장음표시 사용
891쪽
de afttrimonio, typut. 38. num. 6. cum multis grauibus Doctoribus quos citat. Pro quo inter alia addu-ch Sanche unum textum sumptum ex D Augustino in cap. Si quis autem, de poenit.dui. 7. ubi D. Augustinus sic ait: MFirem non tibi prodesse,non te admonerem. Secundo id probat anchez, quia nulla lex obligat nos adactus inutiles,& frustraneos.Tertio,quia non debemus alicui laqueum iniicere ad peccandum. Quae omnia applicari possunt, debent ad nostrum casum de admonendo isto Clerico circa minores Ordines suscipiendos: si enim sit probabile quod ex monitione plus peccabit modo praedicto, abstinendum est a monitione. Si vero sit spes quod acquiescet, monendus est ut Ordines minores recipiat. Neque obstat quod citato loco ait Sancheg, illam doctrina locum habere,quando poenitens habet ignoratiam inuincibilem impedimenti,& habet bonam fidem in Clericus de quo agimus non habuit ignorantiam inuincibilem nec bonam fidem, cum omiserit ordines minores ex contemptu , proinde ex malitia. Ad hoc enim dico quod licet iste Clericus habuerit malam fidem in principio,quando maiores sine minoribus recepit. Hodie tamen potest habere bonam fidem propter dictum praedicatoris bi dicentis, rationes allegantis adprobandum quod hodie ob rationes adductas non teneatur minores recipere cum metu infamiae, supplicii, cxpensarum , si forte Episcopus arguat illum quod etiam ea de causa irregularitates contraxerit. Denique facit ad hoc id quod diximus in proxime praecedenti, 3. Qui incipit, Tota dubitatio ex Nauarro.
892쪽
'ii artam quaestionem dico quod si talis Cle-
L, ricus habet bonam fidem qua credit se non teneri ad minores Ordines suscipiendos, tunc sic celebras,& alios Ordines exercens,n5 incurrit in aliquam Censuram, vel poenam Ecclesiasticam in proinde non peccat. Probatur clare ex eo quod tradit Nauarrus in Summa Latina,αχ .n is dicens,quod qui bona fiderecipit ordines sacros putans se esse legitimum, cum 2 parte rei sit illegitimus, vel illos susceperit ante debitam aetatem, cogitans se illam habere facta prius diligentia, talis no incurrit ullam poenam propter bonam n dem, quam habuit. Et adhuc plus est quod ait idem Nauarrus citato capite mim. 239. videlicet quod qui habet, nam censuram reseruatam, caret consessbre, qui possit illum ab hiere, ut si sit celara Bul hae cenae Domini, talia si ron celebret famae periculum incurrat,vel scandalum resultabit is e talis contritus,&cofessus de aliis peccatis a quibus potest absolui poterit celebrari, sine incursu alicuius irregularitatis quia tunc praeualet praeceptum naturale conseruandi propriam famam praecepto post tuo Ecclesiastico de non celebrando cum centura. Idem tenet Henrique tom. 2. lib. I .cap.r I .m . 3.cum aliis ibi citatis; Rodriguen u Sum. p. cap. I 66.conclusi citans alios ergo si iste Clericus fuerit in bona fide, vi supponimus,4 cretat se habere rationes sufficiei es ad deponendum dubium practicatum,n peccabit,iaeque incurret aliquam poenam Ecclesiasticam, iuxta praedicta ex citatis Doctoribus. Facit adhuc pro hac parte quod tradit Henriqueet
rom. 2. lib. I C. cap. I .num. 2. videlicet, quod qui itera
et Oidines minores scienter, non esset irregularis, &citat
893쪽
citat in glossa litora N. Scotum, Paludanum Sotum, astro,& alios. Et rationem assignatiqtii in iure non inuenitur irregularitas posita contra iterantem ordines minores Comunis vero opinio docet non esse curandum de irregularitate illa,quae non reperitur in iure posita, Lexpressa quod etiam facit ad probandum id quod sit pra diximus poenas impositas contra pronaotos male, vel per saltum ad Ordines non intelligi de male promotis in Ordinibus minoribus. Sub censura sanctae Romanae Ecclesiae, & Doctorum.
De quodam eligioso reclamante contra suam professionem post quinquennium. QVidam professus in quodam ordine Mendican
tium commisit culpas dignas magno supplicio post annum decimumquintum suoprofessionis. Cumque illum Pr latus punire vellet pro commissis culpis; respondit, se non esse vere professum eo quod pro Gitonem emisisset ante annum decimum sextu suae aetatis completum. Ad haec dixit Praelatus se non posse reclamationem illam acceptare, nec probationem aetatis, eo quod Concilium Tridentinum sess. 23, cap. a 9. de Regularibus, praecipiat ut non audiatur quisquam reclamans de nullitate suae pro sessionis, nisi id faciat intra quinquennium post professionem emissam ille vero iam erat professus quindecim ab hinc annis. R plicauit subditus, se non stivisse hunc defectum aetatis sua in tempore profestionis, nisi duobus abhinc mensibus:
894쪽
sibiis, idque ignorasse per totos illos annos quinde-eim,nunc autem cognouisse talem defectum aetatis, nullitatis professionis Illud vero quinquennium assignatum , Tridentino ad reclamandum a professione, non esse numerandum a die pro sessionis,l ed a die notitiae, quam professus habuit de tali defectiaci se vero ante duos modo menses id sciuisse .sic illi dies itqnidam aduocatus sarcularis.
Orta est igitur quaestio , an praedictum quinquennium assignatum a Concilio Tridentino pro reclamatione professi ii numerandum a die professionis, an vero a die notitiae,quam habuit professiis de nullitate suae professionis. Et quod numerandum sit a die notitiae,non verba dic professionis,uidetur probari exemplo adaequato fere in simili materia,quae talis est Episcopus publicauit edictum,ut omnes qui scirent de tali furto, .g. denunciaret Episcopo intra dies triginta: quidam, qui sciebat de furto,non habuit notitiam huius edicti,nisi 18 die poest illius publicationem,dicunt graues Theologi, quod non tenetur denunciare post duos statim dies, quando complentur triginta dies ansgnati ab Episcopo: sed poterit expectare alios triginta dies ad denunciandum:quia sinquiunt illi triginta dies assignati ab Episcopo non debent numerari a die
publicationis talis edicti. Ita tenet Henrique tom. 2.summa, lib., 3amp. II. Suare tom de ce stras,dit'. 2 O.
ad finem illius disputationis. Et rationem assignat Suarez, quia iste inculpabiliter ignorans diem publicationis, non debet est peioris conditionis in spatio dierum assignatorum, quam illi qui audierunt publicare;& proinde si his dantur triginta dies,totidem dabuntur illi qui nouit post 28. dies. Quod optime conuenit nostro casui.
895쪽
His non obstantibus,dico quinquennium assigna-ttim a Concilio Tridentino pro reclamatione pro Lsionis,numerandum esse a die professionis, non a die notitiae quani habuit professus de nullitate suae professionis. Sic tenet Sanchea lib. .de Iairim.dissut. 37. li. 2. I p. ubi pro hac opinione solum citat Nauarrmn clare illam habentem lib. i. consillatis de his
quae vi conss.6 9 in comme . . de Regu num. 7 I. Pers3. Hanc etiam opinionem teno Rod rigue tom. . Addit..dsimm .vorb. Novicios,cap. s.conci 1. descitat AZorium Ponit tamen Sanchea rationes ecticaces quas confirmat multis,&gratii busto floribus. Prima eius
ratio est Qui licet tempus non currat quando praefigitur ita inlitam negligentiae alicuius, si detur ignorantia,vel impedimentum secus est,quando tempus prae figitur non in odium negligentis, sed in fauorem alterius, hanc maiorem probat ii thoritate grauissimo-rtam decem Domarum et a quinq1iennium hoc non
est assigniatum in odium negligentiae professi, sed in
fauorcio Religionis , ne longo tempore litibus molestetur: ergo hoc quinqtrenritum, lebet currere professio etiam ignoranti impedimentum .Et probatur exemplo adducto per Balbiam, in materia praescriptionis: armalcmpus praescriptionis ipso iura procedit contra ignorantem, de ignorantia non impedit cursum praescriptionis, quia praescriptionis ius concessum est ob
bonum commune, ad lites euiladas. Sic etiam tempus praefixima ad reclamandum a Tridentino, curret proresso etiam ignoranti, propter bonum commune
Religionis Secui id probatur, quia nunquam obui, et u lixibus,nec tranquillitas Religionis obtineretur, quod fuit intentum Decreti illius Tridentini, si locus c let allegationi ignorantia contra illius quinquen-
896쪽
nium lapsum.Tertio dirobatur ex verbis citati Decreti Tride uini ait enim professiim u*n pQ sic reclamare: Nisi Mim 'o quemnum tum' dispi e murin quibus verbis notandum est illud, H die professionis. Quod clare innuit a die professionis numerandum este quinquennium. Deinde cori sideranda est dicti, Tantum, quae exclusiva est, assirmat id quod ponit, negans omnes illos casus praeter expressbs, iuxta legem ob aes, C de praedi s Mino V, es cap cum c ia-Sstrina, de causi posus ergo excludit omnem computationem quinquennis die nothiae,&c. Praeterea dato quod rationes mayn valerentis, dato quod hic Resigiosust impedimentum ignorauerit in cum iuramento assilia
me se illud ignoralle 'tie ad annum ij.post proses.sionem, id quidem illi proderit quoad forum internum, non vero qu0ad forum externumciivi enim ait
Rodrigum tom. 3. Addit. adsim cap. 2P6 44Haedi citans Menochium, Gregorium Lopea,4 alios, iii foro externo nihil probat diciti ignorantis etiamsi dicat cum iuramento. Religio vero in hoc casu possidet, habet possessionem claram sui professi, quam monio test infirmare solum dictum subditi testificantis in causa propria. Ad exemplum adductura in oppositum de igno an tu pubjica Itonem edicti e Suarea Henriquearesponderi potest iuxta primam rationem Sanchea allatam, videlicet illud tempus praefixum ab Episcopo ad denunciandu assignari in odium 'egligentiae quam liabere possunt denunciatores in non lenunciando, desidetat te tempus praefixum pon currere ignoranti edic unbutisi Doctore dicunt Tempus vero quinquenni, Concilio Tridentino praefixum non assigna-zui in cultum negligentiae professi y ait, scd
897쪽
propter boniam commune Religionis, ut non inquireretur litibus perpetuis: cide mirum non esse si ciuinquennium Concilii Tridentini currat contra professum ignorantem suum impedimentum mon vero currat contra ignorantem publicationem edicti pro denunciatione facienda. Sub censura Romanae Eces
De obligatione annexa quibusdam possessionibus
cuiusdam ConuentuF. QVidam conuentus Montalium habebat aliquas
possessiones immobiles sibi relictas a piis testatoribus , cum obligatione ut singulis annis pro suis antinabus iuberent celebrari certam copiam Missarum, Mossiciorum in Conventu'tioda Religiosorum Eiusdein ciuitatis. Ad quem hanc addiderunt clausuum in testamentis,quod nullo unquam tempore, qua cumque via praedictae possessiones possent a Monialibus vendi, vel alienati. Successu temporis, ob malum regimen, Conuentus Montalium incidit in magnam egestatem, contraxit muli debita apud multos creditores Instantibus vero his creditoribus ustitiae saecularis ministri in soro publice vendiderunt dictas pollessiones quibus erant annexae Missae multae,&χH-cia. Religiosi Conuentus praedicti petierunt,ut Abbatissa Monialium sibi solueret is P, ossicia ad quae tenebantur ex institutione testatorum,qui Monialibus illas possessiones reliquerant curia obligation procu randi,
898쪽
randi, ut illa ossicia, & Missae dicerentur in Conuentueorumdem Fratrum. Abbatissa respodebat se & suum Conuentum iam deobligari a tali solutione Missarum, eo quod iam non possiderent possessiones illas, quibus talis obligatio Missarum annexa fuerat racproinde illam obligationem Missarum pertinere ad illos qui hodie possidebant praedictas possessiones. Quaeritur, an praedicta obligatio curandi vi illa Missae dicantu manserit apud Moniales , an vero transierit cum illis possessionibus ad illos qui illas hodie possidentu Et quidem videtur illa obligatio mansisse apud Moniales,nam ipsis tant a testatoribus illa obligatio iniuncta est, non vero illis qui hodie posses.siones poment. Si autem praedictae Moniales sua cutipa praedictas possessiones amiserunt, sibi imputent.
Nemo enim ex sua culpa debet lucrum reportare, ut
Doctores dicunt communiter. Praeterea secundo,ten
batur saltem Abbatissa,quando sibi ademptae sunt illae possessiones ob debita, protestari coram iudice, ut tu Deret illis quibus dictas possessiones tradebat, quod ipsi haberent illam obligationem Missarum dicend
rum; quam monitionem , vel protestationem si A batissa non fecit videtur etiam ex hoc capite manere eum illa Missarum obligatione. Ad eum modum, quo, si venditor non manifestat emptori vitium occultum rei venditae, vel seruitutes agri venditi, vel oblis gationes rei venditae,manet venditor cum illis obligationibus, tenetur in conscientia ad omnia damna emptori subsecuta, prout Doctores communiter dicunt in materia de emption divendit ac proinde si A batissa non monuit Iudicem , vel creditores , quando illaeffossessiones sibi ademptae sunt de obligatioiae Missatum illis annexa, videtur apud Abbatissam,
899쪽
ipsius Conueritum praedicta obligatio manere.
I, Pro solutione praemitto,quod licet confiscatio Re
gis proprie sit, quando Rex aufert ab aliquo bona tem
poralia propter culpas commisses in Deum,vel in Regem, Ubi Regi applicat tamen suo modo etiarn di ei potest c nfisericio, seu fiscus, quando Rex aufert ab aliquo bona sua temporalia ob lebit quae alicui dei bet, illa adiudicat creditori tui debet , utrobique enim interuenit ablatio b6hotium facta aut horitate Regis, in per accidens est , quod fiat propter crimin re, et propter flebit M argRmentum, a simili habet vim apud Doctor' es; ut in multis casibus: passim videmus. Hoc posito, Ad praesens dubium respondeo, mihi satis probabile videsi , ibod Coniuefitus Montalium, de quo agNilir,non tenetur ad obligationein Misistrum praedici arum impositam possessionibus sibi ademptis. Probo
hoc primo ex Retula s. de R*ul iuris A 6 qua 'sic hahet misentit commotam, emire debetis onus me contra, id est, ut Fronsentis commodκm,novid etsentire onus. Sed Conuentus iste Monialium Abnsenti illarum 6ssessionum,ergo non debet sentire onus is sarum dice fida ilia Securido Uristat ex iure,quod res transit chim ὀHEresso, cap. Ex liter s, de pignoribw., cap. P storalis, de decimis 3c cap. Cum non sit in homi rea si quast. i. Ad possessiorie praedictae habentes illam obligationum Missarum,trati setiitit M alios domiti ergo cum illis transire debuit onus Missarum dicendarum. Tertio inhaerendo exemplo proxime posito de fisco, quod di Hritus haere agnam similitudinem cum ista ademptione possesssionum facta aut horitate Regis, adduco propriissimam doctrinam traditam per Sanchoasso a Decavi cap. 42. anum. 7 . usque ad
900쪽
num. 87. tria enim ibi dicit ad hoc conceinentia. Primum est num γε quod fiscus tenetur solliere debita contracta a reo ante commissionem criminis: probat hoc per textus Doctores, quos ibi vide: sed hoc debitum Missarum dicendarum contractum erat 1 Conuentum uatalium antequam incideret in culpam, vel negligentiam soluendi creditoribus rarito a landatione Consentus debebatur hoc debitum ergo
fiscus, id est,possessores harum possessionum hodie tenentur ad illa debita solucnda. Secundum quUd dicit Sancher ibidem num ti Ad magis confirmat. Ait enim post confiscationem bonoruin i ullam litem, seu actionem pro debitis ipsi reo confiscato posse intentari,sed mouendam esse solum contra fiscum possidentem bona. Et citat etiam textus. Doctores ergo hodie lis non est mouenda pro hoc debito Missa ruri,clintra Conueruum Montalium,sere confiseatum sed
contra posset res harum possessionum qui se habent
viriscus Tertium quod addit Sanchez eodem num.cum text. Scio istoribus,cst adhuc maius,videlicet,quod ille cui per fiscum bona sunt adempta,no tenetur postea soluere debita antiqua etiamsi veniat ad pinguiorcm fortunam , idque neque in foro externo neque in interno. Si ergo etiam haereticus, qui propter haeresim
amisit omnia sui bona per confiscationem , deo bligat ut a soluendis debitis antiquis in utroque foro, videtur idem dicendum de Conuentu Monialium,qui noli propter crimina contraxit debita, sed propter negligentiam, vel malum regimen amisit possessiones, quibus annexa erat obligatio Missaru dicendarum, ut de- obligandus sit a solutione perpetua harum Missarum. Quarto adhuc facit in fauorem Montalium, quod dictae possessiones non poterat vendi a ministris iusti-