장음표시 사용
381쪽
modi negotia plurimis peragendi , quae aliquando
excusant juxta dicta ne occasio proxima debeat reia 'linqui & amputari. Si tamen remedia illa adhibero tales negligant, aut nolint. nee sit spes pericula evadendi etiam mediis adhibitis omnino elusino di negotia sunt deserenda, conformiter ad dicta principia. Ex quibus omnibus clare patet quo iure condem natae sint pro suo merito hae sequentes propositio
'νορ. 7. nes et Poenitenti habenti Consueιudinem peetanda contra ει on ς ε legem Dei, naturae, aut Ecclesiae , etsi emendationis spes ιε nuta appareat , nee est negauda, nee disterenda abjolutio τDummodo ore proferat , he dolere in proponere emenda-sionem. Item haec e Pote se aliquando absolvi, qui in proxima occaseone peccandι versatur, quam potest in non
vult omitιere , quin mὸ rirectἡ ex proposis o quaerat , σκι ei se ingerit. U.lutio EX quo patet, quod cum aliquando negatione aliquoties absolutionis opus sit , majori iure aliquando opus --ὸ. dilatione absolutionis. Neque his quidquam o stat, timor periculi , quod forte sine absolutione morientur poenitentes dimissi , &c. Cum certe talo periculum sit remotidimu in , neque moraliter i quendo, prudenter timeri possit et Aliud esset, si necessitas infirmitatis v. g aliud exigeret. Unde, quae hucusque dicta sunt , prudentia di discretio Conses.sarii pro opportunitate vel necessitate facile intelli- fel bc observabit, hoc unum tamen in his & omnuus confessionibus proponens , quod ait S. Greg. l. 2o. mor. c. g. sit amor , sed non emolliens et sit rigor, sed non exasperans e sit 3elu , sed non plus , qκom eue diens , parcens. Certum est enim , quod in hoc nepotio aliquando rigor ab una parte , At Confessarii indulgentia , negligentia , timor ab alii parte excedant, inter quae tuti 1simo procedit confeliarii discretio, sese occurren ibus circuiri stantiis attemperans.
Adde, quod si quis sorte moriatur tempore, quoad absolutionem disponitur , iure merito praesumi possit, hominem talem accepi sie Sacramentum poenitet
382쪽
DE CONFEsSIONE, 3s f altentiae in voto , uti fieret cum catechumeno ante' susceptionem baptismi discedente ex hac vita. Idem in hoe easu fuit aliquando judicium Ecclesiae. Concilium Carthag. can. 72. ita scribiti Poenitentes qui aιι ente leges paenitentrae exequuntur, si in casu, init nere vel in mari mortui fuerint, ubi eis subveniri nonpοι est,
memoria eorum orationibus . oblationibus commenis
deιur. Ex quo patet, quod merito praesumi posset , tales poenitentes discessisse in gratia , cum velit illorum haberi memoriam in oblationibus N. Orationiis
Quaeri hie posset, quid agendum eum eo, qui ultimis paschae diebus venit ad Consessionem insufficienter dispositus , an tali possit differri absolutio e Ab una enim parte urget praeceptum Ecclesiae communicandi in paschate , ab alia parte obstat , quod talis forte cum infamia notabitur non commuis ni casse. Resp. eo non obstante posse tali differri abis solutionem. Nec enim obstat lex Ecclesiae . quae data non est ad destructionem , ut vel indisposito deis
beret dari absolutio, ut legi illi posset satisfieri: Sed
ad aedificationein & salutem , ad quam procurandam juvat aut etiam necessaria est absolutionis dilatio. Neque obstat aliud , cum valdh difficile aliquando sit, observare an aliquis tempore I . dierum' non communicei Tum etiam quod praesumi posset, quod talis non communicet, non quod ob gravius peccatum sit indispositus, sed ut melius interea instruatur, ob indispositionem corpo HS V. g. morbum , &c. Denique praestaret in sui humiliationem sustinere aliqualem ignominiam , quam cum periculo sacrilegii ad Communionem ac
Neque haee absolutionis dilatio recenter a dinventa est, ut quidam occlamant , imo in antiqua Ecclesia fuit usitata & communis , quod poenitentes diuturno tempore ad absolutionem disponerentnr suti patet ex variis Conciliis di Ecclesiae statutis. TOm. III. . Z Idem
383쪽
4s4 DE CONFRIs I ME. Idem iudicium est de indulgentiis , quod ratione illarum non debeat Confessarius dare vel non differre absolutionem judicio suo indispositis: Cum indulgentiae etiam datae sint ad aedificationem, non ad destructionem,
T, ICENDUM primo, ex rituali Rom. saeerdosa, renato Lin primo inquirere debet de statu poenitentis, si sit i. '. ' . ignotus; quam pridem sit consessust an poenitentiam a. l. 7.., iniunctam impleverit: an conscientiam diligenter exisn riuι. aminaverit, quae omnia inquirere, an praetermittere, prout expedit, prudentiae confessarii relinquitur. In progressu vero consessionis, debet sedulo attendere ad ea, quae dicit poenitens e adjuvante ut ait rituale Rom. quoιiescumque optu fuerit Sacerdote r etsi enim per se sit munus poenitentis sese integre accusare, te judicis e um accusantem audiret Τamen saepe expedit, aut etiam necesse est, eum interrogationibus, admonitionibus dc aliis ad juvaret De quibus antea actum est: Hoc tamen addo , attentionem sedulam hie esse adhibendam, clim unica circumstantia unico verbo confessa,totam casus malitiam saepe invariet, aut aliquando ad aliam speciem trahat. Caveat quoque , ne interrogationes adhibeat, nisi dum opus est ; ne importunis interrogationibus poenitens turbetur & aliquorum obliviscatur. Unde praestaret post factam consessionem solum interrogare poenitentem, si consessio sit breuis, secus si sit longior.
c. uJa- Dicendum a. si advertat consessarius , non essestius debet adhibitam debitam diligentiam in examinanda con-
Dppi poterit illud , quod hie deest, consessarius νω.uι,. aliquando interrogationibus suis supplere; facile au- ιο, tein consessario erit idem supplementum , si noscat Poeniis
384쪽
DE Cous AssIONE. 3 s Poenitentis statum , & peccata, quibus talis status homines solent esse obstrictit unde iuvabit hie nosse mechanicarum artium fraudes , ossiciorum desectus di cujusque conditionis peccata magis obvia habere Perspecta , quod Consessarii munus non modicum alleviat & exornat. Rogato vero poenitente de iis, quae magis communia sunt ejus statui & conditioni, Poterit rogari per peccata contraria praeceptis Decalogi , Ecclesiae &c.
Dicendum 3. si Consessarius certo noverit peccatum a poenitente esse commisitim nec consessum, iacta quod neque rogatus , neque sponte sua Vult poeni- ea quem tens confiteri: non poterit eumdem Confessarius ab- sol Vere , chm. certo noscat eum esse ad absolutio , 'nem indispositum: aliud esset, si consessarius posset prudenter judicare , quod hic habeat causam legitimam peccatum illud reticendi, quo casu talem abis
solvere posset. Scientia haec saepe oritur ex consessione ipsa: V. g. sponsus matrimonium initurus confitetur se cognovisse suam sponsami sponsa subsequens, non confitetur illam copulam, imo negat, ubi tamen ex confessione confessario contrarium constat et quaeritu equid hie facto opus ad quod R. in hoc casu imprimis caute esse procedendum , ne altera ex interrogatione suspicetur Confessarium rogare ex notitia habita ex confessione , dc frangere tigillum. Undoesuadent plurimi Paracho, aut alteri ad hoc vocato, ut prius animo concipiat absolute tales' de copula interrogare , sive eam alter exponat sive non , uti de de aliis peccatis, quae sponsos solent comitari. Si Vero rogata neget copulam , videtur ea esse abis
solvenda i tum quod neri possit , quod eopulam alteri sit confessa e tum etiam quod consessarius notitia habita ex sola confessione hie uti nequeat, sine injuria Sacramenti poenitentiae. Sacrilegio Vero , non ita cooperabitur consessarius , quam bene illud permittet ex graui cau4a.
385쪽
3s6 DE CONPEssIONE. Luid a. Dicendum 4. Si confessarius sciat aliquorum matri-gφ '' monium esse nullum, quod ipsi conjuses invincibilii urimis ter ignorant, & alter conjugum confiteatur se non stit, qui reddidisse conjugi debitum: poterit consessarius ille ab- ωοn v it solute mandare coniugi illi ut debitum de caetero red- .si uri dat, ad illud omnino constringitur. Ratio est..uiis Ma quod taliS poenitens negando debitum mortaliter pectramoniis caverit: ergo non potest eum confessiarius absolvere, nom c nisi proponat de caetero reddere: neque ideo mandat Consessarius fornicationem aut rem de se malam, cum
tum, copula illa , quae hic mandatur, ut in his circumstantiis fit, non sit illicita, cum hic interveniat ignorantia facti: etsi enim nullus invincibiliter ignorare possit, . fornicationem esse malam et poterit tamen quis invincibiliter ignorare , hune actum in his circumstantiis
c.'fus - Dicendum s. Si poenitens se in aliquo actu confor- 'i'. t mel sententiae probabili, quam consessarius iudicat
improbabilem , non tenetur talem absolvere confessarem, iuxta rius: Ratio est, quod consessarius sit judex, adeoque D m. ηε' procedere iuxta sentenuam propriam, non au is, is i tem rei, cujus est sententiam non ferre, sed recipere. monem. Deinde est medicus, ergo debet procedere juxta sententiam propriam, non vero ipsius aegroti. Et quamvis absolute loquendo fieri possit, quod sententia poenitentis sit vera : hoc inquam nihil dictis obest , cum
hoc debeat confessario constare, ut aliquem rite absolvat tamquam debite dispositum, cujus contrarium casus supponit. Absit ' Dieendum 6. Si complex peccati consessario com- ε' 8 esse videndum est, air ad eumdem absolvendum , confessarii iurisdictio non si restricta, quod saepe contingit, in diversis locis, uti in dioecesi nostra Ant ver piensi, in casu complicis in peccato carnis et e si possit alias Sacerdos remota tali restrictione absolute loquendo complicem audire dc absolvere : tamen recte de hoc casu ita disierit Pontius l. 7. c. 38. de
Matrina. Res est pericAli plena. Occasio committendi non
386쪽
D, CONFExs Io NE. 337 pauca sacrilegiar quem enim animum esse cogitas con se Firio m poenitenti, qui libidine inardescunι , amicitiit familiaritate tenentur, cum panitens animum suum illi aperit, quem tenere diligit, . illa repeιit in quibus pariter delectati fuerint, tar consessarius in eo tribκnali, in quo nullam meridactim dicipotest, nudum videt amicae pectus itaque ratione periculi novi consensus, m committendi sacrilegii Gud illicitum assevero. Quae eo veriora sunt, quo verum est illud D. Hieronymi Epist. ad Amand . Sola libido, etiam in ipso ιempore poenitendi praeteritos βιimulos patitur in titillationem carnis tar incentiva peccati.
Dieendum 7. Si poenitens sit variis, iisque dudum vu- .,
continuatis peccatis intricatus, adeo ut Vero similem ρεeeat.m illorum numerum exponere nequeat, dicendo tO- tueertu
ties plus minusvὸ, uti tape fit in meritricibus, juveni με 'σφbus dissolutis, &c. debet Confessarius rogare tempus ab ultima consessione elapsum , quoties quidem in Hebdomada , quoties de die, mense , &c. tale quid commiserint, ut modo aliquo possibili confessionis integritas hie possit obtineri: et si aliqui considerate addant , quod hic praestet magis a consessario attendi ad debitum dolorem Sc propositum non peccandi de caetero , quam bene ad procurandam Consessionis
integritatem materialem. Dicendum ultimo: Si poenitens instituat consensionem generalem , non debet necessario exprimere omnia peccata alias rite comesia neque aliqua re H gen isticendo decipit aut mentitur, quasi instituendo ge-ratu. neralem confessionem declaret se omnia omnino . velle confiteri , cum solum velit instituere confecsonem generalem, quantum placuerit, aut quantum sibi reputat necessarium. Peccata tamen numinquam ante consessa etsi hic adnecti possint, debent tamen ut nova Consessario exponi, cum eiusmodi peccata aliam mereantur sententiam , & iudicium Consessarii non modice invarient dc immutent.
387쪽
c.,'D. τ' ΙCtND uM I. Et si Sacramentorum valor non νiuisit bo. LI pendeat a bonitate mini stri, cum causent suum εο Vis . effectum ex opere operato, ut ante probavimus: ut
tamen Consessarius debit e dc licite consessiones excipiat, requiritur in eo status gratiae , de purior conscientiae innocentia. Ratio est , quod sancta sanct Etractanda sint, dc qui alium corripit, a vitiis immunem esse oporteati hinc quia plurimi Consessarii sunt quasi in continuo periculo, consessiones excipiendi, requiritur ut illi, vitae Sanctitati continuae singulariter studeant de incumbant. Ad hane quoque bonitatem consessarii spectat, ut ipse prius sit Deo reconciliatus , antequam ali OSDeo reconciliare praesumat ; alios ita stringit Doctor Mellifluus de convers. ad clericos c. I9. Vae ministrisi delibus, qui necdum reconciliaii reconciliationis alienae negotia , quasi homines , qui jiissiliam fecerunt , apprehenΔηι Vae filiis irae, qui se ministros gratiae proten- Ar t Vae siliis irae , qui pacisicorum sibi usurpare gradus m nomina non verentur Ve siliis irae , qui sideles sese
mediatores pacis, ut peccata populi comedant mentisintur. Anu Mi- Dicendum a. Non tantum ante mini sterium hujus Sacramenti debet Consessarius de peccatis dolere, sed
mia Gisi etiam si copia adsit,eadem confiteri. Plurimi obligatio ranster, nem hanc non agnoscunt, eo quod nullum de eo extet
V D' praeceptum, nisi de Eucharistia, imo quod praeceptum sit moraliter impossibile ob varias difficultates rati occurrentes, puta quod si duo Sacerdotes ambo pec-flen otho cato moriali obstricti mutuo vellent eonfiteri, nullus casuῖ 'primo vellet sedere, quam luctam aliis scandalum,n,. aliis risum quondam excitasse quidam aserit. Ad qum resp. praeceptum de eo non debet praecise ex solo Tridentino
388쪽
Confessarius, modo quo commode potest securissimo, ministerium illud debeat exequi, quod hoc casu in dubie fit per Confessionem. Cum enim contritione non nisi ardua dc perfecta sine Sacramento peccata deleantur, talis attritus in peccato haeret, dc in peccato Sacramentum administrat, quod illicitum esse, si alias commode flari possit, nemo est, qui ignoret. Τales ergo Sacerdotes, de quibus in casu, deberent expectare, donec alter esset confessus, nisi alterius copia dee siet. Dicendum 3. Peccat ergo mortaliter, qui in sta- peetu mortalis peccati hoe bacramentum administrat 'indigne sancta tractando. Imo tot peccata mortalia quotis, α
committit, quot consessiones excipit , cum cujus- peccatoque confessio, sit actio diversa dc completa, neque ullam inter se habent connexionem, etsi successive 'fiant, de constituunt iudicia diversa. Utrum autem debeat Sacerdos esse in statu gratiae solummodo cum absolvit, an vero etiam dum confessiones audite variant Doctorest alii docent satis esse, quod sit in statu gratiae , dum absolvit, cum administratio hujus Sacramenti , proprie in absolutione consistat , Sc de caetero solum requiratur status gratiae: quando hoc Sacramentum administrat. Alii econtra docent, quod quoque hoc Sacramentum administretur dum confessio excipitur, cum auditio confessionis sit quoque actio Ministri aeque ac absolutio. Uerum rectius docent Confessionem non pertinere ad Sacramentum ut partem illius , nisi dum Sacerdos absolvit, adeoque proprie per absolutionem fieri ministerium huius Sacramenti.
389쪽
SECTIO XI. De inprobatione confessarii.
Quid .ν ICENDUM r. Approbaιio est authenticum testi-νοι alio. a monium de Doctrina 8c moribus requi sitis ad excipiendas fidelium confessiones. Et quamvis iure
antiquo potuerint Parochi committere munus confessionis cuilibet Sacerdoti etiam non approbato I jure tamen Conc. Trid. ses. 23. c. I s. resormat. statuitur,
ut dicta approbatio habeatur ad excipiendas saecularium confessiones. Dico Saeeularium , quia talis approbatio respectu regularium non est hic requisita , de quo statim. Illi tamen qui obtinent beneficium Parochiale seu cui a nexa est animarum cura, non indigent nova approbatione, sed censentur esse approbasi per collationem talis beneficii, quamdiu tale obtinent. Sub hoc beneficio non comprehenditur pranatura, cum non sit illa beneficium Parochiale. Dictum quoque est testimonium De scientia Or moribm, die. Unde, etsi quis sit satis doctus, non ideo est satis aptus ex parte morum ad audiendas Conseiasiones, quare etiam Licentiati, Lectores Theol. &similes indigent approbatione -ρρ ρ ' Dicendum a. Approbatio hae e debet fieri ab Epis. deb., ab copo pinnitentis, eo quod approbatio detur ad ex- Epite.ρο ercendam jurisdictionem in poenitentem, quae pro- να iun- inde debet dari a superiori poenitentis. Si vero Confessarius, peregrinorum consessiones audiat, qui bis sunt alteri Epistopo, nil dictis derogat, cum peregrini fiant subditi illi loco, quo transeunt, ut alibi est dictu In. Confessa. Dicendum 3 Consessarius non habens beneficium parochiale, non est approbatus pro omni diaece si,MAzα ςO Pso quo est approbatus ero una. Contrarium . et si
390쪽
DE CONFEssIONE. 6 ret si dudum fuerit ventilatum & assertum , tamen Parac ia- post constitutionem Urbani g. datam 1628. N Inn nstra seentii X. Qui ait et regulares etiam Societatis J ESU in ρ,. . -υη4 dioecesi approbatos ab EpiJcopo, nequaquam posse in ris Maece-aud dioecesi confessiones audire, me approbaιione Episcopi si , eρ miua cesani. Quibus accessit breve Alexandri UII. datum ad Epist. Andegav. ubi damnat tamquam fal- i. a. sam S saluti animarum perniciosam, hanc sequentem: regulares ordinum mendicantium semel approbati ab Ano Episc ο ad eonfessiones audiendar in sed dioecesi, habentur pro approbatis in aliis dioecesibus, nec novi Episcoporum indigent approbatione. Illi tamen qui ex parte beneficii parochialis censentur approbati pro una dice-cesi, censentur quoque approbati pro alia, si accedat jurisdictio.
Dicendum 3. Regulares possimi aliorum sui Ordi- μα νεώnis Religiosorum & Religiosarum confessiones exciis quiritur pere, sine tali approbatione. Sub Religiosis in favo ρρ ρ μ' i abilibus comprehenduntur quoque Novitii. Non tamen famuli & famulae in Monasteriis habitanteS, quo- liorum νε-rum confessiones non nisi approbatus excipere potest, g urrum uti aliorum saecularium, uti ex Trid. ses. Σ3. e. is.& se δε Bulla Urbani VIII. citata satis constat. Restringitur si a. raia tamen eorum iurisdictio aliquando ex parte poeniten- men retium, adeo ut aliquando desuperiorum licentia po 6 sint tantum confiteri alteri Sacerdoti eiusdem ordinis, μι' 'μ' aliquando autem iter agentes possint & alteri cuivis etiam non approbato , de quo cujusque ordinis statuta sunt consulenda. Dicendum 4. Regulares approbati pro sarculari ρὸ ula j, bus, non possimi sine consensu suorum superiorum approbati audire confessiones eorumdem. Ratio est, quod apia pr's probatio Episcopi sit illis data dependenter a voluntate superiorum , qui approbationem illam possunt im-'c pedire, restringere aut alias immutare, ne exeat in festiones actum. Unde graviter peccant regulares approbati, quibus confessiones saecularium a superiore interdicuntur, tamen easdem excipere non desistunt, eb