장음표시 사용
281쪽
quasi materiam Sacramenti paenitentiae, videlicet eontriationem , confessionem satisfactionem , quae tres poenis ' sit tentiae partes dicuntur me anathema sit. Porro dimis . iam cuntur a Concilio quasi materia e non quod re-Vera materia non sint et sed quod non sint materia ita grosia dc materialis uti aqua in baptismo, oleum in confirmatione, panis in Eucharistia &c.m .d. Nec ideo admitti debet, quod poenitens sibi re Paeniteu, mittat peccata, dum ponit partes Sacramenti remis-ηρ sibi sivi peccatorum , eo quod totam vim tales partes, za,. accipiant a forma absolutionis , dc virtute clavium, es p.riis re ab illis constituuntur in esse sacramentali. Unde paraei δε- etsi poenitens ponat partes Sacramenti, non tamen ς -ς'ti per ilias partes dicitur conferre remissionem peccati, sed ille qui formam addit, quique solus dicitur esse minister , poenitente sol mi submimi strante materiam et nec enim ille, qui materiam ministrat, potest dici eatenus minister e alias pistor deberet dici minister Eucharistiae , qui ministrat panem. Partes Dicendum tertio, praedictae partes, ut constituunt,ianis, Sacramentum, sunt quoque sensibilia ride consis ilὸ, sessione & satisfactione constat. Contritio autem, etsi videatur interius latere in anima e tamen ut est pars Sacramenti poenitentiae , sic exterius debet patefieri per consessionem & alia doloris signa , adeo ut, si alicui sacerdoti per divinam revelationem Innotescerent peccata alicujus , de quibus quoque alter doleret , absque eo quod dolor ille ullo externo signo manifestaretur, non posset sacerdos taliter dolentem absolvere.
282쪽
DA Poe NITENTIA. as 3 autem contritio esse Dolor animi , idest partis rationalis , non solum sensitivae. Debet quoque detesta- ὸri peccatum, non solum proponi nova vita, nec so--.s.lum terreri minis legis. Propositum quoque illud propositum debet esse serium & essicax , in tantum ut excludati ui 'Voluntatem peccandi. Requiritur hic insuper pro- '' 'positum confitendi & satisfaciendi saltem implicitum , cum requiratur hic votum praestandi ea, quae ad dignam Sacramenti poenitentiae perceptionem exiguntur. Propositum vel O non peccandi de coetero , videtur debere esse expressum dc formale, cum a Conc. Trid. expresse distinguatur a dolore di detestatione , quae tale propositum implicite complectuntur ; Non tamen requiritur reflexa cognitio
talis propositi, cum multa soleat homo propone re , quae tamen homo Ireflexὲ & signtite non noscit sese proponere. Sussicit ergo tale propositum quale in aliis voluntatis actibus formalibus debet reperiri. Dicendum a. Alia est Contritio persecta, alia im- Cρntrisio perfecta sive attritio. Pomodo disserant contritio e attritio, conantur explicare Theologi, nec umquam ita cla- f L. fre possunt , ut animus scrupulose conquiescat , ait quidam. Alii enim volebant attritionem differre a conis tritione , sicut foetus ab hominet Alii ut gradum remis e sum ab intensiori: Alii, quod contritio deberet oriri ....i
ex amore Dei benevolo , attritio ex timore poenae. Contri. Nos autem, qui ut statim probabitur, censemus nul- t ρ .lam attritionem esse sussicientem, ut cum Sacramen
to iustificet , nisi ex amore Dei prodeat, docemus attritionem distingui a contritione, quod Contritio procedat ex amore Dei persecto , attritio vero ab imperfecto. Quid sit amor perfectus, videri potest in dictis de Charitate. Dicendum 3. Ad Sacramentum poenitentiae non mure ut requiritur contritio perfecta. Ratio est r. Quod cum k contritio perfecta sit actus maxime arduus & rarus, pauci poenitentes possent absolvi. a. quod alias poenitentia
283쪽
nitentia non esset Sacramentum mortuorum , sed vivorum 3. Quod alia opinio enervet vim hujus Sacramenti, quae est reconciliare hominem Deo. . Conc. Trid. sest. l . c. Φ. dicit contritionem aliquando hominem Deo reconciliare , antequam Sacra in
mentum poenitentiae suscipiat, quae verba satis indicant, id non semper fieri. Quomodo vero non omnis charitas iustificet , videri potest in materia de charitate. Unde quando ad poenitentiae sacramentum exigitur contritio , intelligi potest saltem impe γfecta.
'im ' Q UppoN1Mus primo, Attritionem salutarem dc ad h. isatis sacramentum sufficientem, debere nece statio es statis. a se supernaturalem , cum sit propinqua ad justificationem dispositio, dc ut ait Concilium Trid. sest i . cap. 3. Sit donum Dei, Spiriths Sansii impulsin.
Supponimus secundo, pitritionem illam contineis re odium vitae anteactae & peccatorum detestationem: Omne autem odium oriri ex affectu ad oppositum ejus quod odimus. Supponimus tertio coniunctam huic attritioni necessario esse spem veniae : Spem vero sine charitate saltem imperfecta esse non posse alibi declaratum est. Supponimus quarto , Attritionem illam debere esse adeo efficacem, ut voluntatem peccandi excludat, ut docet Concilium Trid. loco supra citato. Salutaris His ergo suppositis , dicenduin primo , Attriti - ... . .,3 nem salutarern Omni prorsus Charitate non posse. m his destitui: Probatur ex Scripura a. cor. 7. ubi Apo-ratate de . stolus ait e stinae siecundum Deiam ιristitia est paeniten-- - - tiam ad satilem stabilem operatur et Ex quo deducimus Diuitiam by Corale
284쪽
D E Por NITENTIA. assmus, formidolosam attritionem , poenitentiam ad sa- Prob/Mvν lutem stabilem non operari , cum non sit tristitia e secundum Deum , sed secundum nos ipsos, dc Ori 'tur dire te ex amore proprio, de quo latius in sequenti Dus.
Idem docet Scriptura Sacra Epist. I. ad cor. I 3. ubi Apostolus Jc Martyrium , N. distributiones omnium bonorum in pauperes sine charitate poste prodesse negat, quem Scripturae locum de actuali chaiaritate intelligit D. Augustinus Serm. 33. de tempo
Denique id satis confirmant praealtata in r. 2. Scripturae loca, qtiae in omnibus actibus Dei charitatem exigunt, qua actus in Dei gloriam referantur e proueest ad Collos. 3. & i. Cor. IO. de quibus late egimus agendo in i. a. Consentiunt& SS. Patres passim omnes, praecipue S. Augustinus, qui innumeris poene to cis idem confirmat, ex quibus accipe sequentia: In primis serm. 7. de temp. Pa nitentiam, ait, certam noII facit, nisi odium peccaιι amor Dei. Et Tract. 6. in Joannem respiciens ad Apostoli lo- rὰ scum I. cor. I 3. ubi charitatem depraedicat, de qua gi με. ante, ita subdit. I Ntinc Donate in clama et disertus, sum t i nune elama : do flus sum et quantum disertus, quantam dotim' numquid linguis Angelorum loculm est erramen si linguis Angelorum loquereris,charitatem alitem n nhabeas, audies aera sonantia cymbala tinnientia. Sed inquies habeo Sacramentum e versim dicis SacramentEm divini m
pos olim diciι ' Si sciero omnia Sacramenta, in habuera Prophetiam Gr omnem sidem ita tit monι es Iransferam, cha ritatem autem non habuero, nihil sum. Idem asserit sermone g. de natali Domini: vos ait, modo debetis satis amare Deum, a timore jam ad dii Ationem transire, quiasic legimus in Evangelio de peccatrice illa, cui multum dimittit tir , multi m diligit: in ideo DEBE- Tis multum diligere Decim. Ubi notandum S. Doctorem
agere de charitatu actuali & sermonem dirigere ad
285쪽
a ue6 I E pce NITENTIA.poenitentes sese ad justificationem disponentes, cum
Paulo ante ita dicat et vos loquorpoenitentes, quipo nitenιram in Ecclesia accepistis, γ' agitis: perseverate in fetu, in compunctιone, dic. Denique manifeste S. Doctor formidolosam attritionem' proscribit ut insum cientem cum Sacram enisto, dum clarissime docet, solum gehen rae merum
non excludere voluntatem peccandi, quod tam e i necessario exigit Concilium Trid. ses. I .c. 3. ut a tritio
sit salutaris. Loca vero illa hoc f. adducam. Ex S B ν Idem sentit Doctor Mellifluus variis locis, signanter' raε, Epistola ii. ubi ita ait: Sola Charitas est, quae ab amore sui tar mundi avertere potest animum in Deum dirigere.
Et sermone s. in octava Paschae. Sola charitas C stimat auimam, sola purgaι intentionem. V ariis locis idem tradit S. Doctor: Charitatis quoque necessitatem exigit in attritione S. Thomas a Uilla nova Sermone in Dominica Passionis, dum ita loquitur attritionem deis scribens : De peccato dolor non de damno vel de infamia , vel de turpiιudinepeccati e sed dolendum est de peccato, prout est offensa Dei, sic ut etiamsi nullum incommodum de peccato proveniret, neque esset infernus, aut judicium, neque aliquis sciret, etiam disylicereι peccatum, quia Deus
fuit o sensem δε nani ut ait clemens , vera contritio ex amore Dei debet procedere non ex timore aut amore sui. Unde Mugustinus e oportet poenitentem non folum Deum timere
judicem , sed cir justum diligere. Et hoc valde advertere dobet peccator.
S. Bhisar Eiusdem sententiae clare est S. Bernardinus senensis ainui Sen. ex ordine Minorum t hic enim tom. 3. in tractatu consessionis requirit, ut confessio sit pura, id est, ex tia
more, ait, non servili, sed siliati vel saltem initiali, quia timor servilis non est in charitate, non dico perfecti, sed necessoria ad salutem: sine eburitate impossibile est placere Deo. Et ostenso in quo timor servilis situs sit, addit: quod si
bonum fiat ex tali timore, non tamen fiat bene. Deinnique subdit, quod si peccata solum timore plorent &confitearuur, nihil illis prosit, quia, ait, solum est ii
286쪽
DE CONTRITIONE. Is morsine eharitate. Idem docet de amore conterente, quod causa contritionis debeat esse dilectio. Et in Apo calyps c. I. v. I7. in illud, noli timere, ita ait : quaν- tm timor est servilis, quando timore poenae cessat quis a peccatis , de quo dicit Augustinus, qui timeι serviliter, regnat in eo peccandi potestas m et oluntas. Et clariuS tom. r. serm. I 2. a. 2. c. 2. ubi ita scribit : Ex his aperid elici
potest , quod qui conteritur principaliter propιer timorem inferni non propter amorem Dei, non est instatu Jalutis, quaa non dolet amore Dei, sed amore sui, ut si cessaret damnatio ex perpetrati culpa , cessaret contritio riga. Sedsecundum Scotum in 4. dist. zo. licet ad veram eontritionem concurrat timor humilians, debet tamen concurrere amor inflammans. Quae omnia scotistico discipulo recolligenda relinquimus. Eamdem sententiam confirmat ratio, ex ipso Concilio Tridentino desumpta, cujus in hac parte sensum titia, specialiter indagabimus infra; quae est eiusmodi : ex negativa. supposito quarto patet, attritionem adeo debere esse efficacem, ut voluntatem peccandi excludat, sed attritio formidolosa, voluntatem peccandi excludere se sola non potest, ergo est insufficiens. Minor, quam totis viribus oppugnant adversarii, S.Ius tia probanda est: sed ante omnia notandum , duplicem mori . esse alicu ius rei exclusionem, positivam unam, aliam ς ς μή φnegativam. Netaima est mera ablentia rei, quae dicis iam ρε
tur excludi. Postviva vero est talis rei absentia, quae prae- eandi, sente alia re per quam dicitur excludi, repugnet eam adesse. Prima est improprie dicta exclusio, cum ex
clusio aliquid positivum sonet, dc illa in solii negatione , absentiae scilicet, absolvatur. Requiritur ergo inter illud, quod aliud positive excludere dicitur. & illud aliud, quod excluditur, aliqua incompatibilitas sive repugnantia, qua fit, ut una re posita, alia ut secum incompatibilis excludatur. Exemplo res fiet clarior: v. g. si lac album desinat esse dulce, dulcedo, non potest dici excludi per albedinem , quae nullam habet cum dulcedine repugnantiam aut incompatibilitatem,
287쪽
as 8 DE CONTRITIONE. sed per amaritudinem excludi dicitur dulcedo. Idem evenit, in cogitatione & volitione alicuius rei, per illa enim aliquando cessare posset voluntas peccandi, non ideo tamen proprie dici posset cogitationem illam positive excludere voluntatem peccandi, sed mere id occasionaliter accidit, ut fieret per somnum aut distractionem. Requiritur ergo repugnantia aliqua inter excludens positive & id , quod positive dicitur excludi. Quod ergo sormidolosa attritio si sola non possit excludere voluntatem peccandi positiva dc propria exclusione , probatur r. aut boritate D. Augustini l. a. coni. advers. leg. c. 7. ubi ita loquitur. Prohibitiopee- .cati, quod est lex, augeι profesto desideriκm peccati, quod
non extinguiιur, ηιο contrario DESIDERIO RECTe FACIENDI, ubi sides PER DILECTIONEΜ operatur. Et iterum in Psalm. ii S. Tλον iste, Do non amatuν
justitia , sed timeιAr poena , servilis est, in ideo non
crucifigit carnem. Rursum Epist. 344. Inaniter putat victorem se esse peccati, qui parvae timore non peccet. Et in Ps. 77. Videatur, inquit, ambulare in lege Dei, sed nolunt ambulare: non enim ex corde facιunt, ex corde enim nulla modo sieri pοιψι, quod siιι formidine poenae, non amore jusjιιιiae. Deinde serm. I9. de N. D. c. 9. Si timore gehennae non facis malam, nondum perfectus es: est quidem in te sides, g deo fidei ivae, sed tι meo malitiae ιua. Idem tradit l. de natura & grat. c. 37. ubi ait: qui non amore justiιiae sesentiι abstinere ab opere peccati, nondum liber est, nec alienus ii voluntate peccandi. Hisce adde illud ejusdem Doctoris generale aXῖoma quod tradit l. ai. De civitate Dei c. I 6. Tunc victaviiia deputanda IAnt, cum Dei amore vincunt T. Rationem hujus sententiae allignat Epist. I 4 .stuod qgi gehennas metuit, non peccare metuat, sed ardere. Quin imo, inimicum iustitiae vocat , qui timorepcenta non peccat , dc amicum ejusdem , qui eius amor
288쪽
D E CONTRITIONE. aues more a peccato abstinet, uti docet Epist. citata. Clarissime idem tradit l. 6. Musicae c. I 6. ubi diserte docet, voluntatem peccandi, quae nihil est aliud, ni- ,is,ai, si inordinatus amor creaturae, non posse excludi nisi norum 6 aliqua suavitate aeternorum bonorum, quae suavitas 'ε
ει delectatio nihil aliud est Augustino, quam aliqua Dei propter se dilectio , ut docet locis innumeris idem Dotior. Verba eius haec sunt Hoc esse arbitror, quod agitur in his virtutibus scilicet Cardinalibus, de quibus est sermo stuae ipsa conversione animam purgant.
Non enim amor temporalium rerum expμgnaretur, nisi aliqua suavitate aeternarum. Virtutes ergo ipsae juxta s. Doctorem non purgant animam , ni u ipsa conversione rQuid autem est conversio animae ad Deum aut ad aeterna, nisi quaedam charitas, qua animus convertitur ad illud , quod amat Z Notandum denique, dicere eumdem S. Patrem, amorem temporalium scilicet inordinatum amorem saeculi in omni peccato tam interno quam externo inclusum, nullatenus exis pugnari aut excludi posse, nisi suavitate aeternorum edc quid aliud Augustino suavitas illa, nisi amor &Charitas, qua contempta cupiditate saeculi dulcescit
aeterna ΘQuae omnia S. P. Augistini testimonia , etsi alia plurima adserre possem, satis innuunt animo non praeoccupato, Voluntatem peccandi, excludi non posse sola poenae formidine, sta amore justitiae, cum non excludatur nisi desiderio recte faciendi , ubi fides per dilectionem operatur ; cum timor ille non crucifigat carnem cum concupiscentiis ejus , nec timore poenae obtineri possit victoria , nec ex corde in via Dei ambulari, si solo timore a peccatis recedatur. Quae in speciem videntur hisce repugnare, postmmodum in refellendis adversae partis argumentis discutientur. Probatur vero ulterius ex ipsa ratione, solo timore sis asi non posse excludi voluntatem peccandi. Primo qui--iali
dem, quod etsi talis timor gehennae v. g. aliquando tim r di R a nou
289쪽
26o DE CONTRITIONE. . rect. ορι- non habeat annexam voluntatem peccandi, potest . tamen eamdem habere annexam e ratio est , quoa talis timor directe oriatur ex amore sui: quare enim
poenam timeo , nisi quia carnem diligo , cui timeo poenam infligit amor autem ille sine dubio annexam habere' potest voluntatem peccandi r quidni & ille 9.. timor, qui directe ex tali amore pullulat
repugnaria Secundo, ut ante praenotatum est , ad exclusio-ria Διεν nem alicujus proprie dictam , requiritur aliqua re-pς m pugnantia aut contrarietas , inter excludens & id
reris,luis e cluditur z ex quo illud consequitur , quod
praetendimus , eo quod nulla sit repugnantia inter voluntatem peccandi de ejusmodi timorem. Probatur assertio e quia ratio formalis peceati mortalis sta est in contemptu saltem interpretativo amicitiae divinae; cum illa autem ratione timor ille nullam habet repugnantiam, non magis quam ipse amor sui, ex quo directe timor nascitur. Patet clarissimh, quia potest quis timere gehennam & contemnere interim Legistatorem Deum, peccatis gehennam intermiis nantem: Deinde potest quis gehennas timere, & interim delectari venere e , &.c. Talem ergo repugnantiam cum voluntate peccati ejusque formali ratione, habet solus amor, qui animum ad Deum conVertit, a quo per peccatum avertitur, qui amicitiam Dei considerat, cu jus contemptum peccatum induxit, prout illum importat A secum subinfert.
opponit quispiam primo ad primam confirmationem sententiae nostrae ex S. Augustino l. a. contra ad versarium legis c. 7. adductam, S ait, quod quamvis verba illa videantur probare voluntatem, sive At Metrisquitur desiderium peccandi non posse excludi per timorem sed per amorem e non ita tamen clare hoc praestant, quin si cum toto contexιu conferantur evasioni sit locus. Uerum hic omnino fallitur. Clarissime id patet ex ipso contextu , ex quo patrocinium quaerit di dicto
unim, prohibiιιο enim peccati circ. ita sequitur: hoc au
290쪽
DE CONTRITIONE. 26 Irem non praestat littera jubens,sed Spiritus iuvans, nones ergo Lex, sed gratia, non V. T. in servitutem generans quod est Agar, sed novum in quo non sunt ancillae filii sed liberae . Bona es ergo lex quae hoc dicit, sed ubi non ades vivificans Spiritus. haec ipsa lex quam bonam dicit,
occidit. Rcia peccati virtus est , cum per illam operatur omnem concupiscentiam, inflammando prohibitionem: quod non extinguitur per jubentem litteram timore poenae , sed per juvantem Spiritum dilectionejustitiae. Ex quo clare Pater, apertam esse S. Praesulis doctrinam, desiderium peccanai non extingui, nisi contrario desiderio recte
faciendi, ubi fides per dilectionem operatur: hoc autem desiderium non praestat Nisertim, nisispiritus juvans, lex nova , per juvantem spiritum ditertione justitiae. Dicere autem hic aliud esse, Lex amoris em ipse amor, aliud amor , aliud gratia, novum testamentum, est a Sancti Patris mente aperte deviare. Nam ut ait l.
q. ad Bonis. c. s. stuid gratia, nisiinspiratio dilectionis,
ni cognita Sancto amore faciamus ' Et rursum e quid S. Augustino novum testamentum , nisi amor seu lex amoris, dum ait l. coni. Adimant. c. I 7. Haec esthrevissima cir aperissima differentia duorum testamento-ram, timor amor ' Deinde , ecquid apertius de
pro sententia data solidius, nisi dicere : Desiderium peccandi non extinguitur, nisi desiderio recte faciendi, dcc. Quod idem est , ac si dicat e desiderium peccandi numquam excluditur , nisi per amorem 3 si aliud quidpiam quisquam intendat, vim infert clarissimis
S. Augustini verbis , adeoque qui hic ex contextu evasionem quaerit, arfitias pro nostra sententia se implicat dc decertat. Totius quidem capitis principale intentum est, uti & libri, asserere quod Deus sit author legis veteris, quod eadem sit bona, simul tamen ostendere ejusdem insufficientiam, dc adstruere gratiae & dilectionis necessitatem ad eamdem adimplendam. Obiices et. Posse dari desiderium ita efficax beatitudinis, ut vi illius velim efficaciter removere omne