장음표시 사용
171쪽
dicens quod meo Ecaderet, quamuis ea diceret, quae virum vera essent, adlinc ignorarem. Tenebam enim cor meum ab omni assensione,timens r cipitium, i&suspendio magis necabar. Volebam etianim eorum,qua aon videre, ita me ce tum fieri, ut certus essem, quod septem&tria decem sint. 3. Neque enim tam insanus eram, ut
ne hoc quidem putarem posse comprehendi sed sicut hoc, ita, ter cupiebam: siue corporalia, quae ora sensibus meis non adessent siue spiritualia, de quibus cogitare nisi corporaliter nossciebam. Et
satiati credendo poteram, ut purgatior acies mentis et dirigeretur aliquo modo in veritatem tuam semper maneten ex nullo deficientem Sed sicut euenir asi olet, ut malum medicum expertus, e tiam bono timeat ne committeres ita erat valetudo animae meae , quae utique nisi credendo sanari non poterat. Et ne falsa crederet, curari recusabat resistens
manibus tuis, qui medicamenta fidei consecisti, di aspersisti super morbos Orbis terrarum, tantam illis autoritatem lxibuist
172쪽
M sacrorum librorum authoritate,
t. hoc tapum' lisque iam pr po a nens dominam catholicam, modestius ibi nunianeque fallaciter sentie bam iuberi, ut crederetur quod non demonstrabatur; e esset quid sed cui forte non esset,suc nec quid esset, quam illa lic temeraria pollicitatione stientia credulitatem irrideri & postea tam multμfabulosissima Dabsurdissima , quia de
monstrari non poterant, credenda imperari Deinde paulatim tu Domitie,manu mitissimi misericordissima pertractans & componens cor meum, considerati quam innumerabilia crederem, quae non viderem, neque cum gererentur, assuissem sicut tam multa in historia gentium, tam multa de locis atquourbidus, quae no videram tam multa amicis, tam multa medici tam multa hominibus a liis atque aliis;qine nisi crederentur, omnino in hac vita nihil ageremus. Postre mo, quam inconcussa fixum fide retitanerem, de quibus paretibus ortus essem;
173쪽
L Persuasisti mihi, non qui crederent libris tuis; quos tanta in omnibus fera sentibus autoritatesundasti ed qua nota crederent esse culpyndos, nec audiendos
esse,siqniserte mihi dicerent Vnde seis
illos libros, umus veri&veracissimi Dei spiritu esse humano ge eri ministratos se Idipsem enim maxime credendum erat, quoniam nulla pugnacitas calumnios rum quaestionum per tam multa, quae legeram,inter e confligentium philoib-phorum extorquere mihi potuit, ut aliquando non crederem te esse , quicquid. esses, quod ego nescirem aut admini,
rationem aerum humanarum ad te
pertinere. Sed id credebam aliquando robustius , aliquando exibus semper
tam eri credidi, kesse te, iuram nostri gerere; iam si ignorabam, vel quid sentiendu esct de substantia tua et quae via
duceret aut redueeret ad te. 3. Ideoque, cum essenaus infirmi asanueniendam irquida ratione veritatem. Ob hoc nobis opus eluset autoritate sanctarum literatum, iam credere cci peram nullo modo te suisse tributurum tam excellentem illi scripturie cromnes iam terras autoritatem nisi ter
ipsem tibi credi, per ipsam te quaeri vos latita Iam enim absurditaten , 'li eme
174쪽
in illis literis solebat offendere, cum multa ex eis probabiliter exposita audis sciri, ad sacramcntorum altitudinem reserebam eoque mihi illa venerabilior, Mnerosancta fide dignior appaetebat autoritas, quo&omnibus ad lagendum set in promptu, decretis: mgnitatem iri intellcctu prosundiore seruare . verbis apertissimis, humillimo genereJoquendi se cunctis praebens is exercens intentionem eorum mai non sunt leues corde:ut exciperet omnes populari sinu, di per angasta soramina paveos ad tu trajiceret multo tamen plures, quam si nec tanto apice autoritatis emine mi , nec turbas gremio sancti humilitatis hauriret. Cogitabam haec , aderas mihi: Suspiravam , d audiebas me: Fluctuabam is gubernabas me: Dam per viam seculi latam , nec dese Mam. 6
xam labam hontaribus, lucris, coni gio,&tu irridebas.Patiebar in eis cmeiditatibus amarissimas difficultates, te
175쪽
et o vi propiti tanto magis, quanto minus si, aiebas mihi dulcescere, quod non era tu-Vide cor meum Domine, qui voluisti, ut hoc recordarer, confiterer tibi. Nunc tibi inhaereat anima mea, quam de visco tametenaci mortis exuisti Quanam dera crat, sensum vulia eris sui tu pungebas; ut relictis omnibus conuerteretur ad te, Cui es super omnia, in sine quo nulla e sent ornitia conuerteretur &sanaretur Quam ergo miser eram im quomodo egisti,ut sentirem miseriam meam die il- lo,quo cum pararem recitare Imperatori laudes,quibus plura mentirer, mea tienti faueretur ab scieritibus;easque curas anhelaret cor meum, cogitationu. tabiflaaium febribus aestuaret tram sens per quendam vicum Mediolaneri si in , animaduerti pauperem mendicum , iam credo saturum , iocantem at sue laetantema ingemui, locutus sum cum amicis , qui mecuna erant, multos dolores insaniarum nostrarum; . quia omnibus talibus conatibus no
stris , qualibus tunc laborabam , sublctimulis cia ditatum trahens infelicititatis meae sarcinam trahendo exaggerans , nihil vellemus aliud nisi ad
Iecuram Laetitiam peruenire , quo nos
mendic illata a Pr cessisset titulo uam
176쪽
iIluc sortasse venturos: Qtyod enim iam ille pauculis, emendicatis nummulis adeptus erat , ad hoc ego tam aerumnosis Dactibus: circuitibus ambiebam, ad laetitiam scilicet temporalis scelicitatis r. 5 enim verum gaudium habebat ,
sed, ego illis ambitionibus multo fatisius quaerebant'. Et certe illo laetabatur, ego anxius eram securus illi, ego trepidus. Et si quisquam percunctaretur me
virum mallem exuliare an metae , re
sponderem exultare. Rursias, i interr Earet, Vta tam me talem mallelia, qualis
ille, ii qualis ego tunc essem, meiplum curis timoribusque cosectum eligea em, sed peruersitate; nunquid veritate Ne que enim eo me praeponere illi debeba, quo doctior eram quoniam non inde audebam, sed placere inde quaerebam
ominibus no ut eos docerem , sed tantum ut placerem. Propterea, tubac
lo disciplinae tuae confringebas mea Recedant ergo ab anima ciea, qui dic ut ei: Interest, unde quis gaudeat. 3. Gaudebat mendicus ille vinolentia tu gaudere cupiebas gloria. Qua loria domine suae non est in te. Nam sic , vergin gaudium illud non erat ta nec il-lli vera gloria Damplius euertebat men-ienanaeam. Et ille ipse nocti draesturus.
177쪽
eum in nostro docere coepi oppido, Scpostea Carthagini Et diligebat me multum , quod ei bonus domis viderer ego illum propter magnae virtutis indolem, quae in non magna aetate satis emi. nebat Gurgestamen morum Carthaginensium , quibus nugatoria scruentipectacula, abserbuerat cumcin insania Cir censum. Sed cum in eo miserrabili lex volueretur ego aut in rhetoricam ibi professus, publica schola uterer nondum me audiebat ut magistru propter quan dam simultatem, quae inter me dc patrem; cluserat exorta; comper amy quoiuCircum exitiabiliter amaret; irauiter. angebar, quod tantam spem Perditurus, vel etiam perdidista nulli videbatur. Sed monendi eum, Maliqua coErcitione re uocandi nulla erat copia, vel amicitiae beneuolentia, vel iure magisterij. Putabam enim cum de me cum patre sentire ille ver,non sic erat. Itaque postposita in hac re patris volutate, salutare me coe .perat, veniens in auditorium meum, audire aliquid atque abire. Sic enim de inemoria mihi lapsum erat agere cu illo, ne vanorum ludorum caeco praecipi a I can
ii studio, tam bonum ioterimeret inge-
178쪽
et Verum autem dornine , tu qui prae des subernaculis omnium , lupe creasti, no eum oblitus eras futurum inter filios tuos antistitem sacramenti tui. Et ut perte tibi tribueretur eius correcti, per
me quidem illam, sed nescientem opera tu es. Nam quodam die cum sederem loco solito, coram me adessent discita puli, venit, salutauit se dies atque in ea, quae sebantur, animia intendit. Et forte lectio in manibus erat, quam dum inponerem, oportunt mihi videbatur ad hibenda similitudo Circensium riuo il-hid, quod insiturabam, iucundius planitis fieret, cum irrisionem rc ci eorum, quos illa captiuasset insania Tu scis Deus noster, quod tunc de Alipio ab illa peste sanando non cogitauerim Atille in se rapuit, meq; illud non nisi prointer se diste credidit. Et quod alius acciperet ad succensendum mihi, accepit honestus adolescens adauccensendum sibi &ad me ardentius diligendum. Dixerascias in tu iam olim, innexueras literis ' tuis: Corripe sapientem, amabit te. 3. At ego illum iam non corripueram: Sed uteris tu omnibus, scientibus cnescientibus, ordine quo nosti, Mille or do nil iis est. De corde lingua an ea, ca bsu ut , overa i Iuibus meri
179쪽
tem spei bonae adurere tabescentem , ac sanares Taceat laudes tuas, qui miserationes tuas non considerat, quae tibi de medullis meis confitentiar. Etenim ille post illa verba, proripuit se ex fouea ara alta, qua libenter demergebatur,4 cur miserabili voluptate caecabatur; kexcus sit animum forti temperantia, iesiluerunt omnes Circensium sordes ab eo, ampliusque illuc non accessit. Deinde patrem reluctantem euicit, ut me magi stro uteretur . Cessit ille, atque conceo sit. Et audire me rursus incipiens, illa me cum superstitione inuolutus est, amans in Manichaeis ostentationem continentiae, quam Veram sermanam putabat. Erat autem illa vecors seductoria,preciosas animas captans, nondum virtutis altitudinem scientes tangere. superficie decipi faciles, sed tamen adiuebratae simulatetque virtutis.
abhorruerat. Oisane relinquet M incantatam sibi a parentibus terrenam viam,
Romam praecesserat ut ius disceret xibi
180쪽
gladiatori spectaculi latu incredibili
incredibiliter abreptus est. Cum enim auersaretur 3c detestaretur talia, quidam as amici condiscipuli, cum forte de Drandio redeuntibus peruium obuius ecset, recusantem vehementer resistentem, familiari violenti duxerunt in an phitheatrum crudelium Junestorum Iudorum diebus, haec dicentem Δ cor
pus meum in illum locum trahitis, ibi constituitis, nunquid Manim Mic Ios meos, in illa spectacula potestici tendereὶAdero itaque absens,ac sc, vos illa superabo. Quibris auditis, illi ni hilo segnius eum adduxerunt secum, idipsum Iorte explorare cupientes, Utrum p psset efficere. Qu ubi ventum est, desudibus, quibus potve ut locati sun struebant omnia immanislimis volup tatibM. 42. ille autem clausis soribus oculorur interdixit animo, ne in tanta mala procederet, atque utinam laures obtura
uisset. Nam quodam pugna casu, cum clamor ingens totius populi vehemeter cum pessasset, curiositate victus, quasi paratus quiequit illud esset, etiam visa
contemnere vincere, aperui oculos idcper ussu est grauiore vulnere in anima, ' an ille in corpore, quemCernere com