장음표시 사용
301쪽
ανῆ DE CONTRITIONE. suetudo desperandi m odiendi Deum , si excludatur graistia. Hunc eumdem timorem item vocat Fomitem peccati , chariιatis vitium , prout patet ex Roffensi pag. 86. adeoque peccatum ipsum prout concludebat idem aut hor. Item in assertione arti c. 6. vocat intuitu poenarum poenitere , Astetitum capitalem pessimum , dcc. Ex quibus colligitur, Lutherum docuisse poenarum meis tum esse in substantia malum , hypocrysim , dcc. In quo errore juxta quosdam fuit I6. annis aut circiter.
De post conversus est Lutherus in oppositam sere partem, adeo ut qui ante timorem omnem penitus rejecerat , eumdem statuat Sacramenti pa rem. In hac sententia vocabat poenarum metum terrores conscientiae incussos ortos ex gehennae de
paenarum me tu , in quo includebantur odium peccati , novae vitae propositum , dc ad eumdem opus esse impulsu Spiritus Sancti cor hominis emcaciter moventis. Quod vero haec ejusdem fuerit aliquando sententia patet ex ejus verbis serm. 2. de poenit. alis latis, ubi ait e contritio sic enim coepit vocari paenitentia interior duplici vid paratur: Primo per discussonem,
colletiionem, detestationem peccatorum, qua quis , ut dicunt, recogitat annos suos in amaritudine animae suae , damnum , foeditatem , multitudinem , deinde amissionem aeterne beatitudinis, ac aeternae damnationis acquisitionem in alia quae posunt tristitiam in dolorem excitare , stefacienci per opera bona. Haec autem contritio facit bHocritam magis peccatorem , quia solum ιimore praecepti m dolore damni id facit, in tales omnes indigne a Iolvuntur m communacantur m si libere deberent remoris praeceptis γ' minis poenarum conferi, creth dicerent sibi non dissiιcire vitam praeteritam , quam sic cogunturdis licere confiteri. Imb quo magis timore poenae in dolore damni conteruntur eo magis, peccant. dcc.
fuerunt capitales de servili metu Lutheri opiniones: In quibus, quae cosonantia cum nostra hu
302쪽
DE CONTRITIONE. isque tradita magis quam cum adversariorum seniatentia 3 fatemur enim poenitentiam ex alio motivo
quam motivo Charitatis concipi posse, imo motivum spei necessario requiri, docemus metum etiam servilem esse bonum secundum substantiam, etiam ante justificationem , etsi servilitas ejus mala sit ut ait Doctor Angelicus, quae omnia damnabat Lui hcc di in quo pariter ab Ecclesia damnatus est. Et si ergo Luther voluerit attritionem debere concipi amore, quod Sc nos docemus, & eo titulo nos illi associent adversarii, notent postmodum docuisse Lutherum attritionem timore concipi, quod dctra dunt adversarii, etsi tamen longe discrepent a Lutheri dogmate, prout manifestum est. Pro quo notandum , docuisse Lutherum , attritionem debere concipi amore, non omni prorsus, sed perfecto, de ut ipse ait, Amore pratificante, unde omnia , peccata statuebat, quae faciebat homo ante iustificationem di Nos autem dc imperfectum amorem cante adiaut sufficientem in attritione admittimus. est perfecto opponunt tamen alii, Lutherum redarguere Catholicos docentes attritionem posse concipi , solo ραηιienia metu sine amore, prout statuunt adversarii nostri r tiam. In eo autem , dicunt, ab Ecclesia condemnatur, Ac
dicitur anathema Luthero ejusque affectis, & declarat hane attritionem formidolosam sufficere , cum Lutheti dogma rejiciat, dc Catholicorum confir- Ia quocumet. Ad illa respondeo , aut Lutherum hoc rhera Catholicis non obiecisse , scilicet formidolosam attritionem sufficere ex ipsorum doctrina , aut certe V ' falso de mendaciter, ut alia multa, Catholicis illud obiecisse. Ultimum tamen videtur manifestum ex eo quod scribit Echius i. I. de poenit. c. b. contra Lutherum t Ubi ait et Fatentur hoe catholici exm S. Paula, si quis chartatem non habuerit, ere. Fatentur siquis vellet stare in timore servili dAmtaxat, sicut Judas,
quod veram paenitentiam nismquam adipisceretur. Ex quo
patet, si Lutherus Catholicis objecerit , quod tra- Tona. IIL ' S derent
303쪽
a 4 DE CONTRITIONE.derent attritionem formidolosam sufficere, meram obiecisse calumniam , clim teste Echio Catholici charitatem ad salutarem poenitentiam exigerent ut plane necessariam. . .. i. Confirmat illud idem egregius antiquitatis scruta-d fiat'. torMorinus i. g. de poenitentia c. . ubi ita aureuod attriis cientia tio ex sola formidine concepta, talisque a poeniιente cognita,m immutasese habens, legitima γ' sussisiens sit praeparatioriariis v. -groitum, in Sacramenιο suscipiendam , - ιuhores fue-va est. runt Melchior caniM Francisci victoriae Discipulus , C Henricus quidam Salmanticensis Doctor. nu bos N. B. neminem legi, qui sis doceret aut docere perhiberetur. Hae quaestio plane nova est, omnibus scholasticis ante hoc saeculum incognita, ut recta annotavit Alexander Pesam rius. Ita Morinus... Totum ergo quod in hac Lur heri condemnatione ,. Nid. egit Conciliu/, est proscribere sententiam ejus, quaisam./tLu docebat timorem servilem in substantia malum esse, riserum. facere hominem magis peccatorem dc hypocritam, quod haereticum est dc nemo Catholicorum conse tire audet: dc ulterius definire , timore illo attritionem posse concipi, esse utilem, esse bonum , nec facere hominem hypocritam , quod docent Catholici omnes. In hoc enim Luther redarguebat Catholicos, quod tamen Ecclesia confirmat dc Lui herum
nem in Sacramento Poenitentia t
EX dictis liquet , Concilium Tridentinum noluis
se definire, an attritio formidolosa ad constitutionem Sacramenti sussiciat, prout ex Pallavicino probavimus et Indagandum restat, an ex eodem con
304쪽
DE CONTRITIONE. apsellio pro sententia nostra, probatio aliqua aut co firmatio possit erui & obtineri. Dico ergo ex illo Concilio abunde colligi, aliquem amorem ad veram de salutarem attritionemelle necessarium. Colligitur id pr. mo ex praedicto Tridentinae Synod. Historico Pallavicino, qui adsessi G. c. 6. ubi Concilium inter alias ad justificationem obtinendam dispositiones necessarias in peccatore , statuit ut Deum tamquam omnis iustitiae fontem diligere incipiat, ita dicit i. g. e. r 3. n. I 3. Tisam esse cum paenitenα fide er iste jungere aliquem di essionis actam r stria siti sine /pamitentia tota esset ex timore me amore iustiιiae,se .lor esset propter poenam tantam non propιer Dei offenis
Dices aliua omnino innuit Pallavicinus num. I a. proxime praecedenti, dicens i Subditur eodem eapite, homines ejusmodi timore Daciaque excitatos, Deum tam quam omnis iustitiae fontem diligere incipere, aepropιerea moveri adversus peccata per ossium aliquod detestaιionem, hoc est per eam paeniιentiam, quam ante baptisma agi oportet. consulto postrema verba sunt apposita , quo discrimen haberetar inter hujusmodi paenitentiam , miliam quae . in peccaιore post Baptism m exigitur, Or tiqua agitur cau. I . quae stemι ad paenitentiae Sacramentum. Ex iis enim aperte videtur vis dicti argumenti enervari, cum expresse de consulto addita sint postrema verba , ut distinctio haberetur inter Sacramentum Poenitentiae de Baptisinatis, ad quod in peccatore requiritur ut Deum tamquam Omnis j stitiae sontem diligere incipiat, non itidem id requireretur in peccatore ad Scramentum Poenitentiae sese disponente.
Respondeo tamen 6c dico, nihil inde confici posise contra dictum argumentum ex Pallavic no peti tum. Quod enim consulto postrema verba quae utique sunt haec stilam ante Baptima agit oportet sint apposi a , verum est; sed quo finet an ad innuendum quod in pecca tore ante Baptisma exigatur, quod S a Deum
305쪽
I 6 DE CONTRITIONE. Deum tamquam omnis justitiae sontem diligere Inciariat , non vero idem requiratur in peccatore, sese praeparante ad poenitentiam 3 neutiquam sane, cum ipsa Poenitentia ab ipso Concilio dicatur laboriosumiaptisma : quae maiorem requirit in peccatore post Baptisma dispositionem, propter specialem turpit dinem , ob amissam Innocentiae stolam , contra ctam, quo titulo discrimen illud non est admittendum s nee Concilium, aut Concilii historia hoc praetendit, aut praetendere pote st. Ideo igitur postrema illa verba apposita sunt, ut discrimen haberetur inter
Poenitentiam ante Baptisma dc ante Poenitentiae Sacramentum, eo quod plures Sc aliae requirantur dic positiones dc conditiones in peccatore ante Baptismadi ante Poenitentiae Sacramentum , uti sufficienter colligitur ex ses. 6. c. 6. dc ses. I . c. 4. Porro sententiam nostram alio loco satis innuit idem concilium , dum docet attritionem illam concipi ex timore gehennae aliquando cum spe veniae , ex quo colligitur quoque amorem necessario praerequiri , cum spes sine amore esse nequeat, ut superius eX eoisdem Concilio probavim . Idem indicat eadem Synodus, dum sollicite addit, si voluntatem peceandi excludat , quod umor se solo facere non potest , ut ex dictis abunde constat. Eadem confirmat ses. 6. cap. 6. inter necessarias
dispositiones ad iustificationem ibidem exigens in
poenitente ante Baptisma , ut Deum tamquam omnis
justitiae fonsem diligere incipiat, de quo paulo ante. Ubi 5c illud notari velim Palla vicinum in titulo cap.
33. de quo supra, ita loqui De actu charitatis NECE s-sARIO adjustificationem etiam in Sacramento accipiendam, Et eodem prosus modo haberi in Italico fonte e ex quo dc illud collige, quod particula oportet in cap. 6.ses. 6. ubi dicitur de Poenitentia cum allatis eo capite dispositionibus, quam agi oportet ante Baptismum, importet necessitatem, non vero solam convenientiam
306쪽
Ex his & aliis fatis liquet quaenam fuerit Concilii Tridentini in hac parte opinio, quam ex sequentibus
triformis, multa datae doctrinae proferens ad veris fantia, plurima deducens ex sententia nostra dogmata plane absiurda, quin & haeretica dc condemnata, quae omnia, etsi facili negotio sine proba adstruantur, ita eadem omnia per se evanescunt. Juvabit tamen vacillantes conclusiones & dogmata falso a ficta considerare parumper, dc reiicere. Inter alia Theologiae puncta , , quae temporibus modernis controvertuntur, haec ponit ut aliquorum principia, sed a Tridentino condemnata. Peccat omnis qui de peccatis dolet ex metu gehennae absque Charitate rImo etiamsi doleat ex desiderio salutis aeternae. Puia hieactus non concipituν ex amore Dei, sed ex desiderio salutis propriae. Doctrinam oppositam sonat, ait ille, Tridenιini canon 8. Fef 6. Si quis dixerit gehennae metum, per quem ad misericordiam Dei de peccatis dolendo conogimus, vel λpeccato abstinemus, peccatum esse, aut peccatores peiores facere, anathema sit. Subdit & hoc nobis secundum i In Sacramento Poenia tentiae nonfuincit attritio, sive dolor de peccatis ex metu gehennae, cumste veniae. proposito emendationis. Sum cere autem istam attritionem ex Tridentino ses. I .
c. 4. aliisque fusius ostendit alibi. Ostendit illud in decursu ad quaestiones particulares, ubi ita ad probam praedictorum ait : Dosent nonnulli metum illum gehennae non posse animum cohibere a pravo jectu, quamvis illum retrahere possit ne in pescatum exterisaeum prorumpat. Sic siensit Lutherim distat. HU. Ec io reis dondens t nec nonscribens adversius Leonis X. arιiculum 6ώ
sentio inquit, perniciosum esse genuε docendi, quo inιuitub 3 poena
307쪽
poenarum, praemiorum, peccatorum docentur poenitere: his enim Doctrinis, coercentur quιdem ab opere, O c.
Insuper probato, quod metus servilis non debeat necessario habere conjunctam voluntatem peccandi, si posset impune , probare conatur, dari metum gehennae tam persectum, ut per se & positivE voluntatem peccandi excludat. . Ad haec, etsi sufficientissime in antedictis responsum sit, respondeo tamen verum esse quod ille, qui ex solo metu agit, peccet, saltem contra praeceptum Omnia in Dei gloriam faciendi, idque per amorem, de quo sese satis in i . a. si vero doleat ex desiderio salutis arternae de peccaris, absit ut peccet e cum juxta principia a nobis data, spes si sit vera dc Theologica , in qua tale desiderium involvitur, absque charitate esse non possit. Quod autem contrarium sonat canon 8. ses. 6. Cone. Trid. admittimus quidem sonare iis, qui animo
praeoccupato, nec maturius eumdem legunt, aut indagant. Quid autem Canon ille velit, dixi praecedenti
paragrapho, damnare scilicet Lullierum docentem , Omnem omnino poenitentiam, quae alio motivo quam motivo amoris concepta foret, ese abominandam, Peccatores peiores facere, hypocrisim esse, dcc. In quo, absit, ut juxta principia nostra , eidem sententiae ab Ecclesia damnatae conveniamus, ut e contrario fa- Timor est teamur , timorem gehennae bonum esse secundum
Σ stantiam & utilem, locum praeparare charitati, ad iustitiam peccatores disponere, etsi se solo non disponat proxime , ad eumdem nos salvatorem lapius fuisse adhortatum, &e. Et si timor ille ut verbis Doctoris Angelici rursum utar habeat, stuῖdsecundi . ,ἀώδἴ servilitatem ejus sis maim. Blinus ergo est timor, sed ti-
ea,turrinis mens Voluntas mala est, si actum timoris ad Deum feς πο- non dirigat. Servilitas enim eius in voluntate timentei imi sita, &actui timoris planὲ extrinseca, uti patet, quod idem actus timoris, nune possit esse servilis, nunc initialis, prout affectum amoris annexum habet aut separatum. Quomodo vero illa optime consistant, actum
308쪽
DA CONTRITIONE. 279 actum esse bonum, Sc operantem illum malum de male agere, o stendi itidem in I. 2. Instabis: si talis timens peccet, ergo timor ille peccatores pejores facit, quod a concilio condemnatur. Resp. In primis, concilium ibidem non loqui tantum magia paeis de timore servili, sed de omni prorsus, etiam initiali: eat. m. agit enim de omni timore, quem reprobabat Luther, qui omnem omnino timorem rejiciebat, ut ex dictis
patet : unde ex mente concilii ferit canon ille, reprobantes & censurantes omnem omnino timorem ut
malum, o hypocrisis causam, prout censurabat eum Luther, volens poenitentiam solo amore debere coniscipi. Deinde, et sit tmens timore servili peccet iuxta dicta , non ideo timor ille servilis peccatores peiores facit, cum hoc non proveniat ex illo timore, quod peccet timens, sed ex voluntate, actum timoris ad Deum.
non dirigente per charitatem , ad quod obligatur. Notandum insuper, ideo dogma hoc a concilio reis probatum , eo quod Lutheri esset opinio, quod quidquid agebat homo peccator, ante charitatem dc quidem persectam, peccatum esset, & ideo idem tradebat de e jusnoὸi timore, quod in Luthero ut Ac in aliis
jure merito condemnat Ecclesiar cum varii actus boni dc supernaturales, a peccatore ante justificationem possint exerceri.
Ad aliud quod adiungit praefatus Author, Responsum fuit in anterioribus & probatum, metum gehen nae se solo non posse excludere positive voluntatem. peccandi. Sed quo jure, Luthero hic associat varios
authores 3 Enim veso, quo pacto Lutherus timorem damnarit, & ea ratione ab Ecclesia condemnatus sit, abunde. ex dictis constat. Deinde, quod serviliter timenti , in eadem voluntate lateat plerumque velleitas
peccandi, si posset impune, satis declarant S S. Patres ,& ex iis Exim. Ρ. Lupus de attritione cum aliis quibus. dam. Solummodo attendat hoc D. Augustini dogma,
309쪽
a o DE CONTRITIONE. Dem tum non veniι fomere, sed adimplere. Implebis enim amore quod timore non poteras. stui enim timendo non facit malis, masset facere, si liceret. Itaque etsi facultas non datur, voluntas tenetur. Sed age; quibulnam rationibus praedicta stabilire contendar,videamus. Primo qui temquod Tridentina Synodus ses. I cap. 4. dicat de attritione ex metu poenarum concepta, si voluntatem peccandi excludat, quod ridicule concilium adderet, si talis attritio voluntatem peccandi excludere non posint: nec miniis ridicule damnaret dictam Lui heri sententiam , utpote in casu impossibili tantummodo fal
a. Quod idem Concilium ses. 6. can g. dicat, per gehennae metum nos a peccatis abstinere. Neque ὀici potest hoe intelligi de metu qui amori conjungitur, cum agatur de metu, qui dilectionem antecedit, nam illum eumdem metum c. 6. docet sternere viam ad spem & charitatem. Quin, quod tertio pro se ad struat S. Augustinum , ua in Psalm. I et 7. differentem de verme qui non moritur Sc igne qui non extinguitur. Audiunt haec homines , quia vera futura sunt impiis, timent continent se a peccato. Habent timorem per timorem continent se a peccato. Timent quidem, sed non amant justitiam. cum autem
p r timorem continent se a peccaιo, sit consuetudo finitiae. Neque dici potest cum Luthero, ait, intellisi tantum
Per peccatum, peccatum externum, quia Internum intelligi cupit sermone I9. de V. Apost. Dem cor interrogat, non manum. Deinde peregrinum esset a mente
S. Augustini de solo externo peccato illud intelligere. Ita aut hor praedictus. Quid ad haec 3 Ad primum quidem dc secundum quod adfert, oide quod diximus
sectionibus praecedentibus. Ad probationem vero secundi in contrarium, respondeo , agi quidem de me-εu charitati viam praeparante, sed charitati persectae, quae iustificationi inseparabiliter conjungitur. Ponit
quidem Concilium eo capite timorem ante amorem
etiam inchoatum, quem innuit dc declarat Concilium
310쪽
dicens, stuod Deum tamquam omnis justitiae fontem dilia gere incipiant, uti etiam ponit idem Concilium spem, fidem, &c. Sed quid inde 3 Sequiturne ideo fidem spem posse subsistere sine amore 3 minime vero. Quid ergo Declarat igitur Concilium , quomodo Tim' . per timorem pervenitur ad Charitatem , dum timens gehennam respicit, & in spem misericordiae erectus fidit Deum sibi propter Christum propitium sore dc salutarens tandem tamquam omnis justitiae fontem diligere incipit Exprimit ergo S. Synodus, quo ordine peccator communiter concipiatur sese ad iustificationem disponere , minime intendens tradere aut docere , posse metum illum voluntatem peccandi excludere, fidem, spem, dcc. posse esse sine omni charitate, etiam imperfecta. Pro cujus pleniori intelligentia notari potest, fidem Fidei pra- Praecedere spem & charitatem, uti etiam eadem sub M .
sequi. Praecedit quidem eas, ordine generationis aut
intentionis, ut loquuntur Theologi, cum nullus speret aut etiam diligat, quod non credit. Charitas tamen praecedit illas virtutes ordine executionis, cum nemo
speret, aut ex fide agat etiam timendo gehennam, ni si amet illud, propter quod operatur. Loquitur proinde Concilium de timore, fide, spe in hoc Capite , attendendo generationis ordinem, prout nemo diligit, n'si quod credit, nisi quod sperat, nisi cuius contrarium
timeat, non autem attendendo ad ordinem executionis, in quo charitas dominari debet Sc praecedere. Tertio loco pro se adducit Augustinum, quem innumeris locis in hac parte contrarium ostendimus in principio & decursu huius quaestionis, quae Lectori recolligenda relinquo. Quid ergo velit Augustinus videamus. Quantum ex textu huius Doctoris colligi potest, dividit ibidem timorem S. Doctor, in timorem castum&non castum: hunc excludi docet charitate, illum timorem docet permanere in saeculum saeculi. Sed qua charitate timor excludi dicitur 3 utique persecta, quae foras mittit umorem, ut ait Evangelista ScApost dia