장음표시 사용
211쪽
tes utraque specie communicabant, deinde periculo irreverentiae obveniens Ecclesia, in una sol sim specie Laicos communicat. Huic pertinacia Haereticorum statim sese opposuit, docens jure divino praeceptam esse Communionem sub utraque specie t quibus se opponens synodus Trid. sessi. 22. c. I. di can. I. ita ait: si quis dixeriι ex Dei praevio vel necessitatesalutis, omnes
fingulas christi sideles utramquesteriem sanctissimi Eucha
ristiae sacramenti sumere debere, Anathema sis. Unde de S. scriptura in unius speciei sumptione Communionem absolvit, v. g. dum ait. si quis manducaveriι enhoc pane, vivet in aeιernum: dc alibi. Deinde act 2. erant per)eperantes in Doctrina Apostolorum m communIcatione fractionis panis orationibus . Nec dici potest,hic per Synechdochem partem poni pro toto , cum inter Christianos essent tum multi nazarati , qui vino abstinebant. Patet quoque ex continuo Ecclesiae usu , quoad aegros , absentes illam detulit. Deinde olim in Ecclesia in poenam constituebatur clericiS commuis nio Laica, quam vocabant peregrinam, loco comm nionis clericalis , v. g. clericis furibus, ducentibus viduam, & c. Meminerunt etiam S S. PP. Communionis Peregrinae, de qua agit Card : Barronius ad
annum 4O . num 4o. erat autem Communio illa,
participatio precum, qua gaudebant peregrini ad alienam Ecclesiam divertentes e moris enim erat in Ecclesia veteri, ut peregrinis se Christianos profitentibus, in iis quae sunt naturae dc hospitalitatis, exhiberetur humanitas, & ad communes Ecclesiae pre-ees admitterentur, non tamen ad sacramentorum
participationem , nisi certa Fide sese Catholicos esse comprobassent. De hac agit Sofomenus i. g. c. I 3. Ratio etiam idem confirmat, cum totus Christus fit sub una specie, etsi prout est sacrificium, reisquirat utramque speciem; ut est Sacramentum, uia sufficiat. Denique sub utraque specie communio cauissastet saepe irreverentiam, puta est usionis sanguinis, nequγ
212쪽
D s C o M M U N I o u E.' I9ν illeque Ita commode fieri potuisset communio in locis in quibus vinum est admodum rarum, uti esse dicitur in Japonia, Nomegia, &c. Adde, quod multi vel a natura vel educatione sint abstemii, dc a vino abhorreant e qui vel fructu sanguinis carerent , vel cum periculo eiectionis illud reciperent. His de aliis de causis jure merito Ecclesia statuit Communionem Laicalem sub una specie, etsi cum aliquibus in eo possit dispensare. Frivola vero sunt, quae hic obiiciunt haeretici nostrii: ut quod a Christo dictum sit Matth. 26. Bibia te ex eo omnes. Deinde quod Joan. 6. dicatur, nisi manducaveritis carnem sibi hominis , biberitis ejus sanguinem. In primo enim loco solum fit sermo ad Apostolos, non itidem ad Laicos. Deinde illud
nisi in alio loco obiecto , idem est, ac si non , vel si
neque, adeo ut sensus sit , si neque carnem manducave ritis , neque sanguinem biberitis. Negatio enim posita in principio, Phrasi Hebraea negat utramque partem. Dicendum a. non plus gratiae conserunt duae spe- duacies, quam una et totum enim , quod duabus conu θ ς φα .netur, continetur quoque sub una. Si vero utraque i ' species sumatur , tunc eadem gratia datur quasi pti, em
duplici iure dc titulo r neque dici potest , quod alius quam una sit effectus cibi , alius sit effectus polus ; quia etsi γ' hoe fiat in corporalibus , tamen id non fit in spiritualibus, uti dc in illis eorporalibus , quae simul cibi
De frequenti communione Laicorum.
DICENDUM primδ,Quaestio satis celeb is est, an
Laicis considenda sit frequens Communio. Pracujus intellige tuta praenotata vellem haec sequentia. 'r. Quaestionein esse posse, quid de se sit magis bo-
213쪽
xνε DE COMMUNIONE. num, an frequentius communicare , an e mmu nione abstinere. a. An attentis conditionibus Laicorum huius eo rupti saeculi, sit regulariter illis frequens communici consulenda. Quo posito dico vi Indubie secundum se esse melius Laepe communicare , quam raro. Ea de causa. Optaret Synodus Τrid. seis. 22. c. 6. ut omnes fideles adstantes Missis , Sacramentali. etiam perceptione Eucharistiae communicarent, quod non optaret,
si non esset perfectius. Dico a. Potest aliquid secundum se persectius .
respectu aliquorum esse minus expediens, quam Op positum et v. g. coelibatus praestat matrimonio: Tamen aliquibus incontinentibus praestaret nubere , quam non nubendo uri. Sic etiam nihil tam Sanctum , quin pravo fine & prava intentione possit talia nari, nec aliquid prodest, quod non laederet idem. Hinc attentis curis & occupationibus hominum Laicorum, & corrupti hujus saeculi moribus rectius iudicant frequentiorem communionem Laicis non convenire. Clarebit hoc ex solutionibus alterius opinionis fundamentorum. Primo quidem contrarium docent, ex praxi naiacentis Ecclesiae de qua ait Evangelista act. a. Erant perseverantes in Doctrini Apostolorum communicatione stactionis panis: Imo usque ad tempora Anacleti, communio quotidiana adstantium Missae post consecrationem, sub poena erat praecepta. Ad quod resp. Ecclesiam mutatis moribus , recte immutare leges di consuetudines. Unde frigescente charitate Eccle-sae , usque ad tempora Fabiani , constitutum fuit ab Ecclesia , singulis Diebus Dominicis Communicare , qui dies panis inde est dictus. Postea moribus in peius abeuntibus statutum fuit,
solum tertio in anno communicare, in Paschate, Pentecoste & Nativitate Domini. Postremo Innocentius
III. Christianorum servorem ferme sopitum conside-
214쪽
DE COMMUNIONE. I9svans, statuit, ut saltem semel in anno circa Pascha Communicarent. Unde ad locum Scripturae ob jectum, dico primo, ex illo non recte inserti, quod omnes omnino Laici quotidie communicarent, cum Evangelista solum agat, de Christianis Judeae & Alexandriae. Deinde , dato, quod sit sermo de omnibus Christianis , tamen nihil inde conficit objectio. Notanda enim Christianorum illorum puritas dc innocentia, quorum cor unum erat, & anima una qui unanimiter quotidie perseverabant in Doctrina Apostolorum de
oratione, quorum erant omnia communia, Sc c. Unde, ut concluderet argumentum, probandum foret, eamdem remansisse ad quotidianam communionem,
aptitudinem , quae promiscue in Laicis hujus saeculi deest, ne dicam & Ecclesiasticis. Fundant se quoque in dicto desiderio Concilii Trid.
ses. 22. c. 6. uti etiam, quod a SS. PP. dicatur Panis
quotidianus. Ad quae Resp. Recte admodum hoc a Concilio optari, cum secundum se sit persectius saeph
communicare, ratione uberrimae gratiae, quam confert Eucharistia r unde consequenter optat, ut quilibet tremendo illo Sacramento dignum & aptum sese essiciat, ut sunt illi, qui vestem nuptialem induti ad divinam hanc mensam accedunt, ut ait idem Conc. c. 8. de qua veste sive puritate mox infra disseremus , quo se lector hic reserat. Dicitur quoque S. Eucharistia panis quotidianus, ut ε signanter S. Amb. l. s. de Sacram. c. . ubi ait: Si quotidianus est panis, curpost annum ictum sumis s accipe dianus. quotidie, ut quotidie tibiprosit. Idem docent varii alii SS. Patres:verum eo loquendi modo hoc solum innuunt
vel quod panis ille quotidie ab aliquibus saltem sumatur, vel quod quivis ad hoc tendere debeat, ut quotidie dignus sit , hunc Angelorum panem accipere tunde S. Amb. loco citato subdit: Sic vise, ut quotidie
LX quo patet patet, attenta puritate requisia ad dignam Eucharistiae sumptionem , dc corruptis hujus -- N a culi
215쪽
xp6 DE COMMUNION culi moribus, promiscue S. Synaxum non debere Lai cis quotidie commendari. Dicendum et . Quoties consultum sit alicui comis municare, non ita generaliter definiri potest, sed attenta ali cujus puritate conscientiae, a curis cucularibus alienatione, divinis rebus intentione, &c. Prudentis animae rectoris est judicare. Hujus officium erit sedulo investigare, quo fine, qua intentione hoc Sacramentum desideret ; sicut enim aliquando fames corporalis oritur ex dispositione stomachi; ita de fames illa spiritualis aliquando oritur ex indispositione animae ,
Puta ex mera consuetudine, ex vana gloria, &c. V
cie in signum illius, posset aliquando probare spiritum,s ex Deo sit, inhibendo aliquoties communionem, quae inhibitio aliquando radicem illius consuetudinis indicabit. Docet illud pius aeque ac Doctus Bonav c. 77. de prosectu Religiosorum his verbist Staliquis desiderat experiri , utrum siι melius, saepius aut rarius corporis Christi suscipere Satramentum e videtur mihi, quod non possis super hoe omniθm dari regula Ania formis. Varia sunt hominum merita, in diversa operum sudia, or disserentia desideria, multiplices viritim S. operationes in singulis, m diversi etiam status in religioneis Et ideo sicut aegrotantibuε non potest una forma 'servari
in dandis medicinis corporis , propteν diversisates complexionum , aut laci, aut temporis, aut dietae , aut aliarum considerationum, pro quibus aut rarius , aut saepius , aut majori, aut minori quantitate eadem medicina datur rita . de medicina spirituali, quae est eo*m Christi , essintelligendum. Mundanis enim curis occupati, rarius possunt se ad illud recipiendum expedire, quam illi, qui tantum spiritualum studiis sunt intenti. Et alii magis , alii minuου sunt circumspecti in custodia litae suae, mois
rum , er conscientiae suae puritate. Alii etiam ardentiori desiderio trahuntur ad illius salutaris tibi pereeptionem.
illi ver3 quodammodo terrentur, cum deberent accedere,
' nisi conscientia urgeret, consuetudo religionis ita ceret , vel timor majoris elangationis a Deo impellaret,
216쪽
DE COMMUNIONE. I97 malu rarὸ accederent ad iliad mirificum Sacramentum.
Vix tamen aliquis ita religio με esse videtur, er sanctus. exceptis Sacerdotibus, quin semel in sepιimand sufficiat ei ex consuetudine communicare : nisi steciatis causa quandoqκe vel ratio plus suadeat , infirmitas superet eniens , vel singulariιre festivitas solemnis, tet inusitatae devotionis fervor , intemperata desiderii suis sit pro illivi susceptione, qui solus suffit amantis animae ardorem refrigerare. Et quia talis ardoris impetus, non nisi a Spiritu S. At creditur , infanditur et ideo legibus humanae consuetudinis, statutis moralium non arctatur. Et post pauca. Circa Sacerdotes , ait, potest haec
forma teneri, ut nec nimis rara , nec nimis continAe cele-όrare , vel impretermissὰ sacram hostiam studeant immolare. Nimis enim coniinue celebrare, aliquam videtur notare irreverentiam, cum vix aliquis tam devotus sit, qui semper eadem devotione ferveat, quod semper eum debi- id reverentia iliud faciat , in cordis ardore , quin aliquando reperiat quantulumcumque , quod eum impediat. Nimis eιiam raris celebra , quamvis ex reverentia soleaesieri, in humilitate, tamen quandoque torporem nutrit, quia minus circumspectus est homo in omnibus, quasi non indigere videatur , sui custodit , eam non proponit accedere ad mensam cbristi. Humilitas etiam non est usquequaque secura, quod diu se subirabat: quia fui non ut diagnus s. e corpus christi percipere, sic nec femel. Ideo eum non recipimus, quasi qui digni simus: sed ut illa nos saepe
QVisante, es' habiιaculam coris corporis nostri subin-srante, magis ae magis digni efficiamur. Hactenus Doctor Seraphicus. Et S. Bernardinus Senensis de praeparate Sacram. ΤOm. 4. ex Alexandro de Hales in . ait , quod talis quaestio de freqκemaiione Sacramenιi , sive communionis, determinanda sit, habiιd consideratione ad fidem . devotionem accedentis. Si enim ex conιinud devotione erdesiderio conιinuo . . eo dentid de asequendo essectu hujusemodi Sacramenti aliquis insingulis diebus accederet. existimo quod valeret ei frequelmaιio ιalis. ω vero quis
217쪽
r98 DE COMMUNIONE. ex reverentid tanιi Sacramenti, in ex timore tantae imd gnitatis frequenιer desisteret, existimo quod ex illa revorentia in timore prosiceret. Unde dico, quod δειerminatio hujus casὐs, relinquenda est piae credulitati accedentis. Deinde addit, Anachoretas, etsi sancte viventes, rarissime tamen communicasse. Deinde P. Suare Z T. 4. de relig. l. 8. c. 3. num. o. ait : Societatis autem constitutio ouavo quoque die comis municare praecipit. Et in . p. constitui. c. 4. g. 3. Hoc amplim explicatur in declaratione Iit. B. FREMENTIUS, dicitur ibi , QuAM OCTAvo QUOQUE DIE c OMMUNI
CARE, NON NISI PECULIARES OB CAUSAS ET POTIUA NECESSITAT Is , QUAM DE vo TIONIS HABITA RATIO
NE , PERMITTITUR. Et num . seq. dicit etiam ita receptum esse in Ordine Cisterciensi c. 23. suarum Constitutionum.
Ut tamen aliquid certi hic demus , de eadem re ita disserit S. August. vel quisquis est author Libri de
Docti Christiana i st uotidianam communionem percipere, nec larido, nec reprehendo. Omnibus tamen dominicis die
bus communicandum suadeo or hortor , si mens sine peccati affectu sis. Idem docet S. Bonavent. de progressi relig. ubi ait i rix lumen aliquis ita religiosius esse videtur in sanctus, exceptis Sacerdotibus, quin semel in septimana sufficiat ei communicare. Idem docet S. Thom. a villa nova serari. de S S. Sacram . cum enim plurimi Ualentiae frequentem communionem Vellent inducere, aliis sese opponentibus ; consuluit S. Praesul viros eruditos, quibuscum statuit, sufficere comis munionem infra octo dies. Idem approbavit S. Ignalius fundator Soc. qui teste Nicolao oriandino in historia societ. approbat, ut Clerici non Sacerdotes sngulis dumtaxat diebus dominicis communicent. Idem approbant tot Religiosorum ordinum etiam strictiorum statuta. Hoc tamen addo, quod laudabiliter in lummo sacro sesti celebrioris, ministri aiasistentes communicent, prout diversa statuta ex an
liquo ritu praescribunt et inio Romae in misia solemniori
218쪽
D 2 COMMUNI NM 39unioes In insignioribus Basilicis , permanet ritus ille, quo ministri missis in ea communicant , in vestiis gium dicti ritus primitivae Ecclesiae. . Ex dictis sequitur, fideles quidem esse incitandos,
ut se idoneos reddant frequentiori communioni , non itidem intimandum , quotidianam communionem esse de iure divino , aut eam omnibus promiscuEinjungendam. Imo indigna dc indiscreta est aliquorum praxis , qua , et si non praecipiant quo idianam Communionem , tamen pro delicto quasi iudicant, si a communione remaneant , nec illis tribuitur , quasi in poenam omissae communionis , quod alias
Concederetur e modus enim ille , non longe a praecepto virtuali differt. Quo fit, ut aliqui ex vana gloria, Hypocrisi, aut alio respectu mere humano, ad S. Synaxim accedant, dum suspicionem aut poenam a superiore reformidant. Quibus hoc aecedit. quod aliquando praeceptum illud virtuale, sit supra regulam , quae solum bis terve in septimana praeciis
pit communicare. Hi ne videant animarum rectois
res , ne quod institutum est ad vitam , aliquibus inisiungant admortem. Dicendum 3. Sicut non omnibus frequens comis munio convenit, ita dc ratior communio omnibus est perniciosa e omnem escam abominata es animaeo rum, propinquaverunt usque adportas mortis. Ps. IO6.
Fastidium cibi, praesentimmum est infirmitatis aut indispositionis signum. Si enim quis dicat, anima nostra nauseat super cibo isto levissimo , experietur cum iisdem ignitos serpentes. Neque satis est Christiano
debito semel in paschate communicare et hoc enim statuitur, ne ultra annum illam differant, de statuitur Christianis minimis saltem necessarium.
Lucem dictis dabit hoc Decretum Innocentii M. quod sic sonat.
219쪽
Circa Communionem Quotidianam.
ad aures Sancti mi D. N. De dignorum testimonis pervenerii in quibusdam Diaetem
vigere usum quotidianae communionis , etiam tu feria sexta Parascema, or simul a mari eandem quotidianam communionem praeceptam esse a jure Divino, quin etiam in illius administratione aliquos abuses inolevi lse , videlicet, quod aliqui, non in Ecelese, sed in privatis Oratoriis , in Domi, imo cubantes in lecto, non laborantes ulla gravis insirmitatis noldsumanι Sacrininctam Eucharistiam, quam argentea theca inclusam in crumena, aus secreto illis deferunt Sacerdotes saeculares, aut Regulares 1, aliique in communione acincipianι plures formas , ac parιiculus, vel grandiores soluto ; ae tandem quis eonoeatur peccata venialia Amplici Sacerdoti non approbato ab Episcopo, δει ordinario. cum ιem baee Sanctismus consideranda commiseriι S. Comgregationi cardinalium concit. Tridenιini Interpretum , eadem S. Congregatio praevid matues discussione fler praedictis unanimi sententia ita censuis: Esfrequens, quot dian Oe Sacrosanctae Eucharistiae usus a SS. Diribus fa riι semper in Ecclesid probatus; nunquam tamen , aut sepius illam percipiendi, auι ab M abstinendi, cerios si gulis mensib- , aut bebdomadis dies statuerunt, quos nee consilium Tridenιinum praescripsit, sed quast humanamissirmitatem secum reputaret, nihil praecipiens, quid c peret tantum indicavit, cum inquit: Optaret quidem Sa-erosancta Synodus, Mι in singulis Mos sideles adstantes
Sacramentali Eucharistiae perceptione communicarent 3 Itaque non immerito , multiplices enim sanι, censcientiarum recessus, variae ob negotia spiriths alienationes, multae E contra gratiae, Dei dona parvulis concessat quae inm
220쪽
DE COMMUNIONE. Ioaque dignitate, atque integritaιe, cir consequenter de s quentrori, aut quotidiano vitalis panis esu ροι est constitui. Et propteria quod ad negotiatores in os attinet, seqκens ad Sacram alimoniam percipiendam accessiis, confessaria Orum secreta cordis explorantium judicio est relinquendus. qui ex conscientiarum puritate, cir sequenitae fruitu, αd pieιatem processu Lareis negotiaιοribus, Conjugatis,
quod prospicient eorum faluti profutaram, id illis praescri
bere debebunt. In conjugalis autem hoc amplius animad in υπιent, chm B. -υ6ιolus nolit eos invicem mutarimas forte ex consensu ad tempus, ut vacent oraιroni, eos ferm admoneant, tantῖ magis ob Sacratissime Eucharistia reverentiam eontinentiae vacandam, puriorique mente ad Caelestium Epularum communionem esse conveniendum.
In hoc igitur Pastorum diligentia potissimum invigilabit.
non ut a stequenti, aut quotidiand Sacrae communionis sumptione unica praecepti formula aliqui deterreantur, aut
semendi dies generaliter constituantur, sed magis quid singulis permiιtendam per se, aut Parochos, seu confessaria vis sibi decernendum putet; Illudque omnino promideat , sit nemo a Sacro Commio seu stequenter, seu quotidia
inccesserit, repellatur; nihilominus det operam, ut vini se sitisque dignὸ pro devotionis, praeparaιionis modo ra Fius, aut crebrius Dominici corporis suaῬitaiem degustet. Itidem Moniales quotidio Sacram communionem petentes admonendae erunt, ut in diebus ex earam Ordinis instituto praestitutis communicent; Si quae vero puritate mentis eniareant, fervore stiriths ita incaluerint, ut dignae stequentiori, aut quoiidiaud Sanctitsimi Sacramenti perce rione videri possimi, id Illis a Superioritas permittaιAr. Proderit etiam praeιer Parochorum, re confessariorum diligentiam, opera quoque contionatorum uti, e r cum
eis constiti tum haberi, ut eum fideles ad Sanctissimi S crumenti frequentiam c quod facere debent accenderint. statim de magxa ad illud sumendum praeparatione oratio nem habeant, generatimq μe ostendant, eos qui adsteqnensiorem, aut quotidianam salutiferi cibi sumptionem dedo