장음표시 사용
461쪽
lis; quae est radix . Quare dispice teipsim , uti plenὸ omni morti uis addictu, in vitiosa
sensualitate; uti superius diximus: numq; ita te sentias Dei amore tribulationes cocupiscere,vri alij fugiunt: tunc certus eris acediam te subegisse. O felix, qui talem pertim git ad gradum: inuenit enim in dolore laetiatiam , in aduersis gaudium, felicitatem in miserijs, omne bonum in omni malo. Milector, non sat habeas haec legere rsed arma arripe aduersus teipsum: monstrosasq; istas a te propelle seras, priuatas quippe affectiones , unicnm gloriae tuae medium . De Superbia. C. Vm. Su PER Esae iam ut doceamus , qui possi reserri victoria parre in rationali: quae cum sit m nobis praecellentior; potissima est radix, inde caeteris in partibus bona , vel mala coseruatur dispositio, seti affectio. Haec non innititur complexioni,seu sensui corporis; sed sita est tantummodo 1 anima: propriamq; appetit semper excellem
tiam: quaeinordinata appetitio si sertur in ' manifesta
462쪽
manifesta & palpabilia, dicitur superbiasin ad occulta &tecta, dicitur inanis gloria : & quo magis excellentiam appetunt , eo reddunt animam magis ignobilem & me
Hinc oporteret rationem , uti custodem iugiter aduigilare, ut propellat ab anima quicquid est ei noxium . Incogitantia et nim omnis est initium superbiae: clim si attentc perpenderet homo uti ex se si nihil , boniq; quicquam habere , vel tueri minime possit, nisi Deo dante; nedum aduersus ipsiim non superbiret: sed & eo fierct humilior, quo maioribus praedotaretur charismatibus: sciens cum muneribus crescere & eorum rationcm . Non tamen omnem dico honoris appetentiam esse superbia i si enim quisquam virtutem appeteret, unde hon rem consequeretur, non quidem honoris
gratia, sed qub suam sustentaret familiam, noti esset iccirco superbus, si priuata suum non sisteret in laude desiderium. Huius initium est peccat; , in animii inducere, quae habemus a nobis pss esse : Hi
secit Lucifer. Recogitare autem oportet, quaecunq; habemus , tam corporis , quam
463쪽
imae, a Deo esse, nostris sine mericis .
Neq; etenim gloriari possumus de doctriana, honore, re, sapientia, tametsi nobis sudore snt parta: quoniam nisi tassent no
bis concessae vires, cum externae, tum in
ternae , nihil quicqua acquisijssemus. Quae porro est stultitia de eo gloriari, quod no striim non est λ Si vero quisquam diceret: fateor omnia diuinitus possidere , sed di propria mihi peperi industria & prudentia et
Rerpondeo, hoc minime veru esse. Nam& prudentia, & industria est a Deo . . Acsi quodpiam quis tibi donaret talentum : indeq; tu ditesceres: tibi iam non esset gloria,
sed illi qui largitus est unde locuples fieres . Hinc dicebat Paulus: Quid habes, quod non accepisti λ nempe a Deo Si autem accepisti, quid gloriaris, quasi non acceperis p Vnum tantummodo vere dici potest nostrum, nempe peccatum: hinc autem vituperationem reseremus, non laudem: igitur da gloriam Deo. Hanc noxiam si velimus extirpare radiacem , oppidoquam oculati smus oportet e
subtilis enim est, & varia , paucisq; anumaduersa . Erit, qui requisitus ab amico , adnititur
464쪽
adnititur succurrere, quo planti sectat id neum se esse, qui illud, & maiora praestet:
ecce occultam' superbiam. Alius cuipiam parcit operi, veritus egregie se minus praestrturum, atq; ita in pretio minime amplius
habendum: arida cst haec superbia. Sub specie modestiae , nonnulli se existimant scire
quae no norunt, Vel amplii quam norunt:
quidam praecellentem quampiam in fratre
contuentes virtutem, adnituntur illam attenuare , facileq; mala credunt, iudicantes aliena, fieri ipsorum detrimetitu m nomini, gloria: manifesta est haec superbia, quae se per vult esse singularis oi Imnaiscet se deterrima luc vipera cui diis nostris operibus: in vestitu immodicos procurat fastus: si loquimur, ornata affectat verba: invictu copiosas & opiparas inducit dapes: in corde temeraria seminat iudicia: pauciq; eius evadunt manus.
Quid autern de iIlis dicemus, qui de malefactis etiam superbiunt : quod fratre supplantaverint, ultionem sumpserint, adulteitum perpetrauerint λ hi inde gloriantur, unde oportuerat celari: sed tantet est superbiae malitia, ut vel in pecc to locum faciae ambire
465쪽
ambire stiperiorem. Alios taceo, qui bona non faciunt , iacientesq; improbant, vocitantes illos Deicipulas,seu Deum fallentes, ' Italice Gabadei hypocritas, & sanctones: nullaq; de re verecundantur, quam de benefactis : aperta sunt haec Daemonia. Stutiti vero sunt illi, qui illorum causa bene agere omittunt, eorumq; verentur derisone,
qui omni sunt plusquam digni derisione . Non ita Christus: qui si ignominiam tumuisset Crucis , faucibus minime mortis nos redemisset. Hic valde culpabiles sunt parentes, po-patice filios, micentiosὸ nimis educantes: qui potius dicendi essent carnifices , quam parentes; cum filios gehennae enutriant. Quanimis etenim superbia altas no possit in pueris iacere radices: quod illa minimε sit huius capax viiij artas, ut gulae: cum ad huc sit vis rationalis inexperta: tamen plurimi resert incipere una cum lacte hoc su
Multifariam oritur hoc vitium Nonnunquam superbia alteram producit superbiam: veluti qui, ut inter optimates, habeantur, caeterisque praeficiantur, rem
466쪽
temere cffundunt , splendideque admodum riuunt. Saepe etiam nascitur ex eius
contrario superbia, nempe ex humilitate; ut, vestietur quispiam sacco, quo sanctus habeatur,bumilisq; appareat:quod sane est periculosius decipulum: virtutemenim facit in vitium conuerti . Ni opem ferret Deus, non esset inueniare,qui huius euaderet ungu serae . Omni etenim ex Iatere, & omni in opere nos aggreditur : nonnunquam initio ; uti cum cogitantibus nobis quicquam dispertiri eleemosynae, insusurrat spiritus iste,praestare ut impendamus struendis aedisci)s,& vestibus apparandis : nonnunquam in medio,& fine; vii cum de bono quod gerimus,vel gessimus opere, commendari nos facit ab nominibus. Sspe & hortatur bonis in se uescamus operibus: spem habuias loge nos magis superba insectum iri intentione, qua promerituros sedulitate. Intentionemve-rd si nun potest vitiare , seruorem adimit: 4nducitq; ut operi cedamus, veriti minime nos in eo perstituros ; ita ut vituperatione reportemus : que & ipsa est supcibia . Hoc si non obtineat, indiscrete adhortaturi operemur:
467쪽
operemur: ieiunia adaugeamus, & asperitates: quo Diaboli simus Martyres. Suadet re scientiae incumbamus, spreta praxi: uti plerique faciunt eruditi, quibus sane praestiterit esse idiotis. Scire etenim de humilitate syllogismos conficere: minime vero operi mandare, nedum est infrugiferum, sed α noxium valde. Solet hoc vitium magis uni inesse, quam alij. Primuin in his qui deliciose sunt enutriti sundamentum inuenit, propriam nempe complacentiam: ibiq; suum superstruit redificium . Tentat & magnanimos , qui se per appetunt esse prae caeteris singularcs . Saepe & invadit pusillanimes: qui cum m gnis non sint idonei operibus, verentur minime se in pretio haberi y eoq; magis laudem appetunt', quo minus habent unde
Iaudentur. Prae caeteris autem attentantur
cibus ingeniosi; qui multis supersederent
operibus,ni inde laude sperarent. Et ut breuibus comprehendam, incipientes tentat hoc Daemonium, illis insusurrans, quicquid agunt, laude esse dignum: aggreditur ει proficietes, insidias passim illis struens,
quo revocedere compellantur: nec vcto
468쪽
parcit persectis; ingerens illis nonnihil sui muli complacentiae: pauciq; sunt, qui penitus vii Christus fecit a se illud propellat,
deuincantq;. Omne etenim vitium oppositam sibi habet virtute at superbia impugnat & disjcit omnes simul virtutes: nam& de castitate, & de sobrietate, & de humilitate nos facit intumescere. Gula semper delectationi adduciti ira vindictar: sed superbia quanquam sempcr laudi aspiret, saepe hominem adigit vituperationi: uti factu
est Lucifero. Caetera saltem cum tempore deseruescunt vitia: at se perbia in senectute sit morosor,& magis intoleranda : vultq; etiam post mortem in nobis dominari: uti
in funerabilibus pompis, & ambitiosoruincernere est structuris sepulchrorum. Quis iam poterit hoc suppeditare vitium, quod omni in loco, & omni in tempore, & homine , & opere acriter impugnat; nisi qui
Christo sit transformatus crucifixo λVide aute quot prodeant ex hac radice rami : primus dicitur curiositas; quae sem per noua& infrugifera scire appetit: dicitur alius mentis leuitas; quae nunquam in
eodem manet proposito, sed veluti pcnna Gg Vento,
469쪽
vento, nunquamnon circunfertur. Αlius inepta nuncupatur laetitia; quae citra grauia talem, stultὰ uniuersa agitans membra , ELIarescit. Oritur inde iactantia; quae se per se iactat, & gloriatur: & ex ista prodit singularitas; dum omni volumus in opere, ει facere, & dicere noua: quae cum no possimus iure tueri, proslimus in arrogantia: procacibusq; couitijs volumus rem nostra tartam tectam haberi. Ex arrogantia porro deuenitur ad temeritatem, seu praesumptionem. Istiusmodi enim praesumit omnia & scire, & posse: & cuipiam si illabatur erratui, id sibi assumens quod minime no- uit; nequaquam id vult fateri: immo alijs vitio vertit, seipsum excusans: vnde falla oritur excusatio, simulataq; consessio: queveram nunquam reseret absolutionem . Esimulata porro consessione saepe deuenitur ad rebellionem cotra Deum, negando vel spernendo Consessionem: peius etiam pro labendo, in libertatem descenditur peccandi, diuina indolendo praecepta, Omniq; cupiedo exolui vinculo: & misera ex hac Diabolicaq; libertate ultimus exoritur ramUS , peccandi consuetudo: quae demum in ta
470쪽
tara demergit.Ecce ramos ex pesti sera prodeuntes hac radice: omnino pugnantes ramis arboris vitae , Christi: qui quo omnem nostram confunderet superbiam, voluit &nasces,& viues,& mortes, sep ce humilis &praemansuetus:id eligens omne quod fugit superbus: & contemnens quicquid ille appetit:vbi planum fit adeo esse hoc abominabile vitiu,quanta dignus est Christus laude. Iam superest , ut, quando in anima sit morbus iste , deprehendamus, quo possi
mus illi curam adhibere. Quanquam ve-ὰ ex his quae diximus, deprehendi possit;
attamen multis ex alijs agnoscitur indicijs superbus. Solet enim consanguineos iactare;verecudari de paupertate, amictu ue ignobili: exaltat in sermone vocem suam: facilὸ consueuit cauillari seu captiuculis uti, proximoq; detrahere, contentiosus esse, &amarulentus . Contristatur & ubi eius no accipitur sententia: alienaq; gaudet consusione: pungi se arbitratur ubi fiunt verba in genere: parere renuit, nisi ubi propensa est eius voluntas. Sibi etiam ascribere alienos labores,indicium est superbianali