장음표시 사용
431쪽
4 32 DE PURGATORI o. ria. Sunt qui addunt 4. genus scilicet restitutionem
sed perperam et duia sive illa fiat , sive non fiat , nihil defuncto obest aut prodest per se loquendo ,
cum Deus non puniat nisi ob culpam in vita conistractam et Si vero aliquando legatur , animas quas, dam ob restitutionem reversas esse , dici potest id factum esse ad aliorum instructionem , quod re stis tuere in vita debeant. M alia Dicendum ergo suffragia prodesse desunctis. ConamVisai stat ex eonstanti Ecclesiae sensu orantis ero mortuis , Ductu. item Machab. a. e. ra. ubi dicitur , quod sit Sancta salubris eogitatio pro defunctis exorare , ut a peccatis solvantur. Item Apostolus pro defuncto rogavit a. Τim. i. his verbis e Dei illi Dominiu invenire miseriis eordiam. Deinde Jacobi s. dicitur, Oraie pro invicem, idest pro omnibus unius corporis Ecclesiae membris indigentibus , qualia etiam sunt defuncti. Imo MChristus tam mortuis quam vivis prosuit, mortuus est enim pro peccatis totius mundi, ut vivorum si iam ut & mortuorum dominetur. I. Joan. 2.i, Dicendum ulterius etiam Sanctos in Coelo orare cois Orent pro defunctis. Negat quidem Solo, eo quod San-ρ ctorum oratio non sit satisfactoria , suffragia vero
solitin prosint per modum satisfactionis. Uerum hoc defendi non potest sine periculo erroris, dc vel ex sola praxi Ecclesiae probari potest , quae Deum
orat, ut animas fratrum , sororum , &c. Beata Maria Virgine intereedente cum omnibus Sanctis , ad perpetuae beatitudinis consortium, pervenire conceis
dat. Ad rationem Soli vero dici potest , quod etsi
oratio Sanctorum non sit satisfactoria, esse tamen impetratoriam , & eatenus posse animabus applicare satisfactiones Christi. Quomodo autem suffragia
prosint defunctis, colligi potest ex iis quae dicta sunt de indulgentiis. , i. . in fine.
432쪽
strid, S quotvlix sit censura. I CANDuM primo Censura Ecclesiastiea iud, quam poena Ecclesiastica o Q. P
nihil est alluc spiritualis & medicinalis, ita ab Ecclesia. imposita, ut ab eadem tolli possit. Quod sit poena spiritualis per se patet, quia censura propter aliquod crimen privat per se quibusdam bonis spiritualibus. Dicitur vero medicinalis &e. ad distinctionem aliarum poenarum Ecclesiae quae sunt perpetuae, ut sunt depositio, degradatio, &c. quae sunt absque spe remissionis dc mere punitivae, non medicinales. opponi posset contra datam definitionem, quod Ecclesia non possit privare fideles bonis spiritualibus. cum potestas a Christo data sit Ecclesiae ad aedifieationem, non vero ad destructionem: neque pro suo libitu Ecclesia est domina bonorum spiritualium , sed solum dispensatrix in bonum fidelium. 2. Censurae cum sint privativae bonorum spiritualium , non videntur esse medicinales, ae proinde utiles, eum privatio bonorum spiritualium non possit esse utilis. Ad primum R. similem potestatem serendi censuras in Ecclesia vergere ad aedificationem , tam ip- etsi molaiasius rei, quam communis boni Ecclesiae. Datur enim , si tui reus suam contumaciam agnoscat ae resipiscat rsic Paulus I. Cor s. dicit: tradidi eum satanae, ut spi- '' rituι salum fiat. Deinde, potestas illa etiam vergit in bonum commune Ecclesiae, dum bono communi expedit, quod putrida membra abscindantur & se
gregentur, ne totum corpus inficiant , & caetera Cea timo
433쪽
οέ DE CENs URIS. timorem habeant , dum vident pertinaces censuris amigi. Flagellato enim pestilente, stulta seriam sapienιior
Hinc colligi potest, quod censurae sint quoque medicinales & utiles. Et si enim aliquid incommodi adferant reo, puta quod quibusdam bonis spiritualibus
privetur , censentur tamen utiles ac medicinales respectu majoris boni, ad quod de se ordinantur, uti dictum est. Solet etiam objici, quod Ecclesia non possit privare bonis spiritualibus , cum ea sint interna , quae. Ecclesia non attingit. Resp. quod Ecclesia etiam de internis iudicare possit, dictum est in materia de legibus. Deinde , quod etiam mere interna possint ab Ecclesia censurari mox videbimus. Dico tamen Ecclesiam posse privare bonis internis ab externis causatis , v. g. fructu proveniente ex missis , ex suffragiis, Sacramentis &c. quod fit per censuras. Ecclesia Picendum a. de fide est, in Ecclesia esse potesta- p. est ' ' tem ferendi censuras. Probatur I. ex Matth. I 8. ubi 2 ,3 . Petro promittitur amplissima potestas clavium li-A . gandi di solvendi, ad quam spectat fideles suos reis
belles poenis compescere dc punire , haec enim potestas in omni republica & omni pastori est omnino necessaria. Idem eadem ratione probari potest
ex his verbis Joan. 2I. Pasce oves meas. Probatur 2. ex continua Ecclesiae praxi. Aposto- Ius I. Cor. S. excommunicavit incaestuosum: I.Tim. I. excommunicavit Hymenaeum de Alexandrum:
quod omnes retro Pontifices & rectores Ecclesia sunt secuti. Iline Ecclesia in Concilio Constantiensi 'damnat seT 8. artic. 3o. Wicles, qui se habet: excommunicatio Papae , veI euuseamque Praelati non est timenda , quia censura Antichristi. Idem fere censuit
Luther , docens censuras non esse tam timendas, quam optandas ; tantum auferre commercia exterinna dic. quibus etiam adiunxit se Erasmus Rot t. dicens in colloquiis de fide , quod excommunicatio territet pueros, non vero vires series. Di-
434쪽
DICENs URIs' O sDicendum 3. Communiter statuuntur 3. solum Quot sinaspecies censurae, scilicet, excommunicatio, suspeo sio & interdictum. Alii addunt duas alias, cessatio- nem a divinis de irregularitatem contractam ex delicto. Alii denique assignant 7. Verum sententia prima agnoscens tantum 3. Est omnino tenenda. Cessationi enim a divinis uti de irregularitati primario non tam competit ratio poenae quam impedimenti; ma. quo ab altari removetur is , qui tale vel tale habet
impedimentum , quod irregularitati est proprium t Vel etiam , quod ponatur in signum injuriae Ecclesiae illatae, quod cessationi a divinis est. proprium: adeo que cessatio a divinis Sc irregularitas disserunt a censura in ratione sermali. Ex quo ulterius deducunt alii. quod quando in Iubilaro datur potestas absolvendi a
censuris , non detur potestas relaxandi irregula itatem ob delictum , uti Navarrus cap. 27. num. 2SO. testatur illum esse curiae stylum. f. I I.
strinam posui ferre censuras, in quas personas DICENDυM primo, omnes ii possunt ferre censuras, qui habent iurisdictionem Ecclesiasticain
ordinariam in exteriori soro , v. g. Papa , Patriarcha, Archiepiscopi, Episcopi dc eorumdem vicarii. Item capitulum sede vacante, Concilium generale, provinciale de synodale , legitimae regularium congregationes dc ab Ecclesia approbatae e Itidem ex concessione Papae vel consuetudine legitime praescripta, habent eamdem potestatem Praelati religionum V. g. Generales, Provinciales, Abbates, Guardiani, Priores, Rectores. dcc. In omnibus tamen servanda est cuiusque ordinis constitutio , quia in quibusdam potestas illa denegatur aut restringitur: sit capud Py. Societatis excommunicare non possunt Superiores conventuales, sed solum provinciales, ita com- - Cc 3 pendiam
435쪽
o 6 DE CENSURI s. pendium privilegium Soc. verbo correctio g. 2. & V. Otiata g. 7. α 8. Alii insuper hane potestatem Parochis dederunt, maxime in rapina de surto, quae tamen potestas illis est ablata per Trid. ses 2 s. c. g. reform. Dicendum a. Ut quis sit capax iurisdictionis Ecclesiasticae iuxta aliquos debet esse Tonsuratus , unde aliqui inserunt nec feminam nec laicum posse ferre. ει femi censuram. Verum, cum hoc solum pendere videa- tur ex jure humano , verius videtur , tam feminaρ
quam laico id posse competere. Et si enim jure divino seminae non sit data potestas clavium , tamen ostendi nequit ex eo, quod saltem alicujus potestaris partis per Papam non possit reddi capax r quod
enim numquam sit concessa talis potestas, non eVincit eam concedi non posse, sed quid fieri deceat, so- η La,ra tum ostenditur. Laicis tamen etiam coniugatis competere posse eam potestatem est clarius, cum in variis universitatibus Rectores possint esse conjugati, quidc possint excommunicare. In quos Dicendum 3. Censura tantum serri potest in sub p si torriditos viatores. Hinc bruta animalia non proprie li-ς ' gantur centuris, sed solum adiuraotur & exorcisantur ab Ecclesia precibus, benedictionibus,&c.Ne fructibus terrae noceant. Mortui autem sunt extra sorum Ecclesiae, etsi sint de communione Sanctorum , adeoque censurae sunt incapaces, ad quam requiritur, quod sint subditi in soroEcclesiae. Censuraequoque incapaces sunt
Judaei, gentiles di alii non baptitati, etsi etiam temporaliter subditi sint Regibus Christianis. Hinc Pau lus, de his qui foris sunt, quid ad nos 3 possunt tamen omnes baptisati usum rationis habentes ligari censuris, etiam Apostatae & qui transeunt ad iudaicmum , cum ratione Baptis ni sint subditi Ecclesiae , secundum iurisdictionem Ecclesiasticam. De pueris M perpetuo amentibus , clarum est eos non posse ligati censuris, tum quia delicti non sunt capaces, ob quod censura debet ferri: tum quia moraliter loquendci
436쪽
ante annos pubertatis , idest masculis ante I . anisnum' seminam ante Ia. annum, an ii possint incurrere censuras: Alii ob imbecillem aetatem hos excusant Ecdocent cum iis mitius esse procedendum: verius tamen dicitur, etiam hu iusmodi pueros esse censurae capaces . quare duo tales tonsurati sese percutientes excommuinnicati censentur Canone Si quis suadente diabolo Hie enim canon latus est sine ulla aetatis restrictione, solumque docet hujusmodi pueros ad S. Sedem non esse mittendos, sed ab Episcopo posse absolvi. Ita comm niter Theologi & Canonistae. Hoc tamen notandum , debere culpam in ejusmodi pueris esse mortalem ,
quod saepe sepius deest in illis, quam in aliis provectioris aetatis, desectu plenae advertentiae deliberationis.
Dicendum 4. Defuncti tamen etsi censurari non tu spossint, proprie de censura loquendo , cum non sint in foro Eccle hae subditi, nec proprie contumaces Sccorrectionis capaces , qui est finis censurae et Largetamen & improprie loquendo aliquando leguntur ex- Communicari, v. g. declarando eos discessisse in statu damnationis & excommunicatione, ideoque eos Ecclesia anathematisat, privat suffragiis, sepultura lacra, &c. Quae declaratio non est proprie censu ra lata in defunctos, quia non ordinatur ad emenda tionem defuncti, etsi ordinetur ad terrorem vivorum , dum vident tali poena contumaces puniri. Et hoc modo intellisendi suntCanones 3c Doctores, dum
dicunt mortuos ab Leclesia solvi aut ligari , idest improprie, qualenus Ecclesia, aliqua permittit aut vetat fieri defunctis a vivis. Dicendum s. Episcopus non potest ligare censuris Qη suum subditum, H crimen sit commisium extra eius a
territorium. Ita statuitur cap. ut animarum de consti- urari. tutionibus in 6. ubi dicitur: Extra territorium jus dicenti non paretur impune. Intelligi id debet, quamdiu degit extra territorium, nec in illud redit. Neque tamen C c eam.
437쪽
4og DE CENs URI Leadem ratio est de Religiosis peccantibus extra seu, Monasterium , nisi forte peculiari indulto sint exempti, cum Religiosus ubicumque degat , sit subinditus suo Superiori, & Superior Religiosus censeatur habere totum mundum pro territorio.
Episcopus quoque existens extra suum territorium non potest ligare censura suum subditum , prout colligitur ex cap. Novit de ossicio legati , eo quod extra territorium non habeat tribunal , ad quod citari possit subditus & audiri. Ηoe autem intelligi debet, nisi veniam habeat ab ordinario loci, in quod egit. Sic otiam Episcopi expulsi, possunt agere cecisuris in loco vicino suae diecoesis in suos expulsores, si id in diecce si sua agere impediantur.
possunt in Dicendum 6. Ligatus una censura potest denuo eunaem ligari ala, non tantum diversae speciei , sed & ejunfm p dem. Sic, qui ligatus est una censura excommunia ' cationis , accedente nova contumacia potest ligari alia. Imo ob eamdem culpam potest quis a diver-ss superioribus ligari eadem excommunicatione. Sic etiam ob furtum sacrilegum , duae possent incurriaxcommunicationes , una constituta furto, alia Sacrilegio.
sura excusent censiura I ENDUM primo , Cum eensura sit proprie φρ t poena , debet serri propter culpam si ve pecca-
Hinc sequi vir primo , ut poena sive censurast iusta , debet proportionata esse culpae: Adeoque cum censurae Ecclesiae sint poena gravis , suppon re debent culpam fravem , ne si ob leviores culpascensurae ferantur, disciplina Ecclesiae contemnatur.
5equitur secundo , Quod quidquid excusat a culpa
438쪽
DE CEN si1RI . 4 9 exeuset ellam a censura actui annexa vel omissioni. v. g. inadvertentia, ignorantia, merus, dcc. de quibus postea. Dicendum et . Uerius esse, quod censura serri pos sit ob peccatum oecultum. Probari id potest ex di- ri ιε pae-ctis de legibus, quod Ecclesia puniat credentes, bcc. estvm ρε ob actus mere occultos. Imo hane praxim diu in Ec- εμι μη clesia fuisse , tradit Morinus de poenitentia c. XXVI.
ubi ait, quod quamvis alicui durum videatur, quod crimina occulta publica poena puniantur , si tamen
quis in memoriam revocet ea , quae ab annis so .
hucusque in Ecclesia statuuntur, docentur, scribuntur: Deprehendet Ecclesiam perpetuo sibi vindica si se aut horitatem nonnulla peccata occultissima , dc
quae natura sua , nisi reo liponte confitente , eme
gere non possent, publice & gravissime puniendi.& rivin. 3. addit e Sany viri gravit lini cy' numero non pauci censuerunt Ecclesiae auibortiaιcm hacnsique sese dij fundere , scilicet ut peceatis mere internis censuras possit infigere, & a1signat Antoninum , Panormitanum , Adrianum , Maiorem , & c. Imo dc Te milianum. Hinc colligo, censuras ferri posse in peccata occultissima, imo dc interna , si aliquo modo exterius prodantur ε Denique , quod Ecclesia censuras ferre non possit in actus mere internos , non tam venit ex parte potestatis Ecclesiae, quam desectu notitiae. Vide dicta de legibus. Dicendum 3. Ad incurrendam censuram requi H De et tur actus consummatus iuxta scopum legis , id est ea consummatio, quam lex requirit , ut incurratur l zEM
poena, Hinc si excommunicetur occisor , non in- fertur c eucurret censeram, si solum pereussit vel vulneravites si vulnerans, non incurret eam , qui percussit sine
vulnere. Si vero mandans aut considens excommunicentur, videndum est, an lex absolute in tales ferat censuram , an vero tantum effectu secuto ; in
casu vero dubii, si lex sit absoluta, videtur ab solath intelligenda.
439쪽
io DE CENs URIS. deen. Dicendum 4. Cum jure divino requiratur In cena . .i h iurat' contumacia, sequi videtur non posse excom an νεο ..ti municari V. g. aliquem, Ob peccatum praeteritum pumaria sine contumacia in futurum. Hine quando in quibusdam religionibus quidam ob peccatum praeteritum excommunicantur dc arcentur a divinis ossiciis, non est ea excommunicatio proprie dicta , sed solum poena, non censura. I ρηεν v. Dicendum s. Ignorantia invincibilis facti, vel Iear x - gis excusata peccato, adeoque dc a censura, quae obs ' peccatum infligitur. Idem est deindeliberatione , me-1..... tu di aliis quae auferunt voluntarium dc consequenterraistia o culpam. Variant tamen authores, an ignorantia ce metus. surae, excuset a censura idest, si quis ignoret actui alicui etiam annexam esse censuram. Pro cujus pleniori intellige Q - - tia Notandum est, censuram aliquando serri terminis 'U generalibus,aliquando vero cum certo modo,V. g. qui cienter,studios/,advenenter hoc vel illud fecerit: si priori modo generaliter feratur, ignorantia vincibilis censurae,quae sum est ad mortale peccatum, non excusat quo ue a censura; quia sicuti scire potest Sc debet legem . um eam vincibiliter ignorat: ita etiam censuram anis nexam illi legi. Imo ut censuram incurrat, non requia ritur necessario, quod censuram noscat illi legi esse annexam , uti communis est opinio et sussicit enim quod sit contumax contra legem Ecclesiae, ob quod Ecclesia censuram infligit, quod fieri potest, etsi censuram ignoret esse annexam. Alii tamen illud notant quoad ordinationes superiorum ordinariorum maxime ob cap. At animarum rubi dicitur de constitutionibus in 6. sevientiis per fla-tAta quorumcumque ordinariorum prolatis, ligari nolumus ignoranιes, varios excusari ab incurrenda censura, duiri nihil de ea audierunt, vel audire facile potuerunt; maxime cum censurae tamquam odiose sint restringe dae, quae opinio multis placet in praxi, non tantum de
iure ordinariorum , sed Jc de quocumque iure positivo, dum quis lavincibiliter ignorat actui suo an is
440쪽
DE CENsu RI s. 4 1 nexam esse censuram. An vero ignorantia illa vincibilis sit an invincibilis , colligi poterit ex circumstantiis ignorantis , pro diligentia in cognoscendo
Dicendum 6. multis modis fieri potest, quod cen-sura sit nulla. Primo censura est nulla seu invalida, sis a ms constet censuram ferentem non habere jurisdictionem. Secundo si praecipiat rem impossibilem.
turpem , contrariam bono communi dcc. quo casa
omnis lex est nulla. Unde generatim quot modis lex non obligat, etiam censura lata in praevaricatores legis , est etiam nulla Zc invalida. Tertio cem setur censura esse nulla , si nullo modo sit proportionata culpae, v, g. si pro re parvi momenti ponaintur excommunicatio. Quarto si lex quoad est coe citiva, numquam sit recepta, vel abrogata vel co suetudine contraria vel legitima praescriptione. Hoc tamen hic notant plerique , debere moralia ter constare legem esse nullam tam ex parte legi latoris, quam ex parte materiae: si enim hoc sit solum verisimile, standum est pro legissatore dc lege, quibus est possessio ; unde quia motiva legissatoris
non sunt ita omnibus manifesta , non debet facilEiudicari de invaliditate censurae, nisi prudenter constet de contrario. Saepe enim superiori aliquid est grave , dc ut tale injungitur , quod subditis , quos latent motiva legislatoris, dc superioris, apparet leve ec nullius momenti. Quare in casu dubii habere se
debet reus ut ligatus censura. Dicendum 7. censura lata ab homine secundum .
allegata 6c probata contra innocentem non est Va- ινὰ irin.-lida , in tantum, ut ratione sui obliget in conscien- eentem esstiar non est enim verosimile,quod Ecclesia velit tantis iuvat u bonis privare innocentem. Tenetur tamen talis cenia
suram illam servare eousque, ne det scandalum aliis fidelibus , quasi authoritatem Ecclesiae vellet con temnere. Unde inserunt aliqui, illum qui innocena communicatux , celebrando non incurrere irreg latita