장음표시 사용
51쪽
37 Quid mirum, quod insolici et abjecto isto
interpretandi genere fiat, ut tota Sacra Scriptura in fabula romanensis formam redigatura Omni jure meritoque plures ex auCtori S
confessione exstiterunt oppugnatoreS e Catholicis primas hac in re partes praeter alios egit Dr. l. Sandbici 1lerus. Iuvat quoque audire celeberr Patritium Benedictum immer, qui in sua thoologia christiana de hoc perverso
interpretandi modo ita disserit: --- HOC, quod modo dixi, cumprimis valet et verum est de nova schola exegetarum, quae OStremi Stemporibus nata, novas et inauditas interpretationes enixa est, et adhuc enititur, magno muΙtorum applausu, et titulis in fronte operum Coruscantibus, quibus se tamquam critico-historico psychologico philologico commenta-xios annuntiant. Negare equidem e Volo, ne poSSum, ab his commentariis id, quod in fronte gerunt, praestitum fuisse magnam enim ubique et criticae, et historiae et antiquitatum, est linguarum eruditionem prae se ferunt, et produnt non inficior, eorum interpretationes
et novas, et inauditas esse. At VHro ego, et Pernego has interpretationes Verum SeΠSum Sacri scriptoris, et libri assecuta fuisse simul-
52쪽
que palam pronuntio, eas hunc enSumme S- sequi quidem potuisse, cum interprete eo, quod absolute necessarium est, caruerint intubi nimirum pure intellectuali, sive illo aspectu, quo sacri scriptores et Deum, et nexum Dei cum homine, et hominis cum Deo contemplati fuerunt. Quod perversum interpretandi genus interpretes, scholae laudata addicti, ad veteris novique foederis tabulas extenderunt, eoque OnSequenter Pervenerunt, ut modo capita codicis sacri spuri judicarent, modo doctribnam usu legitimo justoque receptam ejicerent, modo teXtum . corrumperent, modo typicum et foederis characterem negarent, aliaque id
genus plurima.' Heu quam difficile est, cri
53쪽
De illa morali, quam vocant, interpretatione, quae id tantum sibi sumere solet, quod ad Provehendam christianam aedificationem valet, sermo hic loci non est, sed illius potius morat,
philosophicae interpretationis , siquidem di
cenda est interpretatio, quae auctoribus, ut omnes sciunt, antio et nonnullis theologis, eum
Sequentibus, gaudet, utpote qui in criticam imrabant philosophiam rationem habemus.')
54쪽
Philosophus ille sacra scripturae interpretationem ad rationis purae principia practica redigendam esse praecepit, huicque principatum
adseruit grammatico historicam autem in te pretationem tamquam finem inferiorem ad agge- quendum Superiorem respeXit, ad quem litera reddenda esset spiritalis, seu ideatis, si forte id, quod naturae Conveniens esse soleret, Lfenderet. Manlius itaque literam, quippo quae
multis philosophis ejus aequalibus nimis cruda
qua os critica philosophia ad interp. libror. s. Schlosmig179 . . et repet immagazi fur Schullehrer. B. III. h.
55쪽
videbatur, dealem reddere conatus est. Ad quod conameia sua ipsius philosophia est de
ductus, qua duce rationem humanam sumininum judicem, Summam auctoritatem et certissimum criterium esse opinabatur.
Hanc interpretationis regulam qui sequatur interpres, Dihilque admittat, nisi quod ratio per se ipsa intelligere ac probare possit, eum christianam ac positivam eligionem pes-
Sumdare, penitus Xstinguere, atque in mererationalem transformare, plures viri co
dati pariter ac docti demonstrarunt, inter
ke neues ag. I. 377. s. I. A. 6sseit Animadverss. in sensum L. L. f. 0ralem Hal. 1795. A. C. Strauss: Diss utrum philosophica scripturae interpretatio, quam commendavit antius, admitti possit in explicando N. . sit. II 95. Observationes ad moralem s. practicam L. L. s. in
Cis Thameri epist de interpret morali. Mald 1798. Jac Theoph. Wurm: Observati ad philosoph. antii de Herm. s. decretum. Tubing. 799. Ioa. v. ofer: Progr. de antiana scripturae s. interpretatione Salisb. I800 8 -I. Sandbicliter s. c.
56쪽
quos praecipue eminet G. C. Storr. ' Profecto nonne hoc interpretandi genere omnia fidei mysteria e religione christiana. O- Ventur Nonne simplicite rejiciuntur, nonne Verba scripturae s. ad moralem eumque imΡΓOPrium sensum trahuntur Viri illi, philosophiae criticae addicti, omnino interpretari desiis nunt philosophantur potius, quemadmodum e sua ipsorum sententia scribendum fuerit At commentatoris officium est, non quid ipse, lit, o quid sentiat ille, quem interpretatur, exponere. Alioqui, si contraria dixerit, non tam interpres erit, quam adversariu ejus, quem nititur explanare. )Interpretes praeterea, qui in hoc principium interpretandi rationalisticum, quod vocant, jurarunt, subdoli quoque inveniuntur, quum ad evangelium, cui fidem denegant, et cui sapientia long antecellere sibi videntur,
Lucko: mandris de neutest Herm. xum Gebrauchesii Acad. orles. Ott. 1818. Vorr. p. 15. Herm. art. II. p. 191. 213. s. Μich. Arneth p. c. - . . Alber institi herm. n. T. Om. I. G. h. Ziegler nunc Episcopus incensis Oratio academica de rationalismo theologico, catholicae, evange- Iicae et reformatae ecclesiae pariter adversantct, nonnisi una et vera divinitus constituta credendi regula eliminando Vindob. 1818. D. . . torr Annotationes quaedam theologicae ad philosophicam antii de religione doctrinam. Tub I793. Devisci nebs Benierkmigei liber Ficlites riti alter Offenbarungen. lib. 179 . ' S. Hieronymus ad ammachium.
57쪽
haereticorum more nihilominus provocent, idque pro lubitu et corrumpant, et rejiciant, ita ut cum viro doctissimo I. A. o liter, dic mus: Dieienigen die das rationalistischo Inter pretation springi a stellen, wiirden redii cher handein, eni sie, Wie alte haeretischeme- meinden, ilire ei genen Evangelie sicli schrei, oben Urden, d. h. ilire christen eradegu ais Evangelieri anpriesen So ware alles lia semoni Sch. Und welchen wec sol es aucti seliaben, ich au das Evangelium et berulan,
Quae cum ita sint, tantum abest, ut rationem humanam, tanquam lumen a Deo nobis concessum, in sacris bibliis interpretandis nul- Io momento dignemur, ut eam, modo Sana sit et ab aeternis necessariisque veritatis principiis ducta, plurimum valere affirmemus eam vero potissimum cognoscendae religionis christianae et interpretandae sacrae scripturae Principium esse, id tantum negamus a Pernegamus, quum homo, qui in suae rationis lumine subsidium sufficiens adversus errandi periculum, quibuscunque ingenii viribus sit praeditus, et quantamcunque adhibeat operam, longe aliam, in qua adversus errores in interpretando se figere possit, ancoram habere debeat, de qua jam infra plura commemorare in animo
Usum rationis in religionis negotio nullo modo perhorrescimus, quum nobis regula fidei
58쪽
sociandaria sit. Ut nihil revelatum esse existimetur, nisi quod rationis humanae lumine Cognoscatur, id quidem non concedimus vexum hac positione longo propius ad Veritatem accedere nobis videmur, quam qui aliter affirmant. His omnibus concessis, non habemuS, Cur rationem potius, quam Deum, qui TeS, quas rationem humanam Xcedunt, Patefecit, sequi debeamus. meo, quae Dei, rationi, quae rationis sunt, tribuenda CeΠSemuS, AEu Sano nullus melior rationis usus cogitari poteSt. Rationis est, principia revelationis statuere, ejuS-que veritatem confirmare et demonstrare. Absit, inquit S. Augustinus, ut ideo credamuS, ne rationem accipiamus, Sive quaeramUS, Cum Credere non possemus, nisi rationales animas haberemus. it ergo in quibusdam rebus, ad doctrinam salutarem pertinentibus, quas Tatione nondum percipere valemus, sed aliquando valebimus, fides praecedat rationem, qua Ormundetur, ut magnae rationis capiat, et Perferat lucem, hoc utique rationis est , Et ideo rationabiliter dictum est per prophetam: Nisi credideritis, non intelligetis Ubi procul dubio discrovit haec duo, Meditque consilium, qui prius credamus, ut id, quod redimus, intelligere valeamus. Proinde ut fides praecedat Tationem, rationabiliter visum est Si igitur rationabile est, ut ad magna quaedam, quae capi nondum possunt, fides praecedat rationem, procul dubio quantulacunque ratio, quae hoc
59쪽
persuadet, etiam ipsa antocodit fidem Baco, philosophi nomine Certe dignus, auctoritatem rationis frangi minime passus est: at intelligentiae divinae credendum esse omni ecparte Censuit, licet reluctetur ratio, id quod hisce exprimit verbis: Praerogativa Dei totum hominem complectitur nec minus ad rationem, quam ad voluntatem humanam e tenditur ut homo scilicet in universum se abneget et accedat Deo. Quar sicut logi divinae obedire tenemur, licet reluctetur voluntas ita et verbo Dei fidom habere, licet reluctetur ratio. Etenim si ea duntaxat credamus, quae sunt rationi nostrae consentanea, rebus assentimur, ΠΟΠauctori quod etiam suspecta fidei testis bus praestare solemus.' De augment. Scient. Lib. IX. . . f. 3.
Quisque, qui Iesum non doctos, et variis scientiis imbutos, sed indoctos atque paene Tudes discipulos elegisso meminerit, in libris
quoque eorum interpretandis haud obliviscetur, nos in oratione, artificiose concinnata, non versari, illosque hac ex causa ad philosophorum subtilitatem non esse explicandos, sed
quisque potius in animum inducet, nos libros
60쪽
auctorum haud eruditorum in manibus habere, qui, quae docere voluerint, simplici oratione
Ne vero tot tantisque interpretum quorundam vocibus corrumpi o patiamur, haad Iovis cautio adhibenda est. Quare omni, qua fieri potest, cura duos adhuc copulOS, Π Sy
interpretationem, quam dicunt philosophicam quae scripturae S. textu in hunctantum finem utitur, ut Christianis sensa et
placita philosophica, quae tamen nil aliud, nisi
hypotheses sunt, Commendet; β modernam voluminum Sacrorum XPO-sitionem, quae auctoribu librorum S. eorumque verbis opiniones philosophicas aut theologicas saeculi XVIII. Vel XIX. supponit, de quibus ipsi nec cogitabant, nec Cogitare poterant. Qua expositione fit, ut, quum systemata philosophica multa, eaque diVersa Sint exegesis cum doctrina instar Protei mutetur, et labente systemate ipsa collabi videatur. Contravera philosophia cum doctrina christiana intime' Lud. ateri Philosophia s. scripturae interpres Exerci tati paradoxa, in qua veram philosophiam infallibilem as Iiteras interpretandi normam esse apodictice demonstratur, et discrepantes ab hac sententia expenduntur ac refelluntur Eleutherop. Amstelod. 1666. q. tertium edita et appendice Dac Camerari aucta cum notis variis et praefatione oli. Sal. Semleri Ha1 1776. Euchar Oeriel: Vorsuch ine philos Bibeterklarung, welcher aut Bries an die Romer philosophisch geprust, ubersetκ und ei litutor enthult. Iz93 8.