장음표시 사용
861쪽
tho Repertoris Inquisitorum, verbamuria,*.Si prouθ- .ubi dicit quod prouocatus ad iram,si verbo,vel facto faciat iniuriam prouocanti,non teneri iniuriarum,
citat glosI in t ob hac verba f.de his ιρῶ notant infam.
Idem tenet Nauar ad cap. Si quis iraim,de poenit. dist. I. m. . . Tertio quod quamuis Tertium considerandum
ab his arbitris in ista satisfactione arbitranda,est quod iste Clericus percussus erat fere persona infamis salteinfamia facti dicitur enim priuatum fuisse exercitio Ordinum ob culpas item quod si malae famae,& linguae, ob id iam fuisse ab aliis percussum: quae omnia indicant illum habere paruam famam, imo infamia multa notatum esse. Iam vero iniuria illata personae infami multo leuior est, minorique poena digna. Ita Commentator Iulij Clari, Iniuria,num. 7.claan .Pigueriti. Et praxis obseruat,quod grauitas iniuriae pensanda est ex grauitate personae offensae, ita ut caeteris paribus, eadem numero iniuria facta viro grauissimo, grauissima censeatur, quae tamen eadem faba viro intimo, vel infami leuissima reputabitur. Qirarium denique adhuc considerabunt hi arbitri,quod una iniuria Compensatur per aliam iniuriam, teste Rabello rom de
percussus prius infamauit Petrum,ut supra dilaum est: ergo iniuria illi facta a Petro suo modo seruiet ad 5- pensationem istam faciendam. Haec inquam omnia praemittenda sunt,4 consideranda ante absolutionem istius percusibris Simulque illi exhibendum est iura linentum, quo iuret se in posterum obediturum praecepto iudicis Ecclesiastici in his quae pro poenitentia
iniunxerit, sed de hoc iuramento vide omnino Henrique lib. 3.de excom. cap. 28 .m .4., quod se praesen
862쪽
tabit Sed Apostolicae sublato impedimento; quod tamen iuramentum non esse necessarium assirma Reginaldus tom. tib i. cap. I .serit 3 quando confesserabsoluit virtute priuilegiD, per quod manet vero absolutus sine obligatione se praesentandi Sed Aposto
Addo vltimo quod cum iste Petrus sit filiusfamilias in potestate patris existens , si pater ipsius noluerit pro eo satisfactionem dare Clerico laeso, poterit absolui sine data, vel oblata satisfactione, imori sine cautione. Cum enim filius familias nihil ex se habeat unde possit restituere, est impossibilitatus naturaliter ad restituendum:& nemo tenetur ad impossibile.Cum item pater noli restituere pro illo, leobligatur pro nunc . restitutione. Non enim tenetur pater ipsius pro delicto filii,seu resarcire damna illata a filio,quando ipse pater ad talia damna non fuit ullo modo co--Operatus , ut tenet inter alios Iulius Clarus in praχἰcrim.'. 86. m. 3. 4. tenet expresse Lessus lik1 de iustis cap. 9. dia . I .num. I 2I. est de mente Reginal dieitaeap. I9. se l. 2. num. 232. dum ait filium percussorem Clerici non teneri adire Romam pro absolutione quaerenda si pater dissentiat. Loquitur vero cum
suppositione quod non sit qui absoluat per priuilegium. Quiana uis vero detur potens absoluere per priuilegium, semper tamen filius familias manet addictus patriae potestati , ut non possit sine illa aliquo ire, vel aliquid donare. Subcensura , c.
863쪽
83 PAR III. Asus XXXVIII Ara Vra XXXVIII.
De ingresu feminarum in claustra Monaserj viro
rum, ab que processione, dcc. ΡAucis abhinc annis in hac Olympone in aliquibus
Monasteriis virorum coepit quaedam consuetudo, seu potius corruptela obrepere , ut cum in aliquo Monasterio magii im aliquod festum celebratur , cuius respectu claustrum interius Conuentus ornatur tapetibus, Si aliis sericis, fiat processio mane per claustrum: postea Vespere eodem die sine processione
facta, aperitur claustrum, δ ingreditur populus promiscue,etiam foeminae,ad videndum ornatum claustri, ibique nent, imo sedent conuersantes cum hominibus, dc Religiosis per tempus notabile. Idque faciunt aliquando per continuos octo dies in quibus dilrat octauarium festi Qui situm fuit,an hoc licite possit fieri: in Praelati hoc permittentes incurrant aliquas poenas a Ante resposionem praemitto Pium V anno 166. publicasse motum proprium, quo stricte prohibuit ne foeminae cuiusuis status, qualitatis foret,pollent intrare in Monasteria Religiosorum, etiam Mendicantium. Quam Bullam Gregor. XIII anno 171 .conflamauit,& reuocauit omnes licentias a Sede Apostolica, quibuscumque foeminis cocessas ad ingredienda Monasteria Religiosorum, quas Bullas' ponit Rodriguea in fine sua explicationis ad Cruciatam. Quia tamen prior Bulla Pij V videbatur rigo rosa, Fere interdiocens foeminis innem ingressum in Monasteria Reli-
864쪽
giosorum teste Rod rigue in suo Bullario, folio 978. Idem Pius .anno 13 6 8 ad instantia Cardinalis Cri- belli, vivae vocis oraculo, quasi lege declaratoria, suam Bullam praeteritam moderatus est , seu temperauit, concedendo videlicet, ut illa non obstante possent
mulieres intrare in claustra Monachorum,concurren-
re aliqua ex sequentibus occasionibus, vel conditionibus. Prima est ratione Mista,vel diuini ossicii intus celebrati. Secuda ratione alicuius processionis facta per claustrum Tertia ratione alicuius defuncti intus sepeliendi. tiaria,quando pro verbo Dei audiendo datur magnus concursus populi qui non possit per portam
Ecclesiae commode intrare, egredi: tunc poterunt mulieres cum viris intrare per ianuam communem
Conuentus,& per claustrum ire ad Ecclesiam:& finito sermone poterunt mulieres egredi per claustrum ad ianua Conuentus,dum modo in hoc ingressu, egres si vadant via recta ad Ecclesam, vel ad ianuam Conuentus. Et de ista concessione praedictus Cardinalis fidem fecit scripto fit matam,quae habetur apud Rodrig. citato loco EHarh. Neque mihi constat de ulla alia constitutione Pontificia super lac materia edita. Quoi sit, ad quaestionem in principio positam, a Dico mulieres non polle licite admitti ad videlidum ornatum claustri Vespere,vel mane, quando nutata fit processio, nec interuenit aliqua ex illis quatuor conditionibus positis in secunda declaratione Pij V.&proinde Praelati illas sic admittentes peccant, poenas incurrunt positas in priori Bulla Pij, Gregorij. Hanc
conclusionem tenet in terminis Rod rigue t . I. qq. Reg. 7. 8.art. 3 ubi re magis stringens in . Circa quam, ait non posse Praelatum facere processionem extraordinariam. insolitam, ut ratione ipsius mulietes in-
865쪽
trent ad videndum claustrum.Idem tenet ipse Rodrig. in explicatione illius Motus propri Pij V. dub. unica, ηMn. a. o. ubi licet dicat posse Praelatum vespere facere unam processionem ut mulieres intrent ad videndum claustrum;quoad hoc tamen ,sententiam mutauit art. 3.cirato quem scripsit post explicationem Cruciatae, Mdicti Motus ij, dicens postea in citato artic talem processio irem non posse fieri ob ratione ibi adductam pro quo citat Pallacios. Idem tenet Sanchez lib. 6. Decalog.cap. 17.n. 2 . quod si licet mulieres non possint intrare praedicto modo ad videndum ornatum claustri, citat ad hoe Rodrig. in explicatione dicti Motus prὀprij. Non tamen meminit, neque approbat quod dixit ibi Rodrig. posse Praelatum facere processionem Vespere, ut illa occasione possint mulieres ingredi ad videndum claustrum. Rationibus vero hoc ipsum probatur essicaciter, Ut credo. Primo,quia exceptio firmat Regulam,Vt tenet Maxima Iuristarum sed ius V. in priori ulta prohibens omnino ingress tu sceminarum in claustra Monachorum, postea posuit ni sua declaratione illas quatuor tantum exceptiones, seu conditiones , in qui-biis liceat intrare ergo ter has quatuor exceptiones firmauit Regulam, Bullam priorem prohibentem omnem ingressum, ubi non detur aliqua ex praedictis exceptionibus,vel conditionibus ad intrandum: sed in ingressu,de quo quaeritur,n5 concurrit aliqua de praedicati exceptionibus,vel conditionibus ergo talis ingrestus cst illicitus Secundo probatur,quia expressum in lege facit cessare praesumptum ut Iuristae commu nite dicunt, maxime Brunorus in suis locis coinmunibus verb. Masu inum. 3. 4erb. Lex,num. 8 ubiboc citat texitis,4 Doctores; ergo hi quatuor casus
866쪽
expressi a Pio, in quibus possunt intrare mulieres, faciunt cessare onanes alios casus, in quibus quis ponset praesumere licitum esse ingressum,qualem quis posset praesumere esse hunc ad solum videndum ornatum claustri. Facit optime ad hoc dictum Nauarri inson l. de elictione, m. a. ubi ait a iure Regulari non esse recedendum, nisi quoad ea quae inueniuntur excepta, pro quo citat unam glossam iuris communiter receptam: ergo ab illa prior Bulla Pi V. Greg. prohibente ingress im foeminarum in Conuentus virorum non est recedendum, nisi quoad illos quatuor casus exceptos ab eodem Pio V. Tertio, quando lex assignat aliquam forma, vel conditionem seruandam pro aliquo actu faciendo, qui non seruat talem formam, vel conditionem S peccat , aliquando facit actum nullum,ut videre est in non seruante formam 4 conditiones assignatas ab Ecclesia,& seruandas in electione,ves alienatione bonorum Ecclesiae: a mulieres intrantes ad solum videndum ornatum claustri non seruant formam assignatam a Pio V. pro tali ingressu, cum in illo nulla inueniatur conditio ex quatuor illis assignatis ab eodem Pio V. ergo mulieres taliter ingredientes peccant: proinde peccaui Praelati illas admittentes,& consentientes. Ecce rationibus,Doctoribus in ex Decreto Pontificio manet satis probota nostra conclusio. Neque ego credo aliquem Sum. Pontificem posteriorem Pio V. cocessisse aliquam declarationem ut intrent mulieres ad solum videndum ornatu claustri,cum talis actus sit vanus, utplurimum, curiosus, de occasionatus ad pericula, & scandala, maxim cum mulieres in hoc ingressi ut fertur sedeant aliquando in claustro conuersantes in longam mo-
iam trahentes eum quam suspectum si potest pro-
867쪽
baria simili.Nam Leo .in copen io Mendicanti uiri, ver Ingressus in Monasteria Monialium,3.3 .coincedens Minoritis conses Bribus Montalium ut ingrediantur Monasteria Moniali urn pro Sacramentis eisdem ministrandis quando aegrotatit, addit Papa ut intrent, dummodo Sacerdos intra non moretur nisi tanto tempore,quanto indiget ad celebrandu,&c. Iius V. in . casu apradicto concedens ut mulieres pro causa praedicationis intrent per claustrum modo ibi assignato, addit quod vadant recta via, recto tramite, quae verba moram S detentionem in claustro non admittunt. Quomodo ergo credendum est aliquem Sum Pontificem postea concessisse ut mulieres initenti claustra Religiosorum ut solum videant ornatum
claustri, abi sedeant, vel ad libitum morentur p Neque vero dici potest legem illam declarativam
Pij V. pro modo illo intrandi,else abrogatam per Contrarium usum. Nam iste usus, vel abusus sic intrandi, nouissimus est,& ante annos octo, vel decem tantum, sicut audio Lex autem Ecclesiastica postquam iam est
radicata, recepta per multos annas non potest abrogari nisi per Ao annos, ut Doctores communiter docent, maxime SuareZ tomis legib. lib.7.cap. I 8 num. Ita
Lex autem Pijs assignans modun iturandi lata est anno i 168.& sic iam decurrerunt anni sere sexaginta. Et saltem in prioribus quadraginta annis fuit receptissima, pra sticat quoad illum modum intrandi
pro illis latum quatuor occasionibus: ac proinde consuetudo ista contraria intrandi eo modo, de quo quaeritur per decem tantum annos non potuit abrogare
praedictam legem Nam licet lex in principio suae publicationis, quamdiu non est radicata, possit abrogari
Per couttarium usum intra annos decem clamen post quam
868쪽
quam lex est recepta, tracticata per annos Ao non potest abrogari,nisi per alios annos o Addo vltimo quod ut consuetudo abroget legem, debet esse consuetudo rationabilis,ut est communis Doctorum opinio, habetur expresse in cap finali,de consuetudine sed ista consuetudo sic ingrediendi Monasteria Religiosorum ad solum videndum ornatum claustri, non potest esse rationabilis: fundatur enim utplurimum in curiositate videndi: praeterea dantur in illa occasones periculorum , de scandalorum. Ergo nunquam poterit
abrogare legem Pontificiam. Et potest forte applicari ad hoc intentum exemplum Dinae filiae Iacob, qua se periclitata est propter curiositatem videndi homines Religionis illius Genes 4 dc scimus ex Haim. 73. Qtiant malignatus sit inimicus in sancto Did est, in loco sancto,ut exponit ibidem Lorinus. Sub censura Ecclesiae Romanae, Coctorum.
An possini eligiosi mini rare sacrosanctam Euch
risiam emta suo Conuenim. aedam Domina nobilis cum filia sua habet litacentiam Nunci j ves Ordinarij, ut possit facere Missam ces ebrare in priuato Oratorio intra domum suam , sed ordinarius decreuit, ut si illa vellet Sacramentum Eucharistiae in tali Oratorio recipere, id solum reciperet de manu parochi proprij, non vero de manu alicuius alterius etiam Religios ibidem celebrantis , idque quouis temPore per annum. Quaeritur
869쪽
an si ibi aliquis Religiosus celebi et,iuxta licet iam sor- minae cocessam pio Missa ibi celebianda,possit eidem
dominae ministrare Sacramentum Eucharistiae, non
obstante illa prohibitione ordinarij Et videtur quod non possit. Nam Episcopus potest prohibere Religiosos ne celebrent in Oratoriis priuatis saeculariu prout illis concessit Concilium Tridentinum sessione 21 in Decreto de obseruandis in celebratione Millis. Ergo Episcopus potest impedire ne iidem Regulares ministrent iactam Eucharistiam eisdem sarcularibus in ei sedem Oratoriis.Valet consequentia,quia qui potest destruere id quod principale est , potest destruere id quod minus principale,& annexum est,iuxta legem I. ag depecu Jeg. ybi dicitur quod perempto princili,perimitur accestorium. At ministrare Eucharistiam est accestarium celebrationi Missae, missa est quid principale ergo si Episcopus potest prohibe e ne Regulares celebrent Millam in Oratorio,quod est principale,potest eosdem inhibere ne ibidem ministrent Eucharistiam quod est accestarium. Et confirmatur ex illa maxima Iuristarum deducta ex cap. Per venerabilem,qui filissint legitimi,quae ait: Qis potest quod est
plus, potest utique quod est minus, videtur quod maius quid est impedire celebrationem Missae quod potest Episcopus, vidimus quam impedireministrationem Eucharistiae. Secundo principaliter probatur quod id possint prohibere Episcopi non obstantibus priuilegiis Regularium,quia unum ex priuilegiis quo
muniuntur Religios ad dandam sacram Eucharistiam saecularibus, est illud concessum a Paulo III. Patribus Societatis Iesu, quod incipit, Cum inter cunctas. In quo tamen Papa addit,ut id fiat, Sine aliciniuspraeiudicio. Iani vero clarum praeiudicium videtur fieri parochi, ut in sua
870쪽
sta propria Ecclesia , quale est Oratori lim existens in propriasia parochia, aliquis Religiosus ministret Eucharistiam suo parochiano ipso parocho inscio, cinuito Iniuria enim videtur fieri Domino domus alicuius, si illo inuito in eadem domo fiat aliquis actus iam tabilis. Tertio probatur ex Clementina Religiosi de priuilegiis, bu apa expresse prohibet,ne aliquis Re- ligiosus ministret Eucharistia alicui saeculari sine speciali parochi licentia: addit Papaci Nulla Aliosis ei tam super hoc exemptionis, Latio priuiligiosii fraganter quo nihil clarius dici potuit, declarat hi exemplo: si enim Religiosus aliquis vadat ad aliqua Ecclesiam parochialem, cibi velit Eucharistiam ministrare alicui parochiano, insciori inuito parocho illius parochiae, utique male facti et,quia iniuriam parocho facit. Qtiod idem dicendum videtur,si velit Religiosus eandem ministrare in Oratorio existente in parochia parochi, est enim Ecclesia illius parochi inarto, si Religiosi possent ministrare Eucharistia extra sui3 COH- uentus in domibus priuatis, possient etiam eandem Eucharistiam ex suo Conuentu cum processione, pompa deferre ad priuatam domum pro communione Lecularis, quod est inauditum, S scandalum causaret. His non obstantibus, lico polle quemuis Religiosum celebratem in praedicto Oratorio ministrare Eucharistiam matri illi,ac filiae dummodo non sit in articulo mortis,& in die Paschae pro obligatione praecepti
quadragesimalis communionis: dc quod sc ministrando Eucharistiam, nec peccabit, nec poenam ullam incurret, etiamsi faciat inscio, Minuito parocho. Haec conclusio est Rodrig. Suar eZ,quos antequam cirem
duo prius suppono. Primum est , Religiosos Mendicantes,& cum eis communicantes habere priuilegium