Metaphorae Aristophaneae [microform]

71쪽

34 primi acerbo vestro allio deam unXistis. PAC. S. 258 Trygaeus, cum servuSmycloimos a domino Polemo male mulcetur, rogat: μ ων των σκ ορ δων νεβαλε ες ο κ νδυλον; Cum allii, quod a gentibus regionum, quae ad meridiem Spectant, valde amatur, nobis autem Germanis aeque est invisum ac Horatio poetae, iam satis habeamus, tranSeamus ad alia opsonia. Ach. s. 638 a choro ad spectatores dicitur: Si quis antea ι στεφανους o appellaret,

Festive poeta pulchra epitheta, quae ab antiquis vatibus urbi Atheniensium erant data, hoc loco in ridiculum detorquet, iocans enim Contendit epitheton nitidus apuas magi decere quam urbem; attamen, inquit, pingui illo adiectivo omnia a Vobis impetrari potuerunt Us. 638 poeta solitam locutionem: π ακρων των δακτυλων βαδίζειν, quae idem sere valet ac nostrum: en hoo horSt opseven, comice mutavit in επ' ακρων των πυγιδίων καθῆσθαι. Fr. 49 hanc lepidam comparationem Continet:

Unusquisque hiabat tamquam ostrea aperta, quae lenta

pruna Coquuntur.

Pithetaerus in fabula avium explicans, qualibus iniuriis aves ab hominibus assiciantur i. a. haec contendit: Non

72쪽

solum omnibus modis vos capiunt ac assant sed etiam ius conficiunt

ac deinde calido hoc iure vos conspergunt tamquam CarneS morticinas. i. e. mortuorum animalium Videmus antiquo tempore Coquos Collegis suis huius temporis non dissimiles fuisse Aeque callebant subrancida Carnes iure bene Condito acceptas reddere Convivarum Palato.

AV. S. 67, Euelpides postquam Philomela, dulcis puella eius rogatu apparuit, Confitetur:

Equidem, opinor, et Sculum non dare nequeo. Pith. in λλ κακοδαιμον, ρυγχος ὀβελίσκοι εχει. Sed o miserrime, rostrum habet duorum eruum inStar. Tum alter: αλλ' ακσπερ θν η Δί' απολεψαντα χρὴ απο τῆς κεφαλῆς το λεριμα κ θ' υτ φιλειν. At hercle oportet, tamquam ab ovo deglubere ab eius capite putamen a deinde osculari.

quam dulcis lingua, veluti mel Atticum.

73쪽

Vesp. v 878 delycleon Apollinem hisce verbis oratu Patri asperam naturam aliquantum mitiget: παυσον τ' αυτο τούτο το λίαν στρυφνὸν καὶ πρίνινον = ἡψος, ἀντι σιραιου χελιτος μικρὸν τί θυμιιδι- παραριείξας. Compesce eius indolem nimis austeram et ciligneam,

i. e. duram tamquam ilex iro defruto mellis paulum

eius animo admiSCenS. In stagmento I9 legimus hanc miram metaphoram: et πρεσβύτα ποτερα φιλεῖς ται δρυπετεις ταίρας, η και τας ποπαρθενους αλμιαῖας ς ελαας

στιφρας;

Amasne puellas nam maturas quam Sunt olivae, quae a, arboribus iecidunt, rum etiam iaS quae mondum adultae sunt sicut ilivae iurae quae priuSquam ad maturitatem pervenerunt decerpuntur et sale Condiuntur. Sicut nos ad gustum Xcitandum cucumeres edimus Sale vel aceto conditos). Immites uvae Graece ριφακες vocantur, tropice igitur dicitur οριφακα βλεπειν pro acerbum aspectum habere. Eodem vocabulo Dicaeopolis utitur Ch. s. 332, ubi indignationem Suam Contra Saevo Senes Acharnico hoc modo effundit: δεινὸν γαρ υτως ριφακίαν πεφυκεναιτο θυμ δ ανδρων ci στε βαλλειν και βίαν. Unicuique est notum Aristophanem omnia sere verba libere coniungere solere Cum verbo βλεπειν, ut indicet aliquem rei cuiusdam Speciem praebere. Sic pro adiectivo δριμ nomina olerum acerborum scribit.

74쪽

Ita legimus Vesp. s. 433 βλεπειν καρδο ρεα. naSturtium ΡRC. S. II 84 βλεπειν πον. Succum fici, quo coaguli loco utebantur antiqui. Ran. S. 6O3 βλεπειν ρίγαγον. Eq. S. 63I: βλεπειν ναπυ. sinapi)ACh. S. 23 mater filiam, quae Canephorae vice fungitur in pompa, quam Dicaeopolis instituit, ita admonet:

ο ισεις, βλεπουσα θυμβροφαγον. Θυμ βρὸν acerbum etiam est luS, βλεπουσα θυφαβροφαγον igitur significat aspectum habens puellae Probae ac Ο-ΠCStae, non cuivis facilis. Multas metaphoras noster etiam deprompsit e parandis cibis, e depfendo miscendo Coquendo. Loquens de comico poeta Cratete Eq. vs 438 dicit:

niichternem reinei durci, dei Genus leckerer Speisen nichi verdorbene GeSmaCh. Cum hoc loco comparari possunt quae leguntur Eq. Vs. Is ubi botularius Paphlagonem rogat: τυ Θεμιστο χλει ἀντιφερίζεις;

75쪽

38 optime oc intellexit adiectivum κε σπην hi non recte se habere ac desiderari vocem, quae plane Contrarium signifiCet omnis, acu s. Coniicere licet vocem ριεστὸν margine, in qua lector aliquis eam appinxit ad vocabulum πιχειλη illuStrandum, in ConteXtum migraSSC. Quae o autem sit restituenda mihi non patet Sententia horum Versuum utique haec est: Tu Themistocli te assimula. qui, Cum urbem omnibuScopiis reperiret orbatam, eam labris tenus Complevit, eique insuper, cum bono iam prandio aleretur, Piraeum pinsuit. Induciis inter aves ac hominem Pithetaerum actis, admonetur hi ut, sicuti Pollicitus Sit, ConSilia sua CXponat. Se paratum esse respondet hi verbis AU. S. 463.)καὶ μην ργω, κη τὸν Δία, καὶ προπεφύραται λογος ει μοι

Equidem gesti dudumque mihi macerata est oratio una, quam Porro Subigere nihil impedit. Eodem verbo προφυραν Euripides quoque utitur Thesm. VS. 73, ubi Socer Mnesilocho pavide narrat:

magnum malum mihi est praeparatum. Eodem modo ac nos dicimus beroeren, Graeci utuntur VCrbo: κυκαν LyS. S. 49 unu e Prytanibus mirabundus rogat: δια ταργυριον πολεμουμ ε γαρ; cui Lysistrata, dux mulierum quae arcem CCuPaverunt

ideo ut viros cogant imperium sibi ac argentum tradere, respondet:

76쪽

καὶ ταλλα γε παντ' ἐκυκηθη. I, γαρ ΓIεισανδρος ἔχοι κλεπτειν χοἰ ταῖς αρχαῖς εχτεχοντες, ἀεί τινα κορκοργγην κυκων. Pisander enim et qui magistratus ambiunt, ut haberent quod iurarentur, semper turba Concitare Solebant. PaC. S. 27 Cleon Vocatur: βυρσοπάγλης, o ἐκυκα την Ελλαδα. a US. 32 Chorus de eodem laetus canit:

IPS autem Eq. s. 363 perhibet: ἐγω δ' πεσmηδων γε τὸν βουλην β η κυκησω. in Senatum irrumpens, eum unditus turbabo. Indicans aliquem omnem operam perdere Philocleon VCSP. S. 28 λίθον ii εις' ελεγεν. lapidem coquis, ' dixit. Pluti s. I 38 servus Carion, veluti philosophus dicit: omnes pueri meritorii non viros amant sed pecuniam, etiamsi equos rogant vel tale aliquid.

Speciosos Contegunt malitiam. sicut pistores panificium vile oculis acceptum reddunt crusto specioso' CL Uesp. s. 668, ubi delycleon ita loquitur: Omnis

tu enim, pater, illos tibi adsciscis dominos speciosis illorum dictis decePtuS.

77쪽

Poetae nomine servus Vesp. a profitetur: αίθις τον αυτον ἁνδρα μυττωτεύσομιεν.

neque etiam quia Cleon fortunae favore inclaruit, eundem illum virum denuo Conteremus. Reliquam fabulam bene legenti patebit haec ironice dicta esse. ι ττωτος erat genus moreti, miStura allii, Casei, cet. s. Ach. VS. 74 Eq. US 77 I. a VS. 246 quoque, ubi Polemos Graeciae urbes in immani mortario contuSurus horrenda Voce remit: ' Ω Μεγαρα Μεγαρ'. ως πιτετρίψεσθ' αὐτικα

Pac. S. II 23 Servus hisce lepidis verbis fallacem atque RVarum Sacerdotem aggreditur: εγω ἰὰ τουτονὶ των αρ δίων, 'λαριβαν' αυτὸς ἐξαπατω εκβολβιω. veluti tepae Iutamen, fellex quas seri fraudem arripuit, ei detraham. Non incommode his metaphoris e arte Culinaria desumptis addas lepidam imaginem quae legitur Eq. s. 0ao, ubi insultabundus botularius, opificii memor, adversarium furentem Comparat Cum alieno ebulliente, quasi

Desine desine effervescere aliquid subducendum de lignis, despumandum aliquid minarum hoc cochleari l

78쪽

Non alieni ab hac serie sunt Nubium versus 35 et I 358, quos iam Supra laudavi. Filium iussi cantare carmen aliquod Simonidis , Strepsiades narrat, δ ευθερος αρχαῖον Γ φασκε το κιθαριζειν

δειν π πινονθ' ωπερει καχρυς γυναῖw λουσαν. aniculae est hordea molentis tremulis labris continuo obsoletam aliquam cantilenam murmurare.

Cum semel in culinam pervenerimus. iam videamus quid huius loci caput, caminus, adiso attineat Nub. s. 96 agricola Strepsiades de domo illa Socratis

Ad haec scholiasta annotat ηιλεῖς δ ανθρακες, δια το υπὸ ηλίου θερμ αίνεσθαι ταυτα δε προτερος Κρατη εν Ιαν πταις δραμ ατι περ 'Iππωνος του φιλοσοφου κωμ- δων αυτον λέγει. Ergo hoc loco quoque, ut per totam hanc fabulam, poeta dicta ac facta aliorum philosophorum et sophistarum uni Socrati, cuius ne probitatem nec doctrinam intellexerat, obtrudit. AU. A. I O Poeta geometren Otonem, Cui non valde amicus erat, eodem modo facit dicentem

A camino ultro pervenimus ad ignem.

79쪽

Eq. s. 78 botularius adversarii fallacem ambitionem his verbis accusat: Paphlago te amat, eme, αλλ' η διὰ τού αυθ'. μιγν σου της ανθρακια απολαύει. quod tuis Carbonibus perfruitur. UeSp. s. 227 heliastae Uespae πόδακτι καὶ βαλλουσιν οὐ σπερ φεψαλοι. saliundi aes iaciunt sicut scintillae. Pac. S. O poeta aeque ridiculo et absurdo modo ac Ach. s. 526 Xplanat quo modo bellum Mortum sit. -Prima sui causa Phidias adversa fortuna usus, Pericles autem metuens ne ipse aliquid mali acciperet, ἐξεφλεξε την πολιν,

ουκετ' ην ουδεὶς o παυσων , ἡδε δ' ηφανίζετο. Primam festivam imaginem unusquisque intellegit. Non sine risu Periclem videmus scintillam in omitem iniicientem ac ignem inflatis genis ita vehementer suscitantem ut sumus acerbus unicuique lacrimas eXtorqueat. Postremi autem versus significant: Ut primum tumultum audivit vitis, ipsa quoque repare coepit, dolium autem percussum ira incensum alteri recalcitravit et nemo erat, qui tumultum sedaret, haecce autem nempe PaXyevanuit. Apud antiquos doliorum infima pars, quae erat oblonga et acuta, solo infossa erat. Si quis autem uni illideret,

80쪽

Cetera omnia hac plaga labefacta corruere debebant Lepidissime poeta hoc loco unum dolium ob ictum, quem accipit iratum, alteri maligne fingit recalcitrans. Cum senectute inrefacta muliercula ilut vs. IOS exclamat: την βδα μη χρι προσφερ'. Chremylus iocatur:

ευ μέντοι λεγει.

verum dicit. si enim Neb unica scintilli illam attigerit, eam comburet tamquam aridum oleae ramum. Quem Graeci initio anni ante fores suspendere solebant et in

annum Sequentem SerUare.)Sicut in sermone quotidiano ignis ac lumen inter se coniungi Solent, nos quoque nun metaphora tractabimus, quas lumen ac lucernae poetae nostro SuggOSSerunt. Nub. S. 84 sol, pendidum illud sidus, qui deus colebatur, comice Cum ParUula lucerna comparatur Haec sunt Verba chori nubium: δ' ηλιος την θρυαλλίδ' εἰς ἐαυτο ευθέως ξυνελκυσας

ου φανεB ἔφασκεν υ an , - στρατηγησε Κλεων. LYS. S. Oo Spartiatae, qui Xoribus suis abstinere coacti sunt, libidinem suam celare non OSSunt μι γομες α γαρ ταν πολιν περ λυχνοφορίοντες επικεκυφαριες. laboramus, ambulamus enim per urbem Sicut lucernas gestantes. qui Ventrem reducente lumen manu Proteguntne Vento extinguatur. 3