장음표시 사용
131쪽
x 32 D E B A v T I s M o dc exercitIum Virtutum ea relinquuntur in baptisatis Quomodo vero peccatum originale, quod statuimus in concupiscentia cum suo reatu, dimitti hic possit, videri potest in materia de peccato originali & de concupiscentia. tract. 2.
Dicendum a. Ultra gratiam sanctificantem confert baptisma ius ad gratiam sacramentalem, id est, qua finis sacramenti haberi possit: puta, ut homo innocentiam vitae inBaptismo acceptam,possit conservare. Confert insuper dona dc virtutes, quae an sit de fido quod sint veri habitus, diximus agendo de justificatione. Denique consert baptisma characterem, sive imprimit animae notam spiritualem indelebilem, vi cujus baptisma re iterari non potest: ianuam coeli aperit , imo aliquando corporalem sanitatem adsert, uti secit constantino a lepra.
SECTIO X. De disserenita inter baptisma Dannis Baptistae, ba ptisma Christi.
R.tytisma H ICENDU Μ primo, Baptisma Ioannis suit verum Daunu. I Sacramentum , cum fuerit S. signum gratiam significans. Censent plurimi; & quidem iure merito, quod fuerit Sacramentum medium inter V. & N. Legem tamquam dispositio media a L. U. ad L. N. abducens , adeo ut recte comparetur Catechismo ante batismum , respectu baptitandi. Conveniebat autem baptisma Joannis cum Sacramentis U. L. quod gratiam sissum significabat, non itidem conserebat: quod
timorem incuteret et Genimina viperarum, quis demonstravit, me. Unde Matth. II. Lex Prophetae usque ad Joannem, a diebus autem Joannis regnum caelorum vImpatitur, Et S. Aug. Euch. c. 49. Non, ait, renasceban--r, qui baptismo Ioannis baptisabantur, sed c hristo, in quosis renasci poterant, parabantur. Hujus enim baptismus
132쪽
DE BApris Mo. II 3 est , Mηἰη aqua solum Acui fuit Joannis, verum etiam m iritu Sancto. Adeo ut recte Conc. Τ id. ses. 7. can. . de bapt. Si quis dixerit baptismum Joannis habui sse eamdem vim cum bapsismo christi, anathema sis. Perstringit Concilium Haereticos modernos, qui discrimen illud negant, effectum utriusque soli fidei assignantes. Si vero quisquam urgeat, quomodo ergo baptisma Joannis dicatur in remissionem peccatorum, ut in eantico Zachariae, Ad dandam scientiam plebi suae: fuit in νε- in remissionem peccatorum eorum. Ubi tamen in symbolo confitemur unum tantum baptisma in remissionem p ςς ty peccatorum : Respondemus , quod remissio peccatorum non sit reserenda ad baptisma Joannis, sed ad oenitentiam, quam praedicando in baptisandis cauabat,&quae per Christum danda foret: unde & baptisma Joannis dicitur Baptisma poeniιenιiae in remissio
nem peccatorum. Ita etiam scientia salutis causabat praedicatione illam remissionem. Eodem modo intelligendi sunt S S. Patres, si qui sint, qui docent baptisma Joannis exuisse a peccatis.
Ex quibus sequitur, non mirum esse, quod Act. I9. plurimi a Joanne Bapti sati rebaptisentur ; quod Joannes a se baptisatos ad Christi baptisma remittat, di act. a. & 4. plurimi videantur baptisati baptismo Joannis ex 3. millibus & a. millibus. Quae autem suerit sorina baptismi Ioannis, incertum est: satis verisimile est, quod expresserit adventum Christi suturum. cum dicat Scriptura Act. 9. Ioannis Baptisaviι baptismo paenitentiae populam dicens: in eum qui venturus est posι
ipsum, ut crederent, hoc es, lassesim.
133쪽
SECTIO XI. De Baptismo Flaminis'Sanguinissime Mart ris. DICENDUM primo, Et si ad Ephes 4. dicat scriptura, quod sit solum unum baptisina, intelligendo de baptisinate aquae , sive proprie dicto ; tamendantur duo alia baptismata, staminis scilicet & san-- guinis. Baptisina flaminis , est vera cordis contritio, mihis. quae ubi deest copia baptismi, vicem baptismi supplet,
dum Deus voluntatem pro facto reputat, dum factum excludit necessitas: porro votum illud aliquando est explicitum, ut quando quis expresse desiderat bapti iama, ubi tamen ejus copia deest: implicitum est, quando votum illud in alio intelligitur esse inclusum: v. a. in vera cordis contritione, qua implicite vult adhibe re omnia ad salutem necessaria, quae potest. Patet idem ex Cone. Trid. quod ses. 6. c. Φ. dicit neminem
posse justificari, sine baptismo aut ejus voto , ubi imnuit per votum illud, hominem posse iustificari. Dicendum a. baptisma sanguinis seu Mart rium idem est Graece quod Testimonium pro fide Christi,
etiam profuso sanguine aut morte firmatum. Ad hoe tamen non requiritur profusio sanguinis, aut mors re ipsa secuta , quia & suffocatione, laqueo inedia, di inflictione vulneris, ex quo spectata humana conis ditione mors sequeretur, nisi Deus impediret, etsi forsan Deo impediente mors non sequatur, martyrium fieri potest. Sic martyr dicitur Joannes Evangelista, olei ferventis dolio iniectus nee tamen ab eo ullatenus laesus. Sie aliquando dicuntur aliqui martyres sola voluntate, qui de se parati sunt mortem pro Christo sustinere, uti de S. Martino dicit Ecclesia, Quem etsi tortoris glassius non abstulerit , mari rii tamen Palmam non amisit. Idem tenet de S. Norberto, qui araneam magnae corpulentiae, quae in calicem conle-
134쪽
DA BApTIs Mo. I I seratum deciderat, libero animo cum sanguine sumpsit, ne irreverentia divino sanguini obveniret. Dicendum a. Infantes per baptisma sanguinis sive N ηυ martyrium posse salvari, est indubitatum. Confirmat με ty illud Ecclesiae praxis, quae semper innocentes pro Christo occisos ab Herode, pro veris martyribus proposuit colendos de invocandos ; dc eorum reliquiis verum cultum adhiberi voluit. Nec dici potest eos esse justificatos praevie per circumcisionem, cum indubitatum sit, quod multi ex illis nondum pertigerant ad 8. diem , quo circumcidebantur. Deinde , etsi nondum actum fortitudinis exercere poterant, neque Christum confiteri, tamen eorum mors in odium fidei inflicta, a Deo acceptatur ad eumdem e sectum martyrii, ac si esset actus a sortitudine elieitus, ut ait S. Aug. l. I 3. de civit. Deinde, de iis canit Ecclesar Deus eumpraeconium innocentes marι res non liquem
do, sed moriendo eonfessi sunt. Nec denique hic quidquam obstat, quod doceat Trid. ses. 6. c. 4. quod sine baptismo aut ejus voto non possit aeterna salus obtineri, cum ibi solum agit de casibus ordinariis, neque casum martyrii comprehendit. Dicendum 3. In adulto ad martyrium requiritur μνυ- varia dispositioi primo ut aliquo modo voluntarie illud subeat; cum enim martyrium sit actus sortitudi nis, adeoque virtutis moralis, debet esse voluntarius. Deinde debet esse ex dilectione Dei super omnia: unde Conc. Araus Fortitudinem gentilium mundana cupiditas et fortitudinem christianorum Dei charitas facii: de S. Aug. l. . de bapt. c. I 7. Si propter hoc, quia charitas dees, passio Haeretico , nihilprodest, nec illisprodest, quos inius in invidia cir malevolentia sine chariιate vivere Pau-Ins dicit, lanianm exponit. Denique perstat illud Apostoli I. Cor. I 3. Si iradidero corpus meum, ut ardeat, charitatem aAtem non habuero, nihil sum. Requiritur insuper in adulto votum baptismi, ut expresse docet S. Aug. l. . de bapt. c. 22. unde , si an
is manrrium habeat daptisini copiam, omnino illumn a susci-
135쪽
316 DE BABTIs ΜΟ. suscipere debet: aliud est, si habere nequeat, quo casu votum bapti sint in amore dicto abunde includitur Catio Requiritur etiam causa patiendi, quae est justitia , he -- Pri . ti qai persecutionem patiuntur propter justitiam: Alias ut notat S. Aug. Diabolus, quem justi persequuntur , esset dicendus martyr: unde commune dictum: Mami rem causa facit, non poena. Debet insuper martyx vel sua praedicatione, vel vita dc professione Christi aiana resistere tyranno, non itidem viribusue alias non conformatur martyrum capiti & prototypo Christo,sκi cum pateretur, non comminabatur, sed sicut ovis coram tondente se obmutuit: hinc milites in bello pro fide Catholica dimicantes &. obeuntes, non iudicamus
sECTIO XII. De obligatione christiani oria ex baptimo. DIe ENPuri primo, sicut ait Apostolus ad GaI.'s. testimor autem rarsus omni homini circumcidentisci quoniam debitor est universe legis faciendae e Sic etiam, qui se sinit baptistes, obligatur ad universam legem vitae Ch Hstianae. Miles, qui nomen dat militiae, obligat se ad opera in militia observanda ; ita Sc Christianus, qui dat nomen per baptisma militiae Christianae, tenetur observare ea, quae Christiano praescribuntur. Unde Conc. Trid. ses. 7. Can. 7. Si quis dixerit baptiμ- ros per baptismum ipsum, solius ιantum sidei debitores f- τι, non autem universae legis christi servandae s Anathema sit. Item: si quis dixerit baptisatos liberos esse ab omnibus Sansiae Ecclesiae praeceptis, quae vel scripta vel ιν dita sunt, ita ut ea obsereare non teneatur . nisi se seastome illis submittere voluerint, anathema sis. Huc reis ferri potest monitum Conc. a qui ranensis Anno Si 6. quod est eiusmodi: Oportet itaque omnes, qui iuxta
Osolum in christo bapii sati sumus, christumque in
136쪽
D E BAn TIs M . III imus, is novitate vitae ambulare , semperque ante ocuus ponere patiam, quod cum Domino in baptismate fecimus , ubi abrenuntiavimus satanae, . omnibus pompis ejus, in omnibus operibus ejus. stuod padistin tam irritam sit, cum quis inside permanendo, vitiis aut a si de exorbitanda idolorum euuibus , auι haeresium erroribus, implicatur. Unde & Christus expresse discipulos ad baptisandum emittens admonet Matth. 28. Euntes docete omnes gemtes, bapsantes eos in nomine Patris Q Filii . Spiritus Sancti, docentes eos servare omnia, quaecumque mandavi vobis. Scandalisantur Laici improbitate Ecclesiasticorum, cum ad persectionem specialiter debeant tendere, & merito. Verum confundantur omnes Christiani peccantes , Sc irritum recidentes baptismi iuramentum, diabolo rursum adhaerentes, cui renuntiarunt, stui enim facit peccatum , ex diabola est, ait Joannes Epist. I. c. 3.
De Sacramento confirmationis. o loco sequitur Confirmatio , non tamen ordine dignitatis, cum Eucharistiae
i , cramentum sit longe dignius : neque
etiam necessariae sequelae,cum ul D. Hieron. contra Lucifer et docear, quod Diaconi Eucharistiam post Baptisinum immediate dabant, absente Episcopo. Luther voluit confirmationem cessante dono miraculorum esse otiosam ceraemoniam : Calvinus docet, eam nihil aliud esse, quam orationem , qine adhibeba-rur, quando baptisatus usu rationis adepto, sistebatur Ecclesiae, & petebatur an pro rato haberet baptis-H 3 ma
137쪽
xig DE CONFIRMATIONE.ma in infantia collatum : hos ambos condemnat Conc. Trid. ses. 7. can. I. de Confirm. ubi ait : Si quis dixerit confirmationem baptisatorum lotiosam secer
moriam, Cr nonpotim verum m proprium Sacramentum ,
aut olim nihil aliud fuisse, quam Caiechesim, anathema sit.
Sacramentum hoc innuit Scriptura dicens act. g. Tunc imponebant maniM super illos , Or accipiebant Diaritum S. Idem habet c. I9. Idem confirmant omnes SS. PP. de quo ita S. Aug. l. Σ. coni. Litteras Petil. c. I O . In hoc unguento Sacramentum chrismatis vult Petilianus interpretari, quod quidem in genere visibilium signacκ-larum Sacrosanctum est , psicut ipse Eapti tu. Idem postea vocat sanὶlum Sacramentum. Dicendum Σ. Variant authores de tempore instis mali. tutionis hujus Sacramenti r alii in ultima Coena instim institu- tutum volunt, idque ex Epist. a. Fabiani c. I. ubi dicit quod Christus in ultima coena Chrisma conficere Apostolos docuerit, alii in die Pentecostes, alii quando Christus dixit Joannis zo. Accipite Spiriium S. quidquid sit, certum tamen est , quod a Christo sit instituta Confirmatio , nam ut ait Clemens Epist. 4. de hoc Sacramento ejusque materia disserens, uι a B. Pesro accepimus sancti Apostoli praecipiente Domino docue
Mees it M Dicendum 3. Cum D. Thoma 3. p. q. 73. a. I. ad φ si m/' 3 . Omnia Sacramenta sunt aliqualiter necessaria ad falutem,
Ied quaedum sunι, siue quibus non es salus : quaedam vero sunt, quae coverantur adperfectionem salutis: in hoc modo confirmatio es de necessitate salutis, quamvis sine edpossit esse salus, dum tamen non praetermittaιur ex contemptu Sacramenti. Hinc per se loquendo, non est de confirmatione praeceptum, quod nec ex Scriptura Sacra , nec Conciliis, nec traditione, nec ex natura Sacramenti supposita ejus institutione, potest ostendi. Ma-HiIitia gna tamen hujus Sacramenti est utilitas, dc aliquibus I casibus quasi necessitas, v. g. ingruente persecutione,
dum adest periculum a fide deviandi; si inter haereticos quis habitet, didum saepe sese offert occasio fidem
138쪽
DE CousIRMATIONE IIodem defendendi. Tali enim casu censetur esse magna temeritas, dc de propriis viribus praesumptio, negligere tam opportunum remedium pro fide conservanda Sc defendenda institutum, adeoque neque excu- fandi essent eo casu a virtuali Sacramenti hujus contemptu. Hoc tamen notandum summa sollicitudine ab Ecclesia adhibitum fuisse hoc Sacramentum , quasi necessarium, uti etiam aliquando dictum esse a SS. PP. hoc Sacramentum Baptismo indivulse connexum; eo quod Sacramentum hoc esset admodum utile, ac Christianum jam Baptismo natum roborans id confirmans et unde de confirmatio dicitur.
DICENDU Μ primo, materia Confirmationis est Quid tu
Chrisma, hoc est unguentum ex oleo dc balsamo, Chrisma solemni Episcopi consecratione consectum. Materia haec perquam opportuna est, ad significandos effectus hujus Sacramenti, oleum enim roborat, sanat, ec a rubigine conservate balsamum itidem a putrefactione conservat, bono odore fragrat, dcc. Quo significatur confirmationem hominem roborare , 5 in fide confirmare, dc ut Christi bonus odor sit in omni loco. An autem Chrisma sit materia necessaria huius Sacramenti , non ita convenit inter DD. Morinus l. s. de poenit. c. s. num. Io. docet Graecos antiquos sola manuum impositione confirmasse, imo S. Cyprianum Latinum in eadem sententia fuisse assirmat. Verum nullo sundamento hoc adstruitur , Ecclesiae quid simile suisse concessiim, etsi Apostolis hoc concessum esse , concedamus , alias modo sola inaniis impositio esset materia sussiciens : adde, quod S. Basilius i. de Spiritu S. doceat inter varias Apostolicas traditiones, conbecrari aquam Baptismi in olem Anctio-H 4 nis.
139쪽
rao DE CONEIRM ATIONE denam nis. Idem tradit S. August. vocatur interim saepe Conia firmatio manuum imposisto, vel a primo Apostolorum iis, , αν. ritu in collatione hujus Sacramenti, quibus specialiter Alio ma- hoc indulgebatur, juxta D. Thom. 3. p. q. 72. a. Σ- νη- . vel quod ille , qui inungit, manus imponat. Sic recthdicit Conc. Flor. loco impositionis manuum Apostolorum, dari nunc in Ecclesia confirmationem , eo quod illud, quod tempore Apostolorum vocabatur manus impositio, i am dicatur eonfirmatio, etsi sit unum&idem Sacramentum. Balsimi Dicendum a. Verius apparet, quod balsamum νες si μή requiratur ad valorem confirmationis e patet hoc ex antiqua Ecclesiae praxi, ob quam Greg. 7. l. 8. Epist. I. redarguit armenos, quod contra Ecclesiae morem non ex balsamo S. Chrisma, sed ex butyro conficerent.1dem docent concilia assignantia materiam huius S cramenti. Nec objici potest, balsamum nulli bi reperiri, quasi vero Pontifices praescripsissent rem impos.s bilem e imo D. Hieronymus tempore suo illud cres,cere scribit in vineis Engaddit deinde contrarium experientia constat. Denique, etsi sit res rara, tamen modica ejus quantitas magnam olei massam sua activitate potest pervadere dc penetrare. Alii tamen dictis contrarium sustinent, eo quod Innocentius III. capi. Pastoralis de Saeramentis non iterandis, consultus , an qui per errorem solo oleos ne balsamo fuisset linitus , deberet reconfirmari: Resp. Nihil in talibus iterandum, sed cauιὸ supplendum, quod incautὸ fuerat praetermissium. Insinuans balsamum ad valorem Sacramenti non esse requisitum. Verum insundate e sollim enim docet Pontifex, Sacramenta imprimentia characterem , non posse iterari ; deinde debere suppleri, quod fuerat praetermissum, non solum balsamum, quod non nisi in ordine ad oleum adinhiberi soleti sed balsamum cum oleo, puta materia
Βεηεdi. Dicendum tertio, Verius quoque apparet, Chri LGOCuras ma ab Episcopo debere esse benedictum , adeo ut
140쪽
DE Co NFIRMATIONE. IIIxonfirmatio in oleo non benedicto collata ,sit poenitus bet fieri nulla.Benedictionem hanc exigit Cone .Flor.& conti οβ υλμε-nuaEcclesiae praxis. Haec benedicendi facultas, ne quidem superioris dispensatione potest simplici Sacerdoti conserri r unde Montanus Archiep. Toletanus Praeses a. Synod. Tolet. nova, ait, praesumptio praemdentium vobis Pre1'Iterorum nostrum pagavit raditsim , si tamen nova non detestabilis dici potes, quae ab ini-ιiο Dei numquam nisi nunc subrepsisse probatur , ut id, quod per manus Summi P ontidicis trinae Divinitatis inoo-caιio sanctimare consuevit, Presbyter ignarus disciplinae,c siceremi chrisma praesumeret. Pro quo notandum, diu in Ecclesia viguisse errorem, & praesertim in Hispania, quod simplex Sacerdos sit Episcopo potestato aequalis , quod falsum esse plures Pontifices confirmarunt. Denique in hac scalia materia res satis est incerta, cum tota pendeat a voluntate Christi, de qua nobis, non nisi Ecclesiae praxi constat. Dicendum quarto, Ex praecepto Ecclesiae tenetur chrismata Minister adhibere Chrisma illius anni , veteri com novo L ebusto, si tamen in vetusto Chrismate illud Sacramen i tς'
tum conserret, teneret Sacramentum. Legem huius, etiam in Conc. Carthag. 4. c. 36. invenies, quod
sic habet, Presbyteri, qui per Diocausta Ecclesias regunt, non a quibuslibet Episcopis, sed a si is, nec per juniorem clericum , sed omni anno, aut per se ipsos, aut per illum qui Sacrarium tenet, ante Paschae solemnitatem chrisma petant. Idem habet Fabianus Pontifex Epist. a. ad Epist. orientales.
Deforma re Miniyro Confirmationis. DICEN ou Μ primo , His verbis forma Congria Farmamationis absolvitur praemisso confirmandi no Cρ'μ-