장음표시 사용
271쪽
a42 DE Poe NITENTIA.ob ossensam Dei, spectat ad charitatem, quam vi latam studet restauraret poenitentia de peccato quia Deo injuciosum est, spectat ad justitiam, quatenus injuriam Deo illatam restituere dc compensare sa-
Dicendum tertio , secundum sententiam Dei oriadinariam peccatum mortale non potest remitti sine poenitentia. Clare illud tradit Conc. Trid. seli i . c. 4. ubi docet motum contestionis omni tempore necellarium fuisse ad remissionem peccatorum. Quae quidem debet este poenitentia formalis in eo , qui habet conscentiain peccati mortalii, ubi rursum docet S. Synodus, ad remissionem talis peccati necessariam esse deic stationem peccati , dc novae vitae propositum. Aliud est dedito , qui inculpabiliter se ignorat esse in statu peccati mortalis , poterit ille sine formali detestatione de poenitentia tuis ficari , cum de se ad lubeat totum id , quod ad amicitiam Dei recuperandam est necessarium. Dicendum quarto , quaecumqtie peccata , quanis p tum cumque gravia, possimi deleri per poenitentiam. iiii , , , Peccatum tamen in Spiritum S. dicitur esse irremissi. bile , eo quot disriculter remittatur , vel quod illi, qui agnitam veritatem oppugnant, raro convertantur Sc communiter ad priuina revertan: ur. Unde AD. Thomas hoc loco ait , erronesim esse asserere, se aliquod peccatum in hic vιta , de qι:o qnis poeniιere non pοι est. De quo rursum postea. Dicendum quinio, non potest remitti unum pec- tibi, Caluin mortale sine remissione alterius de lθge Dei νε Diap ordinaria , quidquid aliqui anxie inquirant de extraordinaria. I alio est , quod peccatum moriale non remittatur nisi per infusionem gratiae, gratia autem
cuilibet peccato mortali directe repugnat , & illud excludit. Deinde alias posset quis esse filius Dei per gratiam , de filius diab li per peccatum moriale. Dicendum sexto , post remiIlionein culpae sepe
272쪽
Nathan prophetae ad David a. Reg. ia. ubi dixerat, luen- transuliι Dominu peccathm tutim, id est poenam aeternam μμ ρ ' condonavit, sed illam vertit in temporalem , auferendo filium. Idem docet Con. Trid. sell. 6. c. I . dc sess. l . can, I 2. ubi dui t Si esse dixerit totam pc nam simul cum culpa remiιιi 1emper a Deo .... anathemasti. Deinde inors est poena peccati originalis, quam baptisati etiam sustinere debent. Ei si vero Deus duin remittit culpam, fiat nobis amicus, tamen amici reis missa offensa, quandoque exigunt satisfactionem. Irmisia Dicendum septim b, peccatum veniale remittitur veniatu per poenitentiam saliena virtualem , non item habi tualem , quae di in dormientibus esse potest. Non tamen requiritur expresia & formalis poenitentia, cum neque ad remi ilionem mortabs illa requiramr,
dum memoriar non occurrit. Sacramentalia vero ,
etsi remittere possint peccata venialia ex Opere Operantis, quatenus fidem S. poenitentiam in illis excitant, quibus adhibentur tamen non remittunt illa peramen ex opere operato, quod Sacramentis est proprium dc singulare : imo alias non facile concipi posset, quomodo Sacramentalia non essent Sacramenta. Sacramentalia autem censentur, Oratio Dominica, consiιeor,iansio pectoris, 'persio aquae benedictae , ehem Ina, comestio panis beneditti , benedistio Epocopi, vel Abbatis
Peccata venialia non solent remitti sine mortalibus, Venialia eo quod peccata venialia non remittantur, nisi insu sione gratiae, quae expellit mortalia. Unde patet Srario, quare unum veniale remitti possit sine alio, eo tibis,. quod gratia non opponatur continuo onini veniali. P.1 Perstat tamen illud D. August. Epist. 48. sub finem ve- Nec quemquam putes ab errore ad veritatem, vel a quoquam .stu magno, ben parvo peccato ad correctionem stne pia niten- ali,.
273쪽
SECTIO II. De reviviscenιid peccaιοrum per paenitentiam remissorum. DICENDUM primo, peccata semel remissa non
redeunt secundum se neque reatu, neque pinna , redeunt tamen ratione ingratitudinis. Ratio prioris est, quod homo a peccatis per poenitentiam mundetur,
purgetur', dealbetur, &c Neque remissio peccati est conditionata pendens a conditione non amplius peccandi, sed absoluta. Hinc ait Benedict. XI. extrave inter cunctas de privileg. ubi ait : Absurdam e sse, ut quis peccata per paeniιentiam dimissa, rursus debeat confiseri, ut debitor liberatus adhue maneat ad solvendum obligatus. Probatur posterius is eo quod remissio peccati sit summum Dei beneficium , quod per subsequens peccatum parvi pendit, adeoque tunc quasi peccatum antea remissum, censetur redire: dc hoc sensu intelligendi sunt SS. PP. docentes peccata remissa , per subsequens peccatum, redire. Dicendum a. Opera mortificata reviviscunt per poenitentiam , sive consequuntur suum effectum, quem antea ob aliquod impedimentum non poterant consequi. Pro cujus intelligentia praenotandum est opera alia dici viva, quae fiunt ab homine in gratia existente: alia mortua , quae fiunt ab homine extra statum gratiae: & mortificata , quae quidem fiunt ab homine in gratia constituto, sed ob peccatum subsequens non sortiuntur suum essectum. Opera ergo mortificata , ne frustrentur omnino suo praemio, remanent in divina acceptatione, adeo ut sublato impedimento praemientur. Et quidem reviviscere ultra dispositionis gratiam , est omnino verisimile: cum ultra gratiam quae praesenti dispositioni competit, alia correspondens operibus reviviscentibus sit admittenda : alias semper deberent dici manere mortificata et Im
274쪽
DEPoe NITENΤIA. a sImo videntur reviviscere secundum totam gratiam operibus illis correspondentem, cum Deus cuique operi bono suam gratiam sublato obice impertiatur. Dicendum 3. Opera mortua , non possunt revi Viscere, cum numquam vixerint per gratiam. De Congruo tamen promereri possunt ejusmodi opera dona temporalia, divitias, famam , &c. Quomodo iuxta S. Aug. l. s. de civit. c. I S. Deus remunera vit Romanos amplitudine imperii. Opera vero mortificata reproborum vero similia opera νε- ter non pereunt, sed reponuntur in thesauro Eccle ρ ρερ - sitae, per Ecclesiam applicanda.
Undenam detur Hrtus Paenitentia quomodo. DICENDUM primo, Virtus Poenitentiar, uti est
omnis vera virtus, a Deo sit oportet. Perditio DEO.rua ex te Israel, tantummodo in me auxilium tuum, ait Oseas c. I 3. Sc S. Bernardus serm. I. Pentec. Initium,
ait, revertendi ad Deum Poenitenιia est, quam sine dubio Spiritus operatur, non noster, sed Dei. & rursum de grat. di lib. arb. Lapsus , ait, Ex voluntate homo non aeque mloluntate resurgere iam liberum habet, quia es datum fuit voluntati posse stare ne caderet, non tamen resurgere, sicaderet. Non enim tam facile quis Valet exire de fo- l .. . vea , quam facile in eam labi. Ex quo palam fit, quod a ιi iudi mellior homini sit virtus verae poenitentiae, quam a speccatis abstinentia , etsi ad utrumque sit opus Dei gratia. Ad quae ita S. Fulgentius I. I. ad Monim : Ι .e-' , . . 'venit, ait, gratia Dei impium, ut Dijustus: subsequi-
rarjustum, ne fiat impius. Praevenit caecum , ut lamen quod non invenit, donet. Subsequitur videntem , μι lamen quod contulit, servet. Praevenit elisum, uιsurgat, subsequitur elevatum ne cadat. Dicendum a. Cum per peccatum ratio humana obtein
275쪽
st 6 DE PoeNIΤENΤIA. obtenebretur, dum supercecidit ign s peccati, & non videt solem justitiae, dc insuper obduretur peccati S anima peccatoris: Deus eii, qui illuminat caecos , dc aufert cor lapideum , ut donet carneum , tenebras dispellens , dc cordis duritiem emolliens. Hoc fit, cum nobis ob oculos ponit peccata nostra, dc contra faciem hostram, ut peccatorum foeditatem considerantes, salutari Poenitentia crimina nostra detestemur. Inde S. August. l. X. conseis c. 7. Constitueb is me aute faciem meam, ut viderem , quam turpis essem. Et Psalm. lig. cogitava vias meas in converti pedes meos iu testimonia tua. Dicendum 3. Poenitentiae virtus, non est omnibus adeo facilis, ut Deus offerat gratiam vera: pCenitentiae omnibus peccatoribus: falsum quoque est , quod illam ultro offerat, neque sit multo tempore vel labore requirenda , sed illi dumtaxat consentiendum. Deus enim inderetur, cui voluerit. Deinde, si tam obvia cuique poenite mire gratia, quare tam andite a Deo rogat Ecclesia , Ut ad verum Poeniιentiam nos perducere ignetar quare tam sollicite petimus , Dei seonverte nos ' Quid enim stultius , quam orare id, quod in nostra est potestate 3 aliter de modestius S. August. in Psalm. 8 . Nonne it is, qui te vocavit ader- sum, ipse prae iiiiι, ut couverter eris s noli erget tibi arrogare , nec ipsam conversionem, quia visitellis vocareι fugientem , non posses converti. Propterea γ' ipsius con-τersionis beneficium Deo tribuens Propheιa oraι dicιt: Deus tu convertens Niviticabis nos. Et non quasinos ipsi nostra sponte, me misericordia tua convertimar ad ιe ' Ωι ivmisicabis nos: sed tu convertens vivisitabis nos: sit nousolum omisicatio no stra a testis, sed etiam ipsa conversio, ut visi Demur. Vide quae ad rem praesentem diximus de justificatione.
276쪽
An Poenitentia sit Sacramentum. DIcε NouΜ primo, Cum Conc. Trid. ses. I .can. s. Si quis dixerit , in Catholica Ecclesia Poeni. tum tω- tentiam non esse verb pro roe Sacramentsem pro Delibus, vi eu
uostes post Saptismum in peccata labrin inr, ipsi Deo reconciliandis , a Christo Domino nostro in ιtrecum , anathema si . Quo Canone damnatur Novatus Episc. Afri can. Qui nullum volcbat post Baptisma rei ipsis reconciliandi remecium , sed sola ui Dei misericordiam illis esse expectandam: quem errorem postiri OG timmitigare suluit, Dicens hoc solum se intelligere delapsis in crimina graviora. Hunc pro parte secuti sunt Lutherani & Calsinistae , abnegantes Poenitentiae Sacramentum , illudque confundentes cum Bapti Lmo memoria repetito, quo peccata omnia remittantur: qua ratione volunt Baptisma voc Mi Sacramentsim Pa nitentiae r quem errorem condemnat idem Diff., iaConc. can. 2. Rationem prahet c. a. tibi ait: faeier; in II m i/mi hoc SacramentAm mutiis rationibus a bapiqnio Hyerre σ P ροι-
dignoscitor. Nam praeterquam quod materia GV forma quibLs Sacramenti sentia persicitur , longi md ais dei:
conifat serth, Paptiymi mini rum judicem ese non oportere, &c. Dicitur vero Baptisma at quando Sacramentum Poenitentiae, non cujusvis, sed eius, quae ante mus dicia Baptisma agi oportet, de qua dicitur a l. 2. Pamiten ιμ tiam agite , m Taptibetur um qiali Ode ves:rxm. Dicendum I. Instit Et ina est hoc Sacramentum oujηd. Joan. zo. ubi Christus Discipulis at eis insu Mando : Pα-Πeα-
nus , quo inter homines peccata dimittere possint Liam. Apostoli, & eorum in Sacerdotio successores. Signa autem illa externa tenent se tam ex parte ministri , quam
277쪽
α g DΕ Ρce NITENTIA.quam ex parte poenitentis, de quibus postea sigillatim. Quod autem dictis verbis non detur solummodo potestas praedicandi, definit Conc. Trid. sess. I .can. 3. ubi ait: Si quis dixerit verba illa Domini salvatoris et Accipite Spiritum Sanctum quorum remiseritu pec
cata , remittuntur eIs, m quorum retiaveritis, circ. Non
esse intelligenda de potestate remiιιendli in relinendi peccata in Sacramento poenitentiae , sicuι Ecclesia caιholica ab initio semper intellexit , detorserit autem contra insti-rutionem hujus Sacramenti, ad auιhoritaιem praedι candi resilai L-rgeusm, anathema sis. nueuia Dicendum 3. Sacramentum poenitentiae, non est in re necessarium ad salutem , uti constat in parvulis post susceptum baptisma discedentibus, dc in adultis qui non sunt lapsi in mortale. Illis tamen qui post baptisma in mortale lapsi sunt, necessarium est in re vel in voto, quale importatur in desiderio generali, servandi omnia praecepta divina, inter quae est praeceptum poenitentiae. Nomina Ut autem sequentia melius intelligantur , notan- Poemten- dum est, quod Sacramentum hoc variis nominibus soleat appellari, ut puta, Pax, reconciliatio, secunda post naustragium tabula , lapsorum remedium , rmpositio manus, commαruo, ex eo quod ad Ecclesiam per poenitentiam admitterentur , dc ad communionem fidelium , dc quod lapsis pax dc venia per illam re-
De forma, Paenitentiae. F.νmis p ICENDU Μ primo , Ad formam huius Sacramuntia menti requiruntur verba proprie dicta, nec sufficit Scriptura, nullis aut aliud quodvis signum. Sic videmus quoque ex dispositione iuris , aliquas se tentias non valere, nisi fiant scripto ι Ita nec haec sententia valet, nisi fiat verbis, quod a voluntate
278쪽
Christi provenit, quam voluntatem Ecclesiae traditio & piaxis manifestat. Unde docentes olim, licitum e sie quaerere absolutionem ab absentibus in scriptis.
Clemens g. condemnavit tamquam docentes dogma falsum , scandalosum , &c. Dicendum a. forma hujus Sacramenti iuxta Cone. Trid. ses. I . c. 3. est hilic t Ego ιe absolvo, &c. Preces autem aliae, quae secundum morem Ecclesiae laudabiliter adiunguntur, ad formae essentiam non pertinent, nec ad ministrationem hujus Sacramenti sunt necessariae, ut ibidem docet Concilium. Ubi notandum non requiri necessario to ego, nec to omnibuου, nec juxta quosdam a peccatis tuis, unde aliqui totam sormae esIentiam absolvi docent in voce absolvo, quod in
his circumstantiis, satis significat remitti a Sacerdote peccata. Quod etsi forte verum sit, tamen juxta praescriptum Ecclesiae forma illa erit proserenda.
Dicendum 3. Sensus hujus formae, Ego ιe absolvo, - - dcc. est hic: Ego ιibi remitto peccata, quantum esι ex parte mel, vel ex parte Sacramenti, vel ex parte ministerii cii mei, quod exerceo. Hinc, quia peccata non
possunt remitti, nisi infusione gratiae, ideo significat
quoque talis forma , Sacerdotem conserre gratiam
remi1livam peccati. Ηoe dicto sensu forma semper obtinet suam veritatem etsi poenitens non sit dispositus. Ex quo etiam patet, quomodo Sacerdos Vere
remittat peccata , sed ut est minister Dei, qui solus propria potestate peccata dimittit, unde quaesitum, uuis potest peccaιa dimittere nisi solus Deus ' Marci 2. Dicendum 4. forma illa cadere potest in peccata νὴρ ialias praevie remisia ratione contritionis. Item dari po- alias re.
test sub conditione. Ratio est, quod peccata semel mui remissa, possint iterato dc saepius remitti , quatenus Sacerdos vice Christi saepius remittere potest ius, quod habet ad alteri indignandum , eumque puniendum , & peccata dimitteret uti professionem Religiosam renovans Religiosus, potest cedere iuri saepius etiam, ad ineundum matrimonium. Ubi tamen illud
279쪽
α so DE PcENITENTIA. Te te notant aliqui, remissionem peccati non esse sitam nude in tali cessione , sed etiam in affectu aliquo positivo ejus qui offensus est ad alterum: quo sti, ut affectus illa sarpe augeri possit, atque adeo idem saepe emitti. Hi ne aliqui eo ta pius remittionem petunt, quo sentiunt affectum olfensi magis intendi. 'κ i, Proba ur quoque posterius quia potest quis absoli. vi sub conditione de praesenti vel praeterito, si quid
με. v. g- subsit: non tamen potest sub conditione de futuro, eo quo l effectus formae poenitentiae non possit suspendi, adeoque nec pendere a conditione futura Neque ideo promiscue conditio nate absolvendu iraeli. sed solum occurrente necesiitae. Unde qui promiscue absolvunt sub conditione, mortaliter peccanc. Icationem ejus dat Heselius Catechisin. p. 2. cap. 6. dum ait e Gravius multo peccant , qui si e diccintrabsolvo te , si thes poenitens si tu es capax absolutionis ; aut si ego possim, aut quantum in me est, dcc. Sacrilegitim esse hoc dicere . praeterquam q: Od hoc modo a praescripto Eccle. M Cr Evange icis verbis recedastir, etiam ministrum Uyιm hoc des si sui facit, an Sa- .cramentum Chrsii contulerit m paenitentem an receperit.
Ιmo nequidem in casu dubii olim absolvebatur sub conditione, sed sena per absoluic, ut refert Morinus lib. lo. Poenit. cap. I 2. Denique si omnes promiscue sub conditione liceret absolvere , munus Confestarii foret facillimum , nullis periculis obnoxium, cujus tamen contrarium est manifestum. Videri potest EDtius in Dist. γ3. para g. 3. Dicendum s. forma haec est actus vere iudicialis,
Da etsi H non tan: um declaratoria , quod peccata sint rem illa, is et tu ci uii expresse definit Con. Trid. ses. I*. c. 6. Inde tamen
ρ- non sequitur, quod forma hujus Sacramenti non ponsi. . esse depreca: Oria , si talis institueretur ab Ecclesia.
aepieearo. Imo teste Morinol. 8. de poenit. c. I a. ait sese Romae
m. interrogasse Graecuna praesidem ibidem existentem, de forma illorum , dc quod hanc receperit: Ipsi Γomine, remit ιρ, irin ἰ:e, condona peccata hujus N. quia tua
280쪽
DE Poe NITENTIA. as Iest potentia, tuum regnum, Paιris Or sitii, dcc. Idem variis potest confirmari, unde absolutionis rina, saepe
nuncupatur oraιIO, rogatio, dcc.
Nec refert iarmam hanc esse iudiciaIem , quia profertur a Sacerdote tamquam judice subalterno, efficaciter deprecante. supremum judicem, pro ab lutione poenitentis: vere etenim dc ille ab luit , qui aliquem ab luit, sed cum respectu ad se periorem. Neque talis Glum rogat conferri veniam peccatorum, Verum dc significat quoque se illam conferre , uti fit inserina Extremae Unctionis: unde implicite saliena et si non expres e significat se remittere quoque iudicialiter peccata: adeo ut in serma deprecativa sensus sit, Absolvat te leus, sed per meum minis:erti m. Denique, quando Florentinum dc Trident. Concilium praescribunt tarmam judiciariam Jc minime deprecativain , non assignant iarmam essentialem dc omnino ad valorem Sacramenti necessariam, sed formam cui se debeant omnes contarinare,
DICENDUM primo. Materia remota & circa
quam vertatur torma, sunt peccata : mortalia nis k.m, quidem materia necessaria, venialia suisiciens. Ver- tis funis alia r autem Sacramentum hoc circa peccata, sicut pς ς Medicina circa morbos, ignis circa lignum, ut eadem tollat Sc consuinat. Quomodo autem peccata
tape remissa , possint quoque esse materia hujus Sacramenti, iam iam diximus. Dicendum a. Materia proxima hujus Sacramenti Proxima sunt actus paenitentis, Contritio Consessio dc satis m ις -- factio. Patet ex Conc : Trid. ses. I . c. 3. Sc can . ubi ita ait : si quis negaverit ad integram in perfeciam leccaιorum renu Amem reiniri 3. ita poeni ιente,