Hispanis quarum substantia est quod Salomon post

peccata sua fletu magno egerit poenitentiam de peccato suo Et facit in eda vim magnam in probationei striis Laminae, dicens illos libro Laminarum plumbearum, elle sancit simos, vel solo antiquitatis nomine probatis imos esse censendos Tertio de praedicta- ma Laminarum aut horitate disserit Pater Agidius

603쪽

hb. 3. δε Comept. ruri l. s. s. 2.num. 22. ubi probat, concludit praedictas Laminas in dicto monte Granata repertas,in quibus asseritur Dei para praeseruatio ab ori ginal, esse recipiendas ut veras i et magnae aut horitatis. Ecce cuius aut horitatis sint Lamina illae repertae nuper in monte sancto Granata testibus Gregor.

Loptet, Pine da, P. agi d quas noster Author sua solita fiducia, ne dicam protervia, falsas appellat.

Ad duodecimam. DVodecima propositio dicit in sum procurante3

fieri statutum de exhibendo uiramento supradicto,dc taliter iurantes, approbare processus contra De creta Pontificum, proinde approbare peccatum in quod cum peccatis fulcimus nostram opinionem id est Scoti) quod proinde Deus debet iudicare. o Falsum,audax, temerarium assertum, multa animaduersione dignissimum. Ad cuius responsionem praemitto , quod Iuristae in maioria de tortura dicunt, quod iuramentum reo exhibitum est quoddam genus torturae. Applico ad istum Authorem,cui iuramentum de Dei para defendenda ab originali , non illi exhibitum, sed fidelibus eidem genus grauis torturae est in innuit in tot propositioni is quod non plus Diabolus torquetur exorcismis Ecclesiae, quam ille torquetur lioc iuramento fidelibus exhibito , de quo in tot pro positionibus sic anxie quaeritur. Quamuis ergo huius propositionis dissicultas,&obiectio soluta fatis maneat ex quaestione posita in prooemio huius casus, ubi probauimus iurametum hoc esse licitum, Religiolum,&c. pro maiori tamen istius propositionis impugnatione, dico quod principes saeculares polliunt exhibcre

604쪽

sibditis sciis iuramentum cum viderint id expedire pro bono communi, tolliunt condere legem de tali iuramento exhibendo, sesuscipiendo, quod a fortiori

facere possunt Praelati Ecclesiae. Sic tenet Suar. tom. a. de ReligLb. 3 c. i.*.dic Σ.& confirmatur,qui si pro bono terti: personae leges omnes cogunt testem ad iu- randum, quanto magis poterunt Praelati, ac principes legem facere, ut pro bono communi, face publica ciues subditi iuramentum praestent in aliqua materia Hinc obtinuit consuetudo,ut Reges,4 communitates quando denuo creant, Massumunt ossiciales inseruituros, prius iuramento illos astringunt de ossicio fideliter obeundo,de suis legibus fideliter obseruadis, Vede caeteris. Si ergo principes,3 Rectores communitatum, suis ossicialibus laudabiliter tale iuramentum cxhibent, suadent pro bono temporali, vel communitatis cur licitum non erit Praelatis, Academiis, con- fraternitatibus,sis milibus simile iuramentum suade

exhibere pro bono spirituali, honore scilicet Dei, B Virginis ac deuotione fidelium 3 Et in particulari sic discurro. Sunt in aliquo regno aliquando leges contrariae, vel saltem dissimiles legibus iuris communis ciuilis, v. g. in Portugallia, ut

experientia patet. Hoc tamen non obstante, Reges Portu galliae a suis iudicibus denuo creatis petunt iuramentum quod seruabunt leges Portiagalliae in iudicando contra vel praeter leges iuris communis ciuilis. Si ergo hoc iuramentum non reprehenditur in rebus ciuilibus, cur damnabitur iuramentum de defendenda Dei para ab originali,cum non contradicat ulli iuri dioino,vel Ecclesiastico,ut suppono certissimum 3 Secundo principaliter: qui fieri potuit ut o Doctores Paritieiises,4 Vatemini, alij hoc iuramentum exbiben-OD

605쪽

te tot abhinc annis tale peccatum in illo exhibendo non aduerterint, quale noster Author in illo subodo ratur DCur tot Sum Ponti La tot saeculis de tali iuramento conscii, non illud peccaminosum iudicarunt, nec condemnarunt 3 Cur etiam multi Doctores maxime recentiores piissimi pariter,& doctissimi, quorum non est numerus, praedictum iuramentum recOlentes, non solum peccati non arguunt, sed cum gaudio S approbatione citant, imoin approbant Z4 Denique ostendat hic Author,cui Decreto Pontificio contradicat statutum factum de iuranda defensione Dei parae ab originali. Nunquam enim ostendet. Si enim Concilium Tridentinum, Momnes ullae

Pontificum iam ei tatae permittunt tenere tramuis

opinionem , quomodo credendum est quod prohibeant me firmiter proponere,imoin iurare me dcfensurum opinionem Scoti, quam libere possum eligere t 3 Hinc manet perspicuum quam calumnio e dicat Author praedi sto iuramento approbari peccatum. Si enim sentit peccare nos defendendo opinionem Sco-ti,ultra calumniam nobis illatam incurrit r*nas positas a Pontificibus contra damnantes peccati alter Vtram opinione Adde quod iurando pro Scoti opinione defendenda, non approbatur peccatum , sed potius actus pius religiosus, claudabilis, vi manet probatum in quaestione prooemij, de hoc enim acti exhibetur iuramentum mec proinde sic iurare, cst fulciri opinionem nostram peccatis,sed iuramento licito, Miaadabili, alum. Pontificibus cognito,& tolerato,& a tot, ac tam piis, doctis viris exhibito. Vnde neque timendum est ultimum dietiim propositionis, seu comminatio Aut horis; quod scilicet Deus hoc aliquando

iudicabit,vel vindicabit. Quin potius ego maiori sundamento

606쪽

tamento Authorem moneointrod iure diuinam vindictam poterit timere, si illum non poeniteat suae proterviae,vel audaciae in his propositionibus effuse,contra Papam, Regem vi Catholicos deuotos in cultu

DEci matertia propositio sic habet Reges Aragoniae per suam legem de semper defendenda opinione Scoti praetenderunt quod Papa se conformet Decretis principum saecularium a per talem legem praeuenerunt iudicium Sedis Apostolicae. absurdam, .calumniosam, illationem contra Reges Aragonia adeo pios Ioannem I. Ioannem II illius regni Si enim hi pio sua deuotione in Marrem Dei, suique regni pace statuerunt semper se culturos festum Conceptionis Dei para cum titulo immaculatae, aut ne in suo Regno aliter praedicaretur, quomodo per hoe festum voluerunt Papam se conformare illorum statuto, vel Decretod inhae verba posuerunt Reges in illo suo Decreto ignificativa huius intenti, vel imperi j,ut Papa illorum Decretis stare deberet nullum profecto verbum,ves indicium talis desideri,in illis repetitur.Nouerunt potius piissimi Reges in rebus fidei supremi pastoris Papae leges spectare, illisque promptissime obedire. Nunquam enim intendunt Sed Apostolica leges praescribere nec suo facto obligare ad Regiam legem sequedam Iino considero in hoc nostrum Authorem peius sentire de suis pii Regibus Aragoniae, quam possiet sentire de Iacobo Rege Ansliae: nam hic profitetur falsissime se esse

caput Ecclesiae Anglicanae, non tamen dicit se praeten- Oo a

607쪽

dere,quod Summ. Ponta sex se consormet legibus Anglia ab eodem Iacobo conditis Dat N. Author hanc calumniam Regibus Aragoniae inseri,quod praetenderint Papam suis legibus consormari quod illis nunquam venit in mentem. Neque vero factum ipsum, te lex illa Regum, ex se erat potens ut Papam secum traheret ad idem faciendum. Nam liber una semper fuit Sum Pontifici eandem legem corrigere,seu annullare, si eam videret errorem continentem, sicut Iam

alij Sum. Pontifices fecerunt annullando aliquas leges latas a Regibus, quas fidelibus nocivas esse intelligebant. Alias dicendum esset quod multi Reges, qui in suis Regnis leges condiderunt pertinentes ad cultu in

Dei, lanimarum salutem, per hoc voluerunt trahere

Papa ut se conformarent legibus ipsorum Regum,

tat has leges Regum Aragoniae,& nihil tale de ipsis

suspicatur , imo magnifice de iisdem loquitur, legatur idem P. Pineda in sis explicatione ad legra Ioannis LReis Aragon in qua illum de tali lege non damnat, sed potius laudat. Imo Joannes It eiusdem Aragon. Rex,in sua lege quam tulit de cultu Coceptionis Deiparae, quam transcribit idem P. Pineda in fine sui tractatus, uult modo innuit velle se ut Papa sua illi legi conformetur inuin putius addit se illam legem condere, ut se conformet cum Concilio Basiliens . cuius definitioni, etiam non valida ut de fide voluit se conformare. Si ergo Rex ille se conformauit cum Concilio inualido,& Acephalo sic definiente,quomodo vellet Papam caput Ecclesia conformari legibus eiusdem Regis verba Regis omitto, videre illa poteris apud I'ind. cit loco poli med in ira legis ibi ianscripta .

608쪽

η tandem asserit Alitho praedicto Reges Aragon tua illa lege praeuenisse iudicium edis Apostolicae, si per haec verba praeuenire iudicium intelli git, quod usurpaverunt iurisdictionem Papae, male id colligit: de hoc dicemus in res ad I 6 propositionem, ubi Author id clare obiicit praedictis Regibus. Sed pro isto Doctore, hoc verbum prquenire iudicium volo explicare: dico quod praedicti Reges Aragon. in hoc sensu facto suo, vel lege sua prauenerunt iudicium sedis Apostolicae, quia defendentes immunitatem Conceptionis Dei parae,praeuenerunt, S anticipam re fecerunt, quod speramus facturum Papam in futurum, ferendo legem, ac definiendo de fide opinionem Scoti, si ipsi consonum videatur. Haec enim praeuentio, seu expectatio non est culpabilis, neque Sed Apostolicae iniuriosa. Declaro praedicta per illam sententiam D. Ambrosislib. i.de Abraham patriarcha,cap. 2.ubi laudans Patriarcha,quod relicta patria,amicis,&c Deum fuerit secutus per terras longi inquas in alienas, sic ait: ID praeirenit Abraham dicta sapientum, secatus Deum exivit de terrasia. Id est, Abraham suo facto relinquendi omnia,praeuenit, id est antea fecit,quod postea Philosophi docuerunt de temporalibus relinquendis;imo& quod postea Christus Dominus cotisuluit circa omnia relinquenda propter illum. Sic etiam a simili: Reges Aragoniae, sua illa lege de defendenda praestruatione Dei parae ab originali,praeuenerunt, seu antea feceriit, quod fortassis postea iudicabit Ecclesia id ipsum definiendo, quod illi Reges antea fecerunt, labia definiendo tamen, quia id nec potuerunt, neque intentarunt sed puto nostrum Authorem hanc ut dicti bonam expositionem non admissurum: si vero illi displi ceat aliis fortasse non displicebit aliquando.

609쪽

decimamquartam. DEcimaquarta propositio contendi , ciuitatem Caesaraugustanam non potuisse iurare,vel votaere defensionem Dei parae ab originali, neque hoc potuisse facere urbes alias circum uicinas. 1 Respondeo licite potuisse, sicut iam satis, superque constat ex quaestione prooemiali, Me responsionibus ad particulares propositiones praecedentes, in quibus probauimus hoc iuramentum,in votum est de actu pio,religioso,& laudabili,miraculis confirmato, kab Ecclesia tolerato, toties practicato. Ad decimamquintam. I decimaquinta propositione asserit,desendere prς. seruationem Deiparae ab originali non esse materiam voti, nec iuramenti. Huius oppositum etiam abunde probauimus in quaestione prooemiali, in multis aliis responsionibus, neque opus est aliquid amplius ad istam propositionem respondere.

Ad decimam sextam. DEcimasexta propositio continet, quod Reges

Aragoniae , maxime Ioannes II usurparunt sibi aut horitatem Papae, praecipiemes ne praedicaretur ad populum Dei param caruisse originali, quod talem legem facere non potuerunt. Fundari videtur hic Author in eo quod Ioannes II. Rex Aragonia in illa sua lege transcripta Pinedacitato tracta urin Responsion.ad i Iunii exilio praedicator a liter Praedicantes contra iram legem, iam

610쪽

vero Princeps saxularis non potest punite 'rsonas exemptas, quales sunt Clerici vel Religiosi praedicatores. Secundo fundari potest, quod praedicti Reges Aragoniae statuentes legem circa Conceptionem Deiparae, tulerunt legem ore spirituali, ecclesiastica. ut patet:& costat ex multis locis,& Doctoribus utrius que iuris quod princeps saecularis non potest ferre legem in spiritualibus pro regimine Ecclesiae, ut habetur tota dist. 96 in Decreto, tradit Suar. lib. 3. contra Regem Anglia,capa. i. ac proinde Reges Aragoniae condentes legem de re Ecclesiastica usurpasse videntur iurisdictionem Summi Pontificis.

7 Ad haec duo argumenta, primo responderi posset squidquid sit de culpa Regum illorum in lege illa ferenda ob defectum potestatis)non errasse ex parte materiar, praecipiendo scilicet rem ex se illicita; nam praeceperunt rem piam , uici tam , ut patet ex dictis,

hoc iobis sufficit,quia nihil aliud praetendimus,quam ostendere hoc esse licitum in saliem cadere posse sub

lege a Papa concedenda,& sub voto, iuramento Secundo tamen nos in gratiam tam piorum Regum

Aragoniae nitimur praedicto Reges defendere a culpa in praedictis legibus concedendis. Primo,quia bonande secerunt ducti impetu fidei, Metelo honoris Dei, Matrisque illius sconstat autem apud omnes quod factum alias malum, si fiat bona fide excusare a peccato,

maxim quando fit contra legem positivam tantum, quale hoc fuit,non contra legem naturalem:& in particulari,quod spectat ad primum argumentum de poena exili j imposita 1 Ioam II praedicatoribus contra suam legem praedicantibus, quae sunt persona excmptae eidem satisfacit Pater Pined citato tractam ad legem Ioanniam mi aduertentia et i .fol. 7. pet a. s. odiss