장음표시 사용
321쪽
E E DE CONTRITION R. da 3 difficillima est lex prohibens peccata omnia Veis ni alia , imo non nisi speciali Dei privilegio servari potest: an ideo eiusdem obligatio non erit agri scenda 3 recolat auritor Dei mandata gravia esse charitate destitutis, difficilia esse & talia apparere eam oppugnantibus, sed charitati & charitatis vindicbus, levia dc suavia Iugum enim Christi, legis novae funis datoris , leve est , mandatum scilicet dilectionis , quod legi gratiae proprium est ac singulare, ita tamen ut onus sit dc iugum, humeros premat, sed charitate sublevetur, qui humeros supponit. Unum tamen notandum, praeceptum illud omnia in Dei gloriam faciendi, hic dici ab adversariis, plerisque arduum ac dissicile, quod alias proscriptum est ut itinpossibile.
N...' Suademus ergo in hoc puncto charitatem non tans p., tum , sed iniungimus, nec ideo errorem consulimus mortala ut satis declaravimus. Uerumtamen quem errorem p ςη hic suaderemus 3 Ex quo, ait, cum pernicie animarum νὲθ, i iis toties peccetμr, quotie in operando Charitas omittitur. Ita- Deum ρεν ne Theologus, qui docet toties peccare cum perniis σhorata- cie animarum qui hoc praeceptum praevaricatur ZEnim vero quo peccato peccet , qui illud negligit , ostendi in i. a. nec iudico aliud ulli bi doceri in hoc puncto. Scilicet hoc rursum est, quod alibi notatum est adversariis familiare, doctrinas erroneas aliis af-sricare , de quibus ne quidem somniarunt. Nullus enim , qui iuxta S. Augustini principia preteceptum
illud adstruit, ita docet, Τοιies cum pernicie animarum . idest morialiter peccare, quoties in creatura ultimate haeret quis nec amorem ejus refert ad laudem Creatoris. Sed qua fide concludit dicens e Mio igiturri . bio Theologo inquirendum, non quid sit tuti tu , sed quid vo u m m a rim' itane Theologo, cui aliorum salus aliquando φ committitur, aut ex professione aliorum di suae sa-dum .st lutis cura committenda , non inquirendum quid siequid sit tutius 3 Itane aliorum & propria pericula praem y nere dc praecavere non oportet Z Aliud certe statu
322쪽
DE CONTRITI ME. 293runt SS. PP. & Doctores , maxime ubi veritas investigari exacte non potest. Multi praesertim temporibus nostris in hac & aliis materiis controveris sis indagant veritatem , hinc inde argumenta con-- gerunt, partes disceptantes contrarium tradunt , an non erit eo casu indagandum quid Tutius Z Nec ideo fallax obtenditur pro argumento communi , securiis talis species , sed propriae dc aliorum saluti pro debito consulitur , sed a contrario sallax impossibilitatis, gravitatis , hominum viribus improportionis, di id genus aliorum species obtenditur , ut fallax aucupium , quo volucris decipitur. Uerum quidem est, dum certa veritas, Scripturis edocta vel a Conciliis & SS. PP. confirmata, liquido haberi potest, ipsa securitas per se comitatur : Aliud tamen in plerisque aliis, in quibus veritas aut haberi non ita clare potest , aut quando animo praeoccupato habere quis illam arbitratur , quo casu non tantum Theologo inquirendum quid verius, sed & quid tutius. Quid igitur Theologo agendum, in hac materia de ' md
formidolosa attritione, quam disputamusὶ Respon- materia det continuo, retinenda es firmiter haec restonsio scili- Mesammcet Theologo non inquirendum quid tutius sed quid φε m. verius In plerisque horum temporum controversiis, de attritione in Sacramento, de absiolatione diserenda, &c.
Aliud prosecto nos docet dc suos iubet illustrillimus& Reverendissimus D. Jacobus Boonen 26. Mari ii 3637. Ita decernensi Cum ex omnium Theologor; m fententia in eorumdem Sacramentorum administratione adhiberi semper debeant maιeriae formae certae, deierminatae, ac quanium sieri potest securissimae r nulla autem modo tra necessitatem dubiae veleontroversae: intelligamm vero inter catholicos Doctores adhue disputari an inter actus poenitentis, quos S. conciliam Tridentinum desinit esse qιω- se materiam Sacramenti paenitentia fossiciens censeri δε- έωι illa contritio imperfecta siti attritio qua tantum propter poenas peccata de ιestamur, pluribuι quidem a concilio Tradentiκs id affirmauisim . aliis xihilominus ab eodem T 3 conti-
323쪽
αο DE CONTRITIONE concilio id negantibus: ne in ista sententiarum diversitate
salus poenitentiam periculo exponatur: vobis in unicuique vestram qui ad Sacramenti paeniιenιiae administrationem esis admisiῖ, . approbati, mandamus, qualenm omnem Mestram industriam eis conferatis, ut omnes ad iacit Sacramenti perceptionem accedentes, inducatis, moveaι is ac diastonatis ad veram er cordbalem detestationem ac dolorem suorumpeccatorum nou tam ex timore poenarum, quam ex
Dei amore quo ipsum velut summam bonum quod maxima impietate peccando emιempserunt perfectὲ diliganι, vel saltem ut fontem justitiae , qua scilicet justificamuri diligere incipiant i si enim populus iste rudis sub veteri lege,
qui acceperaι tantum stiritum servitutis intimore, in tam ea graιiae penuria non poterat justificari ni Der veram perfectam contritionem, neque salvari nisi per dilectionem Dei super omnia e meritisimis nos sibi novi testamenii, qai Non accepimuε iterum strritum servitutis in timore , sed spiriιum adoptionis quo Filii Dei nominamur sumus, insania gratiae plenitudine quam effudit in nos per Spiritam Sanctum qui datus est nobis, non tamquam servi timore poenarum, sed iamquam silii ex amore ejus qui dilexiι nosor laviι Inos a peccatis in sanguine suo, ipsa peccata supeν omnia mala detestari debemus. Quae ordinatio reis novata est Anno I 66 . 28. April. ab eiusdem Sedis Vicario Generali, Sede Uacante. Nonne ergo in hac materia inquirendum quid tutius , sed tantum quid verius 3 Dicet forte , sententiam suam de sufficientia attritionis sormidolosae esse verissimam, Sacrae Scripturae consonam, as S. PP. Edo ctani, a S. Concilio Trid. definitam: sed quo jure, ostendimus in antedictis. Dato tamen ad minimum iuxta aliorum placitum. sententiam nostram de insufficientia attritionis esse probabilem, quod ex decretis Pontificum saltem erui potest, ut mox videbimus, quid tunc agendum Theologo, nonne eo casu videndum quid tutius 3 certe hoe posito, illud confirmat ipse a uilior: in primis p. 3. tract. I. p. ao. Uui ita ait: In administratione Sacramenis εο
324쪽
DE CONTRITIONE. 29 storum nou licet sequi sententiam speculaιiτὸ probabilem circa valorem Sacramenti, quando non deest potestas boquendi tutiorem. Sie, ait, non licet moribundo conferre abis folutionem probabiliter tantum valiιaram, quando certior impendi potest. Ratio est, quia licet opinio probabilis possis reddere assionem licitam, non potest ιamen Sacramentum facere validam , si contingat requisita ad materiam, formam aut valorem deesse, me. Hoc dogmate positor quaero an sententia probabilis, non sit vera etiam quae sit minus tuta ' quare ergo non sequenda, cum non videndum quid sit tutius, sed quid verius 3 cum vero possit fieri, quod illa minus tuta a parte rei sit verior, quare ergo non amplectenda 3 Respondebit, eo quod in Sacramentorum administratione non liceat sequi probabilem circa valorem sacramenti, quando non deest potestas sequendi tutiorem. Ex quo collige quam recte jam dictis concordet datum ante pseudo principium , Theologo scilicet non esse requirendum quid tutius, etiam in materia de attritione, sed quid
Quod vero sin entia nostra de attritionis formidolosae insuffieientia sit saltem probabilis, colligitur ex decreto Alexandri UlΙ. ex quo adversarii oppositam volunt stabilitam. Illo enim decreto praecipit Pontifex omnibus Sc quibuscumque, ut si deinceps de materia attritionis scribant, aut doceant, Non aκdeant alicum Theologieae censurae aueri ve injuriae aut contMmelia noti taxare alterutram senιentiam, sive negantem necessitatem aliqualis dilectionis Dei in attritioηe ex meιu gehennaeoncepta, qua hodie inter Scholasticos commanior videtur,
sive asserentem dictae dilectionis necessitatem donec a S. Sede fuerii aliquid in hae re desinitum. . Ex quo decreto nihil definit pro alterius partis veH-tate Pontifex, sed utramque defendi permittit di propugnari, sic tamen ut censurae non concurrante H V ro nostra non esset quidem probabilis, Pontifex eam permittere non potuisset defendi, maxime cum iuxta
aliorum Doctrinam, Ecclesia non possit sine ferina
325쪽
296 D E CONTRITIONE. benignitate permittere, ut doceantur sententiae da misnosae. Ex quo ulterius hoc deduci potest, ad minimum pendente lite, nostram de attritione sententiam esse probabilem, adeoque sequendam, cum sit in administratione Sacramentorum, &nostra sit tutior, nec desit potestas eam sequendi. Quod autem talis pol nas non desit, renuet fortasse adversarius, docens
plerisque hominum esse impossibilem aut saltem maxime arduam & dissicilem. Ad quae respondimus in principio hujus paragraphi. Deinde, cum juxta e jusdem Authoris Doctrinam,
quam tradit p. 3. Tract. I. de opinionum probabili-litate f. 3. unius authoritas aliquando sussiciat statuendae probabilitati, ut eam practice amplecti liceat,
Etiam contra communiorem aliorum opinionem, si
rationibus in contrarium allatis solide respondeat, de Iro sua parte novas adferat rationes, quae tantum ha inent momenti . ut aptae sint movere virum peritum δε probum absque passione ad recedendum a contra Tia r colligitur negari non posse, quin nostra sit pro- habilis ad minimum, cum ante Melch. Canum, ab Gmnibus passim Doctoribus tradita sit,ut docuit antea
Morinus e cum varii etiam a Concilio Tridentino authores nostram aperte doceant, aliam contrariam, tantum statuant probabilem; argumentis in contrarium allatis solide satis Sc saepius sit responsum , dc Va-
Tiae continuo allatae rationes, virum peritum & probum moventes, imb convincentes, quae sussiciunt, ut saltem probabilitatem sententiae nostrae communicent e quo habito. evanescat illud pseudo principium ex aliis eiusdem aut horis principiis, Theologo in bac pam
te non inquirendum, quid Tuιim, sed quid vertios. Ne autem quis existimet, sententiam nostram non esse certam eo quod altera statuatur probabilis. ex eo quod defendi eam permittat Pontifex; uti etiam ex eo, quod eamdem hodie communiorem dicat, esse certam
aut a Pontifice approbatam: Notari potest, stante illa
permissione, fieri poste ut alicui sua sententia sit certa ,si
326쪽
DE CONTRITIONE. 297 convincentes pro sua parte stent rationes, prout hucus que pro sententia nostra stare probavimus. Relinquimus interim alteri sententiae suam probabilitatem, quam ex tali permissione Pontificis meretur, prout aliae omnes, quae defendi permittuntur aut doceri, quae generalis dumtaxat est probabilitas dc late dicta, c.-- 'Quando auteiri aliorum sententiam Communiorem is, ινρα dicit Pontifex, nihil inde conficitur, cum communior sententia aliquando sit falsa , deinde dicit Hodie communiorem videri, cum quo probe stat, his temporibus ' 'non esse communiorem, ut ex dictis probari potest: imo ante Melchiorem, ne quidem de ea somniatum; item etiam videri tantum communiorem. Unde clat Epatet, ex eo nihil solidi pro adversae partis veritate posse statui aut erui, ut volunt aliqui Patroni partis contrariae. Insuper notent illud, quod notat R. Ρ. Julius Mercarius Ord. Praedie. Basis Theologiae moralis parte 3. a. 3. ubi ait. stuadraginta vel quinquaginta ab hine
annis plures quam centum opiniones laxas antea singularer, facias hse communest er illis oppositas commuηes, At an liquatas nunc communiter rejici. Me invenies toto hoc tempore unam laxam antea communem esse antiquatam, oppositamqne rigidam factam esse communem.
sualis amον Dei propter se requiratur . fificiat in Sacramento ad justificationem obtinendam. OSTENso ex Cone. Trid. SS. PP. ratione de aliis, necessarium esse ad justificationem in poenitentiae Sacramento obtinendam , aliquem Dei propter se amorem ε, quaeri posset , qualis sit iste amor , quam efficax & quis sufficiat. Ad quod respondeo. Primo certum est non omnem Dei propter se amorem esse sufficientem , ut etiam cum Sacra
mento iustificet. Probatur , quia amor ille debet
327쪽
xss D E CONTRITIONC excludere voluntatem peccandi, ut ex Cone. Τrichiatis est declaratum: atqui hoc non omni Dei prointer se amori competit , prout in se idem testatus est S. Augustinus i. g. consess c. s. ubi ait e Toluntas
autem nova, qua mibi esse coeperat, ut te gratis colerem, fruique te vellam .... nondum eraι idonea ad superandam priorem vetustate roboratam. Ex quo sequitur , quod non omnis bona voluntas , id est charitas excludat continuo voluntatem peccandi , nec consequenter
sit sum ciens ad iustificationem in Sacramento. Respondeo secundo sicuti. alii requirunt in attriistione timorem supernaturalem essicacem , ita requiritur hic quoque amot Dei propter se essicax, sive praedominans voluntati peccandi , sive qui excludit omnem assemim inordinatum , quo homo inhaeret Creaturae tamquam ultimo fini illumque ad Deum convertat et hoc autem amor ille facere potest vel se solo , vel auxilio alterius motivi , v. g. timoris. Si priori modo id faciat, erit amor Dei propter se perfectus, non necessarius in attritione salutari: si vero posteriori modo id faciat erit amor Dei propter seam perfectus , sussiciens tamen in attritione sacramentali ad justificationem obtinendam. Quanta vero debeat esse intensio charitatis , ut vel se sola vel auxilio alterius motivi excludat talem assed tam inordinatum dc ad Deum convertat , soli Deo notum est , nee nostrum est determinare , uti nee aliorum de timoris intensione, ut sit quoque essicax. Hoc tamen addo , eumdem Dei propter se amorem in uno posse esse essicacem & praeo ominantem di non in alio, si scilicet diversa sit poenitentium illorum dispositio. Sicuti enim a SS. ΡP. de gravioribus peccatis requiritur gravior poenitentia r ita quoque Poenitens, quo gravius in eo fuit odium Dei per pee- catum, maiori amore debet redire ad Deum. Imo etiam in poenitentibus aeque magnis, poterit in uno
esse essicax amor Dei & non in alio , si scilicet in uno sit major gehennae timor v. g. quam in alio, cujus
328쪽
DE CONTRITIONE. 29scuius auxilio , in uno expellitur omnis affectus graviter inordinatus dc convertitur ad Deum , non iliadem in alio, in quo est timor minor, ei si sit eadem charitas. Respondeo tertio , quamquam omnis amor essicax seu praedominans etiam imperfectus excludat omnem affectum graviter inordinatum , dc convertat ad Deum, quae conversio debet fieri per amorem rnon omnis tamen talis amor ante Sacramentum iustificat. Ratio ejus est , quod etsi tali amore tollatur voluntas peccandi 5c fiat conversio ad Deum, a de que' tollatur peccatum quoad affectum , cum iam displiceat peccarer non ideo tamen tollit peccatum quo ad reatum, ad quod requiritur, quod non tantum homini displiceat peccatum', de ad Deu in se convertat: sed insuper requiritur aliquid, quod mereatur amicitiam divinam, qualis est amor Dei perfectus, vel imperfectus cum Sacramento. Quomodo vero non omnis Charitas se sola justificet, diximus
a. a. agendo de charitate. Ex quo clare patet contritionis aetiim esse arduum in
& difficilem , quod pulchre declarat S. Bernardinus
tom I. serm. 2. a. a. c. a. qui etsi c. I. dixerat,
facile est ex parιe nostia eontritionem habere , quia ex li-ια beri volantate procedit , qua voluntate quilibet libere vilpotest. Subdit capite sequenti hunc titulum .' magna atque dissicilis res est , habere eoηιriιionem. Et rursum rlicet in libertate voluntatis rationis , electio contritis- vis eonsistat r tamen ex alieνὰ parte difficillimum es , b
bere veracem contriιionem: nam feeundum Bonaventuram
in 4. dis. I 6. a. a. dolor, in quanιum ess displicentia rationis , in veri contriιione mensuratur secundum qκalit rem charitatis. Ad hoe qu)d habeat charitatem , necesse
est, quisd super omnia diligat Deum, etiam supra se ipsum.
Hoc autem sit , cum pro nulla eommodo vel incommoda Deam essendero velit e re hoc intelligendam est de displieentii rationis; unde tantum debet peccatam A stlidere ν
329쪽
3oo DE CONTRITION velit tonsentire vel consensisse in ipsum. Ex quo colli tur probatio fundamentalis, quare difficile sit habere contritionem, etsi contritio sit in libertate voluntatis dc rationis e puta ex eo , quod amor ille Dei praedominans' affectui peccati, sit actus satis arduus,
maxime contra nitente concupiscentia in homine corrupto : qui tamen amor ad veram contritionem est
necessarius, uti est declaratum. Hinc etiam eadem de causa subdit idem S. c. 3. iex parte Spiriths faciis est contritionem habere , ex parte ver3 carnis di ilὸ , dicenie Domino e SPIRITUS QUIDEM PROMPTUs EST, CARO AUTEM INFIRMA. Et postolo. CARO CONCUPIsCIT ADVERSUS SPIRITUM, ET SPIRI Tus ADvERsus CARNEM, haec enim
sibi invicem adversantuν , μι non quaecumque vutiis , faciaιis. Unde dc concludite quanto igitur caro magis stiritui dominaιur , sicui in hominibus carnasib s , lasci-vss atque mundanis, tanto eontritio docilior est. Hanc quoque contritionem in extremo vitae maxi- Maximi me difficilem esse docet idem Sanctus . .serm. 33. .a iis a. - a. ubi ait: Augustinus scribit: SCRIPTuM EsT,
Ex verbis igitur Augustini patet, quod liceι homo timeat pomam, timori tamen praeponere debeat charitatem divinam. Di iis eg in tali extremitate habere hunc actum hac principali circumstantia inientionatum regulatum, Q hoc marumὲ propter duo Primum est , quia timet infernum , nam qui usque tune fuiι impaeni-δens , non et idetur tunc a se ipso extorquere posse displicentiam novam peccatorum f:oram, nisi timore imminenos parnae, non cbaritalis divina secundo, quia timet mortem. Nam saltem aliquid simpliciter involuntarιum viderar cause istias displicentiae , sciliceι expectatio mortis propinqua, mors enim ista involanιaria est , γ' quod non
330쪽
D E CONTRITIONE. 3ortiter volantarium dici potest, sicut per exemplum patet enon enim omnino voluntariὰ quis projicit merces as in mare, nisi ex sappositione cujusdam periclitationis, quam nollet. stuod autem sit, nisi sit voluntarium , non es mulium accepiabile illi, cui sis, quia non videtur propter ejus amorem pleri Ita S. Bernardinus scholae Scotisticae decus. Unde Jc consequenterari. 3. c. r. subdit: LAcet quandoque talis fundat lacrymas , tundat peltiιs, misericoriam postat, adhue sunt dubia haec signa. Sunt enim saepe illi silaniles, ut resonans de altissimis montiatis Eeho,. de qua ait sapiens c. 17. Quod desicienιes faciebanι prae timore.
Neque hie objici potest communis illa S. Scriptum vox , In quacumque hora ingemuerit peccator . peccatorum ejus non recordabor amplius, E*ecb. I 8.
Quia , ut ait S. Anselmus de similitud. c. II s. Licet Deus veniam promiserit paenitenti, non ιamen spopondit delinquenti, ut ei daret volunιatem paenitendi. Et Hugo a S. Vict. de Sac. fidei c. s. ad illud idem respondense Nam quamvis, ait, etiam tunc tibi venia, siverὸpoeniis tueris, promiιtature non tamen tibi, ut tiare verὸ poenia tere debeas, promittiικr. Valde difficile est, ut tune vera sit poenitentia. Imo econtra teste Innocentio III. Iusto
Dei judicio saepὸ sit, uι quia eum potest bomo converti crnon vult: cum duis, forte converιι non possit. Tunc enim
De Reliquis eoncernentibus estntrionem.
DIcENoυΜ primo Attritio potest fieri contritior
Probatur, quia amor ille imperfectus, ex quo oriri debet attritio , potest fieri perfectus , adeo ut fiat perfecta contritio. Dicendum a. Attritio sufficiens in Sacramento ali