장음표시 사용
641쪽
men valida quoad illas quas praesenti nepti donat, dedi I prior non donaauerat. Et addiacit gl0si incitata Regula legem sancimus, C. de donatio. de alios multos text. dc Doctpres. Et ideo non potest verti in dubium,auditas istius donationis quoad dictas possessiones, quas Clericus nepti praesenti donauit priori nepti alm
Tota controitersia est , an ista donatio valida fuerit, vel valida reddi potuerit quoad illas duas possessiones,quas antea iam donauerat nepti priori Respondeo, suppositis quae supposui numero praecedet i,etiam quoad has duas possessiones donationem istii fui sie validam. Probo qiti. accedente laodie consensu pri ris neptis, siratificatione illius quoad donationem illarum suarum possessionum, donatio praeterit quoad has duas possessibnes nulla, vel dubia, per consensum prioris neptis conualescit, mrata manet. Neque estriouu in iure quod donatio , vel alienatio alicuius rei, quam ego dare non poteram, conualescar,ri reualidetur accedente postea consensu illius, qui erat verus rei dominus,ac si consentiret ante donationem. Habetur clarum exemplum in cap. Currinos de his quae sunt a Praelatis,&c. Vbi dicitur quod collatio cuiusda Ecclesiae facta ab uno Episcopo sine consensu Capituli,qitar sine isto consensu fuerat nulla, postea potest ista collatio, Ho iratio reddi valida accedente nouo consensu Capituli: ubi glossa notar ouod aliquando subsequens consensus valet: quod ratificatio retro trahitur in quod id quod ab initio non valet, interdum ex postfa- facto conualescit. Alii id huius rei exemplum est in ejiqua I 2. 7. 2. e aliud in c. P 6.q. I.quae vide. Dato ergo
quod oriatio secunda istius Clerici quoad illas duas pol sessiones priori nupti donatas, non fuerit valida,
642쪽
cum illas donauit liuic nepti secunda: nihilominus etiam quoad has duas posscssiones est hodie valida, quia accedit consensus,in rati habitio prioris neptis
illas dimittentis,iuxta tres textu proxime citatos. Secundo principalites probatur, quia actus factus cum confidentia probabili, quod ad illum interuenit rati- habitio de praesenti, ve de praeterito ex parte illiuscuius licentia requiritur, talis actus ualet, ut est communi si octorum opinio apud Sanchea lib. . de Maiarrimonio, di put. s. m. D erseqq. v bilitat mulio Doctores, est actus validus etiam in materia Sacramentorum,quod est grauius de quo dat Sanchea exempla. Quod maxime inseruit ad casurii praesentem satis enim probabiliter credi debet,quod Clericus iste moralem in certam confidentiam habebat, quod prior neptis istant donationem de suis duabus possessionibus ratam haberet , vel esset habitura, eo quod nec filios haberet,nec sperabat habere: desillae duae posses.siones illi fuerint a Clerico concessiae sub conditione,si
filios haberet,& alias redirent ad alios consanguineos. Confirmantur haec omnia per id quod tradit Nauar.in commentario de stoli s Clericomm,3 2. n. s. DL IMO. pag. 2.co 4 ex Bariolo,& aliis in i .inter omne g. ecte a uri. videlicet, quod cum intercedit iusta causa credendi, quod dominus alicuius rei velle debeat ut alius capiat, vel ea in aliquem usum vetatur, eo quod est cognatus, amicus , vel de ipso benemeritus, vel x Kalias circumstantias; praefurni ter in dubio illud velle;iac Nauar. ibi.
Imo ab assectu secuto constitit, quod Claricus benε fundatam habuit hanc confidentiam de rati habitione prioris neptis, quia nempe illa consensit,&dixit se velle secunda nepti dictas possessiones dimittere. 1 Ad argumentum Primum initio positum in con-
643쪽
trarium iam satis patet solutio ex dictis ac dicenddin primo,quod ista donatio in nullo claudicauit,nam a
lida fuit etiam quoad duas possessiones priori nepti
prius donatas accedente rati habitione prioris' cptis post Clerici donationem:cumque de aliis possessionibus nullum sit dubium, vi patet ex dictis 3. sequitur quod donatio non claudicauit in aliquo. Dico secundo, quod saltem donatio non claudicauit ex parte illarum possessiolium quas Clericus donauit nepti secundae,& prior nepti non donatas Ad secundum argumentum dico tal*n ac tantam donationem validὸ potuisse fieri per solam epistolam missiuam, ut proba-- ui num. 3.ex Iulio Claro,& Sanchez. Ad terti in dico
illaro legem Portugalliae si extat requirentem ad valorem donationis factae per epistolam,ut epistola scribi videatur per duos, vel tres testes, intelligi dummo. do alias certissime non constet de voluntate donantis per rei evidentiam; si enim constet de illa per rei uidentianii, non erunt necessarii testes bin epistolae scriptione, iuxta illud commune dictumauristarum,quod euidentia facti probatione non indiget. At per euidentiam facti constat quod iste Clericus donauit, ac voluit donare,eo quod illo vivente secunda neptis acqui
tui possessioni dictarum rerum sibi per epistolam
donatarum. Hinc colligo, quod licet Clericus epistolam non scriberet in qua dixit se donare, adhuc ista donatio valida esset sine scripto, quia scilicet interus ni donatio, re, dacto per consensum Clerici, qui adhuc vivens, sciens, & consentiens vidit, de consen- sit, quod secunda neptis illarum proprietatum possELatouem acquii eret,quae est donatio in re,&factu. Hoc ego probo exemplo iuridico omnino simili. Praecipitur in tute, maxime in cap. Cordi nobis, de appellation quod
644쪽
appellatio ab interlocutoria fiat inscriptis hoc nota obstante, potest appellatio fieri facto , arrepto scilicet itinere ad superiorem: imo cap.dilectus, i a.de appellat.
dicit Papa plus esse appellare facto , quam verbo, ubi
glossversa topreuocare,cua pro eodem multos textus,
addo quod plus nos factis demonstramus quam verbis in quod facto consentimus, 'uod facto renunciamus iuri nostro in sic de aliis ergo a simili, quamuis illa lex ad valorem donationis per epistolam facta requirat epistolam scribi praedicto modo nihilominus haec donatio fuit valida,qui Clericus postea videns, tacens, consentiens hanc neptem possideteres illas in epistola contetuas facto donauit, iliis
est facto donare, quam donare verbo,vel scripto,iuxta textum,in glossam citatam. 6 Ad primum vero argumentum positum num a descriptura, quae si sit falsa in uno,redditur falsa in totu:
dicendum primo argumentum a simili, vel ab exemplo,non habere fidem indubitatam.Dico secundo,non semper scripturam falsam in uno reddi falsam in alio. de quo non libet hoc loco disserere,videantur Doct o res cum disputant de falsariis, siue de fide instrumentorum. Dico tertio sicut dixi supra n. .in serui. ad λquod videlicet ista donatio in nullo claudicauit, cum valida fuerit quoad tramque sui partem Vt pa te ex dictis num 3. . Ad secundum argumentum eiusdem numeri a de exemplo rei litigiosae venditae, omissis aliis solutionibus dico, quod ex eadem lege Portiagalliae ibi citata, habetur solutio argumenti: nam paulo post g. i. permittit lex quod res litigiosa licet vendi non possit,tamen possit dari in dotem matrimonij. Hae vero duae pollessiones prioris neptis,non sunt venditae a Clerico, sed datae intiitem ut patet. Secundo
645쪽
dico has duas policssiones no fuisse rem litigiosam,ut patet: res enim litigiosae it illa contrariae lis iam mota ς st & contra istas possessiones is nulla fuerat attentata, praetciea, dato quod Ruisset res litigiosa prior neptis quae poterat litem mouere post Clerici donationem consensiit,ratificauit, possessiones dimisit: Clericus illas donauit cum certa morali confidentia de tali neptis ratificatione, seu ratiliabitione.
De quodam patre H exedantesilium sibi
A Dolescens filius cuiusdam nobilis alloquebatus
amatorie quandam adolescentulam se in natalibus inferiorem Pater conscius filium coarguit,&monuit, ut a talibus amoribus & colloquiis abstinerer, ddens illud matrimonium, sibi ac parentelae. no conuenire. Eo noli obstate filius conti titians mores,cum quadam die in platea publica hanc foeminam alloque retur, pater pertransiens filium suuin percussit gladio non evaginato , in dorso ac mox secum filium in domum reduxit Ambobus domum ingressis, pater a Diumpto pallio, seu baculo, manum leuans ad filium percutiendum cum baculo,dixit filio monne tibi praecepi ne illam foeminam alloquereris' Qui audito filius baculum vi de manu patris excussit, Multra procedens,cum uterque venissent ad manus,filius patrem superans deiecit in terram , ex tali proiectione in terram patris unum brachium ita laesum in attritum
fuit, ut per aliquot dies a medicis illi fuerint applicata
646쪽
remedia medicinalia. Post aliquot dies fili iis ut mol staret patroni, matrimonium de facto contraxit cum alia fiumina vilioris conditionis quam erat prior. Postea cum pater in quada platea publica hunc filium obuium haberet ambo rixati sunt gladiis evaginatis. Rixa extincta, filius coram populo verba iniuriosa protulit contra patrem , addens eum non e patrem suum,seque dedignari tablis patris esse fili: um:& ex illa die, si forte patrem in platea obuium habebat, illi caput non aperiebat leuato galero. Adueniente tempore Quadragesimae pater adluit Parochum prius poenitentiae Sacramento recepto, in a Parocho petiuit sanctis simae Eucharistia Sacramentum. Parochus dare noluit, sed eidem iniunxit ut prius ab illo suo filio veniam peteret, cum illo reconciliaretur,pater id facere recusauit. Quaeritur primo Vtriura hic pater in conscientia teneretur veniam petere a filio suo, dia Parochus ea de causa potueri illi sacratissimam Eucharistiam de-riegare i Vtium pater huic silio veniam dare teneatur,eumque ad antiquam amicitiam, .familiaritatem recipere, si filius satisfactionem det,in veniam postulet 33 Vtrum hic pater possit filium ex haeredare ob illatas iniurias: dato quod possit, quomodo debeat illum ex haeredare.
Antequam ad singula quaesita respondeam, tria suppono. Primum est, neminem teneri restituere, aut veniam petere,nisi alium laeserit iniuste in honore, vel caeteris bonis temporalibus. Si autem in his damnum dedit iuste, non tenebitur veniam petere,nec restituere. Probatur duobus exemplis claris imis. Primum sit; iudex iuste condemnauit Petrum ad flagella, ad poe
647쪽
nam pecuniariam clarolusit in honore, δέ pecuniis, non tarneia tenetur Petro aliquid restituere,quia iuste, ac licite fecit. Secundum exemphim in eadem 'ateria. Testis iuridice interrogatus, suo testimonio causa fuit ut Petrus damnaretur ad triremes,4 poenam pecuniaria clare laesiu Petrum in honore,& in pecuniis, sed non tenetur restituere, nec veniam petere, quia iuste fecit.Et confirmatur ratione,nam cum restitutio sit
actus iustitiae debet fieri contra actus oppositos iustitiae, id est, contra actus iniustos, quaslis est ablatio honoris,vel pecuniae iniusta non vero debet fieri,vel iniungi restitutio, seu veniae petitio circa actus iustos, qualis est iusta laesio in honore, vel in pecunia.
Secundo suppono , quod filius tenetur obedire patri, quando filio consulit, vel suadet ne certam foeminam ducat in uxorem,vel e contra si consulat, ut certe nubat, eo quod ex tali matrimonio resulia damnum notabile ipsi patri,vel parentelae: aut quia ex tali motrimonio praet edit se iter aliquod particulare commodum, Linteresse. Hanc conclusionem probat docte,&essicaciter Bellar minus tom de Sacrum I de matrim. cap. 9. propos. 3. Pue adfinem cap. ubi imprimis ait, peccare filios, qui sine iusta causa nubunt contra volt intatem parentum,vel insciis parentibus. Probattione, Hat exemplum in Isaac Patriarcha, qui non
nupsit nisi sponsa sibi a patre Abraham assignatae:&citat D. Ambrosi ina,multa de hac re dicentem G.de Abraham, cap. vis ubi D. Ambrosius nimium laudat quaedam verba Euripidis Poetae, dicta in persona cuiusdam foeminae, cui Cum quidam certnm matrimo Dium inculcaret,illa responda. onsaliam quidem meo
rum pater meus curam habebit,hoc enim non es meum. Probat etiam ibidem bellarminus quod pater consulens
648쪽
ut filius nubat, vel noli nubat alicui certae mulieri, ia-bens causas ad id suadendulia, non contradicit Concilio Tridentino punienti illos, qvi impediunt liberta-
teiri circa matrimonium contrahendum Eadem conclusionem, quod scilicet filius sub peccato teneatur obedi se parentibus in contrahendo matrimonio,si illud iuste, loneste praecipiant tene Sanchez lib. . de matrim.disp. 3 conci 2 ubi ait teneri filium sub peccato mortali obedire patri consulenti matrimonium iuste, cum illis scilicet duabus circumstantiis suprapo sitis quia tunc pater praecipit iuste, Min materia graui monesta. Et probatur ratione naturali mam pater plus amat filium,quam filius amet patrem. Item pater maiorem habet scientiam, experientiam ad cognorscendum quodna matrimonium filio conueniat, quam habeat filius, qui ut plurimum in matrimonio cligendo ducitur pulchritudine, educitur a mulierculis , de ab amicis adolescentulisis similibus: ac proinde tenetur stare iudicio, consilio parentum rectius consulentium. Excipit Sanch. dummodo filius habeat intentionem nubendi.Nam si velit Religionem ingredi, non tenebitur patri obedire matrimonium consulenti Citat ad hoc Sanche fere viginti Doctores Canon istas ahςologos,inter quos est D.Bonaventura,D. Thom Nauar. S alii graues Doctores Hoc ipsum dixerunt etiam Ethnici Philosophici maxime Terentius in Hec ra Ator. 3.sie. . ubi inducit quendam iuuenem qui cuidam matrimonium sibi consulenti, respondit: Nam me parent potius,quam amori obequi oportet. Quod optime seruit ad intentum Denique multis in locis sacr. Script.dantur priscepta filiis ut o diant parentibus in licitis,& honestis .Prouerba ad obes6.ad Coloss. .&alibi saepe Iam vero contrahere matrimonium
649쪽
cum certa foemina honesta, concurrente utilitate patris, honore parentelae, res est licita, iustari honesta, ac proinde tenetur filius obedire.
ni Tertio suppono patrem posse punire, castigares Ilium usque ad verbera, si filius patri sit inobediens,
vel in alia materia vitiosus. Haec satis probatur ex lumine naturali:,imo ex praxi omnium gentium. Probatur etiam ex secra Scriptura maxime Ecclesiastici .vbi dicitur Fili tibissent, rudi illos, ct curua illas a pueritia. Primum iubet, erudiantur fili:j, deinde ut curventur punitione,videlicet corporali,disciplina, flagellationibus necessariis. Quod adeo verum est,ut dicant Do-ectores co ramuniter quod potest pater punire filium etiam Clericum, si erret, idque sine incursu excommunicationis, sicut clare colligitur ex cap. I. & ex cap. ci voluntate e sentent.ex comm ubi glossa vel .Defamilia.ad citatum cap. . in voluntate , dc Doctores communiter in materia excommunicationis, dum explicant Capitis iam Si quisseadente. Qu2d etiam docuerunt Gentiles Philosophi,maxime Epictetus in Enchirid dicenm Pater est, curanEm est, cedendum es ei, in omnibus ferendus,cum aut obiurgat, aut verberat. Et Romani in legibus Ir tabularum teste HallicarnaZeo lib. 2.tantum imperium patri erga filium concedebant m posset um, coincere, e verberare ue etiam mallet occidere. Denique ex Theologis sussiciat videre Reginaldum tom. 2. Sum. lib. 2C.n. I. χρι rq ubi cum D. Thom. Sylv. S aliis dicit
polse patrem verberare filium Mad hoc teneri quando filius malos mores induit, citat Catechismum Concilij ridentini, de D. Antoninum. Hoc posito,
650쪽
A D primiam quaesitum dico non potitisse Pa-
ία rochiim ob praedictam causam obligare patrem ad petendam veniam a filio; iniuste ea de causa illi mille denegatam sanctili, Eucharistiam Prior pars probatur ex primo supposito, nam iste pater non laeti filium in honore, vel caeteris bonis temporalibus iniuste: quod probo discurrendo per singulos actus relatos in informatione primo enim , cum in platea illum percussit in dorso gladio no euaginato, illum non laesiit in salute, ut patet,neque in honore iniustes; nam
filium percussit, limitii in publico, qui in publico
peccabat contra obedientiam a patre positam ne illam foeminam alloqueretur, iraeterea filius illam alloquens amatorie , peccabat contra bonos mores , cproinde potuit iuste a patre corripi,neque dedecus incurrit filius percussus a patre.Neque item pater a filio honorem, vel bonum aliquod abstulit iniuste, quando illum voluit percutere baculo . nam primo,effectus non est secutus eo quod filius baculum de manu eripuit: conatus vero ad percutiendum, effectu no secuto non obligat ad petendam veniam percussionis non secutae: alias in iugi deberet restitutio,vel veniae petitio illi,qui sola cogitatione voluit furari,vel percutere effectu nosecuto,quod nullus dixit. Et con nrmatur, quia in criminalibus,conatus ad crimen non punitur pinna ordinaria. Addo,qiiod licet iste pater de facto,baculo percuteret, non laedebat iniuste cum posset, imo deberet iuste filuim errantem percutere L proinde ob iustam percussionem filis, no tenebatur ab illo veniam postular poterat nim filium peccantem etiam verberare, iuxta Reginaldum stupra plus autem filius dole