장음표시 사용
251쪽
ignorarit,qui tempore ipsum consecutus est, Euripides:nam liben ter etiam nostrum hune scriptorem pecca ipsu coarguere, ab erudiris vitis animaduersam est. Non parum etiam valet ad idem consirmandum, Quod Aristoteles consuetiit primum indicare, ut refellere etiam . qui in aliqua re peecarin t: deinde quῖ recte se illie gesse. tint: primum enim studet conuincere errores , quod infra quoque custodiuit, via eodem penu modo locutus est: inquit epim, de ossicio chori loquens: & quid ipsum
Omnis aute dissicultas in eo pos ta est: toti ne superiori sententiae respondeat, quod inquit. 'Quemadmodum Euripides Niobem, an contrario ipsus tantum,& tan q iram prox ae vicinae parti, si i nde dematur particula nepandi: Nam in tegra illa vi cum indicat: posterior ve in illius pars sublato inde, quod dixi, quomodo hoc recte tractari possit, declarat. Si igitur ita capimus. emadmodum Euripides Niobem,
qui stilicet ita hanc prolixam ac multorum capitum, fabulam tractam i, ut omnem eamvna tragoedia complecteretur,intelligetur manifesto in id vitium ipsum lapsum. In quod Incideret, qui uniuersam expugnatione Ilij una fabula persequeretur.Quod autem sequitur: Et non quemadmodum Aeschylus, ita tunc caperetur, qui scilicet partem tantum eius sumpsit & in hoc multum vidit. Omnes inquam qui se ita ges. tiere, vi declaratum est, vel labuntur penitusq; Eiciuntur, vel in multas dissiciat tes incidunt. Quod autena in Sudie commentariis lectum protulit Robortellus aedilistenter ponderauit, non declarat Aeschylum peccare Iitum in rerum coaeme ratione, sed commemoratum est ab eo, qui primus hoc literis prodidit, ut ostenderet nimis semirealitum eum poctam grauitati personarum: quiscilicet, ut induc
rei ipsas undiq; grandes, & dignitatis suae tuendae valde studiosas, exa Aristophane, de maledictisivexatus. probare vero hoc ille volens vii fuisse vetus grammaticus, qui vitam Aeschyli scripsita inde enim acceptus omnis illeloeus est, Sudal hoc de Niobe recitata L, quamuis uno hoccxemplo contentus non fueriti nam alterum etiam, ex alla uag diadepromptum, ponit. Sed eum verba illa mendosa sint inexcusis Sudae exemplarib iis, tin libris quoqueesus poetae: quod mendum etiam nescio quomodo irrepsit in meam editionem allic eissim est, dia i ' αὐώέ, - , non sine causa ipsa doctissimo viro molestiam exhibuerunt: valde enim in eertus in eorum sententia suit. Non verisimile autem est Aes hylum fabulam coma posuisse, quae tanto numero dierum egereti in antiquit limo certe & optimo libro leo; liebria his, id est usque ad tertiam partem eius fabule: cum enim silentium
dignitatem persenae, quae utitur eo, augmi; gratii rem segessistetit acerbo illo suo casu Niobem significare vellet hoc et am pacto recta, modum in ea re non tenuit: induxit enim ipsam obuoluto capite sedentem prope bustum filiorum massies ne voce ulla, donec tertia pars elus tabulae peracta esset : Ita verb legi hunc locum de rodeclarat etiam, ut arbitror, id, quod infra narratur,eundem poetam in altera sal, la. quae vocabatur Hectoris lytra, induxit te itidem Achillem & ipsum operto eapito nihil loquentem praeterquam pauca initio eius tragoediae ad Mercurium,qui paucis respondit orationi ipsius: hic enim quoque eius fabulet vitiu indicatur. Vt suspicari autem lieet, plura fueran t sacta Niobes , qu non poteran t commode una sabula in Hudi unde Aeschylus prudenter ipsa seiunxit. Quemadmodum idem etiam,summo consilio usus, quum plura diuersaq, inter se forent sacta Promethel, de illis confecit tres sabulas. Primum argumentum suit, quum ignem mortalibus attulit. Secundum, quui .i ob id poena affectus est a Ioue, Vinctusq; in Caucaso. Tertium, quum solutus est, vinculisq; illis liberatus: qui igiti omnes has res, diuersis temporibus pestas, una sabula complexus esset, peccallet. Eadem ratio est domus Agamemn illae, E euius rebus aduersis idem tragicus consecit tragoedias, quae sunt in manibus . ipsum peccasse: qui tamen ab omnibus aliis vitiis, ut testatur, sibi cauere potuit Vnde intelligitur, quod dixi, hunc locum fraudi etiam eruditis acutisq; poetis sutile.
252쪽
rati nam statim, relicta persona Anathonis, redit ad supex orum illorum saeuitatem exponendam: qui quamuis incidcrin in culpas, quo Ostendit, tamen rectE se ge runt aliis in partibus: lauden q; merito adipiscuntur: l c enim valet. In peripetiis utent de simplicibus rubus , c0nsequuntur quod VHunt admirabiliter. Perspicitur autem id usu venire non propinc vitium imbecilitawm, sed quia vitiosum arguinem tum ceperunt: neque enim ipsis iacultas deest egregie cum laude tractamsi peripetias, id est fabularum partes in 'Ribus magn* rex m mutationes existunt : subitiq; sus. & ut peripetias, ita etiam simplice s res,id est argumentu coagmentationemq;, In qua non sit repentina illa,magna li fortunarum varie as: cum antem simplices res
appellati t, non partes sabula , ita a umentum eisis genetis, quod ostendi, non siis ne causa putaret aliquis peripe ias datas argumenta itidem sabul sq in q uibus ea
sit, illi subiti, mutationeaq; fortunarum magnae continerctur: vero hic
vorauit nisi sallor Aristoteles, quam M)ra appellat ut: id est res,
cum rerum coagmentarionem intelligeret. Caus in Yς bni, rei, dc cur et , qui illic peccarent, hic contra praeclarcse gererent, este inquit , quia hoc, quod ipsi eum laude tractant, tragicum est, & acceptum hominibu . Tragicui' autem, id est a eommodatum studio ipsorum, & idonea materia tragixdim consciendae, ut illud scilicet ab ipsa alienum. Acceptum vero hominibus iita enim interpretoris, , de qua notione huius nominis sit pra dispu aui,idri: quod capit animos eorum; sentibusq; mortalium congruit. Vt autem sum ere argumenta implicitat necnon simplicia quoque, non est alienum a studio tragico: ita contra velle ex argumento epico conficere tragoediam, non cst propclum tragici poem. Quum autem in rebus rerturbatis de simplicibus itidem duo animaduerterit: esse nanque illud quod inde existit, inquit. Et tragicum de , non videtur posterius hoc iri contrariis debere requiri , sed pilus tantum: neque enim video, cur argiimentum epleum . . ,3 1ου, esse non possit. Quod ad veritatem lectionis iacit, sunt plures libri eali mo exarati in quibus pio Ie rit nec tamen puto commutandam ea hae esse receptam lectionem: nam multo infra eodem nomine vocavit eandem sabutim, de olim arbitror suissedeclarationem illius vocis, quae polleam locum. Ierepserit. Quod itidem prius N. M- : Μήδου excus libri habebant, primum
tantum mulieris nomen inuem iis iisdem exemplaribus: recteq; puto, quod cons quebatur, eiectum inde a Madio fuisse. ι - . ,
se itiquit, eum vir sane sapiens, id in vaser ac multarum rerum piams Ita enim n te Cixeo moti devic suetudo erat, non Ut philosophi loquuntur,capit hoc nomen illabiri tam lmphobus, de vitio alicui allini deceptus siti quod contigit SisypLo.Firi gete istut poetam huitiscemodi homini aliquos imposuit te, In fraunm ipsimilipsum. qui eum callidi consilijst: nori sit tamen a culpa vacuus, sed coniunctam ha beat eum ea dote altimi virium aliquod, est aptum trage lae: nectam; est, visi gra-mhi hominibus: quis enim non gaxideat incommodo te malo illius, quἰ malitia stetit, itiIuriam faciat innocenti iro:& ut hoc, ita etiam sortis, iniustiis tamen, victux hi pugna aliqua, eius ilicet eadem ratione & tragicum S acceptum liompnibus.Conit autem astutum hominem decipi, quia vitium illud animi, quia eunt unctum
253쪽
IN L LIB. ARIST DE POETICA ist
eretatione, qua utuntur: studioq; in peragenda fabula, operam dare ut illa ad finem perducatur: non tamen eodem pacto, Ut chorus Sophoclis: Vt discrimen tantum apud eos sit in modo atque ratione, qua illi diuersa utuntur: nam manifesto antep nit rationem huius poetae rationi concertationici; Euripidis. Videnda igitur disti tentia , quae fuerit inter illos, si verum est, quod dixi, ut apud ambos chorus aliquomodo munus obeat histrionis. Mensura sane, longitudoque cantilenarum eadem
aut non valde dissimilis videtur. Quare in hoc discrimen non est: nee sane existimandus est peccare in hoc Euripides, quod non nulli putarunt, qui dixerunt ipsum non multa loquentem chorum inducere: sed potius quia apud eum chorus, quamuis no omnino diiunctus sita fabula, sed aliquantulum tangat res illas, non valde tamen iuuat exitum sabulae: in ex tremoq; tantum, cum antea sepe longe digressius sit, ebredit: eum magis Sophoclei chori rebus illis haereant: nam quod Leit etiam ad sententiam eam refellendam,non pmcipit hic optimus huius artis magister de partibus illis, sententiisq; chori, quae senariis versibus eduntur: sed chorum vocat cantii mam illius musici gregis:hoc autem inde etiam perspicitur: insta nanque ubi Instit
tum ceterorum, qui longe aliam rationem secuti sunt: in primisq; ueterum exponit. inquit. πι διδόμανα : non conserret enim quae publice dantur, canuntum; cum iis, quae tanquam ab histrionibus pronuntiantur: verum etiam non est chorum, cum s mel in scenam venissiet, nunquam inde, nisi neracta fabula exire solitum. cum cervitis nominibus exitus inde, reditusq; ipsus diuersi, ut ostendit Pollux, distincti mistent. An aliter verba haec accipienda,& illud id est concertare, est declaratio alitecedentis sententi qua assirmaui chorum esse debere partem tot us: qui enim certat, sine dubio pars illius quasi pugnae contentionisque habendus est Quod velli sequitur. Non quemadmodum apud Euripidem, significat rationem Euripidis nullo modo probandam eme, qui inducit chorum nullam in partem sabu Iam adiuuare: quod sane in maxima parte cantilenarum ille facit: veteq; hoe de illo pronuntiarῖ potuit. Adiungit statim Aristoteles, quod valet ad peccatum in me iura chorῖ magnum ceterorum Poctarum Ostendendum. Reliquis autem, quae danturpi ut sabula, vel alia tragoedia sunt. intelligit vero Poceas, cum illi ex altera parte respondeant Euripidi & Sophocli, qui manifesto tragici, non histriones sunt. Δ, quod inquit, intellexit, ut opinor, quattuor illos cantus chori, qui actus irrus Iarum distinguunt enim accipere debemus. Hya ae x verb quia imagistratus eos dabat: publicis nanq; sumptibus cantorum greges instruebantur hoc enim supra auctor ipse significavit,quamuis de com ia illic loquatur: ait enim viri N. εἰ, κωμωδων- MMD. Idem tamen, quod illic, in tragoedia quoque usu venlae existimandum, praeter quam quod hoc grauissiimus testis Plato confirmat: ut alia nune testimonia omittam, quibus in eo loco explicando id confirmaui. cum autem illic ostenderim moris suille, ut poetae ipsi chorum peterent: magistiatusq; aut
daret, aut negaret, ut ipsi visum fuisset, libet idem declarare auctoritate Plutarcti iquῖ & ipse hoc institutum tetigit in Erotico: cum enim res narrari deberet, quae eo rita facti similItudinem habebat, ambagibus opus illic non eme quidam assirmasti equi in illoquio illo ac sermone versabatur, quia res ipsa vel potius caput oruoq; ngius, talis omnino erat: poscebatq; sua vi chorum ac scena tantum egebat, eum aliis hebus abunde instructa soret, quae in coincndia requiruntur. inquit igitur. 4.. ιν
A,ἰ visa M. Omnes praeterea illi loci valent etiam adlectionem hane constituendam q- sine causa a non nullis tentata est. sed hoc egregie in primis sacit: declarato uereceptam veram esse, vetus grammaticus, qui scripsit vitam Aristophanu : in exit mo enim, ubi de partibus de ipse comoediae dissierit, inquit. δε ' cn , ἡ ω- Οὐ Mίμω νμίλκ. omnem autem eum locum manifesto ille accepit ab hoe nostro auia
re od vero Aristoteles addidit, cum, Plus quam fabula sun i, dixisset Vel alia tragoedia, est ut opinor) declaratio antecedentis vocis: ostenditq; quomodo fabulam hic accipere debeamus sabula enim propriὰ est coagmentatio ipsa rerum que tunc aguntur, sine epilodiis: tragindia autem aucta his partibus extrinsecis: neque
inim puto aliam diuersam ab illam ipsa tragoediam ipsum intelligere. Nec me tamen
254쪽
sillit, quod in mentem uenerit Madio, acute sane atque erudite, qui putat desid rari hic ante vocem uῆνει particulam negandi. Vt autem ita existimet, ducitur coniectura quadam, non vestigiis vllis huius lectionis, quae in scripto aliquo libro appareant: & certe locus ille perturbatus est, quod iam demonstratum est. Quod si tantum licentiet permittere nobis possemus,quasi poscente hoc sen tutia veritateq; ipsa, ut syllabam, quae negandi vim habet, adderemus, magis in explicanda sententia ratio nominum retineretur: nec quicquam infrequens durumq; hic reperireturnunc enim valebit magis: al amq; tragoediam, diuersam ab ipsa, capiemus: fabi Iain autem illam ipsam, in qua chorus modum nullum tenetivi Omnis sensus, quemadmodum ille quoque tradit, hic sit. Reliquis autem tragicis, quae dantur, magis fabula, aliaue omni traξordia sun si quae scilicet cum choris lauius conseratur, r tis choris illius ipsius. Narrat etiam Aristoteles, unde fluxerit hic mos, ut in trago dia embolima canerentur, id est res penitus extrinsecae atque edinciaecatae:& quis
auctor suetit huius instituti: causamq; huius suisse dicit, quod suaderent augere par
aes chori: magnamq; partem tragoediae consumere vellen t in choris: ut enim hoc si citius praestarent, comportabant eb etiam aliena: Agathon autem primus hoc fac xe ausus est, quem etiam hoc nomine reprehendit. Quam improbum autem, vitio
sumo; hoc sit, docet, simile esse declarans alij, quod manifesto insiti sum est, & a mil-do adhuc ten latum : utituri; modo illo, qui multum valet ad stultam aliquam se itentiam refellendam. Atqu enim inquit quid differt vel embolima canere, vel dia sputationem ex alio in aliud, si quadrati vel epis tum totuma Simile igitur dicit trulos sacere, qui embolima canant, illis, qui ex alio in aliud transferant, si quadrat .eωσιν autem appellat Partem tragadiae. In qua disputatio aliqua persectast, quae plerunq; minor est epilbdio. utuntur crebro veteres scriptores hoc verbo, cum id, quod ostendi, significare volunt: neque tamen nisi fallor) ρ- ν partem chortvocarent, sed explicationem alicuius sententiae, habitam ab histrione quopiam: sed de vi huius nominis supra accuratilis dii putatum est. inquit igitur, qui id committunt, quod reprehendit in choro; idem facere atque illos, qui traducunt ex alia inestam labulam disputationem si quam de aliquare,si sorte illa quadrat: quod sana ab omnibus improbatur , & importunum putatur. Cum vero in Graecis auctoris verbis neutro genere sit . ea 'ν, non omnino apparet quid intelligi debeat: uamuis supra ipse, ut de trag dia prolatum ceperim: genera enim non responent: hoc igitur adnotam volui. Sed quia hic locus omnis valde contaminatus est tacere nolo in scriptis pluribus exemplaribus inueniri particulam H, quae hic neces.saria videtur: nec tamen illic ea suo loco posita est, nisi fallor: ita enim illi habent. . e. σω ἰI nam extremum etiam hoc verbum indicandi modo, non optandi, illic positum est . quare,si coniungeretur cum hoc verbo copula haec, utilio hic sereti valeretq; quod significaui: ita enim nimis remota est. Quoci seqtiatur, vel episodium totum, ad itum est ad augendum absurdum : nam quin hoc nullom do deceat, integrum inquam epistodium ex alia In aliam sabulam traducere, nemo negaret. Est etiam in extremis his verbis discriminis quiddam duo nanq; scripti libri habent . ἐμ , loco vocis o D : ex qua tamen uarietate lectionis commodu
255쪽
De E p quidem igitur iam dictum est: reliquum autem de locutione in sententia Acere. Quae Pidem igitur circasementiam in biris db arte durendi posita sint: hoc enim froprium magis illius rationis ac viae. Sunt a rem secundum stententiam hinc , 1 cuni ab oratione oportet compar mi : partes autem horum demonstrare,c oluere, γ affectus excisarea
terea magnitiarum oe paruitatem. perspicuum autem quod in resus
ab isdem fremis oportet uti, quanis vel miserabiles, vel acerbas, vel m. Inin, vel verissem es oportuerit conficere zmsi quoItantum d crepant quod haec quidem oportet σparere sine Him quae autem in oratione, si dicente comparari. ab oratium feris Piaetum utras esu disentis opus, si appa
rerem iucunda, oe non Iropter orationem
Cum mesta iam tradidisset, quae, quomodo corpus tragoediae, sabulaq; , sine viatio constitui pollet, docerent: nec non de moribus accurate praecepisset: precipua enim duo haee videtur saeificasse, De aliis dicens. Quum igitur haec sedulo expliaeesset, tempusq; iam venisset disputandi de locutione illi poemati apta, indIeat pertientum esse adfinetia supelloris praeceptionis,quae caris longa & accurata sulti exclamatq; lectorem ostendendo, quid nunc sequatur, Ut plena integraq; haec ars explie tur. Restate Igitur dicit, Vt de locuIione agat. Sed quia ratio postulabat, ut prius de sententi Is diligenter praeciperet i antea enim quid dicatur oportet habere: postea guibus verbis Id exponaturi videre: neque enim usus ullus esset verborum, nisi quid si, significaretur, haberemus. Et praeterea quia supra hoc ordine usus fuerat in adirellandis partibus his tragindiae, quae qualitatis aliquid ipsi aspergunti ouis q; ante locutionem collocarat, cur nunc supersedeat accurata disputationede illa, dees, rat: eausamq; huius rei esse inquit, quia quae pertinebant ad sententias,unde sediere illae eruerentur, & apis undiq; illi tempori redderentur, Iam in libris de arte dieiniadi, diligenter traditum suerat. Cum iSitur, nondum aperto consilio suo, ordinem, quem tenere vellet, ostendisset: vidistetq; dissicultatem hane in animo lectori, nasta prorsus debere statim, quasi se purgans, ait. Vel de sentenca: quod scilicet veriu,
fuerat. cur tamen nunc hoc relinquatur, docet. Ea nanque, quae ad sententiam fi
ciunt, accipἰ vult, ut in libris de arte dicendi pertractata sunt, nec ullam In partem immutui. Cur verb illic potius, quam hic accurate de hoc disputarit, cxponit iidq;α se factum esse ratione docet, quia magis proprium est illius, quam huius meth δι hoc moliri: magis autem proprium quia illic Vera: causae, non fictae, ut In fabuli, , Muntur: & illae quidem unde maioris ponderis res nascun tur: & salus deniq; alii; nut pestis nascitur: nec homini tantum, sed etiam ciuitati ac gentI. Quam uis autem suae sententiae sunt, peti iubeat e libris de arte dicendi, breui tamen quae illa sint 'exponit: esseq; inquit ea, quae pertinent ad sententia commvester uniuersa illa quae ab oratione opus est confici ac comparari, Ut Omnis cura operaq;.llaentis in illi, Oeeupata esse debeat. Cum vero generatim ἰpsa hoc pacto ostendisset, si tigil lai Im ea ponit: partesq; horum esse inquit: id est in illis numerari, demonstrate atque alia
quid argumento probare: nec non dissoluere dc consutare: Praeterea affectus excita te: quorum motuum Partem enumerat, ceu enim inquit misericordiam, vel metum, vel iracundiam: reliquos autem reticet. Non sine causa verbareiit, quae vocet in.
:.; exemplaq; ipsorum ponit: hoc enim in libro plerunq; aliud appellat -ΘM,ut ex definitione ipsius, quam attulit, patet: non solos tamen illos esse qui assectus vocari
256쪽
possint. Oclarat,qddens .i Et quicunque alij huiuscemodi. Quanta veth cura, dialitentiam persequutus sit hanc rem initio secundi eorum librorum, de quam subtiliter, acute millie omnia explicarit, nihil attinet dicere .ut cliuim opus fru' i onis elegantiaeq; plenum sit,hanc in primis ipsius partem docti & ingeniosi viri notae causa magnopere admirati sint. Sed quum non solum quidquid ad affectus hossicit, ill e summo studio explicarit, verum etiam qui mores sint & si ligularum aeta
tum & fortunarum hominum: nec non etiam, quos mores creent, x motus illi tur
bidi animorum & habitus, qui sedati sunt, illic tradiderit, non sine causa quispiam
quaereret, cur partem hanc hic reliquerit, quum manifestb & ipsa ope orationis elimciatur: no itaq; opus sit, non minus, atque illa, quae appellauit. Quin autem hi iusmodi oratio, in qua appareant mores eius, qui dicit, magnam vim habeat ad fidem faetendam, dubitari non potest. Adiungit statim hic, quae itidem sententiae
sunt. Et adhue magnitudine & paruitatem . quis enim nescit ut orationis, arti hctoq; dicentis, res & amplificari & minui: cum extiterint etiam qui in his duobus preci-
nes harum rerum ducendae sint, cum tragicus poeta quippiam horum effcere vult,1 quibus in altero illo studio ducuntur,cum orator & ipse aliquid horummolitur: ambas enim has diuersas artes eodem accedere oportet. Inquit igitur. Pe picuum a tem est, quod & in rebus ab iisdem formis oportet uti, quando vel miserabiles vel acerbas vel magnas vel veris miles opus suerit conficere: a quibus scilicet se Is s munt, cum eadem praestam volunt, oratores: ut non aliae sint formae lociq; , qui instruun t oratorem: dc alij, qui poetam ornente rationemq; eum doceant, quomodo eorum aliquid emcere pollit. Nαγμαm hic vocat res, quae in scenam veniunt, &argumentum ipsum, eadem ratione, qua dixit sabulam esse προγμα - , quo loco manifestb ηe,3 μα- idem valent: sed Horatius etiam Latina voce, quae huiς r
spondet, idem appellat in epistola de arte poetica, ubi ait. Aut agitur res in scenis, aut acta refertur In eo, quod sequitur, quod quidam assirmant in libris calamo ex ratis legi ἱ pro illo, quod in excusis est,' ων : ipse quoque inueni eandem scripturam in tribus exemplaribus: nec tamen receptam lectionem Linc eiiciendam puinis i auctor certe ipse in primo de arte dicendi, quo loco declarat, quid intelli sathae voce, ειδή appellat, non neque etiamsi ιό - hic legeretur, illem valere hoc nomen, quod apud Hermogenem valet: lonse enim aliae illae ab his inta sunt quod nullo negotio intelligitur: δή enim, ut ipsemet restatur. appellat, singui tum generum, disciplinarumq; nroprias propositiones: cum loci sint, qui commi
nes sunt omnium generum : dc ubi manent argumenta, apta cunctis artibus confiemandis. Quod vero verbum n.2M hic usurpauit, valet illud: promere & quasi viendum illine sumere atque mutuari. Est tussium adhuc discrimen hae parte in libris
calamo exaratis: pro μή enim, partim illorum habent γ'.: partim autem a .: nee tamen censeo ὶ communi lectione discedendum. Cum autem similitudinem, quae in his rebus versatur, ostenderit, quid discriminis illa inter se habeant,declarati inquitlait ut ipsa inter se hoc tantsi distare,quod res ipsas oportet sua vi tales uideri, & sp
ctatoribus' apparere miserabiles scilice aut acerbas, aut amplas,aut aliquid huius genetis sine opera munere' alicuius,qui id doceat.& quamuis no explicentur,atq; ab Hiquo hu uscemodi esse declarentur: nam quod apud aut rem esi: H , arbitror senificare sex, μαm ut supra locutus est, & ct referri: ex eo autem quod sequitur manifesto percipitur,quomodo supra ceperit : cotrarium enim eius est, quod nune inquit: moria λόγα: in scena enim res fiunt, ab histrionibusq; ita administrantur, ut si eo tempore gererentur: ab oratore autem exponuntur: & antea Actae comis memorantur: in orationeq; demum positae sunt. inquit igitur. Quae alitem inor cone manent, oporiet scilicet: hoc enim repetendum est, a dicente conses ac comparati : quod contrarium eius est, quod supra dixit, quamuis non doceatur, & a curate declaretur. id est HL δδωμα AAE: quod enim conficitur studio dicentis do
Otut 3c explanatur: illud verb cuiusmodi sit sua vi apparet, Addidit etiam hic quod lanquam declaruet procina victitaverba, id in quod dixerat a diccate in arari r
257쪽
ν verbest & ab oratione nasci: quod enim ab eo, qui verba facie de ea re conficitur, id ab oratione prosciscitur : indo, ortum habet. Probare vero volens, quod dix rati res illas tales fieri opera dicentis, a contrario id eonsti tuit: inquit enim. Si nano, te, illae suavi intelligerentur esset cundae, & non inles emcerentur ab oratione, α accurata ipsius disputatione, quod restaret opus , chimq; dicentis 3 quasi dieat su persedere ille pollet oratione: neς haberet curin ea ietantopere iactaret: hoc autem absurdum est quas silentium indici Oratoribus zrim operam eorum requiri, quae tantopere prodest causis. Fructus igitur est, quia . Ut commodum est causaq; posti lat, quae exponuntur, essiciun rurant iucundae, ii mites, audaciotes, aut aliquid eiusmodi: quamuis enim nunc utium horum ponat: id in iucund- , reliqua tamen
I Cum supra ostendisset restare, ut locutione, tentenda i, d. sputaretur: qu1turii tamen dumiri retum alteram hic accurare non persequitur , quia vinati es posita illa sit, diligeriterii: tractata in libris de arte dicendii quamuis nilne qumite bibestiadat, & quid ipsam conficiat, &'- partes eius sinit, aggredit strat; mire, id est ibi. eusionem: & eum plura in nariira eius, vi te, , spectanda'animadiaretI possint, .hisensi lotum esse sit . figuras, quas appellar, locutionis: quae aurem isti sin *sis dbee i ,nimaduertendum autem in ptimis longὸ aliani re intelligere mugimox dieEhai: quimuis utantur iisdem nominibus , quum di ut di uici αλ haesitarnis ipsi voa eant ornatus quosdam & tanquam lumina rin nisi distinguutq; posteriole homine ,b iis luminibus , quae manent in sentenuis a qu*ri μα α μα Ain ea de causa ab apsis vocantur. Sed hoc nunc relicto , quod admonuisse satis suit; vocatae hae sputati, videntur, quia diter atque aliter ultus, totum Mezbmus,cunxv clantur illi,eonso atur, ut merito hac de causeschemata figi a Fipis appellata: snt. Hi, Milui exquisite nosse non poeticae arris, sed histrionicaedificium e Minquit qui, a tem it, astratoseparat x nihil cognostiti sed illi adiuncta tantuni percipit, quod per tapit. quasi declarationis loco addit. Et eius multiunt modi teneat ut ehitectoritacam. verb, non ταur , Videtur dixtile: id est huiuscemod , non hane, quas non omnino velit histrionicam esse, in cuim potestate illa sit, quae in erat ut
258쪽
ae fingiteorpus, ut postulant diuerset rat Iones ac modi pronuntiandi, sed similem ipsi quandam, quae in inferiores multas ius habet, & tanquam praecipit, quid ipsis facto opus si, ut princeps eorum sabris in domo aediscanax hoc enim valet arcnitectonicam esse. Exemplis autem, & singularum partium appellatione, declarare volens, quae sin t figurae hae, inquit, Ceu quid sit mandatio, quid precatio, de quana
ratio. vo I autem cari tat, vocis orisq, sormam, qua quis alicui quippiam mandave precationem etiam, quomodo quis fingit vocem, cum votum facit, & Oratione sua poscit aliqii Midiis immortalibus. eadem ratio reliquorum modorum csbnqc tillanen eorum omnium nomina ponit: nam in extremo multis iam enumeratis, quasi
dubitans an aliqua testent ait. Et si quid aliud huiuscemodi . Probare autopi voletis, non oportere sollicitam esse artem poeticam de his rebus, nec tabere exquisiisia ipsa percipere, rationem hane eius rei reddit: docet enim ab harum rerum scicim
menti alicuius sit. Cum igitur osse in artem poetarum cadere villam represensionem,qit om et M. ILUM , . Cum igitur labi in aliquo horum, nec vIm eius tenere, nostine
stat poetae iustam ullam reprehensionem, Intelligitur curae Ipsius non esse haec mini re prediscere. Respondet igitur, quod inquit. IV:, & quae sequuntur, sup xlori illi pavi i c. ηοκρir: affertur nim causa his verbis manifestb alicuius rei: illa autem est, quod ossicium poetices non est ea tenere, sed histrionicae: Poetices verbnon esse significauit, quamuis ia non expressierit suum histrionices
esse alii auit. videndum aure cur non solum dixerit ab ignoratione , verum etiama selentia harum rerum nihil verae r prehensionis cadere posse in artem poetarum: neque enim cognitio alicuiu= artis occasione unquam videtur dare peccandi. &sa nequamuls constar as res appellarit, ut consilietudo videtur est e loquendi: ab est o tantum deaesoreq; parte videtur nasci vitium, ansaq; erroris. Pαςα hic eandem
vim, quam supra, habet, cum inquit. πι j υνλ' --:val t enim ab:motumq;ulicunde sigrufiear. Multis autem locis Ipse ita hanc pariIculam cepIt: sed alij quom Greci auctores, ut lybiusin iij libro historiarum . cum inquit. - i -
nit Rcimanli, quod res antea Halefesta esset: consternataeq; animo ῖn pugna aliqua visae forent eorum copIae, non in atum est eid a timore militum, sed a ducis metu , Mnimia in conserendo praelio cautione. Φ m i H ιγια dictum est, ut σασιe. αὐ- ι pitv . & plura alia huiuscemodi: ita enim crebri, locutus est hic se i-ptor . Qi, itidem Inquiti; ,πι - αῖ o. m re, manifesto significit quod lixi, id est quod alicuius sitsonderi : nam non desuerunt, qui Ob has res poetas accusarint, reapsis vitio verterint, quod lapsi sint in his gestibus, ut ipse Protagorae exemplo com firmat: sed negligi possunt huiuscemodi illorum criminationesmee dignae sunt, quas aliquis adhibito studio refellat:Tanquam igitur deterrere voluit eos, qui contia sericum, Italas ς log ns ipseM & quod illi arripere pQtui sen i, tanq nam opinion suae confirmandae ptum, antea consutans. Quid enitii peccati aliquis In se continere
vularet ea, qua P rotagoras repreliendit: quod existimans orare, precesq; adhibere Homerus, imperat , his vc his resus. Iram cane deae quamuis autem unum tantum eorum, ponat, qua in summo hoeta accusare solitus erat Protagoras, plura tamen ilia suisse appatet 1 sed cuncta eiusdem generis, ex verbis Aristotelis, qui inquit, Ea , quae: quam autem ille reddebat rationem huius rei. exponit hoc pacio: Iubere enitri inquit Pro gotas sacere aliquid. aut non, in praeceptio, id est semam habet imp randi , pedisnaeq; praestan tiam significat. Quod vero auctor adiungit. Quare omiseratur, habet hane uim: declarat . non oportere ipsum de hic figuris gestibusq; orationis accurate praeciperet quiae, ut statim aperit, non est propria eius artIs, quam
nunc tradit, haec contemplatio atque animaduersio, sed alius, id est histrioni : nam oratorea etiam , qui aliter uitia quaedam in agendo a se de itere non potueriaut, ab histrione aliquando emendati sunt. Vidit etiam Eustathius Loe, quod obiici aliquo modo poterat Homero in primis statim uerbis Iliadis ac diligenter purgauit . Cum autem illustris locus sit: nec Aristoteles nune contendat poetam defendere: contenturi suerit Inanitatem eis criminationis iudicasse, supersi debo &ipte loci Abiu tuplicatione. 'u ἰυ
259쪽
Locutionis autem omnis hae sunt partes, eo remum ,sssala, conivnoctis, nomen, verbum, articulus, casi cratio oui . .
Cum, ossiesum suum constituens, ostendi lIet non esse nune diligen ter expilaandam quaestionem illam de figuris ac gestibus locu tionis quia est allus artis propria illa considerat Io, se parat ad ea videnda, quae ratio huius studij poscebat, & quae notis ne eulpati ligentiae omitti poterant: primumq; definit, quid loeutio sinita enἰm appello, quam ipse vocavit iis . cum manifestb in tes lisatur longe aliam rem I uriaeue velle λίpν, ac λγ ν : nam D, totum quoddam dcq uasi penus: L. vero, v eemus id nune orationεὶ partem dc tanquam speciemelle vult: numerat enim ipsam In partibus locutionis : extremam tamen, Vt quae plenior do compositior sit. Am mon iis quoque, ut diligenter de his rebus dii tertiit In commentariis in librum Aristotelis 1 3 oa , ita hunc locum cepit: aperteqkdeclarauit, quid discriminis esse putaret interlocutionem atque orationem, ut sequar perlorem meam horum verborum inter relationem: neque enim me sallit Latinis his nominibus saepe vetere, auctores indifferenter uses elle. Putat igitur ille orationem esse comprehenti hem in primis vocum res significantium. Locutionem Veroe simplisten omnium quae assumuntur in rationem loquendi, ac sensus ammi proserendi , hoe enlin arbuiror ἰpsum illie appellasse omnium vero sicilicet vocum compreheria sonem. articuli igitur, coniunctiones , adverbia, dc praepositiones, ni primore, non significant, sed potius vinciunt orasonis parte Valentq; ad aptam illarum eum rositionem ac seriem, non sunt Orationis paries, sed locutionis. Animaduertendum tamen. an Aristoteles, cum dixerit. Locutionis omnis, non simplielire loeliationi,. appendice illa separ rit locutionem ab oratione: quae vocabula si sumpta simplieiter fuerint, ac sine additamen o ullo, discrimen nullum inter se habitura sue istit, ut sanὰ ceteri scriptores illa Vsurpare consuerunt. Α- hoc certia, aut aliud dii; piam illle ipsa valeti singula quae sequuntur, verba, id est partes ipsas locutioni, non oportet nnnc accuratc zxplicare, cum ipse diligenter in hoc opus, illorum os dine seruato, incumbata ab elemento autem orditur. hoc obcho. Q io . . os
Et mentum quidem stietur est . vox indiuiduae non omnis autem sed M a natura fit, ut secatur in e legitis vox: et enm beluarumsunt sumi
duae voces, quarum nugam dico elementum . ,
Literam vocat eodem nomine, quo quattuor initia rerum, unae vnniet , orbiseenst tutus est.ὶ Graecis appellantur: huius autem nominis veram Misam est epitato, quod omnis vox ex illis consatur primis PMubu , & cum distatuitur, In ea deni
bux, addens, Indiuidua: haec enim diuidi secariq; in partes non potest: Verum quia non sati, hoe est ad separandam ipsam a c teris omnibuτVocibus, quia imi suntur etiam voces aliquae, ciuae quamuis diuidi non possint, non tamen suns elementa, ad A quod adhue desiderabatur: id est huiuscemodi illam esse debere, ut ex ipsa com mode eonstari possit vox quae aliquid sigrificet: ac cura, in ab aliquos sui utibi ipsam accipiat, percipiatur; hoc ciam arbitror alere ι--uiquli aurini atrior
260쪽
ἡ συκε μοδεα , dc non γ rim, rusi fallor, quia non semper ceterae voces sequu*tur, quae aut syllibam aut dictionem constitiiunt:& tamen ipsa, quantum in irca fuit, hoc praestare poterat, nequc per illam stetit, quominus id ciliceretur: neque enim verum puto, quod non nulli dixere, ita hoc prolatum este, Sc quasi natura additum, uia elementum, aut Vox ex elementis proferri potest, & ab aliquo non audiri: hoe enim inclus um est in eo, quod insta voci adiectum est, id est in verbo A: neque eitim valet illud, quod omnino percipitur, sed quod, nisi aliquid obstiterit, intelliaci potest. Causam autem attulit, cur posterius hoc addiderit. & inquit. Et eri iniheluarum sunt ;ndiuiduae voces, quarum nullam appello elementum. Cum. Qit igitur voces nonnullae expertium rationis animantium, quae eadem illa ratione di-isidi non possunt, quia ex eis nonusticitur vox, quae signiticet hi quid, unde se ijsus eius, qui eam profert, intelligatur, non sunt habendae illae elementa. Sibilas ax tem, screatus, huiuscemodiq; non nulla, qua qnamuis significent aliquid, non ta
men aut elementa sunt,aut ex Clumentis constant, inde excluduntur, ut arbitror,
quia ex ipsis non consermatur vox sui ipse appellat, σα ι . alioqui voees eii.uri. be-Iuarum, cuni quibus hae, aut eaedem, aut valde similes sunt. dc ipsae etiam . ibrent, id est ratione quadam certa in telligerentur, de earuili .esse firma exquisit q; scientia: quod in his non contingit. Subtiliter autem admonuit Madius fieri etiammosse, ut voces non nullae, quae constant ex elementis, non significent: quod ipse exemplo quodam frequent apud dialecticos probat: id est voce blitiri: neque enim quamuis, oporteat omnino constare ex elemensis vocem, quae ordine certo significet, necesse in omnem vocem, qua id habet, posse percipi, & certa ratione cogno sci: aut, quod sertasse verius est, quamuis e genere earum sit, qu. ae percipi poliunt: Boe enim iupra ostendi valere . non tamen percipi, quia non sit in conflictudine: nec ea utantur homines ad aliquid significandum: nam noua, quae cuduntur, nomina. cum νω comprobant Hr, huiuscemodi & ipsa sunt: antea enim ab aliquo etemere prolata , quamuis ex elementis constat lent, ni Lil fignificauent :α tamen
Huius autem potes, vocale sim cale, murum. est autem Haeale quidem, quod sine ictu habet vocem, qVae audiri fors, ceu α ,σ ω Se uocase autem, quod cum ictu habet vocem cluae auaeri test, ut C. Mut*m autem, quod cum Eufer si quidem nullam habet ricem: cum his autem, quae habent aliquam vocem, est cuin tali cemodi, ut exaudi, vos sit. ceu γ, F. Haec autem aegerunt intersiecturis oris, lucis, oe crasi
situdine γ tenuitate, or longitudine or breuitate. Adhuc autem amo
iame, rauitate σ mezio . Te quibus singi ratim in metricis conuenie
contemplari. Cum quid elementum sere ocuisset: vocemq; Indiuiduam Illud esse signiscis sit, ex x is quot rar: iri p. V. Ulςmca uot, in diuisiona hac non ro-