장음표시 사용
411쪽
332 DE INDULGENTIIS. Episcopi vero potestas indulgentias concedendi est restricta. Plenariam indulgentiam dare quoque potest Con. generale, cujus quoque generalis in Eces esiam est authoritas , etsi sit infra Pontificem. Decani vero, Praepositi , Abbates &c. non possunt dare indulgentias ex potestate ordinaria, eo quod non
sint proprie Ecclesiae Praesules , ad quos spectet dispensare de thesauro Ecclesiae. Alii fideles vero , et si possint pro aliis velle satisfacere, non ideo possunt aliis dare indulgentias, eo quod ad illud non solum requiratur, quod possint pro aliis poenas solvere. sed debeant ab illis absolvere vi potestatis clavium. Simile quid est , quando ordinum Praelati aliquos
participes faciunt suffragiorum communium sui oriadinis, qui actus non est actus potestatis clavium, sed gratitudinis , benevolentiae , charitatis die. Aliis tamen ex delegatione potest competere potestas concedendi indulgentias , etsi tunc dari debeant & s leant nomine 1uae Sanctitatis.
De causa cir effectibus in lentiaram. - D- 'm IcENDUM primo , ut valide dentur indulgenii. u. O tiae requiritur justa causa , non enim sine causa potest valide dispensator de communi thesauro dic pensare , alias esset dissipator , de alias posset uno Verbo omnes animas ex purgatorio liberare. Unde sicuti non potest sine causa tollere obligationem voti , eo quod illa sit juris divini, ita nec reatum poenae , adeo ut Clemens VI. extrav. unigeniim dicat e Pontificibus concessam esse potestatem ecclesiasticum thesaurum propriis ac rationabilibus causis salubriter dispensandi. Causa pro- Causa haec debet indulgentiis esse proportionata , pqri R. adeo ut si indulgentia sit major, quam causae quantitas
412쪽
DE INDULGENΤII s. 38 3titas , indulgentia non censeatur rata , nisi quoad eam partem , quae causae magnitudinem adaequat.
Magnitudo vero causae pensari potest tum ex parte finis, tum ex parte operis injuncti ad talem finem: finis vero ille est honor & cultus S S. Sedis Apostolicae reverentia , haereticorum convulsio dcc. Finis hie debet principaliter considerari , adeo ut quamquam Opus injunctum sit in se parvum dc exiguum, tamen ut ordinatur ad aliquem finem ex intentione dantis indulgentias , censeatur aliquando magnum. Ex quo sequitur, non esse facile vituperandas indulgentias satis magnas, concessas actionibus facillimis,
cum aliquando finis possit esse magnus, & causa eius possit nos latere, nec de insum cientia causae facile sit praesumendum et quamquam in hac materia non desint abusus, de quibus agit Conc. Trid. secuit.
Dicendum a. Indulgentiae non remittunt culpam risectur H mortalem aut poenam aeternam , quod solum fit duum iaper Sacramenta. Unde quando in quibusdam indui 'gentiis dicitur dari remissionem culpae & poenae, intelligendum id est, de indulgentiis , quibus conjungitur Sacramentum poenitentiae. Verius quoque est indulgentias non delere peccata venialia , quae non nisi interiori hominis renovatione dc a peccatis aversione remitti possunt. Neque etiam remittunt poenas
civiles aut Ecclesiasticas, quae spectant ad forum contentiosum, alioquin indulgentiae disciplinam potius perturbarent, quam eamdem adjuvarent. Unde remittunt indulgentiae poenam temporalem peccatis debitam, & quidem illam , quae injuncta est, si in formula indulgentiarum dicatur A Penitentiis injunctis : Si vero indulgentiae generatim & absolute concedantur, liberant non solum a poenis injunctis sed & ab injungendis dc poenis purgatorii his correspondentibus: ubi enim jus Pontificis hic non restringit, nec nos restringere debemus: deinde, alias vatiae indulgentiae modernde esillent inanes , cum vix
413쪽
33ι D E 1NDULGENT Iis. aliquot dierum poenitentia hodie soleat injungi, quod
ndis sis. Si Veroi Indulgentia plenaria , liberat a poeniis
ria plena- tentia tota, quanta sit. Si vero sit aliquot annorum νιa esse. aut dierum, liberatur poenitens a tot annorum vel
μεο μι dierum poenitentia injuncta. Si vero poenitentia non ' tantum esset satisfactoria , sed vel maxime medicia natis 5c pro futuris praeservativa , tunc poenitentia propter indulgentias non esset omittenda : Imo praestat semper non obstantibus indulgentiis poenitentias adimplere, tum quod poenitentiae plerumque medicinales sint Sc praeservativae, tum quod incerti simus an indulgentias vere simus consecuti, tum denique quia per ea opera satisfactoria, non solum satisfacimus, sed de novam gratiam meremur. Dicendum 3. Cum vero indulgentiae ad aliquot annos, intelligi soleant, quod poenitentia illa remittatur, quae corresponderet poenitentiae iuxta antiquos Canones peccatis debitae, ideo aliqui suspectas habent
indulgentias datas ad Iooo. Annos, cum vita homianis eo usque durare nequeat, unde nec possent tot annorum poenitentiam exsolvere: Uerum alii melius easdein indulgentias admittunt, dc docent talibus indulgentiis remitti poenam etiam Io OO. annorum, idis est, quanta variis peccatis corresponderet, quod verum est, cum quis modico tempore tantam pinnam variis peccatis posset contrahere. Deinde, etiam rein mittitur talibus indulgentiis poena Purgatorii tot a norum , quae, poenitentiae Canonicae correspondeat. Paeua yeo Pro quorum intelligentia notandum est, per Can ς. t ol Vnes olim cuique peccato graviori v. g. furto majori,i' i attulterio, dce. Injunctam esse poenitentiam I annorum , uti patet ex caus 3 3. q. a. cap. Hoc ipsum: peccato vero gravissimo v. g homicidio, parricidio, occ.
o. aut Iz. annorum poenitentia, aut etiam per totam vitam solebat injungi. Cum ergo multi essent qui aliquando Ioo. mortalia graviora commisissent, Inultorum millium annorum poenitentia illis foret
414쪽
DE INDUL GENTI I x. 38 simplenda, ex quo patet juxta dicta, ejusmodi Indulgentias non esse repudiandas, quae dantur ad Iocio.
Solent quoque Indulgentiae concedi ad IO. annos Quid ρ V. g.& 3. quarentenas, aut quarenas,quae quarenae sub re a. illis io. annis comprehenduntur. Quarenae autem illae erant dies particulares , quibus poenitentes poenas acerbiores primis temporibus poenitentiae, deberent persolvere.
Dicendum 4. Inter indulgentiam plenariam, ple- Dissem niorem & plenissimam nulla est differentia, sed ε ιν tori illa exaggeratione Pontifices insinuant, se tantum tiam l. dare , quantum possunt ; idem est de indulgentiis da- nam, pletis per modum Jubilaei, quae a plenis non differunt o nili ex accidente , quod in illis detur potestas vota mutandi, a reservatis absolvendi, &c. De quo infra agendo de Jubilaeo. Dicendum s. Indulgentias defunctis quoque pro- I,dυθὸκ desse, est de fide r sum enim membra Ecclesiae , quae t a pro proinde ab aliis membris juvari possunt e de quo vide μ' )'Conc. Trid. ses. et s. in principio. Cum vero Ecclesia' '' in defunctos non habeat ullam iurisdictionem, non dat illis indulsentias per modum absolutionis, sed petmodum sumagit, oblatis ab Ecclesia Christi & SS. meritis, ut intuitu illorum animas e Purgatorio liberet. Ex quo videtur verius, quod Indulgentiae defunctis non prosint certa lege & omnino in fallibiliter, quod ει Ecclesiae praxis satis confirmat, diim post applicatam defunctis Missam in altari privilegiato celebratam, pro iisdem de coetero orare & offerre non de sinit, tacite innuens , indulgentias datas defunctis no αprodesse illis infallibiliter, sed pendere a divinae mi sericordiae acceptatione.
415쪽
SECTIO XIX. De Dissositioniblu requisse is ad lucrandas Indulgentiasa
Status ICENDUM primo , Requiritur primo ut suscipiens sit in statu gratiae cum remisso poenae supponat remissionem culpae. Deinde , ut iuscipiens sit Ecclesiae membrum , dc subditus illi , a quo indulgentias acquirit. Denique, ut omnia illa exequa istur , quae pontifex praescribit , adeo ut si aliquid deesse contingat, etiam sine culpa , tamen indulgentias non percipiet. Mis i. Dicendum a. Probabilius videtur , quod totum opus tum opus, quod praescribitur , non deblat fieri ina sie t fi gratia r Ratio est , quod opus illud non sit in-S ' dulgentiae meritum , 1ed solum dispositio ad illam, qualis potest esse opus factum extra statum gratiae : Unde jejunia , eleemosynae , dcc. In statu inimicitiae cum Deo, aliquando juvant ad averis tendam Dei iram de poenas temporales , uti patuit in Ninivitis, Achab, dce. Quos putant plurimi, per poenitentiam solam non fuisse iustificatos. Valent insuper ejusmodi opera , ad hominem Deo reconia ciliandum di ad eum promovendum, ad quod concedens indulgetntias spectat. Denique quando indulgentiae dantur in forma jubilaei, usus fidelium habet quod triduo ante jejunent . postea confiteantur de
communicent, alias certe deberent antea confiteri.
Adde , quod anno Jubilaei praescribitur Romae ut omnes per I s. dies visitent basilicas , quod moraliter loquendo non potest regulariter fieri in statu gratiae ab omnibus. Inde Navarrus dicit hanc senistentiam ese communissimam. Cuin vero contrariae
sententia sit quoque fundata satis , securrissimum erit dc consilitissimum , ut totum opus fiat in gram
416쪽
DE INBυto ENTII s. 381 Dicendum 3. Si in forma indulgentiae dicatur eam
concedi merὰ eontritis confessis , requiritur omni--yeqst no Confessio, tum quod illam expresse exigat pon tW σε Ilisex ; tum quod una ex praecipuis utilitatibus indul- ει η gentiarum sit, inducere homines ad consessionein.
Quod etiam locum habet in iis, qui non habent peccatum mortale , cum venialia sufficienter conmteri possint. Si vero consessio non exprimatur in formula indulgentiarum, sufficiet contritio cum proposito suo tempore confitendi t Hinc generaliter notandum est , quod opera praescripta debeant fiereiuXta proprietatem verborum , quae forma indulis gentiarum continet , adeoque opus praescriptum
debeat fieri per ipsum lucrantem indulgentias . nisi aliud indulgentiae expresse permittant , aue
ab ipso lucrante moraliter fieri censeantur , V. g. eleemosyna data per servum, visitatio Ecclesiae. quam non posset intrare, cum talis moraliter cenis Datur dare eleemosynam Ec Ecclesiam talem visitasse.
Dicendum 4 Cum vero indulgentiae non sint deis structivae poenitentiae , sed potius completivae r se qua videtur, quod iis tantum prosint, qui student Decilier poenitentiam satisfaceret iniquum enim est, vel-e a Deo sperare remissionem peccati sine poenitentia, quam semper ad reconciliationem necessariam esse, declarant SS. PP. dc Ecclesia. Deinde cum lex divina semper dc ubique fere pro peccatis exigat poeni tentiam, fructus dignos poenitentiae, &c. sequi videtur, quod indulgentiae non dentur, nisi iis, qui pee poenitentiam se Deo student reconciliarer non enim
indulgentiae sunt legis divinae de poenitentia facienda abolitio, sed complementum, nec legis illius dic pensatio, sed auxilium & adiutorium satisfaciendi, quo fit, ut qui necdum de se dignos fructus poenitentiae ponit, illa de thesauro Εeclesiae suppleantur. Sic etiam ex S. Cypriano constat, qu bd indulgentiae Mart Trum non possent concedi, nisi paenitenti, ait,. Bb a ver
417쪽
3is D 3 INDULO ANTII s. Operanti, roganti. Illis, ait idem Doctor, potest Deus clementer ignoscere, potest acceptum ferre, qaidquidpra salibus m petierint Mart res es fecerint Sacerdotes. Hinc ab Ecclesia solet plerumque addi in concessionibus indulgentiarum, vere contriιis GV eonfess: vera autem contrito importat, ut fiant fructus digni poenitentiae. Imo in forma declarationis indulgentiarum Portiun-sulae a S. Francisco promulgata, ego omnes mit aere ad Paradisum &e. additur illas indulgentias dari corde conrrito confessis. vide speculum vitae S. Francisci
e gratis Dicendum s. Cessant indulgentiae, dum vel ex-I presid uel implicite revocantur : non tamen mort concedentis, quia est gratia. Cessant quoque indulis gentiae concessae certo loco, si locus ille devastetur, 1eeus si locus ille sensim destructus reparetur, cum hoc casu censeatur locus ille moraliter perse Verare. imo si Ecclesia nova loco prioris aedificetur, Uerius est, non cessare indulgentias priori loco conces.sas, uti & indulgentiae, quae sunt datae religiosis, qui alio migrant-N.is ot Hoc tamen certum sit, non sufficere hie eonses seu hie sonem aut communionem sacrilegam, pro obti- ιο συο nendis indulgentiis aut iubilaeo. Certum enim est , ' ecclesiam non esse contentam opere sacrilego, cui ι,, id cura est , ducere subditos. suos ad aeternam
salutem, qui simili opere ducuntur ad damnationem. Inde falsa sunt ejusinodi principia & condemnata , stuod praecepto annuae confessionis satisfiat per confessionem voluntari) nullam e stuod saιisDι legi communionis per communionem sacrilegam, dcc, Quasi Ecclesiae satisfactum foret Sacrilegio. Recte ergo alibi dictum est , illud ut pseudo axioma esse reiiciendum quod Ecclesiastica lex solum imponat actus substantiam , non itidem modum, puta ut bene ει decore
418쪽
nus quinquagesimus ec dicebatur Anmμ reia missionis , quo cellabant agriculturae dc sustentabantur frugibus praecedentis anni t Agri, domus diis venditae revertebantur eo anno ad priorem dominum , servi donabantur libertate , dic. Levit. 26. 27. dc num. ultimo cap. ad hunc modum Ecclesia N. T. respiciens, iubilarum celebrat , 8c Varia privilegia eo tempore suis subditis concedit. B nifacius illud instituit celebrari anno centesimor Clemens UI. Hebraeorum more ad quinquagesimum reduxi te Paulus II. & Sixtus iU. ad annum 23. quod etiamnum perseverat, & suit anno I 67 . elapso. Eo anno conceditur ultra indulgentiam punisi simam, facultas absolvendi a reservatis, Vota commmutandi , componendi super male ablatis incertis, uti in bullis compositionum fieri solet , Incipit autem hic annus iubilaei aptimis vesperis nativitatis usque ad primas easdem vesperas sequentis anni, adeo ut ininterea omnes indulgentiae plena ire vivis concessae existra urbem commorantibus suspendantur. Addunt
aliqui non suspendi portiunculam , prout declara. vit Urbanus VIII. anno Jubilaei I 6as. quod alii verum esse intelligunt, de indulgentiis illis concessis Ecclesiae Mariae Angelorum, non itidem alibi. Non tamen suspenduntur indulgentiae deiunctis conce se, cum hic cesset finis suspensionis , puta ut pluri-mi Romam confluerent ; neque etiam revocantulindulgentiae Episcopales, sed solum Papales, imo ne Papales concessae in articulo mortis, prout declaravit Urbanus VIII.
419쪽
39o . DE JUBILAE O. radusten, coronationem Papae, & in gravi Ecclesiae necessita--ai' l. te, taet Pontifex concedere Omnibus ubique fidelitri. bus , qui Ecclesias aliquas visitaverint , oraverint&c. indulgen: iam per formam Jubilaei in anno Sancto. Si vero quis ob aegritudinem vel professionem non possit opus praescriptum exequi, potest Confessarius illud opus in aliud commularer item datur omni confessario approbato potestas absolvendi ab omni
censura, poena, a jure vel ab homine in foro conscientiae inflicta, etiam contenta in Bulla Coenae. Non tamen datur potestas dispensandi super irregularitate quomodolibet contractar datur tamen facultas commutandi vota, excepto voto castitatis & religionis. Iubilaeum hoc solum semel poterit obtineri , uti patet ex tenore Bullae r consulte tamen opera praescripta tapius quis exequetur, ut si forte una vice indulgentias lucratus non sit , alia vice easdem lucre
Eleemosynae hic praescribi solitae, non debent dar; iuxta cujusque facultates, sed juxta cujusque beneplacitum, uti declaravit Innoc. X. Constit. I. Imia
Si quis ex ignorantia aut in advertentia usque ad ultimum diem omisit lucrari indulgentias poterit opera ad eas requisita, quae neque una die fieri possitnt, in alia commutare Conses Iarius , cum talis fuerit moraliter impeditust secus est de eo, qui ex malitia eo usque neglexit indulgentias lucrari, cum talis non
fuerit legitime impeditus , de quo solo intelligitur bulla. Si vero quis tempore Iubilaei omiserit confiteri reservata , poterit elapso Jubilaei tempore ab iisdem absolvi, modo eadem intenderit tempore Jubilaei confiteri, sed invincibiliter eadem omiserit.
420쪽
O T A T hic Eximius D. Hesselius, veteres Thelogos ic Magistrum sententiarum omisisse hanc quaestionem, an detur Purgatorium, tamquam de eo certo constaret: Zc solum indagasse Purgatorii qualitates, quid sit, ubinam sit, Ece. Videtur tamen illud negasse Aerius, contra quem scribit S. August. haeresi 13. Imo idem rura DInegarunt quidam tempore S. Bernardi, dicti posto- N n e lici, contra quos scribit serm. 66. in Cantica. Hos se- cuti sunt aldenses, Zc novissime Luther & Calvinus e ratio eorum erat, quod Christus plentisime pro nobis satisfecerit, & quod remissa culpa secundum illos remittatur omnis poena. Varie tamen more suo hic
lusit Lutheri qui quidem primo illud admisit, sed negavit illud ex S. Scriptura posse probari r postea docuit id ex ea posse probari r tandem illud absolute negavit. Contra hos Dicendum 1. De fide est, dari Purgatorium, seu Da ipue incum, in quo justorum animae, quae hic in vita non gatarium plene fuerunt purgatae a peccatis, illic expiantur.Com s GDie. muniter hoc solet probari ex utroque testamento. Ex V. T. quidem, quod Iudas Machabaeus Mach. l. 2. c. I a. miserit Hierosolymam 32o oo. dragmas argenti offerri pro peccatis mortuorum sacrificium, bene de Religiose de resurrectione cogitans , adeo ut addat Scripturar Sancta ergo salubris est cogitatio pro defuntiis exorare, ut a peccatis Disantur. Hinc collige manifeste r. animae immortalitatem, resurrectionem mortuorum,